tag:blogger.com,1999:blog-83060628087670978702024-03-26T11:05:46.003+01:00W potrzasku własnej wyobraźniAnnzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.comBlogger102125tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-53997671721901667602023-12-29T23:26:00.001+01:002024-01-24T22:55:36.710+01:00<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="color: #fce5cd;"><span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Annzwill zaprasza do świata stworzonego w jej małej główce. Czy podejmiesz
wyzwanie i dasz się wciągnąć w świat jej wyobraźni?<o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="color: #fce5cd;"><span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">To dopiero początek, ale przyjdzie czas, że znajdzie się tutaj zbiór
różnych opowiadań. Niektóre w dźwiękach rzeczywistego świata, inne osadzone w
bajecznej odsłonie.<o:p></o:p></span></span></div>
<span style="color: #fce5cd;"><br /></span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="color: #fce5cd;">Co ty na to?</span></span><br />
<span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="color: #002000;"></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="color: #002000;"><br /></span></span><span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="color: #b03200;"><span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">* * * * *</span></span></span><br />
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="371">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:8.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:107%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri",sans-serif;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<br />
<b><span style="color: #e06666; font-family: "book antiqua" , serif; font-size: 22pt; line-height: 107%;">UWAGA!!!</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span style="color: #e06666; font-family: "book antiqua" , serif; font-size: 22pt; line-height: 107%;"> </span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b style="color: #e06666; font-family: "book antiqua", serif; font-size: 29.3333px;">Do trzech razy sztuka doczekało się kolejnego rozdziału. Miłego czytania zainteresowanym ;)</b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b style="color: #e06666; font-family: "book antiqua", serif; font-size: 29.3333px;">Tymczasem ja zabieram się za kolejny rozdział LL. Czas coś tu dodać 😁</b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span style="color: #e06666; font-family: "book antiqua" , serif; font-size: 22pt; line-height: 107%;"> </span></b></div></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span style="color: #e06666; font-family: "book antiqua" , serif; font-size: 22pt; line-height: 107%;"><br /></span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><br /></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">* * * * *</span><br />
<span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: right;">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="color: #d5a6bd;">"Wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy, ponieważ wiedza jest ograniczona."</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="color: #d5a6bd;"><br /></span></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="color: #d5a6bd;">Albert Einstein</span></span></div>
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 18.6667px; line-height: 21.4667px;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 18.6667px; line-height: 21.4667px;">* * * * *</span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "gothice"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTtw8ozBMGQgQCOyUwQdmC7nVgWW5EglrwtnwVgU-1_wV76B7pRohKMJ14XaSeiSDAVWPPVmUEvuY2B6zWcyQtSRhdai4qjsFM1LNreqaxSxyJcVaCAcxMz8xOMxY8ykWtEd06mCVaOdpE/s1600/Hinata+i+Itachi.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTtw8ozBMGQgQCOyUwQdmC7nVgWW5EglrwtnwVgU-1_wV76B7pRohKMJ14XaSeiSDAVWPPVmUEvuY2B6zWcyQtSRhdai4qjsFM1LNreqaxSxyJcVaCAcxMz8xOMxY8ykWtEd06mCVaOdpE/s400/Hinata+i+Itachi.png" width="342" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br />
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "adobe caslon pro bold" , "serif"; font-size: 36pt; font-variant: small-caps; line-height: 115%;"><span style="color: #fce5cd;">Labirynt Luster</span><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2015/10/labirynt-luster-rozdzia-1.html">Rozdział 1</a></span><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2015/10/labirynt-luster-rozdzia-2.html">Rozdział 2</a></span><br />
<span style="color: #444444;">...</span><br />
<span style="color: #444444;">...</span><br /></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="color: blue;"><span style="font-size: 18.6667px; line-height: 21.4667px;"><span style="color: #0b5394;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2021/02/labirynt-luster-rozdzia-39.html">Rozdział 39</a></span></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="color: blue;"><span style="font-size: 18.6667px; line-height: 21.4667px;"><span style="color: #0b5394;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2022/03/labirynt-luster-rozdzia-40.html">Rozdział 40</a><br /></span></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"></span><br />
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/p/labirynt-luster_6.html">więcej ›››</a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg43WZnHrVjYT_F02eSGQWbFCZDAij6BojVZ829EGG-sg2i8kTCeq7e9O_XX3oNEcFF6U1dawZOKdz8CRoWaFzy2T3RhNWx5zyECd91Mbr_vsqWTrEw_u0cXLRdweSZIYCM_L0mvA0Y1Tw0/s1600/water+splash+1.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg43WZnHrVjYT_F02eSGQWbFCZDAij6BojVZ829EGG-sg2i8kTCeq7e9O_XX3oNEcFF6U1dawZOKdz8CRoWaFzy2T3RhNWx5zyECd91Mbr_vsqWTrEw_u0cXLRdweSZIYCM_L0mvA0Y1Tw0/s640/water+splash+1.png" width="640" /></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi8zKUMeA7DUKnOIeVFR5JCRCznzVdsyJsuZoWKRmmSbd1Amk3rLfWp_-w-uPvoLj-GMG5jGXIRZiJ3reu_OtMECN4qI7rwcdCT29-Li3wMY-__LDU1b0Bn-OAx5-ZyqTPCufcIFEFQU-U/s1600/Skorupa.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihWyC9TSFHhW5mZqvAYvzS6KMOmu85aHU-J6PKnqXb4spDoVsa-oKZIbNUwJa8nXTYu1M_p1m4F-TY-FFNcu3nUUS0EejnfpM5-0aAMUe0bIlVl0QfvS0KFXyCjE_3pi93QFmGedRTWu1E/s1600/Skorupa2.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihWyC9TSFHhW5mZqvAYvzS6KMOmu85aHU-J6PKnqXb4spDoVsa-oKZIbNUwJa8nXTYu1M_p1m4F-TY-FFNcu3nUUS0EejnfpM5-0aAMUe0bIlVl0QfvS0KFXyCjE_3pi93QFmGedRTWu1E/s400/Skorupa2.png" width="298" /></a></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi8zKUMeA7DUKnOIeVFR5JCRCznzVdsyJsuZoWKRmmSbd1Amk3rLfWp_-w-uPvoLj-GMG5jGXIRZiJ3reu_OtMECN4qI7rwcdCT29-Li3wMY-__LDU1b0Bn-OAx5-ZyqTPCufcIFEFQU-U/s1600/Skorupa.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><br />
<br />
<br />
<br />
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "adobe caslon pro bold" , "serif"; font-size: 36pt; font-variant: small-caps; line-height: 115%;"><span style="color: #fce5cd;">Skorupa Żółwia</span><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2015/10/skorupa-zowia-rozdzia-1.html">Rozdział 1</a></span><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2015/10/skorupa-zowia-rozdzia-2.html">Rozdział 2</a></span><br />
<span style="color: #444444;">...</span><br />
<span style="color: #444444;">...</span><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2016/12/skorupa-zowia-rozdzia-16.html">Rozdział 16</a></span><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2017/08/skorupa-zowia-rozdzia-17.html">Rozdział 17</a></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="color: #666666;">(END)</span><br />
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/p/skorupa-zowia.html">więcej ›››</a></div>
(bonusy w linku na stronie)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDQpTkZYDvrWrYNi2ojSf3zAgGM6wa5G9fMLN5VaeucoJur7csnv8nVijwfi7ce0VYVgEHd4xxbam-u0ww97xCDQNIjtpduZi_liyPU-skOkHF11Xxg-y6XhrK4jMQ2P3vAHq9fWIEt4OV/s1600/big.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="164" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDQpTkZYDvrWrYNi2ojSf3zAgGM6wa5G9fMLN5VaeucoJur7csnv8nVijwfi7ce0VYVgEHd4xxbam-u0ww97xCDQNIjtpduZi_liyPU-skOkHF11Xxg-y6XhrK4jMQ2P3vAHq9fWIEt4OV/s640/big.png" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdfQPxcyJHfTNl73G4mBQ9DskFOtdXzN72IiS27Dpal0fsHe3q7W5SJ5HPIT1LBpW8DAfJeWT9ktIpbV5WVyoHG_6V4EuYovXSoOlKJdmUHJ2hYTdxg6HS0U9BoJ2x3kuQyCCFkfOl2SyG/s1600/Naru2.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdfQPxcyJHfTNl73G4mBQ9DskFOtdXzN72IiS27Dpal0fsHe3q7W5SJ5HPIT1LBpW8DAfJeWT9ktIpbV5WVyoHG_6V4EuYovXSoOlKJdmUHJ2hYTdxg6HS0U9BoJ2x3kuQyCCFkfOl2SyG/s400/Naru2.png" width="261" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "adobe caslon pro bold" , "serif"; font-size: 36pt; font-variant: small-caps; line-height: 55.2px;"><span style="color: #fce5cd;">Monsun</span><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><br /></span><span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><span style="color: #444444;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2015/12/monsun-rozdzia-1.html">Rozdział 1</a></span></span><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><span style="color: #444444;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2016/02/monsun-rozdzia-2.html">Rozdział 2</a></span></span><br />
<span style="color: #444444;">...</span><br />
<span style="color: #444444;">...</span><br /><span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><span style="color: #444444;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><span style="color: #444444;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2018/05/monsun-rozdzia-9.html">Rozdział 9</a></span></span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><span style="color: #444444;"> </span></span></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><span style="color: #444444;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2021/12/monsun-rozdzia-10.html">Rozdział 10</a></span></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
</div>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal">
<a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/p/monsun.html">więcej ›››</a></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg43WZnHrVjYT_F02eSGQWbFCZDAij6BojVZ829EGG-sg2i8kTCeq7e9O_XX3oNEcFF6U1dawZOKdz8CRoWaFzy2T3RhNWx5zyECd91Mbr_vsqWTrEw_u0cXLRdweSZIYCM_L0mvA0Y1Tw0/s1600/water+splash+1.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg43WZnHrVjYT_F02eSGQWbFCZDAij6BojVZ829EGG-sg2i8kTCeq7e9O_XX3oNEcFF6U1dawZOKdz8CRoWaFzy2T3RhNWx5zyECd91Mbr_vsqWTrEw_u0cXLRdweSZIYCM_L0mvA0Y1Tw0/s640/water+splash+1.png" width="640" /></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_KPjcaXA5nwbbFok8RM3YJ2-af8RaISBprYH1vkPk712d8HzeQhBAUR30N9heZN9Vf54sXLh5j6tgDgA79tAGwEGKJxRh5OiGxf-J7X-tCeUOMFxtdWSvsfvSghNuDrKy-0goyaAYCHNj/s1600/Po%25C5%259Bwi%25C4%2599cenie_3.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_KPjcaXA5nwbbFok8RM3YJ2-af8RaISBprYH1vkPk712d8HzeQhBAUR30N9heZN9Vf54sXLh5j6tgDgA79tAGwEGKJxRh5OiGxf-J7X-tCeUOMFxtdWSvsfvSghNuDrKy-0goyaAYCHNj/s400/Po%25C5%259Bwi%25C4%2599cenie_3.png" width="298" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "adobe caslon pro bold" , "serif"; font-size: 36pt; font-variant: small-caps; line-height: 115%;"><span style="color: #fce5cd;">Poświęcenie</span><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2016/02/poswiecenie-rozdzia-1.html">Rozdział 1</a></span><br />
<a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2016/05/poswiecenie-rozdzia-2.html"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Rozdział 2</span></a><br />
<span style="color: #444444;">...</span><br />
<span style="color: #444444;">...</span><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2018/03/poswiecenie-rozdzia-4.html">Rozdział 4</a></span><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2018/10/poswiecenie-rozdzia-5.html">Rozdział 5</a></span><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
</div>
<br />
<span face=""arial" , "sans-serif"" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/p/poswiecenie.html">więcej ›››</a></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEk6_vFJJJyvg3VnulcEcmhfYXLp4mkcabzfG_q9-Q7zHsdGy9lDOrShyphenhyphenGpGfyXKFg63Y5gIPI9p6P13jxkJ3ErFV8z6i21p7akS7zLkMlIyVkM_ZCVvcn7ofozSgIJvMY9oNobNnTy5io/s1600/big.png"><img border="0" height="164" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEk6_vFJJJyvg3VnulcEcmhfYXLp4mkcabzfG_q9-Q7zHsdGy9lDOrShyphenhyphenGpGfyXKFg63Y5gIPI9p6P13jxkJ3ErFV8z6i21p7akS7zLkMlIyVkM_ZCVvcn7ofozSgIJvMY9oNobNnTy5io/s640/big.png" width="640" /></a><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipcH7HK1cTeFEq2neQKrh0yODMOEKbDJo_ugETOUQt87XzvXc7fEXDV6Aius2TZ0llF5fvGanbyUq8yB6wVxMQGfFuqSL95DRACIQwd48lpdj1NGEGjrytwtXT5qDATEdK4JejBGq2_8yX/s1600/emili.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipcH7HK1cTeFEq2neQKrh0yODMOEKbDJo_ugETOUQt87XzvXc7fEXDV6Aius2TZ0llF5fvGanbyUq8yB6wVxMQGfFuqSL95DRACIQwd48lpdj1NGEGjrytwtXT5qDATEdK4JejBGq2_8yX/s400/emili.jpeg" width="332" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "adobe caslon pro bold" , "serif"; font-size: 36pt; font-variant: small-caps; line-height: 115%;"><span style="color: #fce5cd;">Do trzech razy sztuka</span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span>
<a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2016/05/do-trzech-razy-sztuka-wstep.html"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Wstęp</span></a><br />
<a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2016/05/do-trzech-razy-sztuka-rozdzia-1.html"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Rozdział 1</span></a><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2016/06/do-trzech-razy-sztuka-rozdzia-2.html">Rozdział 2</a></span><br />
<span style="color: #444444;">...</span><br />
<span style="color: #444444;">...</span><br /></div><div align="center" class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2023/01/do-trzech-razy-sztuka-rozdzia-9.html">Rozdział 9</a></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2023/12/do-trzech-razy-sztuka-rozdzia-10.html">Rozdział 10</a></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<br /></div>
<a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/p/do-trzech-razy-sztuka.html"><span face=""arial" , "sans-serif"" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">więcej ›››</span></a><br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEippfADvG4HRMtC_jrpqCC9qdu0H5tMkAGkbjT8C5HWws_sdwcedQW9Bf3m8ED7y4dL9x9d7IAVUSh6NIcMHsohQqxg-M9WR-__CNeV2RpzBuvn46ufwcbO5it9_uee__Idpscpm1mgITzx/s1600/water+splash+1.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEippfADvG4HRMtC_jrpqCC9qdu0H5tMkAGkbjT8C5HWws_sdwcedQW9Bf3m8ED7y4dL9x9d7IAVUSh6NIcMHsohQqxg-M9WR-__CNeV2RpzBuvn46ufwcbO5it9_uee__Idpscpm1mgITzx/s640/water+splash+1.png" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn7_H42VknViL0DZ8uqTfZvPoRyErEso6bIANVdYxmjx6HrI0dCi38wi0xtSZMZSJbuF8gBunycT-gyhI-gomg_VxIMyzjpAHEwZnBn4WFPp4KPQCU-PwlR6JXFmbr3-IZ6RUbbEIYy2yU/s1600/muspelheim.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn7_H42VknViL0DZ8uqTfZvPoRyErEso6bIANVdYxmjx6HrI0dCi38wi0xtSZMZSJbuF8gBunycT-gyhI-gomg_VxIMyzjpAHEwZnBn4WFPp4KPQCU-PwlR6JXFmbr3-IZ6RUbbEIYy2yU/s400/muspelheim.png" width="298" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "adobe caslon pro bold" , "serif"; font-size: 36pt; line-height: 55.2px;"><span style="color: #fce5cd;">Muspelheim</span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><br /></span><span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2016/08/muspelheim-wstep.html">Wstęp</a></span><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/2016/08/muspelheim-rozdzia-1.html">Rozdział 1</a></span><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2017/12/muspelheim-rozdzia-2.html">Rozdział 2</a></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span style="color: #444444;">...</span><br /><span style="color: #444444;">...</span></div><div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2019/02/muspelheim-rozdzia-3.html">Rozdział 3</a></span></div><div align="center" class="MsoNormal"><span style="font-size: 18.6667px;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2020/12/muspelheim-rozdzia-4.html">Rozdział 4</a></span><br /></div>
<br />
<span face=""arial" , "sans-serif"" style="font-size: 11pt; line-height: 16.8667px;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/p/mus.html">więcej ›››</a></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEk6_vFJJJyvg3VnulcEcmhfYXLp4mkcabzfG_q9-Q7zHsdGy9lDOrShyphenhyphenGpGfyXKFg63Y5gIPI9p6P13jxkJ3ErFV8z6i21p7akS7zLkMlIyVkM_ZCVvcn7ofozSgIJvMY9oNobNnTy5io/s1600/big.png"><img border="0" height="164" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEk6_vFJJJyvg3VnulcEcmhfYXLp4mkcabzfG_q9-Q7zHsdGy9lDOrShyphenhyphenGpGfyXKFg63Y5gIPI9p6P13jxkJ3ErFV8z6i21p7akS7zLkMlIyVkM_ZCVvcn7ofozSgIJvMY9oNobNnTy5io/s640/big.png" width="640" /></a><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvSPaLH0zXcrxMG1HmmlRnyXtp49w1Fmji8dOpzIr8wDyWduh5VNnFsOLQoyNs9Y7KUSTdKBNBZ5-um1eyPukX0vDbbAR7NW6BvEWDgpPXJ3g-a4pitq0umrksNcQd23_d-I2Xes9-ZRH8/s1600/dzien+w+raju3.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" data-original-height="1105" data-original-width="800" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvSPaLH0zXcrxMG1HmmlRnyXtp49w1Fmji8dOpzIr8wDyWduh5VNnFsOLQoyNs9Y7KUSTdKBNBZ5-um1eyPukX0vDbbAR7NW6BvEWDgpPXJ3g-a4pitq0umrksNcQd23_d-I2Xes9-ZRH8/s400/dzien+w+raju3.png" width="288" /></a></div>
<span style="color: #fce5cd; font-family: "adobe caslon pro bold" , serif; font-size: 36pt;"><br /></span>
<span style="color: #fce5cd; font-family: "adobe caslon pro bold" , serif; font-size: 36pt;">Dzień w Raju</span><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><br /></span>
<span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2017/11/dzien-w-raju-rozdzia-1.html">Rozdział 1</a></span><br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2017/12/dzien-w-raju-rozdzia-2.html">Rozdział 2</a></span><br />
<span style="color: #444444;">...</span><br />
<span style="color: #444444;">...</span><br /><span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2018/12/dzien-w-raju-rozdzia-5.html">Rozdział 5</a></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-size: 18.6667px;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2022/08/dzien-w-raju-rozdzia-6.html">Rozdział 6</a><br /></span>
<br />
<span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><a href="http://kobiece-marzenia.blogspot.com/p/dzien-w-raju.html"><span face=""arial" , "sans-serif"" style="font-size: 11pt; line-height: 16.8667px;">więcej ›››</span></a> </span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_8Ha1zf9Sq7SQJYYZ114KeWrGGFbzHQ9xfx9cg8gfw2EFYoAZpQ3tbRiPZIIgYMLXYW3ni-C3QXAWPVK07q1hBYd1qJ43ovYReSJYiydLh0bZgvOb6BJDhR-339xA_-sc-RwA_W1TLV2-/s1600/water+splash+1.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="690" data-original-width="1600" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_8Ha1zf9Sq7SQJYYZ114KeWrGGFbzHQ9xfx9cg8gfw2EFYoAZpQ3tbRiPZIIgYMLXYW3ni-C3QXAWPVK07q1hBYd1qJ43ovYReSJYiydLh0bZgvOb6BJDhR-339xA_-sc-RwA_W1TLV2-/s640/water+splash+1.png" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="color: #fce5cd; font-family: "adobe caslon pro bold" , serif; font-size: 48px;">Zbiór krótkich opowiadań</span><br />
<br />
<a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2020/07/przemyslenia-z-blond-czupryny.html"><span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;">Przemyślenia z blond czupryny</span></a></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><br /></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">***</div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 21.4667px;"><a href="https://kobiece-marzenia.blogspot.com/2022/02/nie-obchodze-walentynek-czyli-obitowe.html">Nie obchodzę walentynek, czyli obitowe walentynki</a></span><br />
<br />
<br /><br /><br />
< < < * * * > > ><br />
<br /></div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-8233612940419362682023-12-29T23:06:00.006+01:002023-12-29T23:15:49.463+01:00Do Trzech Razy Sztuka - Rozdział 10<p></p><h3 style="text-align: center;"><span style="text-align: left;">Impreza u Nicole</span></h3><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;"> </span><span style="font-size: 12pt;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Postanowiłam nie pić więcej, a mimo
tego czułam się jakbym przyjęła jakiś narkotyk, który otępia i wprowadza w
stan, nad którym nie jestem w stanie zapanować. Nicole zdawała się być miła, a
mimo tego ciągle czułam się przy niej gorsza, jakbym była tu wyłącznie
intruzem, którego nikt nie chce. Rudy przy stoliku grał w jakąś imprezową grę,
do której nie wiem czemu sama go wypchnęłam, twierdząc pewnie, że przecież dam
sobie radę. Ja się chyba jednak nie nadawałam na imprezy. Bez niego momentalnie
zgubiłam się w otoczeniu. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Klara opowiedz nam co robisz w
życiu. - Nicole zagadała z uśmiechem na ustach i choć wyglądało, że stara się
być rozkosznie słodka, to coś mi w niej dalej nie pasowało.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Studiuję na...<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Klara jest ze stolicy,
wiedziałyście o tym? - Nie dane było mi nawet dokończyć co robię, bo
organizatorka sama wkleiła swoją wypowiedź, zaburzając moją.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Naprawdę? To jak imprezują ludzie
ze stolicy? - Zapytała dziewczyna siedząca koło mnie. Nie pamiętałam nawet czy
już ktoś mi ją przedstawił.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- No w sumie...<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Kaśka, daj spokój. Pewnie tam
mają takie melanże, że nasza dzisiejsza imprezka, to u nich nie nazywałaby się
nawet wstępem. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Moje niewypowiedziane zdanie
przerwała ponownie blondyna, a ja nie wiedziałam czy tym razem się na nią
złościć czy dziękować. W zasadzie to nie miałam nic do powiedzenia. Bo przecież
ja nie imprezuję, tylko zakuwam cały czas.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- A na twojej uczelni to same
ciacha czy brzydale? - Kaśka, której imię już poznałam nie dawała za wygraną.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Różnie. - Nie planowałam wdawać
się w szczegóły.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Oj powiedz. Pewnie są
przystojniejsi od Rudego <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- No przecież się nie przyzna, ilu
takich poznała i ilu się przy niej kręci, bo jak James się dowie, to ją do
budki ratowniczej przywiąże i nie wypuści w objęcia innego. - Nicole zdawała się
świetnie bawić, a ja coraz bardziej żałowałam że tu jestem.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Przepraszam, muszę do łazienki.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Odeszłam, bo potrzebowałam zmiany
otoczenia. W łazience miałam dosłownie chwilę, zanim ktoś nie zaczął walić w
drzwi. Udałam się więc w nieco spokojniejsze miejsce w ogrodzie. Nie za blisko
miejsca przebywania najlepszej z przyjaciółek mojego chłopaka. Po raz kolejny
rozważałam, aby stąd wyjść jak najszybciej. Powstrzymywałam się, bo Rudy był
dla mnie ważny i tylko chęć, aby go nie rozczarować jakoś potrafiła mnie tu
zatrzymać. No dobra, nie tylko to. Nie lubiłam przegrywać, a wyjście, byłoby
porażką w pojedynku z blondyną.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Chcesz szluga? - Podskoczyłam
słysząc słowa dziewczyny mi nieznanej. Odpaliła zapalniczkę i przypaliła sobie
fajkę, jednocześnie częstując mnie paczką swoich papierosów.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Dziękuję, nie palę.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- No proszę. Pewnie przeciwniczka
jak Rudy, czy może on ci nie pozwala, albo chcesz się mu przypodobać.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Raczej to pierwsze.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Dziewczyna się zaśmiała.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Długo się spotykacie?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Czy ja wiem, już trochę zleciało.
- Salwa tych pytań stawiała mnie w niekomfortowej sytuacji. Przecież ja nawet
nie wiedziałam z kim gadać.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Kiedy wyjeżdżasz?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Na koniec września.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- No proszę, jesteś kujonką, skoro
nie masz nic na sesję poprawkową.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Możliwe. - Normalnie zawsze się
szczycę tym, że tak dobrze mi idzie. Czemu teraz zabrzmiało to jako
zarzut? <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Wiesz Ruda, ponoć jesteś dziana,
a ja mam teraz ciężką sytuację. Potrzebna mi kasa, a dupy nie planuję
nadstawiać. Możesz więc coś dla mnie zrobić?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Co masz na myśli? - Jej pytanie
poruszyło we moje najgorsze instynkty. Będzie mnie szantażować, czy przekupywać?
Kto jej powiedział, że jestem dziana?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Chodzi o to, abyś powiedziała mi,
kiedy planujesz zerwać z Rudym?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Co proszę? - Pytanie było niczym
kubeł zimnej wody. Co ja mówię? Kubeł lodu, który momentalnie przykleja się w
każde rozgrzane miejsce ciała i mrozi, że aż boli.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- No przecież to jest pewne, że
powiecie sobie "papa" w którymś momencie. Jak mi powiesz, kiedy to
zarobię trochę kasy dla siebie. Mogę się też z tobą trochę podzielić, jeśli też
masz takie ważne potrzeby. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- O czym ty mówisz? - Moja frustracja
nabierała na sile.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Słuchaj laska. - Tym razem
dziewczyna spojrzała mi prosto w oczy. - Nie wiem jak uwiodłaś Rudego. Szacun
że ci się udało, bo nie jedna próbowała, ale wróciła Niki i choćbyś nie wiem
jak się starała, ona i tak ci go odbierze. Nie da się na odległość ze sobą być,
zwłaszcza gdy tuż pod nosem sadzi się ktoś taki jak nasza miejscowa ślicznotka.
To też już rozgorzały zakłady, kiedy wy się rozejdziecie i kiedy oni się zejdą.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Mimo iż czuło się ironię, kiedy
mówiła o blondynie, to nie mniej słowa uderzały jak bicz.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Skąd ta pewność, że Rudy będzie
chciał znowu z nią być? Ona chce się z nim jedynie przyjaźnić.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Nieznajoma mi dziewczyna zaczęła
się śmiać, złoszcząc mnie jeszcze bardziej.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Jesteś naiwna, jeśli jej
uwierzyłaś. Nicole to przebiegła żmija. Zawsze dostaje to czego chce, a teraz
chce odzyskać chłopaka, którego zostawiła wyjeżdżając, nawet jeśli on będzie
jej chwilową zachcianką.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Rudy do niej nie wróci.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Wróci, wróci. On nie z takich, co
to skacze z kwiatka na kwiatek. Długo do siebie dochodził po jej wyjeździe, a
potem trzymał każdą na dystans. Ty jesteś anomalią i może miałoby to szansę,
gdyby ona wróciła później, a ty byś tu została. Tymczasem on już biega tak jak
ona go prowadzi i nawet nie wiesz, kiedy wyślizgnie się z twoich ramion,
wpadając prosto w jej śliskie łapki.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Rozmawiałam z Rudym i twierdził,
że między nimi nie ma już nic więcej niż przyjaźń. - Wypowiedziałam to tak
żałosnym głosem, że nawet ja bym w to nie uwierzyła, a jej uśmiechnięty wyraz
twarzy pokazywał, że i ona nie wierzy w moje zapewnienia.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- W takim razie Ruda, bądź czujna.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Co masz na myśli? - Głos zaczął
mi drżeć.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Bo widzisz, ona go zna na wskroś.
Kiedy odpali ładunek, będzie tak celny, że powali cię na glebę, a między tobą
na Rudym wyłoni się mur, którego nie pokonasz.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Tak się nie stanie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Chciałam odejść, ale
dziewczyna złapała mnie za nadgarstek i szarpnęła w swoją stronę.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Nie musisz mi wierzyć, w sumie to
wolałabym się mylić i życzę ci tego, abyś to ty była górą. Jednak, gdyby
okazało się, że miałam rację, to dam ci dobrą radę. Wyprostuj się dumnie i nie
daj się jeszcze bardziej skompromitować, a nie będziesz się wstydzić samej
siebie patrząc w lustro.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">To powiedziawszy puściła moją dłoń,
odwróciła głowę, patrząc w niebo. Zaciągnęła się porządnie papierosem, rzuciła
go na trawę, przydeptała i odeszła. Zniknęła mi w tłumie, gdy ja dalej
stałam patrząc się tępym wzrokiem w miejsce, gdzie niedawno zniknęła.
Chciałam dalej jej nie wierzyć, ale w jej głosie było coś, co nie dawało mi
spokoju. Mówiła z doświadczenia czy zmyślała? Może to była jakaś dobra znajoma
Nicole i miała mi narobić większego mętliku w głowie, abym pobiegła teraz do
Rudego i znowu zrobiła aferę. Coraz bardziej miałam ochotę się napić, aby
odciąć się od tej chorej akcji, a z drugiej strony moja czujna strona tym
bardziej kazała mi zachować wstrzemięźliwość. Co tu się odwalało? Kto napisał
taki chory scenariusz? Za godzinę planowałam wyjść z Rudym do hotelu, zaszyć
się tam i w jego ramionach przekonać się, że to ja jestem tą najważniejszą, że
będę nią nawet gdy wyjadę i kiedy będziemy się widywać jedynie w weekendy.
Złość jaka we mnie wzbierała dodawała mi pewności, że pokonamy każdą przeszkodę
i będziemy parą nawet wtedy, gdy wakacje się skończą. No przecież to nie może
się tak po prostu skończyć, a ja tak dużo się uczę, że i tak nie miałabym dla
nas czasu w tygodniu. Dlatego związek weekendowy był rewelacyjnym rozwiązaniem
dla nas. Skoro jestem tak ważna dla Rudego jak twierdzi, to nie będzie z tym
problemu. W tygodniu zajmujemy się swoimi sprawami, a w weekendy będziemy nie
wychodzić z łóżka. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Tym razem nie planowałam wracać w
babskie strony. Poszłam do grających mężczyzn. Rudy przywitał mnie buziakiem i
uśmiechem, a ja stanęłam możliwie blisko, aby mu nie przeszkadzać w grze, a
jednocześnie kibicować. Wystarczy, że będę blisko i będę unikać blond-żmiji, a
wszystko zakończy się bez ekscesów. Napici ludzie są głośni i głupio gadają,
było jednak przyjemniej niż w babskim gronie. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Mój sposób na Nicole działał.
Wystarczyło być blisko Rudego i wszystko było ok. Modelusia przy nim była
niezwykle czarująca, co dalej utwierdzało mnie w przekonaniu, że ostrzy sobie ząbki
na mojego mężczyznę. Niedoczekanie twoje zołzo. Ja byłam cały czas w pobliżu i
starałam się tak jak ona był czarująca i uprzejma. Tyle, że ja nie posiadłam aktorskiego
drygu. Dlatego w moim przypadku uprzejmość była sztuczna i Rudy to widział. Przyglądał
mi się z takim niedowierzaniem, a mózg wyraźnie mu parował próbując rozgryźć o
co mi może chodzić. To na nią powinien tak patrzeć a nie na mnie. Cierpliwie
więc wyczekiwałam momentu, w którym będziemy mogli już pójść, a ja w hotelu dam
swojemu partnerowi wyraźnie znać, że nie jestem zadowolona, co on mi wynagrodzi,
a mnie uczyni po raz kolejny zwycięzczynią walki o ratownika.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Och Klara, cały czas nie daje mi
spokoju twoja sukienka. Jest taka śliczna. - Nicole, której zdecydowanie nie
lubię i już mało prawdopodobne, że polubię, podeszła do mnie i dotknęła
delikatnego rękawka mojej najlepszej sukienki. To, że się nią zachwycała, jakoś
mnie nie dziwiło. Była modelką, więc musiała mieć doczynienia z niejedną kiecką
z wyższej półki. - Och, ten materiał, ona jest cudowna i niech mi ktoś oczy
wykole, jeśli to nie jest DOLCE & GABBANA?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Owszem. - Uśmiechnęłam się z
triumfem. Jakkolwiek tego dnia próbowała mnie pogrążyć, tak teraz nie miała na
to szans. Nie mogła zarzucić mi że noszę podróbkę, czy czegoś innego przykrego.
Ta chwila była moja i nic, ani nikt nie mógł mi jej odebrać.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Zazdroszczę. Ja nie mogę sobie
pozwolić na takie kreacje. To w dalszym ciągu nie moja półka. Ile za nią
zapłaciłaś? Czterdzieści tysięcy?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- No nie aż tyle. - Speszyła mnie,
bo zawyżyła cenę prawdopodobnie specjalnie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- To ile? - Pytanie zadał Bury, z
miną niedowierzania, że w ogóle można dać tyle za sukienkę.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Trzydzieści jeden. -
Odpowiedziałam czekając na wyraz zazdrości na twarzy Nicole, ale ona nie była
zazdrosna, tylko zadowolona.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Trzydzieści jeden czego? - Do
rozmowy wtrącił się Rudy. - Czego? Euro? Dolarów?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Ależ James, nie bądź niemądry.
Trzydzieści jeden tysięcy złoty. Po tyle kupuje się te tańsze sukienki tej
marki.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- To prawda? Zapłaciłaś tyle za
jedną sukienkę? - Rudy miał coraz dziwniejszy wyraz twarzy, a Nicole zdawała się
coraz bardziej zadowolona i rozbawiona sytuacją.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Ja jebię. Ile imprez bym zaliczył
za takie pieniądze i nie musiałbym dorabiać w wakacje. - Słowa Burego
rozeszły się nie trafiając do nikogo. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Ludzie patrzyli na mnie i Rudego
czekając na jakiś finał tej rozmowy czy też na coś innego. Co ja takiego
powiedziałam, że tak się zdenerwował? <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Rudy zamilkł, a ja wraz z nim.
Nicole zabrała wszystkich, a my zostaliśmy sami. Między nami wisiała
niewidzialna siekiera i nijak nie było wiadomo jak się jej pozbyć.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Jesteś na mnie za coś zły? -
Ostrożnie zapytałam, licząc, że nie chodzi o mnie, bo nie widziałam nic za co
powinnam go przepraszać.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Dużo masz tych sukienek?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Tylko kilka.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Ile takich podarłem, zdzierając z
ciebie? - Jego głos był inny, ale nie na tyle, aby się tym martwić.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Czy to ważne?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Dla mnie ważne. - Jego oczy wbiły
się we mnie, a mnie z jakiegoś powodu grunt uciekał spod nóg.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Tylko jedną.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Powiedziałam cicho, lecz usłyszał.
Podniósł się po mojej wypowiedzi i zaczął chodzić w pobliżu.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Kiedy?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Rudy, nie wracajmy do tego, to
nieważne.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Kiedy? - Tym razem głos miał
lekko podniesiony i zirytowany.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- O rany, nie rób z tego nie
wiadomo czego. Ta pierwsza była droższa i to tyle. Później kupowałam tanie
sukienki z lokalnych sklepów.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Ile kosztowała ta pierwsza?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Rudy, proszę....<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Ile?! - Zaczęłam się go bać.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Czy to naprawdę ważne?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Dla mnie ważne. Nie ukrywaj nic
przede mną tylko powiedz, ile ona kosztowała.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Nie pamiętam dobrze, jakieś
dwadzieścia siedem?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Ja pierniczę. Podarłem ci
suknię za dwadzieścia siedem tysięcy, a ty mówisz to tak jakby to była stara
szmata z lumpeksu. Czy ty sobie w ogóle zdajesz sprawę z tego ile to jest
pieniędzy? Ile ktoś taki jak ja musi pracować, aby zaoszczędzić taką kwotę? Ile
miesięcy można żyć za takie pieniądze? Ile osób wykarmić i ubrać?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Nie przesadzajmy, w ogóle o tym
nie rozmawiajmy.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Masz rację, nie
rozmawiajmy o tym, bo po co?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Rudy... - Chciałam go przytulić,
ale uciekł ramieniem ode mnie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Muszę do klopa. - Nie czekając na
moją reakcję czy cokolwiek innego, zostawił mnie samą i odszedł. Co się
właściwie zadziało? Dlaczego mój triumf zamienił się w coś takiego?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">I wtedy wróciły do mnie słowa
dziewczyny od szluga. Czy to planowała Nicole od początku? Kiedy zorientowała
się, że moja sukienka nie jest tania? Czy wiedziała, że Rudy tak zareaguje? O
kurwa! Wiedziała. Znała go lepiej niż inni, sama miała pieniądze, więc wiedziała,
jak Rudy reaguje na taką rozrzutność. Na pewno wiedziała. To by znaczyło, że
ukartowała całą tą sytuację. Nie, nie jest aż tak sprytna, czy jest? Siedziałam
próbując rozgryźć tą zagwozdkę. W myślach kłóciłam się sama ze sobą o tym czy
mogło tak być, czy to jednak wytwór mojej wyobraźni. Czy ta dziewczyna
namieszała mi w głowie właśnie po to, czy dała mi ostrzeżenie, które ja
zbagatelizowałam? Nawet nie wiem, kiedy czas zleciał, a mój mężczyzna ponownie
znalazł się blisko mnie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Będzie lepiej, jeśli już
wrócimy do domu.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Nie spojrzał mi w oczy, a jego
wypowiedź była równie sucha jak kromka pozostawiona samotnie na blacie na cały
dzień. Kiwnęłam głową i podniosłam się. Pierwsza dopadła nas Nicole.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- O jej, już idziesz? Zostańcie
jeszcze trochę. - Jej smutny, przejęty głos dla mnie brzmiał sztucznie, a
kąciki ust nieznacznie się unosiły, sugerując zadowolenie zdradzieckiej
modelusi.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Rudy coś jej odburknął, a mnie
złapał za dłoń i pociągnął w kierunku wyjścia. Na wysokości głupiej blondynki
jej uśmieszek triumfu był wyraźnie widoczny. Szczyciła się swoim sukcesem. By
mi jeszcze bardziej dopiec nachyliła się do mnie i powiedziała tak abym tylko
ja usłyszała.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Jeszcze dziś w nocy zaśnie w
moich ramionach.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Zagryzłam zęby z wściekłości i
słowo daję, że gdyby nie to, że Rudy ciągnął mnie za sobą, złapałabym za
blond kudły i wydarła tyle włosów, ile tylko bym dała radę. No co za głupia
pinda. Rudy był mój, a ten konflikt zakończy się dziś ostrym seksem w moim
hotelowym łóżku, bo taka podła pinda nie zabierze mi chłopaka. Korzystając z
rady palaczki, uniosłam wysoko głowę i szłam pewna siebie, nie dając poznać,
jak bardzo się w sobie gotuję i jak zabójcze myśli mam w głowie. Nie dam
się tej małpie pozbawić chłopaka. Na złość jej będziemy się widywać w
każdy weekend, całe noce wykrzykując swoje imiona w ekstazie. Jej plan nie
wypalił, a ja z czasem znajdę sposób aby być bezwzględną górą i mieć Rudego
wyłącznie dla siebie. Kto wie, może nawet znajdę sposób, aby wyciągnąć go stąd
i zabrać do stolicy. W moim mieszkaniu znajdzie się dla niego miejsce i
będziemy mogli spędzać całe dnie razem.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Z bojowym nastawieniem,
wymyślając różne, niedorzeczne póki co sposoby zemsty na blondynce,
dotarliśmy do hotelu. Chociaż dalej byłam zła, to świeże powietrze i to że
szliśmy w ciszy, trochę ostudziło moje zapędy mszczenia się na przyjaciółce mojego
chłopaka. By wprowadzić swój plan zemsty w życie i ewidentnie udowodnić, że
racja jest po mojej stronie, chciałam jak najszybciej znaleźć się w pokoju i
zrzucić buty, które okazały się bardziej niewygodne niż założyłam i nieco
mnie obtarły. Rudy też był zły, a wtedy jest mniej delikatny i na takiego
Rudego miałam ochotę. On jednak przed samym hotelem puścił moją dłoń, stając do
mnie tyłem. Nie zamierzałam przeciągać naszego pseudokonfliktu. Zaszłam go od
tyłu wtulając się w jego plecy, a dłońmi sunąc od brzucha w górę klatki
piersiowej. Chciałam całkowicie się w niego wtulić, by uspokoić nieporozumienie
między nami i zastąpić je pożądaniem. Silne męskie dłonie złapały mnie za
nadgarstki i oderwały od palącego torsu. W jednej chwili z pozycji w której
tulę się do niego, znalazłam się przed nim, trzymana na dystans. Jego
spojrzenie paliło, a zmarszczki na twarzy pokazywały, jak był zły. Czy to była
chwila w której zrozumiałam co oznacza ten wyraz twarzy?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Rudy...<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Nic nie mów. Po prostu idź do
siebie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- A ty?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Nie dziś.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Rudy, proszę. Musisz wejść ze
mną, na pewno...<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Nie dziś. - Przerwał mi, a ja
poczułam coś co odbierało mi głos i grunt pod nogami.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Nie zgadzam się. Nie pozwalam ci
odejść. To był podstęp tej głupiej...<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Klara! - Wykrzyknął moje fałszywe
imię, a ja stanęłam jak wryta, zaskoczona, zdezorientowana, nieprzygotowana na
taką reakcję. - Dziś do ciebie nie wejdę.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- A jutro? - Słowa popłynęły same.
Nie wiem czemu zadałam to pytanie, ale on powinien odpowiedzieć, że oczywiście.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Dobranoc. - Spuścił głowę,
odwrócił się i odszedł.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Gdy odchodził stałam niczym
sparaliżowana. Trzeźwa, ale skołowana tak bardzo, że czułam się jakbym była
pijana. Oczy zaszły mi mgłą, to też szybko straciłam go z pola widzenia, a sama
usiadłam, czując, że dłużej nie dam rady utrzymać się na nogach. Po policzkach
płynęły mi łzy, których nie kontrolowałam. Ktoś do mnie podszedł i ciągnąc mnie
w górę, pomógł mi wstać. Owy człowiek mówił coś do mnie, ale nie wiem nawet co.
Pomógł mi dojść do pokoju i wtedy próbując wyciągnąć ode mnie informacje, gdzie
mam klucz, dostrzegłam kto mnie trzyma. Był to młody chłopak na
praktykach, któremu przydzielano zadania, których nikt ze starej kadry nie
chciał wykonywać. Posłusznie wyciągnęłam klucz, a kiedy zapytał się, czy czegoś
potrzebuję, albo czy ma mi w jakiś sposób pomóc, zaprzeczyłam ruchem głowy i
weszłam do pokoju, zamykając drzwi. Zrzuciłam niewygodne buty, a sama
rzuciłam się na łóżko. Nie wiedząc jak do tego doszło, przegrałam potyczkę
z blondyną. Rudy poszedł gdzieś i kto wie, może wrócił do tej pindy, aby
wyżalić się jak to... No w sumie na co? Co ja właściwie zrobiłam? Czemu wściekł
się na mnie, a nie na nią, za to jak próbuje rozbić nasz związek, zagarniając
go dla siebie? Twarz przycisnęłam do poduszki i zaczęłam krzyczeć, by wyrzucić
z siebie złość. Kiedy nastąpiła chwila ciszy ktoś zaczął walić w ścianę. Miałam
to gdzieś, że komuś przeszkadzam. Moje życie się właśnie waliło, mój chłopak
szedł z powrotem w łapska tej przebrzydłej baby, a ja nie mogłam nic
zrobić. O nie, to nie mogło być tak. Wyjęłam telefon, przetarłam oczy
i wybrałam jego numer. Karzę mu wrócić. Po czwartym dzwonku odezwała się
poczta. Rozłączyłam i ponownie wybrałam numer. Ponownie nikt nie odebrał. Po
trzecim razie rzuciłam telefonem na podłogę, a sama skuliłam się w kłębek i
zaczęłam płakać.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Kiedy zaczęło mi aż tak na nim
zależeć? Czy skoro moje serce tak strasznie boli, to znaczy, że go kocham?
Kiedy się tak właściwie zakochałam? Czy on też do mnie coś czuł? A może byłam
dla niego odskocznią, a może jedynie przerywnikiem od nudy. Gdzie jest ten
dobry facet jakim miał być Rudy? Poznałam jego zapach, smak, każdy skrawek
ciała, a nie wiem nawet jak ma na imię, co robi, gdy sezon wakacyjny się
kończy. Nie wiem z jakiej rodziny pochodzi, kim są jego rodzice, czy ma jedynie
jednego brata. Wszyscy kochają Rudego, ale jaki jest Rudy? Czy to prawda, że
tylko Nicole i Bury go znają, a może tylko ona? Odbiła mi go w jeden dzień,
niespecjalnie się starając. Czy jest więc szansa, że kiedykolwiek coś do mnie
czuł? Może wszystko było kłamstwem tak samo jak z poprzednim moim chłopakiem.
Moja matka poluje na dojne krowy, które zapewniają jej dobre życie. Przez to że
jestem córką mojego ojca, ja stałam się dojną krową dla mężczyzn którzy są tacy
jak moja matka. Może od początku byłam dojną krową dla Rudego, a skoro wakacje
się kończą, a inna krowa na miejscu się pojawiła, to cudowny ratownik
przeskoczył właśnie z fali na falę i planuje płynąć tam gdzie go ten prąd
poniesie? Jak wiele takich bezsensownych myśli przepłynęło mi przez głowę od
momentu, gdy znalazłam się w tym pokoju, aż do teraz? Za oknem słońce zaczynało
kolejny ciepły dzień, a ja gapiąc się w sufit i trzymając dłoń na wysokości serca,
gdzie dalej paliło potwornie, rozmyślałam o wszystkim i o niczym. Sen nie
przyszedł, ból złamanego serca nie odszedł, mężczyzna, który do tego
doprowadził, nie przyszedł, ani nie zadzwonił. Świat milczał, a ja
odtwarzałam bez końca wydarzenia z nocy. Czy mogłam postąpić inaczej?
Kiedy wpadłam w wir jaki rozkręciła Nicole? Czy ta palaczka była na prawdę, czy
może ją sobie wymyśliłam? Potrzeba wyjścia do łazienki zmusiła mnie do wstania.
Niczym połamane stworzenie, podniosłam się i poszłam, a raczej powlokłam się do
toalety. Z lustra spoglądał na mnie potwór, który kiedyś był mną, ale mnie
teraz nie przypominał. Umyłam ręce, przepłukałam zapuchnięte oczy i ponownie
poszłam walnąć się na łóżko. Po drodze podniosłam telefon i wbrew planom,
zamiast się kłaść, usiadłam. Telefon milczał. Potrzebowałam go, tak bardzo
potrzebowałam go teraz, aby móc jakoś to wszystko pozbierać do kupy. Po raz
kolejny wybrałam jego numer i zadzwoniłam. Tym razem ktoś wyraźnie odrzucił
połączenie. Myślałam, że może oddzwoni, ale zamiast tego dostałam wiadomość na
mesie od obcego konta. Otworzyłam i zamarłam. Zdjęcie przedstawiało Rudego
nagiego od pasa w górę, śpiącego na brzuchu, a podpis pod zdjęciem brzmiał:
"Daj już spokój i nie dzwoń. James musi odespać wyczerpującą, długą
noc." Drżącymi dłońmi sprawdziłam właściciela konta, licząc, że się mylę.
Wygrała ostatecznie, miażdżąc mnie totalnie. Poszedł do niej i spędził z nią
noc. W tym czasie, kiedy ja umierałam z bólu i tęsknoty, on pieprzył się z
blondwłosą zdzirą. Ponownie zdradzona, oszukana, wykorzystana i potraktowana
jak byle jaka zabawka. Pewnie, gdyby nie zmęczenie, szalałabym ze złości.
Zamiast tego stanęłam przed lustrem i przyjrzałam się temu co jeszcze wczoraj
rano było szczęśliwą, zakochaną kobietą, a dziś postać z drugiej strony lustra
mogłaby uchodzić za wiedźmę. Zachowując resztkę godności i przyzwoitości
wyjęłam pierwszą torbę i zaczęłam pakować do niej rzeczy. Łzy rozmywały obraz,
a ja nie zwracając uwagi na to czy cokolwiek zniszczę czy też nie,
wkładałam po kolei to co wpadło mi do ręki. Chyba pierwszy raz spakowałam się
tak niestarannie i szybko. Zegarek wskazywał godzinę dziewiątą trzydzieści sześć,
kiedy cały mój majdan był upchnięty w torbach. Podeszłam do umywalki starając
się nie patrzeć w lustro. Już wcześniej przed zapakowaniem kosmetyczki zmyłam
makijaż. Obmyłam jedynie ponownie nabrzmiałe oczy i policzki. Mogłam odejść w
ciszy, ale chciałam zostawić wiadomość dla człowieka, który okazał się równie
wielkim palantem jak Daniel. Na komodzie w pokoju leżała hotelowa papeteria i
dwa długopisy. Usiadłam przy stoliku, przygotowałam sobie czystą kartkę i
niebieski długopis. Miałam ochotę go zbesztać, nawyzywać i napisać same
najgorsze życzenia. Wiedziałam jednak już z doświadczenia jak on to odbierze.
Podobnie jak Daniel będzie się tylko ze mnie śmiał i szydził z tą pindą. Jeśli
miałam już cokolwiek napisać, powinno to być coś, co dowali tylko jemu i czym
nie pochwali się przed kolegami, bo będzie mu wstyd, a jednocześnie pójdzie mu
w pięty. Dość długo myślałam, aż w końcu ręka mnie poniosła skrobią kilka zdań
jakie kiedyś usłyszałam z ust pewnej dziewczyny.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;"> </span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><i><span face=""Aptos",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Byłeś niezwykle tani w utrzymaniu, pewnie dlatego, że masz takiego małego i
kiepsko się nim posługujesz. Także wróć zaspokajać tą grubaskę Nicole. Błagała
mnie, abym jej cię odstąpiła, bo nikt już jej nie chciał i w sumie to mi to na
rękę, bo i tak wracam tam, gdzie mają lepszy towar.<o:p></o:p></span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Nie analizowałam, czy ma to sens.
Włożyłam kartkę do koperty i zakleiłam. Na wierzchu napisałam "Rudy",
a sama złapałam za słuchawkę telefonu, aby zadzwonić do recepcji.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Dzień dobry, czy mógłby ktoś
podejść i pomóc mi znieść bagaże?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Ależ oczywiście. Już do pani
kogoś przysyłam.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Podać numer pokoju?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Nie trzeba, wyświetla mi się. Za
kilka chwil ktoś się u pani pojawi.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Dziękuję.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Cieszyłam się, że nie pojawił się
ten sam człowiek co w nocy. Młody chłopak miał nieco problem z moim
bagażem, ale wspólnie włożyliśmy go do windy. Ja pilnowałam, aby się nie
zamknęła i nie odjechała bez nas. W windzie, kiedy już zjeżdżaliśmy w dół,
zadzwonił telefon. Odrzuciłam połączenie dwa razy. To Bury próbował się do mnie
dodzwonić, ale nie miałam ochoty z nim rozmawiać. Odrzuciłam również trzeci i
czwarty telefon, to też napisał smsa, którego nie odczytałam. Młody mężczyzna
pomógł mi zapakować wszystko do auta. Trochę to trwało. O jedenastej dziesięć
wymeldowałam się i opłaciłam swój pobyt.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Mam do pana jeszcze jedną prośbę.
- Zwróciłam się do starszego pana po drugiej stronie lady.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Słucham.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Nie wiem czy kiedykolwiek się tu
pojawi, ale gdyby przyszedł tu ten chłopak, ratownik, który często do mnie
przychodził, to mógłby mu pan to przekazać? - Na blacie położyłam kopertę.
Wciąż nie byłam pewna, czy to dobry pomysł. Słowa były ostre i nieprawdziwe,
ale to co on zrobił mi było równie chamskie. Przesunęłam kopertę w stronę
starszego pana.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- A tak, tak. Ten młody od Fabiana.
Przekaże oczywiście.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Dziękuję. Do widzenia.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Do widzenia panienko i zapraszamy
ponownie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Odeszłam kilka kroków, kiedy
ponownie zadzwonił telefon. Tym razem z numeru, którego nie znałam. Chwile
wahałam się, ale postanowiłam odebrać.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Słucham.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Ja pierdolę, w końcu. - Głos
brzmiał znajomo, jednak nie rozpoznałam go od razu. Dopiero po kilku kolejnych
słowach, wypowiadanych szybko, jakby się paliło, domyśliłam się, że to
Bury. - Nie rozłączaj się. Nie wiem co ci Nikol nagadała, ale na pewno
podkolorowała to tak, abyś źle ją zrozumiała. Rudy jest teraz u mnie i
śpi. Poszedł wczoraj na plażę i narąbał się w trzy dupy. Późno go znalazłem, bo
nie był w żadnym miejscu, gdzie łaził do tej pory. Chlał tam, gdzie uczy
surfingu, a jak go znalazłem, to już było z nim tak źle, że nawet gdyby ktoś
coś kombinował to i tak był już z niego trup. Zabrałem go do domu,
bełkotał coś aż do rana, a teraz śpi. Telefon zostawił u Nicole w łazience, więc
nie mógł odebrać jak dzwoniłaś, a ona przyszła do mnie rano i wysłała ci tą
wiadomość specjalnie, żeby..<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Po co ty mi to mówisz, Bury?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- No jak to po co? Już ja wiem jak
wy baby reagujecie na takie sytuacje. Pewnie już wkręciłaś sobie, że między
nimi coś jest i jeszcze coś głupiego zrobisz, zanim on ci to wszystko wyjaśni.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Tu nie ma co wyjaśniać.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- No i widzisz, już tak gadasz.
Kiedy on naprawdę nic nie zrobił.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Zostawił mnie wczoraj samą i cały
czas był po stronie swojej byłej, czy też może dalej aktualnej ukochanej.
Wkurzył się nie wiem na co, nie wyjaśnił mi tego, poszedł chlać i nie wiedzieć
czemu śpi bez koszulki, a ona jest tam z nim nie wiadomo dlaczego. Nic się
nie dzieje, tylko wszyscy próbujecie zrobić ze mnie naiwną kretynkę.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Ja pierdolę, Czy wy nie możecie
się zachować jak ludzie dorośli i zamiast się ciągle bzykać, to zacząć
rozmawiać? Te sekrety was w końcu wykończą. Czy to naprawdę jest takie trudne,
aby trzymać łapy przy sobie? I pomyśleć, że mnie macie za zboka i uzależnionego
od seksu.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Do widzenia. - Nie miałam ochoty
już z nim rozmawiać.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Nie czekaj, Klara!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- To nie ty powinieneś do mnie
zadzwonić, tylko Rudy.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Masz rację, ale wiesz co mi
wczoraj wybełkotał? - Tak powstrzymał mnie przed rozłączeniem się od razu.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Co?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Kurdę, nie ja ci to powinienem
powiedzieć tylko on.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- W takim razie żegnam.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Kurwa nie, czekaj, powiem. - Nie
odezwałam się, ale też nie rozłączyłam. - Naprawdę nie powinnaś ode mnie tego
usłyszeć, tylko od niego, ale coś mi mówi, że jak się teraz nie dowiesz, to
będzie pozamiatane między wami.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Mów albo daj mi spokój. Jak sam
mówiłeś, on ze mną nie rozmawia, tylko mnie bzyka.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Powiedział, że jeśli Nicole i ty
się nie dogadacie, to straci przyjaciółkę, bo nie jest w stanie z ciebie
zrezygnować. - Moje serce ponownie zabiło mocno, lecz tym razem w ten pozytywny
sposób.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Był pijany. Na trzeźwo nie był
skłonny do urywania kontaktów z nią.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Nie widzisz tego jak na ciebie
patrzy? Że zachowuje się jak kretyn, gdy jest przy tobie? Myślę, że nawet ze
mną urwałby znajomość, gdybym stanął wam na drodze.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Kłamiesz. - Głos mi się załamał,
a z oczu ponownie popłynęły łzy. Siedziałam w lobby i starałam się walczyć sama
ze sobą, aby ponownie się nie rozsypać.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Bez chwili wahania wskoczył by za
tobą w ogień, ale nie ma odwagi przyznać ci się, że zakochał się w tobie do
szaleństwa.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- To czemu mnie wczoraj zostawił?
Dlaczego wściekł się o cenę sukienki? - Mówiłam zapłakanym głosem, nie mogąc
się uspokoić.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Bo przy tobie czuje się jakby był
nikim i nic nie miał, że nie może ci zaoferować nic więcej niż jedynie marną
wersję samego siebie. Takich właśnie wczoraj użył słów. - Na to nie mogłam
odpowiedzieć. Głos mi wgrzązł w gardle. - Ruda, nie rób nic głupiego, dobra?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Muszę kończyć. - Po tych słowach
się rozłączyłam.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Siedziałam w fotelu oszołomiona
informacjami jakie przekazał mi najlepszy przyjaciel Rudego. Bury udowodnił, że
pasuje do niego ten tytuł. We wszystkim co robił był oddany kumplowi od
dziecka. Po raz kolejny zazdrościłam Rudemu, że ma kogoś takiego. Ja nigdy nie
spotkałam takiej osoby. Nigdy też nie spotkałam kogoś takiego jak Rudy i nie
wykluczone, że nigdy już nie spotkam. Gdyby wiedział kim jestem, zobaczył na
żywo jak nudne i żałosne jest moje życie, nie zakochałby się w kimś takim jak
ja. Nie odziedziczyłam urody po matce, ani inteligencji po tacie. To do czego
doszłam okupiłam ciężką pracą i godzinami spędzonymi w bibliotece. Nie posiadam
żadnych szczególnych zdolności. Nie jestem towarzyska ani lubiana. Trzy lata na
studiach, a projekty grupowe robię sama albo w grupie z tymi, którzy jedynie
ściemniają i za których muszę odwalić robotę sama. Jestem taka chuda, bo tak
dużo się uczę, że zapominam o jedzeniu. Gdyby nie kosmetyki i ładne ubrania,
nie było by we mnie nic ładnego. Matki się wstydzę, a tata zawstydza
wszystkich, nawet mnie. Mieszkanie dostałam, niczego sama nie osiągnęłam.
Sukienki kupiłam takie drogie z próżności, bo chciałam zaimponować dziewczynom
na uczelni, pokazać im, że jestem może i dziwna, ale bogata, i tyle, bo
przesadziłam i nikt nie poznał się na tym, a gdy postanowiłam kupić sobie
biżuterię bardziej okazałą, to słyszałam, jak śmiali się ze mnie, że ciele ma
swoją pierwszą wizytę na pastwisku, bo w końcu znalazł się dla mnie odpowiedni
łańcuch. Jestem żałosna i szczerze powiedziawszy nie chciałam, aby z tej strony
poznał mnie Rudy. Nie pokochał by do szaleństwa Emilii. On zakochał się w
Klarze, przebojowej dziewczynie z wakacji, dziewczynie, która w rzeczywistości
nie istnieje. Jak długo trwałoby to, aby zdał sobie sprawę jaka jestem
naprawdę? Nie zniosłabym sytuacji, w której patrzy na mnie tak jak inni w
stolicy. Moje serce oświetlił blask, gdy zagościł w nim Rudy, ale... <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Co powinnam zrobić wiedząc to co
teraz wiem?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Otarłam oczy i podeszłam ponownie
do recepcji.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Przepraszam pana, ten list, który
zostawiłam. Czy mogłabym go odzyskać z powrotem?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Ależ oczywiście. - Recepcjonista
podał mi kopertę, którą niedawno sama mu wręczyłam.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- A czy ma pan może kartkę i
długopis?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Oczywiście. - Podał mi kartkę,
długopis i nową kopertę. - W kawiarni jest taki stolik w głębi sali. Nie ma
widoku na morze, tylko na ścieżkę z tyłu, ale jest na tyle odsunięty, że będzie
mogła panienka w spokoju napisać coś od siebie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Dziękuję, to bardzo przydatna
informacja.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Udałam się dokładnie w to miejsce,
w które pokierował mnie starszy pan. Faktycznie było tu więcej prywatności niż
przypuszczałam. Zamówiłam kawę i próbowałam coś sobie w głowie ułożyć.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;"> </span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><i><span face=""Aptos",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Chociaż część mnie chciałaby, aby ten dzień nie nadszedł, to oboje wiemy,
że nie dało się tego odwlekać w nieskończoność. Pochodzimy z dwóch różnych
miejsc, w których każde z nas ma swoje zobowiązania i życie. Ktoś zarzucił mi,
że mamy przed sobą zbyt wiele sekretów i czas z tym skończyć. W tej chwili
myślę, że to może dobrze, że tak mało o sobie wiemy. Odjadę stąd wyłącznie z
dobrymi wspomnieniami, takimi które zdarzają się wyłącznie w bajkach. Ona
pyskata, ale w gruncie serca skrzywdzona i samotna, on skryty, ale z sercem
anioła. Dwoje ludzi, którzy spotkali się przypadkiem, których połączył los, a
ich serca zaczęły bić w tym samym rytmie choć te parę chwil.<o:p></o:p></span></i></p><p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><i><span face=""Aptos",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">To była piękna sztuka teatralna, która właśnie się skończyła. Aktorzy się
pakują i wracają do swojego codziennego życia, gdzie codzienność odkrywa
wszystko, odzierając z tajemnicy.<o:p></o:p></span></i></p><p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><i><span face=""Aptos",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Mam tylko tą jedną kartkę i chyba nie potrafię opisać dokładnie tego co
chciałabym ci powiedzieć w ładniejszy sposób, więc może napiszę wprost. Oboje
wiemy jak by się to skończyło. Nie chcę przysłonić naszych wspólnych chwil
nieporozumieniami z przyszłości. Rozstańmy się teraz, bez pożegnań, wmawiania
sobie, że damy radę. Chcę zapamiętać jedynie te dobre chwile i nie czuć
nienawiści do ciebie, ani do siebie samej.<o:p></o:p></span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Mogłabym próbować więcej wyjaśnić,
ale czułam, że jedynie jeszcze bardziej bym wszystko zagmatwała. Poprosiłam
kelnerkę o to, aby zaniosła mój nowy list na recepcje, a sama rozłożyłam się
wygodniej na sofie. Chciałam choć chwilę uspokoić się przed podróżą jaka mnie
czekała. Zamiast tego zasnęłam. Obudził mnie krzyk dziecka w głównej części
sali. Zaskoczyło mnie, że byłam okryta kocem, a pod moją głową znajdowała się
poduszka. Ten hotel naprawdę potrafił zapunktować w oczach klienta. Nie
sądziłam, że w jakiejkolwiek kawiarni hotelowej pozwoli mi ktoś się zdrzemnąć i
jeszcze zadba o mój komfort. Zadowolona z tej wcale nie krótkiej drzemki,
rozprostowałam kości. Przy ladzie zamówiłam kawę na wynos i zostawiłam naprawdę
duży napiwek. Kiedy wychodziłam przez lobby, usłyszałam jak ktoś mnie woła.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Panienko Emilio, proszę poczekać.
- W moją stronę nieco kulawym chodem śpieszył recepcjonista. - Panienko, młody
Fabian był i zabrał kopertę.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Ten ratownik, tak?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Tak, ten co się z synem
komendanta zadaje. Był, list mu przekazałem. Przeczytał o tam. - Palcem wskazał
miejsce w pobliżu tego, gdzie ja siedziałam rozmawiając z Burym. - Chyba
panienka dużo napisała, bo czytał i czytał. Potem siedział i gapił się w podłogę,
a potem nie wiem co, bo miałem gości i nie wiem, kiedy wyszedł.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Dziękuję bardzo za wszystko. Będę
pana bardzo dobrze wspominać.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Zapraszam panią ponownie. Takich
miłych gości życzylibyśmy sobie tu zawsze.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Dziękuję. Do widzenia.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Do widzenia.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">Kiedy wsiadłam do auta było kilka
minut po dziewiętnastej. Nawet nie wiem kiedy ten czas zleciał. Tak kończył się
mój wakacyjny wyjazd. Rudy odczytał już list, a więc to był już oficjalny
koniec. Zerknęłam na telefon, ale nie pojawiła się żadna wiadomość ani próba
połączenia. Wypłakałam w ciągu ostatniej doby tyle łez, że chociaż moje
policzki były suche, to oczy dalej spuchnięte. Czułam pustkę i żal, że
opuszczam to miejsce. Gdzieś w głębi serca chciałam tu zostać. Mogłabym np.
pracować w kawiarni i obsługiwać gości? Natomiast wieczorem, kończąc pracę szła
bym na plażę, gdzie mój mężczyzna zamykałby właśnie budkę ratowników, po czym
tulił mnie w niedźwiedzim uścisku. Czy byłabym tu szczęśliwa? Mogłabym być, ale
nie dotrzymałabym słowa, jakie dałam sobie, nie zrealizowałabym swoich marzeń.
Oddałabym siebie mężczyźnie, tak jak robi to moja matka. W którymś momencie
zaczęłabym czuć wstręt do samej siebie i zaczęłabym samą sobą gardzić tak jak
gardzę moją matką i pewnie stałabym się tak zgorzkniała jak ona. Ciekawe czy
Rudy potrafił zrozumieć Nicole, dlaczego musiała wyjechać? Czy zrozumiałby,
dlaczego ja nie mogę z nim zostać? Dlaczego ten związek nie miał przyszłości,
bo w końcu i tak ktoś musiałby zrezygnować z siebie dla tego drugiego. Czy
jeszcze kiedyś zakocham się tak jak w Rudym?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-ligatures: none;">- Fabian. - Szum za okna auta i
muzyka z radia praktycznie zagłuszyły wypowiedziane słowo. - Czy tak właśnie
masz na imię? Fabian? Ja też zakochałam się w tobie do szaleństwa.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p><p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">* * * * *<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span face=""Calibri",sans-serif" style="font-size: 11pt; mso-ansi-language: PL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-font-kerning: 0pt;">Pewnie mało osób tu zagłada. Dla tych którzy czekają, przynoszę dziś prezent. Nie taki rozdział chciałabym Wam ofiarować po tak długiej nieobecności. Wołałabym, by był zabawniejszy i zostawiający w serduszku przyjemne wspomnienia, a tu tak smutno. Nie miej musiał się takowy pojawić, aby historia mogła iść dalej. To oczywiście nie koniec historii Emilii. Tytuł oczywiście w jakimś sensie zobowiązuje, ale co to znaczy, okaże się kiedyś, jak zacznę pisać w miarę regularnie, by móc obdarować czytających nie tylko postami, ale i zakończeniami historii :D</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Calibri",sans-serif" style="font-size: 11pt; mso-ansi-language: PL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-font-kerning: 0pt;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face=""Calibri",sans-serif" style="font-size: 11pt; mso-ansi-language: PL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-font-kerning: 0pt;"><br /></span></p><p></p>Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-76215184056578370232023-01-10T23:35:00.003+01:002023-01-10T23:35:44.052+01:00Do Trzech Razy Sztuka - Rozdział 9<p style="text-align: justify;"> </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div style="text-align: justify;">Idąc na imprezę u Nicol zastanawiałam się jak będzie wyglądała. Nie chodziłam na domówki do znajomych i nie miałam pojęcia czego się spodziewać. Gdy na studiach mój były zabierał mnie na imprezę, to zawsze był to jakiś ekskluzywny klub, gdzie zazwyczaj to ja byłam odpowiedzialna za opłacenie loży. W takich miejscach było głośno, światła migały jak szalone, DJ mówił coś niezrozumiale, a ludzie z czasem coraz bardziej się chwiali i coraz gorzej trzymali na nogach. Nie podobały mi się te imprezy, to też większość czasu spędzałam siedząc i gapiąc się w szklankę z sokiem, albo obserwując jak dobrze bawi się mój chłopak beze mnie. Właściwie to patrząc teraz na nasz związek, dostrzegam coraz więcej przesłanek świadczących o tym, jak ślepa byłam w tamtym czasie. Część z tych rzeczy uświadomił mi Rudy, który każdą wolną chwilę spędza ze mną, liczy się z moim zdaniem i wyraźnie stara się, abym była zadowolona. Nawet kłótnie z nim nie są tak niemiłe jak to było z Danielem. Dzisiejszego dnia przebrnęłam przez drugą kłótnię z Rudym i ponownie pogodziliśmy się jeszcze tego samego dnia. Daniel za każdym razem robił ze mnie jedyną winną i to ja musiałam go przepraszać, abyśmy mogli dalej być ze sobą. I ja miałam się za inteligentną osobę? Patrząc na to z perspektywy czasu wstyd mi samej za siebie. Już nigdy więcej nie pozwolę, aby jakikolwiek facet tak mnie ogłupił jak mój były.</div><div style="text-align: justify;">Nie wiedząc czego mogę się spodziewać po domówce, wyobraziłam sobie, że będzie tak jak to pokazują w filmach. Dom będzie cały rozświetlony światłem, z otwartych drzwi i okien będzie dochodzić głośna muzyka, ludzie będą wszędzie, jeszcze przed domem, z kubkami z piwem, a po trawniku będzie biegał jakiś koleś krzycząc głupoty. Rodziców nie będzie, a o godzinie dwudziestej drugiej ktoś zawiadomi policję, że jest za głośno. Gdy dotarliśmy na miejsce nic się nie zgadzało. Stanęliśmy przed wysokim płotem z dużą bramą. Rudy podszedł do domofonu, ale nie zadzwonił, tylko wpisał kod i furtka się otworzyła.</div><div style="text-align: justify;">- Wchodzisz jak do siebie. - To jak poradził sobie z wejściem jakoś mi nie odpowiadało.</div><div style="text-align: justify;">- Swego czasu często tu przychodziłem. - Odpowiedział nieco przyciszonym głosem.</div><div style="text-align: justify;">- Domyślam się, że gdy się spotykaliście, spędzałeś równie dużo czasu z Nicol, co teraz ze mną.</div><div style="text-align: justify;">Rudy spojrzał na mnie z nietęgim wyrazem twarzy. Zdziwiło go, że wiem, czy nie spodobało mu się to co powiedziałam?</div><div style="text-align: justify;">- Z Burym i Nicol przyjaźnimy się od dziecka. - Odwróciłam się, aby nie widział jak bardzo nie podoba mi się ta informacja. - Klara. - Złapał mnie za ramię, starając się abym na niego spojrzała. - Cokolwiek dziś usłyszysz, pamiętaj, że teraz spotykam się z tobą i niczego nie planuję zmieniać.</div><div style="text-align: justify;">- Przynajmniej do końca września.</div><div style="text-align: justify;">Czułam jak ponownie zbiera we mnie złość. Mieliśmy tyle do omówienia, wyjaśnienia, a mi grunt uciekał spod nóg. Tak jakby ten dzień był początkiem końca, którego nie da się powstrzymać. Pożałowałam, że pojawiłam się na tej imprezie. Nie chciałam iść i poznawać jego znajomych. Chciałam wrócić do hotelu, gdzie mogłabym zakopać się w kołdrze i użerać nad nieuniknionym losem. On nie wyjechał stąd dla Nicol, z którą miał tyle planów, znał ją od dawna, przyjaźnili się, a mimo to został, a miałby to zrobić dla mnie? Dla kogoś, kogo zna od niedawna? Dla takiej nieudaczniczki jak ja? Czy ponownie byłam w związku bez przyszłości? Czy czekało mnie takie samo rozczarowanie jak to było z Danielem?</div><div style="text-align: justify;">- Klaro, obiecuję, że porozmawiamy o tym, ale nie teraz, nie dziś. Spędźmy ten wieczór razem, bawiąc się dobrze tak jak to było do tej pory.</div><div style="text-align: justify;">Nie zdołałam odpowiedzieć, bo ponownie zabrzęczał elektrozamek przy furtce i pojawiły się w niej dwie osoby, niosące ze sobą skrzynkę z piwem. </div><div style="text-align: justify;">- O kurwa, Rudy! - Zawołał jeden z nich. - Stary, kopę lat cię nie widziałem. </div><div style="text-align: justify;">Mężczyźni podeszli do mojego chłopaka i uścisnęli ręce z Rudym. Chwilę rozmawiali, po czym zostałam im przedstawiona. Kuba i Zbyszek dołączyli do nas i wspólnie poszliśmy do reszty osób. Impreza nie była w domu, tylko w ogrodzie. Duża altana stała na uboczu, dość daleko od domu. W niej znajdowały się stoły zastawione różnymi rodzajami potraw. Głównie przekąski, chipsy, pieczone kiełbaski, kilka sałatek i masa butelek z napojami, piwem oraz wódką. Dostrzegłam też kilka butelek wina. Po drodze poznawałam masę innych osób, ale szybko zapomniałam kto aktualnie mi się przedstawia. Niektórzy byli zaskoczeni, inni twierdzili, że już nas widzieli razem, a niektórzy zachowywali się tak, jakby mieli to gdzieś. Kilka z dziewcząt mierzyło mnie nieprzychylnym spojrzeniem, podobnym do tego jakim obdarzyła mnie niejednokrotnie ratowniczka. Te za pewne mi zazdrościły, że to ja jestem teraz z Rudym, a nie one. Nie mogłam im się dziwić. Rudy był wyjątkowy nie tylko w łóżku, ale i za dnia, gdy spędzaliśmy ze sobą czas na plaży, rozmawiając, pływając na desce, czy nawet jedynie tuląc się w milczeniu. Nie mogłam też narzekać, kiedy miałam okres, bo opiekował się mną jak nikt dotąd. Zdziwiło mnie też, że wcale nie było głośno. W altanie muzyka leciała z głośnika, w pobliżu ogniska ktoś grał na gitarze, a dwie dziewczyny śpiewały do melodii. Widać było, że każdy czuje się swobodnie i ewidentnie większość z osób trzyma w ręku coś do popijania.</div><div style="text-align: justify;">- James, jesteście w końcu.</div><div style="text-align: justify;">W zwiewnej, ślicznej i niezwykle seksownej sukience podeszła do nas Nicole. Tak jak to robiła do tej pory, zawiesiła się na moim chłopaku, całując go w policzek. No ile jeszcze razy planuje go całować? Przecież widzieli się niedawno, a zajętych facetów nie powinno się całować.</div><div style="text-align: justify;">- Klara, ty też jesteś. Nawet nie wiesz jak się cieszę. - Tym razem uścisnęła mnie przyjaźnie, a ja stałam jak słup soli, jakbym się bała, że jeśli tylko się ruszę, to mnie zmiażdży. - Wyglądasz prześlicznie. Nic dziwnego, że zawróciłaś w głowie takiemu mężczyźnie jak James. - Oderwała się ode mnie i objęła ramię mojego chłopaka. No co za bździągwa. Czy to już czas na wyrwanie jej tych włosów? - Och James, czuję że ja i Klara się zaprzyjaźnimy. Już teraz widzę, że mogłybyśmy wspólnie udać się na zakupy jak dwie psiapsióły. Mamy jeszcze trochę czasu zanim wyjedziesz Klaro. Może James wypuści cię któregoś dnia ze mną na sklepy. Nie wszystko jeszcze dojechało, to też mam sporo braków.</div><div style="text-align: justify;">Jak kulturalnie i z klasą powiedzieć komuś aby spadał? Ton jej głosu to uosobienie słodkiego jednorożca, który gdy mówi, to z pyska leci mu tęcza, a gdy tylko się odwrócisz, wbije ci nóż w plecy. Może nie byłabym tak zła, gdyby nie fakt, że tuliła się do Rudego, a ten dureń nie reagował. Powinien ją od siebie odepchnąć, zamiast godzić się na to, że maca jego ramię. To było moje terytorium, na które ona wkraczała.</div><div style="text-align: justify;">- Co tam gołąbeczki?</div><div style="text-align: justify;">Na moim ramieniu pojawiła się dłoń Burego. Druga z jego rąk obejmowała Rudego, a głowa nowoprzybyłego pojawiła się między nami. No niesamowite, że jak macała go Nicol, to nic nie robił, ale jak Bury objął mnie ramieniem, Rudy momentalnie znalazł się przy mnie, strącając dłoń przyjaciela. Jedyne z czego mogę się cieszyć, to zaskoczona twarz modelusi.</div><div style="text-align: justify;">- Spokojnie, przecież ci jej nie odbiję. Nie lubuję się w takich laskach, nie licząc, że pozabijalibyśmy się po godzinie. No chyba, że dobra jest w obciąganiu, to może jakoś bym ją znosił.</div><div style="text-align: justify;">- Zapominasz Bury, że James to dżentelmen i ci tego nie powie. Zachowa w tajemnicy bez względu na to, czy seks mu się podoba czy też nie zadowala go partnerka tak, jakby tego chciał. Takie rzeczy zdradziłby tylko przyjaciółce.</div><div style="text-align: justify;">Mrugnęła okiem. Ona mrugnęła okiem do Rudego! No nie wierzę! Czy on jej się zwierzał z tego co robił ze mną w łóżku? Spokojnie, nie panikuj. Przecież się nie widzieli sami, nie mogli więc ze sobą rozmawiać. On poświęca czas tylko tobie i nie mógł nic nikomu powiedzieć.</div><div style="text-align: justify;">- Dżentelmen? - Bury zaczął się śmiać, a mięśnie Rudego się napięły. - Jaki dżentelmen potrafi wybekać cały... - No i tu nie dokończył, bo dostał w tył głowy od Rudego.</div><div style="text-align: justify;">- Możecie sobie chociaż raz odpuścić? Zmieńcie temat. - Rudy zdawał się zdenerwowany.</div><div style="text-align: justify;">- Już dobrze. Chodź Klara, zabieram cię na babskie ploty. - Nicol pochwyciła moje ramię, tak jak to niedawno trzymała mojego chłopaka i zaczęła mnie ciągnąć do grona innych dziewcząt. - Wyglądało tak, jakby zaraz mieli się o ciebie pobić. Czy ty czasem nie zawróciłaś w głowie im obojgu?</div><div style="text-align: justify;">- Bury leci tylko na te z dużymi cyckami.</div><div style="text-align: justify;">Odburknęłam niezadowolona ze swojego położenia, a ona odpowiedziała śmiechem. Czekałam aż zdejmie maskę słodkości i powie mi coś przykrego, bądź każe się mi wynosić z jej domu.</div><div style="text-align: justify;">- Masz rację, z Burusia jest straszny zbok, ale to dobry facet. Ciekawa jestem jaka dziewczyna zdoła go usidlić tak, aby się opamiętał.</div><div style="text-align: justify;">- Podobno ty jesteś w jego guście. - Nicole spojrzała na mnie z pięknym uśmiechem.</div><div style="text-align: justify;">- Z tej mąki nie będzie chleba. Uwielbiam go, ale nie widzę w nim nikogo więcej niż przyjaciela.</div><div style="text-align: justify;">- Nie to co w Rudym? - Wypowiedziałam to zdanie w formie pytania, chcąc, aby wreszcie odkryła karty.</div><div style="text-align: justify;">- Jesteś zazdrosna o naszą relację? - Dalej była pogodna i uśmiechnięta. Wkurwiało mnie to strasznie. To takie dziwne uczucie, kiedy czujesz, że ten róż, to tylko pozory, a pod tą piękną maską siedzi prawdziwy diabeł. - Niepotrzebnie się martwisz. Kocham Jamesa jak brata. Przyjaźnimy się od tak dawna, że nie wyobrażam sobie, aby ta przyjaźń miała się rozpaść i przestać istnieć. Jest dla mnie ważny, dlatego mam nadzieję, że my też się zaprzyjaźnimy.</div><div style="text-align: justify;">- Skoro jest dla ciebie jak brat, to znaczy, że nie widzisz w nim mężczyzny? - Bingo! W końcu wyraz jej twarzy przestał być tak wkurwiająco promienny.</div><div style="text-align: justify;">- James był moim pierwszym chłopakiem i tym z którym spędziłam swój pierwszy raz. Nigdy nie przestanę widzieć w nim mężczyzny. Już zawsze będzie między nami ta szczególna więź. Nasz czas minął, a czasu nie da się cofnąć. Cieszę się, że mimo tego dalej potrafimy się przyjaźnić. Utrata go jako przyjaciela byłaby dla mnie zbyt bolesna. - Po tych słowach, czarujący uśmiech wrócił. - Nawet nie wiesz, jak cieszę się teraz szczęściem Jamesa. Tylko go nie skrzywdź. - Uniosła palec w geście, którym rodzice ostrzegają swoje dzieci, aby nie zbroiły czegoś. - Obym nie musiała pocieszać go, bo go zostawiłaś.</div><div style="text-align: justify;">Czy takie było jej marzenie? Tego chciała? Być blisko, kiedy ja go rzucę? Niedoczekanie twoje głupia dupo. Przybrałam równie uroczy uśmiech jak ona.</div><div style="text-align: justify;">- Nie masz się o co martwić. Nie rzucę Rudego, no bo jaka dziewczyna wypuściłaby takiego cudownego chłopaka z rąk?</div><div style="text-align: justify;">Ha ha! Punkt dla mnie. A może jednak odnajdę się w tej imprezie lepiej niż sądziłam.</div><div style="text-align: justify;">Nicole nic nie odpowiedziała. Jej uśmiech był głupkowaty, a ja byłam pewna, że zdecydowanie zrobiłam rysę na jej masce cudowności. Inne dziewczęta nie były takie cukierkowe, dzięki temu poczułam się lepiej. Nie były też super miłe, ale miałam już na dziś dość słodyczy. W mojej dłoni znalazł się kubek z winem, a ja musiałam opowiedzieć jak poznałam Rudego i jak to się stało, że jesteśmy teraz razem. Opowiedziałam o nieporadnym Rudym, który to nie wiedział jak zagadać, a potem jak uratował chłopca, czym złamał mój opór. Okazało się, że takich historii jest na pęczki. Dziewczyny się rozgadały i opowiedziały mi więcej sytuacji, w których Rudy komuś pomógł. Nic dziwnego, że lokalne dziewczyny go uwielbiają. Bury to przystojniak i niegrzeczny chłopiec, przez co ma powodzenie u dziewczyn i wiele próbowało go usidlić. Rudy to grzeczny chłopiec, który rozbraja dobrymi uczynkami i postępowaniem, a jeśli nie porównywać go do Burego, to towar też całkiem niezły. Nikt nie wie, dlaczego tak skrajne charaktery się przyjaźnią, ale tak jest od czasów, których nikt już nie pamięta i nie wydaje się, aby mogło się zmienić.</div><div style="text-align: justify;">Po jakimś czasie dołączyli do nas mężczyźni. Rudy usiadł koło mnie i od razu zapytał jak się bawię. W sumie to odpowiedziałam mu, że dobrze, bo ostatnie pół godziny spędziłam dość miło. Dowiedziałam się też trochę o nim, co było fajne. Ewidentnie każdy go lubił. Nicole gdzieś zniknęła, co mnie akurat ucieszyło. Impreza zaczynała wydawać się coraz lepsza. Biorąc pod uwagę te na których byłam, to na tej było najfajniej. Przy Rudym czułam się dobrze i bezpiecznie. On nie bawił się z innymi, owszem rozmawiał, ale skupiał się głównie na mnie. Kiedy chciałam iść do toalety, poszedł mnie zaprowadzić. Po drodze przyciągnął mnie do siebie i pocałował długo i namiętnie.</div><div style="text-align: justify;">- Dziękuję, że jesteś tu ze mną.</div><div style="text-align: justify;">Jak miałam się na niego złościć? I za co? Za to, że ta blond czupryna dalej widziała w nim mężczyznę? Rudy był mój i nie było widać przebłysków na to, aby coś miało się zmienić.</div><div style="text-align: justify;">- Chętnie bym dalej się tu z tobą całowała i obściskiwała, ale naprawdę muszę do toalety. - Niechętnie się od niego oderwałam.</div><div style="text-align: justify;">- Mogę wejść z tobą i całować cię, gdy będziesz sikać. - Rudy po alkoholu jest rozkoszny.</div><div style="text-align: justify;">- O nie. Taka opcja nie wchodzi w grę. Poczekaj grzecznie na mnie.</div><div style="text-align: justify;">Zostawiłam go przed drzwiami i weszłam do środka. Słyszałam jak zaczął z kimś rozmawiać i poczułam się zaniepokojona, że to może być ta małpa. Dlatego przyspieszyłam ruchy, aby jak najszybciej przepędzić właścicielkę damskiego głosu. Wyszłam nabuzowana i gotowa walczyć jak lwica, ale takiego widoku się nie spodziewałam. Rudy gadał ze starszą, elegancką panią. Kiedy mnie spostrzegli, kobieta spojrzała na mnie ciepłym, pogodnym wzrokiem.</div><div style="text-align: justify;">- Ty pewnie jesteś Klara. Miło cię poznać. - Wyciągnęła do mnie rękę, a ja ją uścisnęłam, nie mogąc się oderwać. - Jestem mamą Nicol. </div><div style="text-align: justify;">- Dzień dobry. Miło mi. - Wydusiłam w końcu coś, stając koło Rudego.</div><div style="text-align: justify;">- Gustujesz w pięknych kobietach, obyś był tak szczęśliwy, jak swego czasu twoi rodzice.</div><div style="text-align: justify;">- Póki co jestem. - Rudy objął mnie w pasie, a kobieta jeszcze bardziej się uśmiechnęła.</div><div style="text-align: justify;">- Dbaj o niego, Klaro. Czas najwyższy, aby i o niego ktoś się w końcu zatroszczył tak, jak na to zasługuje.</div><div style="text-align: justify;">- James, tu jesteś. - Tym razem to był ewidentnie głos, którego nie chciałam dziś już więcej słyszeć. - Pomożesz mi wszystko podłączyć jeszcze raz? Nie wiem co nabroiłam, ale nie działa.</div><div style="text-align: justify;">- Jasne.</div><div style="text-align: justify;">Rudy już był gotowy iść, ale Nicol zatrzymała go, sięgając po coś wiszącego z jego spodni.</div><div style="text-align: justify;">- James, zawiesiłeś ją przy kluczach. Jesteś kochany. - Nie mogłam dostrzec co takiego trzymała w dłoniach. - Mamo spójrz, to brelok, który kupiłam mu w Paryżu. Nie masz pojęcia, jak bardzo żałowałam, że nie ma cię tam ze mną. - Jej spojrzenie ponownie wlepione było w mojego chłopaka, a on stał jak słup soli. Tak jakby ktoś go przyłapał na czymś i nie wiedział co powiedzieć. - Kiedy go kupowałam myślałam, że może gdy ci go dam, to zmienisz zdanie.</div><div style="text-align: justify;">- Nicol, proszę. - Wypowiedział słowa cicho i z odczuwalnym przygnębieniem.</div><div style="text-align: justify;">- Tak wiem. - Puściła brelok, a jej dłoń spoczęła na jego ramieniu. - Teraz to niemożliwe, wiem. - Jej wzrok powędrował na mnie. Smutne spojrzenie? Nie wiedziałam jak to interpretować. Była modelką, więc potrafiła udawać. - To jak, pomożesz mi z projektorem? Proszę. Wolę nie wołać tych pijaków, bo wtedy możliwe, że już nic nie zobaczymy.</div><div style="text-align: justify;">- Chodźmy.</div><div style="text-align: justify;">Rudy wziął mnie za rękę i poprowadził za Nicole. Nie odzywaliśmy się do siebie ani słowem. Co tu było mówić. Spojrzałam na wystającą figurkę wieży Eiffla z jego spodni. To był prezent od niej. Prezent, który miał kiedyś tam otworzyć i który miał być głupi i nieważny. Okazało się, że nic z tego co powiedział nie było prawdą. Najwyraźniej nie był głupi, ani mało ważny, skoro od razu zaczepił ten badziew przy kluczach. No i co, niby przypadkiem to mu wystawało ze spodni? Może celowo tak włożył klucze, aby ona to dostrzegła. Szlag mnie trafiał. Co tu się działo? Czy ta dwójka zrobiła ze mnie głupią, oszukując, jaka to jestem fajna i piękna, a tak naprawdę mieli się ku sobie? Rudy zaczął majstrować przy sprzęcie, a Nicol stanęła koło mnie.</div><div style="text-align: justify;">- Całe szczęście, że James jest taki wszechstronny. Gdyby nie on, w ogóle nie moglibyśmy dziś obejrzeć zdjęć z mojej podróży. Co ja mówię, w ogóle nie byłoby tej imprezy gdyby nie on. - Głupia małpa, dała kolejny popis jaka to cudowna z niej przyjaciółka.</div><div style="text-align: justify;">- Nie za dużo zasług mu przypisujesz? On właściwie nic nie zrobił. - Miałam już dość tych jej tekstów. W co ona grała?</div><div style="text-align: justify;">- Jak to nic? Nie mówił ci? - Spojrzała na mnie grając na szczerze zdziwioną, ale oczy ją zdradzały. Nie była aż tak zdziwiona jak sugerowała reszta twarzy, a ja nie byłam tak pijana, aby się na to nabrać. - Pomagał mi całe popołudnie, aby to wszystko przygotować. Kiedy zapraszałam ludzi, jakoś nie przemyślałam wszystkiego. Całe szczęście James jest cudownym przyjacielem i przyszedł od razu, jak go tylko poprosiłam o pomoc. Nieźle się tu namęczyliśmy, ustawiając wszystko. No i te zakupy. On jest taki silny, nie dał mi niczego dźwigać.</div><div style="text-align: justify;">Kurwa! Zdzira zdobyła kolejny punkt. Jej kąciki ust unosiły się delikatnie, prawie niezauważalnie, a ja czułam wściekłość i idę o zakład, że było to po mnie widać. To tutaj tak biegł Rudy po tym dziwnym telefonie. Spędził z nią pół dnia, cholera wie co tu razem robili. Nic mi nie powiedział. Nie wierzę, że spędził z nią tyle czasu sam na sam.</div><div style="text-align: justify;">- Klaro, nie wiedziałaś? - Głupia dupa dopytywała się, a ja miałam ochotę podrapać jej mordę.</div><div style="text-align: justify;">- Powiedziałby mi, gdyby to było ważne, widocznie tak nie uważał. - Zaciskałam pięści i chociaż starałam się grać miłą, to mi to nie wychodziło.</div><div style="text-align: justify;">- No wiesz, nie miej żalu. James zawsze pomaga przyjaciołom, a szczególnie tym ważnym, na których mu zależy, których nie chciałby stracić. Jest typem człowieka, dla którego długoletnia przyjaźń jest ważniejsza od krótkich znajomości, czy też chwilowej uciechy ciała.</div><div style="text-align: justify;">A to małpa. Odniosłam wrażenie, że właśnie poznałam prawdziwą twarz byłej miłości Rudego. Na to nie wiedziałam co jej odpowiedzieć.</div><div style="text-align: justify;">- Odwal się od mojego chłopaka. - Burknęłam przez zaciśnięte zęby.</div><div style="text-align: justify;">- Klaro, nie rozumiem o co ci chodzi. Ja tylko mówiłam, że James jest zdolny i pomocny. - Jednorożec srający tęczą powrócił. - James, proszę wytłumacz jej, że nie miałam złych intencji. - Skuliła się w sobie, grając biedną, pokrzywdzoną dziewczynkę, a ja już wiedziałam, że on stoi za mną.</div><div style="text-align: justify;">Mina Rudego wyrażała niezadowolenie. Odciągnął mnie na bok, a ja choć nie widziałam wrednego babsztyla, to byłam pewna, jaką ma minę.</div><div style="text-align: justify;">- Co się dzieje? - Głos Rudego nie był zadowolony.</div><div style="text-align: justify;">- Mnie się pytasz? To ona jest jakaś dziwna. Całuje cię, wiesza się na ramieniu, wygaduje jakieś bzdury. Ona ewidentnie chce mnie upokorzyć, abym wyszła na zdzirę w twoich oczach, a sama pewnie chce cię dla siebie.</div><div style="text-align: justify;">- Nie powiedziała o tobie ani jednego złego słowa. Wszystkim mówi jaka jesteś fajna i miła.</div><div style="text-align: justify;">- Jasne, ale nie wiesz co o mnie myśli, ani co knuje.</div><div style="text-align: justify;">- Klara, jak możesz ją tak oczerniać? W ogóle jej nie znasz. Cały wieczór jest dla ciebie miła, a ty niewiadomo dlaczego wygadujesz takie bzdury, że aż się nie chce słuchać.</div><div style="text-align: justify;">- Mówisz tak, bo nie słyszałeś co mówi, kiedy ciebie nie ma.</div><div style="text-align: justify;">- Na przykład co? - Założył ręce na piersiach, wpatrując się na mnie z wyczekiwaniem.</div><div style="text-align: justify;">- Że przyjaźń jest dla ciebie ważniejsza od wakacyjnej przygody takiej jak ja.</div><div style="text-align: justify;">- Nie wierzę. Nie powiedziałaby czegoś takiego.</div><div style="text-align: justify;">- Jasne, mi nie wierzysz, a ja jak mam wierzyć tobie w cokolwiek, skoro podobno całe popołudnie spędziłeś z nią? - Wykrzyczałam to chyba trochę za głośno, ale nerwy poniosły mnie aż za bardzo.</div><div style="text-align: justify;">- Ja jej tylko pomagałem przygotować imprezę.</div><div style="text-align: justify;">- Tak? Tylko, że z jakiegoś powodu mi o tym nie powiedziałeś. Nie wspomniałeś też słowem, że to twoja była dziewczyna i długoletnia przyjaciółka. A o tym, że ją rozdziewiczyłeś, to już na pewno byś mi nie powiedział, co nie?</div><div style="text-align: justify;">- Klaro, to nie czas i miejsce na takie rozmowy.</div><div style="text-align: justify;">- Czas nam się kończy, a my nie rozmawiamy na żadne ważne tematy.</div><div style="text-align: justify;">- Proszę cię, pogadamy o tym, ale nie teraz.</div><div style="text-align: justify;">- A właśnie, że teraz. Powiedź mi dlaczego się rozstaliście. Kto z kim zerwał i dlaczego.</div><div style="text-align: justify;">- Klara, wracajmy do altany, pokaz się zaraz zacznie.</div><div style="text-align: justify;">- Nie Rudy. Jeśli mamy tam wrócić odpowiedz mi na jedno ważne pytanie. Kto zerwał? Kto powiedział koniec? Jeśli nie powiesz mi kto, w wychodzę i więcej się nie zobaczymy.</div><div style="text-align: justify;">Widziałam, że pytanie nie jest mu na rękę. Był zły, pewnie równie mocno jak ja.</div><div style="text-align: justify;">- Nicol. To ona powiedziała koniec. Teraz możemy przestać robić scenę?</div><div style="text-align: justify;">- Czyli ty ją dalej kochasz? - Po twarzy pociekły mi łzy. - Jestem w pieprzonym trójkącie, jako ten niechciany róg. Ona chce cię odzyskać, dlatego mi dokucza, a ty i tak ją wybierzesz.</div><div style="text-align: justify;">- Co ty mówisz? Tu nie ma żadnego trójkąta. Jesteśmy tylko ty i ja. Nicol to tylko przyjaciółka, z którą kiedyś coś mnie łączyło, ale to już przeszłość.</div><div style="text-align: justify;">- To dlaczego wierzysz jej, a nie mi?</div><div style="text-align: justify;">Zamknął oczy, dłonią przetarł twarz.</div><div style="text-align: justify;">- Nie chcę się z tobą kłócić. - Zacytował moje słowa. - Proszę.</div><div style="text-align: justify;">- Chcę wiedzieć co jest między tobą i Nicolą, inaczej tam nie pójdę.</div><div style="text-align: justify;">- Ona jest dla mnie ważna, bo jest częścią mojego życia, ale tą częścią, która minęła. Była moją pierwszą dziewczyną. Kochałem ją, ale to wszystko to przeszłość. Wybrała światowe życie, podróże, karierę, modę. Wszystko to w czym ja nie mogłem uczestniczyć. To była jej decyzja. Każde z nas poszło inną drogą i teraz nie ma już szans na to, aby te drogi znowu się skrzyżowały.</div><div style="text-align: justify;">- Tu jesteście. - W naszą stronę szedł Bury. - Wszyscy na was czekają. Także dupę w troki i idziemy, bo się towarzystwo zaczyna niecierpliwić.</div><div style="text-align: justify;">- Nie teraz Bury. - Rudy warknął na niego.</div><div style="text-align: justify;">- Co jest? Ruda ma okres? - Zaśmiał się, ale tylko jego to bawiło.</div><div style="text-align: justify;">Ledwo zdążyłam otrzeć łzy, kiedy wpadli inni chłopcy, śmiejący się, że czas rozdzielić gołąbeczki, po czym złapali nas za ręce i nogi i zanieśli do altany. Nie siedziałam koło Rudego. W tej chwili nie wiedziałam czy chcę go oglądać. Nicol włączyła projektor i zaczęła pokazywać swoje zdjęcia. Krzyki i wrzaski, a także oklaski co chwila wybuchały koło mojego ucha. Fotomodelka z trudem przekrzykiwała towarzystwo, aby dodać kilka słów do każdego ze zdjęć. Była piękna na każdym z tych zdjęć, nawet jak robiła głupią minę. Zapewne wybrała najlepsze zdjęcia jakie miała. Ja nigdy nie wyglądałam tak dobrze na żadnym ze zdjęć. Nigdy też nie mogłam się pochwalić swoimi podróżami, bo nie miałam przyjaciół, którzy chcieliby takie zdjęcia zobaczyć. Nie mogłabym się z nią przyjaźnić, szczególnie teraz, gdy nienawidziłam jej za to, że miała wszystko to, czego ja nigdy nie doświadczyłam. Teraz gdy spotkało mnie w końcu coś dobrego, ona chciała mi to odebrać. Na białym ekranie projekcyjnym pokazało się zdjęcie Nicole, na którym w tle widniała wieża Eiffla. Po sali rozeszły się odgłosy zachwytu. Dziewczyna z pierwszego planu trzymała w ręku duże zdjęcie twarzy Rudego. Słyszałam, jak to oboje mieli kiedyś odwiedzić to miejsce, dlatego zrobiła właśnie takie zdjęcie, ale w jakimś sensie on mógł tego dnia być tam z nią. Miałam spuszczoną głowę i nawet nie próbowałam znaleźć wyrazu twarzy mojego chłopaka. Czy dalej był moim chłopakiem? Czy może to jednak tylko nasza wspólna wakacyjna przygoda. Nie miałam już siły z nią walczyć. Prowadziła w rozgrywce między nami. Była sprytniejsza niż ja. Pozostało mi jedynie z klasą przetrwać do końca tej imprezy. Nie mogła chyba zrobić już nic gorszego, co bardziej by mnie pogrążyło. Wtedy też coś do mnie doszło. Rudy powiedział, że Nicol była jego pierwszą dziewczyną, a skoro on ją rozdziewiczył, to ona jego pewnie też. Czy takie dziewczyny, z którymi chłopiec staje się mężczyzną, są ważniejsze od każdej kolejnej dziewczyny? Pokaz się skończył, a ja wymknęłam się do łazienki. Chciało mi się płakać. Ogarnęłam się, bo ktoś zapukał do drzwi. W progu minęła mnie jakaś dziewczyna, która ewidentnie potrzebowała szybko do toalety. Jak tylko trzasnęły drzwi i dobiegł mnie dźwięk przekręcanego zamka, dostrzegłam Rudego opartego o ścianę. Czekał na mnie, niepewnie przyglądając się mnie. Odwróciłam wzrok, a on oderwał się od ściany i podszedł do mnie. Dłonią dotknął mojego podbródka.</div><div style="text-align: justify;">- Wytrzymajmy jeszcze pół godziny i wracamy.</div><div style="text-align: justify;">- Dlaczego nie możemy iść od razu? - Nie rozumiem, czemu mamy jeszcze na coś czekać. Moglibyśmy już iść od razu.</div><div style="text-align: justify;">- Ktoś bardzo chce z tobą porozmawiać.</div><div style="text-align: justify;">- Tylko nie mów mi, że ta... - Nie dokończyłam, bo cisnęło mi się na język brzydkie określenie, a wtedy znowu to ja wyszłabym na tą złą.</div><div style="text-align: justify;">- Proszę. Jeśli rozmowa ci się nie spodoba, to wyjdziemy od razu, ale daj jej szansę.</div><div style="text-align: justify;">- Rudy, ja nie będę z nią gadać. Ona jest fałszywa.</div><div style="text-align: justify;">- Jeśli ci na mnie zależy, to proszę, spróbuj się z nią dogadać. Nie chciałbym, aby dwie ważne dla mnie osoby żywiły się taką niechęcią.</div><div style="text-align: justify;">- To się nazywa szantaż emocjonalny.</div><div style="text-align: justify;">- A gdybym ja nie potrafił dogadać się z kimś ważnym dla ciebie, nie chciałabyś, abyśmy jakoś się dogadali?</div><div style="text-align: justify;">No i mnie załatwił. Jeśli mi zależy, to pogadam, jeśli nie, to pójdę, a wtedy jestem tą przegraną. Zgodziłam się, chociaż nie było to dla mnie łatwe i wróżyłam katastrofę. Rudy zaprowadził mnie w miejsce w ogrodzie, gdzie były dwie bujaczki. Na jednej z nich siedziała Nicol, a ja siadłam na drugą. To nie mogło się udać. Nie po tym co się stało do tej pory. Byłyśmy jak ogień i woda. No raczej jak rozszalały ogień i sztorm. Siedziałyśmy chwilę w ciszy, zanim Rudy odszedł na tyle daleko, abyśmy mogły pogadać w spokoju.</div><div style="text-align: justify;">- Jestem ci winna przeprosiny. - Zaczęła Nicol, a mnie zatkało. Co tym razem knuła? - Nie wiedziałam, że James kogoś ma i nie byłam gotowa na to co zastałam. Kiedy was razem zobaczyłam, poczułam że go tracę i spanikowałam. - Wyglądała dziwnie. Nie wiem czy grała, czy wymyśliła sobie jakiś inny podły plan. Ja nie planowałam się tu otwierać przed nią. Nie ufałam jej po tych wszystkich krzywych akcjach. - Pewnie mnie nienawidzisz, szczególnie za to ostatnie. Masz prawo, a ja nie będę miała ci tego za złe, jeśli długo jeszcze nie zdołasz mi wybaczyć. </div><div style="text-align: justify;">- Czego ode mnie chcesz? - Zapytałam, nadając głosu irytujący oddźwięk.</div><div style="text-align: justify;">- Pewnie myślisz, że chcę ci odbić chłopaka. - Kiwnęłam tak jakbym coś takiego właśnie podejrzewała. - My nie jesteśmy parą już od dawna. Nie chcę go dla siebie tak, jak kobieta mężczyznę. Nie mogę jednak znieść myśli, że stracę go jako przyjaciela. To dlatego poprosiłam go dziś o pomoc. Chciałam sprawdzić, czy przyjdzie mi pomóc, zostawiając cię samą. Wiesz, to wszystko co było na zdjęciach, to nie jest tak. To tylko wygląda tak ładnie, ale tak nie jest. Moda to ciężki temat. Udajemy, że się przyjaźnimy, ale tak naprawdę to wojna. Każda chce być tą ładniejszą, tą ważniejszą, tą bardziej zauważoną niż reszta. Myślałam, że będę wieść cudowne życie, podróżować, poznawać wspaniałych ludzi, celebrytów, a okazało się, że to wszystko nie tak. Były chwile, w których czułam jak tonę i gdyby nie James, to nie wiem czy bym przez to przetrwała. Tu zawsze słyszałam, że jestem ładna, zgrabna, a tam byłam za gruba, cycki miałam za duże, nogi za krótkie. Aby dostać się na jeden z pokazów tak się głodziłam, że aż znalazłam się w szpitalu. Gdyby nie on i mama, nie wiem jak to by się skończyło. Zawdzięczam mu tak wiele, pomimo tego, że zostawiłam go tu samego. Czasem gdy tonę, utrzymuję się na powierzchni tylko dlatego, że wiem, że on mnie złapie, jeśli znajdę się za głęboko i mnie wyciągnie. A kiedy was razem zobaczyłam, to tak jakby moje koło ratunkowe odpłynęło, a ja zostałabym zdana sama sobie. Zrobiłam coś potwornie głupiego zostawiając go tu. Z drugiej strony wiem, że bym go znienawidziła, gdybym tu została. Oskarżałabym go o to, że nie jestem tym kim chciała być. Jako para nie mieliśmy szans, ale jako przyjaciele... Klara, ja nie mogę go stracić. Nie potrafię żyć z świadomością, że nie ma go w moim życiu. Może jeśli kiedyś spotkam kogoś, kto będzie w stanie mi go zastąpić, ale póki co, proszę, nie każ mu, aby przestał się ze mną przyjaźnić. Nie zabieraj mi go.</div><div style="text-align: justify;">Takiego wyznania się nie spodziewałam. Było widać, że dziewczyna jest bliska płaczu. Nie czułam jednak satysfakcji z jej kiepskiego stanu.</div><div style="text-align: justify;">- Dlaczego go zostawiłaś? Chcę dokładnie wiedzieć dlaczego.</div><div style="text-align: justify;">Nicole spojrzała na mnie.</div><div style="text-align: justify;">- Jesteście parą, więc pewnie mówił ci o swojej rodzinie. Jego mama to cudowna kobieta, ale w tym domu, to on jest głową rodziny. Teraz praktycznie sam wychowuje brata, skoro nie mogą liczyć na ojca. Wcześniej też tak było. Ciągle pracował, a wszystko co zarabiał oddawał. Nigdy nie mogliśmy nigdzie pojechać. Chciałam go wyrwać z tego układu, żebym w końcu to ja była tą najważniejszą w jego życiu, ale on jest oddany rodzinie. Pewnie sama już tego doświadczyłaś. Niezależnie jak ważna to by była dla mnie chwila, oni zawsze byli ważniejsi. Nawet w moje urodziny zostawił mnie samą, bo młody złamał rękę i trzeba było iść z nim na SOR. Może zabrzmi to małostkowo, ale przecież ten chłopiec miał matkę, która to tego dnia też była z nim w szpitalu, a James mógł ten czas poświęcić swojej ukochanej. Byłam sama w domu i płakałam tak długo, aż wrócili rodzice. Wyszli, bo poprosiłam ich o to. Chciałam być z nim. Tego dnia mieliśmy to zrobić, a on wolał być z rodziną. - Zapadła cisza, a ja widziałam, jak przeciera ręką twarz. Jej historia brzmiała znajomo, aż za bardzo. - Pewnie masz mnie za idiotkę, że złoszczę się na coś takiego.</div><div style="text-align: justify;">- Nie. Chociaż ludzie mają gorsze wady.</div><div style="text-align: justify;">Zaśmiała się, a w zasadzie parsknęła.</div><div style="text-align: justify;">- Masz rację. Taka wada nie jest taka zła, a ja właściwie nic więcej nie mam mu do zarzucenia. Za pewno słyszałaś o ojcu Jamesa, a mówił ci coś o swoim porytym dziadku?</div><div style="text-align: justify;">- Nie. - Nie wiedziałam nic o mężczyźnie, z którym się spotykałam i jakoś nie podobała mi się informacja, że miał porytego dziadka a jego ojciec to jakiś element o którym pewnie nie można powiedzieć ani jednego dobrego słowa.</div><div style="text-align: justify;">- No tak, pewnie to jeszcze nie ten etap. A jak się dogadaliście co do waszego związku po wakacjach? Skąd ty w ogóle jesteś?</div><div style="text-align: justify;">- Ze stolicy i jeszcze nie poruszaliśmy tematu co z nami będzie, gdy wakacje się skończą.</div><div style="text-align: justify;">- No tak, taka odległość nie jest prosta. Będę wam kibicować. - Poderwała się z miejsca i stanęła przede mną. - Zgoda?</div><div style="text-align: justify;">Wstałam, chociaż tu nie było mowy o tym, że poczułam się lepiej. Dziewczyna górowała nade mną, co mnie trochę irytowało.</div><div style="text-align: justify;">- Pod jednym warunkiem, a w zasadzie dwoma.</div><div style="text-align: justify;">- Jakie warunki stawiasz?</div><div style="text-align: justify;">- Koniec z buziakami i nie wieszaj się Rudemu na ramieniu. - Uśmiechnęła się do mnie.</div><div style="text-align: justify;">- Zgoda. - Wyciągnęła do mnie rękę, a ja niepewnie ją uścisnęłam. - To chodźmy, bo on tam czeka i pewnie ma teraz większego pietra niż ja, zanim cię tu przyprowadził.</div><div style="text-align: justify;">Podeszłyśmy do Rudego i gdy oznajmiłyśmy razem, że jakoś udało nam się dogadać, on wyraźnie odetchnął z ulgą. Ja nie do końca czułam się spokojniejsza. Ona dalej była dla niego ważna i tylko Rudy wiedział jaka to forma ważności. Z słów Nicol wynikało, że ma wiele sekretów, o których mi nie mówił. Nie mogłam mieć do niego pretensji, bo ja też nie byłam w stosunku do niego szczera, ale to nie to nie dawało mi spokoju. Nicol podlała ziarenko niepewności jakie zasiał Bury i ono zaczęło kiełkować. Dla Rudego rodzina była najważniejsza, dla rodziny poświęcił związek z Nicol i zawodził ją nawet w ważnych chwilach dla niej. Dla rodziny zostawił mnie samą w hotelu, chociaż chwilę wcześniej prawie ściągnął mi majtki. To ze mną powinien wtedy zostać, a pojechał, bo była awaria w domu i on musiał się nią zająć. Czy to oznacza, że nigdy nie będę dla niego wystarczająco ważna? Jak mielibyśmy się dogadać co do tego co będzie po wakacjach, skoro on nie widzi opcji aby stąd się wyrwać dla kogokolwiek, nawet dla osoby, która była tak ważna w jego życiu, że pomimo iż nie są już parą, on dalej przy niej trwa i chce abym ja żyła z nią w zgodzie. Czy to normalne aby między byłymi kochankami była taka zażyłość? Odpowiedzi na pytania nie przyniosły tego co bym chciała. Miałam w głowie jeszcze większy chaos i więcej obaw.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;">* * * * *</div><div style="text-align: center;">Coś nowego, może nie to co byście chcieli, ale miałam dziś taką chętkę na pisanie właśnie tego opowiadania i tak w jeden dzień powstał nowy rozdział. </div><div style="text-align: center;">No to do następnego :D</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div>Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-28815133024681408552022-08-01T15:26:00.009+02:002022-12-13T16:25:41.682+01:00Dzień w Raju - Rozdział 6<p style="text-align: justify;"> </p><p></p><p class="ANNZWILL"></p><div style="text-align: justify;">- Spływaj stąd, zanim spotka cię coś bardzo nieprzyjemnego.</div><div style="text-align: justify;">Pomimo kaptura Sasuke rozpoznał twarz mężczyzny grożącego mu, piorunującego go
nienawistnym spojrzeniem. Sam nie był mu dłużny, hamując jednocześnie
parsknięcie. Owszem chłopak był bogaty i wpływowy, ale Uchiha też miał kilka
asów w rękawie. Na klatce rozbrzmiał dźwięk otwieranego zamka i po chwili ktoś
zajrzał przez szparę.</div><div style="text-align: justify;">- Dzwonię na policję. To porządna okolica, a takie zachowanie jest
niedopuszczalne.</div><div style="text-align: justify;">- Nie musi się pani fatygować. - Wolną dłonią Sasuke sięgnął do kieszeni i
wyjął swoją odznakę. - Ja jestem z policji i zaraz będzie tu spokój.</div><div style="text-align: justify;">Kobieta przymknęła drzwi, aby odsunąć zasuwkę, po czym wyjrzała, by przyjrzeć
się z daleka pokazywanej odznace.</div><div style="text-align: justify;">- Niech ich pan wszystkich pozamyka. Robią tu burdy od tygodni. Ten tu
przychodzi i się awanturuje. Normalny człowiek wie jak się zachować, aby nie
przeszkadzać sąsiadom, a oni tu swoje brudy wyciągają. Normalnie bydło, a tacy
porządni się wydawało, a to same diabły i awanturnicy.</div><div style="text-align: justify;">- Lepiej swoich kotków pilnuj, zamiast na sąsiadów narzekać. Podobno w ostatnim
czasie giną zwierzęta, a zapewne nie chciałabyś aby i twoim pupilkom coś się
przydarzyło. - Mężczyzna puścił już miotłę, a jego wredny uśmieszek podziałał
na awanturującą się kobietę. Pośpiesznie schowała się do mieszkania, mocno
tuląc pulchnego kota i pośpiesznie ryglując drzwi.</div><div style="text-align: justify;">Sasuke skupił się na Menmie. Między nimi ponownie nastąpiła nieprzyjemna
wymiana spojrzeń.</div><div style="text-align: justify;">- Policjant tutaj? Ona cię wezwała? Co ty mi możesz niby zrobić?</div><div style="text-align: justify;">- No dalej, daj mi powód, a znajdę wystarczająco dużo paragrafów, aby zamknąć
cię w areszcie na czterdzieści osiem godzin.</div><div style="text-align: justify;">- Wyleciałbyś za to na zbity pysk, a potem płaszcząc się, przyszedłbyś błagać,
abym pozwolił ci dalej ganiać jak pies po parku.</div><div style="text-align: justify;">- No dalej, spróbuj, a wtedy przekonamy się kto z nas ma większe plecy. - Sasuke
stał pewnie i widać było, że nie żartuje, a jego słowa to nie blef.</div><div style="text-align: justify;">- Człowieku, czy ty wiesz kim ja jestem? - Po klatce schodowej rozszedł się
śmiech. - Gdybyś wiedział już byś przede mną klękał błagając o wybaczenie.</div><div style="text-align: justify;">- Menma Ushi. - Rzekł spokojnie i pewnie Sasuke, co momentalnie zbiło z tropu
jego rozmówcę. - A teraz posłuchaj damski bokserze. Nazywam się Sasuke Uchiha i
mam gdzieś to jak bardzo dziany jest twój stary. Nie uklęknę przed tobą, bo
Uchiha nie klękają przed nikim, a takich śmieci jak ty zjadają na śniadanie. -
Swój wzrok skierował w stronę kobiet. - Chcą panie wnieść oskarżenie o napaść?</div><div style="text-align: justify;">Starsza kobieta zaczęła kiwać potwierdzająco głową i już chciała wypowiedzieć
na głos swoje zdanie, ale Hinata uprzedziła ją głośno zaprzeczając.</div><div style="text-align: justify;">- O jej. Chyba nic nie zdziałasz. - Zakpił Menma. - Ja wrócę teraz do domu, a z
moją narzeczoną rozprawię się później. Pa złotko. Śnij o nas tak samo
intensywnie jak ja o tobie. Jak ci już fochy przejdą, zerżnę cię tak jak to
lubisz.</div><div style="text-align: justify;">Wypowiedź Menmy nie spodobała się policjantowi. Nie mógł jednak bez zeznań
kobiet nic zrobić. Śledził jedynie wzrokiem to jak Ushi się oddala w stronę
klatki schodowej. Mężczyzna pogwizdywał, zeskakując po stopniach w dobrym
humorze. Sasuke wiedział, że to tylko pozory. Chciał go w ten sposób jeszcze
bardziej zirytować.</div><div style="text-align: justify;">- Jak mamy panu dziękować? Gdyby nie pan, to ten nic nie wart hultaj pobiłby
nas.</div><div style="text-align: justify;">- Czemu nie wniesiecie oskarżenia? - Sasuke zapytał patrząc na Hinatę, a ona
spuściła wzrok nie mogąc patrzeć mu w oczy.</div><div style="text-align: justify;">- Niech pan wejdzie, chociaż herbaty się pan napije, a mam też kawałek ciasta.
Choć tak podziękuję, za pana dobroć. Hinatka poprowadź pana do salonu. -
Kobieta zamilkła widząc, że Hyuga zachowuje się dziwnie, a mężczyzna wydaje się
nie słyszeć, tylko obserwować skrupulatnie jej reakcje. Wtedy coś do niej
doszło. Oni się znali? Można było odnieść takie wrażenie po ich zachowaniu. -
Hinata, zaprosisz pana? - pochwyciła ją za ramię, ciągnąc ją odrobinę.</div><div style="text-align: justify;">- Ja... - Dziewczyna urwała, nie wiedząc co miałaby teraz powiedzieć. Jakim
cudem on się tu pojawił i jeszcze wiedział kim jest Menma, chociaż oboje się
nie znali.</div><div style="text-align: justify;">- Pani wybaczy, może innym razem. Chciałbym porozmawiać z Hinatą sam na sam.</div><div style="text-align: justify;">Starsza pani jeszcze uważniej przyglądała się dwójce młodych ludzi.</div><div style="text-align: justify;">- No ale czy ona też tego chce? Biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia, nie wiem
czy mogę panu pozwolić na spotkanie sam na sam.</div><div style="text-align: justify;">- Babciu, nie. Ja porozmawiam z Sasuke, a później do ciebie przyjdę.</div><div style="text-align: justify;">Kobieta nie była pewna, czy powinna się na to zgodzić, ale widząc dziewczynę, która
drżącymi dłońmi próbuje otworzyć drzwi do swojego mieszkania i łagodną twarz
bruneta, odpuściła. W końcu on jest policjantem, który dopiero co uratował ich
przed bucowatym chłystkiem. Westchnęła tylko i wchodząc do swojego mieszkania,
zaczęła nasłuchiwać, czy aby wszystko jest w porządku.</div><div style="text-align: justify;">Hinata nie podnosiła wzroku. Wpuściła Sasuke, po czym poszła w stronę kuchni.
Jej mieszkanie było schludne jak na córkę zamożnego biznesmena i narzeczoną
bogacza. Nigdzie nie dostrzegł oznak przepychu. Było czysto, a na meblach nie
dostrzegał żadnych zdjęć rodzinnych, ani przedmiotów sugerujących, że
dziewczyna jest bardzo zżyta ze swoją rodziną. Sam siebie skarcił, że już
włącza mu się tryb obserwacji, jaki wypracował sobie w pracy. Nie przyszedł
przecież tworzyć jej profilu.</div><div style="text-align: justify;">- Co cię sprowadza? - Zapytała, dalej unikając jego wzroku. - No i jak mnie
znalazłeś? - Pomimo, że ją uratował przed niechcianym gościem, nie odniósł
wrażenia, aby cieszyła się na jego obecność.</div><div style="text-align: justify;">- Właściwie na oba te pytania jest jedna i ta sama odpowiedź. - Sięgnął do
kieszeni, wyciągając pierścionek. Nie myślał, że od razu o to zapyta. Nie
wiedział czego się spodziewać, ale to co było mu dane zobaczyć, przerosło jego
oczekiwania.</div><div style="text-align: justify;">- Jak? Skąd go masz?</div><div style="text-align: justify;">- Zostawiłaś u mnie, sama wiesz kiedy.</div><div style="text-align: justify;">Hinata podeszła z uśmiechem do bruneta i z wyraźnym zadowoleniem wzięła
pierścionek. To go nie ucieszyło. Była interesowna? Może chciała go mimo
wszystko zachować, to w końcu biżuteria jaką można się chwalić na prawo i lewo.
Ona jednak podeszła do szafki i wyjęła pudełeczko. Umieściła w nim pierścionek,
po czym poszła na balkon. Rozejrzała się i krzyknęła.</div><div style="text-align: justify;">- Menma! Menma! - Stał oparty o auto, gapiąc się w telefon. Gdy ją dostrzegł,
schował telefon do kieszeni. - Oficjalnie i definitywnie zrywam zaręczyny. - Po
czym się zamachnęła i rzuciła w jego stronę pudełeczko.</div><div style="text-align: justify;">- Pojebało cię, suko?! Nie mogłaś mi go oddać jak należy? Jeszcze będziesz
błagać, abym ci go dał. Na drugi raz dostaniesz największy szajs, jaki będzie
na straganie, gdzie te wszystkie lumpy kupują. - Mężczyzna zamilkł, kiedy
Uchiha stanął koło kobiety. Po czym jego złość jeszcze bardziej dała o sobie
znać. - Tknij ją, a zajebie was oboje. To moja dziwka, a ty psie wracaj do
budy.</div><div style="text-align: justify;">Hinata spojrzała zaskoczona na Sasuke. On objął ją ramieniem i pociągnął do
mieszkania, lekceważąc słowne zaczepki narwańca. Weszli, stanęli w milczeniu,
patrząc się na siebie. Dziewczyna ponownie odwróciła wzrok.</div><o:p></o:p><p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Nie powinieneś był wchodzić na balkon. To go jeszcze
bardziej rozzłościło.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Skoro się go boisz, czemu nie zgłosisz dzisiejszej
napaści? Mogłabyś wystąpić do sądu o zakaz zbliżania.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Nie chcę tego robić. Teraz jest zły, ale w końcu mu
przejdzie i da mi spokój.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Boisz się go?<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- To nie tak. Po prostu nie chcę tego tak zakończyć.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Wolisz aby cię obrażał i nachodził?<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Nie oczekuję, że zrozumiesz moje zachowanie.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">Jej zachowania było ciężko zrozumieć. Do tej pory nie wiedział czemu uciekła z jego mieszkania. Czy ta dwójka była jeszcze wtedy parą, czy dopiero co
się rozstali?<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Pomyślałaś co by było, gdybym nie pojawił się w porę?<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Menma taki nie jest. To złość przez niego przemawia.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Mówisz jak ofiara przemocy domowej, która jeszcze nie rozumie, że nie powinna doszukiwać się winy w sobie i bronić tego, który ją krzywdzi. Facet który podnosi
rękę na kobietę jest śmieciem i nigdy nie powinno się takich ludzi bronić.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Osądzasz go, chociaż nic o nim nie wiesz. - Hinata dalej
broniła swojego napastnika, co irytowało Sasuke. Znał takie przypadki i
wiedział, że to może się na niej fatalnie odbić.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Czemu cię nachodzi? - Wyglądało, że mu na to nie odpowie.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Jak mnie znalazłeś? Pierścionek nie był podpisany.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Kiedy znajduje się błyskotkę za kilkanaście tysięcy
złotych, to lista możliwych opcji się zawęża.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Kilkanaście tysięcy? - Sasuke kiwnął jej głową. - Chwalił
się, że dał dwadzieścia pięć tysięcy.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Ma to znaczenie ile dokładnie kosztował? - Uchiha bacznie
obserwował dziewczynę, ważąc czy jest interesowna czy też nie.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Zdziwiłbyś się dla jak wielu osób ma to znaczenie. -
Westchnęła ciężko. - Kiedy nosisz na palcu tak drogi pierścionek ludzie ci
gratulują, a za plecami obgadują. Dziękuję, że mi go przyniosłeś. Dzięki temu
mogę zamknąć pewien rozdział tak jak należy. <o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">Patrząc na jej zatroskaną twarz czuł absurdalną
chęć przygarnięcia jej do siebie i zamknięcia w żelaznym uścisku.
Zapewnienia, że obroni ją przed światem, a w szczególności przed Menmą. Mógłby
dać jej poczucie bezpieczeństwa, nie oczekując nic w zamian. Co się z nim
działo? Czy gdyby ją teraz pocałował, kochaliby się na kanapie przykrytej
puchowym, niebieskim kocem? <o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Sprowadza cię coś więcej?<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">Zapytała niepewnie, a on nie mógł odgadnąć do czego zmierza.
Chciała się go pozbyć, czy zatrzymać? Co powinien powiedzieć? Przyszedł tu by
oddać zgubę, a trochę z ciekawości. Kobiety, które znał, zapewne
rzuciłyby mu się na szyję, dziękując za jego fatygę. Hinata nie skakała z
radości. Nawet się nie uśmiechnęła do niego. Była ofiarą nieudanego związku,
który zakończyła z jakiegoś powodu, a jej niedoszły mąż nie akceptował
rozstania. Dalej był jednak ciekawy czy tamtej nocy byli zaręczeni. O kim
myślała, gdy ją całował.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Nie. - Odparł po czasie, a ona z ulgą wypuściła powietrze.
Uderzyło w niego ukłucie rozczarowania. Nie takiej reakcji się spodziewał.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Dziękuję za wszystko. Nie będę cię dłużej zatrzymywać.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Za wszystko? - Zapytał odruchowo, a ona spojrzała na niego
nieśmiało.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Za dzisiaj. - Sprostowała.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Gdyby coś się działo - z kieszeni wyciągnął portfel i po
chwili podał jej swoją wizytówkę - dzwoń do mnie bez względu na porę, nawet w
nocy.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Nie musisz tego robić.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Wstąpiłem do policji by pomagać. Moim obowiązkiem jest
chronić tych, którzy sami nie są w stanie się obronić. Znam takich ludzi jak
Menma. On tak łatwo nie odpuści i może posunąć się dużo dalej niż podniesienie
ręki na staruszkę.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Wrzuciłeś go do jednego wora razem z innymi kryminalistami.
Menma potrafi być bezczelny, ale nie jest damskim bokserem. - Jej ton brzmiał
oskarżycielsko. <o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Z jakiegoś powodu zerwałaś zaręczyny.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Nigdy nie podniósł na mnie ręki. Przez cały czas, jak
byliśmy razem dobrze mnie traktował.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Więc czemu go zostawiłaś? - Czy posunął się za daleko? Jej
twarz była czerwona i nie wiedział czy to ze złości czy zawstydzenia. Oczy
błąkały się po sąsiedniej ścianie. Pewna myśl uderzyła w niego. Co jeśli to
przez ich wspólną noc? Czy on przyczynił się do rozstania pary jak z żurnala? -
Przepraszam, nie powinienem zadawać tak osobistych pytań.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Nie powinieneś.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">Zaskoczyła go ponownie, zgadzając się z jego stwierdzeniem.
Ogarnęła go złość i nie był pewien na co się tak naprawdę złości. <o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Jeśli to koniec przesłuchania, to...<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Pójdę już. Pamiętaj tylko, że moja propozycja jest
dalej aktualna. Dzwoń nawet jeśli to fałszywy alarm.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">- Zapamiętam.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">Wyszedł nie wierząc w to, że się odezwie. Ta myśl czy też
może przeczucie, które go dręczyło się potwierdziło. Hinata miała problemy, a
on mógłby się założyć, że tu nie chodzi tylko o złamane serce. Facet, który
chce odzyskać kobietę, nie nazywa ją ani suką, ani dziwką, a on wyraźnie
słyszał te określenia z ust Menmy. Ushi nie godził się z faktem, że nie są już
parą. Dalej nazywał Hinatę swoją narzeczoną, a to potęgowało niepokój Uchihy.
Podejrzewał, że kiedy Hinata w końcu zdecyduje się do niego zwrócić o pomoc, będzie już za późno.<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">Nie mogąc znieść niepokoju mieszanego z rozczarowaniem i
złością, zadzwonił do Naruto, aby spotkali się w barze Akatsuki za pół godziny.
Sam ruszył do centrum, aby zjeść wcześniej jakiegoś kebaba, a potem udać się do
lokalu. Zdecydowanie potrzebował alkoholu, by nie myśleć o niedawnym spotkaniu.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="text-align: justify;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><o:p> * * * * *</o:p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><o:p>Tak wiem, dawno mnie tu nie było, ale wczoraj usiadłam i naskrobałam coś nowego. Niech to będzie coś ode mnie dla was "na umilenie wakacji". Piszę w cudzysłowiu, bo słodzenia to tu nie było. No ale może jakoś mi to wybaczycie ;)</o:p></p><div style="text-align: justify;"><br /></div><p></p>Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-7025734138270861542022-03-14T15:51:00.004+01:002023-01-11T10:21:07.633+01:00Labirynt Luster - Rozdział 40<p style="text-align: justify;"> </p><p style="text-align: justify;"> </p><p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Czułam że powinnam wyjść, ale nogi jak za każdym razem, gdy
panikowałam, odmówiły mi posłuszeństwa.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- No dalej, śmiej się. Ciesz
się moją porażką, tym co mi zrobił, jak mnie potraktował. W końcu to zemsta za
to co ci zrobiłam. - Prychnęła urażona, zalewając się przy tym łzami. - Za to,
że powiedziałam ci wtedy w łazience jaki jest naprawdę. - Przyglądała mi się,
jakby czekała aż zapytam, ale ja stałam sparaliżowana sytuacją. - Zabrał mnie
do domku w lesie. - Spuściła głowę. - Wykorzystał mnie. Kazał robić takie
rzeczy... - Otarła oczy i wysmarkała nos. Z rozmazanym makijażem wyglądała żałośnie.
- …a później powiedział, że to nagrał. Wiesz co teraz robi?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Wbiła we mnie spojrzenie, a ja jedynie zaprzeczyłam
ruchem głowy. </span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Powiedział, że jeśli jeszcze
raz się do ciebie zbliżę, opublikuje ten film w Internecie. Mam trzymać się od
ciebie z daleka tak długo, póki nie zrobi z tobą tego, co zrobił ze mną. Chce
się na tobie zemścić za tego karateke i za to, że go upokorzyłaś. No dalej,
śmiej się! - Krzyknęła, a ja aż podskoczyłam. - Teraz jesteś górą. To ze mnie
zrobił prawdziwą szmatę na tym pieprzonym bezludziu. Po wszystkim
zostawił mnie i kazał wracać pieszo.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Płakała, a ja nie wiedziałam co zrobić. Wybiec, zatkać uszy, czy może
spróbować ją pocieszyć? Tsukino była wredna, ale kara jaka ją spotkała była
okrutna i nawet komuś takiemu jak ona się nie należała. Nie miałam podstaw, aby
nie wierzyć, że wszystko to zrobiła z chorej miłości do Uchihy. Tak ciężko było
jednak uwierzyć, że Itachi był skłonny do takiego okrucieństwa.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Zawsze wiedziałam, że on lubi
perwersję i bierze ode innych co zechce, ale tego dnia… - Zacięła się, jakby
próbowała zebrać myśli. - Jeśli to upubliczni zniszczy mnie, a wtedy ja nie
będę miała już nic do stracenia. Rozumiesz? Zapłacisz mi za to, tak samo jak
on. Wynoś się!</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Wrzasnęła, a ja nie czekając na dalszy ciąg, wyszłam z łazienki.
Oparłam się o ścianę, ciężko oddychając i walcząc z burzą w głowie. Chciałam
jakoś poskładać do kupy to co właśnie powiedziała mi Ropucha. To nie mogła być
prawda. Itachi jakiego znałam nie był taki. Nie użyłby podstępu, aby
wykorzystać Tsukino. Złapałam się za głowę i osunęłam na podłogę. Walczyłam z
wspomnieniami mężczyzny, którego poznałam na placyku, jaki przeprowadził mnie
przez las i zabrał do swojego pokoju. Czy tamtego dnia też wyjął kamerę? Nagrał
to jak się kochaliśmy? Nie pamiętam co się działo, a więc mógł zrobić ze mną
wszystko. To jednak nie pasuje do osoby, z którą spędziłam tak wiele czasu.
Byliśmy w tym domku i tam nic nie zrobił. Schronisko, basen, wspólna impreza w
klubie, nauka matematyki. Nie mógł tego zrobić. Nie on. Gdyby to zrobił,
oznaczałoby, że jestem skończoną idiotką, naiwną do granic możliwości.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Wszystko w porządku? -
Kucnęła koło mnie obca mi dziewczyna. - Zaprowadzić cię do pielęgniarki?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Na pewno? Wyglądasz strasznie
blado.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nic mi nie jest. - Odrzekłam
jej po czym wstałam.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Niepewnym krokiem zaczęłam iść przed siebie. Musiałam go odnaleźć i
zapytać czy to prawda. Nie było innego sposobu jak zdobyć zaprzeczenie Uchihy,
bądź potwierdzenie, że faktycznie jest tak podły jak twierdziła Ropucha.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;"> </span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;"> </span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Słowa zapłakanej piękności przekreślały wszystko dobre co kiedykolwiek
myślałam o Itachim. Co jeśli takie właśnie było prawdziwe oblicze bruneta? Nie,
to niemożliwe. Tata, Kacper i Neji czuwali nade mną. No i Kurenai, ona radziła
mi, abym dała mu szanse na powiedzenie tego co chciał mi powiedzieć. Czy
zrobiłaby to, gdyby wiedziała, że Itachi jest zdolny do takiej potworności? Nie
mogłam tak po prostu snuć domysłów. Wiedziona jakąś nieznaną mi siłą, jaką
zawdzięczałam zapewne Hyudze, a nie pasującą do typowej Terumi, odnalazłam go.
Podeszłam do grupki osób, z którymi stał. No i tu skończyła się moja odwaga. O
zgrozo! Czy tylko na tyle było mnie stać? Rudowłosy chłopak z kolczykami,
którego imienia w tamtej chwili nie pamiętałam, szturchnął Uchihę w ramię i
wskazał podbródkiem w moją stronę. Itachi odwrócił się i stanął patrząc na mnie
swoimi czarnymi, surowymi oczami. Do tej pory zdawał się wygadany, ale teraz
patrzył jedynie obserwując mnie. Wszyscy zamilkli czekając na to co powiem. To
jeszcze bardziej zbiło mnie z tropu. W końcu podniosłam głowę, wzięłam głęboki
oddech i zapytałam.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- To prawda, że szantażujesz
Tsukino?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Dopiero, gdy wypowiedziałam swoje pytanie, pożałowałam własnej
pochopności. Nie powinnam tego robić tu, przy innych. Może w ogóle nie powinnam
tego robić. To co między nami było, skończyło się. Nie należało się wtrącać w
to co mnie nie dotyczyło. Choć ze słów Tsukino po części dotyczyło to również
mojej osoby.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Chodź. - Złapał mnie za ramię
i najprawdopodobniej chciał poprowadzi do wyjścia z budynku.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie! - Po dwóch krokach
wyrwałam się z jego uścisku. - Nigdzie z tobą nie pójdę. - Powiedziałam twardo
patrząc w jego oczy.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- To nie miejsce na rozmowę. -
Odpowiedział surowo.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie przyszłam z tobą
rozmawiać. Zadałam ci proste pytanie, na które odpowiedź brzmi tak albo nie.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Serce waliło mi jak szalone, a w głowie się zaczęło kręcić. Chciałam
aby zaprzeczył, powiedział coś co pozwoli mi nie stracić wiary w samą siebie i
mojej wiary w ludzi. Tak abym nie poczuła się do reszty jak naiwna kretynka.
Kątem oka zerknął na grupkę swoich przyjaciół, po czym wrócił spojrzeniem do
mnie.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Tak. - To nie słowa zabolały
najbardziej, a jego oczy zimne jak lód, a palące jak ogień.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Do tej pory myślałam, że Sasuke jest przerażający. Widocznie Uchiha posiadali
to w pakiecie z nazwiskiem.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Jakim trzeba być człowiekiem,
aby tak postąpić? - Jego wyraz twarzy nie zmienił się nawet na chwilę. Staliśmy
tak kilka sekund, aż poczułam, że dłużej już nie zdołam znieść jego spojrzenia.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Odeszłam nie zatrzymana przez nikogo. Ze spuszczoną głową, aby nikt nie
dostrzegł szklistych oczu. Z całych sił starałam się nie rozpłakać. Nie był
tego wart. Na lekcji, pełna burzliwych emocji wyjęłam telefon i napisałam mu
smsa.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">Hinata: Doprowadziłeś do tego,
że żałuję wszystkiego co wiążę się z imprezą u Sasuke.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Za korzystanie z telefonu podczas lekcji zostałam wywołana do odwiedzi.
Nie miałam kompletnie pojęcia o czym była lekcja. Konsekwencją okazał się
najgorszy ze stopni, wpisany do dziennika. To jednak nie odciągnęło moich myśli
od wydarzeń z ostatniej przerwy. W głowie ciągle miałam obraz zimnych oczu
bruneta i tego co mu napisałam. Wiedziałam, że jest na tyle inteligentny, aby
domyślić się, że miałam na myśli iż żałuję, że się wtedy poznaliśmy. Nic mi na
to nie odpisał, a ja dopiero wieczorem w łóżku zdałam sobie sprawę z tego, że
nie powinnam sięgać po telefon i wysyłać mu wiadomości. Może właśnie dałam mu
satysfakcję, bo tym stwierdzeniem potwierdziłam, że zabolało mnie poznanie tego
jaki jest. Zimny, egoistyczny, bezwzględny kłamca, myślący tylko o sobie, wykorzystujący
wszystkie swoje atuty do osiągania swoich zachcianek. No i niesamowity aktor. W
stu procentach wart każdego złego słowa na swój temat. Kim byłam ja? Naiwną
dziewczyną, która chciała być tą jedyną, wyjątkową. Okazałam się dokładnie tą
dziewczyną, za jaką wzięła mnie Tsukino. Mnie i chordę innych, skrzywdzonych
dziewcząt. Za to, że miała rację nienawidziłam jej jeszcze bardziej niż
wcześniej. Kiedy już wypłakałam się w poduszkę, zasnęłam padnięta, obiecując
sobie w duchu, że już nigdy więcej nie zapłaczę z jego powodu.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;"> </span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">* * *</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Hinata, słyszałaś co się
stało? - Sakura zapytała z radością w głosie następnego dnia. Nawet gdybym
chciała, nie podzielałam jej radości. Zaprzeczyłam jedynie ruchem głowy, nie
chcąc słyszeć swojego zachrypniętego głosu. - Ktoś skasował wszystkie posty na
forum. Nie ma nic poza jedną wiadomością. Chcesz wiedzieć jaką? - Nie czekała
nawet na moją odpowiedź. Po co więc pytała? - Cytuję: „Zawistny - wymyśla,
Głupi - rozpowiada, Idiota - we wszystko wierzy. Do której z tych grup
zaliczasz się Ty?” Jak myślisz, kto to napisał?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Wzruszyłam jedynie ramionami. Skąd niby miałam to wiedzieć. Dopiero po
godzinie odpowiedź pojawiła się w mojej głowie. To musiała być sprawka Kacpra.
Ciekawe tylko czy na życzenie mojego ojca, czy po prostu, aby nie było jakiś
upokarzających informacji na mój temat w Internecie. Uśmiechnęłam się smutno.
Znałam odpowiedź, ale nie mogłam jej udzielić mojej przyjaciółce. Miałam
nadzieję, że od teraz nie będę już musiała słuchać o podbojach Uchihy. Kiedy po
zajęciach dodatkowych z chemii, razem z Kibą poszliśmy do schroniska, przy
Rambo poczułam się lepiej. Brakowało mi mojego kochanego pieska. Wiedziałam, że
zaniedbuję aż za bardzo wszystkie obowiązki w schronisku, a to co powinnam
robić jako wolontariuszka było przeze mnie sukcesywnie odkładane na późniejsze
nigdy. To jednak nie był cud, że szefowa jeszcze mnie nie wywaliła.
Zawdzięczałam to moim przyjaciołom. Oni wykonywali swoje i moje obowiązki, w
czasie gdy ja bujałam w chmurach. W końcu upadłam i czas było się podnieś i
zacząć twardo stąpać po ziemi. Dość dobry dzień popsuła wizyta Uchihy. Shino
się z nim przywitał, a mnie wmurowało. Zapomniałam, że on też jest tu
wolontariuszem, może dlatego że dawno go tu nie spotkałam i miałam nadzieję, że
więcej się nie pojawi. Zamknęłam oczy walcząc z emocjami. Nie mogłam na niego
patrzeć. Byłam pewna, że nie zniosę jego widoku. Rzuciłam miotłę, którą
trzymałam w ręku i szybkim krokiem poszłam do szatni. Drżącymi dłońmi
otworzyłam szafkę i zaczęłam upychać jej zawartość do jakiegoś worka, który
szczęśliwie tam był. Moje oczy zaczęły się szklić, utrudniając mi widzenie.
Silne dłonie oderwały mnie od szafki, zatrzaskując ją, abym przerwała swoją
czynność.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie bądź głupia. - Mierzyłam
się z twardym i nieprzyjemnym spojrzeniem bruneta. - Przyszedłem tylko złożyć
rezygnacje i zabrać swoje rzeczy.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie dotykaj mnie. - Wyrwałam
się z jego uścisku, jakby parzył i trochę po części tak było.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Proszę, proszę. - W drzwiach
zakpił Kiba. - Nie będziemy tu za tobą tęsknić.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie wątpię. - Burknął Itachi,
po czym zaczął wyjmować rzeczy ze swojej szafki.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Kiba podszedł do mnie, zarzucając swoją dłoń na moje ramię. Był
szczęśliwy, oglądając wynoszącego się kapitana koszykarzy. Itachi zebrał swoje
rzeczy i podszedł do Shino, stojącego blisko wyjścia.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Dasz mu to? - Uchiha zwrócił
się do mojego przyjaciela, wyciągając coś w dłoni?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Jasne. - Shino wziął od niego
to coś i schował do kieszeni bluzy. - Trzymaj się.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Oboje uścisnęli sobie dłonie, a Mika, która stała obok, rzuciła się
odchodzącemu na szyję. Nie odwzajemnij jej uścisku, ale pożegnał się z nią w o
wiele przyjaźniejszych relacjach niż ze mną i Kibą. Dopiero w czwartek
dowiedziałam się co i dla kogo zostawił Itachi. W zagrodzie Rambo pojawił się
nowy gryzak. Niby drobna, mała rzecz, ale coś mnie zakuło. Spoglądałam na
mojego pupila, rozłożonego tuż przy mnie, z łapą położoną na nowej zabawce.
Zdawał się zadowolony. </span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- To od Itachiego, prawda?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Rambo podniósł łeb, spojrzał na mnie i szczeknął.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Polubiłeś go i pewnie dalej
go lubisz. - Ponowne szczeknięcie w ramach odpowiedzi. Gdyby mógł mi
powiedzieć, o czym rozmawiali, kiedy byli sami. Nie posiadłam jednak
umiejętności rozumienia zwierząt. Pozostawały mi domysły. - Tęsknisz za nim? -
Pies wydał z siebie dźwięki, jakby próbował mi odpowiedzieć, a mi ponownie
pozostały domysły. - Itachi zrobił coś okropnego i możliwe, że udawał tylko
dobrego człowieka.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Rambo położył głowę na mojej nodze i cicho zaskomlał. Podzielał mój
smutek. Minęło już kilka dni, a ja dalej nie mogłam do siebie dojść. Powinnam
porozmawiać z Sakurą i opowiedzieć jej o tym co stało się w poniedziałek. Nie
chciałam do tego wracać, dlatego w duchu liczyłam, że sama się dowie. Forum
zamarło, to też nikt nie opisał sytuacji jaka miała miejsce w domku w lesie,
ani sceny z łazienki. Ludzie szeptali, niektórzy podśmiewali się po kątach,
każdy wiedział, że Itachi i Tsukino nie są już parą, ale bez forum, nie było
koła napędowego, które roznieciłoby potężny ogień hejtu, nienawiści i
wyśmiewania się z tych, którzy mieli nieszczęście trafić na podłego kochanka.
Ktoś celowo, czy też przypadkiem ochronił dziewczynę, która możliwe, że na
ochronę sobie nie zasłużyła. To była jednak moja prywatna opinia, bardzo subiektywna,
więc nie koniecznie uczciwa.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Wszystkie te przemyślenia skłoniły mnie do rozmowy z Nejim. Po wizycie
mojej nauczycielki kłamania, bo tak czasem o niej mówiłam, poprosiłam aby
jeszcze chwilę został. Poszliśmy do mojego pokoju.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Coś się stało? - Braciszek
wyglądał na nieco zaniepokojonego. Zmarszczył czoło czekając na odpowiedź.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Czy forum skasował Kacper? -
Nie musiałam tłumaczyć jakie forum. Ta informacja poszła w eter z zaskakującym
tempie i w środę już każdy wiedział, że nie ma ani jednego obraźliwego posta,
jednocześnie nie dało się nic więcej dodać.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Forum? - Uśmiech jaki
przyozdobił twarz Nejego od razu zdradzał, że coś wie. - To nie jest robota
nikogo z nas.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Więc czyja?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Kto to wie? - Odpowiedział
wzruszając ramionami.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- No ale Kacper wie kto to zrobił.
- Oznajmiłam wierząc w mojego szefa ochrony. Dalej sądziłam, że maczał w tym
palce on, bądź ktoś wytypowany przez niego.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Pewnie wie.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Neji, ty coś wiesz. Powiedź mi
proszę. Chcę wiedzieć kto to zrobił i dlaczego.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- A jak myślisz kto i dlaczego?
- Zapytał pozbawiony jakiegokolwiek rozbawienia. Zaczął za bardzo upodabniać
się do mojego szefa ochrony. Już nawet słyszałam w głowie ten jego sztuczny głoś:
„No dalej Hinata, poskładaj puzzle w całość”.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Ktoś z ochrony. Chciałabym
tylko wiedzieć, czy to decyzja taty, czy może Kacpra.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Zdajesz sobie sprawę z tego,
że w takiej sytuacji nie powinienem ci nic mówić? Ja w końcu też jestem w
składzie twojej ochrony.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Neji, nie pytam teraz
ochroniarza, tylko mojego brata.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Jako aspirujący na szefa
ochrony, mówiąc ci cokolwiek, ponownie udowodnię, że się nie nadaję na to
stanowisko. Jako brat kazałbym ci główkować dalej. Mi domyślenie się odpowiedzi
na twoje pytania zajęło dwie minuty.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Tylko ty jesteś bystrzakiem i
to naprawdę dobrym. Ja się dopiero uczę, a jak widzisz, postępy robię marne.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- No i? Jak masz się czegoś
nauczyć, to potrzebne ci wyzwania i odpowiednia motywacja. Niech to więc będzie
twoją motywacją. Kto i po co miałby skasować forum? Odpowiedź może być
bezwartościowa bądź cenna. Czyli ryzyko zawodowe.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Zdecydowanie za dużo czasu
spędzasz z Kacprem. Wolałam, gdy nie byłeś przesiąknięty jego metodami.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">On jedynie się zaśmiał, a ja już wiedziałam, że dziś nic z niego nie
wyciągnę. Mogłabym być na niego zła, ale to nie byłoby w porządku. Miałam mu
pomóc znaleźć przyjaciół, a zamiast tego skupiałam się na swoich problemach
miłosnych. Chciałabym wymazać z pamięci wszystkie dobre wspominania związane z<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>koszykarzem. Czując do niego wyłącznie
niechęć, nie miałabym problemu z funkcjonowaniem. Nie miałabym mętliku w głowie
i tak bardzo nie bolałoby mnie na wysokości mostka, na same wspomnienie widoku
oczu, głosu, dotyku. Co on mi zrobił? Najchętniej wsiadłabym w samolot i udała
się na wyspę, gdzie wyleczyłabym się z tego co mi teraz dolegało. Tak mogłaby
postąpić Terumi, tyle, że ona nie ma prywatnej wyspy. Taki przywilej posiada
Hyuga, ale Hyuga by tak nie postąpiła. Hinata Hyuga jest dumna, silna i godna
swojego nazwiska. Hinata Hyuga weszłaby do szkoły z dumnie podniesioną głową,
nie wzruszona zaistniałą sytuacją. Hinata Terumi nie miała wyjścia i wchodząc
do szkoły, miała spuszczoną głowę, licząc że kolejny dzień nie będzie jej dane
zmierzyć się z lodowatym spojrzeniem czarnych, surowych oczu. </span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;"> </span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;"><span style="font-size: 13pt;">* * * * *<br /></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Plusem ostatnich wydarzeń był fakt, że nikt już nie plotkował o tym, że
między mną i Itachim do czegokolwiek doszło. W szkole ograniczono się do mówienia
o rozstaniu dwójki nastolatków. Para idealna była parą zaledwie przez tydzień.
Zeszli się szybko, a rozstali jeszcze szybciej. Niektórzy mówili, że Uchiha
dostał co chciał i poszedł na łowy gdzie indziej. Dziewczęta, które nie
cierpiały Tsukino, rozpowiadały, że ich bożyszcze zorientował się jak pusta
jest Ropucha i nie mając o czym z nią rozmawiać, skończył całą tą farsę jaką
był ich związek. Nikt nie wspomniał prawdziwego powodu ich rozstania. Znałam go
ja i pewnie kilkoro tylko osób ze szkoły. Gdy w piątek po lekcjach zdobyłam się
na odwagę i powiedziałam o tym co się stało Sakurze, ona przybrała dziwny wyraz
twarzy.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Ogólnie to dobrze tej małpie,
tylko jakoś trochę mi to wszystko śmierdzi.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Mi też ciężko było uwierzyć w
całą sytuację.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie o to chodzi. No wiesz,
Tsukino jest suką i jej mi nie szkoda, tylko nie jestem pewna, że wszystko co
powiedziała jest prawdą. Mogła nieco podkoloryzować swoją wersję wydarzeń.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Bronisz jej?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- No co ty! - Sakura wyglądała
na oburzoną. - Życzę jej jak najgorzej, ale czemu miała cię ostrzegać? Dobre
uczynki raczej nie leżą w jej naturze. - Jej telefon zapiszczał, a ona z lekkim
uśmiechem od razu go złapała. Przeczytała smsa, po czym rzuciła z powrotem na
łóżko, nic nie odpisując.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Kto to? - Zapytałam widząc
zmianę na jej twarzy.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- A, nikt taki. To o czym
mówiłyśmy?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Zwykły sms nie mógł jej wybić z wątku. Znam Sakurę na tyle długo, aby
to wiedzieć. Była w stanie ze mną rozmawiać i jednocześnie odpisywać mamie na
sma, a teraz tak po prostu urwał jej się wątek? Od raz śmierdziało na kilometr.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Ja ci opowiadam o rzeczach, o
których nie koniecznie chcę mówić, a ty nie powiesz mi kto do ciebie pisze? -
Zapytałam udając lekko oburzoną. Chętnie zmieniłabym temat, a to zdawała się
dobra okazja.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Eeee. - Uśmiech szybko zszedł
z jej twarzy. - Nie będziesz zła?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Niby czemu miałabym być?
Sakura, na ciebie nigdy.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Czasem smsuję z Sasorim.
Pamiętasz jak ostatnio dał mi książkę? No to pytał po prostu czy już próbowałam
coś z niej zrobić. Jest ciekaw jak mi idzie, bo powiedziałam, że lubię origami,
ale znudziły mnie już te rzeczy które robiłam i nie widziałam żadnego ciekawego
wzoru, więc ostatnio niczego nie robię. To dał mi książkę, która w jego odczuciu
mogłaby mnie zainteresować.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- O, fajnie. - Zaskoczyła mnie
tym, że utrzymuje kontakt z Sasorim. - To jak ci idzie?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Do bani. - Otworzyła
szufladę, wyrzucając wszystko co do tej pory zrobiła. Jak dla mnie wyglądało to
ładnie, ale ona nie wyglądała na zadowoloną. - Wcześniej robiłam tylko jakieś
popierdółki, a on dał mi książkę z zaawansowanymi modelami. Co próbuję, to
gdzieś coś mi nie wychodzi. Jak tak dalej pójdzie, to znienawidzę origami do
tego stopnia, że nigdy więcej nic nie zrobię.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Ja uważam, że ładnie to
wygląda.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Ta. Tylko to nie ma wyglądać
ładnie, tylko idealnie.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Aż tak zależy ci na dobrej
ocenie Sasoriero?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie zależy mi, po prostu nie
chcę wyjść na samochwałę. - Wzięła telefon i pokazała mi zdjęcie. Przedstawiało
drewnianą lalkę. - Sasori ją zrobił. Ponoć siedział nad nią trzy czy cztery
tygodnie. Jego dbałość o szczegóły jest przytłaczająca. Sama rozumiesz. Nie
mogę mu wysłać byle jak zrobionej pracy, bo wyjdzie, że jestem amatorem, a
kiedy chwaliłam się, że jestem w tym dobra, przez myśl mi nie przeszło, że on
jest rzeźbiarzem. Nie wygląda, prawda?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Zdecydowanie nie. W końcu to
sportowiec.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Po prostu lubi grać w kosza,
ale nie wiąże ze sportem przyszłości. Chce być lekarzem, a jako hobby rzeźbić
lalki do teatru.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Sporo o nim wiesz.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Tak jakoś wyszło. - O zgrozo!
Sakura się zaczerwieniła. - Ty byłaś dość zajęta ostatnio, a ja miałam więcej
czasu. Wiesz jaki on jest. Przykleił się, kiedy chciał wyciągnąć informacje o
Nejim i tak jakoś od słowa do słowa. - Uśmiechnęła się, a ja nie drążyłam. -
Jesteś zła?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Ja? Niby dlaczego miałabym
być zła?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- No wiesz, on przyjaźni
się z Itachim, więc to trochę jak zdrada.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- W ogóle się mną nie przejmuj.
- Nie byłam do końca szczera. Fakt, że moja przyjaciółka kumpluje się z
przyjacielem Uchihy, nie był pocieszający. Mogło się bowiem zdarzyć, że od
czasu do czasu będziemy się widywać.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Wiesz, z tej znajomości może
wynikać kilka plusów. Mogę na przykład zapytać jak to dokładnie było z Itachim
i Tsukino.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie! - Wrzasnęłam zbyt
gwałtownie. Uspokoiłam oddech i dodałam spokojnie. - Nie rób tego. Nie chcę
mieszać do tego Sasoriego. Będzie za mną chodził i chciał coś za tą informację,
a ja niekoniecznie chcę z nim rozmawiać. Lepiej powiedz o co chodziło z waszym
pocałunkiem.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie ma o czym mówić. To był
jakiś jednorazowy przypadek. Twierdził, że chciał mnie po prostu uciszyć i
tylko taki sposób wpadł mu do głowy.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- A ty co o tym myślisz?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Ja? - Wzruszyła ramionami,
choć zdawało mi się, że nieco posmutniała. - To nie ma żadnego znaczenia.
Podobało mi się, ale to pewnie dlatego, że dawno się z nikim nie całowałam.
Może powinnam się go zapytać jak zdobyć Sasuke, bo nie tylko pocałunków mi
brakuje.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Uśmiechnęłam się gorzko.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Zaraz wracam. Muszę iść do
łazienki.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Wstałam i poszłam do toalety, nie tyle za potrzebą, co dla chwili
oddechu. Wiedziałam czym jest tęsknota za pocałunkami, które nie powinny się
wydarzyć i które odbiły swoje piętno na sercu i duszy. Jeśli Sakura całując się
z Sasorim czuła się tak jak ja, gdy całował mnie Itachi, to obie miałyśmy
ciężki orzech do zgryzienia. Choć może to tylko ja go miałam. Po wszystkich
wydarzeniach nie mogłam zrobić nic lepszego, niż zapomnieć o brunecie. To
jednak nie powinno blokować związku Sakury z Sasorim, o ile ona tego chciała,
bo cały czas wzdychała do Sasuke. Gdy wróciłam, Sakura kazała mi zasiąść przed
swoim laptopem. Po chwili otworzyła jedyną dostępną informację na forum, gdzie
jeszcze nie tak dawno koleżanki i koledzy ze szkoły obsmarowali mnie za
spotkanie się z Itachim.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Przyjrzyj się. -
Wypowiedziała Sakura, a ja skrzywiłam się.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Czemu mi to pokazujesz?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie pytaj, tylko się
przyjrzyj.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Nie chcąc się z nią kłócić, zaczęłam czytać informację na stronie
głównej.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;"> </span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">Zawistny - wymyśla,</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">Głupi - rozpowiada,</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">Idiota - we wszystko wierzy.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">Do której z tych grup zaliczasz
się Ty?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;"> </span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">To był ten sam tekst jaki nie tak dawno przeczytała mi Sakura.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Czemu mi to pokazałaś?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Po prostu miałaś to sama
zobaczyć i przeczytać.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Kto tak powiedział? –
Poczułam narastającą we mnie złość.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Sasori. - Uśmiechnęła się
przepraszająco.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Sakura, miałaś nic mu nie
pisać.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Tak wiem, ale znasz mnie. Jak
bardzo chcę coś wiedzieć, to i tak będę drążyć. Musiałam się zapytać, ale
spoko, nie wspomniałam o tobie. No to patrz na forum i szukaj odpowiedzi.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Westchnęłam ciężko, próbując się w sobie uspokoić i ponownie spojrzałam
na laptopa, nie wierząc, aby coś mi zaświtało od powtórnego przeczytania. Zrobiłam
to wyłącznie dla świętego spokoju i żeby dała mi spokój. Koło wiadomości
widniał obrazek osoby, która zamieściła posta, ale nie wstawiła żadnego
zdjęcia. Adresatem był Nieznajomy. Czyli typowy pseudonim osoby nie chcącej się
ujawnić. Nic nadzwyczajnego. Wyżej był tytuł posta "Mucha w
mucholocie". Zamarłam. Ranking bystrzaków nie był przypadkowy. Jak zrobić
coś tak, by móc się podpisać, a jednocześnie nikt poza jedną osobą nie będzie
wiedział kto to? Dla kogoś, kto był pierwszy na liście, nie powinno to stanowić
problemu. Tyle że, jeśli to prawda, oznaczało, że Nieznajomy znalazł sposób na
to, aby usunąć i zablokować forum, kończąc ze wszystkimi plotkami w szkole.
Jednocześnie skierował zainteresowania uczniów na siebie i Tsukino, odciągając
nieprzyjemne komentarze ode mnie.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Hinata, dziwnie się
zachowujesz. Coś się stało?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Wiem kto to zrobił.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Mówisz o forum? Wiesz kto je
zablokował?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Itachi.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Żartujesz? Niby jak mógł to
zrobić? Twierdził, że to nie jego sprawka i że on go nie zakładał.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- On go nie założył, tylko zablokował.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Ale skąd ta pewność?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Palcem wskazałam na podpis "Nieznajomy".</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- No bez jaj? Przecież każdy
mógł tak się podpisać. Teraz to sobie wkręcasz, bo powiedziałam ci, że Sasori
radził, abyś sama zajrzała na forum.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Po prostu wiem, że to on. -
Podniosłam się, zbierając swoje rzeczy.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Gdzie idziesz?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Muszę wyjść.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- No ale chyba nie chcesz się
spotkać z Itachim.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Co to, to nie. Idę do
Nejiego.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Dlaczego? Hinata, co w ciebie
wstąpiło?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Po prostu muszę się z nim
spotkać. On będzie wiedział, czy to był Itachi, czy nie.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Niby skąd? Co Neji ma do
Itachiego? – Nie słuchałam jej, tylko nerwowo zapinałam swoją torbę. – Hinata,
co się z tobą dzieje? Przemyśl to jeszcze. No bo jeśli masz rację, to co wtedy?</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Wtedy zastanowię się dlaczego
to zrobił. Cześć.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Praktycznie wybiegłam z jej pokoju, a później pędem ruszyłam przed
siebie. Wyjęłam telefon, aby zadzwonić do braciszka. Nim jednak wykonałam
połączenie zastanowiłam się co jeśli mam rację. Jak mogę przekonać Nejiego, aby
udzielił mi informacji, które pragnę poznać. No i jeszcze jedno. Póki nie
rozwikłam nurtujących wątpliwości, nie chciałam, aby pewne osoby wiedziały, że
ja wiem. Zadzwoniłam do Sakury. Odebrała od razu.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nic nie pisz, ani nie mów
Sasoriemu. Jeśli zapyta, powiedź, że nie udało ci się mnie przekonać, abym
spojrzała na forum.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Czemu chcesz to trzymać w
tajemnicy? - Była wyraźnie zdziwiona.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Bo Sasori to papla. Od razu
pobiegnie z informacją do Uchihy. Nie chcę, aby on wiedział, zanim dowiem się
czemu to zrobił.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie jest paplą. W ogóle go
nie znasz. - To jak zaczęła go bronić, trochę mnie zdenerwowało. Nie chciałabym
się z nią pokłócić z jego powodu, ale nie podobało mi się, że moja przyjaciółka
staje po stronie przyjaciela Uchihy. Należało więc podać argumenty swojego
zdania.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Kiedy napisałam mu kartkę z
odpowiedzią jaką chciał z zakładu od razu dał ją Itachiemu. Prosiłam, aby
powiedział mu po meczu, zamiast informować przed. Muszę już kończyć. Proszę cię
jak przyjaciółka przyjaciółkę. Nie pisz mu nic.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13pt;">- Dobrze. Czekam na info. Może
tym razem powiesz mi wcześniej niż po tygodniu. Cześć.</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Stanęłam, gapiąc się w telefon. Różowa Burza rozłączyła się, będąc na
mnie zła. Miała rację. Jak tak dalej pójdzie wyjadę stąd, bo nie będę miała tu
ani jednej życzliwej osoby. Musiałam się przejść i poukładać w głowie jakiś
plan. Mogłabym pojechać do rezydencji i wskoczyć do basenu. Tam łatwiej o owocne
przemyślenia. To jednak wiązało się ze spotkaniem z Nejim. Przyjechałby
również, a ja nie wiedziałam jeszcze jak wyciągnąć od niego informacje. Miałam
jednak sposób na spotkanie z bratem. Nie musiałam używać podstępów. Wystarczyło
w weekend pojawić się w rezydencji, a już miałam pewność, że się z nim spotkam.
Idąc ulicą, przeszłam koło kiosku z gazetami. Do głowy przyszła mi pewna myśl. Zawróciłam,
aby wejść do środka. Otoczona wielką galerią kolorowych i czarnobiałych
magazynów, postanowiłam zacząć od znalezienia tego, który nie tak dawno
przyniosła Tenten. Już wcześniej o tym myślałam. Może czas sprawdzić jaką
głupotą było pojawienie się na wybiegu. Korzystając z lekcji jakie dali mi Neji
i jego przyszywana mama, niczego nie zdradzając, podałam ekspedientce magazyn. Zapłaciłam
i spokojnie schowałam go do torby, nie okazując podekscytowania tym, jak bardzo
chciałam już zajrzeć do środka. Musiałam wytrwać i poczekać, aż będę sama w
swoim pokoju. Tego dnia podjęłam ważną decyzję. By nauczyć się radzić sobie z
bystrzakami, takimi jak Neji czy Itachi, trzeba stać się bystrzakiem. Kacper
powiedział mi, że rozrzucam okruszki, a on je podnosi, aby nikt nie dowiedział
się kim naprawdę jest Hinata Hyuga. Ciekawa jestem czy jest w stanie zrobić to
również tam, gdzie teoretycznie go nie ma, oraz czy mam się czego bać w związku
z tym nieszczęsnym artykułem. Dlatego teraz czas na układanie puzzli. </span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt;">Neji miałeś rację. Prawdziwe wyzwania to najlepsza motywacja do
działania.</span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: left;"><span style="font-size: 13pt;"> </span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;"><span style="font-size: 13pt;">* * * * *</span></p><p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;"><span style="font-size: 13pt;">No i jest rozdział dawno temu obiecany, w końcu opublikowany. Jako, że piszę coraz rzadziej, mam nadzieję, że jeszcze nadto nie zardzewiałam w tych sprawach :))</span></p><p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;"><span style="font-size: 13pt;">A tak na marginesie. Jest tu ktoś jeszcze ze mną?</span></p><p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;"><span style="font-size: 13pt;"> </span></p><p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;"><span style="font-size: 13pt;"> </span><span style="font-size: 13pt;"></span></p>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com149F6VQ2C3+9J54.7709345 17.004014452.2033035311936 12.609483149999999 57.338565468806408 21.39854565tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-9129931700792544112022-02-14T22:27:00.001+01:002022-02-14T22:28:30.623+01:00Nie obchodzę walentynek, czyli obitowe walentynki<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><br /></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><br /></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Tego dnia wstała lekko
zestresowana. Dziś były ich pierwsze wspólne walentynki. Pierwszy raz w to
święto miała partnera, którego kochała i któremu zależało na niej. Obito był
jednak na tyle specyficzny, że nie wiedziała jak się na taki dzień nastawiać.
Wiedziała już, że on romantyzmem nie grzeszy, ale również to, że jest
nieprzewidywalny. Zawsze miał mało czasu, szczególnie ostatnio i trochę
obawiała się, że tego dnia nie znajdzie go wystarczająco, aby spędzić ten dzień
wspólnie z nią. Długo też zastanawiała się nad prezentem dla niego. Pierwszym
pomysłem było coś słodkiego, dlatego postanowiła zamówić tort w kształcie
serca. Miała go odebrać po pracy i nie wiedziała jeszcze czy będą wracać
wspólnie, czy też może trafi jej zamówić taksówkę. Chociaż niespodzianka byłaby
fajniejszą opcją, to gdyby udało jej się go przekonać do wcześniejszego
wyjścia, mogliby spędzić wieczór wspólnie. Aby Obito był bardziej skory, do
wcześniejszego powrotu do domu, założyła sukienkę. Tej sukience daleko było do
wyzywającej kreacji, jaką kiedyś doradziła jej kupić Ino. Tamtego dnia nie
osiągnęła tego co chciała, a przynajmniej tak jej się wydawało. Dopiero po
czasie dowiedziała się, że i na brunecie zrobiła wrażenie swoim pojawieniem.
Tym razem na zakupy poszła z Karin i była bardzo zadowolona z wyboru. Spojrzała
na siebie w lustro, uśmiechając się promieniście do swojego odbicia. Mimo, że
to dzień zakochanych, nie zdecydowała się na żaden odcień czerwieni. Czarny materiał
zdobiły duże, białe kwiaty. Krój sukienki podkreślał jej kształty w subtelny
sposób. Rękawy sięgały przed łokcie, delikatny dekolt ładnie uwydatnił smukłą
szyję. Materiał kończył się tuż nad kolanami. Wyszła z sypialni, zerkając
ukradkiem na zainteresowane spojrzenie Uchihy. Cel osiągnięty. Jego spojrzenie
zdradzało zaskoczenie, a uśmiech zadowolenie. Nie skomentował jednak niczego.
Gdy wyszli z domu w stronę samochodu, podszedł od strony pasażera, otwierając
jej drzwi. Podziękowała mu, czując jak się czerwieni. Byli już ze sobą kilka
miesięcy, a ona dalej nie potrafiła nad tym panować. Całe to podekscytowanie
dzisiejszym dniem robiło swoje. To w końcu jej pierwsze walentynki z
chłopakiem. Dużo tych pierwszych razów z nim zaliczyła i z całą pewnością mogła
przyznać, że chętnie jeszcze zaliczy wiele kolejnych. Obito nic nie mówiąc
wsiadł do auta i włączył silnik.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Dużo masz dziś
pracy? - Zapytała, chcąc wybadać sytuację.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Tak jak zwykle.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Ta odpowiedź nie
przypadła do gustu dziewczynie. Mogła sugerować, że nie będzie im dane spędzić
wspólnie wieczór.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Może moglibyśmy
spędzić dziś trochę czasu po pracy. Co ty na to? - Denerwowała się pytając.
Wiedziała jak bardzo on poświęca się temu, co robi i że pewnie zarwie kolejną
nockę, jeśli dziś będzie z nią świętował.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Zobaczymy jak
sytuacja się rozwinie, ok?<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Jasne. -
Posmutniała, mimo tego starała się mu tego nie pokazać. W końcu to tylko
głupie walentynki i wcale nie muszą obchodzić tego święta. Równie dobrze
mogliby spędzić ze sobą sobotę albo niedzielę, gdy już nie ma aż tyle roboty. -
Gdybyś chciał, to mogę ci pomóc.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Będę miał to na
uwadze.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Reszta drogi minęła im
w ciszy. Wchodząc do windy w budynku, gdzie było ich biuro, Obito przyciągnął ją
do siebie, pochylając się do jej ucha.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Pięknie dziś
wyglądasz. - Wyszeptał, po czym pocałował ją najpierw w policzek, a później w
usta, tak długo, aż drzwi windy się otworzyły na ich piętrze.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Hinata poczuła jak
motylki szaleją jej w brzuchu. Od przeszło tygodnia nie mieli chwili dla
siebie, dlatego każde jego spojrzenie, dotyk i pocałunek pobudzał większe
pragnienia bliskości. Na miękkich nogach doszła do swojego biurka. Zdjęła
płaszcz, odwiesiła na oparcie krzesła, po czym usiadła przed komputerem i
spojrzała przez szklaną ścianę na swojego ukochanego. Pracowanie w tym samym
budynku, na tym samym piętrze, w jednym dziale miało swoje plusy. Nawet jeśli on
będzie miał dużo pracy, nie muszą być oddzielnie. Może na niego spojrzeć za
każdym razem kiedy o nim pomyśli, a gdy już wszyscy sobie pójdą, przywiezie
tort do firmy i tu wspólnie go zjedzą. Kiedy wrócą do domu, będą się kochać z
okazji walentynek i to jej wystarczy. Nie potrzeba żadnych fajerwerków.
Najważniejsze, że są razem szczęśliwi. Na monitorze pojawiło się powiadomienie,
sygnalizujące, że przyszła wiadomość od Karin.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><o:p> </o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Karin:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>I jak? Podobała mu się kiecka?<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i> </i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Hinata:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Tak. Powiedział mi, że pięknie wyglądam.<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i> </i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Karin:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>A nie mówiłam? A tą seksi bieliznę też mu pokazałaś?<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i> </i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Hinata:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Spaliłabym się ze wstydu.<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i> </i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Karin:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Ale masz ją na sobie.<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><o:p> </o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Hyuga nie odpisała.
Zamiast tego, zastanawiała się nad zmianą tematu.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><o:p> </o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Karin:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Hinata!!! No nie wierzę, nie założyłaś jej. Powiedz chociaż, że ją masz
przy sobie.<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i> </i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Hinata:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Karin, ja nie czułabym się dobrze w pracy, gdybym ją założyła. Może
kiedyś to zrobię, ale jak będziemy w domu i jak okazja będzie odpowiednia.<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i> </i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Karin:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Dał ci coś? Zaprosił gdzieś?<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i> </i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Hinata:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Jest dziś zajęty.<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i> </i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Karin:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Jest twoim chłopakiem, więc to jego zasrany obowiązek coś ci dać.<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i> </i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Hinata:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Obito daje mi dużo każdego dnia.<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i> </i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Karin:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Jesteś zbyt wyrozumiała. Powinnaś od niego więcej wymagać.<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i> </i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Hinata:<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><i>Pogadamy na obiedzie, teraz mam sporo pracy.<o:p></o:p></i></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><o:p> </o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Musiała zająć się
czymkolwiek, aby nie myśleć zbyt dużo o tym, co niezwiązane z projektowaniem.
To, że Obito z nią był, znaczyło dla niej więcej, niż kwiatek czy też
czekoladki podarowane w święto zakochanych. Ona była dla niego ważna i na tym
należało się skupić, chociaż w głębi serca pragnęła ten dzień spędzić wspólnie
z nim, bez myślenia o innych sprawach.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Po czternastej Obito
zebrał swoje rzeczy i wciągnął na siebie płaszcz. Kiedy stanął przed Hinaty
biurkiem, ona ledwo zachowała spokój. Widziała, że gdzieś się wybiera, a to
raczej niweczyło wszystkie wspólne plany na ten dzień.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Mała, zbieraj się.
Pojedziesz ze mną na budowę.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Romantyzm przemówił
przez Uchihę. Drżyjcie wszelacy bogowie, a szczególnie ty Amorze. - Karin
odezwała się głośno i wyraźnie, a reszta osób uśmiechnęła się pod nosem.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Hinata zgromiła przyjaciółkę
wzrokiem. Czerwonowłosa nic sobie z tego nie zrobiła. Hyuga nie miała
przerażającego spojrzenia godnego Uchihy, ale nawet gdyby miała, to ona i tak
była na taki wzrok odporna.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Długo nam to zajmie?
- Zapytała Obito, aby zatrzeć poprzednią wypowiedź koleżanki.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Licząc czas w aucie
i na miejscu, to pewnie do wieczora. - Odpowiedział spokojnie. - Poczekam na
dole. Muszę jeszcze gdzieś zadzwonić.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Jak tylko wyszedł,
Karin wstała i podeszła do przyjaciółki.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Ja mu mogę
przypomnieć co to dziś za dzień. - Zaciśniętą pięścią uderzyła w otwartą dłoń.
- Zrobię to z wielką przyjemnością.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Karin, proszę.
Najważniejsze, że będziemy razem.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Ty jesteś dla niego
zbyt pobłażliwa. Są walentynki, a on cię będzie woził po budowie. Słowo daję, mógłby
się bardziej postarać.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Jestem pewna, że
wszystko wynagrodzi mi w nocy. - Powiedziała na tyle cicho, aby inni nie
usłyszeli jej słów.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Bez szczegółów i tak
cię już nie lubię za te wszystkie historie. Weź mi go wypożycz na jedną noc.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Nie ma takiej opcji.
Jest mój i z nikim się nie podzielę. To cześć wszystkim i do jutra.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Hinata wyszła szybkim
krokiem, aby jak najszybciej znaleźć się w aucie. Wsiadła po cichutku, bo Obito
jeszcze rozmawiał. Jak tylko odpalił silnik, telefon połączył się z radiem samochodowym
i dźwięk rozbrzmiał w głośnikach auta. Obito omawiał problem z jednym z
wykonawców. Lubiła słuchać takich rozmów, bo wtedy uczyła się czegoś nowego, a
mianowicie co można, a czego nie należy mówić podczas takiej rozmowy. Słyszała
też, że Obito jest dobrym negocjatorem i jak fachowo przedstawia pewne
problemy, z którymi spotkają się na budowie w przypadku wybrania kiepskiego
rozwiązania. W którymś momencie Uchiha stanął na parkingu. Nie wysiadał z auta,
tylko dalej prowadził rozmowę, jednocześnie zdejmując swój krawat. Wiedziała,
że go nie lubił, dlatego nie była zaskoczona. To nie była budowa, co
sugerowało, że zaraz ruszą dalej. Kiedy zakończył rozmowę, uśmiechnął się
łobuzersko do Hinaty.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Bądź grzeczna, a
będzie ci to wynagrodzone.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Wykorzystując
zaskoczenie dziewczyny, wyciągnął obie dłonie i zawiązał jej oczy swoim
krawatem.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Co robisz?<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Porywam cię.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Dlaczego?<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- No jak to dlaczego?
Aby cię wykorzystać. Nie trzeba było się tak seksownie ubierać, to by cię nikt
nie uprowadził. A teraz bądź grzeczna, to nie skrępuję ci rączek ani nóżek,
chociaż aż mnie korci, by skoczyć po kajdanki z futerkiem.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Gdyby to zrobił
ktokolwiek inny, byłaby teraz śmiertelnie przerażona. Jednak skoro to zrobił
jej ukochany, czuła podniecenie. Sama nie mogła uwierzyć w to jak jego słowa
mocno na nią działały. Czy tak nieśmiała dziewczyna jak ona mogła troszeczkę
tego chcieć? Czy fakt, że w ogóle o tym pomyślała, oznaczał, że była jakaś
dziwna, albo coś dużo gorszego? Zagryzła wargę i zacisnęła uda.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- No proszę, chyba ktoś
tu lubi jak się go porywa. Chętnie bym teraz poznał twoje myśli. Szczególnie te
nieprzyzwoite.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Nie mogła pohamować
uśmiechu, ani rumieńców na policzkach. Twarz ją paliła. Cokolwiek zaplanował
Obito, prawdopodobnie nie jechali na budowę. Odwróciła od niego głowę, aby
ukryć emocje wymalowane na twarzy. Mężczyzna położył dłoń na jej udzie,
przesuwając ją delikatnie w górę i w dół.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Wieczorem wrócimy do
tej rozmowy.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Nie kontynuując
zaczętego tematu, ruszył dalej. Jechali około piętnastu minut. Na miejscu pomógł
jej wysiąść z auta, a następnie prowadził ją w sobie znane miejsce. Słyszała
kroki innych ludzi, wyczuwała, że idą po chodniku. Obito trzymał rękę na prawym
boku jej talii, jednocześnie przyciskając jej lewą stronę do siebie. To miało
nie pozwolić jej na przewrócenie się. Gdy doszli do schodów, wziął ją na ręce i
wniósł. Nie miała pojęcia gdzie ją prowadzi, ale była pewna, że to nie budowa.
Było zbyt gwarno, a dźwięki przypominały centrum miasta. Cisza nastąpiła po
wejściu do budynku. Szum miejski zastąpiła przyjemna, spokojna melodia.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- W czym mogę pomóc? -
Rozbrzmiał przyjemny, kobiecy głos.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Mamy rezerwację na
nazwisko Uchiha. Tylko bez szczegółów proszę. - Obito wskazał na zawiązane oczy
dziewczyny.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Proszę tędy. -
Dziewczyna poprowadziła ich korytarzem do prywatnej szatni. - Tu mają państwo
stroje, szlafroki oraz ręczniki. Gdy będą państwo gotowi proszę wejść tutaj.
Przekażę, że już państwo dotarli.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Dziękuję.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Życzę miłego pobytu.
Poczęstunek do państwa dyspozycji. - Po tych słowach kobieta wyszła, a oni
zostali sami.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Czy teraz mogę już
odkryć oczy.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Ty nie. O takich
rzeczach decydują porywacze, a nie porwani. - Po czym sam ściągnął z niej
krawat.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Hinata rozejrzała się
po szatni. Spokojna muzyka, piękny zapach kwiatów i czegoś słodkiego.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Gdzie my jesteśmy?<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- W szatni. -
Uśmiechnął się, po czym zaczął rozpinać jej płaszczyk. - Teraz muszę cię
rozebrać.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Gdy tylko rozpiął
ostatni guzik, nachylił się i ją pocałował. Nie odrywając od siebie ust,
zaczęli zrzucać z siebie ciuchy. Obito oderwał się od niej, kiedy Hinata
dobrała się do jego paska.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Dobra, czas to
przerwać.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Dlaczego? - Mała nie
chciała nic przerywać. Zbyt dużo mogła sobie wyobrażać, kiedy miała zawiązane
oczy i teraz jej zdrowy rozsądek był gdzieś daleko.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Bo zaraz nie będę
się mógł powstrzymać.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Odsunął się od niej w
stronę szafki, gdzie były przygotowane stroje, czy raczej coś, co miało udawać
stroje. Oboje mieli założyć gumowe stringi, to też oboje skrzywili się widząc
ubogą bieliznę. Biustonosz dla Hinaty nadzwyczaj mało zakrywał zwłaszcza, że
jej biust nie należał do małych.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Obito powiedz, że
nie muszę tego zakładać.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- To albo na golasa. -
Zaśmiał się widząc jej minę. - Przyznaję, że tego nie przewidziałem. Zakładaj.
- Podał jej strój dla niej i odwrócił się, by nie patrząc na nią, móc się
przebrać.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Hinata była lekko
zaskoczona jego zachowaniem i tym, że tym razem jej nie podgląda. Nie wstydziła
się go, ani on jej. Mimo tego, zaraz po założeniu skromnej bielizny, nałożyła
na siebie szlafrok. Obito poszedł w jej ślady, po czym oboje udali się za
drzwi, gdzie czekała ją kolejna niespodzianka. Znajdowały się tam dwa łóżka.
Kobieta i mężczyzna czekali w środku na nich.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Witamy państwa. Czy
zechcą państwo najpierw skosztować czegoś słodkiego?<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Ja zawsze chętny na
słodkie. - Obito podszedł do dziewczyny i pochwycił z jej rąk elegancką
filiżankę.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Chwilę oboje popijali
gorącą czekoladę, po czym kazano im zdjąć szlafroki i położyć się na łóżkach.
Niespodzianką, jaką zaplanował Obito, był masaż gorącą czekoladą. Po masażu,
masażyści zawinęli ich ciała folią, przykryli ciepłymi kocami i zostawili na
piętnaście minut samych.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Nie sądziłam, że
mnie zabierzesz w takie miejsce. - Hinata spoglądała w sufit, czując ciepło na
sercu. Nigdy nie pomyślała, że walentynki mogą być takie fajne.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Poniekąd, to zasługa
Minoru. Przypomniał mi o tym dniu ze dwa czy trzy tygodnie temu, kiedy sam
zrobił rezerwację do teatru. Trochę wypadłem z obiegu i sam pewnie ocknąłbym
się dzień po. Nie myśl, że zawsze tak będzie. Nie jestem fanem tego dnia. Mój
ojciec powtarzał, że mężczyzna powinien obsypywać kobietę kwiatami przez cały
rok, a nie tylko w święta. - Zawahał się, ale kontynuował dalej. - Rin zawsze
się na mnie wściekała, bo ja dawałam jej kwiaty dzień po i dzień przed, a w
same walentynki nigdy z nią nie świętowałem.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Dlaczego więc
świętujesz je ze mną?<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Bo chcę. Poza tym,
coś mi podpowiada, że dzięki temu to zarówno mój jak i twój pierwszy raz.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Hinata zaśmiała się.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- To prawda. Dałeś mi
kolejny pierwszy raz. W sumie to więcej pierwszych razów. Nikt mnie nigdy nie
prowadził po mieście w zawiązanych oczach, ani nie zabrał na masaż czekoladą.
Pierwszy raz też jestem owinięta folią.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Ja w sumie miałem na
sobie kiedyś czekoladę, ale bez masażu.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- A folią ktoś cię
kiedyś owinął? - Spojrzała na niego, korzystając z tego, że jedynie głową dało
się ruszyć.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- No w tej kwestii
zostałem rozdziewiczony już dawno temu.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Twoje życie musiało
być barwne i ciekawe.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Oj było. Babcia od
strony mamy mówiła, że na starość lepiej się wstydzić niż żałować. Ta dewiza
przypadła mi do gustu i wcielałem ją w życie często i gęsto.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Jest coś jeszcze,
czego nie robiłeś i co mógłbyś zrobić pierwszy raz ze mną?<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- No bez przesady,
sporo jest tych rzeczy.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- To wymień kilka.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Jak coś mi wpadnie
do głowy, to ci powiem.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Drzwi się otworzyły i
po chwili w pomieszczeniu pojawili się masażyści. Odwinęli folie z ich ciał, a
następnie pomogli zmyć czekoladę z ciała. Kolejnym miejscem, jakie zaplanował
Uchiha, była restauracja, gdzie zjedli obiadokolację. Mięli tu dużo czasu na
rozmowę. Hinata opowiadała o wyjściach ze znajomymi. Obito opowiedział jej
kilka zwariowanych historii ze swojego życia. Wspominali również wspólny wypad
do kina, jeszcze z czasów, gdy nie byli parą. Kiedy wyszli na dworze było już
ciemno. Tym razem, to Hinata zawiązała Obito oczy i kazała mu usiąść na
siedzeniu pasażera. Podjechała do cukierni i szybko skoczyła po zamówiony tort.
Brunet grzecznie czekał, nie podglądając, aby nie popsuć niespodzianki.
Pozwoliła mu zdjąć krawat dopiero, gdy wjechali na swoje podwórko.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- O dom. No tego to
się nie spodziewałem.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Tak? - Hinata
uśmiechnęła się z satysfakcją.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- No raczej. W nic nie
uderzyłaś, nie przytarłaś auta ani nawet nikt cię nie strąbił. Jestem pod
wrażeniem.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Jesteś okrutny.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Ależ ja jestem dziś
słodki jak czekoladka. Będę twoją praliną tej nocy, a ty moją. Do rana zjemy
się doszczętnie.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Chyba powinnam
zacząć się bać.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Trzeba było wiać,
jak tylko zawiązałaś mi oczy, teraz już za późno na ratunek.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Nie pomyślałeś, że
może mam coś, czym się uratuję? W końcu znam twoje zapędy.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Nie ma niczego, co
by cię uratowało.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Zobaczymy.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Hinata wyszła z auta i
zabrała karton schowany w bagażniku. Gdy przechodziła koło Obito, on już się
uśmiechał, na widok logo na kartonie.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Przebiegła lisica,
ale pączkami mnie nie odciągniesz od swojego czekoladowego ciała.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">W domu Hinata
postawiła karton na stoliczku w salonie, po czym poszła po łyżeczki i
talerzyki. Przed kartonem usiadł Uchiha. Chwile zastanawiał się, wyobrażając
sobie, co może być w środku, po czym widząc, jak jego dziewczyna kiwa głową,
otworzył pudełko. Wewnątrz znajdował się tort w kształcie serca i napisem
kocham cię.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- To wolisz zjeść mnie
czy torcik? - Zamachała łyżeczką przed nim.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Tort czy czekoladowe
cycuszki? Trudny wybór, ale chyba... - Uniósł brwi, gapiąc się na jej kształtne
"oczy".<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Przypominam tylko,
że byłam w biustonoszu, to też moje piersi nie są czekoladowe.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Dawaj tą łyżeczkę. -
Złapał ją za rękę i przyciągnął do siebie, aby usiadła mu na kolanie, po czym oboje,
bez talerzyków, zabrali się na kosztowanie tortu. - O matko, jaki pyszny. - W
krótkim czasie wciągnął ćwierć wypieku. - Dobra, nie za dużo, bo mam jeszcze
coś do dokończenia.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Co? - Hinata
spojrzała na niego nieco zmieszana. Czyżby planował iść teraz pracować?<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Po pierwsze, od rana
chcę z ciebie ściągnąć tą sukienkę. Po drugie, czas dokończyć, co zaczęliśmy
przed masażem.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Poczekaj!<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- O nie, już się
naczekałem. Moja powściągliwość jedzie na rezerwie.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Daj mi pięć minut.
Słowo, że zaraz wracam i zaspokoimy twoje potrzeby.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Niechętnie ją puścił.
Hinata pobiegła do sypialni, a po chwili niosąc coś ukrytego w siatce, zamknęła
się w łazience. Chłopak spojrzał na zegarek, zapewniając samego siebie, że po
minionym czasie wkracza do akcji.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Hyuga czuła, że trzęsą
jej się nogi i dłonie. Nie była pewna czy robiąc to, co robi, postępuje dobrze
czy źle. Karin twierdziła, że to będzie najlepszy prezent, jaki może dać
chłopakowi na walentynki, ale ona trochę się wstydziła. Z drżącymi dłońmi miała
problemy, aby zdjąć sukienkę. Kiedy w końcu jej się udało, zaczęła wkładać
seksowną bieliznę. Dół, to prawie sama koronka, góra składała się z siateczki i
koronki. Nie czuła się ubrana, bo patrząc w lustro dokładnie widziała swoje
piersi. Prześwitywało wystarczająco dużo, aby wątpić, czy da sie to nazwać
bielizną. Zaczęła się zastanawiać, czy czasem nie zrezygnować z pomysłu, kiedy
w drzwiach stanął Obito ze śrubokrętem w ręku, którym posłużył się do
otworzenia drzwi.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">- Pięć minut....
minęło. - Potrząsnął głową, jakby chciał upewnić się, że to nie jego
wymysł, a oczy go nie okłamują. - Wow! Wiesz co, od dziś będziemy świętować
każde walentynki.<o:p></o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><o:p> </o:p></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><o:p> </o:p><span style="font-size: 13pt; text-align: justify;"> </span></p><p>
</p><p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;">*****<o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;">No to mam nadzieję, że ten mały, lekki bonusik wynagrodzi wytrwałym moją długą nieobecność.<span style="font-size: 13pt;"><o:p></o:p></span></p><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><p></p>Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-29458485273664618542021-12-24T02:55:00.000+01:002021-12-24T02:55:04.161+01:00Monsun - Rozdział 10<p class="powicenie"><br /></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Matka
często powtarzała mu: "Kuj żelazo, póki gorące". No to idąc za
ciosem, odbył rozmowę z najmądrzejszą głową jaką znał i natchniony nowym planem
działania, udał się do Ino. Była przewodniczącą ich klasy i miała dużo więcej
wdzięku od niego, to też mogła być bardzo pomocna. Wiedział jak przekonać
niemal każdą z dziewcząt do swojego planu. Wystarczyło zagwarantować, że pojawi
się pewna osoba i to wszystko. Ino uruchomiła swoje kontakty i wspólnie z
ulubioną uczennicą dyrektorki, całą trójką udali się do Tsunade. O dziwno to
nie żadna z dziewcząt, a Uzumaki wywalczył najdzielniej. Miał nie tyle gadane,
co odwagę nazywać sprawy po imieniu. Określił szkołę jako snobistyczną,
zacofaną, zamkniętą na integrację i nastawioną wyłącznie na osiągnięcia,
zapominając, że przecież oni są jeszcze młodzi i od czasu do czasu potrzeba im
miejsca i okoliczności, aby się wyszaleć. No a gdzie można bezpieczniej się
wyszaleć niż jeśli pod okiem zacnych pedagogów? Kiedy dyrektorka kazała im
wyjść, on na zakończenie stanął twardo przed nią.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Chce mi pani powiedzieć, że za młodu była pani posłuszną i grzeczną uczennicą?
Zboczony Pustelnik mi mówił...<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Naruto! - Wrzasnęła Tsunadę. - Jeszcze słowo.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Jak pani myśli, że ja się przestraszę, to jest pani w błędzie od samego
początku. Będę tu przychodził na każdej przerwie i w kółko prosił o to samo, aż
uzyskam zgodę.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Po kilku próbach ci się znudzi.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Naruto Uzumaki nigdy się nie poddaje. - Dyrektorka zmierzyła go swoim
nieprzychylnym spojrzeniem, po czym kazała wyjść.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Musiałeś ją tak zdenerwować? - Ino wyraźnie żałowała, że zgodziła się na pomysł
kolegi. - Teraz będzie się mścić.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Przejdzie jej. Poza tym ona już się prawie zgodziła.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Więcej wam nie pomogę. Umywam ręce od tego pomysłu. - Rzekła ulubienica
dyrektorki i odeszła.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Super. Dzięki tobie straciłam najlepszego sojusznika. - Mruknęła blondynka,
patrząc ze złością na chłopaka.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Mówisz o tym dupolizie? Wlazłaby Tsunadę w dupę gdyby mogła. Nawet nie
próbowała nam pomóc. Od początku mówiła, że ona nas uświadamiała, że w tej szkole
nigdy nie było żadnej dyskoteki i raczej to się nie zmieni.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
To fakt, ale i tak byłoby gorzej gdyby z nami nie poszła.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Szykuj kiecę, a ja wszystko załatwię. - Naruto pewny swojego przyszłego
sukcesu, poszedł do klasy, nie czekając na koleżankę.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Wchodząc
na zajęcia, ukłonił się jedynie przepraszająco w stronę nauczyciela, po czym
spojrzał z zajadłym uśmiechem na Uchihę. Brunet zlekceważył jego zachowanie,
jakby kompletnie go nie znał. Blondyn usiadł w swojej ławce i wyjął zeszyt.
Delikatnie pociągnął Hinatę za włosy. Odwróciła się do niego.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Coś przegapiłem? - Zapytał przyciszonym głosem.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Hinata
podniosła książkę, pokazując mu stronę na której powinien otworzyć i zacząć
czytać. On jedynie uśmiechnął się do niej, no bo książki nie posiadał.
Nauczyciel uniósł głowę i spostrzegł rozweselonego ucznia.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Uzumaki, może byś się już zajął lekcją.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">- Z
chęcią, ale książkę pogryzł mi pies, a jeszcze nie kupiłem nowej. To też jeśli
nie problem, dosiadłbym się do kogoś, aby czytać wspólnie.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Dobrze. Przesiądź się.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Chłopak
wstał i chciał postawił krzesło koło stolika Sakury. Nauczyciel szybko go
przywołał do porządku, aby nie łaził po klasie i podszedł do kogoś z pobliża.
Takim też sposobem koło Hinaty zasiadł blondyn. Przysunął się do niej na tyle
blisko, że ich ramiona się stykały. Jego koledzy z klasy spojrzeli na niego ze
współczuciem. W końcu zamiast przy najładniejszej, musiał usiąść przy
najbrzydszej dziewczynie z klasy. Nikt szczególnie nie przepadał za Hyugą. Ona
była odludkiem, nie udzielała się nigdy, nie rozmawiała z nikim na przerwach,
ani nawet nie próbowała zawrzeć jakiejkolwiek znajomości z kimkolwiek. Na
dodatek była brzydka i ubierała się jakby była z innej epoki.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Naruto
kompletnie nie przejmując się, że to nie jego książka, zaczął rysować w niej
patyczaste ludziki. Wiedział, że jego sztuka, w porównaniu do zdolności
właścicielki książki, to jak amator rolek kontra on sam, mimo tego nie
przejmował się niczym. Nie bardzo chciało mu się czytać tekst, to też jedynie
udawał, że to robi. W międzyczasie na tablicy nauczyciel zapisał pytania, na
które mieli odpowiedzieć, po przeczytaniu tematu z książki. Hinata zabrała się
za przepisywanie i odpowiadanie, starając się jakoś zająć swoje myśli. Było jej
bardzo przyjemnie siedzieć koło Naruto. Ładnie pachniał, a miejsce, gdzie
stykały się ich ramiona aż paliło jego żarem. Mimo tego się nie odsunęła. Przez
kurs i to, że słabo jej poszło na pierwszym spotkaniu, chodziła zestresowana.
Bała się, że coś zepsuje i straci jedyną przyjazną duszę. Nie chciała być
odludkiem, nie miała jednak odwagi zmienić tego, a Naruto nie patrzył na nią
tak jak inni. Nie unikał jej wzrokiem, nie udawał, że jej nie ma. On sprawiał,
że nie czuła się niewidzialna. Usiadł przy niej, chociaż mógł usiąść do kogoś
innego. <o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Kiedy
ona pochłonięta była odpowiadaniem na pytania, on podniósł kilkanaście stron z
książki i na wolnej przestrzeni kartki narysował serduszko, wpisując w środku
"kocham Naruto". Uśmiechnął się, żałując, iż raczej nie będzie miał
okazji zobaczyć jej reakcji na owe dzieło, kiedy już się na to natknie. Z
wielkim uśmiechem otworzył swój zeszyt i zaczął przepisywać odpowiedzi od
Hinaty. Całe szczęście miała ładne pismo, to też nie było problemu z
odczytaniem. Dziewczyna widząc co robi, starała się pisać tak, aby widział i
bez problemu mógł odczytać jej pismo. Zerkając jej do zeszytu przysuwał się
jeszcze bardziej, a jego sterczące, zmierzwione włosy, czasami łaskotały ją po
policzku. Jako, że wszystkiego nie zdążył przepisać przed dzwonkiem, pożyczył
od niej zeszyt, po czym Naruto chwycił swoje rzeczy i wybiegł pod gabinet
dyrektorki, co niweczyło wszelkie nadzieje na rozmowę. <o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Blondyn
w zaparte realizował swój plan, wierząc, że osiągnie sukces. Musiał
zorganizować dyskotekę w szkole. Wierzył że gdy to już osiągnie, reszta pójdzie
jak po maśle.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Każdą
możliwą przerwę Naruto spędzał w tym samym miejscu. Na jakąkolwiek rozmowę z
nim nie było szans. Hinata poszła więc na kolejną lekcję kursu z takim samym
mętlikiem i obawami jak poprzednio. Jej nieśmiałość i lęki kiepsko wpłynęły na
przyswajanie wiedzy. Kiedy wszyscy stanęli wokół Hidana, ona znajdowała się z
tyłu. Nie widziała dobrze tego co pokazywał, a później nie bardzo wiedziała jak
odtworzyć to na swoim kawałku ściany. W rezultacie poszło jej najgorzej z
grupy. Hidan podchodził do ładniejszych dziewcząt, dając im osobiste uwagi, nie
krępując się, gdy stał zbyt blisko. Nawet Hanabi radziła sobie lepiej, po kilku
takich wskazówkach, udowadniając, iż miała rację, na poprzedniej lekcji. Gdy
zajęcia dobiegły końca, starsza Hyuga miała ochotę się rozpłakać. Gaara
podszedł do niej, a ona nie wiedziała co mogłaby mu powiedzieć. Spojrzał na jej
pracę i nic nie skomentował. Wtedy Hanabi podeszła, by się przywitać.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Cześć Gaara. Nawet nie wiesz jak się cieszę, że przyszłam na ten kurs. Jest
dużo fajniej niż myślałam.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
To miło.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Może skoczymy na coś do jedzenia. Nie jadłam dziś obiadu, to też aż mnie skręca.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Dobrze, o ile pójdziemy wszyscy. - Odpowiedział Gaara, patrząc na Hinatę.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Nie
chciała iść, ale gula którą miała w gardle aż ją dusiła i nie dała szans na
zaprzeczenie, ni próby tłumaczenia, jak bardzo chciałaby się teraz zaszyć w
domu, w swoim pokoju i ukryć przed wszystkimi. Poszli więc na pizzę. Zasiedli
do stołu i zamówili dwa różne smaki. Najwięcej odzywała się Hanabi, próbując
zainteresować Gaarę sobą. On wyjął aparat, porobił kilka fotek, a później
pokazywał młodszej z sióstr czym ostatnio się zainteresował. Hinata milczała,
odzywając się tylko wtedy, kiedy o coś ją pytali, ale i tak odpowiadała
zaledwie kilkoma słowami, nie próbując włączyć się w dłuższą rozmowę. Kiedy
Hanabi poszła do łazienki, Hinata wyjęła z torby kopertę i położyła ją na
stoliku przed młodym fotografem.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Co to? – Zapytał, szczerze zainteresowany zawartością.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Tak będzie sprawiedliwie. – Jej głos zdawał się smutny, a może bliski płaczu.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Gaara
pochwycił kopertę i otworzył. W środku znajdowała się kwota, jaką zapłacił za
kurs, na który podarował jej bilet wstępu. Niczego nie wyjmując, zamknął
kopertę i przesunął w jej stronę.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">- Tu
nie chodzi o sprawiedliwość. Nie żałuję, swojej decyzji. Wręcz przeciwnie.
Cieszę się, że mogłem dać tobie…<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
To błąd. – Przerwała mu, chociaż zdawała sobie sprawę, że to niegrzeczne. –
Kompletnie mi nie idzie, więc chociaż tak wynagrodzę ci koszta jakie poniosłeś.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Źle do tego podchodzisz.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Gaara, przepraszam, nie mogę ci pomóc. – Zerwała się z krzesła i wybiegła na
dwór.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Poczucie
winy zżerało ją od środka. To nie był jej świat i nie widziała szans aby się w
nim odnaleźć. Postanowiła wrócić do domu i ponownie zaszyć się w swoim pokoju,
sama.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Hinata, poczekaj! – Czerwonowłosy nastolatek biegł za nią, aż udało mu się ją
dogonić. Złapał ją za ramię na tyle silnie, że nie mogła dalej przed nim
uciekać. – Cały ten kurs… - Zadyszał się dużo bardziej niż ona. Nie myślał, że
będzie tak szybka. – Daj mi złapać oddech. – Dłoń przyłożył do klatki
piersiowej. – Cholera, mam gorszy dzień. Astma. – Pochylił się, czując, że jej
upór osłabł. Drugą dłonią wygrzebał z torby inhalator i przyłożył do ust. Po
chwili spojrzał na nią, kontynuując rozmowę. – Nie zabrałem cię na ten kurs
tylko dla tego, abyś mi pomogła. Owszem, miałem nadzieję, że załapiesz lepiej
niż ja i jakoś… usiądźmy, proszę.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Pokiwała
mu głową i wspólnie udali się na najbliższą wolną ławkę.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
No to kontynuując. – Oddychał już spokojniej. – Zapomnij o tym, że chciałem
abyś mi pomogła. To ja chciałem pomóc tobie. Przekazać dalej dobro, które
kiedyś sam otrzymałem.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Nie rozumiem. Nie potrzebuję pomocy.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Swój rozpozna swego. Może twoja sytuacja jest lepsza niż moja. Wyglądasz też na
dużo rozsądniejszą niż ja. – Widział jej niezrozumienie w oczach. – Twoja
siostra żyje pełnią życia, a ty chowasz się po kątach, bez celu, samotna,
nierozumiana, bez przyjaciół, jakbyś była niewidzialna dla świata. Zastanawiasz
się czasami nad tym, że gdybyś jutro zniknęła, to nikt by tego nie zauważył? –
Odwróciła się by na niego nie patrzeć, zaciskając szczękę. – W zasadzie to tak
jakbym mówił o sobie, zanim poznałem Naruto, uwzględniając, że to i tak jeden z
lepszych moich dni z tamtego okresu. On mi wtedy dał coś, co odmieniło całe
moje życie. Kiedy chciałem mu oddać kasę, aby nie był stratny, powiedział, że
kiedyś spotkam kogoś, komu pomogę tak jak on niegdyś mi. No to chyba spotkałem.
– Włożył jej kopertę w dłonie. - Nie chcę abyś mi oddawała za kurs. Wolałbym,
abyś go dobrze wykorzystała, chociażby dlatego, aby się dobrze bawić, a kiedyś
gdy spotkasz kogoś w takiej sytuacji jak ja czy ty, zainwestuj te pieniądze,
aby pokazać tej osobie, że świat daje dużo więcej i tylko od nas zależy jak na
niego spojrzymy.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Dlaczego ja? – Po policzkach popłynęły jej łzy wzruszenia, ale i ulgi.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Bo jesteś teraz częścią naszej grupy, a my sobie pomagamy.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Przecież nawet mnie nie znacie. Ja do was nie pasuję.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Naruto jak magnes przyciąga ludzi, którzy z pozoru nie pasują do świata, a w
szczególności do siebie. Po czym okazuje się, że spaja tych ludzi, czyniąc ich
najlepiej zgraną grupą.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Rękawem
bluzy otarła twarz.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Nie wiem co powiedzieć. – Ścisnęła kopertę, wahając się jeszcze, czy na siłę
nie powinna mu jej oddać.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Może zacznij od: Dziękuję. Później zapytaj czy cię dziś odwiozę do domu.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Dziękuję. – Uśmiechnęła się. – Nie powinnam cię fatygować. Dotrę do domu sama.
W zasadzie to przecież przyszłam z siostrą. O nie, Hana będzie wściekła. –
Zaczęła szukać w torbie telefonu.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Daj spokój. – Położył dłoń na jej ręce, aby przestała. – Jestem pewny, że
Hanabi da sobie radę, a ja mam tylko jedno dodatkowe miejsce na skuterze. –
Pominął fakt, że na dziś miał już dość zalotów młodszej z dziewcząt. Drażniła
go swoim zachowaniem i gdyby nie Hinata, to w życiu nie poszedłby z nią na
pizzę. – Z resztą już pewnie sobie poszła, a ty ten jeden raz zobacz jak to
jest być egoistką i pomyśleć o sobie a nie o innych.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Czuła,
że źle robi i będzie tego żałować. Z drugiej strony, siostra pewnie już teraz
zrobiłaby jej aferę na mieście, dlatego postanowiła posłuchać nowego kolegi i
zachowała się jak egoistka. Dopiero wsiadając na skuter zdała sobie sprawę z tego,
że tak blisko, nie była jeszcze żadnego chłopaka. Chociaż Naruto trzymał ją na
rękach i wiózł na grzbiecie, ale teraz jej klatka piersiowa niemal stykała się
z plecami Gaary, a w dodatku musiała go objąć w pasie, aby nie spaść. Hanabi
byłaby zachwycona, a ona tymczasem czuła się zawstydzona mimo, iż był to dla
niej tylko kolega. Czas podróży do domu wydał jej się bardzo długi, chociaż
przywiązana do Naruto jechała dużo dłużej. Mięśnie, które napinała, aby jak
najmniej go dotykać, boleśnie dały jej znać, że coś naciągnęła i nie będzie
komfortowo jej chodzić przez najbliższy czas. Ze skutera zsiadła z dużą ulgą.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Dzięki wielkie. Wszystko to co powiedziałeś i zrobiłeś było bardzo miłe.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Hinata, przyjdź na kurs w przyszłym tygodniu. Tylko tym razem z nastawieniem,
że robisz to dla siebie. Niech to będzie początek przygody. Nawet jeśli to nie
to, to może dowiesz się czegoś o sobie.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Przyjdę. Dziękuję jeszcze raz. – Miała ochotę go uściskać, ale brak odwagi
przyciął skrzydła. – To cześć.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Trzymaj się. I pamiętaj, gdybyś chciała pogadać, wygadać się, albo coś w tym
stylu, to dzwoń, a ja się pojawię. – Ruszył powoli, mogąc jeszcze chwilę
obserwować dziewczynę na chodniku. Wiedząc, że dźwięk silnika zagłuszy jego
głos, do dał szeptem. – Chyba można by mnie teraz nazwać twoim aniołem stróżem.<o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Uśmiechnął
się do swoich myśli. Ciekaw był w jaką stronę pójdzie przemiana dziewczyny, bo
to że się przy nich zmieni, było pewne. Cieszył się faktem, że będzie mógł to
uwiecznić swoim aparatem.<a name="_GoBack"></a><o:p></o:p></span></p><p class="powicenie"><br /></p><p class="powicenie"><br /></p><p class="powicenie"><br /></p>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-17423000260330001962021-02-10T23:23:00.000+01:002021-02-10T23:23:06.470+01:00Labirynt Luster - Rozdział 39<p> </p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Patrząc na siebie i realizacje swoich własnych postanowień musiałam
przyznać, że byłam potwornym tchórzem. Nie tylko zabrakło mi odwagi na
zagadanie do Hidana, to jeszcze miałam wielką nadzieję, że na niego nie wpadnę.
Co do Itachiego było jeszcze gorzej. Odniosłam wrażenie, że szansa na rozmowę z
nim minęła w chwili, gdy wyszedł z mojego domu. On i Tsukino zdawali się
nierozłączni. Wielokrotnie widziałam ich idących razem za rękę. Sakura
wspomniała, że ona chyba specjalnie ciągnie go tam gdzie my jesteśmy, aby
zrobić nam na złość. Wiadomo, że nie chodziło jej o Sakurę. To mnie
nienawidziła, choć przecież to ja stałam się pośmiewiskiem szkoły, a ona
oficjalną zwyciężczynią. Z niej nikt nie szydził na forum, w przeciwieństwie do
nas. Sakura w środę wieczorem zamieściła jakiś niemiły post na temat Ropuchy,
ale szybko skasował go administrator. Pojawił się jednak post naśmiewający
Różową Burzę i mnie, oraz nasze żałosne próby wejścia w poczet dziewcząt
sportowców. Jak widać, Ropucha była nie do ruszenia, a my podpadłyśmy komuś,
zadzierając z Tsukino. Różowa Burza początkowo wpadła w złość i chciała puścić
wiązankę nieprzyjemnych zdań, ale jakoś udało mi się ją powstrzymać. Do
przewidzenia było na kogo spadłby jej wybryk, a ja miałam już dość wszystkich
wyśmiewających mnie oszczerstw. Najwyraźniej założycielem forum był chłopak
podkochujący się w wrednej blondyneczce. Nie było co się dziwić, takie dziewczęta
jak ona zawsze cieszyły się powodzeniem.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Moja przyjaciółka powstrzymała się od dodawania kolejnych postów, ale
kipiała złością. Pewnie jeszcze kilka tygodni temu swoje wzburzenie
rozładowałaby na Naruto. On jednak zmądrzał i wystrzegał się jej wyjątkowo
rozsądnie, unikając urazów czy też kontuzji. W końcu Sakura była naprawdę silną
kobietą i potrafiła przywalić w gniewie. Jedynym odważnym okazał się Sasori.
Podszedł do nas, nic sobie nie robiąc ze złości wymalowanej na twarzy Różowej
Burzy.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Hej.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Przywitał się spokojnie, bez emocji, jakby po prostu chciał tu stanąć.
Ja jednak się spięłam. Kojarzył mi się z sytuacjami, gdzie czegoś od nas
chciał. Taki trochę szpieg z krainy deszczowców.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Czego? - Sakura pewnie
odebrała to podobnie. Po minie było widać, że niekoniecznie chce z nim teraz
rozmawiać.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Cóż za miłe powitanie. Okres
masz?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Nie twoja sprawa.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Możliwe. <o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Po co tu przylazłeś? -
Wyraźnie traciła do niego cierpliwość, co nie wróżyło dobrze.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Kto wie? Może na wszelki
wypadek, gdyby trzeba cię było szybko uspokoić. - Sasori oparł się o ścianę
jedną ręką, spoglądając wyzywająco na moją przyjaciółkę, a ona się speszyła.
Nie mogłam pojąć tego jak on to robił, że ona wypadała z transu. Może
przypomniała sobie jak ją pocałował nie tak dawno.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Potrafię się sama uspokoić.
Nie jesteś mi do tego potrzebny. <o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Odburknęła mu już dużo spokojniej, odwracając nieco głowę. Czy powinnam
się martwić czy też cieszyć? Pewnie bym się cieszyła, gdyby nie to, że Sasori
był przyjacielem Uchihy. Ta zbieżność zależności nieco mi nie odpowiadała.
Kiedy oni zaczęli już normalnie rozmawiać, ja poczułam to dziwne uczucie, gdy
masz wrażenie, że ktoś cię obserwuje, ale nie widzisz zagrożenia. W końcu ją
dostrzegłam. Tsukino mierzyła się z moim wzrokiem jedynie chwilę, po czym
podeszła dziarskim krokiem, zawieszając się na ramieniu Sasoriego.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Och Saso, gdzie twój napalony
kolega? Powiedział, że ma dla mnie jakąś niespodziankę, ale zapomniałam zapytać
gdzie teraz ma lekcje. <o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Tsukino wdzięczyła się do chłopaka jak kotka. Powinnam była złapać
Sakurę za rękę, by na wszelki wypadek ją powstrzymać od rzucenia się na
blondynę. Tak zrobiłaby prawdziwa przyjaciółka. Sparaliżowało mnie. Cokolwiek
chciałabym zrobić i tak nie wykonałabym swojego postanowienia. Przed oczami
stanęła mi scena, jak Ropucha rzuca się na szyję Uchihy i całuje go w usta.
Scena, której nie chciałam sobie przypominać. Nerwowo rozejrzałam się na boki
licząc, że jego nigdzie nie ma w pobliżu. Poczułam jak obraz się rozjaśnia, po
czym chcąc się ratować, oparłam się o ścianę. Wtedy to mnie ktoś złapał. Różowa
Burza podtrzymała mnie, zapewne dostrzegając, że coś się ze mną dzieje. Nie
zaślepiła ją złość, ani nie sparaliżowało jej ciała tak jak to moje miało w
zwyczaju w sytuacji zagrożenia. Dzięki szybkiej interwencji przyjaciółki udało
mi się zachować pion i przytomność.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Oj, czyżbyś się słabo
poczuła? Masz zawroty głowy? No ale chyba nie jesteś w ciąży? Na taki pożal się
Boże blef nie odbijesz mi chłopaka.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Odwal się. - Burknęła Sakura,
ponownie zagryzając zęby.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Hidan jest u dyrektorki. Tam
go możesz szukać. - Odezwał się koszykarz odciągając zainteresowanie Ropuchy od
nas.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- A on mi na co?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Mam tylko jednego napalonego
kolegę, a on jest teraz u dyrektorki na dywaniku. <o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Pytałam o Itachiego. -
Ropucha zdawała się rozdrażniona, co wywołało zadowolenie na ustach Sakury.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- To szukaj tam gdzie
zazwyczaj. Jestem przekonany, że wiesz gdzie on jest.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Tak zrobię. W końcu to ma być
jakaś niezwykła niespodzianka. Może nawet kupił mi pierścionek. - Tsukino
odeszła z uśmiechem.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Kiedyś zedrę jej ten
głupkowaty uśmieszek z twarzy. - Wysyczała Sakura, nie siląc się na
jakiekolwiek uprzejmości i udawanie przy koszykarzu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- To skąd ta wrogość? - Sasori
zapytał rozbawiony sytuacją. <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Stałam już na własnych nogach, choć nie czułam się pewnie.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Co to cię obchodzi? Chcesz
naskarżyć się temu palantowi, że nie lubimy jego dziewczyny? Śmiało! Przy
okazji możesz mu powiedzieć, że kompletnie nie ma gustu zadając się z takim
pustakiem.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Myślę, że on to już wie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Co wie? To że jest palantem,
czy że jego dziewczyna to pustak?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Jego się zapytaj. On nie
gryzie, za to nie ma w zwyczaju tłumaczyć swoich zachowań. Nawet ja nie wiem czemu
się spotyka z Tsukino.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Jakoś ci nie wierzę. - Sakura
twardo stanęła przed Sasorim. - Mało tego, myślę, że ty jesteś równie mocno
popieprzony jak on.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Mylisz się. - Sasori stanął
bezpośrednio przed Sakurą. Był od niej wyższy o głowę. Spoglądał w dół, a ona
nie odsunęła się. Pozwoliła na to by ich klatki piersiowe prawie że się stykały
ze sobą, dzielnie mierząc się z nim wzrokiem. Dzwonek rozbrzmiał po korytarzu,
uniemożliwiając jakąkolwiek wymianę zdań. Odczekał więc cierpliwie, na nastanie
ciszy. - Ja jestem ten bardziej popieprzony.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">On odszedł, a ona stała dalej zagryzając wargę. Nie byłam pewna czemu.
Zdawało mi się jednak, że bardziej ze złości niżby z czegoś innego.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Jak on mnie denerwuje. -
Wypowiedziała w końcu. - Jest taki pewny siebie, taki… - urwała nie do końca
wiedząc jak dokończyć to zdanie. - No i jeszcze ta wywłoka. Co mnie obchodzą
jakieś niespodzianki od tego palanta.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Sakura. - Odezwałam się
cicho. - Jej nie chodziło o ciebie. To mnie chciała dopiec.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Niech spada. Ona i ten
palant. Dobrały się gołąbeczki. Z takim pustakiem to nawet nie ma o czym
rozmawiać. Będzie się z nią męczył całe życie.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">„…całe życie.” Zabolał mnie ten tekst. Nie chciałam aby oni spędzili ze
sobą całe życie? Nie potrafiłam życzyć im szczęśliwego zakończenia, ani nawet
takiego, gdzie są we dwoje razem. Ona całowała usta, które ja niegdyś chciałam.
Gdybym tylko podjęła inne decyzje, to czy teraz ja byłabym na jej miejscu? Czy
tego dnia w parku, godząc się na jego propozycje bycia parą, byłabym na miejscu
Ropuchy, uniknęłabym wszystkie co wydarzyło się po moim powrocie, a wspomniana
niespodzianka byłaby przygotowana dla mnie? Co by mi podarował?<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Dobrze się czujesz? - Sakura
przywołała mnie do porządku. - Kontakt się z tobą urwał. Może pójdziemy do
pielęgniarki?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Nie. Po prostu się
zamyśliłam.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Moje tchórzostwo odbiło się nawet na wizytach w schronisku. W czwartek
po szkole poszłam prosto do domu. Czułam, że prawdopodobieństwo na spotkanie
Uchihy jest małe. Po prostu zabrakło mi siły na wszystko po całym dniu oglądania
zakochanych gołąbeczków. <o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;"><o:p> </o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">To zadziwiające jak przestawiło się moje życie. Piątek, który kiedyś
był dniem początku tęsknoty za narutową blond czupryną, stał się dniem ulgi od
uchihowskich oczu i Ropuchy przyklejonej do niego na okrągło. Tylko czemu ciągle
dziwiły mnie te zmiany? Powinnam się już przyzwyczaić i oswoić z myślą, że nic
nie będzie jak dawniej. Żegnaj beztrosko. Witaj zamęcie. Słowo daję, że tego
dnia odliczałam każdą minioną przerwę, nie mogąc doczekać się końca dnia. No
ale na jednej z ostatnich przerw zaszedł do nas Sasori. Standardowo się spięłam
na jego widok. Był jak zwiastun złych wiadomości. Zjawił się na samym początku
przerwy, szczerząc się głównie do Sakury, ale i na mnie zerkał, wywołując
dreszcze strachu i złych przeczuć.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Mam coś dla ciebie. - Zwrócił
się do Sakury.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Dla mnie? - Różowa Burza
jakby złagodniała. No ba, prezenty wszyscy lubią. - Co takiego? - Ostatnie
pytanie wypowiedziała dużo bardziej uśmiechnięta.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Zamknij oczy i nie podglądaj.
- Wywróciła oczami, jakby nie była zadowolona z polecenia, ale jednocześnie
bardziej się uśmiechnęła i zamknęła powieki. Ona lubi takie rzeczy. Ciekawe czy
on to wiedział. - A teraz wyciągnij ręce.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Jak mnie wkręcasz, albo masz
dla mnie coś obrzydliwego, bądź pewny, że pożałujesz. - Zagroziła mu,
spełniając jednocześnie jego polecenie.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Sasori wyciągnął z plecaka książkę i położył jej na wyciągniętej dłoni.
Sakura momentalnie otworzyła oczy. Widziałam, że jest zaskoczona, no i trochę
rozczarowana, czy też zmieszana.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Może to otworzy cię na coś
nowego.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Dzięki. Na pewno się przyda.
- Uśmiechnęła się, choć mogłabym się założyć, że to nie tego się spodziewała.
Schowała ją do swojej torby, nie przeglądając nawet zawartości.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Hej.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Momentalnie mnie sparaliżowało. To był on. Po tylu dniach stanął między
Sakurą i Sasorim, witając się jakby nigdy nic. Nie podniosłam głowy. Nie
mogłabym na niego spojrzeć. Zbyt wiele razy napatrzyłam się na tą idealną parę.
Nie otworzyłam nawet ust, aby odpowiedzieć na jego przywitanie. To pierwszy raz
jak się odezwał w moim towarzystwie, od czasu jak wywaliłam go z domu.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- A ty co? Tsukino spuściła cię
ze smyczy? - Najwyraźniej Sakura była w podobnym szoku co ja, chociaż jej nie
zamurowało tak jak mnie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Jak widać. - Itachi
odpowiedział po chwili, nie podejmując żadnych przepychanek słownych. Jakoś mi
to do niego nie pasowało.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- To może lepiej idź ją
poszukaj, tacy jesteście nierozłączni. - Moja przyjaciółka parła dalej,
próbując mu dogryźć, czy coś w tym stylu. Ona nie wiedziała, że Itachi jest
bystrzakiem i nie warto wchodzić z nim w przepychanki słowne, szczególnie w
emocjach.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Przeszkadza ci to? Czy może
komuś z twojego towarzystwa?<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">O zgrozo! Chciałam aby Sakura zamilkła i o niczym więcej z nim nie
rozmawiała. Zbyt wiele wiedziała, a on wykorzystując jej wściekłość prowadził
rozmowę w stronę, która mi się nie podobała.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Mam to gdzieś. Oboje
jesteście beznadziejni i fałszywi. Dziwi mnie tylko, że jesteś z takim
pustakiem. Sasuke nigdy by się z kimś takim nie związał. On jest na to zbyt
mądry, ale możliwe, że inteligencja w waszej rodzinie przypadła jedynie w
udziale twojemu bratu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Może wytłumaczysz Sakurze
czemu spotykasz się z Tsukino, bo jest bardzo ciekawa. - Wtrącił się Sasori, z
wyraźnym rozbawieniem.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- To nie prawda. Nie interesuje
mnie to wcale a wcale. - Prawie, że wykrzyczała Sakura, gromiąc spojrzeniem
Sasoriego.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Jest ktoś, komu mógłbym to
powiedzieć. - Odparł spokojnie Itachi. - Tylko ten ktoś nie jest tym
zainteresowany. Nie chce nawet na mnie spojrzeć.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Czy te słowa mogły mówić o kimś innym? Czy gdybym teraz na niego
spojrzała, powiedziałby mi dlaczego to robi? Czemu wybrał akurat tą dziewczynę?<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- I co, dziwisz się? Mamy ci
może współczuć?<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Wzięłam głęboki oddech. Powinnam coś zrobić. Cokolwiek. Może to była
właśnie ta chwila. Może wystarczyłoby podnieść wzrok i powiedzieć, że chcę z
nim porozmawiać. Dać mu powiedzieć to, na co nie pozwoliłam na początku
tygodnia. No dalej Hinata! Dopingowałam samą siebie. W końcu podniosłam głowę.
Patrzył się na mnie, a ja na niego. Sakura coś jeszcze mówiła, ale nie
rozumiałam żadnego słowa. Mierzyłam się z nim wzrokiem, tracąc kontakt z resztą
świata. Przyszedł czas na kolejny krok. Na wypowiedzenia zdania, sugerującego,
że byłam gotowa na rozmowę. Nie potrafiłam jednak nic powiedzieć. Jakbym
straciła język, głos. On też się nie odezwał. Czekał aż ja coś powiem? Pewnie
moglibyśmy tak stać aż do końca przerwy. Tak się jednak nie stało. Pierwsze
białe plamy pojawiły się dość szybko, a moje nogi lekko zmiękły. Utrzymałam
jednak pion. Na oczach Uchihy pojawiły się drobne palce z pomalowanymi na
czerwono paznokciami. Uchiha gwałtownie złapał dłonie, odrywając od swoich
oczu. Potem widziałam ją. Ropucha zawiesiła się na jego szyi, a do moich uszu
dotarł drażniący skrzekot.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Tu jesteś. Nie mogę się już
doczekać jutra. Cały weekend sami w domku, spacery po lesie i… - Zawiesiła
głos, sunąc dłonią po jego klatce piersiowej. - Idę dziś kupić seksowną
bieliznę. Pewnie zaraz i tak ją ze mnie zdejmiesz. To o której po mnie
podjedziesz?<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Ostatnie słowa usłyszałam jak z podziemi. Świat zmienił się w białą
plamę.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Kiedy otworzyłam oczy, pomyślałam, że przebudziłam się właśnie z
nieprzyjemnego snu. Materac pode mną był niewygodny, co sugerowało, że nie
jestem u siebie. Wówczas dostrzegłam biały sufit z dwiema dużymi lampami. Czyli
coś nie pasującego do wystroju mojego pokoju. Poruszyłam się, momentalnie tego
żałując. W mojej głowie odezwał się tępy ból. No to tym razem poleciałam zderzając
się pewnie z podłogą.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Ocknęła się. - Usłyszałam
głos Sakury.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- No i dobrze. - Podeszła do
mnie pielęgniarka. - Ty już u mnie kiedyś byłaś. Coś trzeba zrobić z tymi
twoimi omdleniami. Wypiszę ci badania jakie powinnaś zrobić, no i oczywiście
wizyta u lekarza.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Ja po prostu tak mam. -
Odpowiedziałam, chcąc ją powstrzymać od siania paniki.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- To fakt. Mdleje jak się za
bardzo denerwuje. No ale to już pani mówiłam. - Różowa Burza zdawała się nieco
podenerwowana.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Sakura ma racje. Robiłam już
badania i wszystko jest dobrze, po prostu mam pewien defekt. - Usiadłam,
trzymając się za głowę.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Spójrz na mnie. <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Pielęgniarka sprawdziła mi źrenice, a później zadała masę pytań i
powiedziała całą litanie na temat niepokojących objawów, na które mam zwrócić
uwagę. Ponoć mocno przywaliłam w ścianę głową i stąd lekka obawa czy aby nie
mam wstrząśnienia mózgu. Kiedy już upewniła się, że zdaję się zdrowa, wypuściła
nas z gabinetu w karteczką dla nauczyciela, usprawiedliwiającą nasze
spóźnienie. Jak tylko wyszłyśmy z gabinetu, Sakura wytrzeszczyła się do mnie z
maślanym spojrzeniem.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Och Hinata, jak ja ci zazdroszczę.
Co tam ja. Połowa dziewcząt w szkole ci zazdrości.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Mi? - Kompletnie nie miałam
pojęcia czego można było mi zazdrościć.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Wiesz kto cię tu przyniósł?<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">W okamgnieniu stanęłam. Wmurowało mnie. Moje myśli momentalnie
powędrowały do osoby, o której nie chciałam myśleć. Rozmarzona i uśmiechnięta
Sakura? Czy miała na myśli tego kogo ja?<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Itachi mnie tu przyniósł?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Nie on. Ten palant nawet się
nie ruszył.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Sasori? - Czułam że jak
będzie mnie trzymać w niepewności zbyt długo, to za chwilę znowu padnę jak
długa, tłucząc sobie głowę z drugiej strony dla równowagi odczuwanego bólu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Oj idziesz w złą stronę. -
Sakura machnęła ręką. - Sasuke złapał cię zanim runęłaś na posadzkę. Co prawda
głową przywaliłaś już w ścianę, ale jakbyś upadła to pewnie byłoby jeszcze
gorzej. Wziął cię na ręce i poszedł prosto do pielęgniarki. Nawet chwilę z nami
został w środku, ale piguła go wyprosiła i wyszedł. Dziewczyny zabijały cię
wzrokiem z zazdrości. Sama jestem zazdrosna o ciebie. Co ja bym dała, aby mnie
tak niósł przez całą szkołę.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Czemu on to zrobił? - To mi
się w głowie nie mieściło. No przecież w życiu bym nie zgadła. Sasuke? Byłby
ostatnią osobą na którą bym postawiła.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Bo jest cudowny i wspaniały
oraz mroczny, seksowny, przystojny, silny, mądry, wysportowany, taki do
schrupania. Najlepszy facet na świecie.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Czyli jednak fascynacja Sasuke jej nie przeszła. Cokolwiek było w
relacji między nią a Sasorim, to i tak nic ważnego, kiedy w zasięgu wzroku
pojawiał się Sasuke.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- No<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>pomyśleć, że to już drugi raz nosił cię na rękach.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Jak to drugi raz? - Czy ja
czegoś nie pamiętałam?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- No na imprezie u Sasuke.
Wtedy też zemdlałaś i Sasuke złapał cię zanim upadłaś i zaniósł do domu. Tylko
wtedy nikt prawie nie widział, a teraz praktycznie każdy po drodze.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">O zgrozo! Chyba wolałabym upaść na podłogę i potłuc się tam, niż za
chwilę przeżywać atak ze strony dziewcząt kochających się w młodszym potomku
Uchiha. Jak tak dalej pójdzie, nie dadzą mi żyć w tej szkole. No i jakim cudem
Sasuke zainteresował się moim omdleniem do tego stopnia, aby mnie nieść do
pielęgniarki? Przecież on mnie nie cierpi, a może nawet nienawidzi.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Naprawdę ci zazdroszczę. -
Różowa Burza z rozmarzonymi oczami spojrzała w sufit.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Sakura, co odpowiedział
Itachi na pytanie Tsukino? - Wypaliłam chcąc zmienić temat.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Które pytanie?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Ona chyba zapytała o której
godzinie się spotkają. - Nie byłam już pewna jak szło to pytanie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Chyba odpowiedział jej, że o
czternastej. - Widać było, że nie jest pewna na sto procent.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Czyli to prawda. Ta dwójka
spędzi wspólnie weekend w domku w lesie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- No na to wychodzi.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Oparłam się o ścianę na korytarzu, osuwając się w dół. Kiedy już
tyłkiem dotknęłam posadzki, głowę ukryłam pomiędzy kolanami.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Hinata, wszystko w porządku?
Coś się stało? - Sakura kucnęła koło mnie. - Jeśli dalej czujesz się słabo,
możemy wrócić do piguły.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Nie, nie wracajmy tam. Ja po
prostu nic z tego nie rozumiem. - Spojrzałam na nią, walcząc ze łzami. - Skoro
ją tam zabiera, to wszystko co o nim mówiła jest prawdą.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Nic nie odpowiedziała. Z reszta co wtedy można było powiedzieć? Karty
rozdane. Ropucha w ręku trzyma fula a ja kompletnie nic. Nie dotarłyśmy na
zajęcia. Napisałam do szefa, że chcę jechać do rezydencji. Po krótkim czasie
zadzwoniła do mnie Kurenai informując, że już skontaktowała się z moją wychowawczynią
i za dziesięć minut podjedzie po mnie. Sakura poszła na wychowanie fizyczne, a
ja wsiadłam do auta. Po drodze musiałam się przesiąść. W rezydencji przywitano
mnie pytając czy czegoś się napiję, albo zjem, ale ja odmówiłam. Nic by mi
przez gardło nie przeszło. Poszłam prosto na basen. Ubrania zrzucałam już po
drodze, do łazienki wchodząc w samej bieliźnie. Jeszcze nigdy tak szybko nie
założyłam stroju. Było zbyt wcześnie, to też nie zakładałam, że pojawi się
Neji. Przynajmniej nie teraz, kiedy miał jeszcze zajęcia. Potrzebowałam spokoju
i samotności. No z tym spokojem to nie miałam oczywiście na myśli ciszy.
Włączyłam Intro tak głośno jak jeszcze nigdy. Miałam nadzieję, że muzyka
zagłuszy wszystko co we mnie krzyczało. Stanęłam na bloku startowym i skoczyłam.
Czując wszechogarniającą mnie wodę poczułam lekkie ukojenie. Nie zamierzałam
się oszczędzać. Płynęłam jak najszybciej, nie zrobiłam nawet żadnej rozgrzewki.
Przy końcu drugiej długości basenu mięśnie zaczynały mnie palić, ale nie
zwolniłam. Odbiłam się od ścianki i ponownie popłynęłam wkładając całą swoją
siłę. Musiałam jednak zwolnić. Forsując się tak mocno, nie byłabym w stanie
zbyt długo pływać, a moje ciało i myśli potrzebowały chlorowanej cieczy jak
płuca powietrza. Woda obmywała mnie z frustracji i negatywnych myśli. Walczyłam
ze zmęczeniem ciała oraz duszy. Nie mogłam jednak przestać. W głowie
odtwarzałam ostatnie wydarzenia, starając się poukładać wszystko w jakąś spójną
całość, którą mogłabym zaakceptować i pogodzić się aktualnym stanem. To jednak
nie pomogło. To co czułam w tamtej chwili, myśląc o Itachim, było mieszaniną
nienawiści, ale i czegoś jeszcze. Odbicie od ścianki i kolejna długość basenu
zaliczona. Chciałam krzyczeć, wydrzeć się tak głośno jak to tylko możliwe i
posłać i jego i ją do diabła. Uczucie to było tak silne, jak uderzenie pioruna.
Dłonie zaczęły mi drżeć, niezdanie rozcinając wodę. W klatce piersiowej
rozgorzał ogień. Dopływałam właśnie do głębszej części basenu. Wzięłam wdech i
zamiast w stronę bloków startowych, popłynęłam w dół. Docierając prawie do dna,
pochwyciłam za coś, co miało mi pomóc utrzymać się na dnie basenu i tam
spróbowałam wykrzyczeć się. Chmara bąbelków powietrza, wydobywająca się z moich
ust, zasłoniła mi widok. Gdy w moich płucach nie było już nic, nastąpiła cisza
i upragniony spokój. Tępo przyglądałam się naprzeciwległej ścianie, nie
poruszając się praktycznie. Płuca pozbawione powietrza zaczęły boleśnie domagać
się wdechu. Zlekceważyłam odruch, wiedząc, że na odbicie się od dna i
wypłynięcie na powierzchnię nie potrzebuję wiele czasu. Mogłam jeszcze chwilę
tu zostać. Spokój zmącił uścisk w pasie i szarpnięcie gwałtowne w górę.
Zaskoczona sytuacją odruchowo chciałam nabrać powietrza, co doprowadziło do
zachłystnięcia. Będąc już nad wodą, potwornie się rozkasłałam. Ktoś położył mi
rękę na krawędzi basenu i sam wyskoczył z wody. Po chwili i ja byłam już
wyciągnięta z basen przez czyjeś silne dłonie.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Pochyl się. - Usłuchałam, a
rzekomy wybawca zaczął klepać mnie do plecach, aby pomóc mi odkaszlnąć wodę. -
Powinniśmy pojechać do szpitala. - Nie miałam już wątpliwości, że to Neji.
Jednak pojawił się, chociaż byłam pewna, że ten jeden raz go tu ze mną nie
będzie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Nie trzeba. - Zakasłałam ponownie.
- Wszystko jest porządku.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- W porządku? Ty to nazywasz w
porządku? Przecież prawie się utopiłaś! - Uniósł głos, co nie zdarzało mu się
często. - Nie chcę nawet myśleć co by było, gdybym nie dotarł na czas.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Nie topiłam się.
Zanurkowałam. - Stałam już wyprostowana przed nim. Był roztrzęsiony. Może
powinnam być dla niego milsza. W końcu chciał dobrze.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Zanurkowałaś? Jak możesz mi
wmawiać, że cokolwiek jest w porządku? Wystarczy na ciebie spojrzeć.
Zachowujesz się dziwnie od kilku tygodni. Co się dzieje, Hinata? Czego mi nie
mówisz? Tylko nie wmawiaj mi, że mi się tylko wydaje, bo nie uwierzę.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Odwróciłam wzrok, by nie widzieć jego zbolałej miny. Miał racje. Nic
nie było i nawet nie miało już szans na bycie w porządku. Itachi wybrał
Tsukino, a o ile wcześniej postanowiłam z nim porozmawiać, o tyle teraz nie
widziałam aby miało to jeszcze jakikolwiek sens. Musiałabym go powstrzymać
przed weekendowym spotkaniem, tylko co by to zmieniło? Jeśli tak szybko i łatwo
poszedł pocieszyć się w ramionach Ropuchy to równie dobrze za kilka dni mógł
zgłosić się do jakiejś innej Ropuchy czy Żmii. <o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Rozumiem. - Odparł oschle. -
Pani pozwoli, że się odmelduję.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Neji.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Chciałam go złapać, ale odtrącił moją dłoń. Nigdy wcześniej mnie tak
nie potraktował. Po prostu odszedł, zostawiając mnie samą sobie. Zapętlona
melodia zagłuszyła dźwięk zamykanych drzwi. Przyjechałam tu, aby ukoić nerwy,
nie poczułam się jednak lepiej. Było jeszcze gorzej. Usiadłam na jednym z
wygodnych leżaków, kulać się w sobie. Byłam wewnętrznie rozdarta. Nie
wiedziałam co mam robić. Straciłam już nadzieję na to, że ja i Itachi jakoś się
dogadamy. Teraz traciłam brata. Dlaczego? Może moją unikalną zdolnością było
rujnowanie relacji z ludźmi. Z odrętwienia wyrwała mnie chwila, w której ktoś
zarzucił mi szlafrok na barki. To gosposia przyszła do mnie, poinformować, że
przygotowała obiad i zaprasza mnie do jadalni. Wsunęłam dłonie w rękawy i
poszłam za nią. Nakrycia była dwa. Chwilę łudziłam się jeszcze, że pojawi
się Neji, ale tak się nie stało. Nie byłam w stanie nic przełknąć. Jedynie
napiłam się soku. Wiedziałam, że powinnam coś zjeść. Od rana nie miałam nic w
ustach. Patrząc na pyszności przygotowane specjalnie dla mnie, miałam jedynie
odruch wymiotny. Kobieta która to wszystko przygotowała, spoglądała z
rozczarowaniem na mój czysty talerz i nienaruszone potrawy. Pewnie nawet jej
zrobiłam przykrość. Jestem coraz lepsza w ranieniu innych. Może zamiast kłamać,
powinni mnie uczyć, jak być lepszym człowiekiem. Wieczorem wzięłam telefon do
ręki i aż się skrzywiłam widząc liczbę wiadomości i nieodebranych połączeń.
Wszystkie były od Sakury. Różowa Burza zionęła ogniem. Znowu obsmarowano mnie
na forum. Jak można było się domyślił, tym razem do spisu moich grzeszków i wojaży
miłosnych doszedł Sasuke. Rzekomo nie udało mi się zdobyć Itachiego, to też
teraz za cel obrałam sobie młodszego Uchihę. Prześmiewczo opisano moje
omdlenie, które symulowałam tylko po to, aby wymusić na Sasuke reakcję. Nie mam
pojęcia skąd on się tam wziął, za to osoba opisująca stwierdziła, że celowo do
niego podeszłam, praktycznie padając mu niemalże w ramiona. Jak pisała Sakura,
to Uchiha z obrzydzeniem zaniósł mnie do pielęgniarki, po wszystkim dokładnie
dezynfekując ciało, by nie zarazić się ode mnie głupotą. Oczywiście moja
przyjaciółka nie opisała tego tak ładnie. Popłynęło morze pomyj i nienawiści,
zalewając mnie po czubek głowy. W poniedziałek druga połowa dziewcząt w szkole
znienawidzi mnie za dostawianie się do Sasuke. Nikogo nie obchodzi fakt, że ja
się go boję i nigdy nie spróbowałabym go poderwać. Czy tym razem Neji pobije
się z młodszym Uchihą? Do tego nie mogłam dopuścić. Należało ostrzec brata o
plotkach jakie pojawią się w poniedziałek. Za pewnie do końca weekendu okaże
się, że puściłam się z nim, a może nawet puszczałam się jednocześnie z jednym i
drugim bratem. Może powinnam poprosić Kacpra aby zajął się tym głupim forum i
skończył z nim raz na zawsze. A później musiałby tylko pilnować i w momencie
kiedy pojawiałoby się kolejne, je również kasować, zanim nabierze takiego
rozpędu jak to istniejące. Może, ale plotek nie da się powstrzymać. Pewnie
nawet Kacper, mimo swej nieprzeciętnej inteligencji, nie będzie w stanie
zablokować hejtu na mnie i każdej kolejnej dziewczynie, która odważy się
spojrzeć na Uchihę.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Skończyłam czytać wszystkie wiadomości od Sakury i postanowiłam do niej
zadzwonić. Odebrała bardzo szybko.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- No nareszcie, już się bałam,
że coś się stało. Nie odbierasz, nie odpisujesz. Wiesz Terumi jak się
martwiłam?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Przepraszam. Wzięłam długą
kąpiel i nie zabrałam telefonu, a miałam wyciszony, więc nie słyszałam, że
ktokolwiek dzwoni.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- No ale czytałaś co ci
napisałam?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Tak, czytałam.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- No co za chamy. Przecież nic
z tego co napisali nie jest prawdą. Wszystko wyssali z palca. Jak ja się dowiem
kto to napisał, to łeb urwę.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Sakura, proszę. Nie możesz
tego tak przeżywać.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Już ja im dam popalić.
Takiego posta napiszę, że w pięty pójdzie i będę na okrągło wstawiać. Nie ma, że
skasują i tyle. Wydrukuję ulotki i porozwieszam na korytarzach.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Sakura. - Uniosłam nieco
głos, aby ją powstrzymać.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Już prawie skończyłam.
Została mi tylko końcówka. No i tą wywłokę też opiszę. Zedrę z niej ten
nieskalany wizerunek. Wywłoka i pustak.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Sakura, proszę przestań. -
Moje słowa ginęły w jej wypowiedziach.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Nie daruję małpie. Ona musi
maczać w tym palce. Może daje dupy temu co założył forum, za to aby ją bronił,
a inne gnoił.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Sakura! - Krzyknęłam, aby
przebić się przez jej monolog. Ucichła. - Nie chcę abyś więcej zaglądałam na to
forum. Nie zamieszczaj tam żadnych informacji. Chcę tylko aby się to skończyło.
Byśmy mogły żyć jak dawniej. Nie zważając na to co inni piszą.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- No ale tak nie można.
Przecież ktoś kala twój dobry wizerunek.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Sakura, ja już nie mam
dobrego wizerunku. Nikt nie uwierzy, że tego nie chciałam. Już zawsze pozostanę
w ich mniemaniu kochanką Uchihy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Przecież możemy im
powiedzieć, że to nieprawda.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Proszę, przestań tam
zaglądać. Odetnijmy się od tych wszystkich ludzi, którzy czytają i zamieszczają
posty.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- No ale...<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Proszę. To dla mnie ważne.
Obiecaj mi, że z tym skończysz i niczego już nigdy nie napiszesz.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">W słuchawce panowała cisza. Różowa Burza zastanawiała się, a ja
musiałam dać jej czas na podjęcie decyzji.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- No dobra, ale jak ktoś mnie w
szkole o coś zapyta, to nie będę milczała i powiem prawdę.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Sakura, tylko nie rób nic
głupiego. Po prostu ich unikajmy i nie wdawajmy się w rozmowę, gdy się pojawią.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Wiesz, że ja tak nie
potrafię.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Proszę. Inaczej Neji znowu
zrobi coś głupiego. Już teraz jest zły i aż boję się, że tym razem pobije
Sasuke. - Hinato, będziesz się smażyć w piekle. Celowo użyłam tego argumentu,
aby bardziej zadziałał na moją przyjaciółkę.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- No dobra. Tyle, że jak on to
przeczyta, to możliwe, że i tak dojdzie do rękoczynów.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Spędzę z nim ten weekend to
może jakoś go do tego przygotuję, aby i on zachował spokój.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Chętnie bym się do was
przyłączyła, ale mama wymyśliła, że jedziemy jutro do babci i zostajemy aż do
obiadu w niedzielę. - Sakura zdawała się niezadowolona, a ja wręcz przeciwnie.
Nie miałabym okazji pogadać z Nejimi, gdyby ona była z nami. Gdybym miała
odwagę jej powiedzieć prawdę, to mogłaby z nami tu być, w rezydencji. Może
kiedyś...<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Może w przyszłym tygodniu
pójdziemy gdzieś w trójkę? - Zaproponowałam, licząc, że naprawdę gdzieś
pójdziemy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Jestem za. Chętnie też bym
sobie potańczyła. To też jesteśmy umówieni.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Jasne.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Kończę, mama mnie woła a i
tak dziś jest na mnie zła, bo zapominałam, że po szkole miałam jej kupić cukier
i krem do ciasta.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Miłego weekendu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Tobie również.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Dobrze, że chociaż z Sakurą mi się układało. Nie wiem co bym zrobiła,
gdyby i ona była na mnie zła. Trzeba było zastanowić się jak załagodzić
sytuację z Nejim. Miałam na to weekend, o ile był w rezydencji. Jeśli wyjechał,
należało jakoś ściągnąć go z powrotem.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Po godzinnym spacerze i układaniu sensownego planu, którego nie
ułożyłam, padłam wykończona. Usiadłam w wygodnej, dużej, wiklinowej kuli, gdzie
zmieściłoby by się ze trzy osoby, rozkładając się wygodnie w gąszczu poduszek.
Nie planowałam zasnąć, a jedynie dać odpocząć nogom. Wzięłam kilka głębokich
wdechów. Wtuliłam się w poduszki i utulona śpiewem ptaków, zasnęłam. Obudziłam
się, gdy ktoś wziął mnie na ręce. Moje ciało w chwilach zaskoczenia reaguje
paraliżem. Ten jeden raz, byłam mu za to wdzięczna. Jak tylko otrząsnęłam się z
pierwszego szoku, zorientowałam się, kto mnie niesie i postanowiłam dalej
udawać, że śpię. Czyli jednak nie wyjechał. Mimo złości, dalej trwał na
posterunku. Neji był niesamowity i któregoś dnia, jakaś szczęściara zyska
wspaniałego chłopaka, a może nawet męża. Tego mu życzyłam, by mądrze ulokował
swoje uczucia i by ktoś obdarzył go uczuciem na jakie zasługuje.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Skoro już nie śpisz, to bądź
tak miła i chociaż otwórz drzwi do pokoju. - Zabrzmiał surowy głos braciszka.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Wmurowało mnie momentalnie. Nie udając już dłużej, otworzyłam oczy i
pociągnęłam za klamkę. Nie postawił mnie na podłodze, jak przypuszczałam.
Zaniósł mnie aż do łóżka, gdzie mnie położył delikatnie, a przecież za oszustwo
mógł mnie na nie rzucić, bądź na podłogę. Możliwe, że nie był już aż tak zły,
jak kilka godzin wcześniej. Kiedy jego ręce były już wolne, odwrócił się, z
zamiarem odejścia do siebie. Wtedy zerwałam się na równe nogi i przylgnęłam do
jego pleców, mocno ściskając go w pasie.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Zostań, proszę.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Serce waliło mi jak szalone. Sama nie wiedziałam, czemu aż tak się
stresuję. Musiałam go jednak zatrzymać. Odkładając rozmowę, niczego bym nie
zyskała. Wóz albo przewóz. Z tym, że ja nie zakładałam opcji, w której
moglibyśmy się nie pogodzić. Taki wariant nie wchodził w rachubę, nawet gdybym
musiała powiedzieć mu wszystko, co tylko będzie chciał wiedzieć. Neji był zbyt
ważną osobą w moim życiu i nie bez powodu ostrzegałam Itachiego, aby nie kazał
mi wybierać między nim a Nejim. Nie wiem co musiałoby się stać, abym odwróciła
się od brata. Rodzina przede wszystkim. Tacy są Hyuga. Taka jestem ja. Taki
jest też Neji. Odwrócił się do mnie i przytulił mnie równie mocno jak ja jego.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Kocham cię, braciszku. -
Poczułam ulgę, bo już wiedziałam, że nie rozstaniemy się tej nocy w gniewie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Ty też jesteś dla mnie ważna.
- Odpowiedział, rozwiewając wszelkie wątpliwości.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Zostaniesz ze mną tej nocy?
Nie chcę być sama. Potrzebuję kogoś, kto pomoże mi poskładać mój świat z
powrotem do kupy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Zostanę.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Pewnie gdyby ktoś obcy nas zobaczył tej nocy, to obgadałby, że robimy
coś nieprzyzwoitego. No bo jak kuzynka z kuzynem, w tak bliskim pokrewieństwie,
mogą dzielić wspólnie łóżko, przytulając się do siebie? Tylko, że u nas to nie
było coś niezwykłego, a to co było między nami, to jedynie potrzeba bliskości
kogoś ważnego. Zaczęło się to po śmierci rodziców Nejiego. Nie chciałam, aby
był sam, to też wymykałam się z łóżka i przemykałam do niego, ściemiając, że
się boję, bo coś stuka i puka pod moim łóżkiem. On pozwalał mi położyć się koło
siebie, a ja przytulałam go mocno. Za każdym razem, czułam gdy jego poduszka
była mokra od łez. Po jakimś czasie, wypłakał się wystarczająco, a ja
przestałam do niego przychodzić. Któregoś dnia sam zapytał, czy już przestałam
się bać i gdyby znowu coś mnie straszyło, to zawsze mogę do niego przyjść. Tak
też co jakiś czas przychodziłam. Z czasem Neji zaczął się otwierać. Takimi
nocami, gdy byliśmy sami, wtuleni w siebie, czy też jedynie leżąc obok, on był
dużo bardziej otwarty. Nawet podziękował mi kiedyś, za to, że pomogłam mu
pogodzić się z tym, że jego rodzice już nie wrócą, a mój dom, stał się jego
domem.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Tym razem to oboje potrzebowaliśmy siebie. Znaleźliśmy się w łóżku, w
ubraniach, zdejmując jedynie skarpetki i wtulając się w siebie, jak kiedyś za
młodu. Neji pachniał domem, trwałością, spokojem i niezłomnym hartem ducha. Był
moim bunkrem, który objąwszy mnie swoimi ramionami, dawał bezwzględne poczucie
bezpieczeństwa. Żaden pocisk o nazwie „Itachi”, „Tsukino” a nawet „Sasuke”, nie
mógł mnie teraz dosięgnąć. To było moje bezwzględne bezpieczeństwo.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Naprawdę się nie topiłaś? -
Zapytał, uświadamiając mnie, że czas najwyższy przeprowadzić rozmowę.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Naprawdę. Pewnie mogło to
wyglądać inaczej, ale znasz mnie? Nie jestem nieodpowiedzialna. No i nie popełniłabym
samobójstwa.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- To fakt. Powinienem sam to
wiedzieć. No ale jak zobaczyłem, że cię nie ma, a na powierzchni aż zabulgotało
od bąbelków powietrza. - Zaciął się, przełykając głośno ślinę.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Przepraszam. Nie zastanowiłam
się nad tym. Chciałam się wykrzyczeć i to wszystko.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Czemu to zrobiłaś?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- W szkole byłam świadkiem
rozmowy, której nie chciałam słyszeć. Później zemdlałam. Trochę się potłukłam i
chciałam jakoś odreagować. Woda to mój jedyny sposób, ale tym razem nie
pomagało. Dlatego postanowiłam spróbować czegoś nowego.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Ta rozmowa ma coś wspólnego z
Uchihą?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">No to się zaczęło. Brat przede wszystkim. Muszę odbudować relację z
nim.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Tak. Większość moich
ostatnich problemów wiąże się pośrednio, albo bezpośrednio z nim.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Czemu po prostu nie dasz
sobie z nim spokoju?<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">No właśnie, czemu? Chciałam? Owszem, chciałam. Problem w tym, że
jednocześnie nie chciałam. Dlaczego nie chciałam? Przecież mnie zranił i to nie
raz. Rozczarował nie raz. Wykorzystał. Oszukał. Wystawił. Porzucił. Zwiódł.
Mimo tego byłam wściekła, bo jutro zabierze Tsukino do domku w lesie i będzie
się z nią kochał za pewne nie raz i nie pierwszy raz, a ja nie mogłam znieść
tej myśli.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Bo mi na nim zależy i chyba
nawet go kocham. Chociaż to co ostatnio robi…<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">No i się rozpłakałam. To było to coś, czego nie potrafiłam nazwać
wcześniej, ani się do tego przyznać. To co czułam do Uchihy było nienawiścią
wymieszaną z miłością. Zabójczy koktajl, który nie wiadomo czy zabije czy
wzmocni. Neji gładził moje plecy, nie pytając o więcej. Zrozumiał moje zachowanie
przez ostatnie tygodnie. Mętlik i niezdecydowanie. On był geniuszem i znał mnie
jak nikt, to też dalsze wyjaśnienia były zbędne. W miłości tracisz zdrowy
rozsądek. Gdy już się uspokoiłam na tyle, że dałam radę mówić, pociągnęłam od
razu drugą ważną kwestię. <o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Dziś jak zemdlałam, Sasuke
mnie zaniósł do pielęgniarki. Widziała to z połowa szkoły. To też nie zdziw
się, jak w poniedziałek będą chodzić po szkole plotki, że jestem kochanką
młodszego Uchihy. Pewnie jego fanki też już mnie nienawidzą za to, że mi
pomógł.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Mówisz mi to, bo nie chcesz,
aby Sasuke dostał ode mnie w zęby? - Neji się zaśmiał, jakby przeczuwając moje
intencje.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- To też. Na forum już krążą
plotki o tym zajściu. Do poniedziałku rozpędzą się pewnie aż za bardzo. Chcę
abyś wiedział wcześniej i nie denerwował się jak to miało miejsce po powrocie z
wyjazdu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Wtedy on cię naprawdę jedynie
pocałował?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- W kwestii jakiej pytasz
odpowiedź jest tak. Spędziłam z nim wtedy uroczy wieczór. Można to chyba nawet
nazwać randką.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Gdzie ty go w ogóle poznałaś?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Na imprezie u Sasuke. - Nie
miałam już ochoty kłamać. Zwłaszcza, że wiedziałam co mój braciszek właśnie
robił. To było przesłuchanie. Jego dłoń niby przypadkiem ścisnęła mój
nadgarstek. Sprawdzał czy go okłamuję, próbując wyczuć skok mojego pulsu. Tak
robił Hanie. Pierwszy raz sprawdzał mnie. - Chociaż poznaliśmy się w
ciemnościach i nie wiedziałam, że on to on. Dopiero kiedyś po treningu
koszykówki poznaliśmy się oficjalnie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Co tam robiłaś?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Sakura dowiedziała się, że ma
przyjść Sasuke, więc mnie zaciągnęła.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Co ona w nim widzi? Te
wszystkie laski uganiające się za Uchihami są żałosne. Bez urazy Hinata. Ty nie
jesteś taka jak one.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Teraz już nie jestem tego
taka pewna. Nie mogę znieść widoku Tsukino przyklejonej do niego. Mam wtedy
takie myśli, że sama siebie nie poznaję.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Brat przestał badać mój puls i ponownie mocno mnie objął.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Już dobrze. Skoro on jest
taki, to niedługo ją też wystawi jak inne.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- To mnie nie pociesza. -
Westchnęłam głęboko. Leżeliśmy kilka minut, gdy ponownie się odezwałam. - Teraz
twoja kolej.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Na co?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Wiesz dobrze o co mi chodzi.
Potrafię rozpoznać, gdy coś cię gryzie i jestem pewna, że od dłuższego czasu
tak właśnie jest.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Co jeśli zaprzeczę?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Nie muszę sprawdzać ci pulsu,
by wiedzieć, że to kłamstwo.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Ałć. - Wyszeptał, po czym się
zaśmiał, a ja mimowolnie poszłam w jego ślady. - Nie wiem jak to robisz, ale
jesteś dobra.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- To co się dzieje? - Zapytałam
i zamilkłam. <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Teraz trzeba było uzbroić się w cierpliwość i nie zasnąć w oczekiwaniu.
Neji nigdy nie odzywał się od razu. Zapadała cisza i trzeba było dać mu
poukładać w głowie zdania, które miały precyzyjnie wyrazić jego rozterki. Po
kilku minutach wziął głęboki wdech i przemówił.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Zawaliłem prawie wszystkie
testy od szefa ochrony. Bo widzisz on nie testuje mocnych stron, tylko te
słabe. No a ja koncertowo udowodniłem mu, że się nie nadaję na jego zastępcę.
Ostatnio nawet w tym co byłem dobry, idzie mi słabo.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Co to dla ciebie oznacza? -
Zapytałam zbita z tropu. Przecież on jest geniuszem jak to możliwe, że coś
zawalił? Nie mieściło mi się to w głowie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Odciął mnie od wielu szkoleń,
w których brałem udział. Dostałem nowe zadanie i nie mogę sobie z nim poradzić.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Jakie to zadanie?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Mam zdobyć przyjaciela.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">W życiu nie pomyślałabym, że Kacper może dać Nejiemu takie zadanie. On
był jakiś dziwnym człowiekiem.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Wiem co sobie myślisz.
Przecież to bułka z masłem.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Wręcz przeciwnie. To bardzo
trudne zadanie. Ja co prawda mam przyjaciółkę, ale to nie ja ją znalazłam,
tylko ona mnie. Gdyby mnie ktoś dał takie zadanie, poległabym na starcie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Mylisz się. Nie wiesz jak
działasz na ludzi. Wystarczy że się na kogoś otworzysz i nie da się ciebie nie
lubić. Ludzie sami do ciebie lgną, bo masz w sobie to coś co przyciąga. Itachi
może i jest dupkiem, ale to inteligentny facet. On też musiał, to w tobie
dostrzec.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Jeśli ja to mam, to ty
również. Jeśli się otworzysz na ludzi, to i ciebie polubią.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Mam w klasie tylko jednego
kolegę, Lee. On jest tak pokręcony, że stwierdziłem iż to dobry sposób na to,
aby się z nim skumplować i nie wyjść na dziwaka i odludka. Jakoś nie wyobrażam
sobie by rozwinąć tą znajomość do przyjaźni. No a po tej całej akcji z bójką i
workiem reszta się mnie boi. Ludzie mnie unikają. Szef celowo doprowadził do
sytuacji, żeby odkryto moje uczestnictwo w zawodach karate, kiedy ty byłaś w
Stanach. Zająłem tam miejsce w czołówce. To jeszcze bardziej uświadomiło
innych, aby trzymać się ode mnie z daleka.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- No ale Kacper nie mówił, że
to ma być ktoś z twojej klasy. Możesz zaprzyjaźnić się z kimkolwiek.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- To nie jest takie proste.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Cały Kacper. On jest dziwny i
pokręcony. Nie wiem jak można dać komuś takie zadanie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Owszem jest pokręcony i
czasem sam myślę, że brakuje mu piątek klepki, ale jest dobry w tym co robi.
Wszystkie jego decyzje są przemyślane. Nawet te absurdalne na pierwszy rzut
oka. <o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- On jest taki doskonały, czy
ma jakieś słabości?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Owszem ma. - Neji się
zaśmiał. Pewnie coś mu się przypomniało, co go rozbawiło.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Powiesz mi jakie? - Wzbudził
moja ciekawość.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Nie mogę. Jak już przestanie
być tajemnicą kim jest, obiecuję, że ci wszystko opowiem. Łącznie z tym jakie
czasem mu numery odstawiamy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Psocicie się mu? - Poczułam
odrobinę żalu, czując, że ten świat ukryty przede mną może być całkiem fajny, a
ja nie mam tam wstępu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Mamy w grupie szczególnie
jednego śmieszka, który toczy z nim regularną wojnę psikusów. Twój szef ochrony
jest lubiany i na tyle młody, że nie odbiera tego jak obrazę, a dzięki jego
podejściu ludzie go szanują, czasem się go boją, ale też lubą z nim spędzać
czas. Taka z nas pokręcona rodzinka.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Chciałabym to kiedyś
zobaczyć.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Zobaczysz.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Byłam już tak zmęczona, że nie miałam siły rozmawiać. Musiało być po
północy, może dalej. Chciałam posłuchać więcej o relacjach w gronie mojej
ochrony, ale już nie miałam siły, a ciało odpływało do krainy snów. No i
odpłynęłam.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;"><o:p> </o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Weekend spędziłam z Nejim. Starałam się nie myśleć o Itachim i jego
randce. Brat był w tej kwestii niezwykle pomocny. Wspólnie się uczyliśmy,
pływaliśmy, oglądaliśmy film, nawet tańczyliśmy, kompletnie nie wiem czemu, ale
było fajnie. Nawet byłam na treningu Nejiego. Pokazał mi kilka chwytów. W mojej
ocenie nie bardzo mi szło, ale on zapewniał, że na początku to norma i zanim
nauczę się prawidłowego ruchu ciała, minie sporo czasu. Jeździliśmy też razem
na quadzie po obszernej posiadłości ojca. To był mój pierwszy raz jako
pasażerki. Na prowadzenie w życiu nie dałabym się namówić, ale skoro już
jechałam z jednym i drugim Uchihą motorem, to czemu nie quadem z moim
braciszkiem? Dawno nie pamiętałam takiego dnia. Nawet gosposia powielała nasz dobry
humor, bo oboje byliśmy tak głodni, że rzuciliśmy się na jedzenie jak
wygłodniałe zwierzęta i zachwalaliśmy jej kuchnie jak nigdy dotąd. Kobieta aż
podśpiewywała, gdy zmywała naczynia, a przy kolacji dostaliśmy przepyszny deser
czekoladowy z owocami i bitą śmietaną. Istna bomba cukrowa ze spóźnionym
zapłonem. Ach, co ja bym dała, aby móc zaprosić Sakurę na taki deser.
Przyszywana ciocia zjawiła się na zajęciach w rezydencji, a my niczym dwójka
małych dzieci zaczepialiśmy się pod stolikiem, rozpraszając się podczas zajęć,
nic nie robiąc sobie z jej przywoływania nas do porządku. To był cudowny
weekend i gdy po obiedzie w niedziele mieliśmy się rozjechać do dwóch różnych
domów, czułam smutek i tęsknotę. Chyba z pięć minut ściskałam go, obiecując
sobie, że zrobię wszystko aby pomóc mu znaleźć przyjaciół i by więcej nasz
kontakt się nie popsuł.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Ten weekend to było to, czego brakowało mi od tak dawna w tym kraju.
Coś, czego potrzebowałam, aby mieć siłę stawić czoła światu. By w poniedziałek
wejść do szkoły z podniesioną głową, niewrażliwa na hejt jaki poszedł na mój
temat na tym durnym forum. Ku mojemu zdziwieniu nikt nie spoglądał na mnie z
wyrzutem czy też obrzydzeniem. Obie z Sakurą spodziewałyśmy się ataku, ale nic
takiego nie nastąpiło. Owszem coś było na rzeczy, coś wisiało w powietrzu i to
się czuło, tylko żadna z nas nie miała pojęcia co i dlaczego.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><span style="font-size: 13.0pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;"><span style="font-size: 13.0pt;">* * *<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Powinnaś podejść do łazienki
na pierwszym piętrze. - Głos należał do dziewczyny, której nie znałam. Pojawiła
się z nikąd, ale zdecydowanie mówiła do mnie. - I to jak najszybciej, bo nie
zdążysz na przedstawienie.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Rozejrzałam się dookoła, ale nie dostrzegłam nigdzie Sakury. <o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Przegapisz przedstawienie,
jeśli będziesz się tak długo zastanawiać.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13.0pt;">Kiedy spojrzałam ponownie na twarz obcej mi dziewczyny, tknęła mnie
pewna myśl. Sakura! Kto inny mógł zrobić jakieś przedstawienie niż ona? Pewnie
dlatego jej nigdzie nie było. Byle nie wpadła na Tsukino i... O zgrozo!
One się pozabijają. Prawie że biegłam. Zdyszana wpadłam do łazienki,
zastanawiając się jak niby je rozdzielę, skoro nie udało mi się to poprzedniego razu,
żałując w duchu, że nie wezwałam Nejiego do pomocy. W toalecie jednak nie zastałam bójki,
a zapłakaną dziewczynę. W pierwszej chwili jej nie rozpoznałam. Dopiero gdy spojrzała na
mnie z wyrzutem, pożałowałam, że tu przyszłam.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;">- Co, pewnie jesteś z siebie
dumna? Nie tylko tobie złamał serce i... - Nie dokończyła zdania. Zacisnęła
zęby hamując szloch, a nowe łzy popłynęły rozmazując jeszcze bardziej na pewno
idealny niegdyś makijaż.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;"><span style="font-size: 13.0pt;"><o:p> </o:p></span></p><p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><span style="font-size: 13.0pt;"><o:p><br /></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;"><span style="font-size: 13.0pt;">* * * * *<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: center;"><span style="font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-size: 13.0pt;">No to macie cosik ode mnie dla was. Tylko się
nie przyzwyczajajcie. Tak długie rozdziały nie będą tu normą. Jeśli ktoś
zauważył, że wcześniej pisałam iż mam 90% rozdziału i zostało mi do dopisania
tylko jedna scena, to wiedzcie w jaki wielkim błędzie byłam. Zamiast 90% miałam
50% :D a tak, dopisałam drugie tyle i śmiało mogłabym go podzielić na dwie
części, ale ten rozdział miał się właśnie tak zakończyć. No a pominięcie
któregoś z fragmentów Hinata-Neji nie wchodziło w rachubę.<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: center;"><span style="font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-size: 13.0pt;">No dobra. To podobało się, czy lepiej
przerzucić się na coś innego? :)<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: center;"><span style="font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-size: 13.0pt;">Pozdrawiam i ściskam mocno wszystkich
wytrwałych czytelników…<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: center;"><br /></p><p align="center" class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: center;"><br /></p>Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-20978816583585930562020-12-24T22:47:00.015+01:002023-12-30T02:48:29.166+01:00Muspelheim - Rozdział 4<p> <span style="font-size: 13pt;">* *</span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Meri, idź już spać.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Hinata stanęła w progu, ubrana
w koszulę nocną. Próbowała zasnąć od przeszło godziny, ale hałasujący
przyjaciel jej to utrudniał.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Meri! - Uniosła nieco głos,
widząc, że jej wcześniejsza prośba odbiła się od niego, nie przynosząc żadnego
efektu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Kładź się, a ja niedługo
przyjdę. - Odburknął jej mimo chodem, nie odrywając się od wykonywanych
czynności.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Meri, mówisz tak od trzech
godzin. To koniec. Sam powiedziałeś, że nie naostrzymy magicznego miecza, bo to
niemożliwe.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie możliwe dla mnie, ale
musi być jakiś sposób, a ja go znajdę. Naostrzę ten żelazny patyk i wepchnę
temu cwaniakowi w cztery litery aż po rękojeść.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Meri, proszę. Na pewno jest
inny sposób na to, abym nauczyła się jak pokonać Sakurę. Nie musimy liczyć
wyłącznie na Sasuke. Skoro dał nam takie zadanie, to najwyraźniej nie chciał
mnie uczyć.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Z tym większą radością
przytrę mu nosa.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Meri, proszę. To nie ma
sensu. - Kucnęła koło niego, by choć na chwilę odciągnął się od poszukiwań i aby
skupił uwagę na jej słowach.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Jestem pewny, że starucha
musi mieć coś w tych swoich mądrych księgach. Ty idź spać, a ja znajdę co
trzeba i rano wszystko ci opowiem.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Nie miała już siły z nim
walczyć. Kiedy się uparł, to nie dało się go przekonać.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- To chociaż postaraj się być
ciszej, abym ja z naszej dwójki robiła to co się robi nocą.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Tak, tak. Dobranoc.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Nawet na nią nie spojrzał.
Machnął niedbale ręką na pożegnanie, kartkując kolejną z opasłych ksiąg. Przez
ostatnie trzy godziny przekartkował tak wiele stron, że zaczynały się mu już
dwoić litery w oczach.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Musi być jakiś szybszy
sposób. - Odezwał się sam do siebie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Zamyślił się chwilę. Podrapał
po brodzie. W końcu przyszło mu do głowy pewne zaklęcie. Wypowiedział je zbyt
szybko, myląc słowa. W małym pokoiku większość ksiąg runęła z łoskotem na
podłogę. Hinata wbiegła do środka, patrząc co się dzieje.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nic ci nie jest? Meri?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Odkopała go spod sterty
książek, z niezadowoleniem patrząc na to co się stało.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Wszystko dobrze. -
Odpowiedział jej masując sobie obolałe miejsce na głowie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- To koniec. Marsz do łóżka! -
Wypowiedziała słowa stanowczo, aby wiedział, że nie żartuje.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Muszę? - Spojrzał na nią
błagalnie jak małe dziecko, mimo iż był starszy o kilkadziesiąt lat, ale szybko
odpuścił. Nie posiadał uroku małego kotka, który jak zamiauczy i zrobi słodką
minkę, to nikt mu nie odmówi. Bliżej było mu z wyglądu do podróżnego
komedianta. - Poszukam jutro.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie poszukasz. Jutro z samego
rana pójdę oddać miecz.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie możesz!<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Owszem mogę, a ty mnie nie
powstrzymasz.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Dlaczego chcesz się teraz
wycofać? We dwoje coś wymyślimy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Meri, nie. To koniec. Jutro
pomyślimy nad innym pomysłem. Ja przecież nie nadaję się do walki. Nie
pokonałabym Sakury choćbym ćwiczyła dziesięć lat. Sasuke to jej przyjaciel,
więc nic dziwnego, że nie chciał mnie szkolić. Odpuść.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Ja się nigdy nie poddaję.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Ten jeden raz musisz, jeśli
chcesz dalej się ze mną przyjaźnić.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Wobec takiego argumentu nie
mógł dyskutować. To było oczywiste, że chciał się z nią przyjaźnić. Ona była
dla niego jak rodzina, to też czasami myślał, że lepiej, aby nigdy nie związała
się z żadnym mężczyzną, bo wtedy go nie zostawi. Ze spuszczoną głową poszedł do
swojego legowiska. Ułożył się, bezmyślnie patrząc w sufit. Zawiódł ją, a
pomyśleć, że jeszcze kilka godzin temu był pewny, że nic go nie zaskoczy.
Słyszał jak Hinata układa na półkach książki, które on pozrzucał. Minęło trochę
czasu, zanim uporała się z całym bałaganem. Kiedy podeszła do niego, udawał, że
śpi. Czuł się źle z myślą o swojej porażce i nie chciał widzieć jej
rozczarowanych oczu. Hinata pochyliła się nad skrzatem, składając mu lekki
pocałunek na czole.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Najważniejsze, że mamy
siebie. Resztą nie musisz się martwić, głuptasku. - Wyszeptała na tyle cicho,
aby go nie obudzić. Nie wiedziała, że on jedynie udawał.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Meri poczuł przypływ jeszcze
większej determinacji. Mieli tylko siebie i mogli liczyć wyłączne na siebie, co
oznaczało, że nie mógł się poddać tak po prostu. Skoro kochał Hinatę niczym
członka rodziny, musiał zrobić wszystko co tylko możliwe, aby pomóc jej w
dążeniu do szczęścia. Odczekał, aż oddech dziewczyny upewnił go, że śpi, po
czym cichaczem poszedł do pokoju z książkami. Tym razem zabrał się za swoje
zadanie z większą rozwagą. Jego zaklęcia były przemyślane. Zaczął więc od
odizolowania pomieszczenia od reszty świata. W takim miejscu mógł hałasować
dowolnie, mimo tego starał się nie spowodować żadnej kolejnej katastrofy. W
końcu nie każde jego zaklęcie działało tak jak powinno.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Tego dnia Hinatę obudziły
intensywne promienie słońca, uparcie atakujące jej powieki. Przeciągnęła się,
ziewając. Zbyt późno położyli się spać, przez co czuła wielką chęć, aby jeszcze
chwilę zostać w łóżku. Miała jednak swoje obowiązki, które należało wypełnić.
Odrzuciła pierzynkę zamaszystym ruchem i wstała. Rozejrzała się po izbie,
dostrzegając przyjaciela śpiącego z jedną ze starych ksiąg. Obejmował ją
zarówno rękoma, jak i małymi nóżkami. Uśmiechnęła się pod nosem, po czym poszła
nakarmić zwierzęta, które hodowała. Uwinęła się szybko, aby jeszcze przed
śniadaniem zajść do Sasuke. Meri za bardzo się nakręcił i teraz istniał tylko
jeden sposób, aby go przystopować. Mianowicie, trzeba było oddać magiczny
miecz, przyznając się do porażki. Plan wydawał się jej dobry. Wystąpił tylko
jeden szkopuł. Nie pozostał nawet ślad po zaczarowanej broni.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- O nie. - Hinata rozglądała
się coraz bardziej nerwowo. - Meri wstawaj! Miecz zniknął. Meri! - Podbiegła do
niego, szarpiąc go za ramie. - Meri, zniknął miecz Sasuke. On mnie zabije, jak
się dowie, że zgubiłam jego pamiątkę rodzinną. - Odburknął jej coś niezrozumiale,
nie otwierając nawet oczu. - Meri, pomóż mi. Musimy znaleźć miecz.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Jest dobrze. - Sarknął pod
nosem, okrywając się szczelniej pierzyną.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Już po mnie. - Zapiszczał
kobiecy głosik.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Ponownie zaczęła przewalać
wszystkie rzeczy w pokoju, licząc, że po prostu się zawieruszył.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Jak można zgubić miecz? -
Zapytała samą siebie. - To nie nożyk do masła, tylko wielki miecz.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nigdy go nie znajdziesz. -
Burknął Meri zaspanym głosem. Był tak zmęczony, że nie pofatygował się nawet,
aby otworzyć oczy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Co znaczy, że nigdy go nie
znajdę? - Mina Hinaty nie wróżyła nic dobrego. Ostatnia wypowiedz przyjaciela,
zasugerowała jej, że on może mieć coś wspólnego z owym zniknięciem. Nie
usłyszawszy odpowiedzi, podeszła bliżej skrzata. - Meri, co zrobiłeś z mieczem?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Schowałem.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Żartujesz?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Skrzat zaprzeczył ruchem głowy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie pozwolę abyś go odniosła,
zanim go nie naostrzę.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Meri, - kucnęła przy łóżku
przyjaciela - dlaczego jesteś taki uparty?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Mogę w świecie skrzatów
uchodzić za nie skrzata, w świecie trolli za nie trolla, ale jedno jest pewne. -
Meri niechętnie otworzył oczy. Usiadł na swoim legowisku i spojrzał przyjaźnie
na dziewczynę. - Meri nigdy się nie poddaje.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Czasami aż za bardzo. -
Odrzekła zrezygnowana. <o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Szach i mat. Miecz schowany, a
on kupił sobie w ten sposób czas na szukanie sposobów.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Za każdym razem się to
opłaca. - Skrzat uśmiechnął się z przekąsem, jednoczenie głaszcząc książkę z
którą spał.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Coś znalazłeś? - Zapytała nie
dowierzając, że mogło mu się udać.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Oczywiście. Książka spisana
jest w pradawnym języku, a ja wyszedłem trochę z wprawy, więc potrzebuję czasu
na jej zrozumienie. Jest jednak dział poświęcony magicznym przedmiotom i
sposobach na utrzymanie ich świetności na wieki.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- O ostrzeniu mieczy też?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Tego jeszcze nie znalazłem.
Nie chciałem jednak, abyś odniosła miecz, zanim dowiem się, czy jest jakiś
sposób na odtworzenie dawnej postaci. Podejrzewam, że łatwiej byłoby zdobyć
nowy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Moglibyśmy więc zdobyć nowy
taki jak ten co miał Sasuke?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Jak się dowiem, dam ci znać.
- Meri wskazał na książkę. - Muszę jednak jeszcze chwilę pospać, by odzyskać
siły. Użyłem w nocy wielu potężnych zaklęć i teraz nawet rozmowa z tobą sprawia
mi ból.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Niech ci będzie. Tylko nie
prześpij całego dnia.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Skrzat z chęcią padł z powrotem
na poduszkę i niemal momentalnie zasnął. Hinata spojrzała na niego z lekkim
uśmiechem. Nie znała nikogo tak upartego jak ten mały żartowniś. Potrafił bawić
się i wygłupiać jak mały chłopiec, ale kiedy coś postanowił, to nie odpuszczał,
tylko próbował z całych sił. To było niesamowite, że tak małe ciałko, ma w
sobie tak wielką determinację i upór potężnych wojowników opisywanych w
legendach i baśniach.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Jak tylko Meri wypoczął, zabrał
się za studiowanie znalezionej księgi. Wertował stare zapiski dotyczące języka
pradawnych, czasem zwanych stworzycielami. Po kilku godzinach leżało wokół
niego dodatkowo siedem różnych ksiąg. Skrzat nierzadko klął siarczyście, nie
mogąc pojąć znaczenia zapomnianych słów. Popołudnie zleciało szybko, ustępując
wieczorowi. Hinata ze smutkiem oglądała poczynania przyjaciela. Nie tak
wyobrażała sobie przyjmowanie zadania od Sasuke. Miało być szybko i
bezboleśnie, a wyszło jakoś tak dziwnie. Nie przeszkadzając przyjacielowi,
położyła się spać, gdy tylko zapadła noc. Przez okno spoglądał na nią biały
księżyc, wyglądem przypominający spuchniętego melona.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Tym razem to jednak nie słońce
zbudziło ją z pięknego snu, a jej przyjaciel. Krzątał się po izbie, szukając
czegoś w jednej z szuflad.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Meri? - Hinata zwróciła się
do przyjaciela, nie rozumiejąc czemu ma na sobie wyjściowe ubranie, a w ręku
płaszcz, jaki zakłada tylko wtedy, gdy... - Wychodzisz? Chcesz się spotkać z...
- Nie dokończyła, czując jak zasycha jej w gardle.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Z ciotką. - Dokończył jej
zdanie, odpowiadając od razu na niezadane pytanie. - Tylko z ciotką. Innych
będę unikał. - Mrugnął do niej, ale było widać, że nawet jego stresuje wejście
do wioski skrzatów. - Te wszystkie księgi są do dupy. Szczegółowo opisali
medaliony, talizmany, rytuały, część z mikstur, ale o magicznej broni była
tylko jedna wspominka. Jedyna wartościowa rzecz, jaką znalazłem, to że są
stwory trzymające piecze nad wszystkimi magicznymi przedmiotami.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- O tym była ta wspominka?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie. Napisali, że magiczny
oręż ma związek z fazami księżyca.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Co to oznacza? - Zapytała nie
rozumiejąc czy to dobrze, czy też źle.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Może nic, a może wszystko.
Mamy niecałe dwa tygodnie. Jeśli coś wiąże się z księżycem, to prawie na pewno
chodzi albo o pełnie, albo o nów. Jeżeli Sasuke wie o mieczu więcej niż my i
faktycznie chciał się nas pozbyć, to miecz ma związek z zaćmieniem księżyca i
może się okazać, że magiczne zaklęcie zadziałają tylko wtedy, gdy na niebie nie
zaświeci Srebrny Glob.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Myślisz, że jest taki? -
Zapytała czując jak całe jej ciało zalewa nieprzyjemne uczucie. Przecież nie
zrobiła Sasuke nic złego. Zamiast robić jej nadzieję, mógł powiedzieć wprost,
że jej nie pomoże. Ona mu zaufała, a on ją oszukał.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Może, tylko coś mi w tym
wszystkim nie pasuje. - Meri zamyślił się chwilę, po czym kontynuował. - Uchiha
jest przywiązany do swojej pamiątki rodzinnej, ale miecz jest tępy i przez to
bezużyteczny. W tej chwili robi za dekorację. Poza tym, to magiczny miecz, a
chłopak jest ślepy na magię jak kret na słońcu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Dlatego ruszasz do ciotki?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Tak. Ona będzie wiedziała
więcej. Musimy znaleźć tego opiekuna magicznych przedmiotów. On nam pomoże. Na
stoliku przygotowałem ci szkic wszystkiego co będziemy potrzebowali na wyprawę.
Ktoś tak ważny na pewno chowa się w miejscu, gdzie ciężko się dostać i łatwo
można zginąć. Potrzebujemy więc płaszczy i kilku innych niezbędnych rzeczy.
Umiesz wyplatać i szyć. Zajmij się więc wszystkim, a jak tylko wrócę, wyruszymy
w podróż.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Długo cię nie będzie?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Góra dwa dni. Musimy założyć,
że chodzi o pełnie księżyca, a więc będziemy mieli od mojego powrotu tylko
sześć dni na wykonanie zadania. To do zobaczenia.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Do zobaczenia. -
Odpowiedziała dziewczyna z niepewnym uśmiechem.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Meri był kochany i cudowny, ale
jego upór nie raz przysporzył mu kłopotów co nie miara. Raz z takiego
niewinnego wypadu do wioski skrzatów, wrócił ledwo żywy. Dał się sprowokować
przez jednego z kuzynów i chciał udowodnić swoją odwagę, robiąc psikusa
wyjątkowo paskudnemu mieszkańcowi dzikiego lasu. Początkowo wszystko szło
zgodnie z jego planem, ale na końcu zgubiła go jego pewność siebie. Wpadł w
jedną z pułapek i tylko cudem udało mu się z niej wydostać. Ledwo żywego
odnalazł Duch Lasu i pomógł mu wrócić do Hinaty. Dziewczyna zajęła się
przyjacielem od razu, przywracając go do zdrowia. Meri wiedział, że ma wielkie szczęście,
bo rzadko kiedy zdarza się, aby Duch Lasu ingerował w losy stworzeń nie
będących mieszkańcami matecznika. Chciał mu podziękować, ale nigdy więcej go
nie spotkał, a nawet gdyby stanął przed nim ponownie, to nie wiedziałby czy to
ten sam. Oni wszyscy byli tacy sami, z twarzami schowanymi pod kapturem,
bezgłośni, bezzapachowi, władający potężną magią lasu. Niedościgniony wzór dla
każdego stwora, chcącego pochwalić się magicznymi sztuczkami.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;"><span style="font-size: 13pt;">* * *<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Hinata szybko uporała się ze
swoimi obowiązkami, aby jeszcze przed obiadem zasiąść do zadań jakie wyznaczył
jej Meri. Maiła jeden, góra dwa dni na przygotowanie tego o co poprosił,
dlatego musiała szybko zabrać się do pracy, a w razie potrzeby, zarwać noc.
Kiedy Meri mówił o szyciu i wyplataniu, nie miała pojęcia jak czasochłonne
zadania jej wyznaczył. Sam wzór płaszczy nie był trudny, bardziej kłopotliwy
okazał się materiał oraz dodatki. Okazało się bowiem, że kierunek ułożenia
włókien liczył się bardziej niż łączenie materiałów, a w każdy z kawałków
materiałów, należy wszyć białą nitkę, zamoczoną wcześniej przez równo
siedemnaście minut w miksturze przygotowanej zgodnie z zaleceniami skrzata.
Kiedy Hinata myślała, że nic trudniejszego już spotkać jej nie może i jakoś
poradzi sobie z każdym zadaniem, na odwrocie jednej z kartek dostrzegła rysunek
z opisem liści bagnistej rośliny. Miała z nich upleść dwie torby. Splot nie
powinien przysporzyć jej problemu. Posługiwała się już wielokrotnie podobnym.
Skrzywiła się widząc nazwę bagnistej rośliny, jaką miała wykorzystać przy tej
pracy. Wiedziała, że to właśnie od tego zadania powinna zacząć. Zabrała kilka
niezbędnych rzeczy i wyszła pospiesznie w stronę bagna. Musiała się śpieszyć,
aby nie zastał ją wieczór nim skończy zbierać potrzebną ilość produktu.</span><o:p></o:p></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Zadanie z pozoru było proste.
Należało jedynie zerwać kilkanaście czy też kilkadziesiąt długich cienkich
liści, wyrastających w wody. Wybrana roślina rosła tylko w jednym z pobliskich
bagien, ogrodzonym wiekowym już płotkiem, mający przestrzec przypadkowych
przechodniów przez wpadnięciem do brudnej wody. Płot powstał zapewne lata temu,
po tym, jak wielu śmiałków weszło, bądź wpadło do grzęzawiska, ale żaden nie
wyszedł. Ludzie opowiadając o owej sadzawce podzielili się na dwa obozy. Ci
bardziej bojaźliwi, jak nazwała ich druga z grup, twierdzili, że w bagnie
mieszkają złe moce, tudzież diabły które wciągają w najgłębsze miejsce i
przytrzymują tak długo, aż ciało przestaje walczyć i umiera. To kara za
wchodzenie na teren należący do zła. Drugą grupę reprezentowali sceptycy,
głosząc tezę o dużej ilości mułu i grząskich piaskach, które wciągają człowieka
i od cała zasada śmiertelności. Spójności brakowało w kwestii wytłumaczenia co
jest przyczyną nietypowego zjawiska. Obie grupy były jednak zgodne co do tego,
że to miejsce należy obchodzić szerokim łukiem, bo nikt, kto chce żyć, tam nie
wejdzie świadom zagrożenia. Gdyby ktokolwiek zobaczył, że Hinata przechodzi
przez płot, za pewne już wziąłby ją za szaloną. Ona odważnie podeszła do linii
bagna. W dzień, w dodatku na brzegu była bezpieczna. Ujęła w dłoń kilka z
interesujących ją liści i westchnęła zrezygnowana. Owszem, to była ta roślina,
która ją interesowała, ale żaden z pobliskich, podłużnych pasm, nie posiada
charakterystycznego białego paska, o którym pisał Meri. Próbowała wpatrzeć się
w głąb bagna i dostrzegła to co potrzebowała. Delikatna, jasna niteczka na
zielonym tle odbijała promienie słoneczne, pobłyskując z daleka. To znaczyło,
że aby zebrać to co potrzebne, należy wejść do wody. Gdyby to zadanie powierzyć
komukolwiek innemu, owy człowiek by nie wrócił. Z całej wioski tylko Hinata
znała sposób, przekazany jej kiedyś przez staruchę. Z torby wyjęła materiał
służący jej za bandaże. Dokładnie owinęła obie nogi aż do kolana. Suknię
musiała zrzucić, pozostając jedynie w bieliźnie, by przypadkiem długi i ciężki
materiał nie zaplątał się ani nie wybrudził. Gotowa na to co ją czeka, zaczęła
zrywać pobliskie liście, obwiązywać nimi materiał na nogach. Starała się
dokładnie pokryć stopy, tak aby nigdzie nie wystawała jej skóra. Kiedy upewniła
się, że wszystko jest dobrze przygotowane, powolutku weszła do wody.
Nienawidziła tego robić. Mimo wszystko zarzuciła kosz na plecy i ruszyła w
stronę mieniącego się, białego pasemka w zielonej gęstwinie. Owe zamulone dno,
było w rzeczywistości ogromną zgrają wijących się stworzeń. To nie muliste dno
wciągało w głębie, a żywe organizmy jakimi wypełniony były moczary. Nawet przez
dwie warstwy ochronne, jakimi owinęła nogi, czuła jak zaspane, obślizgłe stwory
ocierają i owijają się wokół jej stóp. Sama wybudzała je z półsnu, torując
sobie przez nie drogę do celu. Gdyby nie pokryła nóg liśćmi, to nie dałaby rady
przejść kilku kroków, a już wciągały by ją głębie, przytrzymując tak długo, aż
nadejdzie zmrok. Po zmroku w bagnie budziła się prawdziwa maszkara, rządna
ofiary oraz krwi. Hinata nigdy jej nie widziała, ale słyszała, że jest
tak brzydka i obleśna, iż nie warto narażać się na spotkanie z nią. Obślizgłe
glizdy były jej pożywieniem. Gdy w bagienku pojawiało się inne stworzenie takie
jak człowiek, maszkara ochoczo pochłaniała nieszczęśnika, oszczędzając wijące
się stwory z pobliża. To nie złe moce były przyczyną wielu zaginięć, ani
muliste dno. Tu po prostu był fragment jednego z łańcuchów pokarmowych. Kiedyś
to wiedziano, ale to były dawne czasy. Pozostały po nich jedynie legendy z
znacznie zmienioną treścią, czasem kompletnie mijającą się z prawdą o tym jak
to naprawdę było.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Hinata prócz znajomości sposób
na bezpieczne wejście w moczary, musiała pamiętać jeszcze o kilku ważnych
rzeczach. Nie mogła się zasiedzieć, a przed zmrokiem powinna znaleźć się już za
płotkiem, bo gdy bestia się budziła, mogła wciągnąć nieszczęśnika znajdującego
się na brzegu. Wraz z wiekiem potwora, macki robiły się coraz dłuższe, dając
większe pole manewru i lepsze łowy. Musiała też cały czas dreptać, gdyż ustanie
z miejscu mogło doprowadzić do zablokowania jej dolnych kończyn, co wiązało się
z miarowym zapadaniem, nie wróżąc szans na powrót. Należało też cały czas mieć
oko na koszyk, zapełniający się starannie wybieranymi liśćmi. Gdyby zawartość
wpadła do wody, straciłaby ją. Nieowiniętych liśćmi dłoni, nie mogłaby włożyć w
moczary. No i co równie ważne, musiała kontrolować czy owijające się wokół niej
stwory, które nieustannie ocierały się, a czasem uderzały bądź lekko kąsały w
niezadowoleniu, że na nie staje, nie poluźnią starannych owinięć bandażem i
liśćmi. Wiedziała jak cienka linia dzieliła ją od własnej tragedii. Ryzykowała
dużo, nie do końca wiedząc, co dzięki temu może zyskać. Cel końcowy był jednak
prosty. Dla Naruto zrobiłaby o wiele więcej.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Czuła ogromne zmęczenie,
wychodząc z bagna. Chwilę siedziała na brzegu, łapiąc oddech ulgi. Udało się.
Położenie słońca sugerowało, że ma całkiem dobry czas. Musiała jednak dać
chwilę odpoczynku własnym stopom. Jej dolne kończyny zdawały się być ciężkie jak
z kamienia, a mięśnie potwornie napięte. Dopiero po kwadransie odwiązała
bandaże wraz z liśćmi i wrzuciła je do wody. Nie miało sensu zabierać ze sobą
materiału. Nasiąknięty brudem z grzęzawiska, nie nadawał się już do użytku,
nawet po długim i dokładnym czyszczeniu. Dziewczyna marzyła o szklance wody z
odrobiną kompotu z malin. By móc się napić, trzeba było się zbierać. Włożyła
suknię i podeszła do płotka. Usłyszała szmer i cichy szept. Ktoś ją podglądał.
Bujna trawa wokół starego ogrodzenia nie była aż tak okazała, aby schować
dorosłego i pokaźnego człowiek. Wiedziona przeczuciem, zbliżyła się do źródła
hałasu, nasłuchując.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Cicho, bo nas zobaczy. -
Wyszeptał ktoś na tyle głośno, że usłyszała.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Mój tata mówi, że to wiedźma
i potrafi zamienić w kamień, kiedy ma taki kaprys.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Wypowiedziane słowa upewniły
Hinatę, że to tylko dzieci z wioski, które bawiąc się, zapuściły się aż tu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Moja mama mówi, że ona porywa
niegrzeczne dzieci i zabiera do lasu, skąd już nie wracają.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">To stwierdzenie nie było
pierwszą niemiłą historią jaką tu usłyszała o sobie. Mieli ją zarówno za
dziwaczkę, jak za wiedźmę i jak widać straszyli nią dzieci. Ludzie rozmawiali z
nią dobrze tylko wtedy, gdy mieli do niej interes. Mogła w tej chwili odejść i
udawać, że nie wie o wizycie dwójki podglądaczy. Spojrzała w stronę bagna i
zaczęła się zastanawiać, czy fakt, że ona tam weszła i nic jej się nie stało,
nie zachęci do wejścia któregoś z tych dzieci. Nie mogłaby skupić swoich myśli
na dalszych zajęciach, zastanawiając się, co zrobią dzieciaki, kiedy ona opuści
okolice śmiercionośnych moczar. Zła reputacja, czasem może przynieść coś
dobrego, pomyślała.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Kogo my tu mamy? -
Wypowiedziała słowa, starając się nadać im groźne brzmienie. Czuła, że raczej
jej to nie wyszło, ale dzieci przestraszyły się słysząc jej głos tuż obok. - A
już was tu nie ma! - Krzyknęła nieco, wiedząc, że to zadziała. - Jak was
jeszcze raz tu zobaczę, w okolicy bagna, to pozmieniam w żaby i nakarmię
bociany.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Nie musiała nic więcej mówić.
Dwójka dzieci na około sześcio, może siedmioletnich biegła krzycząc tak głośno,
że trupa by obudzili.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Na imię mam Hinata. -
Oznajmiła smutno patrząc w stronę uciekinierów. - Nie wiem kim jestem. Nie znam
swoich rodziców. Jedno wiem na pewno. Nie mam żadnych magicznych mocy i nie
jestem wiedźmą, ale czy kogokolwiek to obchodzi?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Nie zwlekając dłużej, zabrała
swoje rzeczy i poszła do domu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Kiedy szła polami, zastanawiała
się jak dalej zaplanować swoją pracę. Miała jeszcze tak dużo do zrobienia, a
czas płynął nieustannie, nie zwalniając choćby na chwilę.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">* * * * *<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Była w trakcie przygotowywania
jednej z mikstur, gdy cichutko, jak myszka w szeroko otwartych drzwiach stanął
niespodziewany gość. Sasuke uniósł dłoń w górę, aby zapukać, oznajmiając swoją
obecność. Dostrzegł rozgardiasz, jaki panował wewnątrz pomieszczenia i
nieproszony postanowił wejść do środka. Od lat był łowcą, co wyczuliło jego
wzrok na dostrzeganie tego, czego inni nie widzieli w pierwszej chwili. Na
całym łóżku leżały rozrzucone skrawki materiału, zbyt dokładnie porozkładane,
aby można stwierdzić, że ich umiejscowienie jest przypadkowe. Na stoliku tego
samego typu materiał składał się w coś, co można by nazwać płaszczem, choć
różnił się od typowych fasonów, jakie widywał w odwiedzanych wioskach i
miasteczkach. Ćwiartkę blatu zajmowały małe flakoniki w najróżniejszych
wielkościach, kształtach i barwach. Etykiety wykonano ręcznie, z naniesionymi
symbolami, znakami, jakich dotąd nie widział, czy też nazwami tak dziwnymi, że
ciężko było je choćby przeczytać. Gdzie tylko było to możliwe, rozwieszone były
liście bagnistej rośliny. Nie znał jej nazwy, ale wiedział, że nikt przy
zdrowych zmysłach jej nie zrywa, bo łatwo stracić przy tym życie. Nie wierzył w
potwory zamieszkujące bagna, ale wiedział, że wiele osób zginęło w mulistych
dnach i nigdy nie odnaleziono po nich nawet małej kosteczki. Dostrzegł też coś,
co przypominało niedokończony worek, upleciony z takich samych liści, jakie
zdobiły pomieszczenie. W powietrzu unosił się dziwy, nieprzyjemny, duszący
wręcz zapach. Dziewczyna stała przy garnku, mieszając przygotowywaną miksturę.
Cokolwiek to miało być, nie sądził, aby było jadalne, a tylko niespełna rozumu
człowiek, zgodziłby się na przyjęcie śmierdzącego świństwa. Hinata przelała
płyn do litrowej butelki i odwróciła się z zamiarem umiejscowienia jej na
blacie, w pobliżu innych specyfików. Gdy, nieświadoma obserwującego ją
mężczyzny, odwróciła się w stronę centrum pomieszczenia, odskoczyła
przestraszona, ręką strącając rondel z piecyka. Intensywnie niebieski dym
poleciał w górę. Hinata szybkim ruchem postawiła trzymaną butelkę na stole, a
mając wolne ręce, podniosła zrzucone naczynie, zarzucając szmatę na plamę
powstałą na podłodze. Odpychający zapach nasilił się, piekąc nieprzyjemnie w
oczy. Uchiha z trudem powstrzymywał łzy jakie napłynęły mu do szczypiących
oczu. Nie godziło się, aby ktokolwiek widział, jak płacze, zwłaszcza w
sytuacji, gdzie młoda dziewczyna obserwowała go bez jakichkolwiek oznak, aby
jej doskwierał podobny problem. Wbrew swojej woli kaszlnął, nie mogąc dłużej
wstrzymywać drapania w gardle. Ciemnowłosa podskoczyła do jednej z suszących
się szmatek, nawilżyła wodą, a gdy tylko porządnie ją wyrżnęła podała gościowi.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Masz, powinno pomóc. -
Zwróciła się do niego uprzejmie, świadoma stanu w jakim znalazł się Sasuke. Ona
zdążyła już przywyknąć do podobnych zapachów, czego nie mogli powiedzieć ci,
którzy spotykali się pierwszy raz z podobnymi miksturami. On jednak odtrącił
jej dłoń, nie chcą pokazywać swojej słabości.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Chcesz otruć mieszkańców
wioski? - Zapytał z trudem łapiąc oddech.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Przyłóż do buzi i pooddychaj
chwilę przez szmatkę, a objawy miną. - Same szmatki były wcześniej nasączone
płynem, który wyciągał toksyny. Odpowiednio wysuszone, zachowywały swoje
właściwości w uśpieniu, a aktywowały się w kontakcie na przykład z wodą.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie potrzebuję żadnej szmaty.
- Pomysł wydał mu się absurdalny. Nie tylko nie wierzył, że cokolwiek złagodzi
wyczuwalny dym, ale również nie godził się z faktem, że on potrzebowałby
cokolwiek od niej. - Gdzie mój miecz? - Zapytał rzeczowo.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Przyszedł głównie dla tego, aby
upewnić się, czy już zdała sobie sprawę z niemożliwości wykonania zadania i czy
czasem nie próbuje nic głupiego zrobić z jego cenną pamiątką. To co zastał w jej
domu, upewniło go, że obawy mogą być słuszne.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Tam jest. - Hinata ręką
wskazała niewielki pokoik koło kuchni. Leżał w nim na stoliku miecz rodziny
Uchiha.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Sasuke podszedł nieśpiesznie,
ciesząc się w duchu z mniejszej intensywności smrodu, zaraz po przekroczeniu
progu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Byłaś u kowala? - Zapytał od
niechcenia, wyciągając z pochwy miecz. Chciał go dokładnie obejrzeć, aby
upewnić się, że nic póki co się nie stało z jego własnością.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Kiedy się więc wybierasz? -
Chciał już ją mieć z głowy, to też gotów był pogonić ją nawet dziś.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Dziewczyna poczuła niepokój.
Nie podobało jej się podejście Sasuke, a jego pytania wzbudziły słuszne obawy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie wiem. Mam jeszcze sporo
czasu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Sasuke zmierzył ją
nieprzychylnym spojrzeniem.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Idź teraz! - Wydał polecenie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Teraz? - Poczuła, że traci
szansę i już zastanawiała się jak zapobiec zbliżającej się katastrofie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Teraz. Weź miecz i idź do
kowala. - Nie zamierzał ustąpić. Nie chciał więcej tu wracać, to też musiał
sprawę załatwić szybko i bezboleśnie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Ale....<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Ale co? Chcesz abym cię
trenował, ale nie masz odwagi pójść do kowala?<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Poszłabym, gdyby mógł mi
pomóc. - Odpowiedziała czując jak i w niej zaczyna zbierać się złość oraz żal
do niego.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- A nie możesz bo? - Zakpił z
niej okrutnie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Bo tej stali nie naostrzy
zwykły kowal. Oszukałeś mnie dając mi magiczny oręż.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">"Wariatka" huczało w
jego głowie. Jaki znowu "Magiczny oręż"? Dziewczyna żyła w innym świecie
i nic dziwnego, że inni postrzegali ją jako dziwadło, czy też wiedźmę.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- To skoro już wiesz, to biorę
co moje, a ty zgodnie z obietnicą, daj mi spokój. - Cofnął się po pochwę, aby
schować z powrotem miecz i odejść z tego cuchnącego domu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Hinata poczuła jak serce
zaczyna jej bić szybciej. Tyle pracy, którą wykonała na próżno. No i Meri. On
właśnie ryzykował życie, aby dowiedzieć się jak naostrzyć magiczny miecz i to
wszystko na nic? Nie może odpuścić w tej chwili. To, że Sasuke nie chciał jej
trenować, nie było żadną tajemnicą, ale to jak ją teraz potraktował, to coś
zupełnie innego. Jej przyjaciel nigdy się nie poddawał i ona teraz też nie
mogła się poddać. Odepchnęła się od stołu, rzucając się do przodu. Sasuke
odruchowo zrobił unik, przez co Hinata poleciała zbyt daleko i upadła na
podłogę. Spojrzał na nią ze zdziwieniem.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie możesz zabrać miecza! Nie
wolno ci.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Jest mój, co dobrze wiesz.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie tak się umawialiśmy.
Powiedziałeś, że jeśli go naostrzę, to będziesz mnie trenował do turnieju.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Oboje wiemy, że tego nie
zrobisz, po co odwlekać tą chwilę? - Nie bacząc na nią, zaczął chować miecz do
pochwy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Hinata w między czasie zdjęła
buty i doskoczyła ponownie. Tym razem jej szybkość i sprawność Rusałki
zadziałały na jej korzyść. Brunet nie zdążył zareagować, a ona jedną dłonią
pochwyciła pochwę, a drugą ostrze, nie zanurzone jeszcze w skórzanym pokrowcu.
Nie zacisnęła dłoni mocno, a mimo tego szybko puściła krzycząc z bólu. Po
skórze od palców poleciała czerwona posoka, brudząc stół, ubranie dziewczyny,
oraz piękną stal uchihowskiej broni.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Jak to zrobiłaś? - Sasuke
zapytał zaskoczony sytuacją. Jego miecz był tępy niczym drewniany patyk, a mimo
tego skaleczył dotkliwie dziwną dziewczynę.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Wbrew Hinacie, szarpnął jej dłoń
do siebie, aby obejrzeć ranę. Wyglądało dokładnie tak, jakby ostrze broni
przejechało jej dopiero co po dłoni. Puścił dziewczynę i zaczął oglądać miecz.
Nie dostrzegł jednak różnicy. Delikatnie dotknął palcem, ale nic się nie stało.
Postanowił zaryzykować i przejechał ostrzem po swojej dłoni. Początkowo zrobił
to delikatnie. Nie widząc żadnej reakcji, przyłożył stal ponownie do skóry i tym
razem z większym naciskiem powtórzył czynność. Spróbował kilka razy i nic.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Jak to zrobiłaś? - O mały
włos sam jej nie nazwał czarownicą.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- To nie ja. To ten miecz.
Widocznie nie jest tak tępy jak mówiłeś.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie bądź śmieszna. Jest tak
samo tępy jak wtedy, gdy go brałaś. - Na dowód tego pokazał jak sam sobie
próbuje rozciąć rękę. - Nie wiem jakie sztuczki stosujesz, ale nie dam się
nabrać.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Uchiha wytarł krew dziewczyny w
szmatkę, którą wcześniej zaproponowała mu do zasłonięcia ust i tym razem bez
problemów schował miecz, z zamiarem zabrania go do domu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Jesteś podły! - Krzyknęła na
niego, czując jak bardzo przegrała to starcie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie robi to na mnie wrażenia.
- Nie zależało mu na tym, by miała o nim dobrą opinię.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Tchórz!<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">To go jednak zatrzymało.
Uchodził na wrednego, ale nikt nie miał prawa nazywać go tchórzem.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Niby czego miałbym się bać.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Tego, że mi się uda. -
Odpowiedziała z bólem wypisanym na twarzy. Ręka ją piekła, a krew choć już nie
leciała zbyt mocno, to dalej powiększała czerwoną plamę na przyłożonej szmatce.
- Dałeś mi dwa tygodnie, ale nim minął termin przychodzisz tu i zabierasz
miecz, bo boisz się, że znajdę sposób i będziesz musiał dotrzymać danego mi
słowa.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Nie boję się. - Zagryzał
zęby, czując coraz większą złość.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Więc co teraz robisz? -
Zapytała hardo, a on nie wiedział co odpowiedzieć.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">- Dwa tygodnie i ani dnia
dłużej. - Rzucił groźnie, odkładając oręż na stół kuchenny, wśród eliksirów. -
Jeśli znajdę chociaż ryskę, pożałujesz. Jeśli uciekniesz bo go sprzedaż, albo zatrzymasz dla siebie, odnajdę cię i zabiję.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;">Jego groźba nie była zwyczajna.
Zabrzmiała jak obietnica rychłej śmierci. Mimo strachu dziewczyna kiwnęła
głową. Co mogła zrobić? Jak się drażni wilka, który w dodatku jest niczym samca alfa, trzeba się
liczyć z tym, że śmierć wisi w powietrzu.<o:p></o:p></span></p>
<p class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;"><span style="font-size: 13pt;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;"><span style="font-size: 13pt;">* * * * *<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;"><span style="font-size: 13pt;">Wesołych Świąt ;)<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;"><span style="font-size: 13pt;"><o:p> </o:p></span></p>Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-44607087400546997962020-07-31T12:36:00.002+02:002022-07-25T12:37:29.547+02:00Przemyślenia z blond czupryny<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Jestem
w drugiej klasie liceum ogólnokształcącego. Nie należę do orłów, ale nadrabiam
swoim charakterem. Nauczyciele mnie lubią, choć często zwracają mi uwagę, a
uczniowie traktują jak dobrego kumpla. Pomimo, że ja nie mogę zapamiętać połowy
imion, to mnie znają wszyscy. Jestem Naruto Uzumaki, najfajniejszy facet w
szkole!</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Mógłbym
mieć też tytuł najprzystojniejszego, ale pewien drań zagarnął go dla siebie.
Nazywa się Sasuke Uchiha i jest w równorzędnej klasie. Znam go, bo oboje
uczestniczymy w różnego rodzaju zawodach sportowych. Teraz akurat jest czas
siatkówki. Trzeba mu przyznać, że wyjątkowo apetyczny z niego kąsek. Czarne,
przydługie włosy, oczy jak dwa węgielki i jasna cera nadają mu nieco mrocznego
charakteru. Jego ciało, kusząco wyrzeźbione, przyciąga spojrzenia większości
kobiet, ale nie tylko. Był czas, że i ja wzdychałem na myśl, co mógłbym z nim
robić sam na sam. Nieco sobie odpuściłem, bo on, tak jak i ja jest typem samca
alfa. Nie pozwoliłbym temu dupkowi zaatakować mojego tyłka, za to z jego szalałbym
dowoli. O tym że jestem biseksualny już dawno rozeszła się wieść. Jakaś laska
przyłapała mnie z innym kolesiem, gdy całowaliśmy się w schowku. Na początku
wynikły z tego problemy. Moi koledzy zaczęli patrzeć na mnie z obawą. Choć
trochę mnie to wkurza, to Sasuke dał początek lekceważenia faktu mojej
orientacji. Ani przez chwilę nie traktował mnie inaczej. Dalej mi dogryzał i
rywalizował ze mną w każdej dziedzinie sportowej. Nie wstydził się też brać
prysznica w tym samym czasie co ja. Pamiętam dzień, który przełamał obawy
kumpli z drużyny.<br />
<br />
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i>- - - - - Pół roku
wcześniej - - - - -<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>Jak
po każdym meczu, zabrałem ręcznik i poszedłem pod prysznic. Widziałem
przerażone spojrzenia kumpli z drużyny, gdy dostrzegli gdzie zmierzam. To było
krótko po tym, jak wydało się, że lubię facetów. Każdy z nich pewnie bał się, co
będzie jeśli któremuś z nich spadnie mydło. Tak jakby w ogóle mięli się czego
bać. Nie patrzyłem na nich w ten sposób. Jeśli tego nie łapali, to ich problem.
Miałem całą łazienkę dla siebie. Stałem pod natryskiem i rozmyślałem. Jeszcze
nigdy nie czułem takiej złości w sobie. Przez cały mecz, nikt nie chciał podać
do mnie piłki. Traktowali mnie jak trędowatego. Raz nawet zaatakowałem kumpla
na boisku. Gdyby mi podał, zdobylibyśmy punkty, ale on wolał wybrać bardziej
ryzykowną opcję. Zresztą nie tylko on tak postąpił. Po tym co zrobiłem trener
posadził mnie na ławce. Zacząłem się zastanawiać nad odejściem z drużyny. Byłem
pewny, że nikt się nie pojawi, gdy ja biorę prysznic, to też okrutnie się zląkłem,
gdy koło mnie pojawił się Czarny Drań. Trzymałem się za serce, próbując
uspokoić oddech.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>-
Czemu mnie straszysz? - W końcu wydukałem z siebie.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>-
Widocznie masz sporo na sumieniu, skoro tak reagujesz. - Tak bardzo mnie
wkurzały jego teksty, że nawet pochwałę od tego przemądrzałego dupka ja odebrałbym jako nabijanie się ze mnie.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>-
Z nas dwóch to ty wyglądasz jak seryjny morderca! Wcale bym się nie zdziwił,
gdybyś podczas pełni pił krew zamordowanych zwierząt.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>-
Jesteś kretynem, nawet nie potrafisz odgryźć się z klasą.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>-
Uchiha, ty przemądrzały dupku! Potrafię wiele rzeczy i mógłbym się założyć, że
owiele lepiej od ciebie! - Znowu wybuchłem. Nikt mnie tak nie wkurzał jak on.
Sama jego obecność była moim katalizatorem do złości.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>-
No nie wątpię. Zapewne posiadasz większą wiedzę i umiejętności w penetracji
męskich otworów.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>Po
jego słowach czułem się jak wściekła postać z kreskówki. Nie było bata,
musiałem zrobić się czerwony ze złości, a para poszła mi uszami.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>-
Odwal się ode mnie! Nic ci do moich preferencji! <o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>-
Przyznaj się, Uzumaki! Staje ci gdy na mnie patrzysz? - Ta jego pewność siebie
mnie dobijała. Jeszcze bardziej mnie wkurzało, że on często miał rację.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>-
Staje mi gdy widzę Sakurę, ale wystarczy, że ktokolwiek o tobie wspomni i od
razu wszystkiego mi się odechciewa.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>-
Jesteś biseksualny i chcesz mi wmówić, że nic nie czujesz gdy stoję przed tobą
nagi? - Widziałem jego kpiący uśmieszek. Ewidentnie chciał mi dogryźć,
sprowokować. Nie wiem tylko co ja mu zrobiłem, że zawsze mnie tak traktował.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>-
Owszem czuję. - Przyjechałem wzrokiem po całym jego ciele, od czubka głowy, aż
do stóp. Był dobrze zbudowany, ale ja byłem wściekły na cały świat i
odreagowałem na nim. - Gdy cię widzę czuję obrzydzenie. Nie wiem co te
wszystkie laski w tobie widzą. Nawet gdybyś był ostatnim facetem na świecie, a
wszystkie kobiety by wyginęły, to nigdy, przenigdy bym cię nie tknął. Twoi
rodzice chyba robili cię po ciemku, bo dla mnie jesteś jakimś dziwnym
skrzyżowaniem kobiety i mężczyzny. Zamysł może był dobry, ale wykonanie
kiepskie. - Zrobiłem minę jakbym miał się zaraz porzygać.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>Zabrałem
swoje rzeczy i wróciłem do szatni. Panowała tam cisza, choć prawie wszyscy
jeszcze byli. Jestem pewny, że słyszeli moje słowa. O dziwo, Uchiha nic mi nie
odpowiedział. Może choć raz udało mi się powiedzieć mu coś, co dało mu popalić.
Na co ja się łudziłem? Przecież on nie ma uczuć, więc najpewniej każde moje
słowo spłynęło po nim jak deszcz po dachu. Ubrałem się szybko. Włosy musiały wyschnąć
mi po drodze. Zanim jednak wyszedłem, powiedziałem też reszcie co o nich myślę.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>-
Prysznic jest wasz! Możecie iść nacieszyć swoje oczy szkolnym dziwolągiem, obiektem
westchnień tych wszystkich bab. Swoją drogą, to dziwne, że z dnia na dzień mój biseksualizm uczynił
ze mnie słabego zawodnika. I nie musicie się bać, że któregoś z was przelecę,
bo nie jesteście w moim typie. Wątpię, aby jakikolwiek facet hetero chciał
przelecieć wszystkie kobiety świata. Zresztą nie ważne. Więcej nie będziecie
musieli mnie oglądać na treningach ani meczach! Trzasnąłem drzwiami z taką siłą, że dziwne iż nie wyleciały z zawiasów.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>Tego
dnia postanowiłem, że już z nimi nie zagram. Następnego dnia z rana zjawiłem
się w kanciapie nauczycieli w-fu i powiedziałem, że rezygnuje ze wszystkich
dodatkowych zajęć sportowych. Dałem też zwolnienie z tych podstawowych do końca
roku. Najpierw byli w szoku, później zaczęli się śmiać, traktując moje słowa jako żart, no bo niby ja nie wytrzymam bez sportu jednego dnia, a na końcu wypytywali mnie
dlaczego rezygnuję. Nic nie wytłumaczyłem. Moja przyszywana babcia jest
lekarzem, więc bez problemu dała mi papier, a on nie tłumaczył wystarczająco
powodu. W dupie to miałem. Musiało im to wystarczyć, czy tego chcieli czy nie.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<i>Byłem
obrażony na cały świat, więc nie zwracałem uwagi na innych. Po dwóch tygodniach
koledzy z drużyny przyszli mnie prosić o powrót. Sasuke podobno złamał rękę, a
bez dwóch najlepszych zawodników drużyna kulała. Moje odejście dało wielu
osobom do myślenia. Chłopcy zdali sobie sprawę, że nigdy nie podrywałem żadnego
z nich. Potrzebowałem ich tak samo jak oni mnie. Można powiedzieć, że
zaakceptowali mnie i wszystkie moje dziwactwa, a ja sam nieco się
zdystansowałem do wszystkiego. Tylko jedna osoba zmieniła swoje podejście.
Sasuke przestał ze mną rozmawiać. Jedyne czym mnie raczył od tamtego dnia, to
jego lodowate spojrzenie i to też rzadko. On po prostu ignorował moją obecność.
Wiele razy zastanawiałem się co mam sądzić o jego zachowaniu. Myślę, że gdy
rozmawialiśmy pod prysznicem, on nie chciał mi dopiec. Tego dnia, on wyciągnął
do mnie rękę, a ja mu na nią naplułem. Przecież mógł pójść pod prysznic na
drugą stronę łazienki, ale on stanął zupełnie koło mnie. Był nagi, a jego gadka
sugerowała, że ma gdzieś to czy na niego lecę, czy też nie, że nie krępuje go przebywanie koło mnie, nawet jeśli widok jego ciała działa na mnie pobudzająco. Szkoda tylko, że
tak późno to zrozumiałem.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Od
tamtego dnia minęło pół roku. Właściwie to sporo się w tym czasie wydarzyło. Ja
niedługo po odejściu z drużyny poznałem szaloną Ino. Laska chciała spróbować
czegoś nowego w związku ze swoim facetem. Zaproponowała mi trójkącik. Jej koleszka
wydawał się niezadowolony, ale w końcu się zgodził. Odniosłem wrażenie, że nie miał wyboru. Spotkaliśmy się trzy razy
na seks. Ich związek się rozpadł, a ja zaliczyłem czwarty raz z tym kolesiem.
Przestałem się z nim widywać, kiedy stwierdził, że mnie kocha. Od dziecka mam alergię na to słowo. Gdybym dalej to
ciągnął, niewątpliwie bardzo bym go skrzywdził, bo nie czułem tego co on. Właściwie
to nigdy nie byłem zakochany. Nie wiem też jak do tego doszło, ale po miesiącu
zacząłem spotykać się z koleżanką z klasy Czarnego Drania. Ależ ona dobrze
całowała. Poznaliśmy się na imprezie naszego wspólnego znajomego. Nie zostało
wiele osób na końcu. Graliśmy w butelkę. Dziewczyna w czarnych włosach dostała
wyzwanie od Kiby. Miała pocałować w usta jednego z grających facetów. Każdy z
nas był pewny, że podejdzie do Sasuke. Inne z kobiet marzyły o takim wyzwaniu,
aby dobrać się w jakikolwiek sposób do lodowatego Czarnuszka. Uśmiechnięta Miya
z rozbawieniem zaczęła krążyć koło grających. Na każdego z chłopców pokazywała
palcem i śpiewała pod nosem jakąś piosenkę. Tak jakby robiła sobie wyliczankę.
Nie dało się odczytać jej zamiarów. Przeszła koło mnie drugi raz z lekko
opuszczoną głową, palcem wskazała na kumpla stojącego po mojej lewej, po czym
zrobiła pięknego pirueta, zarzuciła mi ręce na szyję i wbiła się w moje usta.
Byłem w takim szoku, że nie odwzajemniłem czułości. Oderwała się wyraźnie unikając
mojego wzroku. Uchwyciłem tylko rumieniec na jej oddalającym się policzku.
Czułem, że nie tak powinien wyglądać ten pocałunek. Dałem krok do przodu,
pociągnąłem ją do siebie. Odwróciła się wpadając wprost w moje ramiona. Tym
razem to ona była zaskoczona, ale otrząsnęła się szybciej niż ja. Zachłannie
atakowaliśmy swoje usta. Gdy dołożyłem do całości swój język, ona jęknęła nie
odrywając się ode mnie. Towarzyszyła nam cisza i zaskoczenie innych. Ludzie
zamilkli zastanawiając się, czy czasem nie mają przywidzeń. Za każdym razem,
gdy ja i Miya byliśmy sami, robiliśmy sobie powtórkę, aż w końcu mogliśmy
przestać się ukrywać, bo każdy traktował nas jak parę. Okazało się, że podobałem
się czarnowłosej dziewczynie od samego początku liceum. Nie czułem kołatania serca,
gdy ją całowałem, ale lubiłem to robić. Spędzaliśmy ze sobą większą część dnia.
Przy Miyi wszystko stało się takie jak dawniej. No prawie wszystko. Jedynie
Sasuke nienawidził mnie jeszcze bardziej niż wcześniej. Lałem ciepłym moczem na
jego zachowanie. Czułem też małą satysfakcję, bo nie opuszczało mnie wrażenie,
że jego zachowanie ma coś wspólnego z moją dziewczyną. Możliwe, że wściekał się,
bo to on chciał ją zdobyć, a ona wolała mnie. Nie potrafię opisać jak wielką
satysfakcję sprawiało mi wkurzanie tego typa. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Moje
kiepskie relacje z Sasuke źle wpływały na drużynę. Byliśmy niepokonani, gdy
współpracowaliśmy. Kiedy darliśmy koty, akcje nie wychodziły. Dlatego koledzy z
drużyny postanowili nas pogodzić. W ten oto durny sposób we dwójkę
wylądowaliśmy w składziku zamknięci na klucz od zewnątrz. Na początku
krzyczeliśmy, aby nam otworzyli. Po kilku minutach nie mieliśmy już
wątpliwości, że prędko to nie nastąpi. Czarny Drań dziwnym trafem miał telefon.
Nie było jednak zasięgu w tym zadupiu. Kiedy zdał sobie z tego sprawę, włączył
latarkę z telefonu i zaczął walić w drzwi. Krzyczał, aby w tej chwili
otworzyli. Bawiła mnie jego reakcja, bo pierwszy raz widziałem, aby on stracił
nad sobą panowanie i w ten sposób się zachowywał. Później zdałem sobie sprawę z
tego, czego się obawiał. Przecież ja lubiłem też chłopców, a on doskonale to
wiedział.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Wyluzuj. Już ci kiedyś mówiłem, że mnie nie interesujesz, więc nie musisz
panikować, że coś ci zrobię.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Moje
słowa powstrzymały go od dalszego walenia w drzwi. Światło z jego telefonu
wystarczyło, abym widział jak zaciska pięści ze złości.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Zamknij się, głąbie. - Zawarczał ze zaciśniętymi zębami.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Póki będziesz krzyczał, raczej nas nie wypuszczą. Usiądź więc grzecznie i
poczekaj chwilę.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Sam
siadłem wygodnie na podłodze, a w zasadzie rozwaliłem się i zacząłem gapić się
w sufit. Czarny Drań przysiadł w kącie i starał się uspokoić. Kiepsko mu to
szło. Gapił się na światełko z telefonu, jakby było nie wiem jak wspaniałe.
Kiedy bateria zapiszczała, że jest już prawie rozładowana, on prawie wpadł w
histerię. Dopiero wtedy mnie coś tknęło.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Sasuke, czy ty lękasz się ciemności? - Zapytałem, a on zmierzył mnie groźnym
spojrzeniem.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Odwal się i trzymaj się z dala ode mnie! - W jego słowach nie było pewności.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Podniosłem
się, a on bacznie obserwował co robię. Usiadłem zaraz przy nim. Może zamknięcie
nas tu razem nie było najgorszym pomysłem. W końcu powinienem go przeprosić.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Skoro już jesteśmy skazani na siebie i to nie wiadomo na jak długo, to może
pogadamy? - Nie wiedziałem jak zacząć.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- Odwal
się ode mnie! Nie mam zamiaru z tobą gadać. - Nie myślałem, że Uchiha to tak
bardzo obrażalskie stworzenie. Trochę mnie to nawet bawiło.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Jego
telefon zapiszczał po raz ostatni i zgasł. Wtedy Sasuke naprawdę zaczął
panikować.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- Uspokój się. - Złapałem go za rękę, by go nieco powstrzymać. - Przecież nic ci
nie zrobię. Już sobie stąd idę w inny kąt.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Zostań! - Złapał mnie, a ja poczułem jak dygocze. On się bał.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Nie
wiem czemu to zrobiłem, ale przytuliłem go. Nie protestował. Prawie wpakował mi
się na kolana. Dłonie mocno zaciskał na mojej koszulce. Po pewnym czasie głowę
położył na moim barku. Zaczęło mi się robić gorąco, bardzo gorąco. Drań
zachowywał się trochę jak spanikowana dziewczyna, a mi było przyjemnie. Dłonią
zacząłem gładzić jego włosy. Podobał mi się jego zapach. Jak ja chciałem go
pocałować. Pragnienie stało się zbyt silne. Wychyliłem się i złożyłem delikatny
pocałunek na jego szyi. Lekko się wzdrygnął, ale nie uciekł. Zamiast tego
jeszcze bardziej do mnie przylgnął. Dmuchnąłem na jego szyje, a on zamruczał.
To było tak cholernie podniecające, że powoli zaczynałem tracić panowanie.
Chciałem coś sprawdzić, więc wsunąłem dłonie pod jego koszulkę. Badałem
niespiesznie skórę jego pleców, a on objął mnie mocno. Nie mogłem uwierzyć w
swoje odkrycie. Ten Zimny Drań na mnie leciał?! Kiedy usłyszałem jak ktoś
wkłada klucz do zamka, on odskoczył ode mnie jak oparzony. Drzwi się otworzyły,
a ja dziękowałem w duchu, że ktoś się tu pojawił. Sasuke zmierzył mnie zabójczym spojrzeniem i wyszedł. Nie wyglądało jakbyśmy się pogodzili, ale ja
byłem pewny, że coś się od tej pory między nami zmieni. Poznałem sekret szkolnego ważniaka i nie wiedziałem co teraz z tym zrobić.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
W
domu długo rozmyślałem. To co się stało w schowku nie dawało mi spokoju. Od
początku szkoły średniej nie widziałem Sasuke z żadną dziewczyną, poza moją
kuzynką Karin. Ona jest z nim w klasie i z tego co wiem utrzymują dobre
stosunki razem z dwójką dziwnych kolesi. Karin buja się w brunecie od samego
początku, jak połowa dziewcząt ze szkoły. Nikt nie cieszy się takim powodzeniem
jak Uchiha, a mimo tego nigdy nie słyszałem, aby doszło do czegoś między nim i
jakąkolwiek laską. Na myśl, że on może być gejem, moją twarz przyozdobił
szyderczy uśmiech. To jest możliwe, a idąc po nitce do kłębka, doszedłem do
wniosku, że muszę to sprawdzić. Zasnąłem wyobrażając sobie miny tych
nieszczęśliwych kobiet, kiedy poznałyby prawdę o swoim ukochanym.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Jak
najlepiej sprawdzić czy ktoś się tobą interesuje? Trzeba go olewać cały dzień,
poświęcać swój czas innym, wdać się w mały flirt i dyskretnie obserwować jak
reaguje osoba cię interesująca. Sam oczywiście tego nie wymyśliłem. Przeczytałem kiedyś w internecie, no i trochę z obserwacji z własnego życia. Pojawiłem się
więc pod klasą Czarnuszka. Gdy mnie dostrzegł zrobił niezadowoloną minę. Olałem
go, przechodząc koło niego i podchodząc do mojej byłej dziewczyny. Miya
ucieszyła się na mój widok. Czułem się jak prawdziwy dupek. Ona wyraźnie coś jeszcze do
mnie czuła, a ja ją teraz wykorzystywałem. Objąłem ją ramieniem, a ona się do
mnie wtuliła. Właśnie wtedy dostrzegłem to co mnie interesowało. Sasuke stał z
zaciśniętymi zębami, a oczy aż płonęły mu złością. Powstrzymałem się przed
parsknięciem śmiechem. Przyłapałem go właśnie na zazdrości? Tak mi się
przynajmniej wydawało. Po lekcjach poprosiłem Karin o adres Sasuke.
Powiedziałem jej, że przez przypadek zabrałem jego koszulkę po treningu i muszę
mu odnieść. Dała mi bez problemu.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Gdyby
tylko wiedziała co chciałem zrobić, to by mi go nie dawała. Lałem na to.
Uśmiechnięty stanąłem przed drzwiami Mordoru. Zadzwoniłem i bardzo szybko
stanął przede mnie wysoki mężczyzna, z długimi, czarnymi włosami splecionymi w
kitkę i takimi samymi oczami jak Sasuke. Zabawnie wyglądał w jednym bucie na
nodze i skarpetką na drugiej.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Słucham. - Powiedział z lekkim uśmiechem. Był kilka lat starszy ode mnie, a
jego uśmiech był naprawdę piękny.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Jestem Naruto Uzumaki, kolega Sasuke. Zastałem go? - Wypowiedziałem nie mogąc
oderwać wzroku od jego uśmiechu. Koleś mnie oczarował.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Jest. - Odwrócił się w drugą stronę i krzyknął. - Sasuke! - Nikt mu nie
odpowiedział. - Sasuke, do ciebie! - Spojrzał na zegarek, założył drugiego buta
i zwrócił się do mnie. - Długo się znacie?</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- Od
początku liceum. Jesteśmy razem w drużynie.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Pierwsze piętro, drugie drzwi po lewej stronie. Schody znajdziesz na końcu
korytarza. Tylko koniecznie zapukaj, bo jest wyczulony na tym punkcie. Ja muszę
już wychodzić, więc cię nie zaprowadzę. Jeśli możesz, przekaż mu, że wrócę
jutro.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Jasne, tylko kim ty jesteś? - Od razu polubiłem tego kolesia.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Itachi Uchiha, brat Sasuke.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Uścisnął
mi rękę i wyszedł. Ja zdjąłem buty i zacząłem kroczyć korytarzami Mordoru.
Schody były tak jebitnie duże, że nie sposób było ich nie znaleźć.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Pamiętałem, że miały to być drugie drzwi, ale
po której stronie? Chyba za bardzo byłem skupiony na urodzie starszego Uchihy.
Ciekawe czy Czarny Drań też jest taki przystojny, gdy się uśmiecha. Chciałem
się tego dowiedzieć. Tą sprawę postawiłem jako priorytet moich dążeń. Stanąłem
przed drzwiami po prawej stronie. Miałem pukać? Ani mi się śniło! Nie przegapiłbym
okazji przyłapania drania na czymś niestosownym. Pociągnąłem za klamkę i dupa!
Czyli to jednak miało być po lewej. Szybko naprawiłem swój błąd. Sasuke
siedział tyłem do wejścia z dużymi słuchawkami na uszach i grał w grę. Nic
niestosownego na pierwszy rzut oka. Stanąłem bliżej i zacząłem obserwować co
robi. Był tak pochłonięty pisaniem z kimś, że mnie nie dostrzegł. Prychnął pod
nosem, a ja zacząłem dostrzegać szczegóły, które nie pasowały do typowego
nastolatka. Otóż on był postacią żeńską, a dialog jaki prowadził zdawał się
wyraźnym flirtem. Dmuchnąłem mu na szyję, by w końcu skupił swoją uwagę na mnie.
Podskoczył jak opętany. W pierwszej chwili nie wiedział co się dzieje. Był
widocznie zdezorientowany. Dopiero po chwili doszło do niego, że ja tu naprawdę
jestem.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- Co
ty tu do kurwy robisz?! - Był wściekły, a ja rozbawiony.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- Itachi
mnie wpuścił. Prosił by ci przekazać, że wróci jutro.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Wynoś się! Nikt cię tu nie zapraszał!</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Sam się wprosiłem, a ty mógłbyś być trochę milszy dla kolegi z drużyny.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Ani mi się śni. Wynoś się głąbie! - Ręką wskazał na drzwi od pokoju.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Trochę zaschło mi w buzi, więc mógłbyś przynieść coś do picia. - Rzuciłem się
na jego łóżko i wygodnie ułożyłem. - Poza tym mamy do pogadania, a rozmowa może
cię zainteresować.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Widziałem
jak analizował moje słowa. Zmarszczył groźnie brwi.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Chcesz mnie szantażować? - Zapytał, a ja szczerze się zdziwiłem.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- Po
co miałbym to robić? Chcę po prostu pogadać. Dużo się tego nazbierało, a mnie
naprawdę suszy. To jak z tym piciem?</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Sasuke
zaciskał pięści. Wylogował się z gry, a szkoda, bo chętnie poczytałbym co tam
wypisywał i przełączył komputer w tryb uśpienia. Na pewno miał hasło, więc
próba odpalenia go ponownie była bez sensu. On wyszedł, a ja zostałem sam.
Zacząłem się rozglądać. Znalazłem zdjęcie, gdzie całą drużyną świętowaliśmy
zwycięstwo. Jedno ze słabszych zdjęć, więc czemu Drań wybrał właśnie te? Po
prawej stronie stałem ja, a ramieniem obejmowałem tego dupka. Długo
przyglądałem się kolegom. To chyba jedyne takie ujęcie, gdy ja i Sasuke nie
boczymy się na siebie. Nawet nie wiedziałem, że takowa fotografia istnieje. Na
twarzy bruneta widać nawet cień uśmiechu. Do pokoju wszedł Drań z tacą.
Przyniósł nawet jakieś ciasteczka.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Zostaw to, bo zniszczysz. - Burknął na mnie. Zacząłem się już przyzwyczajać do
tych jego humorków. To, że cały czas grał niedostępnego, w jakiś sposób jeszcze
bardziej mnie do niego ciągnęło.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Żadna strata. To najbardziej beznadziejne zdjęcie chłopaków jakie widziałem.
Przyniosę ci drugie, a to możemy spalić. - Wyciągnąłem zapalniczkę z kieszeni
na znak, że możemy to zrobić choćby w tej chwili.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Sasuke
doskoczył do mnie i wyrwał mi ramkę ze zdjęciem z dłoni. Gdyby jego spojrzenie
mogło zabijać, to ja leżałbym plackiem w jego pokoju i już nigdy sam się nie
podniósł. W oczy rzucił mi się jeszcze jeden szczegół. Drań zmienił koszulkę. Wcześniej
miał na sobie czarny, podniszczony podkoszulek, a teraz prezentował się
nienagannie w podobnym, ale jednak innym. To co rzuciło mi się w oczy, to fakt,
że materiał lekko na nim wisiał. Zastanawiałem się, czy czasem nie założył
koszulki brata. Na każdym kroku Sasuke potwierdzał moje przypuszczenia.
Zastanawiałem się jak długo dam radę jeszcze się z nim droczyć. Sprawiało mi to
przyjemność, ale potęgowało inne pragnienia.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Herbata? - Zapytałem lekko skwaszony. - Nie masz czegoś lepszego?</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Pij, albo spadaj. - Ponownie na mnie warknął, choć w jego głosie nie było
przekonania.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Wolałbym piwo.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Wywrócił
oczami, a ja zrobiłem najsłodszą minę jaką potrafiłem. Schował ramkę ze
zdjęciem do szuflady i kiwnął na mnie.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Idziesz ze mną. - Wskazał dłonią drzwi.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Nie ufasz mi? Przecież jestem jak aniołek.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Nie padło mi jeszcze na mózg, aby ci zaufać. Ruszaj.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Popchnął
mnie w stronę drzwi, a ja posłusznie poddałem się kierunkowi zmierzającemu do
wyjścia z serca Mordoru. Zeszliśmy na dół do kuchni.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Temperatura pokojowa czy z lodówki? - Zapytał idąc przodem.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- Z
lodówki. Nie lubię ciepłego piwa.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Podał
mi butelkę i otwieracz. Dla siebie sięgnął z szafki i poszedł w moje ślady.
Przyłożyłem butelkę do ust i wypiłem połowę zawartości na raz. Westchnąłem, po
czym dałem głośny popis bekania. Wywrócił oczami i spojrzał na mnie z
politowaniem. U siebie w domu, bez świadków nie był takim dupkiem jak w szkole.
Śmiało mogłem powiedzieć, że przy bliższym poznaniu Sasuke zyskiwał w oczach.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- To
co cię tu sprowadziło? - Zapytał Czarny Drań, opierając się o szafkę.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Chciałem pogadać, ale nie wiem czy będę w stanie. - Odpowiedziałem ze skruszoną
miną.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Bo? - Liczyłem, że o to zapyta.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- Bo
jestem głodny, a z pustym brzuchem nie mogę myśleć.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- Mogłeś
zjeść przed przyjściem tutaj.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Jadłem, ale tak długo zajęło mi odnalezienie twojego domostwa, że zdążyło się
strawić wszystko co pochłonąłem. - Złożyłem dłonie jak do modlitwy i spojrzałem
błagalnym wzrokiem. - Ja cię tak ładnie proszę.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Tylko się nie przyzwyczajaj.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Zabrał
się za robienie jajecznicy. Widocznie sam też był głodny, skoro tak łatwo było
go namówić. Zapytał z ilu jajek mi zrobić i skrzywił się, gdy usłyszał, że z
pięciu. Wbił osiem jajek i zabrał się za ich rozbijanie. Chętnie ubrałbym go w
uroczy fartuszek i nic poza tym, a potem podziwiał jak gotuje dla mnie. Kiedy
smażył, stanąłem za nim i oparłem brodę o jego ramie.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Pięknie pachnie, aż mi ślinka cieknie. - Zamruczałem z aprobatą. Czułem jak się
spiął. Przez chwilę się w ogóle nie ruszał. Wsunąłem dłoń pod jego pachę,
zbliżając do patelni. - Mogę posmakować? - Zapytałem, ale on zdzielił mnie po
palcach, zanim dotknąłem naszej wspólnej kolacji.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Głupku, chcesz się poparzyć? - Burknął dziwnym głosem.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Ja
się odsunąłem na bezpieczną odległość, a on dalej kontynuował. Nałożył porcje
na talerze i zaniósł je do salonu. Włączył telewizor i kazał mi siadać.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Dobrze gotujesz. Chyba będę częściej do ciebie wpadał na jakieś żarcie. -
Powiedziałem to jak tylko przełknąłem pierwszy kęs.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Niech ci twoja dziewczyna gotuje. Ja nie prowadzę darmowej jadłodajni. -
Wyczułem w jego głosie zgryźliwość.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Tak się składa, że od jakiegoś czasu nie mam dziewczyny, więc chyba się nie
wykręcisz tak łatwo.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- To
niech ci ją robi matka, ja gotuję tylko dla ważnych osób. Dzisiejszy raz to
wyjątek, więc nie rób sobie nadziei na więcej. - Nie spoglądał na mnie, ale
wyraźnie humor mu się poprawiał.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Moi rodzice nie żyją, a wuj który się mną opiekuje, nie gotuje. Czasem coś
zamawiamy, albo wcinamy zupki z paczki. Rzadko mam okazję jeść coś tak
pysznego.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Nie przesadzaj, to tylko jajecznica. - Swój wzrok miał utkwiony w talerzu.
Ludzie dziwacznie reagują, gdy słyszą, że jestem sierotą. Sasuke w tym
przypadku nie był wyjątkiem.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- W
barach mlecznych jajecznice są zazwyczaj suche, więc twoja wypada przy nich
genialnie.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Nawet się nie starałem. - Mruknął prawie szeptem.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
-
Mimo tego dziękuję.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Resztę
zjedliśmy w ciszy. Sasuke nie spojrzał już więcej na mnie. Kiedy skończyliśmy,
on poszedł zanieść talerze do kuchni, a ja podreptałem za nim. Kiedy zmywał,
wykorzystałem okazję.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
- Chciałem
abyś wiedział, że to co wykrzyczałem ci pod prysznicem przed moim odejściem z
drużyny, było kłamstwem. Byłem wściekły i wyładowałem się na tobie.
Przepraszam. Tak naprawdę uważam cię za fajnego faceta. Choć ciężko mi się do
tego przyznać, to podobasz mi się. Od samego początku mi się podobałeś i
złościło mnie, że nigdy nie miałbym u ciebie szans. Po tym co zdarzyło się w
składziku, pomyślałem, że może jednak nie jestem na spalonej pozycji. Dlatego
tu jestem. Chcę się z tobą pogodzić i nie tylko, jeśli ty też będziesz tego
chciał.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Sasuke
wytarł dłonie i odwrócił się do mnie. Jego mina skrupulatnie ukrywała jego
uczucia. Nie wiedziałem nic, a on po prostu stał i na mnie patrzył. Zrobiłem
mały krok w jego stronę, później kolejny i następny. W końcu znalazłem się
wystarczająco blisko. Patrzeliśmy sobie prosto w oczy. Oddychał ciężko, tak jak
ja. Uniosłem dłoń i dotknąłem jego policzka. Przymknął oczy i wtulił się
bardziej. Byliśmy podobnego wzrostu. Zbliżyłem się jeszcze bardziej.
Przechyliłem głowę i musnąłem jego wargi. Nie usłyszałem żadnego sprzeciwu, a
jedynie westchnięcie. Wsunąłem mu palce we włosy i zacząłem całować.
Uczestniczył w pocałunku równie mocno jak ja. Rękoma oplótł moją szyję.
Wsunąłem mu dłoń pod materiał koszulki. Gładziłem jego skórę. Czułem, że miał
gęsią skórkę. Podobało mu się, o czym świadczyła również powiększająca się
wypukłość na wysokości krocza. Nie przypuszczałem, że tak to się skończy. Nie
dotarliśmy do jego pokoju. Kochaliśmy się na kanapie w salonie. Tam też zasnęliśmy
wtuleni w siebie. Rano przyłapał nas Itachi. Myślałem, że wywali mnie na zbity
pysk, ale zaskakująco dobrze to przyjął. Okazało się, że on i Sasuke również są
sierotami. Może to lepiej. Nie każdy z rodziców dobrze przyjmuje do wiadomości
fakt, że jego syn woli chłopców.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Związek z Sasuke okazał się dużo trudniejszy, niż mógłbym przypuszczać. Kłóciliśmy się
często, ale godzenie się wychodziło nam nadzwyczaj dobrze. Szybko zdałem sobie
sprawę z tego, że uzależniłem się od Czarnego Drania. Uwielbiałem się przy nim
budzić i zasypiać. On wnosił do naszego związku powagę, której mi często
brakowało. Ja nauczyłem się go rozśmieszać i uwielbiałem to robić. Uśmiechnięty
Sasuke był jak najsilniejszy w świecie afrodyzjak. No i w końcu to
powiedziałem. Jak? A no tak.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: #0400;">- Sasuke!</span><br />
<span style="mso-ansi-language: #0400;">- Yhy. - Odburknął niedbale do mnie nie racząc mnie nawet spojrzeniem.</span><br />
<span style="mso-ansi-language: #0400;">- Kocham cię. - Wyszczerzyłem się do jego zaskoczonej twarzy. Szybko się jednak opamiętał, przybierając złośliwy uśmieszek.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: #0400;">- Ja ciebie też, głąbie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="mso-ansi-language: #0400;">- Ej! Mogłeś darować sobie tego głąba. Drań!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br />
END </div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
***</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
Sporo Wam kazałam czekać i to jeszcze nie na kontynuację opowiadań które polubiliście, tylko coś nowego. Mam jednak nadzieję, że choć tak osłodzę wam dalsze oczekiwania.<br />
Myślę, że następne będzie Muspelheim, muszę tylko dokończyć rozdział. Byłby już wcześniej, ale nabroiłam i nie zapisał mi się fragment, z którego co gorsza byłam zadowolona, a drugi raz już się nie chce tak lekko i fajnie wyklikać jak przy pierwszym podejściu.<br />
<br />
Pozdrowienia dla Wytrwałych :)<br />
<br />
<br /></div>
<br />Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-64545039159782751252019-04-17T13:54:00.000+02:002019-04-17T13:55:25.981+02:00Labirynt Luster - Rozdział 38<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">O zgrozo!
Zostałam sam na sam z Sasuke. Ponieważ ludzka głupota nie ma końca, ja
pokazałam jak wiele takich samych błędów można popełnić w przeciągu kilku
minut. Dałam kolejny krok w tył, ostatecznie odcinając drogę wyjścia. Uchiha
oparł się całym ciałem o drzwi, blokując mi wyjście, a innym, hipotetycznym
wybawcom, wejście. Jego spojrzenie nie wróżyło nic dobrego. On wiedział.
Domyślił się, bo widział tą durną gazetę i teraz mógł zażądać wyjaśnień.
Spuściłam głowę, nie mogąc dłużej znieść czegoś na wzór niechęci jakimi przeszywały
mnie jego tęczówki, w oprawie ściągniętych brwi.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- W co ty grasz? - Zapytał w taki sposób, jakbym nie
miała wyboru i musiała mu odpowiedzieć.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">O zgrozo! On
wiedział, wiedział, wiedział. Poskładał puzzle i rozgryzł mój największy
sekret. Serce prawie mi stanęło, głos ugrzązł w gardle, a ja szukając ratunku
postawiłam kolejny krok w tył. Co mogłam zrobić? Krzyknąć? Tylko co i czy
ktokolwiek by to dało?<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Może powinienem zapytać inaczej. Co jest między tobą
i moim bratem? <o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Gapiłam się w
podłogę, analizując pytanie jakie mi zadał. Bratem? Moim bratem? Niepewnie
podniosłam wzrok, łapiąc jego rozgniewane spojrzenie. Nie moim bratem, tylko
jego bratem. Nie mogłam uwierzyć w szczęście w tej nieszczęsnej sytuacji. Serce
waliło mi jak oszalałe. On nie wiedział kim jestem? Zatrzymał mnie w sali tylko
po to, aby zapytać o relacje jakie łączyły mnie z Itachim? Nie dochodziło do
mnie to co się właśnie działo. Nie zatrzymał mnie tu, aby zniszczyć to co
budowałam od tak dawna, tylko chciał wiedzieć o relacjach łączących mnie z
Itachim.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nic. - Wypowiedziałam tak cicho i chrypliwie, że nie
byłam pewna, czy ktokolwiek mnie usłyszał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie kpij ze mnie! Co jest między tobą i moim
bratem?! - Tym razem głos był bardziej donośny, z nutką rozkazu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Cofnęłam się
o kolejny krok, co było kolejnym, największym z moich błędów. Odepchnął się od
drzwi i zaczął kroczyć w moją stronę. Ja odruchowo zaczęłam się dalej cofać, aż
trawiłam na opór w postaci przeciwległej ściany z oknami. Pośladkami oparłam
się o kamienny parapet. Sasuke stanął bezpośrednio przede mną. Zbyt blisko jak
na relacje koleżeńskie. Moglibyśmy oddychać tym samym powietrzem, gdyby nie to,
że był wyższy ode mnie.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie testuj mojej cierpliwości, Terumi. - Choć głos
znacząco ściszył, to nie było lepiej. Bałam się go jeszcze bardziej, niż na
początku rozmowy. Czego on właściwie ode mnie chciał?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Czemu nie zapytasz brata? - Odpowiedziałam licząc,
że w ten sposób jakoś się od niego uwolnię. To nie mnie powinien pytać o takie
rzeczy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Myślisz, że nie pytałem? - Rzekł nieprzyjemnie. -
Itachi wścieka się, gdy rozmowa schodzi na twój temat. Pewnie telefon też
rozwalił przez ciebie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co? - Spojrzałam na niego ponownie nie rozumiejąc co
on do mnie mówi. Jaki znowu telefon i co niby ja miałam mieć z tym wspólnego?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przez tydzień chodził jak struty, aż pewnego dnia
wrócił do domu zadowolony. Zaczął się stroić, jakby wybierał się na ważne
spotkanie, a wieczorem rzucił telefonem o ścianę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nic mi o tym nie wiadomo. - Broniłam się, bo
przecież nie całe zło tego świata, to moja sprawka.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To było w sobotę, tuż przed twoim powrotem. Coś
świta?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Nie świtało!
Mogło być wiele różnych powodów wyjaśniających jego zachowanie i nie wiążących
się ze mną. Sasuke przerażał mnie zbyt mocno. Zarzucał mi coś, czego moja głowa
nie mogła pojąć, a ja nie mogłam się uspokoić. Nogi mi dygotały. Czemu on aż
tak bardzo mnie przerażał? Prawie jak Tsukino. Różnica była tylko taka, że ona
już wyrządziła mi wielką krzywdę, a on póki co nie. Mimo tego bałam się go
potwornie. Możliwe że nawet bardziej niż Ropuchy.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Więc w co grasz?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ja nic nie wiem. - Mój głos zdradził mój stan. Wbrew
swojej woli, byłam bliska płaczu i to było słychać w ostatniej wypowiedzi.
Miałam ochotę wykrzyczeć mu w twarz, aby poszedł szukać odpowiedzi u Tsukino.
Skoro ta dwójka wiecznie razem się zabawiała, to ona ma na pewno lepsze
informacje.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Sasuke ujął
palcami moją brodę, unosząc ją w górę. Staliśmy zdecydowanie za blisko siebie.
On wpatrywał się w moje oczy, a ja wbrew wielkiej chęci odwrócenia się w bok,
wytrzymywałam jego spojrzenie. Po chwili nachylił się, prawie dotykając swoimi
wargami do mojego ucha. Jego czarne kosmyki łaskotały mój policzek. Czułam
ciepło jego oddechu, zamierając przez chwilę jak posąg. Nie podobała mi się ta
sytuacja ani trochę.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Pamiętasz jak ostrzegałem cię przed Itachim?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Moje
delikatne kiwnięcie głową odpowiedziało mu na pytanie.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To nie ciebie powinienem wtedy ostrzec przed nim,
tylko jego przed tobą.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Odsunął się,
obdarzając mnie po raz ostatni nieprzychylnym spojrzeniem i wyszedł z klasy.
Osunęłam się na podłogę, walcząc o odzyskanie oddechu. O zgrozo! On nie wie.
Odetchnęłam głębiej, czując niewyobrażalną ulgę i satysfakcję, bo dalej na swój
sposób byłam bezpieczna. Ze strachu napięłam wszystkie mięśnie, przez co czułam
niewyobrażalny ból w całym ciele. To jednak dało się przetrwać. Pies ganiał
całą resztę. Liczyła się chwila, w której przetrwałam spotkanie z Sasuke.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Siedziałam
tak do dzwonka. Zerwałam się do pionu w momencie, kiedy otworzyły się drzwi, a
do sali zaczęła się wlewać fala uczniów. Musiałam chwilę przeczekać, aż wszyscy
wejdą i da się opuścić pomieszczenie. Gdy już udało mi się dostrzec szanse w
postaci sporej luki, ruszyłam, zderzając się jednocześnie z innym ciałem. Nie
miałam wątpliwości, że to mężczyzna i to zdecydowanie dobrze zbudowany. On
praktycznie odrobinę wyhamował, a ja poleciałabym w tył, lądując na tyłku,
gdyby nie jego silne ramiona i refleks.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Rusz się. - Burknął ktoś zza pleców ściskającego
mnie ucznia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Chętnie. - Zabrzmiał znajomy głos z bardzo bliska i
już wiedziałam, że nie trafiłam na przypadkową osobę, choć w pierwszej chwili
nie potrafiłam przypisać tego głosu do właściciela.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Mężczyzna
zaczął się wiercić, przyciskając mnie do siebie jeszcze bardziej. Nie dałam
rady zareagować. Nawet nie wiedziałam co zrobić. Standardowo w sytuacji
zagrożenia moje ciało ogarniał paraliż, a ja liczyłam na jakikolwiek cud
uratowania mnie przez osobę trzecią.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co ty robisz, kretynie? - Usłyszałam stanowczy głos
dyrektorki i odgłos uderzenia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Trzymający mnie uścisk puścił, a chłopak stojący
przede mną dotykał obolałego miejsca na głowie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Odciskam na sobie mapę kobiecego ciała, by
zapamiętać jak najwięcej szczegółów i móc je odtworzyć przy najbliższej
masturbacji. - Hidan szczerzył się do dyrektorki, odpowiadając swobodnie na jej
ostatnie pytanie, jakby rozmawiał z kumplem, a nie nauczycielem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Żebym czasem ja ci czegoś nie odcisnęła.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Hidan
błyskawicznie padł na kolana, wyciągnął ręce do góry, w stronę starszej
kobiety, która podeszła już do biurka nauczycielskiego i spojrzał błagalnym wzrokiem.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co pani chce i gdzie chce. Marzę o tym od pierwszego
dnia, gdy panią ujrzałem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Siadaj kretynie do ławki i nie błaznuj więcej, a ty
dziecko nie wydaje mi się, abyś była z tej klasy. Idź na lekcje. - Jej ostatnie
wyraźnie skierowane było do mnie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Kiwnęłam jej
głową i ponownie ruszyłam do drzwi. Tym razem nikt na mnie nie wpadł.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Odprowadzę ją do klasy. - Hidan błyskawicznie zerwał
się na nogi i wyszedł za mną. Nim zamknął drzwi, słychać było, jak dyrektorka
grozi, że zadzwoni do jego ojca, ale on się nie przejął, tylko złapał mnie za
nadgarstek i pociągnął mocno, aby jak najszybciej znaleźć się dalej
rozgniewanej kobiety. Drzwi się otworzyły i było słychać donośny krzyk,
nawołujący mojego towarzysza, ale my byliśmy już schowani za najbliższym
zakrętem. - Uf, było blisko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Możesz mnie puścić? - Odzyskałam głos. Choć Hidan
był zwariowanym i bezczelnym człowiekiem, którego nie mogłam zrozumieć, to nie
czułam się przy nim zagrożona. Był zboczony, ale na swój sposób miły.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- A po co? - Zaśmiał się wymownie. - Przecież
odprowadzam cię do klasy, na wyraźne życzenie Tsunade.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Będziesz miał problemy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Zaśmiał się
trochę zbyt głośno, w ogóle się tym nie przejmując.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Uwielbiam jak się złości. Oddycha wtedy ciężko i
cycki jej skaczą. Jeszcze lepiej jest jak krzyczy, siedząc w swoim gabinecie,
za biurkiem, a najlepiej, gdy opiera dłonie o biurko, nachylając się w moją
stronę. W połączeniu z dużym dekoltem, widok nie do opisania.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Mówiła, że zadzwoni do twojego ojca. - Przypomniałam
mu słowa dyrektorki, chcąc zakończyć jego wypowiedz. Przedstawiony przez niego
opis, nie przypadł mi do gustu. Czy on niezależnie co robił, zawsze myślał
tylko o cyckach?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Niech dzwoni. Jak wkurzają się, wzajemnie się
nakręcając, ja dostaję orgazmu. To gdzie masz teraz zajęcia?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Nie mogłam go
zrozumieć. Lubił irytować ludzi? Nawet przez chwilę nie przyszłoby mi do głowy,
aby cieszyć się z faktu, że kogoś celowo denerwuję, a tym bardziej, że mój tata
złości się na mnie. To dla mnie co najmniej dziwnie, a może nawet niedorzeczne.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Piętro wyżej. - Odpowiedziałam zgodnie z prawdą,
choć dopiero po chwili.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To ruszamy. - Wypowiedział hardo i ruszył w stronę
klatki schodowej, ciągnąc mnie za sobą.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Trochę nie
mogłam go zrozumieć. Przyjaźnił się z Itachim, a mimo tego co ostatnio się
działo, rozmawiał ze mną w swój normalny sposób. Za sprawą jego zachowania, to
ja czułam się dziwnie. Kiedy znaleźliśmy się pod klasą, stanęłam tępo patrząc
na drzwi.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co, nie jesteś pewna, czy tu masz zajęcia? - Zadrwił
ze mnie chłopak o włosach białych jak śnieg.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jestem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Więc w czym problem?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Zastanawiam się co powiedzieć. - To nie było moje
jedyne zmartwienie. Przerażała mnie myśl, że muszę stawić czoła nie tylko
nauczycielowi, ale również Sasuke.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Możesz powiedzieć dziękuję ci panie i władco za
odprowadzenie mnie pod samą klasę. Choć bardziej preferowałbym zapłatę w
naturze.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie chodziło mi o ciebie. - Mimowolnie się
skrzywiłam. - Zastanawiam się co powiedzieć nauczycielowi.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nic. Wejdź i siadaj do ławki.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No ale się spóźniłam.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie ty pierwsza i nie ostatnia. Głowy ci nie urwą.
Jak się zaczniesz tłumaczyć, to pomyśli, że coś kręcisz, bo tylko winni się
tłumaczą.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- A jak zapyta?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Powiedz, że byłaś w klopie. Natury nie oszukasz, to
też nikt nie będzie wnikał, co tam robiłaś. - Spoglądałam na niego nie do końca
przekonana, choć było ziarnko prawdy w tym co mówił. - Czego ty się boisz? Ze
szkoły cię za to nie wyrzucą. Do starych nie zadzwonią, bo musiałabyś się
notorycznie spóźniać, a sądząc po twoim zachowaniu, to pewnie pierwszy raz. -
Nie odpowiedziałam mu, tylko spuściłam głowę. - To wchodzisz czy nie? Bo jak za
dziesięć sekund dalej tu będziesz, to przerzucam cię przez ramie i zabieram do
szatni na zabawę w doktora. Jestem w tym dobry. Szczególnie w specjalizacji
ginekologicznej. No a po dokładnych oględzinach, zmieniam się w kominiarza i
czyszczę kanał długo i dokładnie. - Przyglądałam mu się, licząc, że żartuje, a
ja wyczytam to z jego twarzy. On uśmiechał się szeroko, a oczy mu dziwnie
błyszczały. - Sześć, siedem, osiem, dziewięć, dziesięć. - Policzył trochę za
szybko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Znowu mnie
sparaliżowało, przez co nie zrobiłam tego co powinnam. W duchu liczyłam, że
Kacper wyskoczy teraz na korytarz i odciągnie ode mnie tego zboczeńca. Hidan
zbliżył się tak szybko, że nie zarejestrowałam nawet tego, kiedy się poruszył.
Koszykarze byli szybcy, za szybcy.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Masz takie cycuszki, że dla ciebie zrobiłbym wyjątek
od reguły, ale niestety jesteś na liście, kapitanowo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Stuknął w
drzwi, otworzył je i wepchnął mnie do środka. Przez chwilę stałam jak słup
soli, a moje policzki płonęły.</span></i><span style="font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dobrze się czujesz, Hinato? - Zapytał nasz
nauczyciel. Odpowiedziałam mu ruchem głowy. - Na pewno?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak. Przepraszam za spóźnienie. - Skwitowałam cichym
głosem, po czy poszłam do swojej ławki z nogami jak z waty. <o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Choć miałam
spuszczoną głowę, kątem oka dostrzegłam jak inni mi się przyglądają. Sakura
przyłożyłam mi rękę do czoła, aby sprawdzić czy czasem nie mam gorączki. Od
rozpoczęcia minionej przerwy przeżyłam jeden z bardzo niezrozumiałych i
zaskakujących nagłymi zwrotami akcji kwadrans. Najpierw atak ze strony Sasuke,
a później... Co Hidan miał na myśli? Jaka znowu lista? Być na niej to dobrze,
czy źle?<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Gdzie byłaś? - Usłyszałam cichy szept Sakury. -
Nigdzie nie mogłam cię znaleźć.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- W łazience. - Odpowiedziałam jej równie cicho. Nie
wiem czemu skłamałam. W zasadzie mogłam jej powiedzieć prawdę, niczego nie
ryzykując.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak długo?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Pokiwałam
głową, a ona o dziwno nie zapytała o nic więcej. Naprawdę to zadziałało?
Spojrzałam na nauczyciela. On również wydawał się zachowywać normalnie. Nie
zapytał co się stało i dlaczego się spóźniłam. Co do Sasuke to zachowywał się
tak, jakbyśmy w ogóle ze sobą nie rozmawiali. Hidan miał racje. Czego się więc
bałam? Czy gdyby nie było ze mną zboczonego koszykarza, to weszłabym do sali
sama? Czy może stałabym przed drzwiami, zwlekając tak długo, aż wejście nie
miałoby żadnego sensu? Musiałam przyznać przed samą sobą, że w niektórych
kwestiach jestem potwornym tchórzem. Chciałabym to w sobie zmienić. Nabrać
odwagi i dystansu. Może to pomogłoby mi radzić sobie z atakami takich ludzi jak
Tsukino. Tylko jak z tchórza zmienić się w kogoś odważnego? Może moim
rozwiązaniem była przyszywana mama Nejiego. Równie dobrze mogłam zacząć już
dzisiaj próbować być taka jakbym chciała. Jako pierwszy cel do sukcesu
postawiłam sobie rozmowę z Hidanem i próbę wyciągnięcia od niego, o jakiej
liście mówił, dlaczego nazwał mnie kapitanową, a na koniec zwrócenie uwagi, aby
przestał skupiać swoją uwagę na moich piersiach. To miała być rozgrzewka pod
dużo trudniejszą rozmowę, jaka czekała mnie z Itachim. O ile on jeszcze chciał
ze mną rozmawiać. Zanim zadzwonił dzwonek rozpoczynający przerwę, byłam pewna,
że wykonam swój plan wzorowo. Zwątpienie przyszło dużo szybciej niż zakładałam.
Uciążliwy dźwięk zwiastujący, szanse na działania, wyprał ze mnie chwilową odwagę,
zatapiając w wątpliwościach. Nie poszłam szukać Hidana, bo przecież jak mam do
niego zagadać? Cześć Hidan. Zamiast skupić się na zajęciach, zastanawiałam się
co miałeś na myśli mówiąc, że jestem na liście. Wyjaśnij mi to, proszę, a ja...
Co ja? Poproś zboczucha o trzy rzeczy, a zobaczysz jaką poda cenę. Mogłabym się
założyć, że rzuci coś w stylu: "Pokarz cycki, to powiem ci co chcesz
wiedzieć" albo jeszcze bardziej wymowny tekst. Z nim to nigdy nic nie
wiadomo.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co jesteś taka zamyślona i czerwona? - Z moich
rozmyślań wyrwała mnie Sakura.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Słyszałaś kiedyś o jakiś liście w szkole? -
Wypaliłam nie zastanawiając się co mówię, no ale przecież Sakura to skarbnica
wiedzy dotyczącej ludzi w szkole.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Liście? Dobrze ty się czujesz? W szkole jest pełno
list.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No ale takich na przykład wśród sportowców.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hinata mów że po ludzku, bo nic nie rozumiem i
szczerze zaczynam się o ciebie martwić.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hidan powiedział mi, że jestem na jakieś liście. -
Była moją przyjaciółką i jeśli tak dalej miało być, to nie powinnam przed nią
zatajać wszystkiego.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Kiedy ci to powiedział?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przed lekcją, a właściwie to już podczas trwania.
Spotkaliśmy się i odprowadził mnie do klasy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ten Hidan? Przecież to kretyn myślący jedynie o
seksie. Jeśli on mówi o jakieś liście to na pewno ma na myśli laski do
zaliczenia, albo zaliczone. W twoim wypadku pewnie chodzi o te pierwsze. Lepiej
trzymaj się od niego jak najdalej. Kto wie jak on zwabia te wszystkie baby,
skoro nie grzeszy ani inteligencją ani urodą.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Nie podobała
mi się ta interpretacja. Bo raczej nie byłam na żadnej z tych list, ale jeśli
takie listy istniały wśród koszykarzy, to stwierdzenie "kapitanowo"
jasno sugerowało u kogo stałam się jednym z odhaczonych punktów. Musiałam jakoś
wyciągnąć informacje od Hidana. Mogłam spróbować podstępu przy kolejnym
spotkaniu, o ile do takiego dojdzie. Najpierw Hidan, a później Itachi. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Jako że życie
potrafi szybko weryfikować nasze postanowienia, jeszcze na tej samej przerwie
idąc z Sakurą dostrzegłyśmy z przeciwległej strony Itachiego idącego z Sasorim.
Obie przystanęłyśmy, nie czując pewności czy iść dalej, czy też skręcić i
szukać sposobu na uniknięcie bezpośredniego spotkania. Nie było pewności czy
się zatrzymają przy nas. Właściwie szanse były małe. Moje oczy uważnie badały
poważną i surową twarz bruneta. On obserwował mnie. Nie mogłam liczyć na
przyjazne ani miłe spojrzenie. Niedawno wyrzuciłam go z domu, dając mu kolejny
powód, aby mnie znienawidził. Mimo tego widziałam, że jego kroki prowadzą go
wprost do mnie. Serce waliło mi jak szalone. Miałam dać mu szansie na rozmowę.
Wysłuchać tego co chciał mi powiedzieć. Jeśli chciałam postępować zgodnie ze
sobą, to nie mogłam mu teraz odmówić. Nie do końca gotowa na to co miało
nastąpić, przymknęłam oczy.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- A tobie co?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt;">Poczułam jego
zapach. Nie wiem czy naprawdę, czy po prostu to sobie wyobraziłam, ale poczułam
zapach Itachiego w momencie, gdy mnie mijał. Nie zatrzymał się. Może poczułabym
powiew powietrza, gdyby nie to, że to szkoła i tu co chwila ktoś przechodzi.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Halo? Ziemia do Hinaty. Jesteś tam jeszcze?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jasne. - Uśmiechnęłam się do kuzyna, który
zmaterializował się koło mnie gdy tylko przymknęłam oczy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dziś odprowadzę cię do domu. Mam dobry film, więc
moglibyśmy sobie obejrzeć wspólnie, a później pouczę cię trochę matmy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Naprawdę dobry ten film? - Wtrąciła się Różowa
Burza.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jasne.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To ja idę z wami. - Sakura nie zapytała, postawiła
twardo swoje warunki, ale to nikomu nie przeszkadzało. Ja uwielbiam spędzać z
nią czas, a Neji fajnie jakby się z nią skumplował.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Gdy późnym popołudniem w trójkę zasiedliśmy przed
telewizorem, oglądając produkcję przyniesioną przez mojego kuzyna, nie mogłam
pozbyć się wrażenia, że gdyby nie pojawienie się Nejiego, to Itachi podszedł by
do mnie, a ja możliwe, że poznałabym informacje, którymi chciał się ze mną
podzielić. Tylko czy to bardziej było wrażenie czy też nadzieja, do której
głośno i oficjalnie nie potrafię się przyznać?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">* * * * *</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;">Myślę, że tym rozdziałem możemy rozpocząć wiosnę na blogu :)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;">Dziękują za wzięcie udziału w głosowaniu. Jestem bardzo zadowolona z wyników. Jakiś czas temu tknęło mnie na pisanie LL, dlatego rozdział jest tak szybko po wynikach, a oprócz niego napisałam połowę rozdziału do Muspelheim. O ile LL prowadziło w wynikach od samego początku, to Muspelheim zdawało się bez szans na miejsce w czołówce. O wygranej nad Poświęceniem zadecydowały ostatnie dni. To tak, gdyby to kogokolwiek interesowało :D </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;">No a teraz oddaję Wam pole do popisu, abyście mogli ocenić to co zamieściłam :)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-33336087168234058962019-02-17T20:54:00.005+01:002023-12-30T01:08:15.021+01:00Muspelheim - Rozdział 3<div class="ANNZWILL">
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Gdy wracali do wioski, Hinata
nie mogła przestać się uśmiechać. Coś się jej w końcu udało. Choć Sasuke nie
powiedział jeszcze jakie zadanie ma wykonać, to ona już zastanawiała się jak to
będzie, gdy pokona Sakurę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Meri czuł się podobnie. Wprost
nie mógł doczekać się, kiedy wrócą do domu i dowiedzą się w końcu, co takiego
wymyślił dla nich Sasuke. Zadanie nie mogło być skomplikowane. Może dla
normalnego człowieka, ale nie dla kogoś, kto miał za pomocnika kogoś takiego
jak on. Jego znajomość magi była niezastąpionym atutem, który Hinata dzierżyła
w dłoni, a o którym Uchiha nie miał pojęcia. Oznaczało to, że każde, nawet z
pozoru niewykonalne wyzwanie, było tylko hipotetycznie niewykonalne. Skrzat
pocierał rączki z zadowolenia, niecierpliwie wyczekując słów jakie wypowie
bezczelny brunet. Powstrzymywał nawet swój wewnętrzny głos, który podpowiadał
mu, aby zesłać jeszcze jakieś nieszczęście na przyszłego nauczyciela Hinaty.
Mężczyzna był tak niemiły dla jego przyjaciółki, że należał mu się z niejeden
psikus w ramach odwetu. Powstrzymał się, bo czuł, że będzie miał bardzo dużo
okazji na wprowadzenie jakiś perfidnych zagrań, gdyby okazało się, że uchihowy
krnąbrny charakter da w siwe znaki podczas szkolenia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Doszli w końcu do wąwozu, który
para przyjaciół przeszła poprzednio dzięki wiedzy i zdolnością skrzata. Sasuke
spojrzał na dziewczynę podejrzliwie. Większość drogi potykała się, bądź
wyplątywała włosy i suknię z dziko rosnących krzaków. Dopiero teraz doszło do
niego, że tak niezdarna dziewczyna nie mogła poradzić sobie z przedostaniem się
przez wąwóz. Zaczął się więc zastanawiać jakim sposobem dotarła do niego.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Idź pierwsza. - Powiedział do
niej twardo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Ja? - Zapytała niepewnie,
uświadamiając sobie, że przecież nie może zdradzić sposobu jak się tu
przedostała naprawdę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Będę cię asekurował, w razie,
gdybyś nie dała rady. - Powiedział od niechcenia. Tak naprawdę chciał zobaczyć
jak sobie poradzi, bo coś mu konkretnie nie pasowało.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Ty idź pierwszy, proszę. -
Odpowiedziała uroczo, choć jej mina była niepewna.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Kiwnął jej jedynie głową na
potwierdzenie. Nie sądził, aby w ogóle dała radę. Poszedł kawałek po jednym z
grubych konarów. Wyjął z za paska linę zakończoną hakiem. Zamachnął się kilka
razy w powietrzu, po czym zarzucił na solidną gałąź kilka metrów nad sobą.
Sprawdził czy jest wystarczająco mocno zaczepiona. Kiedy test wypadł
pozytywnie, złapał wyżej i odbił się, przeskakując na drugą stronę. Jego stopy
stanęły po drugiej stronie wąwozu. Szarpnął w odpowiednim geście liną, a hak
odczepił się z wysokiego konara, wpadając idealnie w rękę właściciela. Zaczął
zwijać linę, jednocześnie rozglądając się za Hinatą. Nie dostrzegł jej po
drugiej stronie. Pomyślał nawet, że gdzieś się schowała, czy też odeszła. Do
głowy podeszła mu jeszcze jedna myśl. Spadła? Już chciał podejść bliżej
urwiska, aby zajrzeć w dół, kiedy usłyszał głos.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Ruszamy dalej?<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Uchiha gwałtownie odwrócił się
za siebie. Stała tam ona cała, z niewinnym uśmiechem. Jakim cudem? Przemknęło
mu przez głowę. Przecież była za nim. On przechodzenie przez wąwóz miał
dopracowane do perfekcji, a ona jak się przedostała?<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Jak to zrobiłaś? - Zapytał
stanowczo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Przeskoczyłam, chodźmy już.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Odwróciła się delikatnie, po
czym chciała ruszyć, ale on szarpnął ją za ramie, odwracając w swoją stronę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Jak to zrobiłaś? - Zapytał
jeszcze bardziej stanowczym tonem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Przeskoczyłam. - Tym razem ton
jej głosu nie był już tak pewny jak chwilę wcześniej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Nie kpij ze mnie. Nie jestem
ślepy, ani naiwny.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Przecież to nie jest ważne
jak. Możemy już iść do wioski.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Nigdzie stąd nie pójdziesz,
jeśli nie powiesz mi jak to zrobiłaś. - Warknął nieprzyjemnie, ciągle trzymając
jej ramie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Jeśli ci powiem, to obiecasz,
że nikomu tego nie zdradzisz? - Zapytała go z obawą w głosie. Nie chciała z nim
zadzierać, a czuła, że inaczej nie uda się z tego wybrnąć, niż mówiąc prawdę.
Nie chciała też psuć relacji między nimi, skoro jako uczeń i mistrz mieli się
często widywać.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Mów! - Prawie że rozkazał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Obiecaj. - Wypowiedziała
hardo, czekając na to jedno słowo, które da jej możliwość zdradzenia sekretu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Obiecuję. - Burknął pod
nosem. Bez względu na to jaki sekret skrywała, obiecywanie milczenia było bez
sensu. On i tak nie planował rozmawiać z kimkolwiek o dzisiejszym dniu i tym,
że z nią rozmawiał. Dodatkowo zdradzanie sekretu przejścia przez wąwóz nie leżało
w jego interesie. To było jego sekretne miejsce, a każdy nieproszony gość był
niemile widziany.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Dobrze, powiem więc. - Wzięła
kilka wdechów, zastanawiając się jak dobrać słowa. - Tylko pamiętaj, że nie
możesz o tym rozpowiadać, bo czekają cię niemiłe konsekwencję. - Na jej twarzy
było widać powagę i przekonanie, że to co mówi jest ważne i prawdziwe. Przełknęła
ślinę z zaciśniętymi oczami. Kiedy rozchyliła powieki, wypowiedziała słowa,
które miały wyjaśnić wszystko. - To magia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Sasuke przyglądał jej się
bacznie. Jego mina nie zmieniła się od chwili wypowiedzenia ostatniego słowa.
Nie można było wyczytać jego myśli, ani kolejnego kroku. W pewnym momencie
puścił ją.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Już wiem czemu interesujesz
się Naruto. - Rzekł surowo, po czym zaczął iść w stronę wioski.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Tak? - Zapytała z
zadowoleniem. Przyjął jej wyjaśnienia dużo lepiej niż się spodziewała. - Co
masz na myśli?<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Pewnie widzisz w nim bratnią
duszę, bo oboje jesteście zdrowo porąbani.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Hinacie nie
podobało się porównanie jakie odnosiło się do niej i Naruto. Nic jednak nie
powiedziała. Pokonali kilka kroków, po czym Sasuke potknął się, ale złapał
równowagę, i jakby nigdy nic szedł dalej starając się nie dać po sobie znać, że
był zły. Uchiha się nie potykają, zwłaszcza w towarzystwie. Przez jego głowę
przeszła myśl, że może Hinata naprawdę była wiedźmą, tak jak to ludzie mówili.
Szybko jednak wybił sobie z głowy taką myśl. To by potwierdzało istnienie magii,
w którą on nie wierzył i nie zamierzał nigdy uwierzyć.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Gdy w końcu znaleźli się wystarczająco
blisko terenów, na których ktoś mógłby ich razem zobaczyć, Sasuke przystanął i
spojrzał na dziewczynę. Zmierzył ją nieprzychylnym spojrzeniem. Obserwacja
Hinaty utwierdzała go w przekonaniu, że jakiekolwiek szkolenie nie będzie miało
sensu, przy tak gapowatej osobie. Prędzej żółw zacznie latać, niż ona walczyć.
Rozejrzał się. Nie potrafił pozbyć się wrażenia, że nie są tu jedynie we dwoje,
choć nigdzie nikogo nie dostrzegał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Kiedy zajdzie słońce, przyjdź
do mnie i zapukaj pięć razy. - Rzekł twardo, jakby mówił do kogoś mało
kumatego.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Dobrze. - Odpowiedziała
odrobinę zdyszana. Tępo jakie narzucał Sasuke było zdecydowanie za szybkie dla
niej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Nie wcześniej, nie później i
pięć razy, bo nie otworzę drzwi. - Nie do końca dowierzał jej, że zapamiętała
zasady jakie narzucił.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Po zachodzie słońca, zapukać
pięć razy. Będę punktualnie. - Odpowiedziała mu jednym tchem, z lekkim
uśmiechem na twarzy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Zobaczymy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Po tym jednym słowie odwrócił
się i poszedł w stronę swojego domostwa. Pokonał kilkanaście kroków, po których
poczuł na łydce, tuż nad kostką smagnięcie pokrzywy. Noga zaczęła intensywnie
szczypać i swędzieć, ale on nie zatrzymał się. Zagryzł zęby, udając, że nic się
nie stało. Nie mógł uwierzyć, że był tak rozkojarzony, że nie zauważy
przeklętego zielska na drodze. Jako Uchiha nie pokazał ani na twarzy, ani po
swoim zachowaniu, że cokolwiek się stało. Meri z zadowoleniem potarł dłonie.
Najwyraźniej towarzyszące mu pragnienia względem bruneta były zbyt silne, a ta
jedna, jakże dorodna pokrzywka, to przecież nic strasznego. Do wieczora nie
będzie nawet śladu, ale przez najbliższe kilkanaście minut będzie szczypało, i
to bardzo. Już on się o to postarał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Hinata z zadowoleniem i
podekscytowaniem przyglądała się odchodzącemu mężczyźnie. W końcu któryś z jej
planów miał szansę na powodzenie. Trochę bała się, że Sasuke zdradzi jej sekret
Naruto, czy też komuś innemu, kto mógłby ją zdemaskować przed blondynem. Do
domu wracała w podskokach, nucąc pod nosem wesołą melodię. Meri główkował co mogło
wpaść do głowy Sasuke. W pewnym momencie zamarł, przystając na drodze. Ponieważ
był niewidoczny, nie musiał się martwić, że ktoś go zauważy, a tym bardziej
jego zaniepokojenie. Przyszła mu do głowy myśl, która kazała powściągnąć
radość. Co jeśli Uchiha za pomoc będzie oczekiwał od Hinaty jej kobiecość?
Mężczyźni często przyjmowali właśnie takie zapłaty. Jak postąpiłaby w takiej
sytuacji jego przyjaciółka? Jako naiwne dziewczę, raczej nie zakładała takiej
opcji. Kącik ust skrzata powędrował w górę. Do głowy przyszedł mu paskudny,
zakazany czar. Jeśli interes nie stanie, to nic cwaniaczek nie zdziała, choćby
chciał i kombinował na wszystkie możliwe sposoby. Spokojniejszy poszedł za
Hinatą do domu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Młoda dziewczyna z
podekscytowaniem, ale i niepokojem wyczekiwała zachodu słońca. Kiedy ostatnie
promienie znikały za horyzontem, a na niebie pozostawała jedynie pomarańczowa
łuna, ona stała już przed domem Sasuke, nie chcąc spóźnić się i przegapić
okazji jaką dostała od losu. Zgodnie z zastrzeżeniem Sasuke, zapukała dokładnie
pięć razy, robiąc krótkie odstępy między uderzeniami, tak aby nie było żadnej
wątpliwości co do ilości. W drzwiach nie stanął właściciel domu. Kazał jej
czekać na tyle długo, że zastanawiała się czy nie powinna powtórzyć niedawno
wykonanej czynności. Kiedy zacisnęła dłoń w pięść i zaczęła przymierzać się do
kolejnych pięciu uderzeń, Meri złapał ją za skrawek płaszcza, pociągając w
dół. Sugerował w ten sposób, że to będzie o pięć puknięć za dużo i drzwi się
przed nią nie otworzą. Szybko pojęła jego myśl, choć bardziej była przekonana,
że brunet nie dosłyszał uderzeń w drzwi, przez co jej szansa znikała z każdą
kolejną chwilą, w której niebo stawało się coraz ciemniejsze. W końcu straciła
nadzieję, a jej twarz przyodział smutek. Nie zrezygnowała mimo tego. Obeszła
dom dokoła, wypatrując światła w którymś z okien. Wszędzie było ciemno.
Pomyślała, że Sasuke ją oszukał, lecz mimo tego nie poddała się. Usiadła pod
drzwiami, licząc, że gdy wróci, dotrzyma danego jej słowa. Przymknęła oczy
wyobrażając sobie siebie z Naruto. Roześmiana twarz blondyna, z szeroko
otwartymi oczami, zawsze poprawiała jej humor i dodawała siły w trudnych
chwilach. Myśląc o nim, nie odczuwała samotności, a nieprzychylne spojrzenia
mieszkańców były bez znaczenia. Wystarczyłoby jej, aby on się do niej
uśmiechnął co rano, a cały jej świat byłby piękny i wspaniały.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Wstawaj! - Z rozmyślań wyrwał
ją męski, nieprzychylny głos. Mężczyzna miał już dość obserwowania jej. Liczył
na jakąś skuchę, ale ona potrafiła zarówno słuchać jak i stosować się do
wydawanych poleceń. Oznaczało to, że inteligencją przewyższała przynajmniej
połowę z kobiet zamieszkujących wioskę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Hinata podniosła się sprawnie,
próbując dostrzec coś więcej w szarościach, jakie panowały na zewnątrz. Sasuke
przysunął się bliżej drzwi, po czym bez problemu wsunął klucz w zamek.
Pociągnął za klamkę, jednak jak przystało na dżentelmena, przepuścił ją
przodem. Hinata weszła powoli, nie wierząc, że znalazła się w domu Uchihy.
Przez myśl przeszło jej pytanie, jak wiele osób miało okazję przekroczyć próg
tego domu. Sasuke nie był towarzyski, to też podejrzewała, że jest ona jedną z
nielicznych osób dostępującą szansy zajrzenia do środka. Lekko się uśmiechnęła,
kiedy zdała sobie sprawę z tego, że Naruto na pewno był tu nie raz i choć mała,
to istnieje szansa, że przyjdzie i tego wieczoru.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Tędy. - Sasuke zapalił jedną
z lamp naftowych i wskazał drogę, którą miała kroczyć dziewczyna w dalszą część
domu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Rozglądała się z
zaciekawieniem. Spodziewała się bałaganu, nieładu, tudzież mrocznego wnętrza,
jakie pasowałoby do samotnego, na swoje własne życzenie, młodego mężczyzny. Zamiast
tego, w słabym blasku lampy, ujrzała perfekcyjnie wysprzątany dom, uderzający
po oczach dostojnością i szykiem. Było zbyt ciemno, aby mogła dojrzeć więcej
szczegółów, nad czym odrobinę ubolewała. Sasuke poprowadził ją na wygodną sofę
w jednym z pokoi. Usiadła niepewnie, czując, że nie pasuje do tego miejsca. Ona
była prostą, zwyczajną dziewczyną, niezdarną i nie bardzo lubianą. To miejsce
odzwierciedlało kogoś takiego jak Sasuke, dumnego, zadbanego, pewnego siebie z
ekscytującym wyglądem. Kogoś, kto miał to, czego chciał i zamykał się na to,
czego nie potrzebował. Po chwili przed nią pojawił się Uchiha z poważną miną. W
dłoni trzymał miecz, schowany w pięknej ozdobnej pochwie. Podał go jej, a ona
bez słowa wyciągnęła swoją dłoń, przyjmując podarek. Nie bardzo wiedziała co ma
zrobić w tej chwili.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- To miecz przekazywany w mojej
rodzinie z pokolenia na pokolenie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Dlaczego mi go dajesz? -
Wystrzeliła z pytaniem, nie czekając na dalsze słowa Sasuke.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Nie bądź głupia. - Rzekł
twardo, z nieukrywaną krytyką jej zachowania. - Nigdy nie podarowałbym nikomu
pamiątki rodzinnej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Ale... - Nie dokończyła,
zdając sobie sprawę, że to co sobie pomyślała, było niemądre.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- To właśnie twoje zadanie.
Będę cię szkolił, pod warunkiem, że go naostrzysz. Ma być w stanie przeciąć
spadającą kartkę papieru.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Spadającą kartkę papieru? -
powtórzyła cicho po nim, nie dowierzając jakie wytyczył jej zadanie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Daję ci na to dwa tygodnie. -
Kompletnie zlekceważył jej słowa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Meri odetchnął z ulgą. Nie
musiał rzucać, żadnego zaklęcia, skoro Sasuke nie zachował się źle w stosunku
do dziewczyny. Był co prawda niemiły, ale mógł mu to puścić mimo uszu, skoro
zadanie nie miało uwłaczać czci dziewczyny. Skrzat z trudem powstrzymywał
radość. Równie banalnego wyzwania, nie mogła dostać Hinata od Uchihy. Naostrzyć
mieczyk? Palce zaczęły go świerzbić, przez co z trudem powstrzymywał się od
rzucenia zaklęcia od razu. Dwa tygodnie to czas zbyt długi nawet dla zwykłego
człowieka. Mają przecież bardzo dobrego kowala we wiosce, który poradziłby
sobie ze szczególnie tępym orężem w góra dwa dni. Tak jednak postępują ludzie.
Skrzaty wypowiadają jedno proste zaklęcie. Czasem trzeba je powtórzyć kilka
razy, ale cały proces to góra jedna godzina, przy bardzo opornej broni.
Oznaczało to, że Hinata będzie miała swojego nauczyciela, a Uchiha w żaden
sposób się nie wykręci. Meri uśmiechnął się, patrząc na bruneta. Przez głowę
przeszła mu myśl, że może ten gburowaty młodzieniec udaje tylko takiego
niedostępnego, a tak naprawdę chce spędzić z Hinatą więcej czasu. W końcu
dziewczyna wcale nie była brzydka. Niezdarna owszem, co było poniekąd jego
zasługą. Trochę roztrzepana, nieobyta w towarzystwie, ale nie głupia. Posiadała
wiedzę praktyczną, dającą jej duże pole do popisu w lecznictwie, sama hodowała
króliki, szyła, gotowała, potrafiła postawić na nogi niejednego stojącego jedną
nogą w grobie. Byłaby pewnie też bardziej lubiona, gdyby ludzie nie przypięli
jej łatki dziwaczki, co w większości również zawdzięczała najlepszemu
przyjacielowi i starszej kobiecie, która ją wychowywała.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Możesz już iść. - Sasuke
burknął pod nosem, nie chcąc przeciągać spotkania z Hinatą.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Dziewczyna skinęła głową, po
czym udała się w stronę wyjścia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Do zobaczenia, Sasuke. -
Krzyknęła zanim zniknęła za drzwiami.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Uparte utrapienie. - Sasuke
wziął głęboki oddech. Nie podobał mu się plan szkolenia kogokolwiek. Sam pomysł
wydawał mu się bez sensu, dlatego nie rozumiał, czemu on z nią w ogóle dyskutował
o ewentualnych treningach.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 13pt;"><br /></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: center;">
<span style="font-size: 13pt;"> * * *</span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;"> </span><span style="font-size: 13pt;">Meri zatarł rączki. Jego
uśmiech na twarzy szeroko odsłaniał zęby. Kazał Hinacie wyciągnąć miecz z
pochwy i ułożyć na stoliku. Dziewczyna sprawnie wykonała jego polecenie.</span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- No to szykuj się Młoda. Zaraz
mieczyk będzie ostry jak brzytwa, a od jutra Sasuke będzie twoim nauczycielem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Uniósł dłoń, wypowiedział kilka
słów pod nosem i wycelował zaklęcie w miecz rodziny Uchiha. W ułamku sekundy
pomieszczenie rozświetlił błysk. Początkowo źródło światła było skupione
wyłącznie na broni. Szybko jednak rozeszło się promieniście dokoła.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">Niczym fala uderzeniowa
postrącało wszystkie luźne przedmioty z szafek. Kilka z buteleczek potłukło
się, niektóre turlały się jedynie po podłodze. Najbardziej ucierpiał magiczny
stwór. Odrzuciło go bowiem, przez co uderzył w ścianę, a wieszak stojący obok
przewrócił się na niego, zasłaniając całkowicie ubraniami na nim zawieszonymi.
Hinata przewróciła się jedynie, choć był to raczej niefortunny upadek. Głową
bowiem uderzyła w rant pobliskiej szafki.<o:p></o:p></span></div>
<div class="ANNZWILL" style="margin-bottom: 8.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 8pt;">
</div>
<div class="ANNZWILL" style="margin: 0cm 0cm 8pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 13pt;">- Cholera by to! - Jako
pierwszy odezwał się Meri. Niezdarnie wykopał się ze sterty ubrań. Nie
zwracając uwagi na szkło na podłodze, podszedł do stolika. Miecz leżał tam
dalej, w nienaruszonym stanie. - No jo, magiczny! A niech cię jasna cholera
potomku Uchiha. - Zrezygnowany i zdenerwowany spojrzał na swoją przyjaciółkę. -
Ani czary ani nawet najlepszy kowal na świecie nie pomogą. Załatwił nas.<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="ANNZWILL">
<div class="ANNZWILL">
<br /></div>
<br />
<div class="ANNZWILL">
<br /></div>
</div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14pt;">* * * * *<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
<br />
<div class="ANNZWILL">
<span style="mso-bidi-font-size: 14.0pt;">W bólach i trochę
kazałam Wam na ten rozdział czekać, ale jest :)<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<br /></div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-51923304401912019892018-12-24T23:46:00.001+01:002022-08-01T01:45:11.807+02:00Dzień w Raju - Rozdział 5<br />
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
<span style="color: #92cddc; font-family: "adobe garamond pro bold" , "serif"; font-size: 16pt;"><br /></span></div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
<span style="color: #92cddc; font-family: "adobe garamond pro bold" , "serif"; font-size: 16pt;">Wesołych i pogodnych
świąt :)<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
<span style="color: #92cddc; font-family: "adobe garamond pro bold" , "serif"; font-size: 16pt;">A za kilka dni udanego
wyskoku do nowego roku.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
<span style="color: #92cddc; font-family: "adobe garamond pro bold" , "serif"; font-size: 16pt;"><br /></span></div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">* * * * *<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Kilka
kolejnych dni dla dwójki przyjaciół minęły bardzo szybko. Raport napisali
wspólnie, aby móc zająć się kolejną trudną sprawą. Jakieś dwa miesiące
wcześniej zaginęła dwudziesto trzy letnia kobieta. Nikt nie wiedział, co się z
nią dzieje, aż jej ciało wypłynęło na brzeg pobliskiego jeziora. Ślady
wskazywały, że mogło chodzić o napaść na tle seksualnym. Sasuke wraz z Naruto
szybko zaangażowali się w śledztwo. Skoro ktoś zrobił to raz, mógł spróbować
ponownie. Liczył się więc czas, aby uniknąć takiej sytuacji. Uchiha wspólnie z
Uzumakim przesłuchali rodzinę dziewczyny. Kobieta przez pięć lat spotykała się
z mężczyzną, który jak myślano, miał zostać jej mężem. Zaręczyli się, ale ona
po pół roku zerwała plany małżeńskie, zaczynając spotykać się z kimś innym. Obaj
panowie nienawidzili się szczerze, a na przesłuchaniu zachowywali się dziwnie.
Policja w domu dziewczyny znalazła listy z pogruszkami, sugerujące, że jeśli
nie odejdzie od aktualnego kochanka i nie wróci do poprzedniego, to spotka ją
coś złego. W jej telefonie było pełno smsów od byłego partnera, z błaganiem o
to, by wróciła do niego. Ona odpisywała początkowo, że to nie ma sensu, ani nie
wchodzi w rachubę, a później przestała reagować na wszelkie wiadomości. Ślady
wskazywały na byłego partnera. Śledczy mięli jednak wątpliwości. Jego smsy i
listy, jakie otrzymywała od anonimowego adresata, były pisane innym stylem. W
pogróżkach można było dopatrzeć się wyrafinowania, którego nie miał były
narzeczony. Sasuke próbował rozgryźć, kto jeszcze mógł skorzystać na śmierci
dziewczyny. Tak bardzo pochłonęła go praca, że zapomniał o układzie, jaki
zawarł kilka dni wcześniej z mężczyzną podającym się jako Mrozu. Uchiha zdziwił
się widząc, kto stoi przy wejściu do jego mieszkania. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Mogłeś zadzwonić, nie czekałbyś pod drzwiami. - Sasuke starał się ukryć
zaskoczenie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Nie czekałem. Wiedziałem, że wracasz do domu, to też postanowiłem się wybrać do
ciebie. Jestem tu zaledwie od jakiś czterdzieści sekund. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Sasuke
nie chciał wiedzieć, skąd ktoś taki jak Mrozu wiedział, że o tej porze będzie w
domu. Czasem niewiedza jest lepsza. Przybyły mężczyzna nie trzymał w dłoni
żadnej teczki, ani choćby kartki. Wyglądało jakby przechodził w pobliżu i
postanowił zajrzeć. Od tak przyjacielskie odwiedziny. Policjant spodziewał się,
że tego dnia zakończy się jego poszukiwanie Hinaty, bo nie istniała możliwość
dotarcia do niej bez nakazu, a wiadomo, że nikt nie dostanie go bez konkretnego
powodu. Ta myśl nie wywołała smutku ani rozczarowania u bruneta. Był już zmęczony
tą sprawą i chciał ją zakończyć, zanim Naruto dowie się, co on robi po pracy.
Choć Uzumaki był dla niego jak brat, to wolał nie wdrażać go w temat
księżycookiej kobiety. On by nie odpuścił, robiąc mu przy okazji dużo wstydu w
pracy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Sasuke
otworzył drzwi, wpuszczając przodem gościa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Nie cieszysz się, że mnie widzisz? - Mrozu zapytał, chcąc nieco poprawić
atmosferę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Miałem ciężki dzień. - Odrzekł Uchiha nie chcąc wchodzić w szczegóły, że taki
jest prawie zawsze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Masz komputer? <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Ruchem
głowy wskazał mu właściciel mieszkania, gdzie może znaleźć to, o co zapytał.
Chwilę trwało, zanim Mrozu dostrzegł torbę z laptopem. Spodziewał się raczej
jednostki stacjonarnej. Podszedł do stolika i wyciągnął laptopa, a następnie
zabrał się za jego podłączanie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Chyba nie często z niego korzystasz. - Urządzenie wyglądało jak nowe. Żadnej ryski,
choć model wskazywał, że raczej to kilkuletni sprzęt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Nie mam na to czasu. Chcesz herbatę? <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Poproszę kawę z mlekiem i cukrem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Mleka to raczej nie mam. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Więc niech będzie herbata i poproszę hasło. - Ruchem głowy Mrozu wskazał na
ekran. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Sasuke
podszedł i wprowadził ciąg znaków odblokowujący dostęp do komputera. Niewiele
na nim miał, dlatego nie przeszkadzało mu, by ktoś z niego miał skorzystać.
Zostawił Mrozu w salonie, a sam udał się do kuchni przyrządzić herbatę. Gdy
wrócił, jego gość coś pisał na klawiaturze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
To co cię do mnie sprowadza? - Zapytał Uchiha, gotowy na złe informacje. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Znalazłem ją. - Odparł z dumą mężczyzna, ciesząc się jak małe dziecko, kiedy
dostrzegł zaskoczenie na twarzy Sasuke. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Mrozu
przekręcił komputer w stronę policjanta, pokazując zdjęcie uśmiechniętej
dziewczyny, o długich, rozpuszczonych włosach w zwiewnej sukience, na jachcie
otoczonym wodą. Jedno kliknięcie myszką i przed ich oczami pokazała się ta sama
kobieta, tym razem zdjęcie zrobione było z bliska, a koło niej stał czarnowłosy
mężczyzna z oczami jak węgielki. Oboje byli wyraźnie zadowoleni. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Ona nazywa się Hinata Hyuga, a on Menma Ushi. Zdjęcie zrobione rok temu, po tym
jak się zaręczyli. Za niecałe dwa miesiące biorą ślub. Pierścionek jaki masz,
ona dostała od niego, w dniu zaręczyn. Koleś jest synem Ibuka Ushi. To jeden z
najbogatszych biznesmenów w tym kraju. Kasy ma jak lodu, to też go stać na
takie cudeńka. Jej ojcem jest Hiashi Hyuga. Mieszka czterdzieści kilometrów
stąd i też śpi na forsie. Para idealna na okładkę magazynu, choć ten Menma to
podobno niezły wywijas, no ale jak się ma tak ważnego tatusia, to na więcej
można sobie pozwolić, bo wszystko ci się upiecze. Pogrzebałem trochę i udało mi
się dostać jej adres. - Na stoliku położył małą karteczkę z zapisanym
adresem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Znalazłeś coś, co mogłoby sugerować, że ma jakieś kłopoty? - Sasuke miał mętlik
w głowie. Jedna z opcji, której nie chciał usłyszeć, właśnie stawała się
boleśnie realna, co mu się nie podobało. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Kłopoty? To spokojna dziewczyna. Trochę szara myszka, choć niebywale atrakcyjna
jak na taką osobę. Co masz na myśli mówiąc o kłopotach? <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Zdawała się smutna i zagubiona, gdy ją widziałem. Jakby coś się stało. - Uchiha
zyskał dużo szacunku dla pracy, jaką wykonał Mrozu, przez co postanowił
otwarcie powiedzieć to, co go zastanawiało. <o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
No wiesz, wesele tuż tuż, to też mogła martwić się, że coś nie idzie wedle
planu, albo sukienka źle leżała. To kobieta, a one bardzo się takimi sprawami
przejmują. Mogła się też o coś z narzeczonym pokłócić. Powodów jest
wiele. Skoro zgubiła pierścionek, to musiała być nieźle roztargniona.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Sasuke
nie wnikał w to, jak Mrozu doszedł do wniosku, że Hinata zgubiła pierścionek.
Odpowiadało mu, że nie zadawał zbyt wiele pytań, na które on nie chciałby
odpowiadać.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Jak ją znalazłeś? - Musiał zapytać z ciekawości. Zagadkowy mężczyzna zachowywał
się tak, jakby było to dziecinnie proste, a przecież on nie miał pomysłu jak
zabrać się do poszukiwań w sposób nie ujawniający jego zainteresowania.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Ma się te swoje sposoby. - Zaśmiał się Mrozu, ciesząc się w duchu, że udało mu
się sprostać powierzonemu mu zadanie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Przez firmę ubezpieczeniową? - Sasuke chciał pokazać, że i on miał jakiś pomysł
na podejście do sprawy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Biorąc pod uwagę to co mi powiedziałeś, miałem wystarczająco dużo danych, aby
spróbować czegoś prostszego. Nie ukrywam, że imię dziewczyny odegrało kluczową
rolę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Dobrze wiedzieć.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Czemu chciałeś ją znaleźć? - Mrozu w końcu zapytał o powód, licząc, że Sasuke
polubił go wystarczająco, aby coś mu zdradzić.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Mówiłem, że to sprawa prywatna. - Ton Uchihy wskazywał, że nie będą o tym rozmawiać.
Całe szczęście gość szybko to załapał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Masz dla mnie jeszcze jakieś zadanie?<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Coś się znajdzie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Sasuke
wprowadził Mrozu w nową sprawę, którą aktualnie rozwiązywał z Naruto, licząc,
że dzięki temu nie padnie już żadne pytanie dotyczące Hinaty. Gdy to zrobił,
jego gość poszedł sobie, zostawiając policjantowi namiary na siebie, gdyby
chciał coś jeszcze od niego. Za drzwiami zacisnął z zadowolenia pięści.
Wyglądało na to, że zawarli niepisaną umowę o współpracy, a przecież tego
właśnie chciał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Sasuke
był o wiele mniej radosny. Informacje, które przyniósł mu Mrozu, nieszczególnie
przypadły mu do gustu. Obejrzał profil Menmy, gdzie sporo z jego zdjęć pokazywało
szczęśliwą parę. Widok Hinaty w objęciach innego nieco go drażnił. W końcu nie
wytrzymał i poszedł pod prysznic. Miał dość całego dnia. Przed pójściem spać
postanowił, że w wolnej chwili pojedzie do Hinaty, aby oddać jej pierścionek.
Był zły i jednocześnie ciekawy jej reakcji, kiedy stanie przed nią oko w oko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="powicenie" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">* * * * *<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Dwa
dni później Sasuke podjechał pod adres, jaki spisał mu na kartce Mrozu. Osiedle
należało do zadbanych. Bloki wyglądały na starsze budownictwo, choć niedawno
odświeżona elewacja dodawała im wyraźnego szyku i wdzięku. Miejscowi
graficiarze przystroili je swoimi dziełami sztuki, które mocno
kontrastowały swoją różnorodnością barw z eleganckimi elewacjami. Uchiha
rozejrzał się, zastanawiając się czy powinien w ogóle opuszczać auto. Sprawa
była jasna i klarowna. Hinata miała narzeczonego. Data ich ślubu była zbyt
bliska, aby mogła nie mieć znaczenia. Za niecałe dwa miesiące miała stać się
żoną innego mężczyzny. Człowieka, z którym konkurowanie nie miało sensu.
Najlepsza partia w mieście. Bogaty, według wielu kobiet przystojny, z mocnymi
plecami. Co mógł zaoferować on? Pensję policjanta? Mieszkanie wzięte na kredyt,
który miał spłacać jeszcze przez dwadzieścia pięć lat? Sierota z kryminalistą w
rodzinie, hańbą na honorze, żądny zemsty, nie zdolny do miłości. Każda
inteligentna kobieta wybrałaby tego, przy którym niczego jej nie zabraknie.
Sasuke wziął do ręki telefon i odblokował. Na ekranie pokazało się ostatnio
oglądane zdjęcie z przeglądarki. Uśmiechnięta dziewczyna, w zwiewnej, letniej
sukience stała na jachcie i spoglądała na niego, a on nie mógł oderwać wzroku.
Widział ten uśmiech na żywo. Tylko przez chwilę, ale się pojawił, gdy wypiła
czerwonego drinka, przygotowanego przez Sasoriego. Nie pamiętał jak wtedy na
niego zareagował. Zapamiętał uśmiech, ale nie sądził, że więcej się nie powtórzy. Samo
zdjęcie wywoływało w nim zarówno uśmiech, jak i smutek. Nie mógł sam siebie
zrozumieć. Nigdy nawet przez myśl mu nie przeszło, że mógłby być tym drugim dla
jakiejkolwiek kobiety. Nawet jego matka stawiała go wyżej w hierarchii od
reszty męskich członków rodziny. Kobiety szalały, gdy się pojawiał. Podrywały
go zarówno młode, jak i te dojrzałe. Był pewny, że strzała Amora trafi również
Hinatę. Dziewczyna dobrze maskowała swoje zainteresowanie, co mu odpowiadało.
Nie była nachalna, ale w taksówce stanowczo dała znać, czego chce. Wtedy
chciała jego, a on jej. Nie chciał jej skrzywdzić. Kochając się z nią, starał
się, aby było jej równie dobrze jak jemu. Podświadomie liczył na ciąg dalszy.
Nie na związek, bo on nie bawił się w związki. Mogli się spotykać od czasu do
czasu, by umilić sobie czas. Jej ucieczka zmieniła wszystko. Już nie myślał o
właścicielce księżycowych oczu, w kategoriach przyjaźń z plusem. Wiedza, że
niedługo ma zostać mężatką, wywoływała w nim złość. Nie mógł znieść myśli, że
może w tej chwili ona robi to z innym. Sasuke wyłączył otwarte zdjęcie, a drugą
dłonią przetarł twarz.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Co ja tu robię? - Zapytał szeptem, nie mogąc uwierzyć w to, że ma tak
niedorzeczne myśli. On, Sasuke </span><span style="font-size: 14pt;">Uchiha zdecydowanie tak nie postępuje! Jest nieczuły na takie
sprawy i wszystko jedno mu, z kim sypiają wszystkie kobiety na świecie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt;">Mimo wojny, jaka powstała w jego głowie, nie odjechał. Siedział
i obserwował, zbierając się sam w sobie, aby podejść pod drzwi mieszkania
Hinaty. Jakaś cząstka jego kazała mu zostać w aucie. W czasach, kiedy jeszcze
był szczęśliwy i miał rodzinę, jego starszy brat powiedział mu kiedyś:
"Jeśli masz przeczucie, to go nie lekceważ. Pójdź jego śladem i przekonaj
się, gdzie cię zaprowadzi." Coś w nim </span><span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">krzyczało, by obserwował dalej, więc siedział prawie
pół godziny. W końcu spostrzegł drobną postać w ciemnej czapce i trochę za
dużej kurtce, idącą w stronę blokowiska. Bez wątpienia była to kobieta.
Rozglądała się nerwowo w każdą stronę, przez co wzbudziła jego zainteresowanie.
Przystanęła nawet na chwilę, po czym ruszyła dalej. Mały chłopiec biegł za
piłką, którą wykopnął jego kolega. Wpadł na dziwnie zachowującą się kobietę.
Czapka spadła jej z głowy. Ta krótka chwila wystarczyła, aby Sasuke dostrzegł
osobę, którą poszukiwał od jakiegoś czasu. Uderzył go strach wymalowany na jej
twarzy. Rzuciła się po okrycie głowy, osłaniając się natychmiast po
podniesieniu czapki. Ponownie rozejrzała się nerwowo po okolicy. Skupiała wzrok
na niektórych z aut, ale nie na jego. Ruszyła powoli w stronę swojego bloku.
Zastanawiał się czy wyjść od razu, ale ponownie zdał się na instynkt. Teraz
mogłaby uciec, poza tym nie chciał robić zamieszania przy świadkach. Znał jej
adres i mógł zadzwonić do drzwi w każdej chwili, wiedząc już, że jest w domu.
Odczekał, aż zbliżyła się do klatki. Wyjął spokojnie kluczyki i wyszedł w
momencie, kiedy zniknęła za drzwiami. W tej samej chwili wyszedł z auta również
inny mężczyzna. Miał zarzucony kaptur na głowę, przez co nie było widać, kim
jest. Sasuke był pewny, że w ciągu ostatniego kwadransa nikt nie zajechał na
parking. To oznaczało, że również i on czekał. Uchiha nie śpieszył się. Chciał
zobaczyć czy po raz kolejny przeczucie podpowiada mu prawidłowo. Zakapturzony
mężczyzna szybkim krokiem ruszył w stronę klatki, gdzie nie tak dawno zniknęła
Hinata. Ostatnie piętnaście metrów przebiegł. Na domofonie wpisał numer, po
czym wszedł i ruszył dalej. Uchiha nie zdążył dojść do klatki, przed
zamknięciem się drzwi. Zadzwonił więc pod numer, który na pewno nie należał do
Hinaty i jak przypuszczał, należał do kogoś na wyższym piętrze.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Słucham? - Odezwał się męski głos.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Poczta. - Sasuke uśmiechnął się w duchu, bo miał szczęście trafiając na kogoś
płci męskiej. Oni zazwyczaj są bardziej leniwi i z wyższego piętra raczej nie
będzie mu się chciało od razu zejść po jakiś list do skrzynki na dole.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Proszę. - Odrzekł bez entuzjazmu mieszkaniec bloku, po czym rozeszło się
brzęczenie zamka i cisza w głośniczku.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Policjant
nie udał się do windy, tylko od razu ruszył na klatkę schodową. Zakładał, że
Hinata mieszka na drugim piętrze. Już po drodze słyszał jakieś głosy, które nie
brzmiały na spokojną, miłą rozmowę. Rumor nasilał się z każdym przebytym
stopniem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">- A
idź stąd, bo dzwonię na policję! - Echo poniosło po korytarzu i klatce
schodowej głos starszej kobiety.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Odwal się przeklęta starucho. - Odpowiedział jej męski, nieprzyjemny ton.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Sasuke
znalazł się na miejscu w idealnym momencie. Widział jak mężczyzna wyrywa
staruszce miotłę, po czym bierze zamach, aby uderzyć ją, jej własną bronią. Na
linii ataku pojawiła się Hinata, chcąc uratować chwiejącą się kobietę.
Księżycooka mocno zacisnęła powieki i napięła mięśnie, wiedząc, co ją czeka.
Usłyszała dźwięk stłumionego uderzenia, skrzywiła się lekko, ale nie poczuła
bólu, jaki powinien przeszyć jej ciało. Kiedy otworzyła oczy, dostrzegła jak
atakujący mocno zaciska zęby. Przed ciosem uratowała ją dłoń, ściskająca
trzonek od miotły. Idąc wzrokiem za właścicielem zbawczej ręki, poczuła jak
brakuje jej powietrza. Rozpoznała swojego wybawcę, choć ciężko było jej
uwierzyć w zaistniałą sytuację. Nogi ugięły się pod nią. Możliwe, że by upadła,
gdyby starsza pani nie odciągnęła jej nieco dalej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Lepiej się nie wtrącaj. - Wysyczał z groźbą w głosie atakujący mężczyzna.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-
Już się wtrąciłem. - Odpowiedział mu pewnie Sasuke, ani przez chwilę nie
spuszczając z niego wzroku. Wychował się w domu, gdzie nie istniała
wyrozumiałość dla tych, którzy podnoszą rękę na kobietę. Pogarda, jaką odczuł
do zakapturzonego mężczyzny, była wyraźnie wymalowana na jego twarzy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="powicenie">
<br /></div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">* * * * *<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 18.6667px;">Udało mi się :)</span></div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 18.6667px;">No i mam nadzieję, że ten rozdział o wiele bardziej się podobał od poprzedniego :D</span></div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 18.6667px;">Miłej nocki ;))</span></div>
<div class="powicenie">
<br /></div>
<br />Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-76763000933425995072018-12-03T22:50:00.002+01:002022-07-29T16:36:16.182+02:00Dzień w Raju - Rozdział 4<br />
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Sasuke z irytacją spoglądał na przyjaciela. Błyskające,
kolorowe światła raziły mu oczy. To nie one powodowały niezadowolenie na jego
twarzy. Ledwo pojawił się w barze uwielbianym przez Naruto, a już musiał
spławić dwie napalone małolaty, które zabrały się od razu za macanie go po
pupie. No a mówią, że to mężczyźni są zboczeni i napaleni. Uchiha w swoim życiu
wystarczająco dużo otrzymał dowodów obalających tą teorię. Nie chciał myśleć,
do jakich czynów były zdolne kobiety bywające w takich miejscach jak klub
Akatsuki. Nie należał do desperatów, którzy korzystają z każdej nadarzającej
się okazji. Był zdobywcą, tylko jak tu zdobywać, kiedy zdobycz sama pcha się w
ręce? Po raz trzeci obdarzył mijaną kobietę wzrokiem seryjnego mordercy, aby
się od niego odsunęła. Całe szczęście była wystarczająco trzeźwa, by dać mu
spokój.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Początkowo chciał tu przyjść, choć przyjacielowi mówił co
innego. Gdy zdał sobie sprawę, czemu znalazł się w tym klubie, jeszcze bardziej
się zdenerwował, tym razem na siebie. Coraz częściej myślał o tej, która zwiała
od niego z domu, nie zostawiając żadnych namiarów na siebie. Owszem było coś,
co mogło pomóc. Mały krążek, z super brylantem, wart połowę jego auta. Gdzieś
podświadomie nie dawało mu to spokoju. Skoro nie widział u niej tego
pierścionka, to może miała też obrączkę. To by wyjaśniało jej ucieczkę i wybór
jego mieszkania, jako miejsca schadzki. Będąc atrakcyjną kobietą, mogła zbajerować jakiegoś bogatego staruszka, który nie zadowalał jej w łóżku, tak jakby tego chciała.
Wyszła więc na imprezę, początkowo się wahała, a gdy nadarzyła się okazja i
odpowiednia osoba, wykorzystała sytuację.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Idziemy do baru na kolejną rundę. - Naruto wrzasnął do ucha
Uchihy.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Brunet skrzywił się na kolejną dawkę hałasu. Już kiedyś
tłumaczył blondynowi, że wystarczy, aby powiedział to normalnie, bo i tak
przekrzykuje hałas w głośnych klubach, a on nie chce przedwcześnie ogłuchnąć.
Ciężko było mu to wytłumaczyć, a ciągłe powtarzanie robiło się nudne. Podeszli
oboje do miejsca, gdzie klientów obsługiwał Sasori. Mieli tam zniżkę. Uchiha
rozejrzał się, co podchwycił czerwonowłosy mężczyzna.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Jak się udała noc z kobietą z księżyca? - Barman był o
wiele bardziej dyskretny niż Uzumaki, dzięki czemu pytanie usłyszał jedynie
brunet.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Mężczyzna w odpowiedzi wzruszył jedynie ramionami. Szybko
domyślił się, o kogo mu chodzi, choć w pierwszej chwili Sasori go zmylił. Skoro nie
często towarzyszyła mu osoba przeciwnej płci przy barze, to taka
sytuacja musiała zapaść w pamięć, a tym bardziej taka kobieta
jak Hinata. W dodatku uratował ją prawdopodobnie przed gwałtem. Jego
ostatnia myśl podsunęła mu wersję, która bardzo mu się nie spodobała. Co jeśli
dziewczyna, którą tu poznał, wcale nie chciała się z nim kochać? Jej smutne
oczy sugerowały problemy, a on zaczynając zrzucać z niej ubrania, był świadomy
tego, że jest pijana i niekoniecznie świadoma tego, co robi. To tłumaczyłoby
jej ucieczkę, po tym jak organizm zaczął wystarczająco kontaktować. Zakładał,
że ona wykorzystała go w jakimś swoim planie, teraz zaczął zastanawiać się, czy
to nie on wykorzystał jej stan. Wyciągnął telefon i napisał krótką wiadomość do
Chojego, informując, że odwiedzi go następnego dnia. Na jego telefonie szybko
pojawiła się odpowiedź.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Choji: "Lepiej abyś przyjechał teraz. Za dwie godziny
farmimy do rana, to też jutro będę nieprzytomny do wieczora."</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Po przeczytaniu wiadomości, Sasuke podjął szybką decyzję.
Napisał do znajomego taksówkarza, aby podjechał po niego pod klub, po czym
schował telefon i klepnął przyjaciela w ramie.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Ja się zmywam.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- No ale jak? Ty chyba żartujesz. Sasuke!</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Blondyn wrzasnął, ale to nic nie dało. Uchiha parł do przodu,
odchodząc sobie w najlepsze, nie dając szansy na zatrzymanie go w klubie choćby
na sekundę dłużej niż to konieczne. Wyszedł przed przyjazdem zamówionej taryfy.
Odpisał krótką odpowiedź to Chojiego: "OK!" i schował telefon. Kilka
minut później odjeżdżał spod klubu w stronę centrum miasta.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Po około pół godziny od ostatniej wiadomości, brunet znalazł
się przed blokiem znajomego hakera. Wcisnął przycisk z numerem pięć, a po
kilku sekundach brzęczenie dochodzące od drzwi wejściowych, zasygnalizowało, że
Choji odblokował zamek. Sasuke pchnął metalowe drzwi, wchodząc na klatkę
schodową. Spokojnym krokiem wszedł na pierwsze piętro, gdzie już czekał na
niego właściciel mieszkania.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Wchodź. - Zakomunikował, przepuszczając policjanta.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Choji był sympatycznym człowiekiem o nieco większych
gabarytach. Za każdym razem w dłoni trzymał coś do jedzenia. Biorąc pod uwagę
fakt, że niewiele robił przerw od jedzenia, dziwiło, że jego nadwaga nie
przerodziła się w skrajną otyłość. </div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- W zasadzie to nie zdejmuj kurtki. - Rzekł pucołowaty
mężczyzna, wkładając chipsa do buzi.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Sasuke powstrzymał się od komentarza. Uniósł prawą brew,
spoglądając spod byka na znajomego.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Próbowałem znaleźć ten pierścionek. Przeszukałem bazy
większości firm ubezpieczeń. Z takich, które decydują się na tak ryzykowne
inwestycje jest mało. W końcu biżuterię łatwo zgubić. - Jego wypowiedź przerwał
dźwięk chrupania kolejnych chipsów. - Została jedna i jeśli ktoś ją
ubezpieczył, to pewnie w niej.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Sprawdziłeś ją? - Policjant zadał pytanie, chcąc
naprowadzić Chojiego na dobry tor. Nie widział potrzeby na przeciąganie tematu.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Próbowałem, ale dranie mają zaporę, z którą ja sobie nie
poradziłem.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Sasuke ręce opadły. Fatygował się tu po to, aby usłyszeć, że
nic z jego poszukiwań? Miał ochotę przywalić hakerowi za marnowanie jego czasu.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Gdzie ja to położyłem? - Choji zapytał sam siebie, macając
się po kieszeniach. - Aaaa - Podszedł do półki koło drzwi i wrócił z małą
karteczką. - Masz tu namiary na kolesia, który jest Bogiem w tych sprawach. On
ci znajdzie pierścionek i nie tylko.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Co to za koleś? - Sasuke poczuł irytację. Za dużo osób
zaczęło mieszać się w jego osobiste sprawy. Pójście do Shino zaczynało
przynosić więcej złego, niż dobrego.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Mało go znam, bo jest bardzo skryty, ale kiedyś zgadałem
się z nim, że czasami pomagam glinom. No i po nitce do kłębka wyszło, że jara go prowadzenie śledztw. Nie tak dawno napisał mi, że gdybyście potrzebowali
pomocy, a ja nie dałbym rady, to mam ci to dać. - Wyciągnął kartkę, podając ją
brunetowi.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Można mu ufać?</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- To dziwak, ale na pewno nie papla, ani konfident.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Na przyszłość byłbym wdzięczny, gdybyś nie mówił nikomu o
tym, że z nami współpracujesz. Informatorzy powinni pozostać anonimowi. -
Sasuke przypieczętował swoją wypowiedź nieprzychylną miną.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Jasne. - Słowa mężczyzny nie brzmiały przekonywająco. - Tak
w ogóle to nie ma z tobą Naruto? Pokazałbym mu nowego seta, którego wczoraj
zdobyłem. Koksiarski zestaw.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- On nie bierze udziały w tym śledztwie. Dobranoc.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Brunet szeroko otworzył drzwi, chcąc wyjść w mieszkania
maniaka gier i jak najszybciej skończyć temat.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Przekaż Naruto, że mam dla niego kostkę... - Choji przerwał
widząc, że Sasuke nie zamierza nawet zapamiętać nazwy, jaką usiłował podać.
Uchiha nie interesował się grami, przez co zawsze wychodził, jak tylko on i
Uzumaki zaczynali rozmowę o tematyce walczących bohaterów. - Nie ma za co.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Choji nie był zły. Poniekąd sam chciał, aby jego nocny gość
już wyszedł. Musiał się porządnie najeść przed maratonem, jaki planował w
związku ze swoją ulubioną grą. Przybyły policjant był mu nieco nie na rękę, to
też załatwił temat najszybciej jak to możliwe. Wcześniej próbował się czegoś
dowiedzieć a propos pierścionka, ale kiepsko mu szło, no ale przecież jego kumpel
dowie się więcej, Choji za to zyska masę czasu na swoje ulubione hobby.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Sasuke wsiadł do taksówki i kazał odwieść się do domu.
Kierowca dojechał w niecały kwadrans. Przez kilkanaście minut Uchiha walczył
sam ze sobą, aby nie wyciągnąć kartki od Chojiego. Był ciekawy zawartości. Powstrzymał się, bo nie planował zachowywać się jak jego najlepszy przyjaciel. Zakładał, że tam
będzie numer telefonu, czy coś w tym stylu. W domu resztką samokontroli zdjął
na spokojnie buty i kurtkę. Poszedł najpierw do łazienki, później po szklankę
soku i dopiero wtedy wyjął kartkę z kieszeni spodni. Takie postępowanie miało
potwierdzić to, że wcale aż tak mu nie zależy na tym, by postawić kolejny krok
w sprawie znalezionego pierścionka. Jego głowa podsunęła mu kolejną myśl. Może
Hinata ukradła biżuterię, stąd cała ucieczka przed nim. Sasuke rozłożył
papierowy zwitek. Wewnątrz było jedno zdanie, którego się nie spodziewał. Miał
wysłać numer swojego telefonu na podany adres mailowy. Nic więcej i mniej.
Informacja wydała mu się absurdalna. Cała sytuacja zaczynała go męczyć. Jakby
grał w grę typu EXIT. Świat się na niego uwziął. Owszem, rozwiązywał różne
sprawy w swojej pracy, ale żeby coś takiego spotkało go w życiu prywatnym?
Czysty absurd. W pierwszej chwili się zdenerwował. Chwilę później złapał za
telefon, wszedł w prywatnego maila i wysłał numer na wskazany adres. Przyrzekł
sobie, że to ostatnia osoba, którą wdrożył w temat i jeśli to nie pomoże,
zaniesie pierścionek do klubu, aby oni się nim zajęli, a on ostatecznie zapomni
o wieczorze, jaki spędził z zagadkową dziewczyną.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Gdzieś w podświadomości czekał na telefon. Nawet wziął
smartfona ze sobą do łazienki, gdy poszedł się kąpać. Minęły dwie godziny, a
żadne nowe połączenie nie przyszło. Zirytowany swoją własną głupotą, położył
się do łóżka. Czas było zapomnieć o temacie. Podjął decyzję, że kończy ze
śledztwem, które do niczego nie prowadziło. To nie było w jego interesie, aby
odnaleźć właścicielkę pierścionka, skoro ona sama nie robiła nic, aby odzyskać
swoją własność. </div>
<div class="ANNZWILL">
<br /></div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: center;">
* * * * *</div>
<div class="ANNZWILL">
<br /></div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Rankiem wstał nieco niewyspany. Cztery godzinki snu okazały
się kiepskim pomysłem. Naruto, choć przespał podobną ilość godzin, tryskał
humorem i entuzjazmem. Sasuke nie rozumiał jak ten chłopak to robi. Zachowywał
się tak, jakby brał amfetaminę, choć dobrze wiedział, że to nie możliwe.
Uzumaki unikał nawet kawy. Głównie dlatego, że nie odpowiadał mu smak, ale
również dlatego, że zamiast pobudzać, wywoływała u niego senność. Chłopak
mógł więc doskonale wykorzystać swoją energię w ciągu dnia, chociaż lubił spać i
wylegiwać się w łóżku do południa. </div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Dwójka przyjaciół od rana miała masę zajęć do wykonania.
Czekały na nich papiery do przejrzenia, podczas gdy oni pisali sprawozdania ze swoich ostatnich spraw, jakimi zajmowali się przez ostatnie dwa tygodnie. Planowali też wyjść w
teren, by zapoznać się z jednym z nowych tematów. Ich wielki sukces przyczynił się
do obarczania ich większą ilością zadań. Skoro byli dobrzy, młodzi i ambitni,
dostali szansę, aby udowodnić czy to jednorazowy strzał, czy też początek drogi
na szczyt.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Nie myślałem, że bycie policjantem to tyle papierowej
roboty. - Poskarżył się Naruto, widząc jak mało zrobił w porównaniu do tego, co
mu zostało. </div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Sasuke był bardziej sumienny i zdyscyplinowany. Nie rozglądał
się na boki w poszukiwaniu wybawienia, dlatego jemu papierkowa robota szła
znacznie szybciej.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Nie marudź, tylko działaj. - Odrzekł szatyn, nie mając
ochoty wdawać się w dyskusję, która wydłuży ich pracę.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Uzumaki i Uchiha! Kończcie szybciej, bo macie wyjazd
służbowy zaplanowany na dziś. - Kakashi rzucił teczkę z wytycznymi na biurko
Sasuke.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Policjant natychmiast do niej zajrzał, aby zobaczyć, czego ma
dotyczyć ich wyjazd. Naruto doskoczył do kolegi, zaglądając mu przez ramie. On
też był ciekawy, co im tym razem przydzielono.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Ale czad! Jedźmy od razu, a pisanie dokończymy, gdy
wrócimy.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Naruto, jeśli nie skończycie sprawozdań, to wyślę inną
grupę. - Zastrzegł przełożony, co wywołało grymas na twarzy wesołka.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Sasuke.... - Blondyn złożył rączki jak do modlitwy,
przywdziewając na twarz najmilszy z uśmiechów.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Daj te papiery, których jeszcze nie zacząłeś. - Westchnął
zrezygnowany brunet. - Tylko pamiętaj, że gdy wrócimy, to piszesz raport.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Jasne! Wiedziałem, że jesteś najlepszym z przyjaciół. -
Naruto szybko podskoczył do swojego biurka, zabierając z niego dwie teczki, po
czym grzecznie położył je na biurku Sasuke. - Lecę po kawę dla ciebie i jakieś
ciastka. - Wykrzyczał dobitnie, po czym wybiegł, prawie rozbijając się w
drzwiach.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Może z rozpędu wypełnisz też papiery za mnie? - Znudzonym
głosem odezwał się Shikamaru.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Niech ci Kiba pomoże. - Wspominany mężczyzna nawet na nich
nie spojrzał. Miał słuchawki na uszach i słuchał swojej ulubionej audycji o
treningach dla psów. Jednocześnie trzymał w dłoni długopis i coś notował na kartce,
choć tak naprawdę powinien zająć się swoją pracą. On podobnie jak Naruto,
obarczał robotą swojego partnera, Shikamaru. Kakashi przymykał oko na
poczynania Kiby, gdyż jego raporty nie nadawały się do pokazania komukolwiek.
Podstawowym problemem było pismo, które nawet jemu stwarzało problemy przy
próbie odczytania, ale i forma stylistyczna dawała dużo do życzenia. Shikamaru
zamiast sprawdzać, choć ciężko było cokolwiek sprawdzić, i dawać uwagi, wolał
od razu napisać to w dość oszczędnych słowach, ale za to w bardzo rzeczowych.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Sam to zrobię.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Odpowiedział Nara po kilku minutach, co nieco rozbawiło
Sasuke. Jak Kiba i Shikamaru się dogadywali, skoro oboje byli tak skrajnie różni?
On tego nie pojmował, choć jego przyjaźń z Naruto też zdawała się innym dziwna.</div>
<div class="ANNZWILL">
<br /></div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: center;">
* * * * *</div>
<div class="ANNZWILL">
<br /></div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Sasuke i Naruto wyjechali późnym popołudniem. Udało im się
wrócić dopiero koło dwudziestej pierwszej kolejnego dnia. Sasuke zmęczony drogą
i całym dniem spędzonym w obcym mieście, ciężkim krokiem wchodził na swoje
piętro budynku, w którym mieszkał. Na klatce, koło jego drzwi dostrzegł postać
siedzącą pod ścianą. Po posturze wnioskował, że to mężczyzna, choć ciężko było
to stwierdzić, gdyż miał założoną luźną bluzę, a kaptur zarzucony na głowę.
Poczuł pewien rodzaj niepokoju podchodząc bliżej. Napiął mięśnie licząc się z tym, że
ten ktoś na niego czeka i ma złe zamiary. Nienawiść, jaką nosił w sercu od
dawna, rozgorzała świeżym ogniem. Czy to mógł być ten, którego poprzysiągł
zabić? Człowiek siedzący pod ścianą poruszył się, po czym podniósł głowę, aby zobaczyć,
kto idzie. Spojrzenie dwójki mężczyzn się spotkało. Sasuke odetchnął, widząc,
że to nie jest osoba z jego koszmarów, tylko ktoś zupełnie mu obcy. Mężczyzna
wstał, z wyrazem napięcia na twarzy. Czekał na niego, co było widać.
Sasuke podszedł do drzwi, ale nie włożył klucza do zamku. Spoglądał twardo na gościa przed nim.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Nie poznajesz mnie, prawda? - Po tych słowach zdjął kaptur
i czujnie przyglądał się policjantowi.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- A powinienem? - Czy go znał? Kogoś mu przypominał, a
jednocześnie był obcy.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Trochę się zmieniłem od ostatniego razu, jak się
widzieliśmy. Byłem grubszy i brzydszy. Potem zrobiłem się jeszcze większy, aż
znalazłem się w szpitalu z pękniętym żołądkiem i teraz jestem taki. - Dłońmi
pokazał cały swój wizerunek.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Czemu myślisz, że mnie to interesuje? - Sasuke zapytał
surowym tonem.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Bo oto jestem. - Uchiha podniósł wysoko prawą brew, nie rozumiejąc,
co to ma oznaczać. - Wysłałeś mi swój numer telefonu. Pomyślałem, że jeśli
zadzwonię, to niczego w ten sposób nie udowodnię. Jestem tu, bo chciałem ci
pokazać moją wartość. Znalazłem cię, mając tylko twój numer i wiem o tobie
wystarczająco dużo...</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- To jakiś żart? - Sasuke odczuwał coraz większą irytację.
Był zmęczony minionym dniem i nie miał zamiaru na jakieś głupie numery. - Idź
do domu i nie zawracaj mi głowy. - Odrzekł resztką sił, licząc, że koleś sobie
pójdzie.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- To ja ją znalazłem. - Mężczyzna nie dawał za wygraną. - Tą
dziewczynkę. Przesłuchiwałeś mnie w jej sprawie. Wiem, że dorwałeś tego gościa,
co to zrobił. Śledziłem tą sprawę bez przerwy. Nie mogę o tym zapomnieć. Do tej
pory śni mi się ta mała. Którejś nocy powiedziała mi, że mam się wziąć w garść
i wykorzystać to, co potrafię, aby pomagać takim ludziom jak ty. Dlatego
ucieszyłem się, kiedy kumpel przyznał się, że czasami pomaga policji, kiedy
potrzebują informacji. Nie miałem pojęcia, że trafi na ciebie. Nawet nie wiesz
jak mnie to cieszy.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Przestał mówić, kiedy ktoś przekręcił klucz w zamku, a jedne
z drzwi zaczęły się otwierać. Sasuke szepnął do mężczyzny, by założył ponownie
kaptur, po czym spojrzał zabójczym wzrokiem na sąsiadkę. </div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Och Sasuke, czy mógłbyś mi pomóc? Potrzebny mi silny
mężczyzna, który zdoła zawiesić półkę. Trzeba wywiercić kilka dziurek w
ścianie. - Odezwała się młoda kobieta w dość skąpym stroju.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- O tej porze jest cisza nocna. - Odpowiedział oschle,
otwierając drzwi do mieszkania.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- To może przyjdziesz jutro w godzinach, kiedy będzie można
trochę pohałasować?</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Wtedy będę w pracy. Dobranoc.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Uchiha wepchnął gościa do swojego mieszkania, zamykając drzwi
na zamek.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Nie należysz do uczynnych lokatorów, co? - Chłopak zrzucił
ponownie kaptur, rozglądając się z ciekawością po korytarzu.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Zejdź na ziemię. Jej wcale nie chodziło o półkę.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Więc o co? - Pożałował tego pytania, jak tylko dostrzegł
minę bruneta.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Napijesz się czegoś? - Tymi słowami dał znać, że zaprasza
go do mieszkania.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Gorącej herbaty. Zmarzłem czekając na ciebie.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Długo czekasz?</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Trzy godziny. - Sasuke spojrzał na gościa jeszcze raz.
Faktycznie się zmienił. Kiedy go ostatni raz widział, był jeszcze grubszy niż
za pierwszym razem. Teraz jednak wyglądał na okaz zdrowia, z figurą jakiej nie
jeden z mężczyzn mógłby mu pozazdrościć.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Nie pamiętam twojego imienia. - Rzekł twardo, nie udając,
że jest inaczej,</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Zwracaj się do mnie Mrozu.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Sasuke. - Mężczyźni uścisnęli swoje dłonie, pieczętując w
ten sposób swoją znajomość, ale i poniekąd deklarując współpracę.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- To w czym mógłbym ci pomóc?</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Uchiha westchnął, rozważając czy powinien angażować w sprawę
kogokolwiek, czy też ją zamknąć i zapomnieć raz na zawsze.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Znamy się, tylko jaką mam pewność Mrozu, że mogę ci ufać? -
Przed podjęciem decyzji, chciał go jeszcze chwilę wybadać.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Czy ja wiem? Pewnie, jak zacznę cię zapewniać, to niewiele
da. Jestem raczej skryty. Nawet ten twój znajomy, od którego masz liścik
niewiele o mnie wie. Nie lubię wychodzić z domu, ludzie w rzeczywistości mnie
krępują i onieśmielają, dlatego raczej jestem samotnikiem. Jedyne co lubię, to
rozmowy z innymi graczami, ale nasze tematy prawie zawsze dotyczą gier i takich
tam.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Żołądek Sasuke wykręcił fikołka. Kolejny maniak gier. Co ci
ludzie mają w głowach?</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Może daj mi jakieś zadanie, a ja ci udowodnię moją wartość.
W końcu udało mi się ciebie odnaleźć.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Nie sądzę, abyś teraz mógł mi pomóc. Twój kolega jest
dobry, a miał problem.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Przekonaj się. Chcę pomagać ojczyźnie.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- To sprawa prywatna. Nie ma nic wspólnego z ojczyzną. -
Sasuke zaczął mieć coraz większe wątpliwości, czy aby nie popełnia błędu.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- No dobra, może być prywatna sprawa. Chcę pomagać, może
kiedyś uda się uratować niejedną Niki przed takimi ludźmi jak Saturo.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
To zdanie zadziałało na Sasuke tak jak życzyłby sobie tego
Mrozu. Uchiha poszedł do sypialni i przyniósł pierścionek. Położył go na stół
przed przybyłym.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Jak znajdziesz mi dziewczynę, która nosiła ten pierścionek,
to możemy rozpocząć współpracę.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Hmmm - Mrozu uśmiechnął się nieśmiało. - Dasz mi jakieś
wskazówki, czy mam sobie radzić sam od początku do końca?</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Sasuke wyjął kartkę z nazwą firmy, która prawdopodobnie
wykonała ową błyskotkę i szacowaną wartość biżuterii. Położył ją koło pierścionka.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- A ta dziewczyna? Coś o niej wiesz?</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Brunetka, długie włosy, oczy jasne, ktoś stwierdził, że
księżycowe. Możliwe, że ma na imię Hinata.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- To w sumie dużo istotnych informacji. - Mrozu ucieszył się,
widząc już pomysł na rozpoczęcie poszukiwań.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Tak sądzisz? - Sasuke wątpił, żeby mu się udało. Skoro
Choji nie dał rady, to znaczyło to, że sprawa jest przegrana.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
- Wszystko da się znaleźć, trzeba tylko wiedzieć gdzie
szukać. - Wyjął telefon, aby móc zrobić kilka zdjęć pierścionkowi. - Dam znać
jak dowiem się, do kogo należy pierścionek. Myślę, że uporam się z tym nie
dłużej niż w tydzień.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: justify;">
Mrozu wypił w pośpiechu swoją herbatę, po czym pożegnał się z
Sasuke i wyszedł. Uchiha przejechał dłonią po włosach. Nie miał siły, aby
zagłębiać się w temat bardziej. Zbieg okoliczności jaki dziś się dokonał, był
zbyt duży, aby od tak w niego uwierzyć. Gdyby Mrozu jakimś cudem znalazł Hinatę,
to istniała szansa, że zacznie wierzyć w cuda.</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: center;">
<o:p>* * * * *</o:p></div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: center;">
Sorki, że nie wczoraj, tylko dziś. Miałam wyjazd i wróciłam padnięta. Zasiadłam do kompa i napisałam rozdział do końca, ale niestety nie dałam rady sprawdzić. To też dziś tekst przejrzałam. Mam nadzieję, że większość byków wyłapałam. a resztę przepraszam :)</div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="ANNZWILL" style="text-align: center;">
<br /></div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-74884339647247342442018-10-13T23:53:00.014+02:002024-03-14T00:47:59.783+01:00Poświęcenie - Rozdział 5<br />
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Takiego podekscytowania dziewczęta nie czuły od dawna. Ich
nocne wyprawy zawsze niosły ze sobą pewne ryzyko. Dotychczas chodziło o to, aby
cichaczem wydostać się z posiadłości i najlepiej nie dać się nikomu zauważyć.
Całą trójką wybierali miejsca oddalone od domostw i uczęszczanych szlaków. Tym
razem miały nie tylko dać się dostrzec, ale i przeprowadzić śledztwo, co prócz
lekkiego stresu, wywoływało również dreszczyk ekscytacji. W końcu po długim
czasie mogły zrobić coś pożytecznego, pomagając temu, który był w potrzebie.
Gdy tylko znaleźli się w bezpiecznym miejscu, Asasin udzielił im przestrogi,
aby nie dawały chłopu kosztowności, ani pieniędzy. Wiedział, że potrafią być
hojne, to też zamiast kilku najmniej wartych monet, dałyby kilka złotych, a to
byłoby wyraźnym śladem, gdzie szukać szczodrego darczyńcę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Kiedy dojechali na miejsce, okazało się, że plac był pusty.
Tropiciel, który dostał za zadanie, obserwować pobitego mieszkańca z terenów
posiadłości należących od pokoleń do rodziny Hyuga, poinformował towarzyszy, że
osoby, która ich interesuje, nie ma już od przeszło godziny. Uwolnił go jeden z
ludzi Gaary, jak tylko zaszło słońce, a mrok zgęstniał na tyle, że nikt nie
krzątał się po okolicy. Zakapturzonemu przyjacielowi udało się dosłyszeć, że
strażnik przyniósł mu również mały bukłak z wodą, z przykazem, by nikomu o tym
nie wspominał, bo Gaara zabronił udzielania jakiejkolwiek pomocy skazanemu. Gdy
tylko rozkuto dyby, chłop runął na ziemię. Jego organizm był zbyt wyczerpany,
by umożliwić mu zachowanie pionowej postawy. Tego dnia świeciło intensywne słońce,
a on nie otrzymał nawet kropli wody od innych. Ludzie bali się, że skończą
podobnie jak osądzony, jeśli tylko okażą łaskę. Niewygodna pozycja podczas
uwięzienia, odbiła swoje piętno, czego skutkiem były zesztywniałe i obolałe
mięśnie. Mężczyzna w pierwszej chwili nie wyobrażał sobie powrotu do domu.
Odczekał pół godziny, zbierając resztki sił i pełen determinacji zaczął
niepewnie kroczyć, skąd przybył tego ranka. Musiał to zrobić dla żony i piątki
ich dzieci. Domowników na pewno zaniepokoiła jego nieobecność. Bał się też
tego, co mógł zrobić szlachcic, którego nie tak dawno oskarżył przed hrabią.
Mężczyzna bywał mściwy, a chłop miał starszą córkę, na którą poborca podatków
nie raz spoglądał lubieżnym wzrokiem. Nie darowałby sobie, gdyby coś stało się
któremukolwiek z jego dzieci podczas jego nieobecności. Był jednak tylko
zwykłym, biednym chłopem, który w razie kolejnej wizyty szlachcica, nie mógł
nic zrobić, ani liczyć na pomoc. Tego dnia boleśnie uświadomił sobie, że jest
pozostawiony sam sobie, bo nikt i nic nie może mu pomóc. Wracał więc do domu
bez niczego, niosąc same złe wieści. Dodatkowym utrudnieniem, były rany na
plecach. Hrabia kazał go wychłostać, a strażnik przydzielony do tego zadania,
okazał się nader sumienny. Dołożył mu kilka dodatkowych uderzeń batem, aby
więcej nie zawracał głowy hrabiemu. Po mimo upływu wielu godzin, z jego pleców
dalej sączyła się świeża krew, a zaschnięte strupy, były jeszcze zbyt
delikatne. Przemierzanie nocą lasu w takim stanie, niosło wiele zagrożeń. Nie
ulegało wątpliwości, że prędzej czy później wilki wyczują zapach i podążą jego
śladem. Musiał więc w miarę szybko dostać się na miejsce. Po krótkim czasie
uświadomił sobie, że to niemożliwe. Gdy posłyszał odgłosy nadciągającego
zagrożenia, było już za późno na ucieczkę. Schował się w krzakach. Świadom
tego, że to żadna ochrona, zasłonił twarz rękoma, próbując osłonić się przed
przybyszami. W głowie mu szumiało, a panika odebrał resztę zdrowego rozsądku.
Jęczał, kiedy dwie pary silnych dłoni wyciągnęły go z zarośli.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To ten? - Wypowiedział jeden z mężczyzn, silnym i
stanowczym głosem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zdecydowanie. - Odrzekł mu drugi z ludzi.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- No to pierwszy krok za nami. - Asasin spojrzał na chłopa,
który wydawał się tak spanikowany, iż zdawało się że jakikolwiek kontakt z nim,
był teraz niemożliwy. Stosując jedną z najbardziej znanych mu metod cucenia,
wymierzył mu siarczysty policzek.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Błagam, nie bijcie. Ja wszystko odwołam. Nic, więcej nic,
ja już nigdy nie powiem złego słowa na pana. Będę płacił, tylko nie bijcie.
Błagam. - Chłop był przekonany, że dopadli go ludzie wynajęci przez poborcę
podatków. Jego głos łamał się, sugerując, że w każdej chwili jest w stanie
rozpłakać się jak mały chłopiec, nie mogący już znieść więcej zadawanego mu
bólu. W tej chwili przyznałby się do wszystkiego, nawet tego czego nigdy nie
zrobił.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- No już spokojnie. - Tym razem Asasin poklepał go
delikatnie po zaczerwienionym policzku, starając się odrobinę uspokoić
trzymanego mężczyznę. - Nie jesteśmy wrogami. Chcemy ci pomóc, więc weź się w
garść i zacznij współpracować, zanim skończy nam się cierpliwość i zostawimy
cię tu samego sobie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nic złego więcej nie powiem. Pan jest dobry. Ja wszystko
zmyśliłem. - Chłop zdawał się nie rozumieć słów Asasina, to też brew bruneta
nieco zadrżała z rozdrażnienia.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jaki dobry? To kawał chuja! Zobacz w co cię wpakował. - Na
głośno wypowiedziane słowa Hanabi, spanikowany mężczyzna zaniemówił. Nie był
teraz pewny co ma powiedzieć, aby nikt go już nie skrzywdził.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Co ja ci mówiłem o twoim słownictwie? - Ze zrezygnowaniem
odezwał się brunet do najmłodszego członka wyprawy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Przypominam ci, że wolno mi mówić co chcę i kiedy chcę. -
Dumnie odparła Hanabi, prostując się przy tym. W jej głosie dało się dosłyszeć
nutkę zadowolenia z siebie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Asasin zagryzł wargę. Choć nie do końca podobała mu się jej
postawa, to wiedział, że takim zachowaniem nikt nie połączy jej z hrabiną,
która postrzegana jest jako dama z nienagannymi manierami. Ton jej głosu
sugerował, że to nie był tekst rzucony po prostu, a celowy zamysł. Słyszał w
myślach, jak szepcze mu: "W pałacu jestem damą, ale tu, w lesie, w męskim
przebraniu, z maską na twarzy, jestem buntownikiem tak jak ty i nie możesz mi
tego zabronić, bo to idealna przykrywka, aby nikt nie odkrył prawdy."</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Podaj wodę, łobuzie. - Odrzekł do niej sarkastycznie, a
ona ochoczo wykonała jego polecenie. Znała go wystarczająco dobrze, by wyczuć
źdźbło aprobaty na jej poczynania. W końcu spanikowany mężczyzna przestał gadać
bzdury, a to kolejny krok do przodu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Proszę bardzo. - Odrzekła zbyt dziewczęco, nie mogąc ukryć
radości jaka ją przepełniła, bo jej plan się powiódł. Po czym sprostowała się,
modulując głos na bardziej chłopięcy. - No to co z nim zrobimy?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dobre pytanie. - Asasin ponowienie skupił swoją uwagę na
chłopie. - Mamy do pogadania. Najpierw trzeba cię jednak doprowadzić do
względnego porządku. Śmierdzisz tak bardzo, że już pewnie mamy nie jedną watahę
na ogonie. Trzeba zdjąć ci te łachmany.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Po tych słowach wyciągnął sztylet i z jego pomocą ściągnął
resztę ubrań z mężczyzny, łącznie z bielizną. Hinata odwróciła się, a Hanabi
wręcz przeciwnie. Jej ciekawość wzmogła się, a ona wytężała wzrok, aby dostrzec
jak wygląda mężczyzna bez ubrania. Najchętniej zsiadłaby z konia, aby podejść
nieco bliżej. Obie jednak miały zakaz opuszczania siodła. Asasin i Tropiciel
zgodnie z ustaleniami zajęli się mężczyzną, a one w razie, gdyby ktokolwiek się
pojawił, miały się ulotnić jak najszybciej. Pilnowały też okolicy, nasłuchując,
czy nie zbliżają się dzikie zwierzęta, polujące nocą. Mężczyźni przemyli pobieżnie
ciało chłopa, a później polali jego rany spirytusem. Chłop zagryzał knebel,
jaki włożył mu jeden z przybyłych chwilę wcześniej w usta, wydając z siebie
dźwięki, świadczące o przeszywającym go bólu. Nie skarżył się jednak. Wiedział,
że to dobry sposób, aby odkazić rany. To mogło mu ocalić życie. Pomyślał
również, że skoro marnują na niego spirytus, to oznacza, że nie planują go
zabić. Zabieg jaki przeprowadzili Asasin z Tropicielem miał za zadanie nie
tylko odkazić rany, ale i zabić zapach krwi. Na końcu dali mu czyste ubranie.
Chłop nie wiedział co o tym myśleć, ale bał się sprzeciwić, wiedząc, że ich
przewaga nie daje mu żadnych szans. Na koniec Asasin i Tropiciel pomogli mu
wsiąść na konia. Przed nim usiadł brunet, każąc mu się dobrze trzymać, aby nie spadł.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- No to gdzie mieszkasz? - Padło pytanie z ust opiekuna
dziewcząt.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Na skraju lasu, w pobliżu bagien.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Spory kawałek. Ruszamy. - Polecenia Asasina nie trzeba
było powtarzać. On jechał jako pierwszy, za nim Hanabi, Hinata, a pochód
zamykał Tropiciel, pilnując tyłów.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Na miejscu znaleźli się dopiero po godzinie. Noc nie
pozwalała dostrzec szczegółów, ale było widać, że chata jest niewielka,
prawdopodobnie dwuizbowa. Ogrodzenia praktycznie nie było, poza zabezpieczonym
wybiegiem dla zwierząt. Można więc było szybko ocenić, że chłop nie posiadał
zbyt dużego inwentarza.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
W oknie domostwa świeciło się słabe światło dogorywającej
świecy. Żona poszkodowanego chłopa wspólnie z najstarszą córką czekały na
powrót pana domu. Tak jak przewidział chłop, zamartwiały się, bojąc się, że mąż
i ojciec już nigdy nie wróci. Obie popędziły mu na przywitanie. Jego skrzywiona
postawa i odgłosy cierpienia, zostały zagłuszone szlochem młodszej z kobiet.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Odradzałbym tak gorączkowe przywitanie. - Tropiciel rzadko
się odzywał, to też jego wypowiedź zdziwiła również hrabianki.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Wszystko w porządku? Hrabia cię wysłuchał? - Zapytała żona,
odciągając córkę z ramion męża. Widząc w słabym świetle świecy jego zbolałą
minę, domyśliła się, że rozmowa nie poszła tak jakby tego chcieli.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie pomoże nam. - Odrzekł, spuszczając wzrok i mając
nadzieję, że nie pociągną tego tematu, przyjemniej w obecności dziecka.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- No ale jak to? Przecież musi nam pomóc. - Młodsza kobieta
nie potrafiła zachować spokoju.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Córko, idź się połóż. - Rzekła do niej matka.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie. Pójdę tam i mu powiem co o tym myślę. Jeśli nic z tym
nie zrobimy, to niedługo umrzemy z głodu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Słuchaj się matki i ruszaj spać.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie. - Dziewczyna ponownie zaczęła płakać, nie mogąc
pohamować łez. - Tak nie można. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dość! - Wrzasnął ojciec, uderzając w stół. - Idź spać, bo
dorośli muszą pogadać.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Młoda dziewczyna rozejrzała się po obecnych, po czym
posłusznie odeszła, zamykając za sobą drzwi. Hanabi przez chwilę myślała, że
spotkała osobę podobną do siebie. Ona jednak by nie odpuściła, albo
przynajmniej wyszła komentując sytuację. Wzruszyła więc tylko ramionami i
podeszła bliżej Asasina. Lubiła gdy był władczy i męski, a on teraz zachowywał
się jak prawdziwy wojownik-zabójca. W takich chwilach inni się go bali, a jej imponował
swoją twardą postawą, co skutkowało zazwyczaj przyjemnym uciskiem w podbrzuszu,
w połączeniu z pojawianiem się kudłatych myśli. Choć cała ich czwórka miała
osłonięte twarze, to i tak była w stanie wyobrazić sobie jaką miał teraz minę,
a jego usta wykrzywiały się w geście dezaprobaty, gdy małżeństwo opowiadało o
swoich ostatnich problemach.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Sprawa zaczęła się około dwóch lat wcześniej. Początkowo
szlachcic przychodził sporadycznie po dodatkowe pieniądze. Zawsze podawał
jakieś wytłumaczenie, w które oni nie śmieli wątpić. Mówił o dodatkowych
wydatkach hrabiego, o potrzebie pomocy ludziom, którzy zamieszkują tereny
przygraniczne, gdzie często rozbójnicy atakują chłopów i ich rodziny. Nikt nie
śmiał się sprzeciwić, więc każdy płacił, albo popadał w długi. Rodzina chłopa
żyła biednie, ale ich ziemie obradzały o wiele lepiej od innych, dzięki czemu
zawsze jakoś się udawało im opłacać wszystkie zbierane składki. Szlachcic z
każdym kwartałem chciał więcej i więcej. Najgorzej miały rodziny, w których
mieszkała ładna panna. Tam pojawiał się znacznie częściej, aż w końcu chłopi
nie mieli już czym zapłacić. Wtedy szlachcic zostawał w domu z najładniejszą z
kobiet, a reszta mieszkańców opuszczała na krótko chatę. Po takiej wizycie
szlachcic wychodził spocony jak świnia, ale umarzał część długów jakie miał
chłop na rzecz hrabiego. Choć opowiadający nie powiedzieli dokładnie co działo
się za zamkniętymi drzwiami, to łamiący się głos chłopa doskonale uświadamiał
prawdę. Mężczyzna szukał pomocy, bo poborca podatków teraz upatrzył sobie jego
córkę, a on nie chciał, aby podzieliła los innych dziewcząt.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hinata przerwała ciszę jaka nastała w pomieszczeniu.
Przypominając sobie to co zrobił jej Gaara, poczuła jak przerażenie i strach
ponownie odradza się w niej. Przed oczami stanęła jej chwila, gdy pierwszej nocy
wsunął w nią rękojeść sztyletu, oraz to jak przyprowadził Molierda. Nie mogła
pojąć, dlaczego mężczyźni byli tacy okrutni. Dlaczego wykorzystywali kobiety w
taki sposób? Jakie uczucia nimi kierowały, gdy traktowali kobiece ciała jak
swoją własność, z którą mogą robić co tylko zechcą? Targana nieprzyjemnymi
wspomnieniami, nie mogła, nie zareagować. Mogła przecież pomóc tej rodzinie już
dziś. Sięgnęła do kieszeni płaszcza.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jak wiele jest takich rodzin w potrzebie? - Nie próbowała
nawet zmienić swojego głosu. Tak bardzo przejęła się losem biedaków, że
zapomniała o wszelkich radach udzielonych przez Asasina.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zbyt wiele. - Smutno odparł chłop.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- W takim... - Nie dała rady dokończyć, gdyż Asasin przerwał
jej, domyślając się co chciała zrobić. Widział, jak wyciągała coś z kieszeni,
to też złapał ją za rękę, uniemożliwiając jej ten gest.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Do kogo najczęściej przychodził szlachcic? - Rzekł twardo
i rzeczowo. Zawiało nawet lekką grozą.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Do kogo aktualnie miał ochotę. - Tym razem słowa padły od
chłopki.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Asasin wyciągnął z kieszeni odręcznie przerysowaną mapę
pobliskich wiosek.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jesteśmy tutaj. - Palcem wskazał miejsce usytuowania
domostwa, w którym się znajdowali. - Tu znajduje się pałac hrabiego, a z tego
co udało mi się dowiedzieć, poborca mieszka gdzieś tu. - W ten sposób nakreślił
najbardziej charakterystyczne punkty. - Chcę wiedzieć, gdzie mieszkają rodziny,
które wykorzystał najbardziej. - Chłop zawahał się.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- U naszych sąsiadów bywał często. Jedna z dziewcząt po jego
wizycie chodzi z brzuchem. - Odrzekła żona chłopa, na co on sam spojrzał na nią
przestraszony.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Po co wam te informacje? - Niepewnie dopytał zmęczony
całym minionym dniem. Rany dalej go piekły, a on czuł jak reszta jego sił
uchodzi bezpowrotnie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Potrzebujemy dowodów, bądź więcej świadków. Hrabia nie
uwierzył jednej osobie, ale jeśli zbierzemy więcej odważnych, oraz jakieś
zapiski potwierdzające, że zbiera pieniądze częściej, to może uda się
powstrzymać poborcę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ludzie się boją. Nikt też nie chce o tym mówić. - Odrzekła
smutno kobieta. - Dziewczynek, które wykorzystywał poborca nikt nie chce,
wytykają je palcami, a i one same izolują się od ludzi. Choć nie są niczemu
winne, inni już przypięli im łatki kobiet, które kończą w domach uciech.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- No dobra, przejdźmy do konkretów. - Na pierwszy plan
wybiła się Hanabi. Asasin już chciał ją powstrzymać, ale ona była szybsza,
odsuwając się na bezpieczną odległość od niego. - Załóżmy, że moglibyśmy Wam
pomóc. Sposoby są różne, a gdy po dobroci się nie da, są też inne metody.
Problem w tym, że nie jesteśmy siostrami miłosierdzia. My coś dla was, a wy coś
dla nas.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Kiedy my nic nie posiadamy. - Chłop zdawał się
przestraszony słowami młodzieńca. Małżeństwo było pewne, że to jeszcze gołowąs,
który właśnie przechodzi mutację, stąd też jego dziwny głos, który nie pasował
ani do kobiety, ani do mężczyzny.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Asasin nie wtrącał się, czując niebywałe oszołomienie.
Hanabi, ta wybuchowa dziewczyna, która stwarzała więcej problemów od niejednego
nicponia, zdawała się przejść przemianę, tak jakby ktoś rzucił na nią zaklęcie.
W jej podejściu dostrzegał samego siebie. Właśnie tak planował poprowadzić tą
rozmowę, no ale przecież nikomu nic nie mówił. Nie dzielił się swoim planem z
kompanami. Napomknął tylko coś Rycerzowi. Szczegółów nie ustalał z nikim, bo chciał
najpierw wybadać sytuację. Wiedział, że Tropiciel zwyczajnie nie będzie się
wtrącał. Hinata miała za miękkie serce, dlatego cały czas obserwował ją kątem
oka, a Hanabi choć była dobrą i pomocną dziewczyną, nie wątpił, że nie zrobi
nic, czego jej zabronił. Przeprowadził z nią wystarczająco dosadną rozmowę
przed wyruszeniem z pałacu. Zaskoczyła go jednak swoją postawą. Czegoś ją
nauczył i był sam z siebie dumny. W myślach z aprobatą spojrzał na nią,
szepcząc do swojego wewnętrznego ja: Jeszcze będą z ciebie ludzie, Mała. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Może i macie niewiele, ale że jest was więcej, to coś się
pewnie uzbiera. Nie zapominaj, że wiele ryzykujemy. Za wtrącanie się w sprawy
hrabiego, grozi stryczek. Nawet nie wiesz jak lubię swoją szyję, tym bardziej
głowę. Może nie jestem nadto urodziwy - ostatnie słowa podkreśliła dużo
bardziej, tak aby dwójce słuchających ludzi wbiło się to głęboko w pamięć.
Wypowiedziała się jak mężczyzna, skreślając możliwość, iż jest kobietą - mimo
tego się przywiązałem do samego siebie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Panie, ale jak? Kto wysłucha biednego, pokrzywdzonego
chłopa? Ludzie zamykają się w domach, bojąc się gniewu poborcy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- No cóż, to wasza sprawa. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Asasin poczuł, jak Hinata ponownie chce coś powiedzieć.
Ścisnął mocno jej ramie, odciągając nieco na bok. Wykorzystał chwilowy brak zainteresowania
jego osobą i szepnął hrabinie, by się nie odzywała. Szybko mogła popsuć to, co
udało się osiągnąć młodszej z dziewcząt, a on był ciekaw jak zakończy tą
rozmowę. W końcu zmierzała w dobrą stronę, a gdyby coś jej nie poszło, zawsze
mógł się wtrącić i naprostować wszystko na dobry tor. On był starszy i nie
wątpił, że chłop prędzej dogada się z nim, niż z jakimś młokosem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Oddamy wszystko co mamy, tylko błagam, pomóżcie. - Kobieta
zaniosła się łzami. - Inni też coś dołożą.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jak wykarmisz dzieciaki? - Zapytał swoją małżonkę chłop. W
jego głosie dało się dosłyszeć zrezygnowanie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Tak przynajmniej...</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dość tego! - Wypowiedź kobiety przerwał Asasin. - Czas już
na nas.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Panie, ale... - Ponownie nie było dane chłopce dokończyć.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie będziemy brać udziału w waszych kłótniach. Załatwcie
to między sobą i pogadajcie z innymi rodzinami. Powrócimy za dwie noce. Jeśli
zgadzacie się na nasze warunki, to dobijemy targu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Nie mówiąc nic więcej, Asasin opuścił komnatę ciągnąc za
sobą Hinatę, aby nie zrobiła czegoś głupiego na sam koniec, psując ich
starania. Wyszedł jako pierwszy, pomagając dziewczynie wsiąść na konia. Hanabi
przechodząc koło nich, klepnęła opiekuna w pupę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dobra robota. - Wypowiedziała swoim chłopięcym głosem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Miał ochotę ją za to skarcić, ale powstrzymał się, widząc
małżeństwo stojące w drzwiach chałupy. Wsiadł na swojego konia i rozejrzał się
do koła. Poczuł coś na kształt zaniepokojenia. Jego szósty zmysł odezwał się,
przepowiadając kłopoty. Nie zwlekając pognał konia, prowadząc kompanów.
Niespełna sto metrów dalej, na drodze stanęła im postać.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Panie, proszę o pomoc w imieniu wszystkich mieszkańców. -
Przybyła zwróciła się bezpośrednio do Asasina. Po głosie rozpoznał, że to młoda
dziewczyna, która przywitała ich, razem z żoną chłopa. - Obiecuję, że się
odwdzięczę. Nie mam co prawda nic, ale jeśli zechcesz, oddam ci siebie. Zostanę
twoją nałożnicą, w zamian za uratowanie moich bliskich.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hanabi zacisnęła pięści. Miała ochotę zsiąść z konia i
dopaść dziewczynę, a następnie potraktować najgorszymi z zagrań, jakie nauczył
ją opiekun.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Chyba śnisz! - Wysyczała młoda hrabianka, zbliżając się do
córki chłopa.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie zwykłem brać do łóżka dzieci. - Odpowiedział nieco
rozbawiony Asasin. Jego instynkt najwyraźniej zaczynał zawodzić, skoro
pojawienie się tej młodej osóbki, przewidział jako ewentualne zagrożenie. -
Kładź się spać. Późno już, a na gospodarstwie zawsze jest dużo pracy. Kogut nie
zapieje później ze względu na ciebie. Ruszamy! - Nie mówiąc nic więcej, pognał
dalej przed siebie. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hanabi burknęła pod nosem kilka obraźliwych słów w stronę
chłopki i pognała za brunetem. Hinata nieco zwolniła, ponownie sięgając do
kieszeni. Chciała dać coś młodej dziewczynie, ale ku swojemu zdziwieniu,
materiałowy worek w płaszczu był pusty. Nie mogąc pomóc, pognała Gwiazdę, aby
zrównać się z innymi. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Nie stawali po drodze. Chcieli jak najszybciej znaleźć się w
bezpiecznym miejscu. Nie odzywali się też do siebie. Każdy z czwórki jeźdźców
był pogrążony w swoich rozmyślaniach. Gdy znaleźli się wystarczająco daleko, a
po młodej chłopce nie pozostał żaden ślad, zakapturzony mężczyzna zeskoczył z
drzewa. Cicho jak myszka podszedł do domu, zaglądając przez okno. Ujrzał dwójkę
ludzi, rozgoryczonych swoim losem. Kobieta ściągnęła zakrwawioną koszulę z
męża, opatrując mu rany po bacie. Płakała, nie mogąc opanować nagromadzonych w
niej emocji. Najstarsza córka weszła do izby, nic nie mówiąc, zdjęła garnek z
gorącą wodą, nalała do miski i podeszła do matki, zastępując ją. Kobieta poszła
przyrządzić posiłek dla męża. Domownicy nie mieli pojęcia, że w tej samej
chwili, ich poczynania obserwuje para zielonych oczu. Mężczyzna nie przyglądał
się zbyt długo. Odszedł głęboko w las, wsiadł na swojego konia i pognał w
przeciwnym kierunku, niż nocni jeźdźcy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hanabi choć milczała, to czuła jak jej emocje szaleją.
Czekała na pochwałę, jakiś znak, że postąpiła dobrze tej nocy. Ułożyła sobie
plan jak odpowie, bądź zareaguje, kiedy w końcu opiekun skupi się na niej. On
jednak był dziwnie milczący. Gdy dotarli do pałacu, nic nie mówiąc, złapał
Hinatę za ramie i pociągnął w stronę jej komnaty. Krew w żyłach młodszej Hyuga
zagotowała się. Ukucie zazdrości zmieszało się z rozczarowaniem, rodząc coś na
kształt nienawiści do siostry, ale i do opiekuna. Już chciała iść, aby nagadać
obojgu, za to jak ją traktują i pomijają przy ustalaniu planów, gdy na jej
drodze stanął Tropiciel.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Daj mi przejść. - Warknęła niemiło na jednego z
przyjaciół.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Gdzie chcesz pójść? - Lakoniczny głos Tropiciela, był
ledwo słyszalny, mimo tego bez trudu zrozumiała każde ze słów.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Tam. - Odburknęła mu, wskazując kierunek ruchem głowy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Na twoim miejscu trzymałbym się od nich teraz z daleka. -
Mężczyzna spojrzał przez ramie, w miejsce gdzie niedawno zniknęła dwójka jego
kompanów.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Tak? A to niby czemu? - Odparowała mu nieprzyjaźnie, młoda
dama.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Po co masz oberwać za coś, czego nie zrobiłaś?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Oberwać? - Hanabi wykrzywiła usta w niezrozumieniu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Asasin jest wściekły. O dziwo nie na twój krnąbrny język,
a na Hinatę. Póki się nie uspokoi, bez kija nie podchodź.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hanabi stała przez chwilę, analizując słowa przyjaciela.
Prawdą było to, że gdy opiekun się złościł, to zamykał się w sobie, albo klął
jak szewc. Ona mu nie podpadła, a świadomość, że tym razem do takiego stanu
doprowadziła Asasina jej starsza siostra, spowodowała pojawienie się uśmiechu
triumfu. W tym rozdaniu była górą. Nie życzyła siostrze źle. Nawet trochę jej
współczuła. Szybko jednak zaczęła zastanawiać się, jak wykorzystać sytuację, w
której to ona okazała się tą lepszą z dziewcząt.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Asasin praktycznie wepchnął Hinatę do jej komnaty. Ostrożnie
zamknął drzwi, starając się nie narobić hałasu, po czym podszedł do
podopiecznej.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ile zrozumiałaś z tego co tłumaczyłem przed wyruszeniem? -
Zapytał nieprzyjaznym tonem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Myślę, że wszystko. - Odpowiedziała mu starając się
zachować postawę dzielnej osoby.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- W takim razie powiedz mi, co to ma być? - W górę uniósł
sakiewkę wypełnioną monetami, którą wyciągnął z jej płaszcza jeszcze w domu
chłopa.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zrozumiałam co mówiłeś, ale się z tobą nie zgadzam. Zanim
znajdziemy coś, co by pogrążyło poborcę, to tym ludziom może się stać krzywda.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jeśli dasz jednemu pieniądze, bo został ofiarą
nieuczciwego poborcy, to za chwile pojawi się chmara takich ludzi, tym
bardziej, gdy mowa tu o całej sakiewce monet. - Asasin otworzył skórzany worek,
wysypując zawartość na łóżko hrabiny. W blasku księżyca, wpadającego do
komnaty, dało się dostrzec srebrne i złote kręgi. - Za tyle pieniędzy, to i
poborca zgłosiłby się jako poszkodowany. - Mężczyzna rzucił pustą sakiewkę na
łóżko. - Widzę, że nic nie zrozumiałaś z moich słów. Jeśli jeszcze raz tak
postąpisz, wykluczę cię z tych wyjazdów. - Nie czekając na jakiekolwiek
wyjaśnienia, czy odpowiedź, Asasin opuścił komnatę Hinaty, udając się do
siebie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Nie chciał być dla niej niemiły. Kochał ją jak córkę, a
miłość wiąże się również ze strachem o dobro i bezpieczeństwo bliskich. Starał
się nie dopuścić do sytuacji, aby spotkało ją coś złego ze strony męża, dlatego
nie mogło się wydać, że to oni sami planują wymierzyć sprawiedliwość. Próbując
się uspokoić, stracił czujność. Dopiero otwierając drzwi do swojej komnaty,
zorientował się, że nie jest w niej sam. Szybkim ruchem złapał nieproszonego
gościa, dociskając go do ściany. Sporo niższa osoba nawet nie pisnęła. Dopiero
po chwili dostrzegł, kto jest jego gościem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Co tu robisz, łobuzie? - Zapytał z lekkim rozbawieniem.
Niezadowolona mina dziewczyny, wywołała u niego jeszcze większy uśmiech.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Tak witasz wszystkich gości? - Hanabi zapytała z udawaną
urazą w głosie. Byli blisko siebie, on dociskał ją do ściany, a jej robiło się
bardzo gorąco.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Tylko tych, którzy wchodzą nocami bez pukania.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Puścił ją i już chciał się odsunąć, kiedy objęła go mocno w
pasie, przylegając całym swoim ciałem do niego. Policzkiem przytuliła się do
jego klatki piersiowej, z rozkoszą wsłuchując się w mocne bicie serca. Jej biło
znacznie szybciej. Jego było silne i głośne, ale spokojne.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Co się stało? - Zapytał zaskoczony jej zachowaniem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nic. - Odszeptała po chwili ciszy. Nie chciała, aby ten
moment się skończył zbyt szybko. Pragnęła, aby ją objął równie mocno jak ona
jego, a później szepnął jej na ucho, że jest kobietą jego życia.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To ciekawe.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Brakowało mu słów. Nie spodziewał się takiego zachowania.
Poczuł stres, kiedy przyszła mu do głowy myśl, że ma jakieś problemy kobiece i
będzie oczekiwała od niego pomocy. On był facetem i nie znał się na babskich
sprawach. Kiedy Hinata pierwszy raz zaczęła miesiączkować, Hanabi przybiegła do
niego krzycząc, że jej siostra jest ranna i wykrwawia się na śmierć. On wpadł do
pokoju z widelcem w ręku, gotów rzucić się na napastnika choćby gołymi rękoma.
Zamiast groźnego zbira, w pokoju zastał skuloną na łóżku dziewczynkę,
zasłaniającą się zakrwawioną koszulą nocną. Momentalnie kolory zniknęły z jego
twarzy. Był jeszcze bardziej zażenowany od Hinaty. Hanabi ciągnęła go za rękaw,
a on stał jak słup z widelcem w ręku i nie wiedział co zrobić. Chwilę później
do pomieszczenia weszła jedna z sióstr zakonnych. Po głowie dostał jakąś
szmatą, co go ocuciło. Nie protestował, kiedy dorosła kobieta wygnała go za
drzwi. Był jej wdzięczny, że wogóle się pojawiła. Owszem wiedział co dolegało
starszej Hyudze, ale nie miał pojęcia jak mógłby jej to wytłumaczyć. Gdy wrócił
do kuchni, dokończyć posiłek, trójka jego przyjaciół, z trudem pohamowywała
śmiech. Pierwsza wybuchła Łuczniczka, a za nią pozostała dwójka. Oni domyślili
się tego, czego Asasin nie wiedział, pędząc na ratunek podopiecznej. Rycerz ze
śmiechu zakrztusił się śliną, na co Tropiciel z przesadną siłą przywalił mu w
plecy. Ich jedyna towarzyszka mocno wytargała czarną czuprynę Asasina, głośno
komentując: "Dobrze wiedzieć, że znowu na kimś ci zależy." On
siedział ze spuszczoną głową, udając, że go to nie rusza. Po chwili sam się
uśmiechnął, wyobrażając sobie jak to musiało wyglądać.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Teraz czuł się podobnie. Hanabi, którą uważał za twardą
osobę, nigdy nie zachowywała się w taki sposób. Nie wiedział jak zareagować,
aby nie uciekła.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Wiesz, że możesz mi wszystko powiedzieć. - W jego głosie
dało się posłyszeć pewność wypowiedzianych słów. On jednak modlił się w duchu,
aby nie potraktowała jego wypowiedzi zbyt dosadnie i oszczędziła mu trudnych dla
niego tematów.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Wiem, ale nie chcę mówić.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Powiesz mi chociaż co się stało?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Przytul mnie, proszę. - Odrzekła cicho, a on spełnił jej
prośbę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Serce dziewczyny szarżowało jak oszalałe. Jej marzenia się
spełniały. Byli sami, przytulali się, nikt nie powinien im przeszkodzić, a ona
chciała więcej, dużo więcej. Na końcu języka pałętało jej się zdanie:
"Pocałuj mnie". Uniosła głowę w górę, aby przysunąć się do jego ust.
Wyczuł ruch i spojrzał w dół. Żałowała, że nie widzi jego twarzy. Uwielbiała
spojrzenie czarnych, hipnotyzujących oczu. Chciała wyciągnąć dłoń w górę, by
pogładzić go po policzku i sprawdzić czy jego jednodniowy zarost jest twardy i
sztywny, czy może miękki i przyjemny.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nieźle się dziś spisałaś. Moje nauki nie poszły w las. -
Uniósł dłoń, czochrając ją po głowie, tak jak to kiedyś robiła grupa jego
przyjaciół jemu samemu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Uczę się od najlepszych. - Odparła mu dumie, ciesząc się,
że ją pochwalił. Liczyła na takie słowa od wyjścia z chaty chłopa.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- No ale nad twoim słownictwem trzeba jeszcze popracować.
Nie zapominaj, że jesteś damą.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie jestem, znaczy się, nie chcę być. - Miła atmosfera
minęła, a oni odsunęli się od siebie na odległość metra. - Ja w ogóle nie chcę
być hrabianką. Chcę razem z tobą podróżować po świecie. Zwiedzić dzikie i
fantastyczne miejsca, nauczyć się posługiwać każdą bronią jaka istnieje, pobić
choć raz w tygodniu jakiś złych facetów, skroić kilka sakiewek ze złotem tym,
którzy mają go za dużo, cudzołożyć i bawić się do rana, każdego dnia.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Po pokoju rozniósł się cichy, męski śmiech.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Może w następnym wcieleniu będziesz miała jakieś szanse. W
tym jesteś i masz być damą, która wyjdzie za jakiegoś ważniaka, będzie mu
wierna i nie będzie się narażać na jakiekolwiek niebezpieczeństwa.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To nie sprawiedliwe. Ty jesteś kim chciałeś być, a mi tego
zabraniasz?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zapłaciłem wysoką cenę za bycie tym kim jestem.
Prawdopodobnie do końca życia, będę pokutował za swoje decyzje sprzed lat. Nie
powielaj moich błędów.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ja nie uważam, że popełniłeś błąd. Jesteś wspaniały i
cudowny. Marzenie każdej kobiety.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Kiedyś, gdy byłem młody i głupi, też tak myślałem. Jednak
kobiety nie potrzebują takich, którzy gonią po świecie, a tych, którzy są przy
nich w zdrowiu i chorobie, w nędzy, czy też bogactwie. Nie chodzi tu o to, aby
być wspaniałym, odważnym wojownikiem, a po prostu być i nie myśleć o podróżach
i wojaczce. Wojownicy są samotnikami, którzy zazwyczaj krótko żyją.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie musisz być samotnikiem. Możesz się związać z kimś.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jestem już za stary na takie rzeczy. - Odrzekł stanowczo,
licząc, że temat się urwie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To nie prawda. Ile starych pryków bierze sobie za żony
młode panny? Przecież ty też tak możesz zrobić. - Po tych słowach, Hanabi
poczuła jeszcze większą falę gorąca. Nie była przygotowana do tej rozmowy. Bała
się, że palnie coś głupiego i wszystko popsuje.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Powinnaś już iść spać. Jest późno i niedługo będzie trzeba
wstawać.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dlaczego zmieniasz temat? - Wypowiedziała zdanie z
wyrzutem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Bo jest bez sensu i do niczego nie powadzi. - Asasin
odparł zmęczonym i zniechęconym głosem. Podszedł do szafy z ubraniami, po czym
niedbale wrzucił do niej płaszcz, a obok drewnianego szczytu zostawił swoje
obuwie. - Może pogadamy o tym, że to twój czas na wciśnięcie się w ślubną
kieckę. Twoje zamążpójście rozwiązałoby kilka z problemów.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Połączmy więc te dwie sprawy. Pobierzmy się i każdy będzie
zadowolony. - Odpowiedziała tonem pełnym zadowolenia. Nie sądziła, że rozmowa
może potoczyć się tak korzystnie dla niej.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Idź do siebie, zanim moja cierpliwość się skończy. - Jego
ton był coraz bardziej surowy i stanowczy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- A może ja nie chcę iść do siebie. Mam dość tego miejsca,
ciągłych rozkazów i nakazów. Myślałam, że gdy już będę Hanabi Hyuga, to będę
miała cokolwiek do powiedzenia.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Cóż takiego chciałabyś powiedzieć, hrabino? - Asasin
pokusił się o nieco szyderczy ton. On również miał dość tego miejsca, a od
dłuższego czasu ręka niebezpiecznie go świerzbiła, gdy myślał o aktualnym
gospodarzu domostwa.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Chcę spać dziś z tobą… w łóżku. - Dopowiedziała po chwili,
aby nie zrozumiał opacznie jej słów. Na jakiekolwiek kontakty cielesne było
jeszcze zbyt wcześnie. Wystraszyłaby go, a tego przecież nie chciała. On miał
się w niej zakochać, a takich relacji nie buduje się od razu. Szczególnie, gdy
chodzi tu o kogoś takiego jak Asasin.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Brunet przyłożył rękę do skroni, próbując ją rozmasować. Nie
miał ochoty na kłótnie, ani ochoty na rozmowę podążającą w tym kierunku. W końcu
spojrzał na nią, zbierając w sobie resztki spokoju.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Hanabi, pochwaliłem cię dziś, bo pokazałaś, że jesteś
dojrzałą, mądrą kobietą. Jeśli chcesz, abym dalej tak myślał, wyjdź proszę i
udaj się do swojej komnaty. Jest wiele powodów dla których nie możesz tu
zostać, a ja przytoczę tylko jeden z nich. Jeśli ktokolwiek nakryłby nas razem,
w południe będziesz mogła oglądać, jak dyndam za głowę na linie. To też jeśli
życzysz mi śmierci, zapraszam. - Dłonią wskazał na swoje łóżko, dając jej wolną
rękę w wyborze.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Dziewczyna opuściła głowę. Zacisnęła pięści z całej siły, aż
poczuła paznokcie wbijające się boleśnie w skórę. Mogła spędzić cudowną noc z
mężczyzną, którego kochała, tylko za jaką cenę? Nie mówiąc nic, odwróciła się i
wyszła bez słowa. Asasin runął na łóżko. Obserwował sufit, wspominając twarz
kobiety, która wiele lat temu skradła mu serce i którą stracił, bo chciał
zostać najlepszym wojownikiem na świecie. </div>
<div class="powicenie">
<br /></div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">* * * * *</span></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Następny dzień minął im w niecierpliwym oczekiwaniu na to co
miało się stać kolejnego wieczoru. Gaara nie wyglądał na przejętego ostatnim
incydentem. Nie wezwał poborcy na rozmowę, ani nie zapytał o biednego chłopa,
którego ukarał za szczerość. Hinata rozważała, czy nie poprosić męża o ponowne
przemyślenie swojego postępowania. Może udałoby się jej przekonać go, że
sytuacja wyglądała zupełnie inaczej. To było jednak duże ryzyko. Gdyby hrabia
nie zareagował, a oni przeprowadziliby swój prywatny osąd, to mogłoby się to
spotkać z niezadowoleniem Gaary. Bała się, że jej postępowanie, doprowadziłoby
męża do wniosku, iż to oni mieli coś wspólnego z całą akcją, a stawka w jej
przypadku, była zbyt wysoka. Już wystarczająco ryzykowała, udając, że Molierd
jest jej kochankiem. Wystarczyłoby, aby tylko raz wszedł do komnaty razem ze
stajennym, a całe ich oszustwo wyszłoby na jaw. Dlatego ugryzła się w język,
starając się niepotrzebnie nie wpaść na Gaarę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Gdy w końcu nadszedł wieczór na jaki czekali, Wyruszyli w
trzyosobowym składzie. Asasin, Hanabi i Hinata mieli spotkać się z chłopstwem,
aby wysłuchać co mają im do powiedzenia. Tropiciel, Łuczniczka i Rycerz, mieli
za zadanie udać się do poborcy i tam zrobić małe rozpoznanie. Mieli też ich
ostrzec, gdyby okazało się, że szlachcic coś wie i kombinuje na boku. Gdyby
jednak uznali, że nic nie grozi trójce ich przyjaciół, mogli wrócić do siebie. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Droga minęła im bez problemów. W chacie chłopa, który dwa
dni wcześniej został wychłostany batem, zgromadziło się sporo osób. Wszyscy
mile ich powitali. Dziewczęta, które uparły się, aby przyjechać tego wieczoru
na spotkanie z pokrzywdzonymi, zachowywały się zgodnie ze wskazówkami swojego
opiekuna. Cierpliwie i bacznie, słuchały każdej historii o poborcy, starając się
nie uronić ani słowa. Większości usłyszały to, co małżeństwo opowiedziało im
dwa dni temu. Asasin jedynie udawał, że jest równie mocno zainteresowany jak
jego towarzysze. Coś mu nie pasowało, a świadomość, że nie wiedział co było nie
tak, jedynie pogarszała sytuację. Momentami, gdy było to możliwe, skracał
wypowiedzi innych, przyspieszając całe zebranie. Ostatecznie rzucił kwotę, jaką
chcą za pomoc. Przez chwilę chłopi się z nim targowali, aż w końcu udało się
wszystkim osiągnąć kompromis. Nie przedłużając, wypchnął dziewczęta na dwór i
kazał dosiąść koni. Jego przeczucie biło na alarm, każąc uciekać ile tchu.
Dlatego też wybrał inny kierunek, od tego, jakim przybyli do chłopskiej chaty.
Nie zupełnie w drugą stronę, ale na tyle okrężnie, aby nie wyjechać naprzeciwko
komuś, kto mógł tam na nich czekać. Ujechali zaledwie trzysta metrów, kiedy
dało się dosłyszeć za nim tupot innych kopyt. Ich ostatnie poczyn<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>ania okazały się zbyt śmiałe. Asasin obawiał się tego, że
Gaara w którymś momencie zainteresuje się tym co dzieje się na jego terenie.
Nie obstawiał jednak, że nastąpi to aż tak szybko. W myślach przeklinał samego
siebie. Na szali po ich stronie leżało zbyt wiele. Uciekali galopując w
pobliski las.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Musimy się rozdzielić. - Hinata krzyknęła na pozostałych
towarzyszy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Wy do pałacu, a ja ich zmylę. - Asasin wykrzyknął w stronę
podopiecznych, wskazując im drogę, którą mają pognać swoje konie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Tylko mój koń przeskoczy strumień nocą. - To
wypowiedziawszy Hinata pociągnęła za lejce, zwalniając Gwiazdę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Kurwa! - Wrzasnął Asasin. Nie taki miał plan działania. To
on miał narażać siebie, a nie pozwolić którejkolwiek z dziewcząt na postawienie
się w bezpośrednim zagrożeniu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Co robimy? Wracamy do niej i walczymy? - Hanabi poczuła
lekki strach. Nigdy nie walczyła z prawdziwym przeciwnikiem i choć wierzyła w
swoje umiejętności, to niekoniecznie chciała je sprawdzać nocą, w obliczu
prawdziwego zagrożenia. - Gwiazda jest szybsza niż nasze konie. Da radę! -
Stanęła po stronie siostry, kiedy doszło do niej jaki plan miała Hinata,
wierząc, że to w tej chwili najlepsza z możliwych opcji.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Do pałacu. Trzeba przygotować wszystko zanim do nas
dojedzie. - Rozkazał Asasin kierując się w stronę, którą wcześniej wskazał.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To znaczy co? - Zapytała zdezorientowana.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Uśpić strażnika. Nie będzie czasu na ciche skradanie się.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Zawracanie koni i próba przekonania Hinaty, do zamiany ról,
to najgorszy z możliwych pomysłów. Pościg był zbyt blisko, a ich
niezdecydowanie poskutkowałoby złapaniem całej trójki. Choć jemu ewentualna
walka nie wydawała się niczym trudnym, to wolał nie sprawdzać, jak poradziłyby
sobie hrabianki. Musiał zawierzyć starszej z dziewcząt, że da radę zgubić
pościg i choć bał się o nią, to wiedział, że da radę. Jej brawura, którą
cechowała się, podczas jazdy na koniu, choć raz mogła się bardzo przydać.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hinata celowo dała się zauważyć i pognała w stronę, gdzie
drzewa gęściej rosły. Z grupki pięciu mężczyzn dwoje znacząco zwolniło, bojąc
się o własne bezpieczeństwo. Z zadowoleniem zaobserwowała zmniejszający się
pościg. Strach jaki odczuwała, nie paraliżował jej. Adrenalina pobudzała do
szybszych reakcji, a pęd kopyt dodawał odwagi i ekscytował. Cała sytuacja
mogłaby się jej zacząć podobać, gdyby nie fakt, że nie czas był jeszcze na
oklaski i fanfary. Dojeżdżali do końca lasu. Dystans jaki dzielił ją od pogoni
nie malał, ani nie wzrastał. Kiedy znalazła się na polanie, popędziła Gwiazdę
bardziej.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- No dalej, kochana. - Wypowiedziała uspokajająco,
przywierając odrobinę do jej grzywy. - Robiłyśmy to już wiele razy. Ten strumyk
jest tylko troszkę szerszy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Klacz odważnie dobiegła do skraju strumienia i odbiła się
mocno. Przeskoczyła bez najmniejszych oporów i odbiegła kawałek dalej. Hinata
przystanęła, aby sprawdzić jaki kierunek obiorą goniący ją mężczyźni, kiedy
zdadzą sobie sprawę, że nie poradzą sobie z przeszkodą. Na przedzie widziała
trójkę jeźdźców. Dwoje z nich powściągnęło lejce, ale trzeci wyraźnie nie
zamierzał rezygnować. Nabierał pędu, co zaniepokoiło hrabinę. Zapobiegawczo
zaczęła oddalać się, ciągle obserwując poczynania jednego z mężczyzn. Rozum
podpowiadał jej, że nie da rady. Jeździec był zbyt ciężki, a takich koni jak
Gwiazda, które daleko skaczą, było bardzo mało. On jednak poradził sobie.
Hinata ponownie pognała swoją klacz, próbując uciec przed ostatnim z goniących
ją mężczyzn. Gdyby nie przystanęła po skoku, miałaby większe szanse na
ucieczkę. Błąd jaki popełniła, mógł ją wiele kosztować, zwłaszcza, że jak było
widać, na ten numer nie dało się nabrać pozostałego pościgu. Tym razem poczuła
przerażający strach.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Stój! - Wykrzyczał mężczyzna zbliżający się do niej.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Głos zmroził jej wszystkie włosy na skórze. Rozpoznała go od
razu. Była w prawdziwych tarapatach. Musiała coś zrobić, ale nie wiedziała czy
cokolwiek będzie w stanie. Z Gaarą nie było żartów i nie dało się go w żaden
sposób przekupić ani przechytrzyć.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Usłyszała świst, a chwilę później poczuła ciepłą ciecz
spływającą po lewym ramieniu. Adrenalina nie dała jej odczuć bólu, po rozciętej
skórze. Nie zamierzała jednak stawać. Próbowała jeszcze bardziej przyspieszyć.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Daję ci trzy sekundy. - Głos był wyraźniejszy i bliższy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Koń Gaary był szybszy, dzięki czemu dzielący ich dystans
ciągle malał. Ona nie odezwała się, nie chcąc się zdemaskować. Gdy czas minął,
Gwiazda zarżała, zaczęła niekontrolowanie podskakiwać i zrzuciła dziewczynę z
siebie, odbiegając dalej. Hrabia chwilę krążył wokół leżącej osoby, obserwując
czy się poruszy. Widząc jak zamaskowana postać rusza ręką i próbuje się
podnieść, zeskoczył ze swojego konia. Podszedł dość ostrożnie. Spodziewał się, że
drobna postać może go zaatakować, choć nie wierzył, że mogłaby mu cokolwiek
zrobić. Księżyc wyraźnie, jak na tą porę nocy, oświetlał łąkę i dwójkę
mierzących się wzrokiem osób. Czerwonowłosy nie wiedział z kim ma do czynienia.
Czarna chusta przewiązana na twarzy, zasłaniała wszystko poza oczami.
Zapobiegawczo, Gaara wyciągnął swoją broń i podszedł krok do przodu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zdejmij maskę! - Powiedział twardo, ale nie uzyskał
niczego swoim poleceniem. - Zdejmij, albo sam ci ją ściągnę. - Warknął
ponownie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hinata była zbyt przerażona, aby zareagować. Przed oczami
przebiegło jej wiele czarnych scenariuszy, jakie czekały ją i jej siostrę, a
można nawet Asasina, za to, że pozwoliła sobie na wtrącanie się w sprawy męża.
Nie mogła dostrzec jak bardzo Gaara był na nią zły, gdyż stojąc nad nią, twarz
miał ukrytą w cieniu. <br />
Hrabia nie mogąc doczekać się reakcji, kucnął i mocno złapał nocnego jeźdźca za
ranne ramię. Zamaskowana postać pisnęła z bólu, nie odrywając swojego wzroku od
hrabiego. Z bliska dostrzegł blask księżycowych oczu. Przerażenie jakie w nich
ujrzał, było odurzająco znajome. Poluźnił uścisk na ramieniu. Złapana osoba nie
stawiała oporu i wiedział, że nie zmieni się to, nawet jeśli całkowicie by ją
puścił. Jego wyczulony słuch pochwycił dźwięki świadczące, że reszta pościgu
kieruje się w ich stronę. Dzieliło ich mniej niż osiem minut.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Uciekaj. - Wypowiedział normalnym, aczkolwiek rozkazującym
tonem. Dziewczyna nie reagowała, dlatego złapał ją i postawił na nogi. -
Uciekaj stąd, ale już! - Do swojej wypowiedzi dodał więcej zdecydowania. - Jedź
na północ i ukryj się w tamtejszych krzakach. Tam poczekaj, aż nikogo nie
będzie. Czy wolisz być złapana?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Zaprzeczyła mu ruchem głowy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Masz pięć minut, aby tam dotrzeć.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hinata wsunęła palce pod chustę i zagwizdała. Gwiazda szybko
do niej podbiegła. Chciała wsiąść na konia, ale jej stłuczona od upadku ręka,
zabolała tak bardzo, że nie mogła się wciągnąć. Gaara złapał ją i posadził na
koniu, po czym klepnął klacz, aby ruszyła już w drogę. Hrabina odwróciła się do
tyłu. Widziała swojego męża jak obserwuje ją. Nie mogła uwierzyć w to, że ją
puścił. Dlaczego to zrobił? Czy wiedział, że to ona? Co to oznacza dla niej?
Kiedy drugi raz się odwróciła, on już siedział na swoim koniu, kierując się w
przeciwnym kierunku, z którego posłyszał tupot nadjeżdżających towarzyszy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Kilka minut później Haftrid z trójką innych mężczyzn dotarli
do hrabiego.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Gdzie on jest? Złapałeś go? - Zapytał Haf.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie. - Odburknął nieprzyjaźnie Gaara.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jak to nie? To gdzie on jest? - Przyjaciel czerwonowłosego
nie mógł przyswoić usłyszanej informacji. Hrabia był niezwykle uparty i nigdy
nie odpuszczał. Nie zrezygnowałby z pogoni od tak. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Pognał gdzieś tam. - Głową wskazał miejsce niezgodne z
prawdą. - Skoro już jesteśmy w komplecie, zapolujemy sobie na niego i pozostałą
dwójkę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Panie, może się rozdzielimy? - Zapytał jeden z
wartowników.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie ma takiej potrzeby. - Gaara pognał konia, nadając
tempo innym. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Haftrid nie uwierzył przyjacielowi. Dodatkowe towarzystwo
wykluczało drążenie tematu. Wierzył jednak, że jest powód takiego zachowania, a
gdy będą już sami, on pokusi się o wyciągnięcie wszystkich informacji od
hrabiego.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hinata zdążyła ukryć się w krzakach przed przyjazdem
pozostałych kompanów hrabiego. Początkowo liczyła, że zsiądzie z konia, ale ból
jaki nasilał się w całym jej ciele, uświadomił ją, że nie będzie w stanie
ponownie na niego wsiąść. Z rany dalej ciekła krew. Ściągnęła więc chustę z
twarzy i niezdarnie zrobiła z niej prowizoryczny opatrunek. Gaara wyraźnie
prowadził ludzi w inną stronę, wystarczyło więc chwilę odczekać i upewniwszy
się, że nic jej nie grozi, i ruszyć w stronę pałacu. O jakimkolwiek
biegu, nie było mowy. Bolało ją całe ciało, a każdy podskok był istną torturą.
Siłą woli wytrzymała do czasu, gdy dostrzegła dwójkę osób w znajomym miejscu.
Hanabi i Asasin podbiegli do niej. Zaniepokoił ich powolny chód Gwiazdy.
Mężczyzna w ostatniej chwili złapał spadającą z klaczy dziewczynę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Hinata. - Wypowiedział z lękiem w głosie. - Co się stało?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie wygląda dobrze. - Młodsza z dziewcząt przez przypadek
przejechała dłonią po lewym ramieniu siostry, na co starsza syknęła z bólu. -
To krew? - Zapytała jeszcze bardziej martwiąc się o siostrę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Kurwa mać. - Syknął Asasin, wyładowując swoją złość. - Po
jaką cholerę ja wam pozwoliłem na te wyprawy? Co mnie podkusiło? Ki diabeł
maczał w tym palce, a ja taki stary i głupi, dałem wam pozwolenie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nic mi nie jest. - Słabo odrzekła Hinata, chcąc uspokoić
opiekuna.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- No jasne że nic. Krew się leje, ty lecisz mi przez palce,
ale nic się nie dzieje. - Zadrwił głośno, nie żałując sarkazmu w swoich
wypowiedziach. - To tylko nasza hrabina złamała paznokieć. Pierdolić tego
jebanego smarka, że też nasłał na nas jakiś pierdolonych gońców. Już ja ich
wszystkich dorwę i zajebię na miejscu. Sam pewnie grzeje dupsko w pościeli.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ja ci pomogę ich zajebać. - Dumnie dodała Hanabi,
wypinając przy tym pierś do przodu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ty to się hamuj ze słowami. - Palcem wskazał na młodszą z
dziewcząt.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Czemu niby? To niesprawiedliwe. Ty klniesz, a ja nie mogę?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ty jesteś damą, a ja to zwykły rębajło, więc mogę
pierdolić, gadać co chcę i komu chcę. - Zdjął chustę i rozerwał koszulę Hinaty
na ramieniu, aby sprawdzić jak wygląda rana.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ja też chcę być rębajło!</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Hanabi, znasz bajkę o tymitu? - Zapytał, ponownie
zawiązując chustę Hinacie, aby zmniejszyć krwawienie z rany.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie znam. - Odburknęła mu pod nosem nieco
rozczarowana.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ty mi tu nie pierdol. Bierz Gwiazdę i zaprowadź ją do
stajni. Tylko cichaczem, aby nikt nie widział.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- A ty?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zaniosę ją do Łuczniczki.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Po co? Chcesz ją tam ukryć?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Trzeba ją pozszywać.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Szycie? - Hinata zapytała z nadzieją, że się przesłyszała.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Rana za głęboka na pozostawienie jej samej sobie. Będzie
blizna i to brzydka jak cholera. - Dziewczyna jęknęła jedynie w odpowiedzi. -
Teraz to już nie ma co wzdychać, tylko się modlić aby zakażenie nie poszło. Coś
jeszcze ci dolega? - Widział, że czegoś nie chce mu powiedzieć, co mu się
bardzo nie podobało. - Mów, zanim podniosę cię z ziemi, bo wtedy nie będę
zważał na krzyki, tylko zaniosę jak worek ziemniaków.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Wszystko.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Co wszystko?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Boli.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Bo? - Zapytał jeszcze bardziej zirytowany niż chwilę
wcześniej. To odpowiadanie półsłówkami było nie na miejscu, kiedy czas ich
gonił, a pościg w każdej chwili mógł ich przyłapać na gorącym uczynku.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Spadłam.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Miał wielką ochotę powiedzieć "a nie mówiłem".
Zagryzł mocno język zębami. To nie było miejsce, ani czas na kazania. Zatrzymał
dla siebie wszystkie mądrości świata, bo nic by przecież nie zmieniły w tej
chwili. Najdelikatniej jak tylko potrafił, wziął ją w ramiona. Widząc jak
zaciskała zęby, aby nie krzyczeć i nie jęczeć z bólu, poczuł jeszcze większą
wściekłość, że nie skierował pościgu na siebie. On by sobie poradził lepiej, a
jeśli ktoś by go zranił, to bolałoby go to o wiele mniej, niż patrzenie na
męczącą się dziewczynkę. Tak ją widział. Nie jako dojrzałą kobietę, którą się
stała, a przestraszoną dziewczynkę, która została jego podopieczną wiele lat
temu. Już nawet nie był w stanie doliczyć się minionych lat w towarzystwie
hrabianek. Wywróciły całe jego życie do góry nogami, a on nie wyobrażał sobie
tego, że mogłoby ich nie być. Zmieniły go, naprawiły jego duszę, nadały nowy
rytm sercu i dały powód do tego, aby dalej żył i nie stoczył się na dno w swej
marnej egzystencji. Przemiana jaką przeszedł przez minione lata była najlepszą
rzeczą jaka spotkała go w życiu. Miała jednak swoje konsekwencje. Za każdym
razem, gdy którejś z nich coś się stało, jego serce łomotało boleśnie w klatce
piersiowej. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hanabi posłusznie odprowadziła konia siostry i dotarła do
przyjaciół. Łuczniczka nie spała, a w jej pokoju o dziwo był jeden z ich paczki
kompanów. Asasin zdawał się niezdziwiony. Najmłodsza z towarzystwa zapytała o
powód odwiedzin Rycerza, ale wszyscy ją zbyli i kazali jedynie igłę nawlec.
Hinata opowiedziała pokrótce co się stało. Przed szyciem zaproponowano jej
alkohol jako środek przeciwbólowy, ale odmówiła. Obawiała się, że jeszcze tej
nocy czeka ją rozmowa z Gaarą i nie chciała być pijana w tym czasie. Łuczniczka
wyprosiła obu mężczyzn, wspólnie z Hanabi rozebrały ranną, aby sprawdzić, czy
nie ma innych obrażeń. Kobieta tak jak potrafiła, przebadała Hinatę. Hrabina
miała wiele stłuczeń i prawdopodobnie złamane jedno żebro. Zaleciła jej
wypoczywać i nie forsować się w najbliższym czasie. Organizm musiał uleczyć się
sam, a gdyby poczuła się gorzej, miała niezwłocznie wezwać lekarza. Kobiety
obmyły jej ciało, założyły czystą koszulę Łuczniczki i ponownie zaprosiły
męskie grono.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Trzeba ją zanieść do pokoju. Najlepiej aby dzisiejszej
nocy ktoś z nią był. Nie wiemy czy nie stało się coś gorszego, czego nie
dostrzegłam. - Najstarsza z kobiet wypowiedziała słowa półgłosem do Asasina.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dobrze. - Odrzekł jej, czując że to jeszcze nie koniec
strachu o dziewczynę. - Zostanę z nią.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To kiepski pomysł. Jesteś jej opiekunem, a ona ma męża.
Jeśli ktoś rano zauważy twoją obecność w pokoju hrabiny, to oboje będziecie
mieli nie lada problemy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ja z nią będę. Mnie się nikt czepiać nie będzie. - Do
rozmowy wtrąciła się Hanabi. Bardzo chciała pomóc swojej siostrze. Widząc minę
opiekuna, była pewna, że zaraz poda masę powodów, aby to nie była ona.
Postanowiła zareagować szybciej niż on. - Zawsze mogę powiedzieć, że miałam zły
sen, albo że przecież w klasztorze cały czas spałyśmy razem. Jak ktoś zauważy,
że Hinata ma siniaki, to powiemy, że w nocy się rzucam i przywaliłam jej z
łokcia, albo kolana.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To dobry pomysł. - Po stronie Hanabi stanęła Łuczniczka.
Asasin westchnął i kiwnął jedynie głową. - Powiem ci co i jak zrobić, gdyby się
jej pogorszyło.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Kobiety odeszły, do półki z lekarstwami jakie posiadała
właścicielka lokum. Brunet podszedł w tym czasie do drugiej podopiecznej.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jak się czujesz? - Zapytał licząc, że sytuacja wygląda
choć trochę lepiej niż w pierwszej chwili.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jakbym wpadła pod załadowany wóz. - Zaśmiała się, ale
szybko tego pożałowała, chwytając się w okolice obolałego żebra.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Myślisz, że cię rozpoznał? - Zapytał bez ogródek,
wykorzystując sytuację, że nikt nie zwracał na nich uwagi.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie myślę i choć nie potrafię tego wytłumaczyć, jestem
pewna, że on wie, że to ja. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Skąd?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie wiem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Chyba powinniśmy uciekać stąd. - Niespokojnie spojrzał na
Hanabi. On również nie chciał, aby Gaara skrzywdził młodszą Hyugę. - Przetrwasz
drogę do ciemnego lasu? - To był długi kawał, a ona nie nadawała się do jazdy.
Gdyby jednak udało im się tam dostać, to mogliby ukrywać się do czasu, aż
wydobrzeje trochę i będzie w stanie sama utrzymać się w siodle.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie uciekniemy. Nie możemy. Gaara znajdzie nas bez względu
na to, gdzie byśmy się schowali. - Położyła swoją ciepłą dłoń, na dłoni
opiekuna. - Nie martw się. Nie pozwolę mu skrzywdzić Hanabi. Choć bywa okrutny,
to po dzisiejszym spotkaniu jestem pewna, że potrafi być też dobry.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To że pozwolił ci uciec, nie znaczy że ma serce. Może
jeszcze pokazać pazurki. - Prychnął nieco niezadowolony jej postawą. Tyle
świństw już jej zrobił, a ona zaczynała go bronić. Kobiety były jednak dziwne i
głupie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Po prostu uwierz we mnie i daj mi szanse rozegrać to po
swojemu. Jeśli Gaara zagrozi bezpieczeństwu Hanabi, to daję ci słowo, że
zbieramy swoje manatki i idziemy stąd jak najdalej.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Niech ci będzie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Lepiej już ruszajcie. - Łuczniczka wypowiedziała głośniej
swoją radę. Towarzystwo zebrało się dziarsko i opuściło pokój przyjaciółki. </div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
* * * * *</div>
<div class="powicenie">
<br /></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hanabi czuwała całą noc przy siostrze. Starsza z dziewcząt
nie mogła zasnąć. Wierciła się i nawet dostała gorączki nad ranem. Temperatura
nie była zbyt wysoka, co dało się wytrzymać. Problem stanowiło żebro oraz
pulsująca rana na ramieniu. Ciężko było jej znaleźć pozycję, w której nic by ją
nie bolało. Obie też bały się, że Gaara załomocze do drzwi, bądź od razu
potraktuje je kopniakiem i wtargnie do środka po wyjaśnienia. Udało im się
zapaść w głębszy sen, dopiero gdy na dworze zaczynała się już kręcić służba.
Poczuły się bowiem pewniej, a zmęczenie było wystarczająco namacalne, by
upomnieć się o zaległy wypoczynek. Obudziły ich służki, które przyniosły
hrabinie ubranie. Hanabi czując, że nie da rady jeszcze wstać, a w pokoju
siostry nie dało się spać dalej, podniosła się i powędrowała do swojej komnaty.
Opiekę nad nią mógł już przejąć Asasin, to też Hinata zdawała się bezpieczna.
Hrabina natomiast nie miała tyle szczęścia. Ona wbrew swojemu samopoczuciu,
zwlekła się w łóżka i zaczęła się przygotowywać do z pozoru normalnego dnia. Nie
chciała, aby mąż zastał ją śpiącą w pościeli, bo w to że się zjawi, nie
wątpiła. Bała się konsekwencji, jakie mógł wyciągnąć Godaime. Teraz jednak nie
była taka bezbronna i przerażona jak podczas pierwszej wizyty Molierda. W
myślach rozgrywała scenki z nadchodzącej rozmowy, dobierając słowa i argumenty,
którymi będzie mogła się posłużyć. Czuła strach, ale również determinację. Nie
mogło się nie udać, wystarczyło tylko odpowiednio wszystko rozegrać. Gaara w
końcu nie chciał jej krzywdy, bo gdyby tak nie było, nie pomógłby jej uciec.
Wróciłby również do pałacu na noc, a z tego co zasłyszała od służby, hrabia
wyjechał w nocy i jak dotąd nie wrócił. Jedna ze służących rozczesywała jej
włosy, gdy drzwi z hukiem się otworzyły, a w nich stanął owy czerwonowłosy
mężczyzna, który był teraz panem tej posiadłości.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Wszyscy wyjść. - Warknął ostro, ale już samo spojrzenie
mówiło, jakie są jego oczekiwania.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Służące nie czekały na powtórzenie słów, przez swojego pana.
Posłusznie opuściły komnatę hrabiny, zamykając za sobą ciężkie drzwi.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
W pomieszczeniu zapanowała cisza, niezakłócana żadnym
hałasem z zewnątrz. Tak jakby cały dwór zamilkł w oczekiwaniu na dalszy
przebieg wydarzeń. Gaara stał przy drzwiach, obserwując żonę. Siedziała we
wielkim fotelu, ubrana w piękną, długą suknie, w kolorze bezchmurnego nieba w
samo południe. Nie znał się na materiałach, dlatego nie wiedział, że jest ona z
jedwabiu, a ona wkładając ją miała nadzieję, że bufiaste rękawy zasłonią ranę
na ramieniu i nie będą urażać bolesnego miejsca. Służące o dziwo nie zapytały
co się jej stało. Spojrzały jedynie po sobie porozumiewawczo. Początkowo
dziwiło to Hyugą, ale później z ich wypowiedzi domyśliła się, że od razu
założyły iż to robota jej męża. Rozważała nawet to, by stanąć w obronie Gaary,
ale wówczas musiałaby wytłumaczyć w jakich okolicznościach doszło do tak
głębokiego zranienia, co nic by nie dało, bo przecież ranę faktycznie
zawdzięczała Godaime. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hinata spuściła głowę, jak tylko dostrzegła kto wszedł do
komnaty. Gaara nie mógł więc dostrzec jej twarzy, ani wyczytać z oczu jak
bardzo się go lęka. Za to z łatwością dostrzegł jej nierówny, ciężki oddech.
Bała się go, co nie zdawało się niczym nowym. Podszedł powoli. Stanął
wystarczająco blisko, by móc ją dotknąć. Widział jak się poruszyła, po czym jej
dłoń zbyt nerwowo powędrowała do lewej strony jej brzucha. Prawa dłoń. Lewą nie
wykonała żadnego ruchu. Mógłby założyć się o własną głowę, że coś jej dolega,
choć próbowała to maskować. Palcem wskazującym uniósł jej podbródek. Spojrzenia
małżonków spotkały się, odsłaniając prawdę przed obojgiem z nich. Hinata
nabrała ostatecznej pewności, że on wie. Gaara, wbrew swoim nadziejom, upewnił
się w swoich podejrzeniach. Wpatrując się w księżycowe oczy, zastanawiał się
jak to w ogóle było możliwe, aby jego strachliwa żona, nocami przemieniała się
w nader odważnego jeźdźca, galopującego po ciemku, wbrew zdrowemu rozsądkowi i
skaczącemu przez pobliskie strumienie. Podejmując ostatnią próbę zaprzeczenia
oskarżeniu jej o prowadzenie podwójnego życia, złapał za lewy rękaw jej sukni i
ściągnął materiał niżej, odsłaniając opatrunek, lekko już nasiąknięty krwią.
Rana była nader świeża i w miejscu, które zapamiętał z nocnej wyprawy. Dowody
mówiły wystarczająco dużo. To nie mógł być przypadek. Na potwierdzenie, ona nie
spoglądała na niego z panicznym strachem. Dostrzegł błagalną minę, żebrzącą go
o wybaczenie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Proszę, ukarz jedynie mnie. - Wypowiedziała słabym głosem,
potwierdzając wszystkie jego dotychczasowe myśli.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Słowa zburzyły jego chwiejną postawę opanowania. Głupia
kobieta nie zdawała sobie sprawy z tego, jak wiele ryzykowała. Narażała swoje
życie, podczas, gdy on próbował je ocalić. Wzrok utkwił w jej dekolcie.
Odkrytą, delikatną skórę nie zdobił żaden dodatek. Był odurzająco pusty.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Gdzie masz wisiorek? - Wysyczał przez zęby, mocno starając
się nie wrzasnąć na całe gardło.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Nie zrozumiała jego pytania. Spodziewała się krzyku, słów,
które wywrócą jej świat do góry nogami, czynów, które zadadzą jej jeszcze
większą porcję bólu, czegokolwiek, co ukaże ją za zbrodnie jakiej się
dopuściła.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Gdzie jest ten przeklęty wisiorek, który ci dałem? - Tym
razem słowa wypowiedział głośniej i bardziej wrogo. Oczy zalśniły mu
niebezpiecznie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- W szufladzie. - Odrzekła cicho, przez zaciśnięte gardło.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Gaara od razu ruszył w stronę toaletki. Złapał za pierwszą
szufladę, wyszarpnął ją i wysypał całą zawartość na blat mebla. Nie widząc tego
czego szukał, jednym ruchem ręki zrzucił wszystko na podłogę, po czym tym samym
sposobem wyciągnął drugą z szuflad. Tym razem wspomniany wisiorek ukazał się
wśród innych, kosztownych elementów biżuterii. Złapał go i podszedł do żony.
Nerwowo zawiązał go na jej szyi, nie żałując sobie ilości supłów, aby jak
najbardziej uniemożliwić jej ponowne zdjęcie. Po skończeniu szarpnął ją za
zdrowe ramie, stawiając naprzeciw siebie, aż ich ciała stykały się ze sobą.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zdejmij go jeszcze raz, a każę ci go przyszyć i wtopić w
skórę. Zrozumiałaś?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Tak. - Odparła słabo, nie rozumiejąc, skąd ta wielka
obsesja na punkcie jakiegoś zwykłego wisiorka.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
To mu jednak nie wystarczyło. Kamień zawieszony na rzemyku
nie mógł wystarczyć, jeśli ona tak nierozważnie postępowała za jego plecami.
Odniósł niepokojące wrażenie, że najważniejsze dla niej było bezpieczeństwo
siostry, podczas gdy ona była gotowa na przyjęcie każdej kary, aby tylko
młodsza Hyuga nie cierpiała. Wychowywanie w klasztorze miało więc więcej
minusów, niż zakładał na początku. Altruizm sióstr zakonnych, dawał o sobie
znać w zachowaniu starszej Hyugi. Hrabia wziął kilka głębszych wdechów, by nie
wybuchnąć złością. Całą noc jeździł z innymi wybrańcami, polując na nocnych
jeźdźców, wyprowadzając w pole tych, którzy mu towarzyszyli, aby tylko nie
poznali prawdy. Wiedział że powinien się opanować, bo tak byłoby rozsądniej.
Zacisnął pięść kilkakrotnie, po czym rozluźniał, próbując zdławić chęć
uderzenia hrabiny. Nigdy nie podniósł ręki na kobietę, ale tego dnia był bliski
złamać jedną ze swoich zasad. Gdy pierwsza fala gniewu minęła, wiedział co musi
zrobić. Nie dała mu wyboru. Chcąc ją ocalić, musiał dać jej do zrozumienia, jak
kończą się takie samowolne numery, a nie sądził, by stłuczenia i rana na
ramieniu cokolwiek zmieniły. Rany powierzchowne się goją, blizny giną pod
warstwami ubrań, a z czasem w ogóle zapominamy, że je posiadamy. Rany w sercu
zostają na wieki. Spojrzał na nią obcym wzrokiem. Jej postawa zmieniła się od
razu. Przerażenie wpełzło na twarz hrabiny, skóra zbladła. Wiedziała, że coś
się wydarzy, choć nie zdawała sobie jeszcze sprawy z tego jak okrutną karę ma
dla niej mąż. Szarpnął ją do okna. Drugą ręką otworzył szeroko ościeżnice. Za
paska wyciągnął linę, jaką zabrał na polowanie na nocnych jeźdźców. Przerzucił
nią przez środkową framugę, po czym zaczął związywać ręce kobiety, przywiązując
ją do otwartego okna. Hrabina zaczęła myśleć, że chce ją wyrzucić związaną, ale
gdy skończył, ponownie na nią spojrzał.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nigdy więcej nie wsiądziesz na żadnego konia, nie
wyjedziesz z pałacu bez mojego pozwolenia i nie będziesz wtrącać się w sprawy
mężczyzn. Jeśli złamiesz któryś z zakazów, bądź zrobisz jakikolwiek inny numer,
- dłonią złapał za jej szyję, lekko podduszając - w pierwszej kolejności
zapłacą ci, których miłujesz najbardziej. Udowodnię ci, że ze mną nie ma
żartów. - Ostatnie zdanie wypowiedział złowróżbnie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hinata wstrzymała oddech na zbyt długo. Dopiero ból w klatce
piersiowej przywołał ją do rzeczywistości. Nie wiedziała co miało oznaczać
przywiązanie do okna, ale gdy usłyszała, jak hrabia na korytarzu krzyczy, by na
dziedziniec wyprowadzić jej konia, zamarła. Chciała się uwolnić, ale sznur był
mocno zawiązany, a węzeł porządny. Nie wiedziała nawet jak się za niego zabrać,
bo jak dotąd nie widziała, by ktokolwiek wiązał w ten sposób kogoś bądź coś.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Gaara po wydaniu polecenia, udał się prosto do swojego
pokoju. Ze ściany ściągnął duży, ciężki, dwuręczny miecz. Był bardzo, ale to
bardzo ostry. Spokojnym krokiem udał się na dziedziniec. Konia kazał
podprowadzić tak, aby było go widać z okna komnaty Hinaty. Nie spojrzał, czy
ona tam jest i patrzy. Wystarczająco dużo zaciekawionych gapiów było
pochowanych po kątach, tak aby widzieć co się dzieje, ale przypadkiem nie
podpaść.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zawiąż mu oczy. - Hrabia wydał polecenie do stajennego.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Młody mężczyzna czym prędzej skoczył po chustę, którą
zarzucił na oczy pięknego konia, zaczynając domyślać się, co się święci. Nikt
nie rozumiał pobudek, jakie rządziły Gaarą, ale nikt też nie śmiał nawet
zapytać, ani sprzeciwić się wydanemu poleceniu. Hrabia podszedł do klaczy, ręką
pogładził ją po głowie. Była pięknym i niezwykle sprawnym koniem, ale i
niebezpiecznym. Przymknął oczy, biorąc jednocześnie potężny zamach. Chciał
zakończyć sprawę jednym płynnym ruchem, by Gwiazda nie cierpiała. Tyle tylko
mógł dla niej zrobić.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hinata wystarczająco dużo mądrych lekcji odebrała od
Asasina. Choć początkowo zdawało jej się, że nie uwolni się inaczej, niż przy
użyciu ostrego narzędzia, to gdy sprawa miała dotyczyć jej ukochanej klaczy,
rozum wykrzesał jakiś pomysł, a węzeł okazał się rozwiązywalny. Obolała, biegła
na dół, by zdążyć, zanim będzie za późno. Mogła przecież błagać męża o litość. Wbiegając
na plac, dostrzegła gapiów i to jak Gaara stoi przed jej koniem, dzierżąc w
dłoni największy miecz, jaki tylko widziała. Złapał go oburącz, a ona ponownie
zaczęła biec. Nikt z obecnych nie rozumiał co się dzieje, ani nie próbował jej
zatrzymać. Prawie nikt. Asasin zaalarmowany chwilę wcześniej, również zmierzał
w stronę dziedzińca. Kiedy dostrzegł całą sytuację był w odpowiedniej
odległości, aby zareagować. Wystartował w stronę całego zamieszania. Nie
wiedział jednak, że chwilę wcześniej hrabia ostrzegł swoich ludzi, aby nie
pozwolili mu się do niego zbliżyć, póki nie skończy. Piątka potężnie
zbudowanych mężczyzn wyrosła przed nim, blokując go na chwilę. Powalał ich
jednego po drugim. Sekundy jakie mu zabrali, przeważyły na niekorzyść sytuacji.
</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Kiedy Gaara otworzył oczy, Hinata stanęła pomiędzy koniem, a
jego mieczem. Gdyby uchylił powieki choć odrobinę wcześniej, może byłby w
stanie się zatrzymać. Teraz jednak było już za późno. Nadludzka siła, jaką
przełożył na ruch ręki i miecza, była nie do zatrzymania. Nawet tępym mieczem
odrąbał by głowę konia podczas tego uderzenia. W jego myśli pojawiło się
oczywiste stwierdzenie, że za sekundę potoczy się nie jedna, a dwie głowy. Nie
istniała żadna siła, która mogłaby cofnąć czas. Hinata również zdała sobie z
tego sprawę, a mimo tego jej wyraz twarzy się nie zmienił. Jeśli Gwiazda miała
zginąć z jej winy, to razem z nią. Kiedy oboje byli pewni nieuchronnego końca,
Gaarze zdawało się, że kamień wiszący na szyi hrabiny delikatnie błysnął.
Potężna, niewidzialna siła odbiła miecz, wyrzucając go z rąk właściciela.
Dźwięk uderzenia stali o kamienny bruk zagłuszył i przyćmił odgłos łamanych
kości.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Prima petitio. - Słabym, przestraszonym głosem odezwała
się Hinata. Po chwili pewniej, powtórzyła swoją wypowiedź tak, aby każdy ją
usłyszał, mogąc zaświadczyć, że je wypowiedziała. - Prima petitio!</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Asasin zdołał przedostać się do centrum wydarzeń. Wyjął
sztylet, chcąc go umieścić w plecach hrabiego. Wziął zamach, ale jego rękę,
swoim ramieniem zablokował Haf.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie bądź głupi. Nie skrzywdził jej. - Szepnął do Asasina,
chcąc go powstrzymać od narobienia sobie kłopotów. - Zabiją cię, a on i tak to
przeżyje. Chcesz ją zostawić bez opieki? Pomyśl, co będzie z młodszą
dziewczyną.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Haf nie czuł się pewnie, zatrzymując opiekuna hrabianek.
Widział jak łatwo rozprawił się z pięcioma mężczyznami, którzy byli jednymi z
najlepszych ludzi, jakich miał do dyspozycji hrabia. Zdawał sobie sprawę, że
Asasin biorąc go za kolejną przeszkodę, pośle mu kopniaka, bądź uderzy,
pozbawiając przytomności, jak poprzednich, którzy stanęli mu na drodze. Mógł go
też dźgnąć trzymanym sztyletem, ale mimo tego zaryzykował, wierząc, że i on nie
jest jakimś tam najemnikiem, który zna się na walce, a człowiekiem, który
trenował u najlepszych.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zabiję go. - Wysyczał, po tym jak Hinata głośno i wyraźnie
po raz drugi wypowiedziała słowa, których sam ją nauczył. Miał nadzieję, że
każe posadzić go w lochach do końca jego parszywego życia.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Gaara nie zwracał uwagi na ból ręki. Kości miał zgruchotane
w prawym nadgarstku i kilka pęknięć w okolicy łokcia. Mimo swojego stanu stał
twardo, patrząc z niedowierzaniem na żonę, która dalej miała głowę na karku.
Nie rozumiał słów jakie wypowiedziała do niego, dziwiła go też jej postawa.
Oddychała z trudem, drobne kropelki potu pojawiły się na jej czole. Stała,
twardo patrząc na niego. Przerażona i jednocześnie odważnie wypowiadająca
słowa.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nigdy nie skrzywdzisz mojego konia. - Pierwsze zdanie
wypowiedziała słabo. Wzięła głębszy oddech, po czym dodała dużo pewniej. - Od
tej pory jesteś za niego odpowiedzialny. Ma mieć zapewniony ciepły, czysty
boks, świeże jedzenie i wodę, oraz odpowiednią ilość ruchu. Jeśli kiedykolwiek
coś mu się stanie, to będzie to twoja wina, za co odpowiesz dożywotnim
pozbawieniem wolności w podziemnym więzieniu. Oto moje życzenie i biorę
wszystkich obecnych na świadków, że je wypowiedziałam. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Ostatnie zdanie prawie wykrzyczała. Ludzie znając zasady
panujące w pałacu, pokiwali głowami. Gaara nie rozumiejąc co się dzieje,
odwrócił się w stronę opiekuna. Dostrzegł, że i on nie wie o co chodzi.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Coś taki zaskoczony? - Widząc niezrozumienie na twarzach Godaime oraz Haftrida, Asasin postanowił się odezwać. - Żeniąc się z Hyugą,
podpisałeś zasady tu panujące. Jako prawowita spadkobierczyni, na prawo
pierwszej prośby, którą ty musisz bezapelacyjnie spełnić, inaczej zapłacisz
śmiercią. - Spojrzał w stronę podopiecznej. - Powinnaś go posadzić we więzieniu
już teraz. Ktoś taki jak on nie powinien chodzić między ludźmi, tylko gnić w
brudnych, zapchlonych lochach do końca parszywego życia. - Asasin splunął pod
nogi hrabiego. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jak śmiesz tak mówić do pana? - Odezwał się główny dowódca
straży. Choć w jego głosie nie było za wiele pewności, po tym jak widział, co z
jego ludźmi zrobił przed chwilą Asasin. Gestem ręki spławił go Haf.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Spojrzenie Helmuta utkwiło się w jednym z zaufanych ludzi.
Mężczyzna długo służył w pałacu i wiele wiedział. Potwierdził on wspomniane
prawo, jakie posiadała hrabina. Dla hrabiego to był koniec rozmowy. Odszedł do
swojego pokoju, czując jak coraz trudniej jest mu panować nad złością.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Nie udało mu się jej ukarać, za to ona upokorzyła go na
oczach służby. Mimo tego, to co innego go złościło. Ewidentnie stracił
panowanie nad sytuacją, co zdawało się niemożliwe, zważywszy na to, jak
dokładnie przemyślał swoje kroki względem żony. Był pewny, że postępuje
właściwie dla ich obojga, a ona zamiast posłusznie wykonywać polecenia,
zaczynała pokazywać rogi.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To ona. - Haf wszedł do pokoju hrabiego, od progu racząc
go swoimi przemyśleniami. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- W żadnym razie. - Odparł mu zdawkowo Gaara, licząc w
duchu, że temat nie będzie kontynuowany. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jestem pewny, że to ona. Przeżyła tylko dlatego, że padło
na nią. Musisz bardziej na nią uważać. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To nie ona! - Tym razem hrabia wrzasnął. Jego wzburzona
krew, gotowała się w żyłach, czując wielką potrzebę ujścia. - Żyje, bo ochronił
ją ten durny kamień, który nosi na szyi. Gdyby go nie miała, to jej głowa
potoczyłaby się dziś po dziedzińcu. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Kamień? Wierzysz w takie bzdury? Tylko ty sam byłeś w
stanie zatrzymać tak silne uderzenie. Co ty w ogóle wiesz o tym kamieniu? </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Wystarczająco dużo, bo sam go zdobyłem i jej dałem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jasne. - Z niedowierzaniem odparł Haf, siadając wygodnie
na sofie. - Mimo wszystko uważam, że to ona. Ba, ja nawet jestem tego pewien.
Będzie twoją zgubą. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To niemożliwe. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie wmówisz mi, że ci się nie podoba. Jest wyjątkowo
atrakcyjna. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie ma w niej nic, co by mi się podobało. Jest
wyjątkowo głupia i strachliwa. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Wiele można o niej powiedzieć, ale na pewno nie to, że
jest głupia, a tym bardziej, że jest strachliwa. Dziś udowodniła to stając na
linii cięcia twego miecza. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Tylko idiota, nie dbający o własne życie zrobiłby coś tak
durnego. Ja próbuję ją chronić, a ona tak mi się odpłaca? Sama prosi się o
śmierć. Może teraz zacznie wspinać się po wysokich murach? </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Czemu ty w ogóle chciałeś zabić tego konia? Odreagowujesz
na niej niepowodzenie naszej nocnej wyprawy?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Haf spytał, po czym dostrzegł wyraźną zmianę na twarzy
przyjaciela. Dalej był zły, ale teraz zaczął się też nad czymś zastanawiać. W
końcu przemówił. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie skończyła się niepowodzeniem. Dorwałem go, a raczej
ją. - Odrzekł nieco spokojniej. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Złapałeś nocnego jeźdźca i puściłeś? - Haf dostrzegł
wyraźne kiwnięcie głową. - Więc bez sensu jeździliśmy całą noc? Ja padam z nóg,
bo... Właściwie, to ty mi powiedz dlaczego. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Bo jednym z nocnych jeźdźców jest, czy też była, moja
żona. - Odparł, siadając w końcu, kładąc zgruchotaną rękę na pobliskim
stoliku. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- I ty twierdzisz, że jest tchórzem? To najodważniejsza
kobieta, jaką do tej pory spotkałem. Postawiła się ojcu, walcząc o prawa dla
siostry, wyszła za ciebie, a teraz stanęła w obronie swojego konia, stawiając
się tobie. Nie powiesz mi, że jest głupia, bo w każdym z tych przypadków, gdy
przemawiała, mówiła z sensem, podając dobre argumenty, które ciężko
podważyć. Mogła przecież powiedzieć, że nie zabijesz jej konia. W ten
sposób ty nie mógłbyś tego zrobić, ale każdy inny owszem. Czyniąc cię
odpowiedzialnym za jego życie, pokazała jak bystry i przebiegły ma rozum. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To czysty przypadek. Ktoś mógł jej to doradzić.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Sam fakt, że w ogóle tak myślisz, już jest niepokojący.
Tracisz czujność, a oboje wiemy do czego to doprowadzi. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zrób coś dla mnie i się zamknij! - Warknął zrezygnowany
hrabia. - Idź spać, skoro taki jesteś zmęczony, albo wymyśl sobie inne zajęcie,
tylko daj mi już spokój.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Z rozkoszą pójdę spać, ale najpierw zajmę się twoją ręką.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie musisz. Sama się zrośnie. - Odburknął cicho pod nosem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Wiem, ale zanim do tego dojdzie, mogę odjąć ci trochę
bólu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie potrzebuję pomocy. - Gaara zaczął zachowywać się jak
mały chłopiec, który stara się zbyt mocno podkreślić swoją dumę i upór.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Mogę zrobić ci opatrunek i pójść spać, albo czekać tu z
tobą, aż się wszystko zrośnie i dopiero wtedy udać się na spoczynek.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Gaara szybko ocenił, że ilość pogruchotanych kości jest na
tyle obfita, że cały proces gojenia rozciągnie się na kilka godzin. Znając
opiekuna, przez ten czas dalej wałkowałby temat, na który on nie ma ochoty
rozmawiać. Wyciągnął więc dłoń w jego stronę, dając mu przyzwolenie na udawanie
medyka. Haf wyciągnął prześcieradło z łóżka i podarł na paski miej więcej
dziesięcio centymetrowe. Usiadł przed czerwonowłosym i zaczął obwiązywać jego
prawą dłoń, aby usztywnić całość. Hrabia siedział cicho z odwróconą głową.
Zastanawiał się, gdzie popełnił błąd i ile prawdy jest w słowach Hafa.
Zachowanie, które przyjaciel odbierał jako odwagę, on dalej interpretował
mianem "głupota". Jak można nazwać odważnym kogoś, kto patrzy mu w
oczy z takim przerażeniem?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Skończyłem. Pójdę się położyć. Ty też powinieneś odpocząć.
- Haf, został jeszcze chwilę na krześle, naprzeciwko hrabiego.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dzięki. - Zielone oczy zwróciły się w stronę przyjaciela,
pokazując, że i on jest zmęczony ostatnimi wydarzeniami.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Odpowiedz mi tylko na ostatnie pytanie, nim wyjdę. Lubisz
patrzeć na Hinatę, gdy jest naga?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Gaara zmarszczył brwi, a jego twarz wykrzywił grymas. Nie
chciał odpowiadać na to pytanie, bo wiedział do czego zmierza Haf, a przecież
on się z nim nie zgadzał.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Na twoim miejscu wprowadziłbym poprawki do planu. Im mniej
będziecie się widywać, tym lepiej.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Haftrid nie liczył na jakąkolwiek odpowiedź. Wiedział, że
Gaara nie lubi mówić o sobie i wszystkim co dotyczyło jego osoby. Opuścił jego
komnatę, dając mu czas na przemyślenia. Hrabia był inteligentny, dlatego nie
wątpił, że podejmie teraz odpowiednie kroki, wiedząc, że Hinata nie jest tak
potulna i spokojna, jak oboje założyli.</div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
* * * * *</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Gdy tylko Gaara zniknął, Hinata opadła na kolana, trzymając
się za brzuch. Nie miała pojęcia, skąd wzięła się jej siła do postawienia się aktualnemu
panu posiadłości, bo gdy tylko było po wszystkim, nie miała siły aby dłużej
utrzymać się na nogach. Asasin błyskawicznie znalazł się przy niej, nie
pozwalając jej runąć resztą ciała na dokładnie ułożone kamienie pod stopami.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie mogę oddychać. - Wyszeptała do opiekuna, czując, jak
potworny ból atakuje ją od środka.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Asasin gwizdnął na stajennego, każąc mu odprowadzić konia do
stajni. Musiał to zrobić, bo widział, jak wzrok Hinaty, kurczowo utkwiony jest
w klaczy, nazwanej Gwiazda. Kiedy stajenny zaczął prowadzić konia, on wziął
Hinatę na ręce i poszedł w stronę jej komnaty. Po drodze jego spojrzenie,
spotkało się z lekko uśmiechniętym Haftridem. Opiekun hrabiego z zaciekawieniem
obserwował sytuacje, starając się nie stracić ani odrobimy. Brunet zlekceważył
szczerzącego się mężczyznę, skupiając się na kobiecie, którą niósł. Wiedział
jak obszerne obrażenia odniosła w nocy, dlatego starał się nie przysparzać jej
więcej bólu. Ułożył ją delikatnie w jej łóżku. Ciekawską służącą wygonił z
pokoju, każąc nie przeszkadzać teraz hrabinie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Już lepiej? - Zapytał z troską w głosie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Tak. Gwiazda jest bezpieczna?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Po twojej przemowie możesz być pewna, że włos jej z głowy
nie spadnie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To dobrze. - Uśmiechnęła się słabo.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie jest dobrze. - Skarcił ją, nadając swojej wypowiedzi
złego tonu. - Co ty sobie w ogóle myślałaś? Mogłaś zginąć. Nie wiem jakim cudem
jeszcze żyjesz.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Musiałam.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie musiałaś! - Uniósł głos wyżej. - Do cholery, to tylko
koń, a ty podkładasz głowę pod topór, w imię czego?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Gwiazda jest moją rodziną.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Popełniasz błąd przywiązując się do zwierząt. W końcu i
tak zdechnie, a wtedy co? Położysz się koło niej czekając aż sama umrzesz z
głodu?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ograniczę się do noszenia żałoby przez rok. - Próbowała
zażartować, tak jak to robił Asasin, ale on nie podłapał żartu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Czemu nie posadziłaś go w więzieniu do końca życia? Mogłaś
dać mu do wykonania zadanie, którego nie będzie w stanie wykonać. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie mogłam. - Spojrzała smutno. - Wiem, że zrobił wiele
złego i do czego jest zdolny, ale nie wierzę, że jest w nim wyłącznie zło.
Gdzieś pod maską, którą nosi, tkwi w nim dobro.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Upadek z konia, poprzestawiał ci wszystkie klepki.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Wiem co mówię. Gaara jest inny, niż oboje zakładaliśmy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ciiii. - Palcem zasłonił jej usta. Widział, jak każde
wypowiedziane słowo, sprawia jej ból. - Zachowaj siły na inną rozmowę. Teraz,
gdy Gaara poznał część twojej natury, trzeba zastanowić się nad strategią w
kwestii Molierda. Jakoś trzeba wytłumaczyć fakt, że nie zaszłaś jeszcze w
ciążę. Musimy mieć na uwadze, że jest zdolny do wszystkiego, łącznie z
osobistym dopilnowaniem, czy podczas waszych schadzek, dochodzi do zbliżeń.</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<div align="center" style="text-align: center;">
<i><span face=""arial" , sans-serif">* * * * *</span></i></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<i>Gratulacje dla wytrwałych, którzy tu jeszcze są :) To Wam dedykuję ten rozdział. Mam nadzieję, że ilością tekstu się choć trochę zrekompensowałam, za swoją nieobecność.</i><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i></div>
</div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-24247805950370146142018-07-26T12:53:00.000+02:002018-07-26T12:53:09.932+02:00Wyjaśnienia<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Chyba w końcu należałoby spojrzeć prawdzie w oczy i powiedzieć jak przedstawia się sytuacja.</div>
<div style="text-align: center;">
Co jakiś czas dopisuję trochę tekstu do rozdziału, który ma się pojawić od dawna, ale jakoś nie może. Dlaczego mi to mimo wszystko nie wychodzi tak jak bym chciała? Mam teraz w pracy istny armagedon. Zadanie, które już na starcie było skazane na porażkę i przez które zwolniło się kilka osób, świadomych nadchodzącego bagna. Brakuje nam ludzi, a ja stałam się jedną z osób odpowiedzialnych za to, aby jednak nie było aż tak źle i byśmy dali radę. W domu bywam by zjeść śniadanie, wykąpać się i trochę pospać. Codziennie siedzę w pracy od 12 do 18 godzin. Tak wygląda ostatnio moje życie. Dlatego też nie piszę tyle ile bym chciała, ani też nie robię nic więcej. Gdy przychodzi weekend, spędzam go z rodziną, aby moje dzieci nie zapomniały jak wygląda ich mama, oraz staram się zebrać siły na nadchodzący tydzień. Możecie mi wierzyć, bądź nie, ale gdy znajduję chwilę, nie mam ani chęci patrzeć na monitor, ani siły. Dlatego czasami w tygodniu, w chwilach, gdy mam wszystkiego dość i chcę się choć na chwilę oderwać od tego co muszę zrobić, odpalam maila i wklikuję kilka zdań, które za jakiś czas, po sklejeniu wszystkich fragmentów powstałych w ten sposób, stworzą rozdział, jakim podzielę się z Wami. Wściekam się, że tak to wygląda. Może powinnam zawiesić bloga do czasu, gdy przestanę być takim cholernym pracoholikiem. Boję się jednak, że gdy to zrobię, stracę motywację, aby dalej pisać i w końcu nie napiszę już ani jednego zdania, a ja tak bardzo chcę się z Wami podzielić tym co mam w głowie. Szczególnie jedna z moich historii, ciągle krąży w mojej głowie i domaga się dobrnięcia do końca.</div>
<div style="text-align: center;">
Przepraszam, że to tyle trwa. Nie obiecuję już niczego. Rozdział się pojawi, ale nie jestem w stanie powiedzieć kiedy. Terminy jakie podawałam wcześniej, miały mnie motywować. Nie wyszło do końca tak jak chciałam, choć dzięki nim jest większa część tekstu.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-69955797989724325952018-05-15T00:17:00.001+02:002021-12-21T13:28:07.157+01:00Monsun - Rozdział 9<br />
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hinata we wtorek idąc do szkoły, liczyła, że spędzi choć
chwilę czasu z Naruto. To co jej powiedział poprzedniego dnia, dało jej do
myślenia. Faktycznie powinna chociaż spróbować swoich sił w malowaniu sprayem.
Problem polegał na tym, że kurs sponsorowany przez Gaarę, miał swoją cenę.
Miała mu w zamian pomóc. Zrobiłaby to nawet bez profitów, gdyby tylko miała w
sobie nieco więcej odwagi i wiary we własne możliwości. Chciała więc upewnić
się, że jeśli nie uda jej się spełnić oczekiwań Gaary, to Naruto jako jego
przyjaciel, nie odwróci się od niej. Od niedawna był on jej jedynym kolegą z
klasy, który normalnie z nią rozmawiał, a ona za nic w świecie nie chciała tego
stracić. Nie udało jej się jednak zamienić z Uzumakim ani jednego zdania. Jeden
z kolegów z klasy, Jugo, przyniósł bowiem karty, więc większość chłopców na
przerwach grała, głównie w pokera. Blondynowi szło całkiem nieźle.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Wygrałem! - Wrzasnął Naruto, przekrzykując gwar panujący
na korytarzu. Do tej pory udało mu się wygrać trzy razy z czterech. Raz przegrał,
bo się zagapił i odłożył nie tą kartę, którą chciał. Tak przynajmniej on
twierdził. Poza tym miał dużo szczęścia. - Jestem najlepszy!</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Gdzie się tak nauczyłeś grać? - Spytał jeden z tych,
któremu szczęście nie dopisywało.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Mój kumpel, Shikamaru jest mistrzem w każdej grze
strategicznej i logicznej. Kiedyś uczył nas jak to robi. Załapałem tylko
podstawy, a poza tym matematyka się do tego przydaje. - Uśmiechnął się,
wiedząc, że z wymienionego przedmiotu jest jednym z najlepszych, a może nawet
najlepszy w tej szkole.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ja też chcę wziąć od niego kilka lekcji. - Smutno odrzekł Jugo,
któremu zdecydowanie nie podeszła żadna rozdana partia.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zapytam, choć to mało prawdopodobne, on jest za bardzo
leniwy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hinata nasłuchiwała z oddali, co działo się w grupie pobliskich
osób. Była zbyt nieśmiała, aby podejść. Nie wystarczyłoby bowiem postawić kilka
kroków do przodu. Musiałaby przecisnąć się przez tłum, który zdawał się tworzyć
ścisły mur, wokół grających.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie wiedziałam Naruto, że z ciebie to taki zdolny facet. -
Do jego ramienia przykleiła się Ino. Zamrugała wdzięcznie oczkami. - Masz
jeszcze jakieś talenty?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Całą masę. - Odpowiedział jej szerokim uśmiechem,
rozglądając się, czy czasem w pobliżu nie ma Sakury. Miał nadzieję, że
zapunktuje u niej dzięki swojemu szczęściu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To może zmierzysz się z naszym geniuszem? Ciekawe który w
was jest lepszym strategiem. - Wyraźnie zaakcentowała słowa „naszym” oraz „lepszym”,
po czym uśmiechnęła się prowokacyjnie, aby wzniecić w nim większą chęć
rywalizacji.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Kogo masz na myśli? - Naruto dostrzegł różowe fale, tracąc
nieco zainteresowanie rozmową z Ino, bardziej zastanawiając się, czy aby mówi
dostatecznie głośno, by Sakura go słyszała.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Sasuke, skusisz się na partyjkę z Naruto? Ma się za
niepokonanego mistrza.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Uchiha zlekceważył zaczepkę blondynki. Nie miał ochoty
nikomu, niczego udowadniać. Uzumaki natomiast uśmiechnął się szerzej. To był
dobry moment, aby zaczął wprowadzać swój plan w życie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Daj mu spokój, Ino. - Machnął ręką. - To tchórz. Boli się
kompromitacji na oczach innych.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Sasuke podniósł groźnie brwi, ale jego twarz nie wyrażała
żadnych emocji. Chwilę mierzyli się wzrokiem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To jak, tchórzu? - Blondyn przyjął pozycję, z której łatwo
byłoby mu się wycofać, bronić, bądź zaatakować. Nie wiedział bowiem jak zachowa
się jego rywal.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Odszczekaj to! - Zawarczał groźnie Sasuke. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Większość osób zeszła z drogi tej dwójce, nie wiedząc co
może się teraz stać. Nikt bowiem nie widział do tej pory, aby Uchiha był tak
wściekły.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- No dalej, zmuś mnie. - Blondyn nie odwracał wzroku na nikogo
z otoczenia. Był skupiony wyłącznie na jednaj osobie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Sasuke dał kilka kroków do przodu. Stanął w połowie, dalej
mierząc groźnie osobę, która niedawno dołączyła do ich klasy, a teraz rzuciła
mu wyzwanie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dawaj karty! - Wyciągnął dłoń, a chwilę później miał w
niej całą talię, przyniesioną przez Jugo. Podszedł do ich prowizorycznego
stoliczka i zasiadł. - Tylko żebyś później nie biegł do mamusi na skargę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- O to się nie martw. - Naruto zasiadł na swoim
wcześniejszym miejscu. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Nikt więcej do gry się nie przyłączył. Każdy wolał
obserwować rozgrzewkę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jestem dużo lepszy niż myślisz. - Z dumą zakomunikował
Uzumaki.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nawet jeśli, to zawsze zdradza cię twoje zachowanie. -
Uchiha tasowała karty, ciągle wpatrując się w nadmiernie uśmiechniętą twarz
blondyna.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Naruto nic już nie odpowiedział. Karty poszły w ruch. Dwójka
graczy długo mierzyła się spojrzeniami. Obaj byli dobrzy, ale zwycięzca mógł
być tylko jeden. Przerwa szybko dobiegła końca, a wraz z nią potyczka dwóch
nastolatków. Obaj nie przeciągali niepotrzebnie, dokonując szybkich decyzji.
Naruto rzucił karty z wielkim uśmiechem. Był zwycięzcą bez względu na to co
miał w ręku Sasuke. Na korytarzu podniósł się szum. Uchiha położył swoje karty
z cwaniackim uśmieszkiem. Był to pierwszy uśmiech tego typu, jaki widzieli u
niego koledzy i koleżanki z klasy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Płacz i płać. - Rzucił Uchiha w kierunku rozradowanego
przeciwnika. Poczuł wielką satysfakcję ze swojej wygranej. Utarł w ten sposób
nieco nosa nadmiernie popisującemu się blondynowi. Ukontentowaniem jego sukcesu
miała być chmurna mina przeciwnika, wyrażająca rozczarowanie ze swojej porażki.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Co tu się dzieje?! - W pobliżu rozniósł się głośny krzyk
dyrektorki. Tsunade szybkim krokiem dotarła do centrum wydarzeń i zlustrowała
sytuację. - Hazardu się wam zachciewa w szkole? Ja wam dam! Cała klasa won na
dwór, łapać grabie i sprzątać boisko! Przewodniczącego zapraszam do mnie, po
wykonanej robocie. Już ja wam dziś wypełnię czas na przerwach tak, aby żadne
głupoty się w głowach nie lęgły.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Wszyscy posłusznie wykonali polecenie i udali się na boisko.
Z pochmurnymi minami zastali mało przyjemny widok. Wichura jaka przeszła
poprzedniej nocy, spowodowała duży bałagan na terenie szkoły. Wszędzie leżały
liście i gałązki pozrzucane z drzew.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Kiedy dyrektorka się wściekała, nikt nie miał odwagi się jej
postawić. Dopiero po dziesięciu minutach grabienia, rozpoczęły się rozmowy na
temat niedawnego pojedynku. Gdy Naruto i Sasuke rozpoczynali rozdanie, klasa
była podzielona w przypuszczeniach, który z nich może wygrać. Dziewczęta w
większości głosowały na Sasuke, choć kilka z nich kibicowało Naruto. Chłopcy
podzielili się w odwrotnych proporcjach. Uzumaki był lubiany, a Uchiha często
panoszył się w otoczeniu. Nie zabiegał o to, aby inni się z nim kumplowali,
otaczając się małą grupką znajomych. Jego pokerowe zwycięstwo nic w tej kwestii
nie zmieniło.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Gratuluję. Byłam pewna, że jesteś lepszy. - Przed Sasuke
stanęła Sakura. Uśmiechała się do niego w ten sposób, jaki najbardziej go
irytował. One wszystkie świeciły do niego zębami tak, jak Haruno w tej chwili.
Gimnastykowały usta, starając się nadać im ponętnego wyglądu, zagryzając wargę,
ale nie było w tym ani grama szczerości i wdzięku.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Miałem szczęście. - Odburknął pod nosem. - W kartach nie
zawsze wystarczają umiejętności.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jestem pewna, że wygrałbyś nawet z zamkniętymi oczami. Naruto
to kretyn, który lubi się jedynie przechwalać i popisywać.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Sasuke podszedł do Sakury bardzo blisko. Dzieliło ich góra
piętnaście centymetrów. Ona zadarła głowę do góry, a on obdarzył ją groźnym i
nieprzyjemnym spojrzeniem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Mówisz tak, jakbyś go znała, a tak naprawdę nic o nim nie
wiesz. Jest kretynem, ale przynajmniej jest szczery w tym, co robi, czego nie
można powiedzieć o tobie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Ciszę rozdarł okrzyk Naruto. Blondyn rozpędził się i z
impetem wskoczył w kupkę liści. Stanęła nad nim niezadowolona Ino, krzycząc, że
psuje ich pracę. Złapał więc ją za rękę i wciągnął do siebie. Fukała na niego
przez kolejne piętnaście minut, bo popsuł jej fryzurę i wygniótł bluzkę. Kiedy
kupka liści ponownie przybrała odpowiedni kształt, Naruto chwilę stał i myślał.
W końcu rozejrzał się wokół, szukając wzrokiem sterczących, czarnych włosów.
Idąc za ciosem, podszedł do Uchihy. Nie zaszkodziło bowiem spróbować czegoś
więcej.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Co powiesz na rewanż? Ten, który przeskoczy bardziej
efektownie przez tą kopę, ten wygrywa.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Uchiha spojrzał na niego bez zainteresowania.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie zakładam się, szczególnie z tobą. - Odburknął mu, wracając
do swojego zajęcia.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Boisz się, że przegrasz?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie zrobisz mnie na ten sam numer po raz drugi. Radzę ci
nie nazywać mnie tchórzem, bo ci przywalę. Pogódź się z przegraną i idź sobie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Z przegraną? - Zaskoczonym tonem odezwał się Uzumaki. - Sasuke,
kiedy ja właśnie wygrałem z tobą pierwszą potyczkę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Uchiha podniósł wzrok, nie rozumiejąc jego słów.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Co ty znowu pieprzysz? Byłeś ślepy czy nie znasz się na
kartach?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Myślisz, że zależało mi na tym, aby pokonać cię w kartach?
Chciałem cię jedynie sprowokować i mi się udało. Mały krok dla ludzkości,
wielki krok dla Uchihy. Jeszcze będą z ciebie ludzie. - Naruto klepnął Sasuke w
ramie i odszedł.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Brunet zacisnął pięści i z trudem pohamował chęć mordu, jaka
w nim wzbierała z każdą mijającą sekundą.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Choć Hinata nie zamieniła żadnego słowa z Naruto, to
pojawiła się na kursie. W zasadzie nie miała większego wyboru. Hanabi się tam
wybierała ze względu na Gaarę, a że kluczem do tego mężczyzny wydawała jej się starsza
siostra, była gotowa ją błagać na kolanach, aby tylko z nią poszła. Nieśmiała
Hyuga zgodziła się bez większego namawiania. Przebrała się jedynie, na szybko
coś zjadła i obie wyszły w kierunku budynku, którego adres był zapisany na
potwierdzeniu wykupienia kursu. Choć obie dotarły wcześniej, Gaara był jeszcze
przed nimi. Zdawał się lekko zdenerwowany, lecz gdy spostrzegł Hinatę, jego
twarz się rozpromieniła. Nie ukrywał tego, jak bardzo mu ulżyło na jej widok.
Przywitał się nawet z jej siostrą, nie chcąc podpaść dziewczynie, która mogła
stać się jego wybawieniem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- A ty co właściwie tu robisz? - Zapytał Hanabi, nie
lekceważąc tym razem jej obecności. - Odprowadziłaś siostrę?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ja też chcę ci pomóc, to też zapisałam się na kurs. W
końcu każda pomocna dłoń na pokładzie się przyda. - Odrzekła z dumą, wdzięcząc
się przy okazji i uśmiechając do niego.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Gaara odpowiedział jej lekkim uśmiechem. Najwyraźniej źle ją
ocenił, podczas ich pierwszego spotkania. Rzadko mu się to zdarzało, bo
zazwyczaj wyczuwał interesujących ludzi, a od tych drugich od razu go odpychało.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jesteś równie utalentowana jak siostra? - Zapytał z dużo
większą aprobatą w głosie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- W końcu jesteśmy rodziną. - Hanabi uwiesiła się na
ramieniu siostry, przytulając ją, jakby były najlepszymi przyjaciółkami.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Dla Hinaty jej zachowanie było tak nietypowe i śmiałe, że aż
sama się zawstydziła. Była też trochę zła, bo ostatnim zdaniem Hanabi okłamała
czerwonowłosego, czym mogła zaszkodzić jej samej w relacjach z Naruto.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- W takim razie fajnie, że tu przyszłaś. - Odrzekł młody
fotograf.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Nim Gaara powiedział coś więcej, zostali poproszeni o
wejście do środka. Kobieta, która ich wpuściła, pokazała gdzie mogą zostawić
swoje rzeczy i zaprosiła całą grupę na wielką halę w opuszczonym magazynie.
Chwilę tą wykorzystała Hinata, odciągając nieco siostrę na bok.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Czemu go okłamujesz? Zorientuje się, że nie masz większego
talentu do rysowania.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Spokojnie siostra. Zanim się zorientuje, minie trochę
czasu. Jak już się we mnie zabuja, to drobne kłamstewko nie będzie mu
przeszkadzało. Doceni wówczas moje poświęcenie dla sprawy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nikt nie lubi być okłamywany. Powinnaś powiedzieć mu
prawdę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Hinata, - Hanabi rzeczowo podeszła do sprawy - co to za
różnica? Przecież oni będą nas uczyć nie rysować, a malować. Zawsze można
powiedzieć, że no cóż, widocznie ten dział, to moja pięta Achillesa. A jak będzie
chciał zobaczyć jakiś mój rysunek, to coś na szybko mi zrobisz i będzie git.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Proszę cię, powiedź mu prawdę. - W głosie starszej z
sióstr dało się dosłyszeć błaganie. Naruto był dla niej ważny, przez co coraz
bardziej bała się złego osądu Gaary.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Co ci tak na tym zależy? On ci się podoba, czy co? - Jej
pytanie wywołało rumieńce na twarzy starszej z sióstr. - No co ty, siostra? Ty
na poważnie? Czemu mi nie powiedziałaś, że też do niego startujesz? No to
kanał. - Ostatnie zdanie wypowiedziała lekko zrezygnowana.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie, nic z tych rzeczy. Ja po prostu… - Czuła się coraz
bardziej zażenowana sytuacją.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Coś kręcisz. To startujesz do niego, czy nie?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie. Ja go prawie nie znam.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Więc nie masz nic przeciwko, że ja go sobie wezmę? -
Hanabi spojrzała podejrzliwie na siostrę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Hanabi, my nie jesteśmy tu, aby kogokolwiek brać, ani
podrywać. Zrozum proszę, dla niego to ważne, więc powinnaś powiedzieć mu
prawdę, aby nie robił sobie nadziei i planów.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Gadanie. Skąd możesz wiedzieć, czy przypadkiem nie drzemią
we mnie jakieś ukryte zdolności? Może jak da mi kilka wskazówek
profesjonalista, to pójdzie mi znacznie lepiej niż w naszym garażu. Od razu
zakładasz, że jestem beznadziejna i że nie powinnam się tu pojawić. Zobaczymy,
która na koniec kursu poradzi sobie lepiej. - Młodsza z dziewczyn, odeszła
obrażona do grupki innych kursantów. Było jej przykro, że siostra nie widziała
w niej ani krzty potencjału malarskiego. To że nie dorównywała zdolnościom starszej
z dziewcząt, to nie oznaczało, że była aż tak beznadziejna, jak myślała Hinata.
Mogła ona chociaż poczekać z osądem do końca pierwszego dnia kursu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hinata stała zrezygnowana i zawstydzona w miejscu, gdzie
zostawiła ją Hanabi. Już od dłuższego czasu kiepsko się dogadywały ze sobą.
Starsza z nich trochę za bardzo matkowała młodszej, co niekorzystnie wpływało
na ich relacje. Ten kurs mógł naprawić zniszczone więzi, ale początek na to nie
wskazywał.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Gotowa? - Z zadumy wyrwał Hinatę, Gaara.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie wiem. - Jej serce biło niespokojnie. Czuła się winna
temu co stało się przed chwilą.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dowiedziałem się, że podzielili nas na dwie grupy. -
Spojrzała na niego zaskoczona tym, jak zdobył tą informację. - Ty i twoja
siostra jesteście w pierwszej, a ja w drugiej. Waszym prowadzącym jest Hidan, a
moim Konan. Podejrzewam, że to ten koleś, który stoi tam. - Głową wskazał
miejsce, gdzie już zebrała się grupka dziewcząt. - Gdybyś skończyła pierwsza,
to poczekasz na mnie? Chciałbym jeszcze z tobą zamienić słowo.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dobrze. - Odpowiedziała niepewnie. - Poczekam.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ok. To ja idę do swojej grupy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Powodzenia. - Odrzekła machinalnie, nie zastanawiając się,
czy to dobre słowo na tą chwilę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dzięki. Pewnie przyda mi się dużo bardziej niż tobie.
Pokaż im, Hinata.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
W tej chwili tylko on wierzył, że miała co pokazać. Rozmowa
z siostrą przycięła jej skrzydła.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
pierwsza lekcja trwała dwie godziny. Dużo się tego dnia dowiedzieli.
Prowadzący pokazali im jak prawidłowo trzymać puszkę ze sprayem, oraz kilka
przydatnych sztuczek i metod, jakich będą się uczyć na kolejnych zajęciach.
Omówili też zasady bezpieczeństwa i postępowanie w razie gdyby coś się stało.
Na koniec każdy dostał za zadanie, aby wybrać sobie swój kawałek ściany,
odpowiednio go oznaczyć i podpisać. To miało być ich miejsce na wszystkie
następne zajęcia. Hanabi celowo ustawiła się jak najbliżej Hidana. Postanowiła,
że nauczy się wszystkich sztuczek i metod, a może nawet wyciągnie coś jeszcze
od prowadzącego, aby móc udowodnić siostrze, że źle ją oceniła.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Kiedy zajęcia się skończyły, tłum kursantów powędrował w
stronę szatni. Hanabi chwilę jeszcze rozmawiała z Hidanem. Gaara choć nie był
zbyt kontaktowym człowiekiem, podszedł do Konan, aby posłuchać, co ma do
powiedzenia na koniec. Czasem w takich chwilach prowadzący dają swoje osobiste
wskazówki, które mogą się okazać bardzo przydatne. Sam jednak nie zadał żadnego
ze swoich pytań. Miał na to jeszcze trochę czasu, a póki nie mógł pokazać jak
sobie radzi, instruktorka i tak by mu pewnie nie odpowiedziała. Kiedy Konan
pożegnała się z uczniami, grupa druga rozeszła się. Hanabi podbiegła do Gaary,
licząc na pokonanie kolejnego kroku do swojego celu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jak ci poszło? - Zapytała z uśmiechem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Po dzisiejszym dniu nic nie można stwierdzić. -
Odpowiedział trochę zdawkowo. W końcu przerobili w większości teorię, a
praktyka ma przyjść dużo później.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ja uważam, że było super. Hidan jest taki mądry i zdolny.
Pokazał nam takie fajne rzeczy, że aż mam ochotę złapać puszkę i malować.
Wyglądało tak jakby dziecko z przedszkola sobie poradziło.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To zawsze tak wygląda. - Odpowiedział bez entuzjazmu. - Im
większy talent, wprawa i umiejętności, tym zdaje się to prostsze. Nie nastawiaj
się jednak, że tobie wyjdzie tak samo.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Więcej optymizmu. Może pójdziemy do nas? Mam kilka puszek
w różnych kolorach, to moglibyśmy nieco poćwiczyć.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dziś nie mogę. Mam jeszcze sporo zajęć do nadrobienia. -
Odpowiedział spokojnie, wzrokiem szukając starszej z siostr.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Czemu tak się rozglądasz? - Zapytała z lekkim
niezadowoleniem Hanabi. Nie podobało się jej, że nie skupił na niej swojej
uwagi.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Widziałaś Hinatę? - Zapytał, dalej się rozglądając.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Może jest już na dworze. To ja ją znajdę i widzimy się za
chwilę na zawnątrz. Dobrze?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Tym razem Gaara spojrzał na młodszą dziewczynę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dobra. To idę do szatni.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Odprowadziła go wzrokiem, czując drobnie ukucie w sercu i
zawód. Nie sądziła, że tak trudno będzie jej przekonać go do siebie. Raczej
cieszyła się zainteresowaniem kolegów, a ten wydawał się ją ignorować. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hanabi dużo szybciej dostrzegła siostrę od Gaary, podchodząc
do niej i wspólnie z nią opuszczając budynek. Obie przystanęły przy czekającym
nastolatku. Sabaku wyciągnął kopertę i podał Hinacie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Pomyślałem, że będziesz chciała je mieć.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To dla mnie? - Zapytała niepewnie, odbierając kopertę od
kolegi.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Dziewczyna zajrzała do środka i wyciągnęła plik zdjęć z
imprezy na jaką zabrał ją Naruto.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ej, ty masz już te zdjęcia! - Wypaliła Hanabi, nie
zastanawiając się, czy powinna mówić to głośno. Hinata żałowała, że w ogóle je
pokazała siostrze.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Naruto. - Burknął pod nosem, niezadowolony Gaara.
Przypuszczał, że poprzednia koperta, którą przygotowała dla Hinaty, nie dostała
nóżek i sama sobie nie poszła w świat, tak jak to twierdził uparcie jego
przyjaciel.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- On chciał dobrze. Proszę, nie mnij do niego żalu. -
Błyskawicznie zareagowała Hinata, co przykuło zaciekawione spojrzenie
pozostałej dwójki. Pochyliła głowę uciekając od ich wzroku. - Będzie zły, jeśli
dowie się, że go wydałam.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie będzie. Obróci to w żart i po temacie. - Gaara
westchnął na wspomnienie niewinnej miny przyjaciela, gdy pytał go, czy czasem
nie wziął koperty z szafki w korytarzu. Jak mógł dać się nabrać ponownie, na te
jego niewinne spojrzenie? - To ja lecę. Do zobaczenia na dwa dni? - Zapytał
spokojnie, choć z nadzieją, że Hyuga nie planuje się wycofać.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jasne! - Wykrzyknęła Hanabi, czując zadowolenie, że może w
końcu zwrócić uwagę na siebie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Do zobaczenia. - Odszeptała cicho Hinata.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Na jej potwierdzenie czekał o wiele bardziej, niż od
młodszej z sióstr. Uśmiechnął się i odszedł w swoją stronę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ma niezły tyłek. - Skomentowała Hanabi.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Gdzie ty się patrzysz? - Zapytała zdegustowana Hinata.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Młodsza Hyuga wywróciła oczami. Czuła się jakby była na
spacerze z matką, a nie niewiele starszą siostrą, która powinna w tej kwestii
być bardziej otwarta i chętna niż ona.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To gdzie mam się patrzeć? Myślisz, że on ani razu nie
spojrzał ci na cycki? Na pewno do tej pory zrobił to kilkadziesiąt razy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To nie prawda. Gaara nie jest taki.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Każdy facet taki jest. Nawet fakt, że ubierasz się jak
podstarzała babka, nie zmienia faktu, że masz coś, co przyciąga wzrok
mężczyzny. Gdybyś ubrała się jak normalna nastolatka, to pewnie niejeden
masturbowałby się, myśląc o tobie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Hanabi!. - Twarz Hinaty zaczęła przypominać dojrzałego
pomidora. - Nie mów tak.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Ciekawa jestem jak całuje Gaara. Wygląda na takiego, który
wie czego chce. Skoro jest fotografem, to pewnie robił już jakieś zdjęcia nagim
dziewczynom.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Po co miałby robić takie zdjęcia?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Bo takie najlepiej się sprzedają. Seks jest zawsze na
topie. - Hanabi spojrzała na telefon. - Ja lecę do znajomych.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- O tej porze? Odrobiłaś już lekcje? - Zaniepokoiła się starsza
z dziewcząt.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie musisz się o mnie martwić, mamo. - Zakpiła Hanabi. -
Panuję nad wszystkim. Na razie! - Odeszła szybkim krokiem w swoją stronę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Hinata chwilę przyglądała się siostrze. Ponownie zachowała
się nie tak jak powinna. Nie potrafiła dotrzeć do siostry. Była zbyt poukładana
i niewinna, przez co nie miały zbyt wiele wspólnych tematów. Martwiła się o
Hanabi, aby nie zrobiła nic głupiego. W jej głowie narodziła się pewna
nadzieja. Gdyby Hanabi i Gaara się zeszli, to może on pokierowałby ją na właściwą
drogę. Może przy nim przestałaby się włóczyć po mieście i spotykać z dziwnym
towarzystwem, które <a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>czasem sprowadza do domu.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-54043938744911067342018-04-27T01:49:00.003+02:002018-05-07T16:47:26.546+02:00Labirynt Luster - Rozdział 37<br />
<div class="annzwill" style="margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt;">
</div>
<div class="annzwill" style="margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt;">
</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>O zgrozo! Co ja zrobiłam? Propozycja Sakury była tak kusząca,
że z niej skorzystałam. Ojciec i cała ekipa moich ochroniarzy patrzyli mi
skrupulatnie na ręce, Kacper kazał mi nie podejmować decyzji pod wpływem
emocji, rozpoczęłam nawet specjalny trening pod okiem Yukari i gdy nadeszła
pierwsza próba, koncertowo dałam plamę. Przecież to, że Itachi chciał się ze
mną spotkać, nie oznaczało, że muszę iść za szkołę. Mogłam po prostu go olać i
zaraz po zajęciach, udać się do domu, lekceważąc jego smsa. Co mnie podkusiło,
aby wyjść przed końcem zajęć, by zminimalizować spotkanie go do zera? Otóż nie
byłam w stanie odpowiedzieć na to pytanie i zdecydowanie nie mogłam zrzucić
winy na Różową Burzę. Ona chyba też chciała nieco ochłonąć po spotkaniu z
Sasorim, a mi było to wybitnie na rękę. Wyciągnęła mnie do kina. Leciała jakaś
tam komedia romantyczna.Średnio potrafiłam się na niej skupić, mimo dobrych
recenzji. Przez większość czasu zastanawiałam się co takiego chciał mi
powiedzieć Uchiha. Czy dać do zrozumienia, że miedzy nami już nigdy nic nie
będzie i nie życzy sobie żadnych ataków na jego dziewczynę? No bo raczej nie
prosić o wybaczenie. Był z nią, wszyscy o tym mówili, a on nie zdementował
plotek. Z drugiej strony on tego nigdy nie robił. Było mu wszystko jedno kto i
co o nim mówi. Ludzie i tak gadają. Coraz bardziej nie podobało mi się jego
podejście. Choć dalej mi na nim zależało, to czułam również wielką złość i
rozczarowanie. Czemu akurat Tsukino? Jest tak wiele dziewcząt w szkole, a to
musiałabyć akurat ta, której nienawidziłam całym sercem? Ciekawiło mnie czy
teraz też Itachi patrząc mi w oczy, powiedziałby, że nie jestem jego przygodą.
Może on inaczej nazywał takie dziewczęta. Ja, Hinata Terumi, nie była przygodą
Itachiego Uchihy, ja byłam jego zdobyczą. I tyle!Śpiewka skończona, czas na
następną. Wszystko na to wskazywało. Tego dnia na moich oczach trzymałTsukino za
rękę, pozwolił się jej do siebie przytulać, pocałować publicznie w usta, sam
też trzymał ją w objęciach. Tyle zarejestrowały moje oczy. Nie chcę nawet
wiedzieć, jak daleko się posunęli, gdy byli sami. Widziałam wystarczająco dużo
i byłam pewna, że tak szybko nie wymażę tych wspomnień. Nie chciałam go już
więcej spotkać, rozmawiać z nim, słyszeć jego głosu, spoglądać w oczy.
Postanowiłam wytrwać w swoich postanowieniach.Niezależnie co by się nie działo,
on miał przestać dla mnie istnieć.</i></div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>Do domu wróciłam tylko trochę później niż w zwyczajny
poniedziałek. Emocjonalnie czułam się potwornie wykończona. Najchętniej
pojechałabym do rezydencji. Musiałam jednak trzymać pion i nie poddawać się tak
łatwo. Skoro już uciekłam, to mogłam chociaż nadrobić swoje zachowanie
odpowiednią postawą po szkole. Włączyłam więc muzykę z komputera i rozłożyłam
się na łóżku. Wyobrażałam sobie, że otacza mnie woda. To miał być mój sposób na
wyciszenie myśli, przed zabraniem się za lekcje. Wyrwało mnie pukanie do drzwi.</i></div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Proszę. - Odpowiedziałam, unosząc się do siadu.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Nie byłam pewna czy wróciłaś, tak cichutko weszłaś. -
Kurenai obdarzyła mnie ciepłym uśmiechem, który pokrzepiał lepiej niż kubek
ciepłej czekolady. Czasami wyobrażałam sobie, że tak właśnie zachowywałaby się
moja mama, gdyby żyła. Wyczułaby, że coś jest nie tak i przyszła obdarzyć mnie
właśnie takim uśmiechem, abym poczuła się lepiej.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Tak wyszło. - Odrzekłam odwzajemniając jej uśmiech. Lubiłam
ją bardzo. Nie mówiłam jej o wszystkim, ale często rozmawiałyśmy na różne
tematy. Przez poprzednie dwa lata była ze mną każdego dnia, a nasze relacje
stały się dużo bardziej zażyłe. Nie widziałam w niej członka mojej ochrony,
tylko kogoś, kto jest mi rodziną. </div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- W takim razie chodź. Masz gościa. - Po tych słowach
zniknęła, ale nie zamknęła drzwi. - Hinata już idzie. - Usłyszałam jej
stanowczy głos, skierowany do kogoś, kto zapewne czekał pod drzwiami.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>Westchnęłam ciężko. Nie miałam ochoty na przyjmowanie gości. Nie
mógł być to Neji, bo sam by od razu przyszedł i na pewno wiedziałby czy jestem
u siebie, czy też nie, więc Kurenai nie musiałaby tego sprawdzać. Odpadał
również Kacper, bo on też by to wiedział i gdyby chciał ze mną rozmawiać, to
zapewne gdzieś w pokoju znalazłabym kopertę ze swoim imieniem. Shino zawsze
wcześniej dzwonił. Z Sakurą niedawno co się rozstałam. Został Kiba. O tak, to
musiał być on. Przyjaźniliśmy się i lubiłam z nim spędzać czas, ale w tamtej
chwili nie miałam ochoty na wizytę kogokolwiek, szczególnie osoby, która de
facto stała w korytarzu przy drzwiach i czekała na mnie. Aż mnie wgniotło w podłogę.
Stałam jak słup, gapiąc się wprost na sprawcę bałaganu w moim poukładanym
niegdyś życiu.</i></div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Hinato, nie zaprosisz kolegi? - Głos Kurenai przywołał mnie
do porządku. </div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- To nie jest mój kolega. - Odpowiedziałam tak pewnie, że aż
mnie samą to zaskoczyło. Swój wzrok skierowałam na opiekunkę. - Ja go nawet nie
znam. </div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- To nie jest czasem ten chłopiec, który uczył cię matematyki?</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>W jej głosie było szczere zdziwienie. Złościło mnie to, bo nie
wiedziałam czy gra, czy może nikt jej nic nie powiedział. Zarzucałam jej w
myślach, że popełniła wielki błąd, wpuszczając go w ogóle do środka. Odwróciłam
się ponownie w stronę bruneta. Stał i mnie obserwował. Czekał na co? Trzeba
mieć tupet, aby przyjść tak po prostu do kogoś z pretensjami. Ja tej jego
dziewczyny nawet nie tknęłam. Mógł mi więc odpuścić. Patrząc na niego, czułam,
że jeśli szybko się go nie pozbędę, to najpierw wybuchnę, a później rozsypię
się na drobne kawałeczki na ich oczach i długo nie będę się w stanie pozbierać.
Wspomnienia kapitana drużyny Akatsuki tulącego Ropuchę i jej słowa, jakie
wypowiedziała w łazience przez upokorzeniem mnie, te chwile, gdy byłam skłonna
walczyć z całym światem, aby tylko udowodnić innym i sobie, że Itachi Uchiha to
dobry człowiek, zbyt mocno się ze sobą mieszały. Co ja właściwie o nim
wiedziałam? Wierzyłam w to co chciałam, nie dostrzegając żadnych przesłanek,
jakie zsyłał mi los. Dałam się ponieść mojej naiwności. Może tata kazał
Kacprowi nie ingerować, bo wiedział, że się sparzę i miałam dzięki temu dostać
ważną lekcję, by nie ufać uczuciom, bo wypaczają rzeczywistość.</i></div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- To ktoś zupełnie inny. Oni tylko wyglądają tak samo. - W
moim głosie dało się dosłyszeć żal i ból. Nie potrafiłam ukryć tego, jak bardzo
zranił mnie w ostatnim czasie.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- To nieprawda. - Odezwał się, a ja poczułam jak po moich
plecach przechodzi dreszcz.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Masz rację. - Odrzekłam równie smutno jak on, z trudem hamując
płacz. - Prawda jest znacznie gorsza. - Spojrzałam na Kurenai. Posłałam jej błagalne
spojrzenie. - Dopilnuj proszę, aby trafił do wyjścia.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>Szybkim krokiem poszłam do swojego pokoju, zamknęłam drzwi i
oparłam się o nie. Serce waliło mi jak szalone. Nie chciałam się z nim spotkać
za szkołą, to dorwał mnie w moim domu. Nie mogłam się czuć bezpiecznie w żadnym
z miejsc, o których wiedział. Uświadomiłam sobie, że teraz nawet wizyty w
schronisku będą mordęgą, bo cały czas będę się bała, że on może się również tam
pojawić. Choć raz przydałaby się bojowość mojego pupila, ale jak na złość,
zdrajca polubił Uchihę. Nie było co liczyć, że ponownie rzuci się na niego i
ugryzie. Co on takiego w sobie miał, że potrafi oczarować tak wielu ludzi i jeszcze
do tego zwierzęta? Po chwili Kurenai ponownie zapukała do mojego pokoju.
Wzięłam kilka głębokich wdechów, po czym wpuściłam ją. </i></div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Wszystko w porządku? - Zapytała z troską. Pokiwałam jej
głową. - Na pewno?</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Tak.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>Jak tylko wypowiedziałam to jedno, krótkie słowo, z moich oczu
popłynęły kaskady łez. Nie byłam w stanie dłużej się hamować. Szlochałam jak
dziecko. Wszystkie emocje jakie mi ostatnio towarzyszyły, skumulowały się razem
i uderzyły z wielką siłą, burząc ostatnie barykady. Kurenai przytuliła mnie do
swojej piersi, a ja się nie opierałam. Potrzebowałam jej dużo bardziej niż
mogłabym przypuszczać. Płakałam tak kilka minut, a gdy mi trochę przeszło,
usiadłyśmy razem w salonie. Zrobiła nam po kubku gorącego kakao, przyniosła
jakieś ciasteczka i przykryła mnie puszystym kocem. Jak tylko upiłam pierwszego
łyka, kazała mi opowiedzieć o tym co się stało. No i powiedziałam jej.
Wygadałam się ze wszystkiego co było między mną i Itachim. Ja potraktowała mnie
Tsukino tego dnia i wcześniej, zanim wyjechałam do ojca. Powiedziałam jej nawet
to, że spaliśmy ze sobą. I tak już wszyscy o tym wiedzieli, więc po co było
udawać, że tego nigdy nie było? Kurenai słuchała, nie wtrącając się żadnym
słowem. Nie skrytykowała mnie, ani nie pouczała. Po godzinie byłam wykończona.
Szczypały mnie oczy, bolały ręce i nogi, piekły policzki, głowa zdawała się być
ciężkim klockiem, ale ciężar jaki nosiłam na serce zdawał się dużo lżejszy.
Dalej bolało i kuło mnie na wysokości mostka. Teraz jednak czułam, że mogę
jakoś sobie ze wszystkim poradzić. Cisza trwała, a ja zaczynałam coraz
spokojniej oddychać. Podniosłam więc głowę, by spojrzeć na moją opiekunkę. Ona
spoglądała spokojnie w zawartość swojego kubka.</i></div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- O czym myślisz? - Zapytałam, licząc na jakąś reakcję słowną
z jej strony.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Przypominało mi się jak ja byłam młoda. - Upiła łyk zimnego
już kakao. - Wtedy wydawało mi się, że moje problemy to prawie koniec świata.
Dorośli mieli bowiem nudne, poukładane życie, gdzie codziennie robili to samo,
a ja przeżywałam burze i huragany. Im byłam starsza, tym problemy stawały się
większe i większe, a ja musiałam sobie z nimi radzić. W końcu zrozumiałam, że
bardzo się myliłam, myśląc, że dorosłość zmniejszy mi liczbę zmartwień. To co
kiedyś było wielkiej rangi, stało się błahe.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Jeśli chcesz mi powiedzieć, że przeżywam za bardzo… -
Przerwała mi nie dając dokończyć.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Nie chcę. Teraz jest ci ciężko i tak będzie jeszcze jakiś
czas. Trudno stwierdzić jak długo. Szkoda, że nie dałaś mu powiedzieć, czemu
przyszedł. Może wcale nie jest tak jak myślisz.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Chciał mi nagadać, żebym dała spokój jego nowej dziewczynie.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Skąd możesz to wiedzieć? Nie dałaś mu szansy na rozmowę.
Wątpię aby przyjechał tu po to, by ci nagadać. Mógł to zrobić w szkole.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Chciał, ale uciekłam. - Zaczęłam się trochę denerwować. Nie
podobało mi się jej podejście. Nie powinna go bronić. Liczyłam, że stanie po
mojej stronie.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Ja tylko myślę, że skoro przyjechał aż tu i miał tyle
odwagi, by zadzwonić do drzwi, to znaczy, że to co chciał ci powiedzieć, było
ważne.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Czemu stajesz po jego stronie? - Uniosłam głos, czując jak
nowa fala łez, ciśnie mi się do oczu.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Ja tylko prowadzę z tobą dialog i mówię głośno to, co myślę.
Z boku cała ta sytuacja wygląda inaczej. Dużo w tym wszystkim sprzeczności. Nie
wiem czy można nazwać chamem kogoś kto staje prawie na rzęsach, aby zbliżyć się
do dziewczyny, mimo, że jest popularny, może mieć prawie każdą, a ta jedna
ciągle go odtrąca. Z drugiej strony zranił wiele dziewcząt, do czego ci się
przyznał. Myślisz, że taki prawdziwy kłamca by tak postąpił? Prawdopodobnie szedł
by w zaparte, że te wszystkie plotki są wyssane z palca, a on nigdy by tak się
nie zachował. Jesteś zakochana, dlatego jego zachowanie cię rani. Wątpię
jednak, by przyszedł tu w złej wierze. Miał minę zbitego psa, co wykluczało
chęć nagadania ci. Prędzej chciał cię przeprosić, coś wyjaśnić, albo po prostu
poznać twoją wersje wydarzeń.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Przeprosić za co? Nie chcę żadnych przeprosin, ani wyjaśnień.
Na to już za późno. Teraz chcę go jedynie wyrzucić z mojej głowy. No i nie mów,
że jestem zakochana. Nie jestem i nigdy bym nie pokochałabym kogoś takiego jak
on.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Powinnaś się położyć. Sen leczy wiele ran, również te
nękające duszę i serce. Może rano spojrzysz na wszystko z innej perspektywy.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Pewnie masz rację. - Byłam tak zmęczona, że w tej kwestii
nie planowałam dyskutować. - Kurenai… - Odwróciłam się w jej stronę, zanim
zniknęłam za drzwiami. - Mogłabyś nic nikomu nie mówić? No wiesz, chodzi mi o
to, aby to co się stało, nie dotarło do Kacpra i ojca. Wystarczająco dużo razy
dałam dziś plamę.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>Podeszła do mnie i obdarzyła mnie ciepłym uśmiechem. Oczy
miała spokojne, kojące.</i></div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Gdyby ktoś zapytał, powiem jedynie, że kazałaś mi go
odprawić i poszłaś się pouczyć. Może być? - Pokiwałam jej głową. Uśmiechnęłam
się, czując że mam ją po swojej stronie. Ona zbliżyła się jeszcze trochę,
pocałowała mnie w czoło, czego się nie spodziewałam. - Śpij dobrze.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Dziękuję.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>Dziękowałam jej za wiele rzeczy i myślę, że ona o tym
wiedziała. Odeszła do kuchni zanieść brudne kubki, a ja dużo spokojniejsza,
weszłam do swojego pokoju. Potrzebowałam snu i wypoczynku, a przede wszystkim
wody. Chciałam jednak wytrzymać do weekendu, aby choć udawać silną przed ojcem
i ochroną. To znaczyło, że musiałam wytrzymać jeszcze cztery dni w szkole,
zanim będę mogła zarządzić weekend w rezydencji. Nie wyobrażałam sobie jednak
położyć się spać bez chociażby prysznica. Musiałam zmyć z siebie brud tego
dnia. Najdokładniej szorowałam miejsca, które dotknęła Tsukino. Po ostatnich
wydarzeniach zaczęłam ją darzyć jeszcze większą nienawiścią. Powinnam jej wtedy
coś odpowiedzieć, nagadać, że mnie to w ogóle nie obchodzi i może sobie brać
Uchihę jeśli tylko chce. </i></div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>Było mi ciężko, ale zawsze mogło być gorzej. Ojciec mógł nie
mieć tyle wyrozumiałości w sobie, bo w końcu jestem jeszcze niepełnoletnia i obiecywałam
mu, że będę się grzecznie zachowywać i nie rzucać w oczy. Tymczasem nie raz już
piłam alkohol, włóczyłam się do późna z Sakurą i nie tylko, uciekałam czasem z
zajęć, zamiast się uczyć bujałam w obłokach i jeszcze ta cała historia z
Itachim. Całe szczęście, że nie zarządził powrotu, choć bywały chwile w których
sama chętnie bym się spakowała i wróciła na stałe do siostry i taty, do mojej
rodziny.</i></div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>Zabieranie się za lekcje w moim stanie, nie miało sensu.
Położyłam się więc, nastawiając sobie budzik trzy godziny wcześniej niż zazwyczaj. Rano zrobiłam wszystko co konieczne i wyszłam do szkoły. Obawiałam się
tego dnia, ale o dziwo nic takiego się nie stało. Sakura burkała od czasu do
czasu coś pod nosem, ciągnąc mnie w różne miejsca na każdej przerwie. Nie
powiedziała tego wprost, ale odniosłam wrażenie, że nie chce bym natknęła się
na Itachiego, ani Tsukino. W końcu nie wytrzymałam i powiedziałam jej, że nie
jestem w aż tak złym stanie, aby na siłę ich unikać. Szybko pożałowałam swoich
słów. Ona chciała dobrze, a ja niepotrzebnie na nią naskoczyłam. Swoją złość,
powinnam ukierunkować z zupełnie innym kierunku. Przeprosiłam więc moją jedyną
przyjaciółkę, poprawiając jej tym i samej sobie humor. Więcej już nigdzie nie
chodziłyśmy. Często jest tak, że gdy nie chcemy kogoś spotkać, to mimo wszystko
ciągle się na tą osobę natyka. Dlatego też ten dzień mogłabym nazwać wyjątkiem
od tej reguły. Nie natknęłam się ani na Itachiego, ani na Tsukino. Nawet Sasori
się nie pojawił. Przez chwilę nawet zastanawiałam się, czy oni nie zrobili
sobie wolnego od szkoły. Dopiero przed końcem dnia dowiedziałam się, że po
południu drużyna Akatsuki gra mecz w innej szkole, więc cały skład miał wolne.
Szkoda, że ani ja, ani Sakura o tym nie wiedziałyśmy wcześniej. Pewnie obie
byłybyśmy dużo bardziej spokojne. Mimo wcześniejszych obaw zdecydowałam się na
wizytę w schronisku. Istniała spora szansa, że nie pojawi się tam niechciany
osobnik. Całe szczęście było tak, jak liczyłam. Przebywanie z Shino, Kibą i
Rambo doskonale ładuje akumulatorki. Chłopcy o nic nieprzyjemnego nie pytali,
za co byłam im wdzięczna. Kiba wydawał się dużo weselszy niż ostatnio, ale
najbardziej zadowolony był mój ukochany pupil. Wylizał mi całą twarz, koślawo
podskakiwał i merdał kikutem jak oszalały. Było prawie idealnie. Mając czas,
rozmyślałam nad słowami Kurenai. Może faktycznie powinnam dopuścić Itachiego do
głosu. Bałam się tylko, że znowu ulegnę dziwnemu zaślepieniu i zamiast wytrwać
w swoich postanowieniach, pozwolę się zranić jeszcze bardziej. Do domu wróciłam
w dość dobrym nastroju. W duchu dziękowałam losowi, że tak ten dzień wyglądał,
bo wieczorem czekała na mnie Yukari i Neji. Skoro już szkoliłam się, na super
kłamczuchę, to mogłam zacząć od praktyki. Nie wiem czy udało mi się ich przekonać,
że wszystko jest w porządku. W każdym razie oni nie pytali, a ja starałam się
sprawiać jak najlepsze wrażenie. Zajęcia skończyły się, kiedy zaczęłam
przysypiać. Było już dość późno, dlatego oboje pożegnali się, a ja w końcu
mogłam odsapnąć.<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a> Tej nocy spałam dużo lepiej niż
poprzednio i dłużej. Rankiem nie bałam się tego, co może mnie spotkać. Skoro
poradziłam sobie wcześniej, to z czasem powinno być coraz lepiej. Wchodząc
jednak do szkoły, szłam z pochyloną głową, unikając wszelkiego kontaktu
wzrokowego z innymi uczniami. To było tak na wszelki wypadek. Gdzieś w środku
mnie była obawa, że może przez przypadek dostrzegę scenę podobną do tej, jak
Tsukino zareagowała po odciągnięciu jej od Sakury. Widok tej dwójki, całującej
się czy też tulącej do siebie, mógł zachwiać spokojem, jaki udało mi się osiągnąć,
czego w dalszym ciągu byłam boleśnie świadoma. Podjęte więc środki ostrożności wspomagały
moje wczorajsze postanowienia. No i byłoby pięknie i cudownie gdyby nie drobny
mały szczegół, który nawet przez chwilę nie przyszedł mi do głowy. Na trzeciej
lekcji, nasza klasa musiała zająć się sama sobą, bo nasz nauczyciel się
rozchorował i nie mógł dotrzeć na zajęcia. Dyrektorka przyszła do nas, zadając
nam jakieś zajęcie, ale nikt praktycznie jej nie posłuchał, zajmując się swoimi
sprawami. Jedna z dziewcząt, mianowicie Tenten, wyciągnęła kolorowy magazyn i
zaczęła czytać. Początkowo dość cicho, dla wąskiego grona. Później trochę
głośniej, bo liczba zainteresowanych się zwiększyła. Dopiero burzliwa dyskusja
i znane mi nazwisko, przyciągnęły moją uwagę. Artykuł dotyczył pokazu mody,
jaki się odbył w Mediolanie, a sensacją okazała się Hinata Hyuga, która wyrosła
jak z podziemi i wystąpiła w nim w roli głównego gościa. Aż zrobiło mi się słabo.
Dobrze, że siedziałam i mogłam podeprzeć głowę, bo już pojawiały mi się przed
oczami białe plamy. Jednak nie zemdlałam.</i></div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Kurdę, jaka kiecka. Też bym taką nosiła, gdybym miała tyle
kasy co ona i taką figurę. - Tenten westchnęła, po podzieleniu się swoją
opinią.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Faktycznie niezła z niej laska. Inne modelki też wyglądają
zajebiście, szczególnie ta młodsza Hyuga. - Słowa Naruto mnie trochę zdziwiły.
Możliwe, że nawet lekko się zaczerwieniłam. Nie wiedziałam, że mu się podobam w
wersji odważnej i bogatej Hinaty.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Co ty w nich widzisz? - Zbulwersowała się Różowa Burza. - To
nie możliwe aby mieć jednocześnie kasę, figurę i urodę. Na pewno są zrobione za
pieniądze, a zdjęcia poprawione, by więcej facetów śliniło się na ich widok.
Tatuś podpłacił fotografa i tyle.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- No ale przecież pokazały się w tym pokazie, jakby były
brzydkie, to ten projektant by ich nie wziął. - Bronił się Uzumaki, ale z
Sakurą trudno jest wygrać.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Tego projektanta też pewnie podpłaciły. Przecież jak się ma
miliony, to można wszystko. Zamiast gapić się na te sztuczne niunie, weź się
rozejrzył głąbie. Nasza Hinata jest o niebo ładniejsza, od tej tutaj.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>Na te słowa ponownie zrobiło mi się słabo. Jeszcze bardziej
bałam się podnieść głowę. Przerażała mnie myśl, że to koniec, za chwilę
wszystko się wyda i nie będzie już co ratować.</i></div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Sasuke, a ty co myślisz o tych modelkach? - Uzumaki wziął
gazetę i zaniósł ją do Uchihy, podtykając mu ją praktycznie pod nos, aby mógł
się przyjrzeć.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Weź to zabierz. - Brunet warknął na przyjaciela, ręką
odpychając gazetę.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- No tylko spójrz i powiedź czy ci się podobają. - Blondyn
dalej drążył temat, nie dając mu spokoju.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>W Sali zapanowała cisza, zakłócana jedynie głośnym naleganiem
Naruto. Dziewczęta zamilkły, licząc na odpowiedź Uchihy. Podobał się on
większości z nich, to też chciały poznać również jego gust. Ja natomiast błagałam
w duchu, aby ktoś spalił tą gazetę i więcej o niej nie wspominał.</i></div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Dawaj to! - Sasuke ponownie warknął. Tym razem przyjrzał się
dziewczętom wskazanym przez palec blondyna. - To na pewno puste lale. To też
domyśl się, jaką jedynie formę znajomości mógłbym z nimi zawrzeć.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Ty myślisz tylko o jednym. Ja pytałem, czy ci się podobają.
- Uzumakiemu nie spodobała się odpowiedź.</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
- Nie. Wystarczy?</div>
<div class="annzwill" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<i>Naruto musiał odpuścić, bo Sakura wyrwała mu magazyn z dłoni i
zdzieliła go nim przez głowę. Ciężko było ocenić jaki miała w tym wszystkim
powód. Kiedy gazeta ponownie znalazła się w dłoniach Tenten, ona zaczęła czytać
o innym wydarzeniu, a ja tylko odrobinę spokojniej zaczęłam oddychać. Nie
chciało mi się uwierzyć, że nikt się nie zorientował. Przecież Hanabi była taka
do mnie podobna. Przed oczami stanęły mi zdjęcia, które nie tak dawno podarował
mi Kacper. Na nich moje i siostry podobieństwo mocno rzucało się w oczy. Teraz
powinno też być widoczne. Wyglądało na to, że tego dnia będę nie tylko unikać
Itachiego i jego nowej dziewczyny, ale również całej mojej klasy. Kiedy
zadzwonił dzwonek na przerwę, zbierałam się najbardziej ślamazarnie ze
wszystkich. Powolnym krokiem szłam w stronę drzwi. Zanim jednak opuściłam salę,
ktoś zastawił mi ręką wyjście, blokując mnie w klasie. Podniosłam głowę
odruchowo, a moje jasne tęczówki spotkały się z czarnym spojrzeniem. Dałam krok
w tył, popełniając wielki błąd. Odsuwając się od wyjścia, straciłam ostatnią
możliwość ucieczki. Sasuke zamknął drzwi, opierając się o nie i mierząc mnie
groźnym spojrzeniem.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">* * * * *</span></i></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<i>Przepraszam, ale nie miałam już siły sprawdzać. Do domu wróciłam po 24 i od razu zasiadłam przed klawiaturę. Dopiero skończyłam pisać i nie mam pojęcia jak ja jutro wstanę o 6 i będę funkcjonować. Musiałam jednak się wyrobić, bo w piątek wyjeżdżam i nie wiem kiedy później mogłabym zasiąść do pisania. Mam straszny deficyt czasowy. No ale nie ważne. Jak rozdział? Może być? Nie jesteście rozczarowani? Starałam się, słowo :) a że wyszło jak wyszło, to już inna sprawa :D</i><br />
<i><br /></i>
<i>Życzę udanej majówki :)))</i><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i></div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-72311864516117115422018-04-10T10:20:00.002+02:002022-07-27T15:00:36.298+02:00Dzień w Raju - Rozdział 3<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="371">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:8.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:107%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri",sans-serif;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Saturo nie miał szans na uniewinnienie. Choć wszystko miało
jeszcze potrwać, to wiadomo było, że czeka go dożywocie. W ramach łaski mógłby
dostać sto pięćdziesiąt lat pozbawienia wolności, ale to na jedno wychodziło.
Został oskarżony o nie jedno, a sześć zabójstw małych dziewczynek ze
szczególnym okrucieństwem. Dowody jakie ukrywał w składziku pani Hogaki, były
jego trofeami, przez które wznowiono postępowanie w pięciu niewyjaśnionych
sprawach, dotyczących zabójstwa. Na nożycach do żywopłotu znaleziono krew Niki, co
przypieczętowało ostatecznie winę Saturo. Znalazł się również kluczyk do
kłódki, jaka była na drzwiczkach składziku. Wszystko ułożyło się w jedną
zgrabną całość. Niejasne stało się tylko to, dlaczego Niki przyjęła łańcuszek
od Saturo. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Kilka kolejnych dni zleciało szybko. W środę Sasuke i Naruto
zakończyli swoją część pracy, przekazując pełną dokumentację prokuratorowi.
Uzumaki chciał oblać ich wielki sukces. Zarządził więc imprezę u siebie w domu.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dawaj, ruszamy. Muszę jeszcze dokupić coś do picia i podskoczyć po pizzę. Jedziesz ze mną? - Spytał rozentuzjazmowany blondyn.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Będę trochę później. Muszę coś jeszcze załatwić. - Uchiha
odburknął, udając wielce zaczytanego w aktach nowej sprawy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Tylko nie każ na siebie zbyt długo czekać, bo wyślę po
ciebie radiowóz.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Jak tylko Naruto opuścił pomieszczenie, Sasuke wyciągnął z kieszeni mały pierścionek i dokładnie mu się przyjrzał. Uśmiechnął się i
zaciskając dłoń, wyszedł z komisariatu. Mały krążek ponownie znalazł się w jego
kieszeni, a on pojechał do pobliskiego jubilera. Wysiadł z auta, lecz zatrzymał
się przed wejściem. Nie bardzo wiedział jak poprowadzić rozmowę ze sprzedawcą.
Przez gardło nie przeszłyby mu jakiekolwiek tłumaczenia, a sprzedawca mógłby
pomyśleć, że biżuterię ukradł i przychodzi, by poznać jej wartość. Zacisnął
pięści z irytacji. Wystarczyłoby wprowadzić w temat Naruto, a wtedy on by zajął
się tłumaczeniem, a Uchiha mógłby tylko pilnować, by przyjaciel nie powiedział
zbyt wiele. Ten plan jednak odpadał. Jego zbyt wygórowane ego nie przeżyłoby
upokorzenia związanego z przyznaniem, że chce dowiedzieć się czegokolwiek o
dziewczynie, która uciekła niczym kopciuszek, pozostawiając po sobie kilka
fantów, między innymi złoty pierścionek, o biustonoszu nie wspominając. Uzumaki
mógłby pomyśleć, że zależy mu na odnalezieniu tej dziewczyny, a to przecież była
kompletna bzdura. Postanowił więc obrać inny kierunek. Ponownie znalazł się w
aucie i ruszył w stronę zaprzyjaźnionego lombardu. Prowadził go dziwny człowiek
z niebywałą wiedzą, z której korzystali niejednokrotnie podczas swojej pracy w
policji. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Nieduży pierścionek, jaki znalazł się w posiadaniu Sasuke,
był jedynym śladem, który mógł coś sensownego powiedzieć mu o właścicielce.
Słabo jednak wierzył, że zdradzi nazwisko dziewczyny. Ona jak do tej pory nie
pojawiła się u niego w domu, co też sugerowało, że wartość pierścionka jest
niewielka. Możliwe, że odpuściłby sobie tą sprawę, ale czuł, że jest to winny
Hinacie, gdyż to właśnie ten mały, niepozorny pierścionek nakierował jego uwagę
na biżuterię Niki na zdjęciu. Choć nie miał pewności, czy nie nadinterpretuje
znaczenia złotego krążka, instynktownie poszedł tym śladem. Specem od
wszystkiego był Shino. Prowadził on lombard, w którym można było dostać prawie
wszystko. Jego wiedza zaskakiwała nie jednego i to nie raz. Był jednak
specyficzny i mimo czystej kartoteki, wyglądał jak typ spod ciemnej gwiazdy.
Miał też nietypowe hobby, którego najlepiej było nie poruszać, bo potrafił
zamęczyć wiedzą o wszelkiej maści robaczków, jakie żyją na świecie. Sasuke wszedł
do sklepu, od razu dostrzegając zakapturzoną postać przy ladzie. Właściciel
rozmawiał z klientem, chcącym wepchnąć mu znaczki, które według młodzieńca były
warte fortunę. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Kolekcja jest niekompletna, a przez to warta połowę tego
co pan myśli. Nie zaproponuję więcej i to moje ostatnie słowo. - Rozbrzmiał
niski, lakoniczny głos właściciela.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- W takim razie nie sprzedaję! - Zakomunikował twardo
klient, zamykając gwałtownie klaster i szybkim krokiem kierując się do wyjścia.
Po chwili rozbrzmiał huk trzaskanych drzwi. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie udana transakcja? - Sasuke rzucił mimochodem, aby
jakoś zacząć rozmowę.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Wróci tu, gdy sprawdzi, że nigdzie nie dostanie więcej za
swoje znaczki, niż u mnie. - Odpowiedział Shino ze spokojem w głosie. - Co cię
do mnie sprowadza? </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Mam coś, o czym chciałbym się czegoś dowiedzieć. -
Odpowiedział Sasuke, po czym spostrzegł, że Shino wyciąga gumowe rękawiczki. -
Nie będą potrzebne. - Na szklanym blacie położył mały pierścionek. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Mężczyzna w kapturze nic nie mówiąc odłożył rękawiczki i odszedł kawałek, po
czym wrócił z dużą, jubilerską lupą. Podniósł biżuterię przyniesioną przez
policjanta i od razu spojrzał na przedmiot przez dodatkowe szkło powiększające,
nie zdejmując wielkich okularów, jakie miał na nosie.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Hmmm... - Wydobyło się z ust właściciela lokalu. -
Ciekawe.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Co jest w nim ciekawe? - Zapytał mimo chodem Sasuke.
Starał się nie pokazać, jak bardzo zaintrygowany jest odpowiedzią na swoje
pytanie. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Shino zlekceważył usłyszane słowa. Podszedł do gabloty z
podobnymi przedmiotami i chwilę czegoś szukał. Gdy znalazł, przyglądał się co
chwila jednemu, to drugiemu pierścionkowi. </div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Brunetowi brakowało teraz Naruto. Blondyn bez wątpienia nie
wytrzymałby i już zadałby masę pytań, za które Sasuke by go zgonił, ale na
które sam chciałby poznać odpowiedzi. Brak niecierpliwego i dociekliwego
przyjaciela, uświadomił mu, jak dobrym są duetem i że on w pojedynkę czuje się
niekompletny. Przez gardło nie przeszło mu jednak żadne z pytań, jakie zadałby
Uzumaki, to też stał, starając się utrzymać na twarzy maskę obojętności.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To jakiś dowód w sprawie? - Spokojnie, obojętnie i dość
lakonicznie zapytał Shino.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Coś w tym stylu, choć to bardziej sprawa prywatna. -
Równie obojętnym głosem odparł Uchiha. On jednak w przeciwieństwie do rozmówcy,
starał się utrzymać taką postawę, pod maską obojętności.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dlatego nie przyszedł Naruto. Już myślałem, że się
pokłóciliście. Słyszałem, że rozwiązaliście trudną sprawę. Naruto ponoć
organizuje imprezę. Wysłał mi...</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Do rzeczy. - Przerwał mu groźnie Sasuke. - Możesz mi coś o
tym powiedzieć? - Ruchem głowy wskazał na pierścionek w ręku zakapturzonego
mężczyzny.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To zależy co chciałbyś wiedzieć. - Shino zdawał się w
ogóle nie przejąć zachowaniem bruneta.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Coś co naprowadziłoby mnie na właściciela. - Odrzekł z
irytacją Uchiha.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Chciałeś chyba powiedzieć właścicielkę. To zdecydowanie
damska biżuteria.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Do rzeczy! - Warknął groźnie brunet, żałując w duchu, że
zrezygnował z wizyty u prawdziwego jubilera.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To niezłe cacuszko. - Właściciel lombardu wrócił do lakonicznego wypowiadania słów. W dalszym
ciągu ignorując nieprzyjemną postawę policjanta. - Ktokolwiek go
nosił, albo ma kasy jak lodu, albo bardzo bogatego narzeczonego.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Jest dużo wart? - To już był jakiś ślad, więc Sasuke
zmienił nastawienie na bardziej przyjazne.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Widzisz ten pierścionek? - Shino uniósł w dłoni przedmiot
ze swojej zawartości sklepu. Uchiha kiwnął mu głową. - Jest wart niecałe
dziesięć tysięcy. Ten co ty przyniosłeś, jest dużo nowszy i ma większy
kryształ. Bez wątpienia to brylant i jak się domyślam, najlepszej jakości. To
domena firmy, która zajmuje się produkcją. Każdą ze swoich ozdóbek znakują małym
logiem. Nie powiem ci ile dokładnie jest wart, ale</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
zakładam, że kilkanaście tysięcy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Sasuke wciągnął powietrze, zachłysnąwszy się tą wiadomością.
Hinata nie stwarzała wrażenia tak bogatej, ani z ubioru, ani z charakteru. Skąd
więc miała taki drogi pierścionek?</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Gdzie można kupić taką biżuterię? - Liczył, że gdzieś go
to zaprowadzi, dlatego musiał spytać.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nie mają sklepów, w tej okolicy. - Sasuke skrzywił się na
słowa Shino. - Z ich usług korzysta sama śmietanka. Jeśli coś chcą, przyjeżdża
konsultant i składa ofertę, pokazuje najnowsze modele, bądź na bieżąco tworzy
projekt dostosowany do klienta.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Czy można więc odnaleźć właścicielkę? - Sasuke chciał, aby
pytanie zabrzmiało tak, jakby nie była to informacja ważna. Sam jednak słysząc
swój głos, wiedział, że mu się to nie udało. Shino zmierzył go czujnie
wzrokiem, po czym udał, że nie dostrzega nietypowego zachowania policjanta.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- To będzie trudne. Udzielą ci informacji, jeśli będziesz
miał nakaz. - Domyślając się, że brunet nic takiego nie dostanie, kontynuował
dalej. - Jest jednak inny sposób. Bogacze mają dziwne upodobania. W ostatnim
czasie modne robi się ubezpieczanie wszystkiego, łącznie ze swoimi częściami
ciała. Jest duża szansa, że właściciel ubezpieczył pierścionek od kradzieży,
czy też zniszczenia. Jeśli coś takiego miało miejsce, to proponuję zajrzeć do Chojiego. On może pomóc.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Dzięki. - Sasuke zagarnął pierścionek do kieszeni, podał
rękę Shino i wyszedł, rzucając przez ramię: "Trzymaj się".</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Informacje od Shino nie dawały spokoju Sasuke.
"Pierścionek jest prawdopodobnie wart kilkanaście tysięcy złoty."
Skąd ludzie biorą na to kasę i po co im tak droga biżuteria? On nigdy nie
kupiłby takiego pierścionka, bo wydawałoby mu się, że to marnowanie pieniędzy.
Jak widać, można zgubić tak cenną rzecz i co wtedy? Czemu Hinata po niego nie
wraca? Nie wyglądała na taką, która nosi kradzioną biżuterię. Niepokoiło go
też, że mógłby to być pierścionek zaręczynowy, jak wspomniał właściciel
lombardu. To by oznaczało, że dziewczyna z baru potraktowała go tak, jak
zazwyczaj on traktował kobiety. Że też zrobiła to akurat ta, którą zdecydował
się zabrać do swojego domu. Nie takiego obrotu spraw się spodziewał.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- O czym myślisz? - Naruto radosnym głosem, rozwiał jego
rozmyślania dotyczące pierścionka i jego właścicielki.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zastanawiam się czemu tak się szczerzysz. - Odburknął mu
od niechcenia.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- No stary, powinieneś się cieszyć. Rozwiązaliśmy naszą
pierwszą poważną sprawę, a dodatkowo pięć innych. Jesteśmy mistrzami.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Blondyn miał racje. Powinien się cieszyć, tylko jakoś tego
nie czuł. Niki nie była pierwsza. Gdyby śledczy dorwał Saturo, kiedy popełnił
pierwszą z brodni, pięć pozostałych dziewczynek żyłoby prawdopodobnie do teraz.
Ich pierwszy, wielki sukces w rzeczywistości miał gorzki posmak. Zmusił się
jednak do uśmiechu i stuknął swoją butelką o szkło w ręku przyjaciela.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Za mistrzów. - Burknął z udawanym entuzjazmem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Naruto uśmiechnął się promieniście, klepnął przyjaciela w
ramię i powędrował do kolejnego ze swoich gości, zostawiając Sasuke samego na
balkonie. Uchiha ukrywał się tu przed piszczącymi dziewczynami, które nader
entuzjastycznie chciały świętować z nim ten dzień. Każda z obecnych kobiet
drażniła go i psuła humor, nawet gdy milczała. Problem w tym, że one nie
chciały siedzieć przy nim cicho, tylko zamęczały go swoim ciągłym paplaniem.
Wyjątkiem była Sakura. Poznał ją, gdy zaczynał akademię. Początkowo jej nie
znosił, bo zachowywała się jak inne z jego koleżanek. Na jego nieszczęście
podzielono ich na trzyosobowe grupy. Wtedy też trafił do drużyny z wkurzającym
Naruto Uzumakim i irytującą Sakurą Haruno. Ciężko było mu wytrzymać z tą
dwójką, ale tylko do czasu. W którymś momencie, stali się jego przyjaciółmi.
Sakura dalej się w nim podkochiwała, ale przestała zachowywać się tak jak jej
koleżanki, co poprawiło ich wzajemne relacje.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Pewne rzeczy się nie zmienią.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Uchiha podniósł głowę, a jego wzrok spotkał się z zielonymi
tęczówkami Sakury. Mimowolnie na usta wpełzł mu cwaniacki uśmiech.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Po co zmieniać coś, co jest dobre? - Odrzekł z przekąsem.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Suń się, Uchiha. - Dosiadła się do niego, jak tylko zrobił
jej miejsce na niewielkiej ławeczce. - To w twoim stylu. Impreza na waszą
cześć, a ty siedzisz ukryty, z dala od reszty.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Co tu świętować? Nie wróci to życia żadnej z ofiar.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Zawsze wiedziałam, że tylko grasz takiego nieczułego
gościa. - Odparła smutno. - Założę się, że jesteś zdolny do dużo głębszych
uczuć niż chociażby Naruto.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Prychnął głośno i upił kilka łyków piwa.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Nigdy nie zakładaj się o to, bo ewidentnie przegrasz
wszystko co postawisz. - Odpowiedział jej obojętnie, nie patrząc na nią. Według
niego się myliła. On nie był już zdolny do żadnych uczuć. Jedyną silną emocją
jaką znał, była nienawiść.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Dalszą wymianę zdań uniemożliwiło pojawienie się Shikamaru.
On również postanowił ulotnić się z imprezy, a balkon był najlepszą
lokalizacją, bo można było zapalić.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
- Upierdliwa ta impreza. - Skwitował nowo przybyły,
wypuszczając z ust dym tytoniowy.</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Haruno i Uchiha wymienili jedynie porozumiewawcze spojrzenia.
Chwilę później Sakura oparła głowę na ramieniu Sasuke. Nie przeszkadzało mu to.
Była jego przyjaciółką i było jej wolno na wiele więcej niż innym kobietom. On
nie przyznałby się na głos do tego, ale czasem jej bliskość była pokrzepiająca
i mile widziana. Choć skrywał to w sobie, ona wiedziała, że nawet taki
twardziel jak Sasuke Uchiha czasem potrzebuje drugiego człowieka. Liczyła, że
kiedyś zda sobie sprawę z tego, że jest dla niego kimś więcej i stworzą
wspólnie coś, co można nazwać związkiem. Czekała już dość długo na niego, ale
była gotowa poczekać tyle ile będzie trzeba.</div>
<div class="powicenie">
<br /></div>
<div align="center" class="powicenie" style="text-align: center;">
* * *</div>
<div class="powicenie">
<br /></div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Sasuke wrócił do domu późno w nocy. Czuł się zmęczony całym
dniem. Nie wypił zbyt wiele na imprezie, w przeciwieństwie do Naruto i Kiby.
Blondyn w którymś momencie odpadł. Wspólnie z Shikamaru położyli jego do łóżka,
Inuzukę na kanapie, ogarnęli resztę gości i wyszli. Dopiero w swoim mieszkaniu
Uchiha zauważył, że ma wiadomość od Shino. Odczytał przesłany tekst. „Gadałem z
Chojim. Ma dla Ciebie pewne informacje w sprawie tego pierścionka.”</div>
<div class="powicenie" style="text-align: justify;">
Nie miał jednak głowy, aby złościć się na właściciela
lombardu za to, że rozmawiał w jego sprawie z Chojim, chociaż sam jeszcze nie
zdecydował się na wizytę u niego. Tak to bywa, kiedy zgłasza się do kogoś, kto
cię zna. Tego dnia położył się spać, nie zastanawiając się co dalej. Mógł
przecież podjąć decyzję rano, kiedy będzie w miarę wyspany, wypoczęty i całkowicie trzeźwy.</div>
<div class="powicenie">
<br /></div>
<div class="powicenie">
<br /></div>
<div class="powicenie">
<br /></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<i><span face=""arial" , sans-serif">*
* * * *</span></i></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<i>Przyznam się, że przez chwilę
miałam stracha, że to opowiadanie wygra, a ja nie będę miała co wstawić :)) No
ale jak widać, moje obawy nie były słuszne. Wybrałam je, bo było zbyt często
blisko wygranej, nie łapiąc się na publikacje. Mam nadzieję, że osłodzi osobom
głosującym przegraną. Wiem, że jest dość mało tekstu, ale ciężko było mi
ostatnio znaleźć czas, a kiedy była chwila, padałam ze zmęczenia, przez co
pisanie nie szło. </i></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<i>Dziękuję wszystkim głosującym.
Następne opowiadanie jakie się pojawi, to oczywiście Labirynt Luster :))</i></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<i>PS. Nie ogarniam czemu nie chce się skopiować w takim formacie jak mam napisane opowiadanie w wordzie :(( Próbowałam to poprawić, ale nie dałam rady </i></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<br /></div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-46162984857743019292018-03-18T01:53:00.001+01:002018-03-19T14:17:11.338+01:00Poświęcenie - Rozdział 4<br />
<div class="m6407234608291916847gmail-normalny1" style="margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Kiedy Hinata nie opuściła komnaty, po pierwszej nocnej
wizycie Molierda, Gaara wstrzymał się przed jakąkolwiek ingerencją. Dał jednak
wyraźny rozkaz kamerdynerowi, że ma go poinformować, jeśli taka sytuacja
ponownie się powtórzy. Drzwi do pokoju hrabiny pozostały zamknięte przez cały
kolejny dzień. Na korytarzu zapanowało zamieszanie, kiedy Hanabi zaczęła
dobijać się z łoskotem. Skutecznie powstrzymał ją Asasin. Udał, że sam za wiele
nie wie, poza tym, że jej siostra chce teraz być sama. Zamydlił jej oczy
wspólnym treningiem. Młoda Hyuga przystała szybko. Doskonale zdawała sobie
sprawę z tego, że ją okłamał. Starsza z dziewcząt nie miała skłonności do
takiego zachowania, co sugerowało, iż sytuacja była poważna. Nie wierzyła
jednak, że ich opiekun byłby tak spokojny, gdyby działo się coś pryncypialnego.
Wszystko wskazywało na to, że to kolejny z ich sekretów, którym raczej się z
nią nie podzielą, a skoro już Hinatka nie była w centrum zainteresowania
ciemnowłosego mężczyzny, to Hanabi mogła wykorzystać jego uwagę dla swoich
korzyści.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">W śród służby zaczynały krążyć różne plotki na temat
zachowania hrabiny. Hinata była dla wszystkich miła i uprzejma, czego nie można
było powiedzieć o jej mężu. Winę więc, za jej nieszablonowe zachowanie zganiano
na Gaarę. Nikt jednak nie pomyślał, jak okrutny w swoich postępkach, mógł być
młody mężczyzna. Godaime nie raz przekonał się, do jakich dziwnych historii
mogą prowadzić plotki w porę niewyhamowane, dlatego wieczorną porą udał się od
drzwi komnaty żony. Zapukał, po czym donośnym głosem kazał jej otworzyć. Nie
usłyszał nawet szmeru po drugiej stronie. Powtórzył czynność, dodając w głosie
więcej zdecydowania. Ponownie odczekał, ale tym razem usłyszał cichutki,
powolny dźwięk przekręcanego klucza w zamku. Drzwi się jednak same nie
otworzyły. Pociągnął za klamkę. Duże, ciężkie zawiasy zaskrzypiały. Hrabia
wszedł do środka. W pokoju panował półmrok. Na całe, dość spore pomieszczenie
zapalona była jedynie jedna świeczka. On mimo kiepskiej widoczności, nie miał
problemu z dostrzeżeniem filigranowej, skulonej postaci w rogu łóżka. Kobieta
była odziana jedynie w koszulę nocną. Nogi miała podtulone pod klatkę piersiową
i kurczowo przyciągała je do tułowia. Gaara dał krok w jej stronę, co
spowodowało drgnięcie drobnego ciałka. Kobieta twarz pochyliła w dół, wyraźnie
unikając spojrzenia swojego męża.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Nie był głupi, ani ślepy. Zdawał sobie sprawę, że jej
zachowanie miało związek z wizytą stajennego. Podszedł pod samą krawędź łóżka.
Przyszedł aż tu, aby dać jej reprymendę i nakazać, zaprzestania takiego
zachowania. Widząc ją skuloną i stroniącą od chociażby jego wzroku, poczuł, że
jego plan miał luki. Nie uwzględnił, że kobieta, która tak chętnie i odważnie
poświęciła się dla siostry, tak kiepsko zniesie bliskość mężczyzny. Wydawało mu
się, że jej siła jest o wiele większa, a oto przed jego oczami widniała scena,
zgodnie z którą mylił się okrutnie. Siarczyste przekleństwo cisnęło mu się na
usta. Haf ostrzegał go niejednokrotnie o dużych różnicach między kobietą a
mężczyzną, powtarzając do znudzenia zdanie: "Kobiety są takie
delikatne." Dostał potwierdzenie słów opiekuna i nie bardzo wiedział, co
teraz ma z tym zrobić. Lekko skołowany, usiadł na łóżku. Dłoń wyciągnął w jej
stronę, unosząc głowę swojej żony. Choć widział twarz, jej oczy błądziły po
pościeli. Drobne ciało dygotało najpewniej ze strachu. Swój wzrok przykuł do
siniaka na nadgarstku hrabiny. Chciał podciągnąć długi rękaw jej koszuli, aby
dokładniej obejrzeć fioletowe miejsce. Hinata szybkim ruchem przyciągnęła dłoń
do klatki piersiowej, opuszczając oba rękawy koszuli nocnej, najniżej jak się
tylko dało. Ich wzrok się spotkał. Była przerażona. Rozpoznał to spojrzenie.
Tymi samymi oczami wpatrywała się w niego, kiedy zawitał do niej pierwszy raz
jako jej mąż. Chciał jej powiedzieć, aby się nie bała, bo nie zamierza jej
zrobić krzywdy. W porę zapanował nad sobą. To byłoby niczym więcej jak pustą
obietnicą, bez pokrycia. Skrzywdził ją i wiedział, że dalej będzie to robił, a
wszystko po to, aby jej serce nie przestało zbyt wcześnie bić. Spoglądając w
jej księżycowe oczy, zdawała mu się taka młoda i niewinna. Wiedział, że dużo
młodsze dziewczęta wydawano za mąż. Mimo tego, że ciało miała kobiety, to
bardziej widział w niej dziewczynkę nieznającą świata. Mylił się we wszystkich
swoich odczuciach względem niej. Hyuga była pewna, że podoła udawać
wykorzystaną kobietę, ale kiedy Gaara stanął pod drzwiami, zwątpiła we
wszystko. Zgasiła prawie wszystkie świece, aby nie widział jej zbyt dokładnie.
Nie zdawała sobie sprawy z tego, że on ma wyjątkowo dobry wzrok i jedynie z
pozoru utrudni mu dostrzeżenie prawdy. Kiedy podszedł, prawie przestała
oddychać. W myślach układała wyszukane prośby i przyrzeczenia, aby tylko nic
nie zrobił Hanabi. Kiedy pochwycił za rękaw koszuli, chciała jak najdokładniej
osłonić ślady na nadgarstkach, bo gdy przyglądała się im dokładniej, nie
wyglądały jak za sprawą silnego uścisku, a zwykłego uderzenia. Z każdą mijającą
sekundą, gdy ich spojrzenia mierzyły się ze sobą, nabierała przeświadczenia, że
on już wie. Ona nie potrafiła dobrze kłamać. Asasin przyłapywał ją za każdym
razem, kiedy próbowała mu wmówić, że razem z Gwiazdą idą tylko na spacer i nie
będą galopować. Kiedy wracała, zawsze wiedział, że nie dotrzymała słowa.
Twierdził, że to było od razu widać po jej oczach. Dlatego chciała unikać
spojrzenia na męża. Była przekonana, że i on zorientuje się od razu, że między
nią i Molierdem do niczego nie doszło.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jutro wyjdziesz z komnaty i będziesz się zachowywała
jakby nic się nie stało. - Słowa wypowiedział z lekkim przykazem. - Jeśli ktoś zapyta,
co się stało, powiedź, że miałaś straszną migrenę i każdy szmer ci
przeszkadzał. - Wstał z łóżka, ale dalej ją obserwował. - Molierd w tym
miesiącu już do ciebie nie przyjdzie. - Dostrzegł jak drgnęła na dźwięk imienia
stajennego. - Jeśli będziesz brzemienna, to więcej go nie zobaczysz. Jeśli nie…
- Zrobił pauzę. Sam liczył, że więcej spotkań nie będzie potrzebnych. - Masz
urodzić dziecko. Jedno wystarczy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Dopiero, gdy wyszedł, wypuściła długo wstrzymywane
powietrze. Oddychała ciężko, przerażona tym, co usłyszała. Gaara nie odpuści
jej, póki nie urodzi dziecka. Słyszała, że niektórzy długo starają się o
potomka. Jeśli i on posiada taką wiedzę, da jej przynajmniej pół roku. Prędzej
czy później zacznie jednak coś podejrzewać. Wystarczy, aby któregoś dnia wszedł
do sypialni i zobaczył, że nie dochodzi do zbliżenia. Nie miała jednak pomysłu
jak to zrobić, aby on nie zwątpił w nią i swojego podwładnego.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: center;">
<span style="font-size: 12.0pt;">* * *<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Asasin szybko i sprawie zaplanował spotkanie z
Molierdem. Najpierw przeprowadził mały rekonesans, aby dowiedzieć się, z kim ma
do czynienia. Kiedy upewnił się w przekonaniu, że to jeden z cwaniaczków, który
ma się za nie wiadomo kogo, póki nie stanie przed nim ktoś z pozycją, bądź
silniejszy, to sprawy potoczyły się już szybko. Wszedł do stajni z mordem w
oczach. Kto znał o nim choć część legend, bądź miał z nim styczność wcześniej,
ten schodził mu z drogi jak najszybciej. Nie pozostało więc zbyt dużo
stajennych, gdy dotarł do swojego konia. Właściwie było ich jedynie dwóch.
Jeden młodziak, który aktualnie ciężko pracował i Molierd, który strugał
ważniaka popędzając chłopca.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ty, ruda pało, chodź tu! - Uniósł głos, nadając jej
nieciekawą barwę. Chciał go nieco sprowokować, aby jeszcze bardziej jego słowa
dotarły do pseudo kochanka jego małej dziewczynki.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Chyba nie mówisz do mnie? - Molierd zbulwersował
się. Czuł się bardzo pewnie w stajni, bo miał się za protegowanego Hafa, a co
za tym szło, jego skarga mogła obić się również o hrabiego.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Widzisz tu jakiegoś innego rudzielca poza tobą? - Asasin
rozejrzał się po pomieszczeniu. - Nie cierpię rudych, ale jak widzę, jesteś tu
jedynym, który może sprzątnąć łajno spod kopyt mojego konia. Chodź tu, zanim
stracę cierpliwość.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co to za pacan? Pierwszy raz go widzę. - Molierd
przyciszonym głosem spytał młodego chłopca, którym jeszcze chwilę temu
pomiatał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To Asasin, opiekun panienek. Lepiej idź do niego jak
najszybciej, bo bardzo nie lubi, gdy nie słucha się jego poleceń.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Molierd przełknął ślinę i niespokojnym krokiem zaczął
zmierzać do mężczyzny w czarnym płaszczu. Już nie czuł się tak pewny. Był
jednak wyprostowany jak struna i stwierdził, że cokolwiek by nie zrobił owy
człowiek, to on nie da się zastraszyć. Dalej miał po swojej stronie Gaarę, co
czyniło go kimś ważniejszym, niż jakiś tam stajenny. Miał też umowę z hrabiną.
Po przemyśleniach w domu, doszedł do wniosku, że Hinata zapewne nadciągnęła
pogłoski o swoim opiekunie, a on niepotrzebnie dał się jej nastraszyć, nic z
tego nie mając.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- W czym panu pomóc? - Stajenny zapytał spokojnie,
choć w jego głosie Asasin dosłyszał lekkie drżenie. To mógł być wpływ jego
lodowatego spojrzenia, jakim obdarzał swoje ofiary przed śmiercią.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Posprzątaj. Chcę się przejechać, ale nie zamierzam
brudzić sobie butów.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak, panie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Molierd zabrał się za wykonywanie swoich obowiązków.
Choć miał wiele za uszami, to bez wątpienia znał się na swojej robocie.
Sprawnie uprzątnął boks karego konia. Kiedy rozrzucał świeże siano,
niespodziewanie poczuł silny, obezwładniający ból. Jego ciało zostało
sparaliżowane, a on nie mógł się ani ruszyć, ani odezwać. Jego głowa zawisła
kilka centymetrów od metalowego drążka, na którym spoczywało siodło
właściciela.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Na pewno wiesz, co tak naprawdę tu robię. - Szept
skierowany bezpośrednio do ucha stajennego, był bardzo wyraźny i nie zapowiadał
przyjemnej pogawędki. - Nie owijajmy więc w bawełnę. Zawarłeś układ, którego ja
dopilnuję, abyś dotrzymał. Za chęci współpracy w twoim śmierdzącym lokum, w
sienniku znajdziesz podarek. Podłożyłem go dwa dni temu, gdy spałeś. To ja tej
nocy wylałem wino, które kupiłeś od wieśniaka na bazarze. Powiedzmy, że to była
nauczka za to jak go potraktowałeś i oszukałeś.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Molierd z trudem przełknął ślinę. Gula w gardle jednak
nie ustąpiła. Czuł się niekomfortowo, a rozmowa coraz mniej mu się podobała.
Był przekonany, że to on sam to zrobił podczas snu. Nikomu o tym nie wspominał,
więc Asasin faktycznie tamtej nocy musiał być w jego sypialni, ale również go
śledzić w ciągu dnia. Przerażała go świadomość, że niczego nie zauważył. Teraz
słowa hrabiny nie zdawały się przesadzone. Asasin był silny, szybki i potrafił
zadać ból nie brudząc sobie przy tym rąk. Mimo krzepy, jaką posiadał Molierd,
był wobec mężczyzny w czarnym płaszczu bezsilny.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jestem tu, aby przypomnieć ci, że masz trzymać się
ustalonego planu. Jeśli tkniesz Hinatę, dopilnuję, byś umierał długo i w
niewyobrażalnych mękach. - Uścisk zelżał, a stajenny mógł się wyprostować. -
Liczę, że się dogadamy. - Asasin poklepał wystraszonego mężczyznę po policzku.
- Póki będziesz grzeczny, nic ci nie grozi i możesz liczyć na zapłatę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Asasin nogą kopnął w drzwiczki od zagrody konia. Z
łoskotem wylądowały na ziemi. Wsiadł w siodło i stępem opuścił stajnie. Molierd
przełknął ciężko ślinę. Takie niepozorne drzwi mają utrzymać konia w boksie.
Nie spotkał człowieka, który byłby w stanie wywalić je jednym kopniakiem. Był
tak przerażony, że nie wpadł na to, iż dzień wcześniej Asasin specjalnie je
poluzował. Chodziło tylko o to, aby stajenny poczuł grozę sytuacji. Po takim
przedstawieniu większość uwierzy w każdą historię, jaką usłyszy o najlepszym i
najokrutniejszym zabójcy w okolicy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Wizyta Asasina spowodowała, że Molierd nie czuł się
już tak pewny siebie jak uprzednio. Zdał sobie sprawę, że znalazł się między
młotem a kowadłem. To jednak szybko mu przeszło, kiedy policzył ile może zyskać
na takim układzie. Pieniądze pozostawione przez Asasina i te, które otrzymał od
Haftrida, dawały pokaźną sumę. Dzięki takim zarobkom stać go było na wiele
przyjemności. Dlatego postanowił grać na dwa fronty jak najdłużej się da, a gdy
się zrobi gorąco, uciekać gdzie pieprz rośnie.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: center;">
<span style="font-size: 12.0pt;">* * *<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata posłuchała męża i zachowywała się prawie
normalnie. Kobiety wykorzystane noszą w sobie bardzo długo piętno przykrych
wspomnień i idąc ich śladem, hrabina musiała, choć trochę dawać po sobie znać,
że nie wróciła do normalnego zachowania, tak jak kazał jej Gaara. Swój stan
tłumaczyła migreną, ale mało kto jej wierzył, bo nie chciała żadnych środków
przeciwbólowych. Tak doradził jej Asasin, twierdząc, że Gaara uzna, iż jest
trochę głupia i o wiele mniej będzie ją posądzać o prowadzenie jakichkolwiek
spisków. Jego rada okazała się trafiona. Hrabia zmarszczył brwi, słysząc, co
się mówi o jego żonie, ale wstrzymał się już od ingerencji. Skoro tak kiepsko
szło jej udawanie bólu głowy, jeśli każe jej zachowywać się inaczej, to znowu
strzeli jakiegoś babola, a wtedy służba będzie snuć więcej podejrzeń.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Po niespełna dwóch tygodniach od wizyty Molierda,
Hinata zaczęła miesiączkować. Nie była tym zaskoczona, bo przecież nie mogła
być w ciąży. Zrobiła więc skruszoną minę i udała się do gabinetu męża przekazać
smutną nowinę. Jej udawany wyraz twarzy, przerodził się w szczery, gdy tylko
stanęła przed drzwiami. Dalej się go bała i tego, co tym razem zrobi, albo
wymyśli. Zapukała i bardzo powoli otworzyła drzwi. Wsunęła się lekkim, powolnym
krokiem, ze spuszczoną głową. Hrabia i Haf spoglądali na nią bacznie. Gaara
kazał wyjść przyjacielowi, a ją zaprosił bliżej. Podeszła chwiejnym krokiem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przyszłaś mi powiedzieć o ciąży? - Zapytał się,
licząc, że przyjdzie miej-więcej w tym okresie. Zaprzeczyła ruchem głowy. -
Więc o czym?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Cisza chwilę jeszcze trwała, zanim jej usta się
uchyliły.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie jestem w ciąży. - Ledwo wyszeptała, ale on
usłyszał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Zerknął w kalendarz i chwilę nad czymś dumał. Palcami
potarł brodę, po czym piórem narysował kółka wokół trzech dat.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wiesz, co to oznacza. - Bardziej stwierdził, a ona
mu przytaknęła. - W przyszłym miesiącu Molierd przyjdzie trzy razy. To zwiększy
szanse na sukces.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Dostrzegł jak spięła się cała, a jej palce zacisnęły
się mocno. Potarła też nadgarstkami o siebie. Zagrała tą scenę celowo. Miała
dwa tygodnie, aby zastanowić się jak zareagować, kiedy mąż wspomni o wizycie
kochanka. Długo przypominała sobie każde z dziwnych zachowań zgwałconych
dziewcząt. To się opłaciło, bo Gaara nie dostrzegł jej podstępu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Czy to naprawdę konieczne? - Zapytała prawie
płacząc.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To najlepsze z możliwych rozwiązań. Możesz odejść.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Odprawił ją, a ona nieco szybszym, lecz dalej
chwiejnym krokiem, odeszła. Wychodząc, spojrzała Haftridowi prosto w oczy,
ukazując załzawione policzki. Zrobiła to celowo, licząc, że Haf przekaże Gaarze,
iż popłakała się po rozmowie z nim. Odwracając wzrok, odbiegła do swojego
pokoju. Miała w nim miskę z wodą, do przemycia oczu. Zanim poszła do męża,
posmarowała dole powieki sokiem z cebuli. Nie za wiele, aby zapach nie był zbyt
intensywny, ale też wystarczająco, aby nie móc powstrzymać się od płaczu.
Popsikała się swoimi perfumami, by jej zapach kwiatowy zagłuszył cebulowy i jak
widać, jej plan zadziałał idealnie. Poczuła się trochę pewniej. Czujność Gaary
została uśpiona, ale ją wspólnie z Asasinem czekało obmyślanie kolejnego planu.
W jakiś sposób trzeba było zaradzić na brak ciąży.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Haf, jak przystało na dobrego przyjaciela, powiedział,
co ujrzał na korytarzu i o ucieczce hrabiny. Gaara pokręcił głową, po czym
oparł czoła na ręce. Tego dnia nie miał już głowy na przeglądanie całej papierologii,
którą przyniósł mu przyjaciel. Poprosił o przygotowanie konia i udał się na
przejażdżkę. Musiał zastanowić się nad rozwiązaniem awaryjnym. Trapiła go też
inna myśl. Hinata kompletnie nie była w jego typie. Podobało mu się jej ciało,
ale ona sama wręcz odpychała go od siebie. Miał ją za głupią, młodą dziewczynę,
która burmuszyła się, bo ktoś ją dotknął. Przecież robiły to już
czternastolatki i to z o wiele bardziej obrzydliwymi mężczyznami. Jej ojciec
jakiś czas zastanawiał się, czy nie wydać jej za Orochimaru. Ten to dopiero
wydawał się śliski i paskudny. Gdy mówił, w dziwny sposób wystawiał język,
oblizując co chwila usta. Gdy go pierwszy raz spotkał, poczuł obrzydzenie na
ten gest. Krążyły słuchy, że jego poprzednia żona sama wyskoczyła z okna, aby
już więcej nie musieć na niego patrzeć. Hinata miała więc w pewnym sensie
szczęście, ale nie potrafiła go docenić.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: center;">
<span style="font-size: 12.0pt;">* * *<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Od tygodnia, Gaara czytał różne zapiski i księgi.
Wyraźnie czegoś szukał, ale powód jego zainteresowania pozostawił dla siebie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Haf, zajmiesz się wszystkim przez kilka dni.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wybierasz się gdzieś? - Starszy mężczyzna z
zainteresowaniem spojrzał na hrabiego.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Muszę coś załatwić.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przygotować ludzi do wyprawy? Wielu ich
potrzebujesz?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wyruszam jak tylko zacznie się rozjaśniać. Potrzeba
mi jedynie skromny prowiant dla jednej osoby na jakieś trzy, może cztery dni.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Chcesz wyruszyć sam? - Haf zrobił niezadowoloną
minę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Owszem. Nie potrzebny mi rozgłos, ani kule u nogi.
Niech Bestia będzie gotowa czekać na mnie w stajni.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Samotna podróż jest bardzo niebezpieczna. Jesteś
hrabią, a w niektórych regionach nie bardzo lubianym. Weź ze sobą choć trójkę rycerzy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Haf, daj znać stajennemu i nikomu więcej. Nie
potrzeba mi balastu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co jeśli spotkasz rozbójników?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Pozbędę się wówczas kilku oprychów, za którymi nikt
nie zapłacze.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Gaara! - Haftrid był coraz bardziej zły.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Powiedz szczerze, wierzysz w to, że ktoś mógłby mi
coś zrobić? - Hrabia miał cały czas ten sam, zrezygnowany wyraz twarzy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie. - Odrzekł smutno opiekun mężczyzny.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wykonaj więc moje polecenie. Muszę jeszcze coś
sprawdzić, nim ruszę, dlatego zostaw mnie samego.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Starszy z mężczyzn wyszedł. Gaara podszedł do okna i
otworzył je szeroko. Usłyszał w oddali dźwięki świadczące o tym, że dzień się
kończy. Kobiety w kuchni myły garnki po niedawnej kolacji. Chłopcy stajenni karmili
swoich podopiecznych. Gosposia krzyczała na dzieci, aby przyszły już do domu i
umyły ręce, nogi i buzie przed spaniem, póki jest jeszcze jasno, bo nie będzie
marnować świec na spóźnialskich. Już chciał odejść, kiedy dostrzegł postać w
ciemnym płaszczu, z zarzuconym kapturem na głowie. Postura wskazywała, że to
postawny mężczyzna. Choć nie można było dostrzec twarzy, Godaime był pewny, że
patrzy wprost na niego. Widząc, że jest obserwowany, pozostał na swoim miejscu.
Chowając się pospiesznie mógłby dać do zrozumienia swojemu obserwatorowi, że
się boi, a on przecież nie bał się nikogo i niczego. Mężczyzna z dołu wyciągnął
sztylet i zaczął sprawnie obracać nim w dłoni. Choć Gaara nie widział twarzy,
domyślał się, że to nie kto inny jak Asasin. Słyszał plotki na jego temat oraz
historie, które ludzie zapewniali, że się wydarzyły. W połowę nie uwierzył, a
resztę zlekceważył, twierdząc, że nie ma to żadnego znaczenia. U swojego pasa
miał podobny sztylet. Wyciągnął go i lekkim ruchem wbił w drewniany parapet.
Choć ruch był niewielki, a ciało nie spięło się widocznie podczas wykonywanej
czynności, to ostrze zagłębiło się prawie trzy centymetry. Pozostawiając swoją
broń w parapecie, otworzył najszerzej jak się dało okno i zagłębił się do
środka pomieszczenia. Dał mu w ten sposób do zrozumienia, że się nie boi, a
jeśli coś do niego ma, to może stanąć przed nim i spróbować wytłumaczyć mu
swoje racje. Hrabia nie bał się ludzi takich jak Asasin. Spotkał wielu
wspaniałych zabójców na swojej drodze. Żaden z nich nie posłał go do piachu i
wątpił, by miało to się w najbliższym czasie zmienić. Nawet gdyby się mylił, to
nie bał się śmierci. Gdy był dzieckiem i zrozumiał, kim jest naprawdę, sam
próbował odebrać sobie życie. Po trzeciej próbie zrozumiał, że to niemożliwe.
Można go zranić, ale nie zabić, a o tym mało kto wiedział.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Do później nocy komnatę Godaime rozświetlał mały
płomyk świeczki. Hrabia patrzył w sufit, dumając nad tym, co ma do zrobienia.
Prawie w ogóle nie sypiał. Czasem jedynie zmrużył oko, czuwając w tym samym czasie.
Gdy był dzieckiem, spacerował nocą po pałacu ojca. Czasem łapał myszy, a gdy
siostra bardzo go irytowała, podrzucał jej do pokoju gryzonie, radując się w
duchu tym, jak wrzeszczała, kiedy dostrzegła jeden z biegnących ogonków. Brat
nie był dla niego wredny, ale mimo tego Gaara stworzył dystans między nimi i w
pewnym momencie stał się on tak duży, że Kankuro przestał zwracać uwagę na
młodszego braciszka. Nie wiedział, czemu ludzie patrzyli na najmłodszego z
rodzeństwa z wrogością. Czasem Gaarze wydawało się, że szepczą na jego temat, a
pojedyncze słowa, jakie czasem udało mu się wyłapać, potwierdzały, że nie było
to nic dobrego. Jedynie Haftrid był cały czas przy nim, służył dobrą radą,
pomagał w nauce, a kiedy czerwono włosy skończył osiem lat, dał mu drewniany
miecz do ręki i kazał ćwiczyć. Początkowo szło mu opornie. Odkrył, że jest dużo
silniejszy niż jego rówieśnicy, jednak nie potrafił nad tą siłą zapanować. Po
dwóch lata intensywnego treningu, Haf zabrał go na turniej rycerski. Młody
hrabia, postanowił wtedy, że także weźmie w nim udział, gdy osiągnie minimalny
wiek upoważniający do uczestnictwa. Dlatego jak tylko skończył piętnaście lat,
zapisał się na listę uczestników. Wtedy też pierwszy raz wygrał nowicjusz.
Podczas walk było widać jego brak doświadczenia, ale siła i niewyobrażalna
odporność na ciosy dwukrotnie większych przeciwników, były zaskakujące. Nikt
jednak nie wiwatował na cześć zwycięzcy. Szybko rozeszła się informacja, że
Gaara to hrabia, a wraz z nią, przypuszczenia, że cały turniej był ustawiony.
Gdy Godaime odjeżdżał, ludzie na jego widok pluli na ziemie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Nie było jeszcze żadnych oznak wschodzącego słońca,
gdy Gaara podniósł się z łóżka i podszedł do miski z wodą. Obmył twarz, opłukał
usta i ubrał się. Nie było sensu czekać dłużej, skoro i tak nie było szans na
sen, a myśli uciekały w przykre wspomnienia. Po ciemku dotarł do stajni. Jego
koń był gotowy, tak jak prosił. Całe szczęście, bo po omacku niełatwo byłoby go
przygotować. Przyczepił jedynie torbę z prowiantem i wyprowadził wierzchowca.
Dosiadł Bestię dopiero za bramą. Chłopiec pilnujący spał, kiedy hrabia zbliżył
się do niego. Przestraszył się, że dostanie burę, albo, co gorsza, pan wyrzuci
go z pałacu. Gaara jednak przemilczał sytuację. Kiedy hrabia ruszał, ciemność
ustępowała szarości. Jechał więc spokojnie, nie chcąc narażać konia na
kontuzję, ani skaleczenia. Przed nim była długa droga, a on nie wyobrażał sobie
dosiadać jakiegoś innego wierzchowca. Docierając na skraj polany, dostrzegł po
lewej stronie w oddali galopującego jeźdźca. Ciemność wykluczała możliwość
dostrzeżenia, kim jest owa osoba. Mimo tego przystanął i wpatrywał się, jak
zbliża się do strumienia. Był pewny, że za chwilę będzie świadkiem upadku. Koń
ani trochę nie zwalniał, a przeszkoda była coraz bliżej. Zaledwie krok od
brzegu koń odbił się i przeskoczył strumień z łatwością i gracją. Godaime czuł
dziwne przeczucie, że powinien dowiedzieć się, kim jest nocny jeździec.
Skierował konia w lewą stronę, ale po kilku metrach zauważył, że jest nie
jeden, a trzech nocnych jeźdźców. Jeden z nich go dostrzegł, przez co po chwili
cała trójka zniknęła w pobliskim lesie. Kusiło go, by ruszyć za nimi i poznać
powód nocnej przejażdżki w okolicach jego pałacu. Odrzucił pomysł tylko
dlatego, że jeździec, którego widział, był bardzo dobry, a dystans ich
dzielący, panujące ciemności i fakt jak łatwo został zauważony, dawały marne
szanse. Miał też swój plan, jaki musiał zrealizować. Czuł, że to jest
ważniejsze i wszystko inne musi teraz poczekać.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata z ulgą przyjęła fakt, że jej mąż opuścił na
jakiś czas pałac. Od Molierda wiedziała, które noce musi być u siebie, a w
które może wymykać się z Hanabi i Asasinem poza mury. <o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Choć Asasin nie był zadowolony, to wymykały się prawie
codziennie. Nawet fakt, że ktoś ich widział, nie zmniejszył zapału hrabianek.
Tylko starszy, doświadczony mężczyzna zaczął snuć przypuszczenia, że mógł być
to ktoś, kto nie powinien ich wtedy widzieć. Przeprowadził więc małe śledztwo,
które potwierdziło jego przypuszczenia. Dla Hanabi to nie byłby żaden problem.
Była przekonana, że są za sprytni dla hrabiego i skoro do tej pory się udawało,
to zawsze już tak będzie. Hinata podchodziła do sprawy ostrożniej, jednak
wielka miłość do jazdy konnej zaślepiała jej rozsądek. Tylko Asasin hamował
zapędy dziewcząt, czuwając, aby nie posunęły się zbyt daleko w swojej śmiałości
i brawurze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Piątego dnia Gaara wrócił po południu. Po zachowaniu
służby od razu dało się odczuć, że hrabia jest w pałacu. Wszyscy chodzili z
poważnymi minami, biegając i starając się nie podpaść. Haftrid chciał cokolwiek
wyciągnąć od przyjaciela, ale on zdawał się wyjątkowo tajemniczy. Jako pierwszy
rozkaz, kazał sobie przygotować kąpiel i posiłek. Wszedł do przygotowanej,
ciepłej wody i zanurzył się cały. Nie odczuwał szczególnej przyjemności z długiego
mydlenia się, to też szybko i sprawnie oczyścił ciało z trudów podróży. Zjadł
zaledwie odrobinę tego, co mu przygotowano, po czym ubrał się zwyczajnie,
aczkolwiek elegancko. Zbył Hafa i wyszedł w poszukiwaniu kamerdynera. Jak tylko
go odnalazł zapytał o to, gdzie jest jego żona. Mężczyzna uprzejmie
poinformował go, że prawdopodobnie w bibliotece. Chciał to sprawdzić, ale Gaara
nie dał mu sposobności, twierdząc, że sam to zrobi. Zgodnie z przypuszczeniami
opiekuna domu, odnalazł żonę zanurzoną w lekturze. Na jego widok mina
drastycznie jej się zmieniła, a oddech przyspieszył. Strach, jaki w niej
wzbudzał, ponownie ożył.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wszyscy wyjść! - Zwrócił się do pokojówki, która
ścierała kurze oraz Hanabi siedzącej w wielkim fotelu, z książką w ręku. -
Prócz ciebie. - Dodał łagodniej w stronę swojej żony, która również zaczęła się
zbierać do wyjścia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hanabi spojrzała niespokojnie na siostrę, ale ona
przytaknęła jej, posyłając pokrzepiające spojrzenie. Małżonkowie pozostali
sami. Hrabia podszedł do miejsca, gdzie stała Hinata. Obserwował ją, jak
nieudolnie walczyła ze swoim strachem. Jej oczy stawały się coraz bardziej
przestraszone. Stojąc przed nią, wyjął jej książkę z ręki i zerknął na okładkę.
To był zbiór opowiadań podróżnika, który postanowił poznać inne kultury i zwyczaje.
Znał ją dobrze, bo sam ją kiedyś czytał. Gdy się mało sypia, ma się naprawdę
dużo czasu, a książki mogą wypełnić wiele nieprzespanych nocy. Odłożył lekturę
na bok. Spojrzał na żonę z góry, mierząc ją dokładnie. Na szyi miała delikatny
łańcuszek z medalikiem przedstawiającym Matkę Boską. Hinata zadrżała, gdy
pochwycił go w swoją dłoń. Jej przerażenie nabrało na jeszcze większej sile,
kiedy szybkim i gwałtownym ruchem go zerwał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ani Bóg, ani Matka Boska cię nie ochronią. - Po tych
słowach nabrała pewności, że dowiedział się wszystkiego o jej kłamstwach i
przyszedł ją ukarać. - Oni mają gdzieś nas ludzi. Bo gdyby tak nie było, nie
dopuściliby do naszego ślubu. - Zamilkł na chwilę, czekając na reakcję z jej
strony. Myślał, że zacznie go przekonywać, że tak nie jest. Ona jednak
milczała, nie broniąc się. Była tak nijaka, że poza ładną buźką, nie widział w
niej nic interesującego. Świadomość tego, jak bardzo jest mu obojętna, posunęła
go do wyprawy, z jakiej właśnie wrócił. Dał dwa kroki, stając za nią. Wyciągnął
z kieszeni biały kamień, zawieszony na ładnym sznureczku. Zawiązał Hyudze na
szyi i łapiąc ją za ramie, odwrócił w swoją stronę. - Masz go nigdy nie
zdejmować. Rozumiesz? - Potwierdziła mu ruchem głowy. - Nie ważne, co będziesz
robić, czy spać, czy też kąpać się, czy może iść na wytworny bal. Nigdy nie
wolno ci go zdjąć. Jeśli to zrobisz… - Złapał ją jedną dłonią za szyję i do
siebie przyciągnął. Uścisk był zdecydowany, ale nie na tyle silny, aby zostawić
śladu na skórze. Nachylił się do jej lewego ucha, a jego szept przestraszył ją
bardziej, niż gdy mówił normalnie. - …prawdopodobnie zginiesz. Nie licz, że
Asasin ci pomoże. Nie ważne jak dobry jest w swoim fachu. Nawet on nie wygra z tym,
w co wdepnęłaś.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Puścił ją i odszedł w stronę wielkiego regału w głębi
pomieszczenia. Było tam dużo ciemniej niż w środkowej części biblioteczki.
Chwilę śledził okładki książek, po czym, wyciągnął tą, której szukał. Podszedł
do przestraszonej kobiety i podał jej nową lekturę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ta jest ciekawsza.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Pochwyciła książkę od niego, siląc się jedynie na
skinięcie głowy. Wyszedł szybko, a ona odetchnęła z ulgą, padając na sofę, przy
której stała. Jego zachowanie ją przerażało. Dłonią dotknęła nowego wisiorka.
Nie wiedziała, czemu jej go dał, ani dlaczego tak ważne było dla niego, by
zawsze go nosiła na szyi. Stary łańcuszek zabrał ze sobą, nad czym bardzo
ubolewała, bo dostała go od siostry przełożonej za pomoc przy chorych. Miał dla
niej głównie wartość sentymentalną, choć również religijną. Szybko ochłonęła,
gdy Hanabi wbiegła do środka i zaczęła ją wypytywać, czego chciał hrabia.
Dłonią dotknęła prezentu od męża, mówiąc o tym, że przywiózł jej coś ze swojej
podróży. Młodsza z sióstr nie uwierzyła w słowa starszej. Była przekonana, że
chodziło o coś innego, bo nikt w pałacu nie posądzał Gaary o jakiekolwiek
przejawy dobroduszności. Wściekła się więc, że znowu ją okłamuje i uciekła do
swojego pokoju. Każda taka sytuacja złościła ją coraz bardziej, bo i siostra i
jej ukochany oddalali się od niej, na co Hanabi nie miała wpływu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata, kiedy doszła już do siebie, przyjrzała się
książce. Nie wiedziała, co miał na myśli jej mąż, mówiąc, że ta jest ciekawsza
od tej, którą sama sobie wybrała. Zastanawiała się też, czy najpierw skończyć
tą pierwszą, czy posłuchać podpowiedzi swojej ciekawości i zacząć zapoznawać
się z tą, którą trzymała aktualnie w dłoni. Chęć pojęcia słów Gaary zwyciężyła.
Już po pierwszym rozdziale musiała przyznać, że autor o wiele lepiej spisywał
swoje myśli na papierze, dawał dużo ręcznie malowanych obrazków, oraz opisywał
dokładniej to, co jego oczy widziały. Gdyby nie wejście Asasina, kompletnie
straciłaby poczucie czasu. Nadszedł wieczór, a ona z trudem zaznaczyła
kawałkiem kolorowej kartki ostatnio czytaną stronę i udała się z opiekunem na
spacer do ogrodu, aby opowiedzieć mu o całym zajściu. Pominęła jedynie fragment
o tym, jak hrabia złapał ją za szyję. Nie chciała dolewać oliwy do ognia, bo
jej opiekun denerwował się już wystarczająco mocno na samą wzmiankę o Gaarze.
Bała się, że któregoś dnia jego cierpliwość się skończy i ta dwójka stoczy
pojedynek na śmierć i życie. Jak wiadomo, za podniesienie ręki na hrabiego,
Asasina i tak czekałaby śmierć, a z jego stratą Hinata by się nie pogodziła.
Był jej zbyt bliski.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: center;">
<span style="font-size: 12.0pt;">* * *<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Od powrotu Gaary minęły zaledwie dwa dni, kiedy Godaime
razem ze stajennym stanęli przed drzwiami do pokoju Hinaty. Nim hrabia
pociągnął za klamkę, złapał Molierda za szyje i z dużą siłą docisnął do ściany.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jeśli jeszcze raz użyjesz zbyt wiele siły przeciwko
mojej żonie, ja potraktuję cię dużo gorzej. Za każdy siniak na jej ciele,
obetnę ci dwa palce. Zrozumiałeś? - Zapytał groźnie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To nie była moja wina, ona nie chciała, a ja nie
miałem wyjścia. - Zaczął się głupio tłumaczyć stajenny, bojąc się, że zaraz coś
chlapnie i straci nie tylko palce.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Więc bądź delikatniejszy. To tylko słaba, bezbronna
kobieta, a nie sześciuset kilowy koń, którego mocno trzeba przytrzymać, by się
nie wyrwał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Molierd, gdyby nie powaga sytuacji, zaśmiałby się
Gaarze prosto w twarz. On nie zdawał sobie sprawy z tego, kogo poślubił. Jego
żona może i była drobna, ale potrafiła powalić dużo większego od siebie i on niestety
miał tego pełną świadomość. Hrabia paradoksalnie swoją groźbą przypieczętował
układ, jaki stajenny zawarł z hrabiną. Gdyby teraz postanowił posiąść Hinatę,
ona broniłaby się, a on musiałby użyć naprawdę dużo siły, by dać jej radę,
skoro każdy przypadkowy przedmiot w jej rękach to broń. Z takiej szamotaniny
powstałoby wiele siniaków, a on mógłby stracić wszystkie palce. Tylko przy
założeniu, że układ jest ważny, ona wyjdzie bez śladów, a on bez uszczerbków
cielesnych. Przytaknął więc Gaarze, wiedząc, że teraz nie ma się już, nad czym
zastanawiać. Wszedł do Hinaty i przestrzegł ją, aby tego dnia udali, że oboje
współpracowali dużo bardziej niż wcześniej. Molierd stanął nawet przed upływem
wyznaczonego czasu pod drzwiami, czekając na hrabiego, udając, że tego dnia
poszło znacznie szybciej. Gaara spojrzeniem omiótł pokój żony. Nie dostrzegł w
nim bałaganu, jaki panował poprzednio. Twarzy stajennego nie przystrajały ślady
podrapań. Był on nawet o wiele mniej zdyszany niż poprzednio. Jedynie Hinata zdawała
się kulić podobnie, jak przy poprzedniej wizycie. Na drugi dzień opuściła swój
pokój tylko trochę później. Było po niej widać, że słabo spała, a oczy zdawały
się niepokojąco podkrążone. Takie zachowanie zaakceptował Gaara, nie nachodząc
jej aż do porannej kąpieli, po ostatniej z wizyt. Wyprosił służkę, oglądając
nagie ciało dziewczyny. Szczególną uwagę poświęcił nadgarstkom. Chciał bowiem
sprawdzić, czy Molierd zastosował się do jego polecenia. Zaniepokoił go jej
ogromny siniak na jej udzie. Poczuł wściekłość na podwładnego, w myślach już wybierając,
bez których palców Molierdowi każe żyć. Ona jednak szybko wyprowadziła go z
błędu, twierdząc, że to pamiątka po nieudanej próbie znalezienia kolejnej
książki autorstwa tego samego pisarza, którego on jej ostatnio polecił.
Zapewniała, że spadła wtedy z drabiny, niefortunnie upadając na pobliski
stoliczek. W duchu błagała o to, by jej uwierzył. W rzeczywistości była to
pamiątka po ciosie Hanabi. Trenowały na jednej z nocnych wypraw. Zagapiła się
wtedy, a siostra idealnie wykorzystała sytuację, uderzając ją kijem w udo. Gaara
odpuścił i dał jej przykaz niezwłoczne poinformowania go, gdyby Molierd potraktował
ją zbyt brutalnie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Kolejnego dnia Hinata w bibliotece, pod odłożoną na
stoliczku książką, którą aktualnie czytała, znalazła inną. Przypadkiem była ona
autora, który bardzo ją zainteresował. Nie wiedziała, jakim sposobem się pojawiła,
ale przeczucie odpowiadało jej, że nie pochodziła z pałacowego zbioru, gdyż nie
miała na wewnętrznej stronie okładki, wymalowanego symbolu rodziny Hyuga.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: center;">
<span style="font-size: 12.0pt;">* * *<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata i Asasin spacerowali po ogrodzie. Wspólnie
korzystali z ciepłego, pięknego dnia na świeżym powietrzu. Starali się też
obmyślić plan wytłumaczenia braku ciąży. Minęły zaledwie trzy dni od ostatniej
w tym miesiącu wizyty Molierda, ale czas było już zaczynać działać. Nie wiadomo
było jak długo hrabia wytrzyma, zanim zacznie coś podejrzewać i wątpić w
faktyczność zbliżeń kochanków.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hinata! - Głos młodszej z sióstr rozległ się po
ogrodzie, kończąc dyskusję starszej Hyugi z opiekunem. - Hinata!<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tu jesteśmy! - Podniesionym głosem odpowiedział jej
Asasin. Wiedział, że Hinata nauczona etykiety i przestrzegająca jej w znacznej
mierze, nie odkrzyknie siostrze, a cichego głosu, młodsza nie usłyszy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hanabi dobiegła do nich zdyszana, z uniesioną za wysoko
suknią, jak na hrabiankę i lekko potarganymi już włosami. Puściła materiał,
dłońmi oparła się o kolana i oddychała ciężko, próbując złapać oddech.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Się was naszukałam. - Wydusiła z siebie z trudem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co cię tak do nas gnało? - Rozbawiony wyglądem dziewczyny,
odezwał się opiekun dziewczynek.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Chwila. - Wzięła kilka głębokich wdechów. - Dobrze,
że jesteście oboje. Byłam w odpowiednim miejscu i czasie i usłyszałam jak ten
palant przesłuchuje wieśniaka.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jaki palant? - Zabrzmiał męski głos.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No mąż Hinaty, a o jakiego innego palanta mogło mi
chodzić? - Oburzyła się hrabianka, niezadowolona z faktu, że się nie domyślił.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie nazywaj go tak. On jest tu teraz panem i
moim mężem. - Skarciła siostrę starsza z dziewcząt. Bała się, że ktoś uprzejmie
mu doniesie jak jest nazywany przez Hanabi i ukaże ją za to.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jak ci powiem, co zrobił, to też go tak nazwiesz.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Mogłaby go nazwać dużo gorzej, gdyby tylko przyznała
się siostrze, do czego posunął się jej mąż. Musiała milczeć, w obawie przed
zbyt wybuchowym charakterem Hanabi.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To co takiego zrobił? - Asasin nie wydawał się
zaskoczony. Posądzał hrabiego o najgorsze rzeczy i nic już nie mogło go
zaskoczyć.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wieśniak przyszedł się poskarżyć, że poborca
podatków przychodzi do niego dwa, czasem trzy razy w miesiącu i zabiera mu
wszystkie pieniądze, ale nie zaznacza w zeszycie, że pobrał opłatę. Ładuje tą
kasę do kieszeni, a on nie ma, za co wyżywić rodzinę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To straszne. - Hinata przejęła się losem biednego
chłopa, który przyszedł na skargę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To jeszcze pikuś. Palant zamiast wezwać tego
drugiego i stłuc na kwaśne jabłko, oskarżył wieśniaka o kłamstwa, kazał zakuć w
dyby na głównym placu, w miasteczku i wychłostać. Dał też przykaz, aby uwolnić
go dopiero jak zajdzie słońce. Ponoć do domu ma tak daleko, że raczej o własnych
siłach nie dojdzie przed świtem, a mizernego konika, jakim przyjechał, zabrali
mu za niepłacenie podatków.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata wysłuchała historii zaciskając mocno palce, po
czym zaczęła iść w stronę pałacu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co chcesz zrobić? - Zapytał karcąco Asasin, łapiąc
ją mocno za ramie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Cokolwiek. - Odrzekła z determinacją w oczach.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Pomyśl chwile. Nawet Hanabi zachowała się lepiej, bo
przybiegła do nas, nie ingerując samotnie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ej!!! Co miało oznaczać, że nawet ja? - Zawołała
niezadowolona dziewczyna. - Swoją drogą, to chciałam wybić palantowi zęby, ale
tropiciel mnie powstrzymał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Czy wyście oszalały? Krew wam wrze w żyłach, czy
dupa się pali? Skąd pewność, że chłop nie zmyślił tej historii? Różne rzeczy
się dzieją. Chcecie ryzykował wojnę z Gaarą, bo ktoś przyszedł na skargę? To
się szczególnie tyczy ciebie, Hinata. Za lekkomyślne decyzje zapłacisz
podwójnie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- A jeśli on mówił prawdę? - Zapytała starsza.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Na bank tak było. Widziałam całą sytuację na własne
oczy. Uczyłeś nas jak rozróżnić, że ktoś kłamie. Wieśniak mówił prawdę, a on go
ukarał za to. Pomyśl, co teraz zrobi ten, co kasę zbiera?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To proste. Będzie czuł się bezkarnie i wyciągnie
kasę od innych, bo każdy będzie się teraz bał poskarżyć. - Dla Asasina dalszy
przebieg wydarzeń był oczywisty.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Powstrzymamy go. - Zarządziła Hinata.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No siostra, to mi się podoba.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dziś wieczorem widzimy się w stałym miejscu.
Zawieziemy chłopa do jego chaty i wypytamy o szczegóły. Jeśli będzie trzeba
zbadamy też inne przypadki i odwiedzimy nieuczciwego poborcę. - Hrabina podjęła
decyzję, która mogła ją wiele kosztować, mimo tego nie planowała rezygnować.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jesteście tego pewne? - Asasin widząc determinację
dziewcząt, wiedział, że lepiej wejść w tą akcję, bo skłonne byłyby zrobić to
bez niego, a wtedy kto by je ochronił? Przecież gdyby Gaara się dowiedział, że
kwestionują jego decyzje i samowolnie wyznaczają sprawiedliwość, mogłoby się to
skończyć źle dla całej ich trójki.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No i kurewsko dobrze! Gnaty mi zesztywniały, więc je
chętnie rozruszam. - Hanabi wyszczerzyła się z zadowoleniem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Młoda, ty się lepiej naucz wyrażać jak dama, bo
język masz jak z rynsztoka. - Nagana od Asasina dotknęła Hanabi dużo bardziej,
niż gdyby powiedział to ktoś inny. - Idę przygotować co trzeba, a wy bądźcie
grzeczne.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Odszedł, a siostry zostały same.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co mu się nie podobało? - Hanabi spochmurniała do
końca. - Jak Łuczniczka tak powiedziała, to klepnął ją w tyłek, a mi mówi, że
język mam jak z rynsztoka?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ty jesteś córką hrabiego, więc powinnaś zachowywać
się lepiej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie chce być hrabianką. Wolałabym być taka jak
łuczniczka. Wolna i żebym mogła robić, co chcę. Już nawet wieśniaczki mają
lepiej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hanabi, wiesz, że to nieprawda. Nikt nie może robić,
co chce. Każdy ma pewne obowiązki.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jasne. - Prychnęła z niezadowoleniem. - Taki Gaara
nie liczy się z nikim. Władza do łba mu strzeliła. Przyszedł tu i się rządki,
jakby się tu urodził.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To nie tak.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Więc jak? Zmusił cię do małżeństwa. Kazał być
posłuszną. Nie tak dawno zamknęłaś się w pokoju i nikogo nie wpuszczałaś. Teraz
chodzisz jakaś dziwna i jeszcze go bronisz? Mogłabym się założyć o własną
głowę, że coś ci zrobił, tylko jak zwykle nie chcesz mi powiedzieć co. Ja też
ci już wszystkiego nie mówię. Nie myśl, że tylko ty jesteś taka skryta. -
Podwinęła suknię i odbiegła, nie chcąc powiedzieć za dużo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata westchnęła ciężko. Hanabi miała rację. Gaara robił,
co chciał i krzywdził innych lekką ręką. Póki robił to jej, zaciskała zęby, ale
teraz podniósł dłoń na niewinnego człowieka. Jako żona potwora mogła, choć
odrobinę wynagrodzić biednemu chłopu krzywdę, jaką tu zastał, licząc na pomoc.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">* * * * *</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Jest późno i nie mam już siły na porządnie sprawdzanie. Przepraszam za błędy. Nie gwarantuję, że przeczytam ten rozdział ponowie, aby popoprawiać to co dostrzegę.</i><br />
<i>Ten rozdział to nie mistrzostwo świata, ale mam nadzieję, że nie czytało się go zbyt ciężko :)</i><br />
<i>Jutro prawdopodobnie uruchomię kolejną ankietę.</i></div>
<br />
<br />
<br />
<br />Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-43417303737293347882018-03-01T00:11:00.000+01:002018-03-05T23:31:51.695+01:00Labirynt Luster - Rozdział 36<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="371">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:8.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:107%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri",sans-serif;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">O zgrozo! To
nie mogła być prawda. W myślach błagałam wszystkich bogów, jacy tylko przyszli
mi do głowy, aby nie potwierdziły się moje najgorsze obawy. Przeczytałam
wiadomość z karteczki po raz kolejny, i kolejny i z każdą chwilą utwierdzałam
się w przekonaniu, że jest źle.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Itachi. - Wyszeptałam słabym głosem. Karteczka
wypadła mi z ręki. Dłońmi zasłoniłam twarz. - Itachi. - Powtórzyłam praktycznie
bezgłośnie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Serce waliło
mi jak szalone. Wmawiałam sobie, że historia Kacpra nie może dotyczyć mnie, bo
przecież ja uwielbiam pływać, a Amelia bała się wody. Poza tym ona była
najmłodsza, a ja jestem starsza od Hanabi. Starałam się doszukać sensu
opowiedzenia historii, jakiś wniosków, które mogłabym wyciągnąć z niej. Może
rady na dalsze postępowanie, a dostałam coś zupełnie innego. Zarys wydarzeń
widziany innymi oczami. Co innego jest się domyślać, przypuszczać, łudzić, ale
wiedzieć nie koniecznie znaczy, że jest lepiej. Na placyku nie byliśmy sami.
Ktoś nas widział, obserwował, podsłuchiwał i skrupulatnie notował. Skoro już
wtedy mieliśmy towarzystwo, to co było później? O zgrozo! Jeśli oni są tak
dobrzy, to czy w pokoju Uchihy też byli? Skąd wiedzieli, co zaszło? Ile osób
widziało mnie tego dnia nago? Kto przyglądał się temu, jak z Itachim to
robiliśmy? Jak szczegółowy był raport dla taty? Musiałam wziąć kilka głębokich
wdechów. Co innego usłyszeć, twój tata wie. To takie niejednoznaczne. Po
historii Kacpra wiem, co wie tata. Poznał szczegóły, które powinny nie
wychodzić poza pokój Uchihy. Nie mogę się już łudzić, że raporty nie zawierają
informacji, jakich lepiej, aby tata nie poznał. To cena mojej wolności. Hanabi
nie była aż tak pilnowana. Miała większą swobodę, bo nie udawała nikogo, tylko
była sobą. Jej ochrona jeździła z nią, przez co nie musieli węszyć, tak jak moi
ochroniarze. To kolejny dowód znanej, starej zasady "nie można mieć
wszystkiego". Nie mogłam dłużej wytrzymać w domysłach. Złapałam za telefon
i wybrałam numer. Dłonie mi się trzęsły. Nie byłam pewna, czy dam radę się
odezwać. Mimo tego musiałam wiedzieć więcej. Zrozumieć cały sens historii.
Życie w domysłach nie wchodziło w tamtej chwili w rachubę.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak. - Usłyszałam przyjemny, męski głos.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Itachi. - Właściwie wyszeptałam.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Brawo. - Poczułam aprobatę w jego głosie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dlaczego? - Zdałam sobie sprawę z tego, że takie
pytanie nie odnosi się właściwie do niczego. - Dlaczego mi o tym powiedziałeś?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dobre pytanie. Potrafisz na nie odpowiedzieć?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Przez chwilę
mnie zamroczyło. Kolejny sprawdzian? Czy on nie mógł, choć raz nie być sobą,
tylko powiedzieć coś bez zagadek i niejasności?</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Chyba nie. - Poczułam pustkę w sobie. - Przecież,
gdybym się odezwała w trakcie jak mówiłeś, ty byś zniknął, a ja może nawet nie
dowiedziałabym się, że w historii jest Jakub.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To fakt. To był kredyt zaufania w obie strony.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ty zaufałeś mi, że ci nie przerwę, a ja miałam ci
zaufać i wytrzymać do końca?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dokładnie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tylko w dalszym ciągu nie rozumiem, dlaczego mi o
tym powiedziałeś.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No dalej. Poskładaj wszystkie puzzle. Mamy czas.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Dariusz był
cieniem, czyli był nim Kacper. Bo on sam tak zwykł podpisywać się na
wiadomościach dla mnie. W szafki nocnej wyjęłam jedną z takich karteczek. Była
pewna różnica. Kacper podpisywała się jako "Cień", a Dariusz był
"cieniem". Czy wielkość literek mogła mieć znaczenie? Nic nie przychodziło
mi do głowy. Z drugiej strony Kacper był szefem i raczej nie siedział
bezpośrednio w krzakach na przeszpiegach. Za to był Dariuszem w chwili, kiedy
meldował królowi o poczynaniach córki, a później w rozmowie z Ryszardem.
Ryszard! To musiał był szef ochrony mojego ojca.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ty też tego nie rozumiesz. - Wypaliłam bez
przekonania, olśniona pewną myślą.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co masz na myśli? - Zapytał w identycznej tonacji,
jaką mówił ostatnio, przez co nie wiedziałam czy dobrze główkuję i przez co
lekko zwątpiłam.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie wiesz, czemu dalej tu jestem.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Raczej, czemu nie mam interweniować.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To znaczy, że zgadłam.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hinato, oboje wiemy, że przeszłość Itachiego daje
dużo do myślenia. Nie pozwoliłbym swojej córce spędzać czasu z kimś takim jak
Itachi, gdybym wiedział to, co wiem o nim teraz.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Więc zastanawia cię, dlaczego mój ojciec się na to
zgadza?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- On nie stwierdził, że się zgadza, tylko każe się nie
wtrącać. Nie łączyłbym tu tych dwóch spraw. Nie był zadowolony czytając raport.
Jak na moje, to trochę się zdenerwował, ale pod koniec złagodniał nieco i dał
jasną instrukcję. To może być kwestia wiary. Zna cię i wie, że gdy popełniasz
jakiś błąd, drugi raz tego nie zrobisz. Tylko reakcja mojego szefa podpowiada
mi, że chodzi o coś innego.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Chcesz powiedzieć, że czegoś nie wiesz?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- W zasadzie powinienem teraz zaprzeczyć i udawać, że
jestem wszystko wiedzący. Mam jednak swoje domysły co do tej całej sytuacji.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Powiesz mi jakie? - Nie liczyłam na odpowiedź. To w
końcu był Kacper, a mnie coraz bardziej kojarzył się teraz z Człowiekiem
Zagadką z Batmana.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jest dużo różnych historii w zależności od kultury i
wiary, o tym jak ojciec pozwala dziecku na to, aby skaleczyło się, czy też
popełniło błąd, skutkujący niemiłymi konsekwencjami. Morał jest ten sam. Ucz
się na błędach, by w przyszłości ich nie popełniać.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Myślisz, że to troska kieruje moim tatą?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jest coś jeszcze poza troską, co łączy się z sytuacją,
jaka miała miejsce z Itachim Uchihą. Kiedyś obiło mi się o uszy, że twój ojciec
nie należał do grzecznych. Może był podobny do Itachiego, a może miał podobną
sytuację, która czegoś go nauczyła i teraz chce, abyś ty nauczyła się tego
samego. Jeśli się nie mylę, wiele będzie zależało od twoich kolejnych kroków.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie mogę uwierzyć, że mi to wszystko mówisz. - Byłam
bardzo zaskoczona, ale i szczęśliwa, że udało mi się w końcu z nim jakoś
dogadać. Znaleźliśmy wspólne porozumienie. Użyłabym nawet stwierdzenia, że
jesteśmy drużyną.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hinato, nie rób niczego pochopnie. Emocje zaburzają
racjonalnie myślenie. Słuchaj Yukari i ucz się tego, co ona ci mówi. W
wszelkich wątpliwościach kieruj się do niej, bądź do Nejiego. Oni chcą dla
ciebie dobrze. Jest jeszcze Kurenai, która również pomoże, jeśli tylko będziesz
chciała.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Zapadła
chwilowa cisza, a mnie ogarnął jakiś dziwny lęk. Coś mi w tych słowach nie
pasowało.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To brzmi jakbyś się żegnał. - Wypowiedziałam dość
cicho i niepewnie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Bo w pewnym sensie tak jest.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ale dlaczego? To przeze mnie? - Momentalnie ogarnął
mnie smutek i jakaś dziwna panika.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Pamiętasz jak pierwszy raz cię odwiedziłem?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak. - Wolałabym o tym zapomnieć. Na samo
wspomnienie poczułam się zażenowana.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Powiedziałem ci wtedy, że musiałem cię poznać
osobiście i nie mogłem się wzorować jedynie na wiedzy zdobytej od innych.
Dowiedziałem się już wszystkiego, czego chciałem. Mogę się, więc ponownie wycofać.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To znaczy, że już więcej się nie spotkamy? Nie
będzie już żadnych zagadek, ani odpowiedzi?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Na chwilę obecną moja rola i znacząca ingerencja w
twoim życiu się kończy. Czas abyś dalej sama pisała swoją historię. Jesteś wystarczająco
mądra, aby zadecydować co teraz. Pamiętaj tylko o wszystkich lekcjach, jakich
ci udzieliłem.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Kacper, - to była ta chwila, najlepsza z możliwych
okazji, która mogła się już więcej nie powtórzyć - dziękuję i przepraszam za
moje zachowanie na początku.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie ma za co. Współpraca z tobą, to czysta
przyjemność. Powodzenia.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dziękuję.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Rozłączył
się, zanim zdążyłam cokolwiek dodać.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Chwilę
trzymałam telefon w dłoni, gapiąc się na czarny ekran. Czułam w sercu dziwną
pustkę. Tak jakbym właśnie coś straciła nieodwracalnie. Coś, czego już nie
odzyskam, czego kiedyś nie chciałam i czego nie potrafiłam docenić, gdy to
miałam. Teraz wydaje mi się to wręcz niezbędne, abym mogła czuć się dobrze i
spokojnie. Życie potrafi być przekorne. Tylko przecież ja tak właściwie
niczego, ani nikogo nie straciłam. Kacper dalej miał być, kim był. W każdej
chwili mogłam do niego zadzwonić, poprosić o spotkanie czy cokolwiek innego.
Skąd się więc wziął ten dziwny smutek? Nie potrafiłam odpowiedź sobie na to
pytanie. Zakopałam się w pościeli po samą szyję. Cały ten dzień bardzo mnie
zmęczył. Potrzebowałam snu i odpoczynku. Odegnałam od siebie wszystkie
niespokojne myśli i o dziwo zasnęłam bardzo szybko. </span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Ostatni dzień
weekendu był chyba najkrótszym dniem z całego tygodnia. W dalszym ciągu
nadrabiałam zaległości, jednocześnie ucząc się aktualnego materiału. W
przerwach spędzam czas w basenie, bądź z Nejim. Woda pomogła mi zrozumieć
najważniejszą lekcję. Tata mi ufał i kochał mnie tak bardzo, że wybaczył mi to,
co zrobiłam. Teraz zapewne bacznie patrzył mi na ręce i oceniał czy zaufanie,
jakim mnie obdarzył, mi się należało. Szkoda mi było, że wiedziałam tylko jak
zareagował, a nie co sobie pomyślał. Nawet rozmowa, jaką z nim odbyłam na
wyspie, wydaje się taka niepasująca do tego, co teraz już wiem. Kto by
pomyślał, że Hiashi Hyuga potrafi ukrywać emocję równie dobrze jak Uchiha. Może
nawet jest w tym lepszy, bo podejrzewam, że i on przechodził szkolenie podobne
do tego, które rozpoczęłam teraz ja. Co więc mógł sobie myśleć tata o mnie i
moich perypetiach miłosnych? Po tym co zaszło między mną i Itachim, unikałam
Uchihę jak się tylko dało. Długo trzymałam go na dystans. Zbliżyliśmy się do
siebie, bo pomógł mi z matematyką. Lekcje u niego nie były jednak jedynym
powodem, dla którego coś do niego poczułam. W pewnym sensie imponował mi jego
upór. Nie poddawał się, mimo, że tak często niweczyłam jego starania.
Zaprzyjaźnił się nawet z Rambo. Nie zraził się tym, że mój pupil się na niego
rzucił. Uratował mojego ukochanego psa przed uśpieniem. To czy zrobił to dla
mnie, czy też w ramach swojego własnego sumienia, nie umniejszało jego zasług.
Na wspomnienie czarnych oczu, z hipnotyzującym błyskiem, poczułam przyjemne
ciepło. Przypomniało mi się też, jak całował mnie pod moim domem, w parku, a
nawet w jego pokoju. Ciepło jego ramion i motyle w brzuchu, gdy był blisko
mnie. Przypominając sobie tak wiele szczegółów, zdałam sobie sprawę, że nie
będę potrafiła udawać, że nigdy się nie poznaliśmy. Skoro on potrafił odciąć
się tak łatwo od tego, co wcześniej było między nami, to chyba oznaczało, że
nie czuł tego co ja. W każdej plotce jest ziarenko prawdy. Itachi sam przyznał,
że plotki na jego temat nie są wyssane z palca. Połowa z nich była prawdziwa.
Kacper znał wiele sytuacji z jego życia i on również uważał, że Uchiha to
kiepski materiał na chłopaka. Oznaczało to, że mój prywatny amorek znowu źle
wycelował. Przyjemny stan opuścił mnie, a jego miejsce zajął wewnętrzny smutek.
Nie miałam argumentów, którymi mogłabym bronić bruneta przed oskarżeniami. Znał
prawdę o mnie i Nejim, a mimo tego nie odezwał się przez cały weekend. W piątek
wyłączyłam telefon, bo nie chciałam z nim rozmawiać. Byłam taka pewna, że
spróbuje się ze mną skontaktować. W sobotę zerkałam na wyświetlacz, licząc, że
Itachi napisze chociaż smsa. W niedzielę zwątpiłam, zastanawiając się, czy nie
popsuł mi się telefon, ale smsy od Sakury dochodziły. Dziwne, że wcześniej
myślałam, że będzie lepiej, jeśli się od siebie odetniemy. Choć może to nie
było takie dziwne? Kacper patrzy, a to co jego oczy zarejestrują, przekaże
tacie. Może powinnam zachować się jak dojrzała dziewczynka i odciąć od chłopca,
który jest generatorem moich problemów. Czy na to liczył tata? Tej nocy nie
spałam dobrze. Męczyły mnie niepokojące myśli. Bałam się, że jeśli spotkam w
poniedziałek Itachiego, a on choćby dotknie mojej dłoni, to zapomnę o wszystkim,
czego się dowiedziałam i rzucę mu się na szyję. Skąd wziął się ten pomysł? Taki
miałam sen. Było cudownie, Itachi mnie pocałował, a ja straciłam nad sobą
kontrolę. Choć scena wydawała się miła, to budząc się, czułam się jeszcze
bardziej skołowana, niż przed zaśnięciem. Nie podobała mi się świadomość, że
tak wiele osób mnie obserwuje, a takie sytuacje, szczegółowo opisane, trafiają
wprost w ręce mojego taty.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Po raz
kolejny mogłam podpiąć się pod stwierdzenie: "nie cierpię
poniedziałków". Kto by pomyślał, że aż tak mi się odwidzi wracanie po
weekendzie do szkoły. Kiedyś uwielbiałam pierwszy dzień tygodnia, bo zawsze byłam
bardzo stęskniona za widokiem Naruto. To były piękne czasy. Chętnie
przestawiłabym się na ten sam tryb. Tylko czy to jeszcze było możliwe?
Podchodząc pod klasę spojrzałam na blondyna. Był jak zwykle roześmiany i pełen
energii. Na pewno nie mogłam powiedzieć, że jest mi obojętny, jednak to już nie
było to samo co kiedyś. Sakura podeszła do mnie i opowiadałam mi o jakimś
filmie, który widziała dzień wcześniej, a ja nie mogłam skupić się na jej
słowach. Dopiero dźwięk dzwonka przywołał mnie jako-tako do porządku.
Rozejrzałam się dokoła, czując jakieś dziwne, mało przyjemne uczucie. Podobno
ludzie tak czasami mają, że gdy są obserwowani, czują wewnętrzny niepokój. Tak
właśnie czułam się ja w tamtej chwili. Kiedy mój wzrok spotkał się z czarnymi
jak noc tęczówkami, byłam pewna, że to za jego sprawą wziął się mój niepokój.
Jeszcze jakiś czas temu, odwróciłabym się i zeszłabym z drogi właścicielowi
onyksowego spojrzenia. Coś się jednak we mnie zmieniło, bo nie tylko nie opuściłam
głowy, to jeszcze sama odważyłam się mu przyglądać z równą otwartością. Sasuke
obdarzał mnie surowym spojrzeniem, kompletnie dla mnie niezrozumiałym. Nie
potrafiłam nic z jego twarzy wyczytać. Czy był na mnie zły, a może po prostu
obserwował mnie, bo na przykład miałam coś na twarzy? Marzycielka! Musiało
chodzić o jego brata. Wcześniej w ogóle nie zwracał uwagi na mnie. Nim moje
przemyślenia powędrowały dalej, tłum nastolatków popchnął mnie do sali.
Usiadłam i zmuszając się, skupiłam się na lekcji.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Na dużej
przerwie z Sakurą wyszłyśmy na dwór, aby zjeść coś na świeżym powietrzu.
Odetchnęłam z ulgą, jakbym od dawna wstrzymywała oddech. Sasuke nie wyszedł, co
było mi na rękę. Już raz wykazałam się dzielnością, ale nie wiem, ile jeszcze
jego srogich spojrzeń mogłabym znieść. Odpowiedziałam nawet uśmiechem, na
rozradowaną twarz Różowej Burzy. To co przez tą chwilę zaznałam, śmiało
mogłabym nazwać normalnością. Prawie jak kiedyś. Siedziałyśmy w ciszy, ciesząc
się ciepłymi promieniami słońca na naszych twarzach. Okres słonecznych dni się
kończył, nadchodził czas deszczów i kolorów jesieni, dlatego warto było cieszyć
się takimi momentami.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No nie wierzę! To on?! - Sakura prawie wypluła
kawałek kurczaka, który miała w buzi. - To sobie znalazł pocieszycielkę. Miałam
rację, że to palant.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Spojrzałam w
stronę, gdzie wskazywał jej wzrok. Jedzenie zaczęło mi rosnąć na języku, a
zawartość żołądka zrobiła niemiłego fikołka. Spora część drużyny Akatsuki
siedziała na trawniku jakieś sto pięćdziesiąt metrów od nas. Wyraźnie widziałam
plecy chłopca z czarnymi, długimi włosami, zaplecionymi w luźną kitkę. Tuż
obok niego leżał Sasori. Z drugiej strony, na ramieniu Uchihy zawieszona była
znienawidzona przeze mnie blondynka. Czemu jej nie odtrącił? W mojej głowie
ponownie rozbrzmiały słowa Tsukino: "Jak się już tobą nacieszy, to
przyjdzie do mnie. Zawsze wraca, bo z nikim nie jest mu tak dobrze jak ze
mną." Czy nie odezwał się w weekend, bo spędził go z nią? Czemu pozwala
jej się do siebie kleić? Czemu jej nie odtrąca? Nie pierwszy raz była blisko kapitana
drużyny koszykarzy. Dlaczego wcześniej to nie dało mi do myślenia? To ostatecznie
udowadnia, że jego uczucia względem mnie nie były takie, jak moje względem
jego. Tsukino miała rację. Byłam i chyba dalej jestem naiwną idiotką, która
dała się uwieść urokowi Uchihy. Oni wszyscy mieli rację. Z trudem
powstrzymywałam łzy, słysząc tylko pokątnie jak Sakura pomstowała na Sasoriego,
bo wmawiał jej, że jego przyjaciel nie jest taki jak ona twierdzi i że ona już
mu wygarnie to, jak ją próbował oszukać. </span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Ciężko było
mi uwierzyć, że rano jeszcze bałam się, iż rzucę się na Itachiego, aby mocno go
przytulić, a nie pomyślałam, że on będzie miał już kogoś innego. No bo przecież
kim ja byłam dla niego? Może takim samym generatorem problemów jak on dla mnie.
Może koniec był nam obu tak samo potrzebny. Odwróciłam wzrok od dołującego mnie
widoku. Musiałam zająć czymś myśli. Skupiłam się na obserwacji trawnika.
Prócz zwykłej trawy, rosła tu również koniczyna. Zaczęłam wodzić wzrokiem za
taką, która miałabym cztery listki. Niektórzy wierzą, że czterolistna
koniczynka przynosi szczęście, a ja go teraz potrzebowałam. Wciągnęłam również
Sakurę we wspomnianą zabawę. Ona lubi takie rzeczy, to też szybko załapała ideę
i przestała pomstować na czerwonowłosego. Chyba nawet lepiej udało mi się odciągnąć
jej uwagę, niż moją. Zanim przerwa się skończyła, Itachi z Tsukino podnieśli
się i trzymając się za ręce odeszli w stronę szkoły. Już chyba do końca życia
pozostanie mi wspomnienie tego nieznośnego bólu na wysokości mostka. Na kilka
sekund moje spojrzenie spotkało się z okrutną blondynką. Zdecydowanie mnie
rozpoznała, skupiając swoją uwagę na mojej osobie. Choć była daleko, mogłam
dokładnie wyobrazić sobie satysfakcję, jaką miała wymalowaną na twarzy. Bez
dwóch zdań ona była górą, a ja znajdowałam się dokładnie w miejscu, które
przewidziała mi kilka tygodni temu. Gdybym ją tylko wtedy posłuchała, jak wiele
uniknęłabym przykrości? Na pewno nie stałabym teraz przed szkołą ze złamanym
sercem i wielką gulą w gardle. Nie cisnęłyby mi się łzy do oczu. Nie zaczęłabym
rozważać tego, aby opuścić kraj, który tak pokochałam.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Idziemy? - Z zamyślenia wyrwała mnie Różowa Burza. -
Już po dzwonku. Chodź. - Kiedy spojrzała w moje oczy, jej uśmiech zniknął z
twarzy. - Nie przejmuj się. Pamiętasz jak kiedyś szalałaś za Naruto? - Zapytała
mnie przyjemnie spokojnym, pokrzepiającym głosem. Sakura, choć była wybuchowa,
potrafiła zachowywać się jak anioł i dawać wiele wsparcia. - Gdyby mi ktoś
kiedyś powiedział, że zainteresuje cię jakikolwiek Uchiha i wybije ci z głowy
Uzumakiego, to w życiu bym nie uwierzyła. Teraz jest ci przykro i ciężko, ale
za jakiś czas uśmiechniesz się na wspomnienie tego, co dzieje się teraz i
będziesz się zastanawiała, jak w ogóle mogłaś zwrócić uwagę na takiego buraka.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Łatwo powiedzieć. Był moim pierwszym… - Odrzekłam
jej łamiącym się głosem. Coraz trudniej było mi zapanować nad emocjami, jakie
we mnie szalały, dlatego wolałam nie kończyć swojej wypowiedzi, w obawie, że
rozpłaczę się.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak jak Sai moim i choć wtedy tego bardzo chciałam,
to teraz myślę, że był totalnym burakiem, zapatrzonym w siebie, a mi kompletnie
odbiło, skoro to z nim zrobiłam. Był czas, że żałowałam. Teraz myślę, że to w
cale nie jest ważne, kto był pierwszy. Najważniejszy jest ten ostatni, z którym
chcesz spędzić resztę życia. Teraz uważaj! - Uniosła palec, sygnalizując, że
powie coś ważnego. - Zajęcia się zaczęły, więc ruszamy.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Pochwyciła
mnie za nadgarstek i pociągnęła za sobą. Ponownie się uśmiechała, dodając mi
otuchy. Miała rację we wszystkim, co powiedziała. W końcu takich dziewcząt jak
ja było więcej, za sprawą tego samego mężczyzny. Może nawet któraś z nich
przeżywała podobną scenę jak ja teraz, gdy Itachi szedł, trzymając moją dłoń.
Może nawet któraś z nich popłakała się, pomstując na mnie, że odebrałam jej
szanse na bycie z ukochanym.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Dzięki
wsparciu mojej przyjaciółki trzymałam się całkiem nieźle. Unikałyśmy wyjść na
dwór, wiedząc, że sportowcy często lubią wychodzić na powietrze. Sakura
zagadywała mnie co chwila, nie dając mi szans na wracanie do tego, co
widziałam. Musiała jednak na chwilę odejść do łazienki. Poszłabym z nią, lecz
sama mnie powstrzymała, każąc poczekać na nią przed klasą. Miałam tylko
nadzieję, że nie kombinowała czegoś. Stanęłam, patrząc na ścianę i czytając
informacje na niej zawieszone. Opisywały one ciekawe miejsca w okolicy. Już
kiedyś przeczytałam cały ten tekst. Teraz pomyślałam, że może z Nejim
moglibyśmy odwiedzić je i zobaczyć na żywo. Nie musieliśmy już udawać, że się
nie znamy, a we dwójkę mogło być całkiem fajnie.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wyciągnęłaś już wnioski ze swojej głupoty? -
Usłyszałam nieprzyjemny głos za swoimi plecami. Wiedziałam, do kogo należał, a
to oznaczało, że słowa są skierowane do mnie. - Mówię do ciebie, idiotko. -
Poczułam nieprzyjemne szarpnięcie za ramie. Odwróciłam się, unosząc głowę na
Ropuchę. - Coś taka zaskoczona? Mówiłam ci, że to się tak skończy. Dałam dobra
radę, ale ty dalej wierzyłaś w te swoje idiotyczne marzenia. On jest mój, więc
na co liczyłaś? Cokolwiek między wami zaszło, on ma cię już głęboko w dupie.
Nie powiedział mi na twój temat ani jednego dobrego słowa. Podobno jesteś
bardzo niedoświadczona i nie potrafiłaś się nawet całować, a z resztą to istna
katastrofa.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Nie
odpowiedziałam jej nic. Nie chciałam wszczynać awantury, ani dać jej
satysfakcji, jak bardzo ranią mnie jej słowa.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nic nie powiesz? - Zbliżyła się do mnie odrobinę i
pochwyciła w dłonie pasmo włosów. - Jeśli jeszcze raz wpieprzysz się tam, gdzie
nie powinnaś, zgolę cię na łyso. - Próbowałam się jej wyrwać, ale mocniej
ścisnęła moje włosy i pociągnęła je zdecydowanie w dół. Przykucnęłam z trudem
powstrzymując krzyk bólu.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To byłaś ty. - Do naszych uszu doszedł wściekły głos
Sakury. - Zabiję cię, szmato.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Różowa Burza błyskawicznie
poskładała fakty, a później sama dopadła się do Tsukino, wplatając palce w jej
piękne, długie, blond włosy. Czirliderka puściła mnie, próbując ratować się z
opresji. Nie była taka słaba jak ja. Obie zaczęły się szarpać, wyzywając od
najgorszych. Byłam tak przerażona, że nie wiedziałam, co mam zrobić. Na
korytarzu panowało coraz większe zamieszanie. Bijące się dziewczęta to nie lada
sensacja. Chciałam je rozdzielić, ale nawet nie wiedziałam jak podejść. Przy
jednej z prób prawie oberwałam z łokcia w twarz. Błagałam w duchu, aby ktoś coś
zrobił. Nawet nie wiem, w którym momencie moje błagania zostały wysłuchane. Widząc,
kto się pojawił, jeszcze bardziej wmurowało mnie w podłogę. Wyrywającą się i
wrzeszczącą Sakurę trzymał Sasori, a Tsukino znalazła się w objęciach mojego
Nieznajomego. Nasze spojrzenia się spotkały. To była tylko chwila, ale czas się
jakby zatrzymał. Itachi zwolnił uścisk, co wykorzystała trzymana przez niego
dziewczyna. Odwróciła się w jego stronę, rzucając się mu na szyję i lamentując,
jak to została zaatakowana bez powodu. Nazwała go swoim wybawcą i pocałowała w
usta. Zamknęłam oczy, odwracając się jednocześnie w drugą stronę. Sasori
siłował się z rozwścieczoną Sakurą. Zaczął ją odciągać w stronę dworu i choć
miał problemy, to jakoś dawał sobie radę. Poszłam za nimi, chcąc znaleźć się
jak najdalej od pary, na którą nie chciałam patrzeć. W trójkę znaleźliśmy się
za szkołą.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Puszczaj mnie! Zabiję ją! Wyrwę wszystkie kudły!
Zgniotę jak robaka! Wypruję flaki i przerobię na konserwy!</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Sakura
wrzeszczała, fikając nogami. Uspokojenie jej było praktycznie niemożliwe.
Pozostało się modlić o to, aby nikt z nauczycieli jej nie usłyszał i tu nie
przyszedł. Sasori docisnął ją do ściany, zablokował swoim ciałem i pocałował.
Wytrzeszczyłam oczy, nie wierząc, co się właściwie dzieje. Różowa Burza
próbowała się mu wyrwać, odepchnąć, ale był zbyt silny. Widziałam jak stopniowo
przestaje się opierać, aż w końcu uspokoiła się i z niebywałym zaangażowaniem
zaczyna oddawać jego pocałunki. Kiedy negatywne emocje ją opuściły, on odsunął
głowę, nie puszczając jej.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To co się właściwie stało? - Zapytał spokojnie, tak
jakby nic się nie wydarzyło.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Phy. - Sakura prychnęła odwracając głowę na bok.
Miała widocznie zaczerwienione policzki. Choć próbowała udać focha, to
dostrzegłam, że jest zażenowana. - Niby dlaczego mam ci to powiedzieć? Zwierzam
się jedynie przyjaciołom, a ty do nich nie należysz, podły kłamco i porywaczu.
Puść mnie. - Burknęła do niego, ale w jej głosie nie było przekonania.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Nie mogłam
uwierzyć w to, że on ją uspokoił tak łatwo i szybko. Zastanawiałam się też,
dlaczego nie strzeliła mu w twarz.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Skoro prosisz. - Odsunął się od niej na kilka
kroków. - To czemu się szarpałaś z Tsukino? - Sasori ponownie zapytał swoim
spokojnym głosem.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Bo to podła małpa, która dostała za swoje.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Wiedziałam,
że nie powie mu prawdziwego powodu. Ponieważ ja początkowo zataiłam przed nią
to, co zrobiła mi Tsukino, ona wiedziała, że nie chcę, aby ktokolwiek inny
wiedział, co się zdarzyło tamtego dnia.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Coś ci zrobiła? - Sasori musiał być równie
ciekawskim człowiekiem jak Itachi.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie twój interes. - Burknęła Sakura, nieco dochodząc
już do siebie. - Na przyszłość radzę abyś trzymał się ode mnie z daleka. Ty, ta
głupia zdzira i twój pożal się boże przyjaciel, jesteście siebie warci. Banda
zapatrzonych w siebie buraków, którzy tylko kłamią i… - Przez chwile się zacięła.
- Po prostu się od nas odwalcie, albo spełnię swoje groźby na całej waszej
trójce.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Sakura
pociągnęła mnie za rękę w stronę szkoły. Sasori stał z lekkim uśmiechem na
twarzy. Widząc, że na niego patrzę, uniósł prawą dłoń i mi nią pomachał. Kiedy
tylko odsunęłyśmy się na odległość, gdzie nikt nas nie słyszał, moja
przyjaciółka zwolniła i ujęła się za usta.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- O mamusiu, jak on całuje. Nogi mi zmiękły. -
Spojrzałam na nią zaskoczona. - Pierwszy raz w życiu ktoś mnie tak pocałował.
Czułam wibracje w każdej komórce ciała.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Czemu to zrobił? - Zadałam jedyne pytanie, jakie
przyszło mi do głowy.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- A bo ja wiem? Powinnam mu za to urwać głowę, ale nie
potrafiłam. Uznajmy więc, że tym razem mu się upiekło. Jak spróbuje to
powtórzyć, to go wykastruję. - Zacisnęła pięść, machając nią w powietrzu.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Między wami do czegoś doszło? - O to już dawno
miałam ją zapytać, ale jakoś cięgle nie był ten właściwy moment.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Pogięło cię? - Sakura ponownie się oburzyła. - Wiesz,
jaki on jest wkurzający? Jak się na coś uprze, to nie da się go przekonać, że
się myli. Zawsze wszystko wie najlepiej. Broni tego swojego głupiego
przyjaciela od siedmiu boleści i zadaje się z idiotami z drużyny. Jest
upierdliwy i przemądrzały. Poza tym to kurdupel, takie małe popychadło. Ja
lubię wysokich facetów, a on jest pod wyznaczoną kreską.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Raczej jest w średniakach. Ty z resztą też nie
należysz do tych wysokich. - Odpowiedziałam nieco rozbawiona jej słowami. Sasori tylko dlatego zdawał się niski, bo reszta koszykarzy należała do tych wysokich, a on się z nimi trzymał.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No i właśnie dlatego chcę wysokiego faceta. Jakby
coś z tego miało być, to będziemy mieć wysokie dzieci, a nie rodzina karzełków.
- Odpowiedziała mi pewnie, a ja ponownie się uśmiechnęłam.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Myślisz już teraz o takich rzeczach?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Czasami. - Wzruszyła ramionami. - W każdym razie
chcę faceta z czarnymi włosami, wysokiego i takiego, który mnie nie denerwuje.
Pośpieszmy się, bo już chyba po dzwonku.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Na lekcję dotarłyśmy
w ostatniej chwili. Różowa Burza zachowywała się jakby nic się nie stało. W
klasie znano ją już na tyle, aby z nią nie zadzierać, dlatego nikt się z niej
nie naśmiewał. Kilka dziewcząt nawet stwierdziło, że Haruno postąpiła dobrze,
bo Tsukino jest podła i dopiekła już niejednej z nich. Ja powoli dochodziłam do
spokoju psychicznego. Cały czas nie mogłam uwierzyć w to, co widziałam. Sasori
jednym pocałunkiem uspokoił wściekłą Sakurę. Do tej pory nawet nie wiedziałam,
że to jest możliwe. Myślałam, że ona sama musi się jakoś rozładować. Z lekkim
uśmiechem spoglądałam na to, jak co jakiś czas gładziła się po ustach. Byłam
ciekawa, czy zdaje sobie sprawę z tego, co robi. Moją uwagę odciągnęła wibracja,
sygnalizująca nadejście wiadomości. Pod koniec lekcji wyjęłam telefon i
spojrzałam na nadawcę. Przy kopercie wyświetlało się imię: „Itachi”. Cały mój
spokój runął jak domek z kart. Sakura musiała zauważyć, że coś się stało, bo
zaniepokoiła się i zaczęła dopytywać. Trochę bałam się tego, co mógł mi napisać.
W końcu nie wiadomo było, co mu nagadała Tsukino. Może kazał mi się trzymać z
dala od jego dziewczyny. Kiedy wyszłyśmy na przerwę, Haruno wyrwała mi telefon
z dłoni i otworzyła wiadomość.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Niedoczekanie jego. - Burknęła zła, oddając mi
urządzenie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Na
wyświetlaczu widniała treści wiadomości.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">ITACHI: Spotkajmy się za szkołą po zajęciach.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Mamy jeszcze jedną godzinę. - Sakura z wielkim
uśmiechem na ustach spoglądała na mnie. Nie domyślałam się nawet, co może
chodzić jej po głowie. - Uciekamy?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">* * * * *</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Rozdział oddaję punktualnie. Jestem bardzo ciekawa Waszych opinii, bo ja osobiście jestem z niego zadowolona. </i><br />
<i>Za błędy przepraszam. Co dałam radę wyłapać, to poprawiłam, ale wątpię, abym wszystkie wykryła. </i><br />
<i>Teraz czas się zabrać za Poświęcenie. Oby pisało mi się je równie dobrze, jak Labiryncik.</i><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i></div>
</div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-84667886955276972212018-02-15T12:18:00.002+01:002018-02-16T23:51:28.329+01:00Monsun - Rozdział 8<br />
<div class="naruto">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="371">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:8.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:107%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri",sans-serif;
mso-bidi-font-family:SimSun;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Niedzielny poranek zaczął się w domu Hyuga dość późno.
Hinata tej nocy poszła spać dużo później niż zazwyczaj. Do drugiej w nocy
przeglądała zdjęcia ze strony, jaką pokazał jej Naruto. Z zachwytem
przypatrywała się każdej z fotografii. Na większości był znajomy jej blondyn,
ale nie tylko on przyciągał jej wzrok. Na kilku z nich był również Kiba,
popisujący się na swoim rowerze. Domyśliła się, że to musiał być BMX o którym
wspominała jej Rin. Znalazła też zdjęcie jak Rin siedzi Uzumakiemu na barkach,
a on jedzie przed siebie. Zastanawiała się czy nie spróbować naszkicować
ołówkiem tego, co Gaara uchwycił aparatem. To była tylko chwila, ale ona czuła
energię, wiatr i pęd, z jakim chłopcy prezentowali swoje umiejętności.
Zaskakiwała ją też lekkość i radość na twarzy podczas każdej z efektownych
figur. To nie mogło być takie proste, a mimo tego każdy sprawiał wrażenie, że
to coś normalnego, naturalnego, a nawet banalnego. Przez chwilę sama pomyślała,
że mogłaby założyć rolki na nogi i śmigać tak jak oni.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Gdy Hinata obudziła się o dziewiątej, przez kolejne
pół godziny leżała w łóżku, rozmyślając nad poprzednim dniem. Nawet gdyby nigdy
więcej nie było jej dane spotkać przyjaciół Naruto, to cieszyła się mogąc
wrócić wspomnieniami do tego wieczoru. Pod koniec nawet potrafiła zbić kilka
kręgli. Podobno za wolno brała zamach, nadając kuli zbyt małą prędkość, co
przekładało się na gorsze wyniki. Mimo tego i tak była zadowolona ze swoich
postępów. Tak jak przewidywał Kiba, wygrali, bo Shikamaru nawet jak ziewał
podczas swojej kolejki, to i tak zbijał wszystkie kręgle za pierwszym razem.
Wyjątkiem była sytuacją, w której Rin powiedziała, że właśnie idzie do nich
Temari. To go rozproszyło, przez co musiał poprawić i zbić dwa skrajne kręgle w
rogach. O dziwo udało mu się, a wspominana dziewczyna okazała się jedynie
prowokacją.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata lekko zaspana poszła pod prysznic. Pozostawiła
włosy do samodzielnego wyschnięcia i zajęła się sprzątaniem w pokoju. Przez
chwilę nawet zaczęła się zastanawiać czy nie pora na zmiany w jej sypialni.
Mogłaby odświeżyć ściany i wprowadzić więcej kolorów. Zewsząd spoglądała na nią
poszarzała biel. Meble były starego typu, niepasujące do pokoju nastolatki,
tylko starszej pani. Jakiekolwiek zmiany i pomysły musiały jednak poczekać, bo
odezwał się żołądek nawołujący o choćby kromkę chleba. Perłooka zeszła na dół,
by zjeść śniadanie. W kuchni była jej młodsza siostra. Palcem przesuwała po
ekranie telefonu. W międzyczasie jadła ogórka, maczając go w sosie czosnkowym.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Cześć Hanabi. - Hinata przywitała się z lekkim
uśmiechem. Rzadko widywała siostrę, bo młodsza latorośl Hiashiego lubiła
przebywać jak najdalej od domu rodzinnego.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hej. - Odpowiedziała jej z pełną buzią,
przymierzając się do kolejnego gryza. Chwila nieuwagi spowodowała skapnięcie
sosu na jej czarną, wygniecioną koszulkę. - Noż kurde! - Zawyrokowała
podirytowana, niedbale ścierając biały sos. Plama powiększyła się trzykrotnie. Nie
przejęła się jednak za bardzo. To była stara koszulka, w której często spała, bo
była wygodna. Tak czy siak, w świat by w niej nie wyszła.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Masz ochotę na jajecznicę? Mogłabym zrobić? - Hinata
miała nadzieję, że siostra zechce z nią zjeść śniadanie. Mogłyby w ten sposób
spędzić ze sobą trochę czasu.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dzięki, ale już i tak kończę. - Młodsza z dziewcząt
odpowiedziała, nie podnosząc nawet wzroku. - Za to napiłabym się herbaty.
Zrobisz?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie ma problemu. - Dziewczyna wlała wodę do
czajnika, po czym zaczęła sobie robić kanapki. Skoro Hanabi nie miała ochoty na
jajecznicę, to dla jednej osoby nie warto było brudzić patelnię.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Obie dziewczęta siedziały w ciszy. Młodsza cały czas
coś klikała w telefonie, a starsza zamyśliła się. Obie podniosły głowy, kiedy
usłyszały dzwonek do drzwi.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Spodziewasz się kogoś? - Zapytała młodsza z nich. -
No jasne, to pewnie Kora. - Sama sobie odpowiedziała, uświadamiając sobie, że
jej siostra nie ma żadnych znajomych, a to pytania miałoby sens jedynie gdyby
dotyczyło Nejiego. Jego nie było, a o tak wczesnej porze mogła pojawić się
tylko jej przyjaciółka.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hanabi podeszła do drzwi i otworzyła je od razu, nie
spoglądając nawet na to, kto jest za nimi. Wytrzeszczyła oczy, mając wrażenie,
że płatają jej figla. Przed nią stał nastolatek w luźnych, czarnych, lekko
spuszczonych spodniach. Na granatowej koszulce widniał bohomaz, który wbrew
pozorom zdawał się bardzo interesujący. Szczególną uwagę przykuwały jednak
czerwone włosy, kolczyk w brwi, lekko wystający tatuaż na czole z nad
przydługiej grzywki i intensywnie zielone oczy. Całość dopełniał znudzony wyraz
twarzy. Młoda Hyuga zdając sobie sprawę z tego jak niekorzystnie wygląda przy
tak interesującym mężczyźnie, wypięła się, chcąc nadać swojemu biustowi
lepszego wyglądu. Zrobiła też najbardziej kuszący wyraz twarzy, na jaki było ją
stać w tak krótkiej chwili.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Zastałem Hinatę? - Głos gościa zdawał się lekko
znudzony, a spojrzenie ani trochę się nie zmieniło, co dowodziło, że starania
dziewczyny nie robią na nim wrażenia.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hinatę? - Zapytała gorzko dziewczyna. Jak to było
możliwe, że takie ciacho pojawia się tu tak wcześnie i pyta o jej staromodną
siostrę? </span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Mieszka tu. - Odrzekł tak pewnie, że można było
odnieść wrażenie, iż już zdarzyło mu się tu przyjść wcześniej.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No tak. - Dziewczyna przejechała dłonią po włosach,
ponownie próbując zaprezentować się jak najlepiej. Lubiła niegrzecznych i
starszych chłopców, a on na bank taki właśnie był. - Hinata, do ciebie! -
Krzyknęła, odwracając jedynie odrobinę głowę, nie rezygnując z dalszej
obserwacji nastolatka. </span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Zaskoczona pojawiła się w drzwiach druga Hyuga.
Rozpoznała ich porannego gościa, choć bardzo ją zaskoczyła obecność nowego
kolegi.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Gaara? Coś się stało? - Zapytała zaciekawiona jego
obecnością.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Możemy pogadać? - Kierując pytanie do niej, zdawał
się dużo bardziej przyjazny, niż przy rozmowie z jej siostrą. </span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Oczywiście.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Gaara spojrzał na Hanabi, sugerując, że jej obecność
jest teraz zbędna.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie przeszkadzajcie sobie. Gdybyście mnie
potrzebowali, to będę u siebie w pokoju. - Młodsza z dziewcząt odeszła na
korytarz, a gdy tylko zniknęła im z oczu, pacnęła się ręką w czoło. Nie poszło
po jej myśli, musiała, więc coś zrobić, aby zatrzeć nieciekawe pierwsze
wrażenie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Gaara wyciągnął z kieszeni telefon i chwilę coś z nim
szukał. Otworzył ostatnie zdjęcie, jakie dostał od przyjaciela i pokazał
Hinacie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Możemy o tym porozmawiać?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Oczom dziewczyny ukazał się jej szkic, który
sfotografował Naruto. Był więc na nim Uzumaki. Hyuga lekko spanikowała, myśląc,
że Gaara będzie chciał wyjaśnień, czemu naszkicowała akurat jego. Mimo obaw
zaprosiła gościa do swojego pokoju. Chłopak rzucił okiem po ścianach, ale nie skomentował
wystroju.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Naruto mówił, że masz więcej takich rysunków.
Mógłbym je zobaczyć? - Zapytał od razu, nie owijając w bawełnę. </span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Pokiwała głową, po czym podała mu szkicownik. W ciszy
obserwowała jak przegląda każdy dokładnie, a czasem nad czymś duma. Nim zdążył
przejrzeć do końca, do drzwi zapukała siostra Hinaty i weszła z tacą.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przyniosłam wam coś do picia. - Postawiła na stoliku
dzbanek z sokiem i trzy szklanki. - Tak w ogóle to jestem Hanabi. - Wyciągnęła
dłoń do czerwonowłosego, nachylając się bardzo widowiskowo.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Niczyjej uwadze nie uszło, że przebrała się w czarne,
krótkie spodenki, z grubym paskiem wysadzanym ćwiekami, a do tego założyła
bluzkę ledwo sięgającą do pępka, z ogromnym dekoltem, przez co przy pochyleniu
połowa jej piersi stała się widoczna, a resztę zasłaniał czarny koronkowy
stanik.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Gaara. - Grzecznie odrzekł młodzieniec, lekceważąc
jej starania, mimo iż uścisnął jej dłoń.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Może coś byście zjedli? Mogę poszukać chipsów, albo
sama coś zrobić. - Zaczesała niedbale kosmyk włosów uciekający uparcie na
twarz.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Potrzeba nam jedynie spokoju.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No tak, ale jakby co, mój pokój jest tuż obok.
Krzyknij, a ja od razu się zjawie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata nie mogła zrozumieć, co tak właściwie się
działo. Najpierw odwiedza ją przyjaciel jej nowego kolegi z klasy. Pokazuje
zdjęcie jej rysunku, prosząc o rozmowę. Potem pojawia się siostra i zachowuje
nadzwyczaj dziwnie. Nie zwróciła nawet uwagi na to, kiedy Hanabi wyszła, a
Gaara dalej przeglądał, jakby nigdy nic, szkicownik. W końcu odłożył go i
spojrzał na nią z lekkim uśmiechem.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To oczywiście twoje rysunki. - Skinęła mu głową na
potwierdzenie. - Próbowałaś malować?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Trochę, ale nie szło mi tak jakbym chciała.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co myślisz o art graffiti?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Widziałam kilka filmików. Wygląda jakby było proste,
ale ci, co się tym zajmują, mają niebywałą wprawę.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To fakt. Mam propozycję - Z torby wyciągnął
broszurkę z reklamą szkolenia z art graffiti. - Ja stawiam ci kurs, a ty w
zamian pomagasz mi w trzy dni wymalować cztery ściany sprayem. Co ty na to?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie wiem czy będę potrafiła ci pomóc. Ja tylko
czasem bazgram ołówkiem w zeszycie, ale nie znam się kompletnie na malowaniu
sprayem.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To tak jak ja, z tą różnicą, że ty masz talent w
ręce, a ja w oku. To, co tu jest - podniósł jej szkicownik - to nie są
bazgroły. Dziewięćdziesiąt procent ludzi nie dorasta ci do pięt, z pozostałych
dziesięciu niewielu jest takich, którzy mogliby pokazać większą klasę. Zacznij
szkolić się profesjonalnie, a osiągniesz pułap równy z najlepszymi. Ja daję ci
szanse na wystartowanie, prosząc cię przy okazji o pomoc.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To, że potrafię coś narysować ołówkiem, nie oznacza,
że i w innych dziedzinach będę dobra.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To fakt. Nie będę owijał w bawełnę. Potrzebuję cię.
Za cztery tygodnie mam swoją pierwszą wystawę. Zależy mi na niej. Zdjęcia są
już gotowe, ale to nie galeria, tylko klub. Jak wstawiam swoje prace, muszę
wymalować ściany w tym pomieszczeniu. Takie są wymogi właściciela. Czyli on
daje mi miejsce, a ja zmieniam mu za swoje pieniądze wystrój od a do z. Moje
hobby jest wystarczająco drogie, aby nie było mnie stać na profesjonalnego
malarza. Moją alternatywą jest ten kurs. - Dłonią dotknął broszurki, którą
przyniósł. - Chciałem poprosić Rin, ale Naruto pokazał mi twój rysunek. Nawet
jeśli jeszcze nie miałaś sprayu w ręce, to i tak już jesteś lepsza od niej i
mnie razem wziętych.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Gaara, myślę, że przeceniasz moje umiejętności.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przemyśl to. Bilet wstępu jest twój. - Położył na
stoliku potwierdzenie wykupienia kursu. - Spotykamy się we wtorki, czwartki i
sobotę, przez trzy tygodnie. Ja też tam będę, ale sam nie dam rady wyrobić się
z przygotowaniem wystawy. Obiecałbym ci pieniądze, ale raczej nie będzie mnie
stać, bo już się spłukałem. Za to mogę zagwarantować, że twoje życie się zmieni
na lepsze. - Podniósł się z miejsca. - Będę się zbierać. - Wyciągnął z kieszeni
karteczkę i jej podał. - To mój numer telefonu, gdybyś chciała o coś spytać.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Schowała kartkę do tylnej kieszeni spodni. Oboje
zeszli na dół, gdzie Hanabi przypadkiem się przechadzała i ona również
pożegnała nowego kolegę. Jak tylko drzwi zatrzasnęły się za Gaarą, młodsza
siostra zaatakował starszą, chcąc poznać jak najwięcej szczegółów o
czerwonowłosym. Hinata z trudem odpowiadała na większość z nich, no bo skąd
mogła wiedzieć, czy on ma już dziewczynę, albo jaki jest jego gust. Przyznała
się natomiast do tego, po co przyszedł. Resztę dnia słuchała informacji o
malowaniu sprayem, jakie wyczytała Hanabi z Internetu. Młodsza Hyuga aż paliła
się do tego, by zacząć malować. Od razu chciała jechać po spray i próbować
swoich sił na jakimś murze w okolicy. Postawiła sobie za cel zaimponowanie
Gaarze swoimi umiejętnościami. Wyszła więc z domu i wróciła po dwóch godzinach
z całą siatką różnokolorowych puszek farby w aerozolu. Przebrała się w starsze
ciuchy i zaciągnęła Hinatę do garażu, aby pokazała jej jakiś prosty rysunek.
Obie chwile próbowały na jednej ze ścian, ale o ile starsza z sióstr jeszcze
jakoś sobie radziła, to młodszej nic nie wychodziło. Mimo słabych rezultatów,
Hinata czuła zadowolenie. Już dawno jej siostra nie poświęciła jej tyle czasu,
co tego dnia. Choć raz nie spoglądała na nią z góry, tylko słuchała, przy
okazji podpytując ją, co jeszcze wie na temat Gaary. Na koniec dnia, obie
usiadły przed laptopem, oglądając stronę ze zdjęciami młodego fotografa. Hanabi
zaczęła się zastanawiać, czy on fotografuje również portrety i czy może
chciałby, aby ona została jego modelką. Hinata nie wiedziała, co o tym
wszystkim myśleć. Gaara był sympatyczny i zrobił na niej dobre wrażenie na
kręgielni. Czasem mówił rzeczy, których nie rozumiała, jak na przykład to,
czemu pomoc jemu ma odmienić jej życie na lepsze. Nie znał jej, to też
wyciągnie takich wniosków było dla niej dziwne. Mimo wszystko czuła sympatię do
jego osoby.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm; text-align: center;">
<i><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">* * *</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">W poniedziałek Naruto standardowo spóźnił się na
pierwsze zajęcia. Nigdy nie był szczególnie punktualny, gdy chodziło o
obowiązki narzucane mu z góry. Co innego, kiedy się czymś pasjonował. Na
zawodach często pojawiał się z godzinnym wyprzedzeniem, nawet jeśli sam nie
brał w nich udziału. Szkoła to jednak nie było miejsce, które przyciągało go
szczególnie. Obawiał się, że w miejscu dla snobów będzie szczególnie nudno.
Miał jednak szczęście, bo trafił do najlepszej klasy, przy uwzględnieniu osób
do niej uczęszczających. Wchodząc do sali lekcyjnej, starał się nie narobić
zbyt dużego zamieszania. Nauczył się bowiem, że jeśli wchodzi dość cicho i nie
zakłóca nadto lekcji, nauczyciele aż tak się go nie czepiają za kilka minut
spóźnienia. Dziś dotarł później, bo wpadł na ciekawy pomysł, aby zahaczyć o
sklepik z różnymi drobiazgami. Zakupił spinkę do włosów. Była nieduża i
nadawała się jedynie do podpięcia na przykład grzywki, a nie całych włosów. Na
jednej z końców miała niewielkiego kwiatka z białymi płatkami i niebieskim
oczkiem w środku. Spodobała mu się, bo była bardzo oryginalna i w jego mniemaniu
ładna. Kupił też kopertę i szybko skreślił kilka słów na kartce. Liścik razem
ze spinką zapakował do białej koperty, a całość wrzucił do kieszeni bluzy. Nie
tracąc więcej czasu, ruszył do szkoły. Wchodząc do klasy, przeszedł koło
Sakury, pozostawiając jej liścik na stoliku. Katem oka Naruto zauważył, jak
Sasuke wywraca oczami, na widok jego poczynań. Momentalnie na jego twarzy
wymalował się uśmiech. Uzumaki znał Uchihę na tyle dobrze, aby wiedzieć jak
wyprowadzić go z równowagi, w bardzo prosty sposób. Choć nie było mu po drodze,
zahaczył o stolik szkolnego bożyszcza. Dłonią, niby przypadkiem strącił
długopis kolegi z klasy. Po tym szybko usiadł na swoim miejscu, ciesząc się w
duchu, na widok Uchihy rzucającego w niego gromami z oczu. Aby podkreślić to, jak
bardzo go to obeszło, uśmiechnął się szeroko i puścił mu jedynie oczko. Sasuke
odwrócił się od niego, udając, że w ogóle go nie zna. Naruto długo zastanawiał
się jak najlepiej dotrzeć do tego uparciucha. Tego dnia postanowił, że będzie
go irytować na każdym kroku tak długo, aż jego dawny znajomy nie wytrzyma i
wybuchnie. Taki wybuch mógł wiele zmienić w ich aktualnych relacjach. W końcu
ludzie aż tak się nie zmieniają, a Sasuke ewidentnie udawał kogoś, kim nie był
w rzeczywistości.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Kiedy zainteresowanie Uchihą opadło, Naruto wyciągnął
z plecaka zeszyt i długopis. Książki nie miał, bo jak twierdził, była zbyt
ciężka i kompletnie niepotrzebna. Po to ją mają, aby z niej uczyć się w domu, a
nie na zajęciach. Z pewnego zamyślenia i przyjemnego stanu, no bo wszystko szło
po jego myśli, wyrwała go koperta, która znalazła się na jego biurku. Podrzucił
ją kolega z ławki obok. Od razu ją rozpoznał. Otworzył, licząc na dobrą
odpowiedź. Nim jednak zajrzał do środka, spojrzał w stronę Sakury. Siedziała,
kompletnie nie interesując się tym, co działo się w sali. Swoją uwagę skupiała
na nauczycielu. Otworzył kopertę i zajrzał do środka. Zawartość, jaką w niej
umieścił, się nie zmieniła. Jedynie pojawiło się kilka dopisanych słów, tuż pod
jego pismem. Przeczytał całą zawartość małej karteczki.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">"Dla najładniejszej dziewczyny na świecie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">PS. Umówisz się ze mną na sobotę?”</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">„Chyba śnisz. Daj mi spokój i odczep się od Sasuke!!!”</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Oznaczało to, że jego dzień wcale nie będzie taki
udany, jaki miał być. Naruto zgniótł kopertę z liścikiem i wrzucił do swojej
torby. Pozostawił jedynie spinkę, którą zakupił rano. Sakura jej nie chciała,
Rin również by jej nie przyjęła, bo nie była czarna i mroczna. Chwilę
zastanawiał się, komu ją podarować. Odpowiedź przyszła sama. Zafalowały mu
przed oczami długie, ciemne włosy, kiedy dziewczyna przed nim przekręciła
głowę, aby spojrzeć za okno. Wyciągnął dłonie przed siebie, ujął jedno pasmo i
owinął sobie wokół palca. Hinata odwróciła się, aby sprawdzić, co się dzieje.
Naruto uśmiechnął się do niej, bawiąc się w dalszym ciągu pasmem, które
niedawno pochwycił. Nie przestał, przez co Hinata nieco się zaczerwieniła i
odwróciła przed siebie, aby ukryć rumiane policzki. Uzumaki dalej bawił się jej
włosami, a pod koniec lekcji, zapiął na nich zakupioną spinkę. Hinata nie od
razu zorientowała się, że ją posada. Kiedy w końcu ją wyczuła, zdjęła z włosów
i podeszła na przerwie do blondyna, aby ją oddać.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To chyba twoje. - Wyciągnęła nieśmiało dłoń, na
której trzymała spinkę z białym kwiatkiem.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No teraz to już raczej twoje. - Rozbawiła go jej
zdezorientowana mina. - Sakura jej nie przyjęła, więc wybrała sobie inną
właścicielkę. To jak? Przygarniesz kropka? Bo wiesz, mama uczyła mnie zawsze,
że nie należy wyrzucać tego, co nie jest popsute, a komuś może się przydać. -
Potarł się dłonią po karku.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie wolałbyś dać jej komuś innemu? - Hinata
zapytała, całkowicie już zawstydzona. Nie pomyślała, że mógłby jej coś dać. W
końcu on był bardzo fajny i towarzyski, miał grupę wspaniałych przyjaciół,
dziewczęta go lubiły, przecież była masa innych nastolatek, które chętnie
przyjęłyby prezent od niego. Tym bardziej, tak ładną spinkę, którą on wpiął jej
we włosy.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To źle, że dałem ją tobie? Nie podoba ci się? -
Westchnął ciężko. - Chyba mam naprawdę fatalny gust.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To nie prawda, jest śliczna. Po prostu będzie lepiej
wyglądać na kimś innym.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jeśli ci się podoba, - zacisnął jej dłoń, na
trzymanym elemencie - to w takim razie jest twoja. Jeśli jej nie chcesz, to daj
komuś innemu.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Odszedł, bo jeden z kolegów z klasy go zawołał. Po chwili
dało się dosłyszeć głośny śmiech Uzumakiego, oglądającego jakieś nagranie z
komórki kolegi. Hyuga nie dosłyszała, o czym rozmawiali. Cały czas trzymała
zaciśniętą dłoń na spince. Ciężko było jej uwierzyć w to, co się ostatnio wokół
niej działo. W pewnym sensie miała w klasie kolegę, który nie tylko z nią
rozmawiał, czasami odwiedzał, to jeszcze dał jej prezent. Nie przeszkadzał jej
fakt, że drobny upominek kupiony był dla innej osoby. To był mało ważny
szczegół. O wiele bardziej liczył się sam gest. W końcu każdy wiedział, że
Naruto szaleje bez wzajemności za Sakurą. Poza swoją miłością, jakoś
szczególnie nie lgnął do innych dziewcząt. Hinata była jedną z nielicznych osób
płci żeńskiej, z którą tak często rozmawiał i przebywał. Czuła się w pewnie sposób
wyróżniona, choć nie robiła sobie zbytniej nadziei, że tak będzie już zawsze.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Do końca zajęć nie wydarzyło się już nic
nadzwyczajnego. Dopiero, kiedy Hyuga przeszła ćwierć drogi do domu, koło niej,
z nienacka pojawił się wesoły blondyn. Przestraszyła się, a on się zaśmiał.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Aż tak strasznie wyglądam? - Zapytał z rozbawieniem.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie. Po prostu się ciebie nie spodziewałam. -
Odpowiedziała, zmieszana swoją reakcją.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Zapomniałem ci to dać. - Z plecaka wyciągnął dużą,
szarą kopertę.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Od razu zauważyła na niej napisane swoje imię.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co to jest? - Zapytała zaciekawiona kolejnym tego
dnia prezentem.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To od Gaary. Nie masz dostępu do serwera z naszymi
wspólnymi zdjęciami, to też wywołał ci kilka fotek z ostatniej imprezy.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dziękuję. - Odpowiedziała, nie wiedząc, co o tym
myśleć.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie dziękuj mi, tylko Gaarze. Z tego co wiem, jutro
idziecie wspólnie na kurs graffiti, to będziesz miała okazję.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Jeszcze bardziej zmieszała się tą informacją.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ja jeszcze nie wiem, czy będę na niego chodzić. -
Odpowiedziała mu ze spuszczoną głową.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Żartujesz sobie? Czemu miałabyś nie iść? Lubisz
rysunek, a może okaże się, że i w malowaniu jesteś całkiem niezła. -
Odpowiedział jej w sympatyczny sposób. Nie dawał jej reprymendy, jedynie
wyrażał swoje zdanie. - Ja tam uważam, że w życiu trzeba zbierać doświadczenia
z różnych dziedzin i czerpać garściami z tego co los przynosi. Moja babcia
nauczyła mnie, że na starość lepiej się wstydzić, niż żałować. Jak okazja się
pojawia, bierz ją i działaj, bo drugi raz może się nie powtórzyć. W moim przypadku
to się sprawdza. Dlatego nie przejmuję się porażkami. W końcu jeśli coś jest mi
pisane, to do mnie trafi, a jak nie, to nigdy nie będę sobie mógł zarzucić, że
nie próbowałem. - Spojrzał na nią, ale nie odwzajemniła jego spojrzenia. Miała
spuszczoną głowę, a wzrok prawdopodobnie utkwiony w stopach. - Będę leciał.
Tylko nie mów Gaarze, że dałem ci te fotki. Będzie na mnie zły, bo chciał ci je
dać dopiero jutro, po kursie. Coś tam krakał, że możesz to odebrać, jako próbę
przekupstwa, a on i tak by ci je dał, nawet jeśli nie zechcesz mu pomóc. To na
razie. - Odbił w prawo, przyspieszając od razu.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Naruto! - Zawołała za nim. On przystanął, ale ona
nie wiedziała, co właściwie chciała mu powiedzieć. Miała wiele pytań, jak na przykład,
dlaczego Gaara poprosił ją. Przecież oni prawie w ogóle się nie znali. Nie
wiele o sobie wiedzieli, a on poprosił akurat ją o pomoc. - Dziękuję. -
Odrzekła ciszej, machając do niego kopertą. Nie odważyła się zadać żadnego z
pytań. Jej nieśmiałość była zbyt dominująca w takich chwilach.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Cała przyjemność po mojej stronie. - Zasalutował jej
jak to żołnierze robią w różnego rodzaju filmach wojennych. - Do jutra!</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Kiwnęła mu jedynie głową. Chwilę jeszcze stała,
patrząc jak znika jej z widoku. Naruto wydawał się niesamowity. Nie tylko był
wesoły, zabawny, pomocny, towarzyski, to jeszcze cechował się dużą
inteligencją. Wracając do domu, rozważała w głowie jego słowa i to czy ona też
mogłaby żyć, kierując się zasadą, że na starość lepiej jest się wstydzić, niż
żałować. Gdy tylko weszła do domu, czekała na nią niespodzianka. Hanabi
podetknęła jej pod nos talerz z kanapkami i kazała jeść jak najszybciej. Gdy
skończyła, zaciągnęła ją do garażu, aby dalej mogły uczyć się malowania
sprayem. Okazało się, że młodsza Hyuga wykupiła dla siebie taki sam kurs, jaki
wybrał Gaara i chciała jak najwięcej się dowiedzieć, aby wypaść jak najlepiej
przez interesującym ją chłopcem. Dziewczęta resztę wieczoru spędziły w piwnicy,
śmiejąc się i wymyślając róże triki, które podpatrzyły wcześniej w Internecie. Dla
Hinaty był to jeden z lepszych dni. Nie tylko spotkało ją coś miłego ze strony
Naruto, to jeszcze jej własna siostra traktowała ją nadzwyczaj uprzejmie.
Pomyślała nawet, że dzięki ostatnim wydarzeniom mogłyby się nawet zaprzyjaźnić
i zachowywać względem siebie dużo lepiej, a to ją cieszyło najbardziej.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">* * * * *</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Plany nie wypaliły. Wczoraj nie dałam rady. Skończyłam pisać z pół godziny po północy, ale byłam tak padnięta, że zaczęłam zasypiać przed komputerem. W takim stanie sprawdzanie nie ma sensu, a wstawianie tekstu bez choćby jednego przeczytania całości, to kiepski pomysł. Stąd przeskok na dziś. Mam nadzieję, że mimo tego poślizgu, choć 6 osób głosujących w ostatniej ankiecie się ucieszy :)</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Co do wyników głosowania:</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>1 marca (jeśli znowu nie będzie jakiegoś poślizgu) pojawi się kolejny rozdział Labiryntu Luster</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Jakieś dwa, może trzy tygodnie później będzie Poświęcenie.</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Co do tego, czy jeszcze coś z tej ankiety się pojawi, to muszę się zastanowić. 3 miejsce należy do dwóch opowiadań, więc waham się czy brać się za oba, jedno z nich, czy też odpuścić sobie i wcześniej wstawić kolejną ankietę.</i></div>
</div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
</div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-63555481361231035222018-01-24T14:00:00.000+01:002018-02-20T02:01:07.343+01:00Skorupa Żółwia - Bonus I (część 2)<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Zaistniała
sytuacja nie dawała jej spokoju. Napisała więc maila do Uchihy, chcąc poznać
powody jego ataku na Minoru. Obito kazał jej się wstrzymać do momentu,
aż będą w domu, wykręcając się brakiem czasu na tłumaczenie jej powodów i całej
tej otoczki. Ona jednak nie dała mu spokoju i zadawała kolejne pytania. Musiała
wiedzieć, czy ma to coś wspólnego z tym, że to on ich obudził rano, przez co
znał prawdę o ich wspólnej nocy w miejscu pracy. Brunet odpisał jedynie: „TAK”. Choć spodziewała się takiej
odpowiedzi, to zdecydowanie łudziła się, że będzie wręcz przeciwna. Zakuło ją w
piersi, a gardło się zacisnęło. Przecież to ona była głównym winowajcą, bo nie
posłuchała Obito, kiedy chciał się zbierać do domu. Odpisała więc: „Powinieneś
go przeprosić, bo to nie jego wina.” Liczyła, że Uchiha posłucha jej sugestii.
Dość szybko przekonała się, że się myli. Odpowiedź była bardzo konkretna: „Nie
ma takiej opcji. Tak jest dobrze.” Według niej nie było. Po takiej sytuacji
spodziewała się, że Minoru i Obito nie będą potrafili już normalnie ze sobą rozmawiać.
W jej mniemaniu cały pozytywny klimat, jaki panował do tej pory w biurze, stał pod znakiem
zapytania. Postanowiła to naprawić, tylko nie wiedziała jak. Musiała przemyśleć
całą sytuację. Tak jak reszta osób, zebrała się koło siedemnastej, wychodząc wspólnie z
innymi z biura. Sho podwiózł ją kawałek w stronę domu Obito. Jej zachowanie nieco go
zaniepokoiło. Zapytał nawet, czy aby dobrze układa jej się z szefem.
Nadciągnęła odrobinę prawdę, odpowiadając, iż znakomicie. Tak przecież było do
momentu, w którym wyszła z firmy, nie informując o tym swojego chłopaka.
Wyciszyła telefon, spodziewając się, że zadzwoni. Nie mogła przecież odebrać i
tłumaczyć się przy koledze z pracy. Obito twierdził, że ma dziś dużo pracy, a
skoro ona wyszła wcześniej niż zwykle, to mogła wykorzystać wolny czas na pochodzenie
po mieście. Postanowiła, że podejdzie do jakiegoś fryzjera i podetnie w końcu
włosy. Nie dużo, tyle tylko, aby odciąć zniszczone końcówki. Mogłaby też kupić
sobie coś, w czym spodobałaby się Obito. W końcu, gdy już się dogadają,
przyjdzie czas na godzenie, więc będzie mogła ładnie wtedy wyglądać. Uśmiech
szybko znikł z jej twarzy, kiedy zdała sobie sprawę z tego, że on
prawdopodobnie będzie na nią bardzo zły. W końcu sam jej powiedział tego dnia,
że chce wiedzieć, co się z nią dzieje, kiedy nie są razem. Wyciągnęła telefon i
tak jak się spodziewała, znalazła tam jedenaście nieodebranych połączeń, oraz
kilka smsów.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">OBITO: Skończyłaś
na dziś pracę? Może czegoś nie zakodowałem, ale nie kojarzę, abyś mówiła, że
wyjdziesz dziś wcześniej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">To zabrzmiało zabawie.
Przecież ona nie wyszła w gruncie rzecz wcześniej, tylko tak jak normalny
pracownik. Wiedziała jednak, co miał na myśli. Wcześniej siłą nie mógł jej
wygnać do domu samej, a dziś wyszła bez słowa. Treść nie była taka straszna, to
też zabrała się za kolejne smsy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">OBITO: Nie
odbierasz moich telefonów. Możesz mi, chociaż napisać, co się dzieje?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">OBITO: Hyuga, do
cholery, nie lekceważ mnie. Jak zrobiłem coś nie tak, to mi to powiedź, albo
chociaż napisz, że nic ci nie jest.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">OBITO: Proszę…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">OBITO: Jadę do
domu. Jeśli cię tam nie ma, zacznę dzwonić po szpitalach i wszędzie gdzie się
tylko da.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Nie mogła się nie
odezwać. Bała się zadzwonić, dlatego napisała wiadomość.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">HINATA: Mam parę
spraw do załatwienia na mieście. Będę w domu wieczorem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Nie zdziwiło ją,
że od razu rozbrzmiał dźwięk telefonu. Odebrała, choć nie czuła się gotowa na
rozmowę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Słucham. -
Odpowiedziała bojąc się jego słów.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Odebrałaś. -
Odrzekł z sarkazmem. Wyraźnie to wyczuła.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak. Jak
słyszysz, nic mi nie jest.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Super. Czemu
nie odbierałaś wcześniej?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie słyszałam.
Widocznie było zbyt głośno.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Kręcisz, Hyuga.
Powiedz wprost, co się stało. Jestem facetem i nie domyślę się tak szybko jak
na to liczysz.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Chcę abyś
przeprosił Minoru za to, co zrobiłeś.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ty chyba
żartujesz. Nie wiem po co ty dalej to wałkujesz. To sprawa między facetami, czyli mną i Minoru. Bądź więc tak miła i
odpuść sobie. - Złościło go, że wtrąca się w coś, o czym nie ma pojęcia. Nie
chciał się kłócić, ale ustąpić też nie potrafił.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie mogę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przyjechać po
ciebie?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jestem na
mieście, więc mogę do ciebie dołączyć.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie, chcę pobyć
sama przez jakiś czas. - Czuła żal do niego, za jego zachowanie. Potraktował
ją, jakby nie mogła mieć własnego zdania. On był najmądrzejszy, a ona miała być
mu posłuszna. Nie chciała go teraz widzieć. To pierwsza taka sytuacja odkąd byli
parą, ale nie pierwsza w ich relacjach. Tym razem jednak nie chciała tak łatwo
odpuścić. Nie chodziło już przecież tylko o nią i Obito. Minoru należały się
przeprosiny.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To daj znać
gdzie i kiedy po ciebie przyjechać. - Odpowiedział jej lekko podenerwowanym
głosem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Poradzę sobie
sama.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Obito zacisnął
pięść i uderzył w kierownicę, jak tylko usłyszał sygnał rozłączający
połączenie. Rzucił niedbale telefon i wziął głęboki wdech. Nie rozumiał, czemu
Mała tak się uparła. Rin za przywalenie Minoru na jej oczach zachowałaby się
dużo gorzej. Dałaby mu popalić przy wszystkich. Tylko to była Hyuga. Ona
zdawało się, że jest niezdolna do takich numerów. Nie pomyślał, że wyjdzie taka
chryja. Była przecież bardzo wyrozumiała i znosiła dzielnie wiele z jego
zachowań. Był pewny, że szybko puści mu to w niepamięć. Wyglądało na to, że
będzie trochę trudniej. Zniósłby to dużo lepiej, gdyby nie wyszła bez słowa
albo, chociaż odebrała telefon, gdy pierwszy raz zadzwonił. Naprawdę się
zmartwił. Może zrozumiałaby to, jak się czuł, gdyby przeszła to co on.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Już dużo
spokojniejszy ponownie włączył się do ruchu, jadąc prosto do domu. Nie miał
teraz głowy na pracę. Potrzebował wskoczyć w wygodne ciuchy, założyć rękawice i
rozładować całą złość na worku bokserskim.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata dotarła do
domu po dwudziestej. Wyglądało, że Uchiha pracował w salonie. Chwilę na
siebie spoglądali, jak tylko stanęła we wejściu do salonu, aż ona poszła do kuchni coś zjeść. Przygotowała kolację dla
obojga. Zaniosła talerz z kanapkami dla Obito, a sama wróciła zjeść do kuchni. Podszedł do
niej, licząc, że jakoś się pogodzą. Usiadł przed nią, bacznie ją obserwując.
Widać było, że jedzenie jej nie wchodzi. Długi czas żuła zaledwie drugi kęs
kanapki, a przełknięcie go przyniosło jej wielką trudność.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jesteś zła? -
Chciał się zapytać, czy kupiła coś fajnego, spotkała kogoś, czy też może
widziała coś, co on mógłby jej sprezentować. Zamiast tego wyrwało mu się
najgorsze pytanie, jakie mógł zadać. To jednak było życie i nie dało się cofnąć
wypowiedzianych słów, a za te, które padają, trzeba było brać konsekwencje.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przeprosisz
Minoru za to, że go uderzyłeś? - Zapytała licząc, że cały ten dziwny konflikt
zakończy się po jednej odpowiedzi.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hyuga, zrozum.
Ja nie mogę tego zrobić. Wtedy wszystko…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Nie zdołał
dokończyć, bo podniosła się z miejsca, kierując się do wyjścia z kuchni. Złapał
ją za nadgarstek w odpowiednim momencie, przyciągając do siebie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Puść mnie! -
Uniosła głos, czując frustrację jego zachowaniem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co cię napadło?
Masz okres? - Sam też uniósł głos.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Niby dlaczego
miałabym mieć okres?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Bo zachowujesz
się jakoś dziwnie. Może to po prostu hormony i te sprawy. - Wytłumaczył już
nieco spokojniej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie mam okresu,
a nawet jeśli bym miała, to nie dlatego się złoszczę. Minoru to mój przyjaciel
i nie podoba mi się, że go uderzyłeś. Masz go przeprosić, rozumiesz?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie widziałaś
jak się zachowywał? Unikał mojego wzroku, a to znaczy, że widział za dużo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Byliśmy
przykryci kocem, więc co mógł zobaczyć? Nogi? Chyba trochę przesadzasz.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ty naprawdę w
to wierzysz? - Obito przejechał wolną dłonią po głowie. - Nie byliśmy
przykryci. Ja nas przykryłem, kiedy mnie obudził. Cholera wie co widział. Może
nic takiego, ale wtedy nie zachowywałby się tak dziwacznie. - Wolną dłoń
zacisnął w pięść i uderzył w ścianę. - Rozkwasiłbym mu twarz, gdyby nie to,
że oddał nam obu przysługę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przemoc niczego
nie rozwiązuje.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Może w świecie
kobiet. Mężczyźni tak właśnie działają. Naleją sobie po pysku, a potem jest
dobrze.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie jest
dobrze. Tylko ty czujesz się usatysfakcjonowany. - Szarpnęła ręką, aby wyrwać
się z jego uścisku. Była zbyt słaba, aby dać mu radę. To on pozwolił jej na to
aby się uwolniła. - Przeprosisz go, albo…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Zacisnęła zęby, a
on poczuł jak krew odpływa mu z twarzy, a serce staje. Nie lubił, gdy ktoś
stawiał mu warunki, szczególnie kobiety. Nie były w tych sprawach delikatne,
dlatego spodziewał się najgorszego.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Lepiej go
przeproś. - Odrzekła cicho i wyszła.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Nie poszedł za
nią. Nie warto drażnić głodnego lwa, bo pogryzie. No i przede wszystkim
przestraszył się jej niedopowiedzianych słów. Co ona zrobi, jeśli on dalej
będzie się upierał przy swoim? Po kilka minutach opuścił kuchnię. Ulokował się
w salonie przed laptopem, ale nie mógł się w żaden sposób skupić na tym co
powinien zrobić. Wyciągnął piwo, chcąc nieco ochłonąć i się rozluźnić. Mała po
raz kolejny pokazała swoje różki. Nie była wyłącznie ugodową dziewczynką,
potulnie znoszącą wszystko. Dziś szczególnie go irytowała. Ciężko było uwierzyć
w fakt, że to wszystko przez to, że zasnęli. Gdyby wrócili do domu i tutaj
oddali się cielesnym uciechom, nic by się nie stało. Po czterech wypitych
piwach, ponownie zaszedł na siłownię. Nie miał już siły w rękach po tym jak
okrutnie potraktował worek bokserski, dlatego wszedł na bieżnię. Po godzinie
rzucił się na materac i leżał dobre dziesięć minut. W głowie ciągle odtwarzał
słowa Hyugi. Co ona teraz zrobi i jak on powinien się zachować? Postąpić
zgodnie ze sobą, czy dmuchać na zimne? W przypadku Rin nie miałby dylematu. Był
zaślepiony i robił wszystko, aby jej tylko nie stracić. Jak mu się za to
odwdzięczyła? Przyprawiła mu rogi jak tylko zniknął z pola widzenia. Teraz
patrzył na wszystko w innej perspektywy. Drugi raz nie planował być takim
idiotą jak za pierwszym razem. Miał swoje zdanie i gdy był czegoś pewny, to się
tego trzymał. Teraz stał przed dylematem. Istniała jednak szansa, że rozejdzie
się po kościach. W końcu Mała uparcie twierdziła, że go kocha. Jak się kocha,
to i wybacza. Gdyby ich związek rozpadł się z takiego banalnego powodu, to
oznaczałoby, że i tak jest skazany na porażkę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Obito poszedł pod
prysznic, a później do łóżka. Mała leżała skulona na swojej części. Wyglądała
jakby spała. Po cichu wślizgnął się pod kołdrę. Obserwował ją, ale nawet nie
drgnęła. Ułożył się więc na plecy i zasnął po krótkim czasie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata w
rzeczywistości nie spała. Zachowanie i słowa Uchihy nie dawały jej spokoju.
Było w nim dużo agresji. Na nadgarstku miała dwa siniaki od jego mocnego
uchwytu, ale to serce bolało ją najbardziej. On był taki uparty. Nikogo nie
słuchał, zawsze najmądrzejszy.<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a> Krzywdził innych z
niebywałą lekkością. Kiedy upewniła się, że jej chłopak zasnął, zabrała swoją
poduszkę i poszła położyć się do salonu. Było jej tak przykro, że nie
wytrzymała i uroniła kilka łez. Gdy się obudziła zaskoczył ją widok.
Obito siedział na podłodze koło kanapy. Rękę miał położoną na siedzisku koło
niej, a głowę opartą o ramię. Wyglądało, że spał. Widząc go, poczuła się dużo
gorzej niż, gdy się kładła. Cała ich kłótnia zdawała się jej bez sensu. Oboje powiedzieli
słowa, które paść nie powinny. Ona się nie wyspała, ale co dopiero można było
powiedzieć o Obito? Jak długo spał w takiej pozycji, bez przykrycia, jedynie w
bokserkach? Wyciągnęła dłoń, by odgarnąć mu kosmyk włosów z czoła. Nie
przeszkadzał jej, po prostu chciała dotknąć skóry i włosów swojego ukochanego.
Mężczyzna otworzył oczy. Chwilę wpatrywali się w siebie. To on przełamał ciszę.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przeproszę go,
tylko nigdy więcej nie zostawiaj mnie w łóżku samego. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Była gotowa na
zrezygnowanie ze swoich wczorajszych warunków, by po prostu było tak jak
wcześniej. Chciała jedynie, aby ponownie ją przytulił. On tymczasem ubiegł ją i
jako pierwszy skapitulował. Pod powiekami poczuła zbierające łzy. Pokiwała mu
na zgodę, podnosząc koc i odsuwając się na tyle, ile mogła. Podniósł się z
grymasem bólu na twarzy, po czym wsunął się pod koc. Wtedy poczuła jak bardzo
jest zmarznięty. Mimo nieprzyjemnego zimna mocno się do niego przytuliła. Obito
oplótł ją swoimi ramionami, ustami przywierając do jej czoła. Tuląc jej drobne
ciało, poczuł ulgę. Odetchnął głęboko i wyszeptał cicho. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie chcę więcej
się z tobą kłócić. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ja też nie
chcę. - Odsunęła głowę, aby móc na niego spojrzeć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Na jego ustach
błąkał się słaby uśmiech, który szybko przygasł. Pochwycił jej dłoń i wyciągnął
spod koca.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Skąd to masz? -
Zapytał, skupiając wzrok na jej twarzy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Dwa siniaki na
nadgarstku, odznaczały się na bladej skórze. Chwilę zastanawiała się czy nie
skłamać. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hyuga, skąd
masz te siniaki? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Starał się mówić
jak najspokojniej, by jej nie przestraszyć. Gdy spała, on miał wystarczająco
dużo czasu, aby je zauważyć. Opcje były dwie i żadna mu się nie podobała. Wściekał się na myśl, że zrobił jej krzywdę ktoś, kiedy jego nie było w pobliżu. Jednak jeszcze bardziej przerażała myśl, że to mogło być jego dzieło.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To nic takiego.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie próbuj mnie
okłamać, bo znowu się pokłócimy, a w końcu oboje tego nie chcemy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wczoraj chyba
odrobinę za mocno mnie złapałeś, ale to nic takiego. W ogóle mnie to nie boli. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie mów tak! -
Powiedział ostrym tonem. - To się nigdy nie powinno wydarzyć. Nigdy nie próbuj
bagatelizować takiego zachowania, nawet jeśli robi to ktoś, kogo kochasz. Powinnaś mi nagadać, a najlepiej przywalić z
liścia. Facet, który krzywdzi swoją kobietę, jest godny potępienia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wiem, że nie
zrobiłeś tego specjalnie. - Dłonią dotknęła jego policzka. - Oboje daliśmy się
ponieść. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie tłumacz
mnie. Daj mi odkupić swoje winy tak jak trzeba, abyśmy oboje poczuli się
lepiej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co masz na
myśli? - Zapytała z lekkim uśmiechem. Po Obito spodziewała się wielu różnych i
dziwnych rzeczy, ale teraz nic jej nie przychodziło do głowy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Proś Hyuga o co
tylko chcesz, a ja spełnię każdą twoją zachciankę. - Powiedział spokojnie, po
czym na jej ustach złożył czuły pocałunek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata z chęcią
odwzajemniła pieszczotę, po czym spojrzała na niego z delikatnym uśmiechem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Chcę abyś
wypowiedział na głos moje imię.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Lekko się
zaśmiał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ty to jesteś
nietypowa. Ja ci daję szansę na zażyczenie sobie szmaragdów i diamentów, a ty
wybierasz swoje imię? - Pokiwała mu głową, równie mocno rozbawiona jak on. -
Umowa to umowa. Usłyszysz je, ale daj mi wybrać miejsce i czas, dobrze? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- A nie będzie to
za sto lat? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Maksymalnie
kwestia tygodnia. Stoi? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Stoi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Błogie lenistwo
musiało się skończyć, bo w sypialni rozbrzmiał budzik. Podnieśli się, niechętnie
odrywając się od siebie. Trochę im zajęło, zanim zebrali się do kupy. Wyjechali
do firmy z pół godzinnym opóźnieniem. Obito musiał zacząć od nadgonienia
poprzedniego dnia. Nieporozumienie z Hyugą pokrzyżowało mu cześć planów.
Zasiadł więc ostro do pracy, jak tylko wszedł do swojego zacisznego pokoju.
Uchiha choć zgrywał twardziela, w rzeczywistości nie był w pełni sił. Po
morderczym treningu nadwyrężył sobie prawą rękę. Fakt, że w ogóle ją posiadał,
był poniekąd cudem. Gdyby nie pieniądze i znajomości Madary, lekarze już na
początku by mu ją amputowali, a on obudziłby się kikutem sterczącym z ramienia. Nie
miał by też szans na normalne chodzenie. W najlepszym wypadku kulałby do końca
życia, a w najgorszym został pozbawiony również i dolnej kończyny. Miał
szczęście, bo był Uchiha, a jego dziadek nie uznawał kompromisów. Dla swoich
wnuków poruszyłby niebo i ziemię, aby tylko zagwarantować im wszystko co
najlepsze. Obito dopiero teraz uświadomił sobie, że nigdy nie podziękował
Madarze za to, ile mu zawdzięczał. Wcześniej nie doceniał darowanego życia, bo
wcale go nie chciał. Odkąd jego światem stała się Mała, wiele się zmieniło.
Przy niej na nowo cieszył się życiem i chciał z niego korzystać. Obito uniósł
głowę, aby spojrzeć na sprawczynię jego powtórnego narodzenia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hinata. -
Wypowiedział przyciszonym głosem, smakując jej imię w swoich ustach. - W sumie
to ładnie brzmi. Moja Hinata. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Zdał sobie
sprawę, że teraz to i ona na niego spoglądała. Błędnie zinterpretowała jego
ruch warg. Po chwili weszła do pokoju z Minoru, zamykając drzwi za ich dwójką.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co to za
sprawa? - Odezwał się asystent szefa, zdezorientowany sytuacją. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Obito chciał
cię przeprosić za wczorajszą sytuację. - Na słowa kobiety, obaj mężczyźni lekko
się skrzywili. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ty chyba
żartujesz? - Hinata zaprzeczyła ruchem głowy. Odwrócił się więc w stronę szefa.
- Weź jej wytłumacz w czym rzecz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Próbowałem. -
Odrzekł Uchiha z nieskrywanym zrezygnowaniem. - Lubię cię, ale z nią sypiam,
więc sam rozumiesz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Załapałem. Masz
coś przeciwko, abym zabrał do konferencyjnego Hinatę i z nią pogadał? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Spoko, tylko
się z nią nie kłóć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ale przecież miałeś...
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Nie dokończyła,
bo Minoru otworzył drzwi i delikatnie pociągnął ją za sobą. Pozwoliła
poprowadzić się do sali konferencyjnej, gdzie zostali sami.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Słyszałaś
kiedyś o tym jak zacząłem tu pracować? - Minoru zapytał spokojnie. W stosunku
do niej praktycznie nigdy się nie złościł.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To dość zabawna
historia. Przynajmniej teraz tak o tym myślę. Kiedy po studiach szukałam pracy,
nie było mi do śmiechu. Chcesz posłuchać?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak. - Nie
miała pojęcia dlaczego on akurat teraz chce jej o tym opowiedzieć, ale skoro
uważała go za swojego przyjaciela, odmowa nie wchodziła w rachubę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nikt nie chciał
mnie zatrudnić. Każdy traktował mnie jak kryminalistę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ciebie?
Przecież ty jesteś ostoją spokoju. - Wyrwało jej się, nie mogąc uwierzyć, że
ktokolwiek mógł tak o nim pomyśleć. Od pierwszego dnia wydał jej się bardzo
sympatyczny.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Powoli. Zaraz
do tego dojdę. - Skarcił ją, sugerując spojrzeniem, aby nie przeszkadzała. - Byłem
przeciętnym studentem, nie miałem jakiś powalających wyników. Nie byłem tępy,
ani leniwy. Po prostu musiałem dorabiać, aby móc studiować, a to pochłaniało większość
mojego wolnego czasu i odbijało się na nauce. Obroniłem się jako jeden z
pierwszych i chciałem dostać pracę w zawodzie. Pół roku łaziłem na rozmowy kwalifikacyjne,
a w tym czasie dorabiałem na stacji benzynowej. Za każdym razem moja rozmowa
trwała do momentu, w którym ktoś poprosił papier o niekaralności. Bo widzisz,
nie mogłem takiego przedstawić, gdyż miałem na koncie wyrok w zawieszeniu za
spowodowanie uszczerbku na zdrowiu innemu człowiekowi.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Chcesz
powiedzieć, że…?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- …że pobiłem
kogoś tak bardzo, że koleś wylądował w szpitalu. - W jego głosie zabrzmiało to trochę jak ironia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To nie możliwe.
Nie skrzywdziłbyś nikogo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No i tu się
mylisz. - Minoru zrobił tak poważną minę, że nie mogła mu nie uwierzyć.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ale dlaczego?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Koleś dobierał
się do Junko. Był tak bezczelny w tym co robił, że po prostu nie mogłem mu tego
darować. Był ode mnie większy i silniejszy. Skończyło się na tym, że on miał
połamaną rękę, a mnie dopadli jego kumple, rozkwasili mi nos, złamali dwa żebra, zdarli
skórę z policzka, szorując moją twarzą po chodniku i wybili trzy zęby. Koleś
był dziany, więc się wywinął, a ja dostałem pięć lat w zawiasach za rzeczy,
których nawet nie zrobiłem. Kiedy pojawiłem się tutaj na rozmowie
kwalifikacyjnej, Obito był w komisji. Byłem jednym z ostatnich, więc większość
miała już dość słuchania. Obito szczególnie zdawał się znudzony. Lekceważył to
co mówiłem, do momentu kiedy wydało się, że jestem karany. Kobieta z kadr
zamknęła moją teczkę, Itachi zdawał się niewzruszony, a twój chłopak ożywił się
i zaczął swoje przesłuchanie. Przyznałem się, że zaatakowałem osobę naprzykrzającą
się mojej dziewczynie. Denerwowały mnie jego pytania. Chciałem już wyjść, kiedy
klasnął w dłonie, podał mi dłoń i pogratulował dostania się do działu mostów.
Kobieta z komisji prawie dostała palpitacji serca ze złości, nie chcąc się
zgodzić na jego wybór, prosząc prezesa o wstawiennictwo za nią. Itachi
uśmiechnął się jedynie i kazał jej przygotować umowę. Obito wyszedł razem ze mną.
Na korytarzu powiedział mi, że przegrałem tylko dlatego, że miałem kiepskiego
prawnika i jeśli kiedykolwiek taka sytuacja się powtórzy, mam przyjść do niego,
a on mi pomoże. Wiesz czemu ci to powiedziałem? - Zaprzeczyła ruchem głowy. -
Bo poznając Obito coraz bardziej, zdałem sobie sprawę, że on i ja jesteśmy w
tej kwestii tacy sami. On wiedział to od pierwszego dnia, gdy zdecydował się
mnie zatrudnić. Ja zorientowałem się trochę później.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wybacz, ale nie
odniosłam wrażenia, że jesteście podobni.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tylko w kwestii
zazdrości i dbania o własną kobietę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wszystko
pięknie, tylko ja chyba nie rozumiem co chciałeś mi przez to powiedzieć.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Abyś odpuściła
i nie kazała Obito mnie przepraszać. Nie złość się na niego za to, co się stało.
Znam go na tyle, że wiedziałem jak musiało go zezłościć, że ktoś w jakimś
sensie naruszył waszą przestrzeń prywatną. Ja też bym chodził zły, to też sam źle się z tym czułem.
Teraz jest dobrze.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Obito też tak
mówił, ale nie zmienia to faktu, że uderzył cię niesłusznie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- On mnie
zaledwie musnął. Kiedyś na jednym z wyjść firmowych, na automacie sprawdzaliśmy
siłę uderzenia każdego z pracowników. Nikt nawet nie był blisko jego wyniku.
Gdyby przywalił mi naprawdę, pewnie nie miałbym nosa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Chwilę jeszcze
rozmawiali na temat tego jak jej się układa z szefem. Minoru wyraził swoje
zadowolenie z faktu, że jakoś się dogadali i spróbowali żyć razem. Kiedy
wrócili do reszty, usiedli przy swoich biurkach, lecz tylko asystent szefa
skupił się na pracy. Hinata zastanawiała się, czemu nie zaufała mężczyźnie,
którego kocha. Przecież zapewniał ją, że to co zrobił było w dobrej wierze, a
ona go nie słuchała. Teraz cała ich kłótnia zdawała się jeszcze bardziej bez
sensu. Wniosła jedynie niepotrzebny chaos. Tak przynajmniej myślała. Nie mogła
bowiem jeszcze dostrzec tego, że Uchiha spokorniał i sam również postanowił
popracować nad sobą i swoim zachowaniem względem kobiety, z którą pracował,
mieszkał i którą darzył uczuciem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 9.6pt 0cm; text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">* * * * *</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Muszę przyznać, że nie zakładałam iż to co chciałam dopisać zajmie mi aż tyle stron. Gdyby to był jeden wspólny wpis, to byłby ogromny. Nic dziwnego, że przy takich rozdziałach, inne w reszcie moich opowiadań są ocenianie na krótkie. :)) To też cieszcie się, bo te bonusiki kiedyś się skończą na amen ;)</i><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i></div>
</div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-68897793759766795802018-01-11T15:02:00.000+01:002018-01-14T21:53:36.970+01:00Labirynt Luster - Rozdział 35<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<br />
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Chwilę się
denerwowałam. Nie wiedziałam, co Kacper chciał mi powiedzieć i czy przypadkiem ponownie
się z nim nie pokłócę. Miałam wyrzuty sumienia w związku z naszą rozmową w moim
pokoju, a z każdym dniem coraz bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że
powinnam zmienić swoje nastawienie. W końcu obojgu nam chodziło o to samo,
żebym dalej mogła tu być i nikt nie odkrył, kim jestem. Byłam jeszcze zbyt
dumna, aby go przeprosić teraz, dlatego postanowiłam poczekać i zrobić to,
jeśli będzie sprzyjająca i odpowiednia sytuacja. Zdawałam sobie sprawę z tego,
że taki dzień może nigdy nie nadejść. Westchnęłam głośno, tak jak to czasem
robię.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Miałaś udany dzień? - Rozbrzmiał męski głos, który
zdawał mi się bardzo obcy. Starałam się go zapamiętać, licząc, że gdy spotkam
go bez maski, to będę wiedzieć, kim jest szef mojej ochrony.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak. Pytasz w jakimś celu? - Odpowiedziałam
ostrożnie, ale bez jakiejkolwiek wrogości, czy niechęci.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Czysta ciekawość. Planujesz więcej takich wyjść?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie wykluczam takiej możliwości. Sakura i Neji są
dla mnie bardzo ważni i cieszyłoby mnie, gdyby się polubili.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Mnie również. - Nie widziałam jego twarzy, ale
przeczucie podpowiadało mi, że się uśmiechnął.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Masz w tym jakiś interes?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nawet dwa. - Kacper nie owijał w bawełnę. Był, bądź
udawał otwartego na moje pytania i póki co udzielał mi odpowiedzi. Może chciał
w ten sposób odciągnąć moją uwagę on innych spraw, których nie mógł mi
zdradzić.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jakie? - Zapytałam ostrożnie, licząc, że udzieli mi
odpowiedzi i w tej sprawie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przy tej dwójce jesteś bezpieczna. Sakura jest
bojowa z natury, a Neji szkoli się by odpowiednio reagować do sytuacji.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Więc oboje są powodami, dla którego odpowiada ci
moje wychodzenie z nimi na miasto.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Odpowiedział mi lekki śmiech.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie. Sakura jest bojowa, ale gdyby coś się działo, lepiej,
aby nie była blisko ciebie. Nie jest w stanie cię ochronić w przypadku
prawdziwego zagrożenia, w przeciwieństwie do twojego kuzyna. Na tym etapie
szkolenia powinien wiedzieć jak się zachować. No i dobrze by było gdybyś
wyciągnęła od czasu do czasu Nejiego do ludzi. Tak bardzo skupił się na dążeniu
do swojego marzenia, że zapomniał, iż jest tylko nastolatkiem. Każdy powinien
się nieco wyszaleć, zanim wkroczy w dorosłość.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- W takim razie będę go częściej gdzieś zabierać. -
Uśmiechnęłam się, ciesząc się, że i ja mogę zrobić coś dla mojego brata.
Faktycznie ostatnio stał się za poważny. Może dlatego chciał wracać do Włoch i
mnie również usiłował tam zabrać.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wybornie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Po tym słowie
ponownie nastała cisza. Zastanawiałam się jak teraz poprowadzić rozmowę.
Podejrzewałam, że jemu nie przeszkadzało, iż milczymy. Może to nawet był
kolejny test. Na przykład sprawdzał teraz jak długo wytrwał nie odzywając się,
a może jednocześnie obserwował ile razy mrugnę w tym czasie. Zaczęłam się
obawiać czy czasem nie wpadam w jakąś paranoję.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co byś chciała dziś się dowiedzieć?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Zapytał tak
nagle, że nie wiedziałam, co odpowiedzieć. Takiego pytania się nie
spodziewałam. W końcu mówił, że nie wiem, jaka będzie nagroda. Skąd to
nastawienie?</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Mogę sobie wybrać pytanie, a ty na nie odpowiesz?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tego nie powiedziałem.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Czyli coś
jednak znowu sprawdzał.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie myślałam nad pytaniem, a mam ich zbyt wiele, aby
wybrać to jedno.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No trudno. Nie odpowiem podczas tego spotkania na
żadne z nurtujących cię pytań. Chcesz kolejną kopertę z zagadką? - Jego głos
był dość rozbawiony, co spowodowało, że zakuło mnie w piersi. Miałam nadzieję,
że nie nabijała się ze mnie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak. - Odparłam z żalem. Czułam, że to pewien rodzaj
kary za moje ostatnie zachowanie. Może liczył na przeprosiny i wtedy zachowałby
się inaczej.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Proszę. - Wyciągnął coś z kieszeni, której nie
dostrzegłam wcześniej. Ciekawe ile jeszcze różnych skrytek ma jego strój ninja.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Może będzie łatwiejsza niż poprzednia. -
Uśmiechnęłam się tak sztucznie, że nie mógł nie zauważyć mojego rozczarowania.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wszystkie są proste, a niektóre nawet banalne. Te,
które daje szef twojego ojca są trudne, a niektórych nikt prawie nie rozwiązał.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Są aż takie trudne? Ty też ich nie rozwiązałeś?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Ponownie
odpowiedział mi jego śmiech. Odwrócił się w moją stronę, przechylił odrobinę
głowę i odpowiedział.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Myślisz, że czemu wybrali na twojego szefa kogoś,
kto nie ma zbyt długiego stażu?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie wiem nawet, jakie są kryteria. - Wzruszyłam
ramionami.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- I lepiej abyś nie wiedziała. - Odwrócił głowę,
prawdopodobnie skupiając się na fontannie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Ponownie
zapanowała cisza. On zastygł w bezruchu i przez chwilę myślałam, że zna jakieś
sztuczki magiczne i kiedy szturchnę go w ramie, to materiał runie na kamienną
ścieżkę, zmieni się w pył, który następnie zdmuchnie wiatr, a po nim nie
zostanie żaden ślad. Z tyłu usłyszałam głos gosposi nawołujący, że kolacja
gotowa. Odwróciłam się, aby odkrzyknąć, że zaraz będę, a kiedy chciałam zwrócić
się w stronę Kacpra, by spytać czy o czymś jeszcze chce porozmawiać, jego już
nie było. Czyli jednak magik. Też chciałabym tak znikać i pojawiać się, kiedy
chcę. Wstałam i już chciałam odejść, ale ponownie go zauważyłam. Stał po
drugiej stronie fontanny. Był wysoki i na pewno dobrze zbudowany. Tak bardzo
chciała wiedzieć, kim jest, ale nie mogłam. Przeklęte zasady.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przejdziemy się? - Zapytał z rozbawieniem. Pewnie
miałam dziwny wyraz twarzy.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- O czymś jeszcze chcesz porozmawiać?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie dostałaś jeszcze swojej nagrody, Hinato.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Mówiłeś, że nie odpowiesz mi na rządne z moich
pytań. - Nie mogłam rozgryźć, o co mu chodzi.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Owszem. Nie chce ci odpowiadać, a po prostu coś
opowiedzieć. Chyba, że nie jesteś zainteresowana?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jestem. - Odpowiedziałam natychmiast.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jest tylko jeden warunek.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jaki?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie przerwiesz mi i nie zapytasz o nic. Jeśli się
odezwiesz, przestanę mówić i po prostu zniknę. Umowa stoi?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Stoi. - Podałam mu dłoń, aby przypieczętować układ,
a on delikatnie ją uścisnął.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- W takim razie ruszajmy na spacer i pamiętaj, aby nie
przerywać.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Przytaknęłam mu jedynie głową, kodując sobie w głowie,
aby nie odezwać się tak jak obiecałam.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dawno, dawno temu, za górami, za lasami, w krainie,
o której mało kto wiedział, było wyjątkowe królestwo. Swoją niezwykłość
zawdzięczało magicznym zdolnościom, jakie posiadał każdy z mieszkańców.
Potrafili oni latać oraz rzucać kilka prostych zaklęć. Od trzech dekad
królestwem tym rządził mądry i dobry król Karol. Dbał on o wszystkich swoich
poddanych. Dzięki jego mądrości nikt nie cierpiał głodu, ani nie żył w
ubóstwie. Każdy był zadowolony ze swojego życia, prócz najmłodszej córki króla,
Amelii. Ona nie potrafiła odnaleźć się w świecie, z którego pochodziła. Cały
czas czuła, że jest gdzieś miejsce, które ją woła i które ona musi odnaleźć. Poprosiła,
więc swojego brata Marka, aby pokazał jest świat. Książę był niezwykle odważny,
ale i uprzejmy. Zgodził się więc na prośbę młodszej siostry. Rankiem oboje
zapakowali prowiant i wyruszyli w drogę. Podróżowali przed tydzień. W tym
czasie Marek pokazał młodej dziewczynie wszystkie piękne i niezwykłe miejsca w
królestwie, jakie przypadły mu do gustu podczas jego poprzednich wypraw. Amelia
z zainteresowaniem przyglądała się górom, rzekom, lasom i strumieniom, które
mijali. Nie mogła odmówić piękna odwiedzanym miejscom. Wracając do zamku, czuła
radość w sercu. Podziękowała bratu za wspólną podróż, po czym udała się do
najwyższej wieży. Na samym jest szczycie, mieściła się jej komnata. Ułożyła się
w swoim łóżku, po czym od razu zasnęła. W nocy obudził ją zimny podmuch wiatru.
Okno było otwarte, a osłaniająca je firanka lekko falowała. Podniosła się więc
i podeszła z zamiarem domknięcia otworu. Kiedy się zbliżyła, dosłyszała kilka
nut, jakich nie znała. Zamiast zamkną okno, otworzyła je szeroko. Wystawiła
głowę i próbowała wsłuchać się w noc. Kiedy już traciła nadzieję, że dźwięk się
powtórzy, dosłyszała inny. W zależności od podmuchów wiatru odgłosy nasilały
się bądź słabły. Przez chwilę odniosła wrażenie, że to melodia. Przysłuchiwała
się tak długo, aż przestała już cokolwiek słyszeć. Nie zamknęła okna.
Pozostawiła je otwarte, a sama wróciła pod kołdrę. Rankiem, kiedy zeszła na dół
dopytywała się innych, czy i oni słyszeli jakieś nieznane dźwięki w nocy. Nikt
jednak nie potwierdził tego, czego była świadkiem. Jej rozmówcy wpierali jej,
że to był jedynie wiatr, bo nikt nie gra po nocach w królestwie. Amelia
zaczynała wątpić w to, co tak bardzo ją zainteresowało. Nie wiedzieć, czemu jej
serce ponownie stało się tęskne do tego, czego ona w żaden sposób nie mogła
nazwać, ani wskazać. Tym razem poprosiła siostrę, aby pokazała jej coś, co
najbardziej podoba jej się w królestwie. Katarzyna aż podskoczyła z
zadowolenia. Ona również była odważna, a mimo swojej delikatności, posiadała siłę
dorosłego mężczyzny. Nie bała się więc niczego. Aby pokazać swoje ulubione
miejsce, kazała Amelii po zmroku przyjść do jej komnaty. Najmłodsza królewna
zgodnie z poleceniem siostry, gdy tylko na dworze zrobiło się szaro, podeszła
pod drzwi Katarzyny. Zapukała lekko i weszła do środka po tym, jak drzwi
otworzyły się przed nią. Koło szeroko otwartego okna stała starsza z sióstr.
Miała przerzuconą torbę przez ramię. Kazała Amelii lecieć za nią. Młodsza z
dziewcząt była zbyt strachliwa, aby odważyć się podążać za siostrą w noc.
Kucała na parapecie, bojąc się wyskoczyć. Katarzyna widząc sytuację podleciała
do niej i pochwyciła ją za dłoń. Obie podążały drogą narzuconą przez starszą z
dziewcząt. Po kilkunastu minutach dotarły do polany, przy której w tafli wody
odbijał się księżyc. Katarzyna zrzuciła z siebie wierzchnie ubranie i czym
prędzej wskoczyła do wody. Zawołała do siostry, aby poszła w jej ślady. Amelia
bała się wody. Gdy była mała prawie utopiła się w stawie. Od tamtego zdarzenia
kąpiele w innych miejscach niż wanna, napawały ją lękiem. Zrezygnowała, więc z
wejścia do jeziora. Zamiast tego usiadła na polanie, podkurczyła nogi i
obserwowała siostrę pływającą w najlepsze. Wtedy ponownie usłyszała dźwięk
melodii, który kilka dni wcześniej nocny wiatr doniósł aż do jej okna. Zamarła
w bezruchu, wstrzymując oddech. Słyszała go dużo wyraźniej. Zerwała się na nogi
i podeszła bliżej brzegu jeziora. Zapytała siostrę, czy ona również słyszy owe
dźwięki, ale Katarzyna niczego nie dosłyszała. Jedynie Amelia pochwyciła
melodię, która ciągnęła ją do siebie. Rodzeństwo królewny, ani nikt z królestwa
nie słyszeli dźwięków, które pochwytało ucho młodej dziewczynie. Poszła, więc
do swojego mądrego ojca, aby zapytać czy może chociaż on słyszy dziwną melodię.
On zdziwił się usłuchawszy opowieści córki, ale nie zaprzeczył. Opowiedział
Amelii o ludziach zza gór, którzy bardzo różnią się od nich, oraz o niebezpieczeństwie,
jakie grozi im, gdyby kiedyś odkryto ich królestwo. Królewna podziękowała ojcu
za wszystkie informację i udała się do siebie. Nie mogła jednak zasnąć bardzo
długo. Świat zza gór nawoływał ją i kusił. Chciała, choć przez chwilę znaleźć
się tam, aby móc dowiedzieć się, kto gra piękną melodię, jaką była w stanie
dosłyszeć tylko ona.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Kacper
zatrzymał się i spojrzał na mnie. Myślałam, że z trudem będzie mi utrzymać
język na wodzy. Póki nie nastała chwilowa cisza z jego strony, byłam tak
zaciekawiona jego dziwaczną historią, że jedynie słuchałam. Gdy zrobił pauzę,
zaczęłam się zastanawiać, do czego on zmierza. Przecież chyba nie planował
opowiadać mi jakiejś bajki bez powodu. Zdążyłam się już przekonać, że jest
bardzo cwany i nie stosuje najprostszych rozwiązań. Zmusza do myślenia, teraz
najprawdopodobniej też to robił. Stał bokiem do mnie. Spoglądał w niebo. W tej
pozycji zaczął kontynuować swoja opowieść.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Amelia całymi dniami chodziła zamyślona. Co noc
śniła o melodii, jaką od czasu do czasu udało jej się dosłyszeć w nocnej ciszy.
Odważyła się na samotne loty w okolice jeziora, gdzie dźwięki były dużo
bardziej wyraźne, niż w innych lokalizacjach. Tak bardzo zapragnęła poznać inny
świat, że poszła do ojca prosząc go, by pozwolił jej na pójście tam. On w
obawie, że stanie jej się coś złego, odmówił. Królewa nie poddawała się.
Ponownie poszła do króla i opowiedziała mu o wszystkich swoich uczuciach, snach
i pragnieniu poznania tego, kto tak pięknie gra. Karol bał się, że jego mała
córeczka nie poradzi sobie w świecie ludzi, dlatego nie mógł się zgodzić aby
opuściła bezpieczną krainę. Wezwał dowódcę straży Ryszarda i zaczął z nim
radzić nad sytuacją. Gdy skończyli, król wezwał królewnę do siebie i oznajmił,
że zgodzi się na jej podróż za góry. Nie mogła jednak ona nikomu powiedzieć
skąd pochodzi, ani że posiada umiejętność latania. Będąc po drugiej stronie
gór, musiała udawać zwykłą dziewczynę, nieodróżniającą się od reszty. Amelia
bez zastanowienia się zgodziła. Cały kolejny dzień miała na przygotowanie się
do drogi. Nazajutrz Ryszard odprowadził królewnę do magicznego przejścia.
Wręczył mapę, dzięki której zawsze miała trafić z powrotem do domu. Dostała
również przykaz, że nim nastanie noc, ma wrócić na tą stronę gór. Amelia
podziękowała i przeszła przez przejście. Znalazła się nieopodal wioski. Od razu
usłyszała melodię, która kusiła ją od tak wielu dni. Podążyła prędko w stronę
pięknych dźwięków. Okazało się, że to grupa przydrożnych grajków, którzy w ten
sposób chcieli zarobić, choć kilka monet. Przysiadła niedaleko nich i słuchała
jedynie tego jak pięknie grają. Zapomniała o całym świecie. Dopiero zachodzące
słońce przypomniało jej, że musi wracać. Pobiega ile sił w nogach, by zdążyć z
powrotem do miejsca, gdzie mogła wrócić do swojego królestwa. Przywitał ją
Ryszard. Na jego twarzy nie dostrzegła żadnej emocji. Gdy wspólnie dotarli do
pałacu, przed nimi stanął król. Zapytał jedynie jak minął jej dzień, a ona z
zachwytem opowiedziała o ludziach, którzy tworzą melodię na dziwnych
instrumentach. Jej uśmiech był tak wielki, a oczy aż iskrzyły z zachwytu.
Amelia poprosiła ojca o to, by kolejnego dnia również pozwolił jej odwiedzić
wioskę zza gór. On zgodził się, czując niewielki niepokój o nią. Sytuacja ta
powtarzała się każdego dnia. Któregoś wieczoru Karol wezwał swoją najmłodszą
córkę i opowiedział jak kiedyś sam chciał poznać ludzi zza gór. W tym też
świecie poznał kobietę, którą pokochał i poślubił. Królewna nie mogła uwierzyć
w to, że jest w połowie taka jak ludzie, którzy tak ją do siebie ciągnęli. Od
tej pory Ryszard nie witał jej, gdy wracała. Król obdarzył ją wystarczająco
dużym zaufaniem, aby więcej nie pilnować czy wraca nocami do krainy, z której
pochodziła. Nie zdradził jednak, że dowódca straży wyznaczył swojego
najlepszego rycerza Dariusza, aby każdego dnia podążał śladami królewny i
pilnował jej bezpieczeństwa. On też po każdym wyjściu Amelii, przychodził do
króla, aby opowiedzieć jak radziła sobie królewna. Najmłodsza córka była
posłuszna ojcu i bardzo ostrożna. Dariusz nie miał większych problemów z
dbaniem o jej bezpieczeństwo. To się jednak zmieniło. Królewna poznała chłopkę,
z którą bardzo szybko się zaprzyjaźniła. Obie dziewczęta spędzały ze sobą
większość część dnia. Córka młynarza miała na imię Katarzyna. Była ona bardzo
odważna i uparta. Gdy coś sobie postanowiła, to ciężko było ją odwieść od jej
planów. Nie zawsze miała dobry wpływ na Amelię. Dariusz obawiał się, że przez
Katarzynę, jego królewna będzie miała problemy. Okazało się szybko, że często
młynarska córka okazała się dużo bardziej przydatna, wyręczając go niejako w
zadaniu sprawowania opieki nad Amelią. W ramach wdzięczności często sam
ukradkiem robił coś dla Katarzyny. Wszystko było dobrze, do momentu, gdy obie dziewczęta
poszły na zabawę w sąsiedniej wiosce. Katarzyna szybko nawiązała rozmowę z
młodzieżą tam mieszkającą. Amelia nie bardzo mogła się odnaleźć w nowym
miejscu. Odeszła więc nieco od tłumu. Zdawało się jej, że jest sama. W
rzeczywistości prócz niej, były w pobliżu jeszcze dwie osoby. Dariusz
przyglądał się, nie wiedząc, co zrobić, kiedy młody mężczyzna podszedł do
królewny. Przedstawił się jako Jakub. Początkowo rozmowa dwojga nowo poznanych
osób nie szła zbyt dobrze. Z czasem nieco się to zmieniło. Zachodzące słońce
nie przywołało do porządku Amelii. Całkowicie straciła poczucie czasu. Zbudziła
się rano w objęciach nowo poznanego mężczyzny. Za późno zdała sobie sprawę z
tego, że złamała zakaz. Pobiegła, co sił w nogach, aby wrócić do pałacu zanim
ojciec wstanie. Była jednak zbyt daleko. Dotarła dopiero koło południa. Jakimś
bliżej nieokreślonym cudem udało jej się przemknąć do swojej komnaty niezauważenie.
Tak przynajmniej myślała. Aż pod same drzwi odprowadzi ją czujny wzrok
Dariusza. Rycerz bardzo polubił obserwowanie królewny. Wiedział jednak, że
więcej nie będzie dane my tego robić. Za złamanie zasad król miał zabronić
córce dalszych wyjść. Dariusz chciał pomóc. Wyruszył więc do wioski, w której
mieszkał Jakub. Zebrał o nim tyle informacji ile się dało. Nikt nie wypowiadał
się dobrze o owym młodzieńcu, co nie wróżyło dobrze dla królewny. Postanowił
jednak pójść za Jakubem. To dzięki przypadkowi usłyszał jak mężczyzna opowiadał
o nocy spędzonej z nowo poznaną dziewczyną. Rycerz magicznego królestwa starał
się wszystko zapamiętać. Mając już komplet informacji, udał się do swojego
króla. Karol wysłuchał szczegółowego opisu sytuacji. Gdy Dariusz skończył, król
pogładził się po brodzie, potarł nasadę nosa, po czym przeszedł się po
komnacie. Rycerz czekał na słowa, które nie padły. Król kazał mu dalej dbać o
bezpieczeństwo swojej córki i nie ingerować w żaden sposób. To wypowiedziawszy,
wyprosił rycerza. Dariusz nie potrafił zrozumieć, co tak właściwie się stało.
Poszedł więc do Ryszarda i opowiedział mu tą samą historię co królowi, licząc,
że on wyjaśni mu zachowanie władcy. Ryszard wysłuchał w skupieniu. Kiedy młody
mężczyzna skończył, starszy zaczął się śmiać. Poklepał po ramieniu swojego
ucznia i kazał postępować zgodnie z rozkazem króla. Dariusz wrócił do siebie
nic nie rozumiejąc. Od tej pory, każdego dnia wychodził w ślad za Amelią,
chroniąc ją i jednocześnie zastanawiając się, co tak rozbawiło Ryszarda oraz
dlaczego król nie zabronił swojej ukochanej córce na kontynuowanie znajomości z
Jakubem.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">To było
najdziwniejsze zakończenie historii, jakie mogłabym sobie wyobrazić. Kacper
zwrócił się w moją stronę, ukłonił się jak ninja po zakończeniu sparingu i
zaczął oddalać.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Zaraz, przecież to nie może być koniec! O co
właściwie chodzi z tą historią? - Krzyknęłam za nim, ale on szedł szybkim
krokiem. Chciałam za nim biec, ale był zbyt szybki. - Poczekaj! Nie skończyłeś,
a ja przecież się nie odezwałam!</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">No i zniknął.
Jednak magik. Jak on to zrobił, że po prostu w pewnym momencie wyparował? Byłam
tak zaskoczona, że nie wiedziałam, co powiedzieć. Do rzeczywistości przywołał
mnie głos Nejiego. Skołowaną zabrał mnie do jadalni na kolację. Głównie
grzebałam w talerzu. Nie mogłam nic przełknąć zastanawiając się, jakim cudem
jakaś tam bajeczka może być moją nagrodą za rozwiązanie zagadki. Wszystko było
jakieś pokręcone. Dostrzegłam cień uśmiechu na twarzy mojego brata.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co cię tak bawi? - Zapytałam nie mogąc się
powstrzymać.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Od razu widać, że spotkałaś się z szefem. - Odrzekł
jeszcze bardziej rozbawiony.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Niby po czym?</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Po tym jak ci się mózg lasuje. Zaraz para pójdzie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Bardzo śmieszne. Ciekawe czy gdyby tobie robił ktoś
wodę z mózgu, to byłbyś taki opanowany jak zawsze. - Nie mogłam znieść myśli,
że on nabija się ze mnie, kiedy ja przeżywam trudne chwile.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Raczej wyglądałbym tak jak ty. Mówiąc precyzyjniej,
to każdy tak wygląda na początku.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Każdy? - To mnie nieco zaintrygowało.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No cóż. Muszę cię rozczarować. Nie jesteś wyjątkowa,
bo nie tylko ty przez to przechodziłaś. Zgodziłaś się w końcu na pobieranie
lekcji od ochrony. Szef, czy jak ty go tam zwiesz, Kacper szkoli każdego w tych
tematach, które uważa za najwłaściwsze dla danej osoby.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jak dojść do tego, czego akurat teraz chce cię
nauczyć? - Neji się nieco rozgadał, a ja mogłam to wykorzystać.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Słuchaj tego, co mówi, obserwuj, co robi i łącz
fakty.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Łatwo powiedzieć. - Burknęłam niezadowolona.
Liczyłam na lepszą odpowiedź.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jak się uczysz obcego języka, to ile czasu mija za
nim jesteś w stanie przeprowadzić choć prostą rozmowę? - Skrzywiłam się, czując,
do czego zmierza. - Tu jest tak samo. Z czasem nauczysz się dostrzegać więcej.
Na razie postępy mogą być znikome. Najważniejsze, aby się nie zrażać. Plus jest
taki, że po szkoleniu u szefa, będzie łatwiej przychodziło ci uczenie się w
szkole.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Super, już się nie mogę doczekać. - Odburknęłam mu.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dobra, jako że jesteś tutaj, my, czytaj twoja
ochrona, mamy mniej roboty. Jadę do bazy, aby skopać dupę przydupasowi. -
Czułam, że powiedział tak, bo wiedział, o kim teraz pomyślę.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Podobno jest lepszy od ciebie.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No tak. - Uśmiechnął się szeroko, po czym odwrócił
się i poszedł w stronę wyjścia. - To już wiesz jak naprawdę się to skończy.</span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Westchnęłam
ciężko. Skoro Neji ruszył na trening, ja poszłam na basen. Pływałam do
upadłego. Odpoczywałam w saunie. Było już dość późno, kiedy znalazłam się w
swoim pokoju. Ułożyłam się w łóżku. Chciałam zasnąć, ale słowa Kacpra nie
dawały mi spokoju. Co on chciał mi powiedzieć? Zgasiłam lampkę i zamknęłam
oczy. Leżałam z jakieś dziesięć minut, nie mogąc zasnąć mimo zmęczenia. Coś
cały czas nie dawało mi spokoju. W końcu zerwałam się z łóżka i pobiegłam do
łazienki. Z kieszeni w spodniach wyjęłam kopertę. Wróciłam z nią do łóżka.
Otworzyłam i przeczytałam krótką wiadomość.</span></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">"Jeśli
Dariusz jest cieniem, to kim jest Jakub?"</span></i></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="371">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Arial",sans-serif;
color:black;}
</style>
<![endif]--><br />
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">* * * * *</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Matko jak ja się cieszę, że chociaż jeden z ostatnio wstawianych rozdziałów, udało mi się napisać z takim zakończeniem jakie chciałam. Muszę jednak dawać sobie nie sztywny termin, a taki przypuszczalny, bo wtedy mam jakby co te kilka dni na dopisanie brakującego tekstu. Nie wiem czy to zakończenie uchodzi za wredne. Według mnie jest odpowiednie :) Jakby co, lincz przyjmę na klatę.</i></div>
</div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm; text-align: center;">
<i>Zgodnie z umową rusza nowa ankieta. Z pierwszej do publikacji wzięłam 3 pierwsze miejsca. To nie jest jakaś reguła i przy kolejnych wynikach mogą być np. 2, a może aż 5. Pewne jest tylko to, że numer 1 będzie, reszta to niestety sprawa zależna od weny, chęci, czasu i takich tam pierdół, jak na przykład ilości słońca wpadającego przez okno dachowe :)))</i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm; text-align: center;">
<i>Co będzie teraz?</i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm; text-align: center;">
<i> Ankieta kończy się 14 lutego o 14:14 :)) Tego dnia pojawi się coś co wybiorę sama z informacją o tym jak będą wyglądać najbliższe publikacje. Myślę, że możemy się wstępnie umówić iż wygrana z ankiety pojawi się np. 1 marca. W czasie od dziś do marca możliwe, że pojawią się też inne wpisy, które wybiorę sama. Warunki będzie tu raczej dyktować moja kapryśna wena. Jeśli idea ankiet się sprawdzi, to zostaniemy przy takim układzie :)</i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-8306062808767097870.post-55540344832950968852017-12-31T18:34:00.000+01:002018-01-24T00:12:20.625+01:00Skorupa Żółwia - Bonus I (część 1)<div class="skorupa" style="margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt;">
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">W pomieszczeniu było słychać jedynie ciche kliknięcia
myszki, oraz jakąś spokojną muzykę w tle. Biuro wyglądało prawie jak obumarłe.
Prawie, ponieważ na jednym z pięter w dalszym ciągu świeciło się światło, co o
godzinie pierwszej pięćdziesiąt cztery w nocy, nie mogło być czymś normalnym. W
dziale mostów to jednak nikogo nie dziwiło. Stało się czymś tak powszechnym, że
mogłoby zacząć uchodzić za namiastkę rytuału. Przy ostatnim z kliknięć dało się
usłyszeć głęboki wdech i wydech. Obito przetarł oczy i przeciągnął się na
krześle. Wstał, a na jego twarzy pojawił się uśmiech, kiedy oczy spoczęły na
kanapie. Spała tam jego jego lepsza połowa. To też już podchodziło pod normalność. Ona
nie potrafiła wytrzymać tak długo na nogach jak on. Dlatego kiedy była
zmęczona, kładła się w jego gabinecie i przesypiała czas, kiedy on pracował.
Oczywiście wielokrotnie proponował jej aby pojechała do domu i tam położyła się
we wygodnym łóżku, ale ona nie lubiła przebywać sama w wielkim, pustym domu.
Będąc tu z nim, mogła nacieszyć oczy jego widokiem, przejrzeć za pomocą
telefonu internet, bądź pomóc mu, jeśli tylko miała w sobie tyle siły. Robiła
to też dlatego, że uwielbiała to jak ją budził i mogła przypilnować, aby
wracając nie zatrzymał się na miejskiej latarni. Raz widziała, jak głowa mu
leci ze zmęczenia i choć sama nie czuła się dobrze, zażądała zamiany miejsc.
Uchiha momentalnie się rozbudził, widząc jak niezdarnie sobie radzi, i od razu
sam nadawał się do jazdy, jakby był świeżutko obudzony. Myślała, że na nią
nakrzyczy, ale on w domu przyciągnął ją do siebie i z uśmiechem na ustach powiedział,
że powinien jej chyba kupić auto, które samo jeździ, w przeciwnym razie będzie
się martwił za każdym razem, kiedy wsiądzie za kółko. Odrzekła mu wtedy, że
takich jeszcze nie ma dopuszczonych do użytku publicznego. On tylko szerzej się
uśmiechnął i kazał jej wyciągnąć wnioski, aby wiedziała, co to dla niej
oznacza. Więcej nie dał jej auta, aby gdzieś pojechała sama. Siadała za kółkiem
tylko wtedy, gdy on był obok i czuwał nad sytuacją. Nie krzyczał, nie pouczał i
choć czasem się krzywił, to swoje rady przedstawiał w postaci żartów. Nie
chciał jej zrazić, a wiedział, że kobiety potrafią w tych kwestiach być bardzo,
ale to bardzo delikatne. Nie wiedział tylko, że to jego obecność tak bardzo ją
stresowała, a ona chcąc wypaść jak najlepiej w jego oczach, popełniała
niedorzeczne błędy, jak na przykład najechanie na krawężnik podczas skręcania w
mało uczęszczanych alejkach. Chciała się wtedy zapaść pod ziemię. Obito w
żartach zgonił winę na projektanta drogowego, który za pewne źle wyrysował kąt
i że gdyby uwzględnił kąt Hyugi, to taka sytuacja nie miałaby miejsca. Szybko
też zmienił temat, na dużo weselszy, przez co Mała się rozluźniła i jechała
dużo lepiej niż chwilę wcześniej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Uchiha potargał sobie włosy i poszedł do łazienki.
Przed powrotem do domu, musiał zrzucić z siebie choć część kawy jaką wypił, aby
nie zasnąć przy smętnych melodiach, które puszczał, odkąd Hinata zasnęła. Gdyby
siedział sam, włączyłby coś mocniejszego. Nie chciał jednak, aby ona się
obudziła. To, że on był popieprzony i tak katował swój organizm, pracując jak
maszyna, nie oznaczało, że i ona miała na tym cierpieć. Dlatego ta część jego,
w której rządziło sumienie, krzyczała na to, że pozwala jej tu zostawać. Ta
druga część cieszyła się jak dziecko z obecności Małej. Ona była lekarstwem na
wszystko i narkotykiem dla duszy. Po skończonej pracy przychodził moment na
obudzenie śpiącej Hyugi. Robił to w różny sposób. Czasem gilgotał jej stopy,
głaskał włosy, muskał skórę na rękach, nogach, całował w usta. Tym razem
stwierdził, że położy się na nią, dociskając do kanapy. Twarz zanurzył w jej
szyi, a czując ruch pod sobą, zaczął całować skórę za uchem. Jęknęła cichutko,
więc on posunął się dalej. Jego usta sunęły po linii żuchwy, aż dotarły do jej
warg. Pocałunek był zachłanny, a oboje tak samo gorliwie angażowali się w
niego. Po dłuższej chwili chciał się oderwać, ale jej uścisk na to nie
pozwolił. Zatrzymała go przy sobie. Kiedy spojrzał w jej oczy, wiedział czego
teraz od niego oczekiwała. Była zbyt nieśmiała, aby otwarcie mu powiedzieć. Zdradzało
ją jednak spojrzenie i ciało. Dłonią przesunął po jej policzku. Powieki jej
opadły, głowa odchyliła się do tyłu, a dłonie mocno zacisnęła na jego koszulce.
Poruszyła biodrami. Uśmiechnął się znacząco. Zastanawiało go, czy zdaje sobie
sprawę z tego, że ocierając się o jego krocze, pobudza jego męskość. Taka
niewinna i taka sprytna, szumiało mu w głowie. Językiem przesunął po jej
odsłoniętej szyi. Zamruczała z aprobatą, a on ściągnął ramiączko bluzki,
zaczynając znaczyć skórę na ramieniu. Dość szybko odkrył jak bardzo lubi, gdy
dotyka ją w tym miejscu. W zadowoleniem zaobserwował, jak jej ciałem wstrząsnął
dreszcz. Właśnie tak odkrył jej słabość. Zawsze reagowała tak samo, kiedy na
cel obierał jej ramiona. Kiedy doszedł do dekoltu, ostatecznie pozbył się jej
ubrania osłaniającego część od pasa w górę. chwile później i on nie posiadał na
sobie już koszulki. Hinata spoglądała na jego odsłonięty tors ze zagryzioną
wargą. Przylgnął ponownie do niej, tak że ich klatki piersiowe się stykały.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- "Z" czy "bez"? - Wyraźnie
zaakcentował ostatnie słowo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Bez. - Tak bardzo zaschło jej w gardle, że
odszepnęła cicho.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">To nie był żaden szyfr, tylko zwykłe pytanie dotyczące
użycia prezerwatywy. Spodobało im się tak bardzo kochanie bez
zabezpieczeń, iż postanowili zdać się na tak zwany kalendarzyk. Obito któregoś
dnia oznajmił, że ona ma pilnować tego kiedy mogą, a on będzie odpowiedzialny
za to, aby w razie potrzeby, zawsze mieć przy sobie foliową paczuszkę. Wyraziła
wtedy swoją obawę, czy aby będzie w stanie to przewidzieć. On spokojnie jej
odrzekł, że to jej ciało i kto jak ona sama, ma wiedzieć to lepiej. Na pytanie:
"Co będzie jeśli się pomylę i zajdę w ciążę?", on ucałował ją w czoło
i odrzekł spokojnie, choć trochę smutno: "Nie musisz się tego obawiać, bo
to się nigdy nie wydarzy." Dopiero, gdy odszedł kawałek dalej i stojąc
tyłem do niej, dodał: "Pamiętaj, że nie jesteś jedyną kobietą z którą
spałem, a jak dotąd nie dostałem żadnej kartki na dzień ojca". Możliwe, że
to był ten moment, kiedy powinni pogadać o wspólnej przyszłości i ewentualnym
potomstwie, ale dziewczynie zabrakło odwagi. W końcu nie powiedział jej
jeszcze, że ją kocha. Możliwe więc nie planował przyszłości z nią, choć
zachowywał się tak, jakby mieli się nigdy nie rozstawać.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jakieś życzenia? - Zapytał w momencie, kiedy rozpinał
guziki przy jej spodniach.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Często zadawał to pytanie, bo liczył, że któregoś dnia
odważy się i zdradzi mu jedną ze swoich fantazji. Nie zapytał czy jakąś ma, bo
to jak pytać pszczołę czy lubi nektar. Seksualne fantazje są czymś normalnym.
Jedne są przyzwoite, drugie wyuzdanie, a czasami to coś absurdalnego, bądź
scena z któregoś snu, ale zawsze jest chociaż jedna. On na przykład chciałby ją
posadzić nagą na swoim firmowym biurku i zadowolić na różne sposoby. Kiedyś
swój plan wprowadzi w życie, ale jeszcze Mała była zbyt nieśmiała i nieświadoma
piękna swojego ciała. <o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Abyś nie przestawał. - Odpowiedziała mu z trudem
zaczerpując powietrze. Jej oddech był nierówny i zbyt płytki.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Uśmiechnął się cwaniacko. Jak mógłby przestać w
takiej chwili? W ogóle nie rozumiał jakim cudem miał wcześnie w sobie tyle
wstrzemięźliwości w stosunku do niej. Nie był pewny, czy potrafiłby się teraz
zatrzymać nawet, gdyby ktoś wszedł do nich i stanął obok. Potem by tego kogoś
rozszarpał, ale teraz nie chciał nawet słyszeć o tym, że czegoś mu nie wolno.
Jedyną osobą jaka mogłaby go powstrzymać, była ona. Tylko, że Mała go nie
chciała powstrzymywać. Ona też się tego domagała i możliwe, że przez mgnienie
nawet bardziej od niego.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Uwielbiał tą chwilę, kiedy byli po seksie. Po porannym
brali wspólnie prysznic, aby przedłużyć chwilę wzajemnej bliskości. Wieczorami
leniwie tulili się do siebie. Wszystko pachniało wtedy inaczej, a serce biło
jak szalone, mimo zakończenia fizycznych zmagań.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Powinniśmy się już zbierać. Na pewno jest bardzo
późno. - Wyszeptał jej do ucha. Sam nie miał ochoty się ruszać, ale nie byli u
siebie, więc nie mogli tu zostać.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jeszcze chwilka, proszę. - Wypowiadając te słowa,
nasunęła jeszcze bardziej na nich koc, który Obito miał na wyposażeniu w razie
czego. Uniosła głowę, by spojrzeć w jego oczy. - Pięć minut.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- I ani minuty dłużej. - Odpowiedział jej z uśmiechem.
Nie mógł jej odmówić, kiedy robiła słodką minkę, przypominającą mu kota ze
Shreka.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Wtuliła się w niego mocniej. Przymknął oczy, by
bardziej skupić się na jej zapachu. Czuł się cudownie, aż za dobrze. Przyjemny
stan przerwało mu szarpnięcie za ramie. Otworzył oczy i nie spodobało mu się to
co dostrzegł. Odruchowo zaciągnął wyżej koc, osłaniając Hinatę i jednocześnie
nie zwracając uwagi na to czy czasem nie odsłania samego siebie. Za oknem było
jasno, a przed nim stał niezadowolony Minoru.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Radzę ci szybko się budzić, bo zaraz będzie tu cały
dział i nie wydaje mi się, abyś chciał być przyłapany przez resztę w takich
okolicznościach.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Kiwnął mu jedynie głową. Minoru zanim wyszedł, wcisnął
na pilocie zasłanianie żaluzji i zamknął drzwi za sobą.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wstawaj, Hyuga. - Obito odezwał się podniesionym
głosem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">To, w połączeniu z jego odsunięciem się od niej,
nieprzyjemnie wyrwało ją ze snu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Coś się stało? - Zapytała na wpół zaspanym głosem.
Nigdy nie budził jej w taki nieprzyjemny sposób.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jest rano. Ubieraj się, zanim ktoś przyjdzie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Rano? To znaczy która? - Zapytała dalej oszołomiona
sytuacją. - Ktoś już jest?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Minoru. On mnie obudził. - Wciągnął spodnie i
podszedł do biurka. Stuknął palcem dwukrotnie w ekranik telefonu. – Kurwa! Jest
ósma trzydzieści siedem. Ubieraj się szybko, proszę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Może po prostu pomyślą, że przyszliśmy wcześniej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Mało wiesz o facetach. Nie każdy, ale część z nich
na pewno zauważy, że masz te same ciuchy co wczoraj. - Podszedł do swojej
szafki i wyciągnął świeżą koszulę. Potem złapał za kluczyki i dokumenty. - Jedź
do domu i doprowadź się do porządku. - Włożył jej w dłonie trzymane przedmioty.
- Jakby kto pytał, to miałaś coś do załatwienia z rana, dlatego mnie
przywiozłaś do biura i pojechałaś w swojej sprawie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Czemu nie pojedziesz ze mną?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Bo muszę tu być o dziesiątej, a nie zdążymy do tego
czasu wrócić.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To nie ma sensu. Nawet jeśli ktoś domyśli się
prawdy, to przecież oczywiste, że sypiamy ze sobą. - Ubrana stała już z
dezaprobatą patrząc na jego poczynania.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie zmuszę cię. Nie chcę jednak, aby ktoś mówił, że
zostajesz tu tak długo tylko dlatego, aby się ze mną pieprzyć. Nie chcę też, by
podważano twoje zaangażowanie w pracę. Nawet jeśli w tym dziale nie padnie
żadne złe słowo na twój temat, to nie wiadomo jak to będzie w innych. Plotki
się roznoszą szybko. Jeśli ktoś cię obrazi, będę się musiał z nim bić, by
odszczekał obelgi. Chcesz tego? - Zapytał lekko podenerwowany.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ja chcę tylko ciebie i nie obchodzi mnie co inni o
mnie powiedzą. - Uśmiechnęła się do niego ciepło. - Pojadę tylko dlatego, że
nie chcę abyś bił się z innymi z mojego powodu. - Wiedziała, że z tym biciem to
nie mówił na poważnie. Jego lekki uśmiech w połączeniu z uniesioną brwią,
potwierdzał jej przypuszczenia. Obito straszy, ale ma wystarczająco duży zasób
słów i argumentów, aby nie uciekać się do użycia siły. - Coś chciałbyś z domu?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Czyste majtki i... jestem trochę głodny. - Podrapał
się w tył głowy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Załatwione. - Zasalutowała mu i wyszła.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Nieśmiało uśmiechnęła się do Minoru. Wychodząc na
korytarz zdecydowała się na pójście schodami. W ostatniej chwili minęła windę i
doszła do klatki schodowej, kiedy cichy dźwięk zasygnalizował, że metalowe
drzwi windy się otworzyły i wyszły z niej dwie dyskutujące ze sobą osoby.
Przylgnęła do ściany, oddychając ciężko i mając nadzieję, że nikt jej nie
zauważył. Po stopniach schodziła ostrożnie, z lekką przesadą. Gorzej było z
wyjściem z biura, aby nikt jej nie zauważył. Pomyślała, że gdyby Obito z nią
był, to mogłaby wyjść tylnym wyjściem. Przypomniała sobie jednak, że ma jego
klucze do auta, a to przy nich jest kluczyk do wymienionych drzwi. Kiedy
chciała włożyć klucz do zamka, one otworzyły się. Stanął w nich Itachi, tak
samo zaskoczony jak ona.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dzień dobry. - Rzucił, przerywając ciszę i
niezręczną sytuację.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dzień dobry. - Odpowiedziała nieśmiało, nie patrząc
mu w oczy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Z tego co wiem, tylko dwie osoby posiadają klucz do
tego zamka i jedną z nich jestem ja. - Rzucił spokojnym tonem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co to za laska, co się wymyka z biura z samego rana?
- Do uszu obojga doszedł melodyjny, kobiecy głos.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata podniosła głowę i przyjrzała się dziewczynie.
Była piękną, długonogą blondynką. Miała niezwykle niebieskie oczy, o odcieniu
rzadko spotykanym. Wysportowana, ale jednocześnie bardzo kobieca. Ubrana dość
zwyczajnie, a mimo tego wyglądało, że ubrania są skrojone dla niej. Dodatkowo
to dziwne uczycie, gdy się na nią patrzyło, tak jakby ją znała, choć mogłaby się
założyć, że spotkała ją pierwszy raz w życiu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Poznacie się innym razem i w innych okolicznościach.
Hinata najwyraźniej się gdzieś śpieszy, a my też nie mamy zbyt dużo czasu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Racja. Ruszajmy, bo ja zaraz muszę wychodzić, więc
mamy góra godzinę. - Blondynka przecisnęła się przodem i zaczęła wchodzić po
schodach.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Myślałam, że ty i... - Hyuga nie dokończyła, bo
zaschło jej w ustach na myśl, że Itachi wykorzystał Andy i teraz spotyka się z
idealna blondynką.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie wyciągaj pochopnych wniosków, Hinato. - Odrzekł
spokojnie, aczkolwiek dosłyszała w jego głosie naganę. - Radziłbym ci też nie
patrzeć na nią z taką wrogością, bo możliwe, że stanie się członkiem rodziny
Uchiha i będziesz ją dość często widywać. Lecz póki na jej palcu nie pojawi się
pierścionek, zachowaj dla siebie fakt, że kiedykolwiek ją tu widziałaś. Mogę na
ciebie liczyć?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak. - była mu to winna. Zrobił dla niej wiele
dobrego. - A co z Andy? - Wypaliła zanim zdołała się ugryźć w język.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Andy to zupełnie inna sprawa. - Uśmiechnął się i
może powiedziałby coś więcej, ale z góry schodów słychać było nawoływania.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Itaś, idziesz? Dasz jej buzi innym razem, teraz twój
czas należy do mnie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Już idę. - Odpowiedział blondynce. - To do
zobaczenia później. - Zwrócił się do Hinaty i odszedł.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Nie pomyślała o nim dobrze. usiadła na schodach i
chwilę zastanawiała się co to ma oznaczać. Po biurze rozeszło się jak tornado,
że prezes spotyka się ze szwagierką Minoru. Niektórzy nawet dokuczali czerwonowłosemu że
teraz dostanie od Itachiego podwyżkę, aby on mógł przypodobać się nowej
rodzinie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Minoru nic nie mówił, ale widać było, ze nie do końca
mu się to wszystko podobało.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata chwilę siedziała na jednym ze stopni, kiedy doszedł
do niej dźwięk telefonu. Na wyświetlaczu pojawiło się imię Obito. Odebrała,
starając się zachowywać normalnie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Słucham.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Coś się stało? - Jego głos był dość niespokojny.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie, skąd ten pomysł?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Wyszłaś prawie pół godziny temu, a auto dalej stoi
na swoim miejscu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Skąd to wiesz? - Była zaskoczona zarówno tą
informacją, jak i faktem, że minęło już tyle czasu. Widocznie ostrożność jaką
podjęła była zbyt przesadzona.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Mam dostęp do kamer.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Aha. - W sumie nie powinno to ją zaskoczyć. Był
Uchiha, a ta firma należała do jego dziadka. Chociaż właściwie teraz ta firma
należała po części też do niego.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To co się dzieje? - Tym razem nie było już troski w
głosie. Można było dosłyszeć bardziej zniecierpliwienie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Pomyślałam, że jeśli chwilę poczekam, to nikt mnie
nie zauważy. - Wytłumaczyła się nadciągając trochę fakty.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Już wszyscy są w biurze, więc możesz być spokojna.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dobrze, to idę. Już właściwie jestem na parkingu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hyuga, - Chwilę się wstrzymał. Nie chciał jej
pouczać, ani dawać kazań, ale musiał coś powiedzieć - jedź ostrożnie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dobrze. Postaram się nie zarysować ci auta.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dobrze wiesz, że nie to mam na myśli.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Więc co? - Zapytała licząc na szczerą odpowiedź.
Doszła do samochodu i rozejrzała się po parkingu. Dostrzega najbliższą z kamer
i zaczęła w nią patrzeć licząc, że on ją właśnie teraz obserwuje.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Kiedy się denerwujesz, stresujesz innych kierowców
na drogach. Jeszcze któryś z nich dostanie zawału.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Słysząc jego wesoły ton miała ochotę się uśmiechnąć,
choć było jej też smutno.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jak to miło, że martwisz się o innych kierowców, a
ja przez chwilę pomyślałam, że zależy ci na moim bezpieczeństwie. - Puknęła się
w głowę, jakby chciała wybić sobie z głowy tą myśl. - To ruszam, bo nie dotrę
do południa. Pa. - Nic mu nie dała odpowiedzieć, tylko się rozłączyła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">W samochodzie kliknęła na przycisk z numerem dwa.
Obito zapisał ustawienia fotela i lusterek pod nią, twierdząc, że drugi raz nie
będzie się w to bawił. Nawet nie pytał co ona na to, bo skoro siadała za
kółkiem jego auta, to czemu miałby tego nie zrobić? Na takiej samej zasadzie
kupował rzeczy do domu. "Jeśli czegoś potrzebujesz, to powiedz. Skoro tu
mieszkasz, masz się tu czuć tak swobodnie, jakby to był też twój dom."
Powiedział jej to, a później wcisnął jedną z kart, bo wspomniała, że przydałaby
się szafka w sypialni, na niektóre z jej drobiazgów.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata była przekonana, że Obito miał na myśli właśnie
to, że martwi się o nią, bo ona nie jest za dobrym kierowcą. Wiedziała, ale
chciała to usłyszeć. Wcześniej wydawało jej się, że to nie takie ważne, że
czyny wystarczą. Teraz jednak nie była taka pewna. Zanim zapaliła silnik, jej
telefon obwieścił nadejście smsa. Spojrzała na telefon.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">OBITO: Możesz nawet skasować to auto, mam gdzieś to co
się z nim stanie, ale zadrap sobie chociażby paznokieć, to przekonasz się, jaki
jestem gdy się złoszczę. Daj znać jak dojedziesz do domu i gdy będziesz
wyjeżdżać.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Westchnęła i odłożyła telefon. Nie była przecież zła
na Obito, tylko na dzisiejszą pobudkę i Itachiego. Może nawet nie tyle zła, co
rozczarowana. Skoro tak idealny mężczyzna jak Itachi spotykał się z kilkoma
dziewczynami w tym samym czasie, to czy to normalne i powszechne? Czy Obito też
mógłby tak postępować, gdyby nie spędzała z nim każdej chwili? Nie była bojową
osobą, ale gdyby jakakolwiek dziewczyna pojawiła się w życiu Obito i chciała go
jej odebrać, to chyba wydrapałaby jej oczy. Po tym co przeszła, nie odpuściłaby
tak łatwo. Nie poddawała się, aby go zdobyć, a teraz nie poddałaby się, bo nie
wyobrażałaby sobie, że mogłaby go stracić.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Koło dziesiątej na drogach nie ma zbyt dużego ruchu,
to też Mała bez problemu dojechała do domu. Dopiero gdy stanęła w łazience i
zobaczyła jak wygląda, podziękowała w myślach Obito, że ją tu przysłał. Włosy
miała w nieładzie, ubrania wygniecione, a w niektórych miejscach ubrudzone. Jej
zapach też nie powalał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">W dodatku rozmazał się jej lekko makijaż. Żaden z
kolegów z pracy nie pomyślałby o niej dobrze, gdyby ją taką zobaczył. Uchiha
miał również rację w tym, że zaczęłyby się jakieś plotki po czymś takim. W
końcu jej koledzy z pracy często lubili sobie dogryzać, a mieliby przegapić
taką okazję? Oni nie traktują tego jakoś złośliwie, ale zdarza się, że
przesadzą i niektóre z tekstów mogą zranić.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Usiłując doprowadzić się do porządku, stwierdziła, że
faceci to jednak mają lepiej. Obito wystarczy, że przejedzie ręką po głowie i
włosy już ma w swoim charakterystycznym nieładzie, bez poprawiania. Nie maluje
się, więc nie musi się bać, że pod oczami ma czarne ślady od tuszy, jeśli
wieczorem go nie zmyje. Może też założyć tą samą koszulę co dzień wcześniej, no
bo ma po kilka takich samych i o ile nie jest zbyt mocno wygnieciona bądź
brudna, to ciężko odróżnić noszona od świeżej. No i nikt mu nic nie powie, bo
jest szefem, który może bardzo dużo w tej firmie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Starała się ogarnąć w miarę szybko. Zrobiła też
kanapki na śniadanie dla swojego mężczyzny. Co do obiadu, postanowiła kupić coś
po drodze. Wszystko zajęło jej sporo czasu, ponieważ zajrzała jeszcze do
cukierni. Do pracy dotarła dopiero przed dwunastą. Mało kto zwrócił uwagę na
jej przyjście. Minoru powiedział ciekawskim, że miała coś do załatwienia, a
żadnego z nich nie interesowało szczególnie co to mogło być. Bardziej
zaskakujące okazało się pojawienie Obito z samego rana. Jednak takie sytuacje
zdarzały się, gdy Uchiha miał spotkanie, albo jakiś ważny projekt, to też
większość założyła, że tak po prostu jest. Koło dziesiątek do działu mostów
weszło dwóch mężczyzn w garniturach z czarną teczką. Minoru powitał ich i
zaprowadził do pokoju szefa. Żaluzje pozostały zasłonięte. Obito wiedział, że
przy poważnych rozmowach, jego goście czują się o wiele swobodniej, gdy nie
patrzy nikt na nich z tyłu, dlatego nie odsłaniał widoku na swoich pracowników.
Minoru wprowadził gości do środka i zaproponował kawę. Zebrał zamówienia, po
czym udał się do pomieszczenia gospodarczego. Trójka mężczyzn zasiadła przy
biurku. Kiedy rudowłosy wrócił, rozłożył kawę, cukier oraz mleko, wyraźnie
unikając wzroku swojego szefa. Brunet zaklął w duchu. Nietypowe zachowanie
podwładnego musiało być spowodowane tym, co widział po przyjściu do firmy. Nie
wróżyło to nic dobrego. Postanowił jednak skupić się na rozmowie. Po godzinie
zaczął się nieco denerwować. Wyciszył telefon, ale zerkał na niego, obserwując,
czy pali się zielona dioda sygnalizująca nadejście smsa. Czekał na wiadomość od
Małej, a świadomość iż takowa nie nadchodzi zaczęła go niepokoić. Rozmowy skończyły
się dopiero o dwunastej trzydzieści. Gdy wstawał, chwycił telefon w dłoń i
dyskretnie wsunął do tylnej kieszenie spodni. Odprowadzając gości, szedł z
mocno bijącym sercem. Myśl, że wyjdzie i nie zobaczy jedynej kobiety mostowca w
dziale, napawała go lękiem. Już raz stracił bliska osobę w wypadku
samochodowym. Drugiej takiej straty by nie przebolał. Pamiętając jak powinien
się zachować, przepuścił dwóch mężczyzn przodem. Sam wychodząc, od razu zerknął
na lewo. Była tam. Siedziała przy biurku tak, jakby nic się nie stało. Cała,
zdrowa i bez widocznych zarysowań. Odetchnął z ulgą. Był spokojny jednak tylko
przez chwilę. Kiedy winda zamknęła się, a z jego oczu zniknęła dwójka
dzisiejszych gości, Obito wyciągnął szybko telefon. Tak jak myślał, nie znalazł
żadnej wiadomości. Schował elektroniczne urządzenie i podszedł do biurka swojej
dziewczyny. Obiema dłońmi uderzył z impetem w stolik Hinaty, pochylając się nad
nią. Dziewczyna podskoczyła. W oczach bruneta dostrzegła złość, podobną do tej,
jaką widziała, gdy zrobiła błąd w projekcie. Wtedy dostała paskiem po tyłku.
Przypominało jej się jak ją wtedy zapiekło i aż czuła ból towarzyszący tamtej
chwili.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hyuga, - wysyczał przez zęby, potęgując nieprzyjemne
wrażenie - czyżby popsuł ci się telefon? - Nie krzyczał. Mówił cicho, nie
żałując złowrogiego tonu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie, działa... - Wykrzywiła usta w dziwnym grymasie.
Nie napisała, kiedy dojechała do domu. Nie dała też znać, że wyjeżdża. -
Zapomniałam.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Następnym razem mam ci wiązać nos na kokardkę, abyś
pamiętała? - Zapytał nieco spokojniej, choć dalej z gniewną miną.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przepraszam. - Wypowiedziała cicho, pochylając
głowę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Nic jej nie odpowiedział. Odepchnął się od blatu
kołysząc stolikiem i poszedł do siebie. Dziewczyna chwilę siedziała,
zastanawiając się jak powinna się zachować. Mogłaby przeczekać jego wzburzenie.
Już zdążyła zauważyć, że kiedy złość mu przechodzi, odsłania żaluzje, a kiedy
jest wściekły odcina się od reszty działu. To jak ostrzeżenie: "Lepiej tu
nie wchodź." Jak dotąd parę razy udało jej się go uspokoić swoją
obecnością. Wystarczyło, że przytuliła się do niego. Czuła wtedy jak jego
oddech staje się spokojniejszy i a ciało się odpręża.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hinata! - Przyciszonym głosem, z głębi stali odezwał
się Kenji. W dziale zajmował się głównie liczeniem statyki, przez co ostatnio
miał masę roboty. - Weź go jakoś udobruchaj. Chcę dziś wcześniej wyjść, a nie
powinienem, więc musi być w dobrym humorze, by się nie rzucać.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Pokiwała mu głową, choć nie była przekonana czy to
dobry pomysł.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Właściwie to czemu się złości? Od rana zachowuje się
jakby miał sraczkę. - Sho wtrącił się do rozmowy. - Nawet się nie przywitał,
tylko burknął coś przelotnie. - Hinata i Minoru nic nie odpowiedzieli. To co
wydarzyło się rano powinno zostać tajemnicą. Mała w końcu wstała. Wzięła ze
sobą paczkę i poszła do pokoju za szklaną ścianą. Zamknęła cicho drzwi. Obito
siedział oparty na kanapie. Głowę odgiął do tyłu, przez co wystawała mu z tyłu.
Oczy skrył pod powiekami.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Mam dla ciebie śniadanie. - Korzystając, że Obito to
łasuch, warto było zacząć od czegoś związanego z jedzeniem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Zamknęłaś drzwi?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To co masz do jedzenia? - Spojrzał na nią jednym
okiem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Kanapki. - Prychnął z rozczarowaniem. - Za to na
drugie śniadanie kupiłam ci pączki.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Na to zareagował z większą aprobatą.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jest południe, więc bardziej czas na drugie
śniadanie, niż na pierwsze. Kanapki mogą zostać na podwieczorek.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Podeszła bliżej i podała mu paczkę z cukierni. Złapał
ją za rękę i wciągając na swoje kolana, tak aby siedziała przodem do niego.
Palcem przesunął po jej dolnej wardze.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie chcę cię kontrolować. Nie chodzi mi o to gdzie
jesteś, tylko o potwierdzenie, że nic ci nie jest. Rozumiesz? - W jego głosie
nie było już złości.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Rozumiem. Kompletnie wyleciało mi z głowy, że mam do
ciebie napisać. Myślałam, że jeśli się pospieszę, to będzie dobrze. Nie złość
się na mnie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Już mi przeszło. - Przyciągnął ją bliżej siebie i
pocałował. Nie opierała się.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Potrzebował tego. Namacalnego dowodu, że nic jej się
nie stało i dalej wszystko jest tak jak być powinno. Wtuliła się w niego mocno.
W głowie powstała myśl: "On by mi tego nie zrobił. Nie zaczął by się
spotykać z inną za moimi plecami."<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Chętnie bym cię tu zatrzymał, ale czeka mnie dziś
dużo pracy. - Odezwał się lekko zachrypniętym głosem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Jeszcze chwila. Pięć minut i sobie idę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Hmmm. - Zaśmiał się cicho do jej ucha. - Za bardzo
ci pobłażam, a potem pięć minut przeradza się w całą noc i sporą część poranka.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To jednorazowy przypadek. - Zrobiła skruszoną minę.
Oddałaby wiele, aby takie chwile jak ta trwały dużo dłużej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Przyłożył dłoń do jej policzka. Kciukiem przesunął po
jej dolnej wardze.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Przyjdzie czas, że dam ci dużo więcej niż pięć
minut, ale nie dziś. - Jedynie delikatnie ją cmoknął w usta, po czym zaczął się
podnosić, przymuszając ją do tego samego. - Przywiozłaś mi majtki?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak. - Z siatki z jedzeniem, wyjęła mniejszą
paczuszkę z jego bielizną.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- To dobrze, bo suwak od spodni drapie mnie po
jajkach.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Uniósł brew, a na jego ustach pojawił się figlarny
uśmieszek. Był pewny, że nikt teraz nie odważy się wejść do środka, dlatego bez
skrępowania zdjął spodnie, dowodząc, iż zamówiona bielizna była mu bardzo
potrzebna. Hyuga z rumieńcami na policzkach zatapiała oczy w jego poczynaniach.
Lubiła go obserwować, a on znajdował przyjemność w jej zachowaniu, kiedy się
rozbierał. Sprawiała, że czuł się atrakcyjny tak jak kiedyś. <o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Zanim wyszła, odsłonił całą ścianę, ponownie widząc
wszystkich swoich pracowników. Uśmiechnęła się do niego, a on odpowiedział jej
tym samym. Ewidentnie nie był zły. Hinata zadowolona z siebie, zasiadła przed
swoim komputerem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dzięki, Hinata. - Dobiegł ją przyciszony głos Kenjiego.
- Jesteś zajebista.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Szybko ci poszło. Dobrze mieć w drużynie kogoś, kto
potrafi uspokoić szefa. - Sho posłał jej oczko, a inni przywtórzyli mu,
podpisując się pod jego słowami.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<br /></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Obito zajrzał do umowy jaką właśnie zawarł z dwójką
mężczyzn. Podrapał się po głowie. Nie było żadnych szans, że się wyrobią na
czas przy aktualnym stanie zatrudnienia. Mógłby podzielić się pracą z innymi
działami, ale to nie było dobre rozwiązanie na dłuższą metę. Uniósł głowę i
chwilę przyglądał się swojej dziewczynie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Dałbym radę, ale wtedy... - urwał swoją przyciszoną
wypowiedź, po czym dodał prawie bezgłośnie - nie będę miał dla ciebie czasu. - Podniósł słuchawkę telefonu i
wybrał numer wewnętrzny do swojego asystenta. - Potrzebne mi plany wydatków na
ten rok i pula jaka została przeznaczona na rozwój firmy. Dasz radę załatwić mi
to jak najszybciej? - Zapytał bez jakichkolwiek wstępów.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Już idę. - Minoru odłożył telefon, bez pytania po co
mu to.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">W dziale inwestycji przywykli do widoku
czerwonowłosego mężczyzny z działu mostów. Pierwszy raz, kiedy tu przyszedł,
odmówiono mu udzielenia jakiejkolwiek informacji. Prosił, ale nic nie wskórał.
Wrócił do Obito, przepraszając, że mu się nie udało. Uchiha spojrzał na niego
spode łba, po czym podniósł się i zabrał ze sobą swojego pracownika. Wpadł do działu
inwestycji jak burza. Stanął na środku i gwizdnął tak głośno, że każdy zwrócił
na niego uwagę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Szanowne panie i panowie, - zaczął nonszalancko -
ten chłopak - dłonią uderzył w ramię swojego pracownika, nieco zbyt mocno, bo młody
mężczyzna lekko ugiął się od ciężaru uderzenia - to Minoru, mój asystent. Jak
go po coś tu wysyłam, to liczę, że mi to przyniesie. Dziś nie będę pytał, kto
mu odmówił udzielenia informacji. Za drugim razem zapytam, a wtedy przyjdę tu i
pogadam w cztery oczy z tą osobą. Od razu ostrzegam, że mój czas jest cenny,
więc każde pięć minut stracone bez sensu w tym dziale, odbiję sobie na premii
osoby odpowiedzialnej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie masz takiego prawa. - Odrzekła mu główna
księgowa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak myślisz? - Podszedł do niej i zmroził ją swoim
uchihowskim spojrzeniem. - Chcesz się o tym przekonać? Może naskarż na mnie do
prezesika.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- On ma kryminalna przeszłość, dlatego nie możemy...<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak? - Odrzekł z chytrym uśmieszkiem na twarzy.
Wiedział, że to o to właściwie chodziło. Już na starcie skreślili Minoru, bo
był karany. - To się nazywa przewrotność losu. Ty go potępiasz za to, za co ja
go szanuję. Masz go traktować jak każdego z asystentów szefów działu, a nawet
lepiej. Zrozumiałaś? - Spojrzenie miał groźne, przez co zdawał się dużo większy
i straszniejszy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tak. - Kobieta skuliła się nieco w sobie, choć
starała się w dalszym ciągu grać odważną.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- No to super. - Obito klasnął w dłonie, a jego twarz
przyodział uśmiech. Podszedł do Minoru, potargał mu włosy. - To przynieś mi to
co chciałem, a ja skoczę po piąta kawę tego dnia. Gdyby koś ci powiedział coś
niemiłego, wal do mnie jak w dym.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Wyszedł, a w dziale rozeszły się jedynie szepty na
temat zaistniałej sytuacji.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Od tamtego czasu minęło kilka lat, a panie z
inwestycji i księgowości zdążyły się przekonać, że Minoru to miły mężczyzna,
który jest bardzo uprzejmy, pomocny i konkretny. Za każdym razem, kiedy
potrzebne były jakieś papiery z działu mostów, dostarczał je na czas i w
kompletnej formie. Na jego widok szczególnie jedna z dziewcząt bardzo szeroko
się uśmiechała. Wiedziała, że jest już żonaty i świata poza swoją żoną nie
widzi, ale miło było jej z nim rozmawiać. Udzieliła mu wszelkich potrzebnych
informacji. Wydrukowała potrzebne dokumenty i z szerokim uśmiechem,
odprowadziła do wyjścia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Minoru przed wejściem do szefa, wziął głęboki oddech.
Czuł się głupio po tym czego był świadkiem, choć to właściwie nie była jego
wina. Wiedział, że zrobił dobrze budząc ich, ale mimo tego nie dawało mu to
spokoju. Zastanawiał się czy powinien przeprosić, albo coś innego zrobić. Nie
wiedział jak ma spojrzeć w oczy szefa, który już nie raz udowodnił jaki jest
wrażliwy na punkcie Hinaty. Zapukał przed wejściem, co było czymś nowym,
zwłaszcza, że Obito był sam i czekał na te papiery.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Mam to, o co prosiłeś. - Położył przed nim dokumenty
przegotowane przez księgową, nie podnosząc wzroku. - Gdybyś... będę u siebie. -
Wyszedł przyspieszonym krokiem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Kurwa. - Burknął Uchiha. Wiedział, że tak się nie da
pracować.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Obito wyszedł z biura dziarskim krokiem<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Minoru, wstawaj! - Rzucił rozkazującym tonem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Czerwonowłosy wstał, lecz zanim zdążył o cokolwiek
zapytać, na jego twarzy wylądowała pięść szefa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Teraz jesteśmy kwita?<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Minoru siedział na podłodze. Podniósł wzrok na szefa i
lekko się uśmiechnął, po czym kiwnął mu głową. Uchiha odwrócił się, ale
przystanął jeszcze na chwilę, gdy usłyszał głos asystenta.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Obito, ja bym ci przywalił mocniej.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nie kuś losu, chłopcze. - Rzucił za siebie z
rozbawieniem, po czym poszedł do swojego biurka.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Ja pierdziu... coś ty mu zrobił? - Zawołał Sho.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Tylko mi kurwa nie mów, że ty też chciałeś wcześniej
wyjść z pracy. - Lekko załamany odezwał się Kenji, tracąc nadzieje, na
wykonanie swojego dzisiejszego planu dnia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Hinata podeszła do Minoru z chusteczką.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Co się stało? - Zapytała przyciszonym głosem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">- Nic. - Odpowiedział Minoru z lekkim uśmiechem na
twarzy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Chciała mu pomóc, ale on stwierdził, że da sobie sam
radę. Z ust starł wierzchem dłoni strużkę krwi, jaka pociekła z rozciętej
wargi. Poszedł do łazienki, aby się ogarnąć, a reszta dyskutowała o tym co
mogło się wydarzyć. Hinata nie brała udziału w dyskusji. Przez szybę
obserwowała swojego chłopaka, nie rozumiejąc co się właściwie stało. Obito bywał
porywczy, ale nigdy nie widziała, aby zaatakował kogoś. Owszem, miała okazję
obserwować go jak wyżywał się na worku bokserskim, a skoro jednym ciosem
potrafił powalić Minoru, to co zrobiłby mu, gdyby zaatakował swojego pracownika
tak jak podczas treningu? Musiał być bardzo silny i choć znała go od roku,
mieszkali ze sobą kilka tygodni, to w dalszym ciągu tak mało o nim wiedziała.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin: 9.6pt 0cm;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div class="Normalny1" style="line-height: normal; margin-bottom: 9.6pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 9.6pt; mso-para-margin-bottom: .8gd; mso-para-margin-left: 0cm; mso-para-margin-right: 0cm; mso-para-margin-top: .8gd; text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">* * * * *</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Moi kochani czytelnicy. Dziękuję Wam, że dalej tu zaglądacie. Za wszystkie słowa, które piszecie w komentarzach pod postami. To, że dalej coś piszę i tu publikuję, to wyłącznie Wasza zasługa. Przepraszam, że tak wiele razy Was zawodzę. Może przyjdą jeszcze czasy, kiedy będę miała więcej wolnych chwil na przelewanie moich myśli i pomysłów w słowo pisane. Może np.: na emeryturze, podobno wtedy jest dużo wolnego czasu. Tylko to jeszcze bardzo duuuuużo lat :))) Tak poważnie, to mam nadzieję, że będzie dużo lepiej.</i><br />
<i>Przy okazji życzę Wam spełnienia marzeń w Nowym Roku. Niech będzie lepiej niż w poprzednim roku.</i><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i></div>
</div>
Annzwillhttp://www.blogger.com/profile/06161475607428363647noreply@blogger.com10