Skorupa Żółwia - Rozdział 2

Obito nie znalazł żadnego zadania dla Hinaty. To dzięki Minoru miała zajęcie każdego dnia. Uczyła się programu, języka technicznego, pomagała mu w jego obowiązkach. Czasami któryś z kolegów z pracy próbował ją poderwać. Jeden z odważnych usiadł na rogu jej biurka i flirtował. Obito uniósł wzrok i spojrzał na parkę. Gdy zrobił to pół godziny wcześniej widział to samo. Nie podobało mu się, że nowa rozprasza jego pracowników. Mogli się umówić po pracy. Aby skończyć tą przerwę, złapał za piłkę do siatki i rzucił w szybę. Szkło nie pękło, ale dźwięk uderzenia zwrócił uwagę wszystkich. Hinata i chłopak, który ją zagadywał zlękli się najbardziej. Ona jedynie podskoczyła, a on spadł z biurka na podłogę. Uchiha wyskoczył z biura i spojrzał na obu z durnym uśmieszkiem.

- Praca to nie miejsce na amory.

- Ja chciałem tylko lepiej poznać koleżankę, aby milej nam się pracowało. Mógłbyś zorganizować spotkanie integracyjne. Gdy ktoś nowy przychodził do pracy, zawsze tak zrobiłeś. - Chłopak który wylądował na ziemi, starał się wyratować z sytuacji.

- Może masz rację. Pomyślę nad tym.

Hinata czuła się zawstydzona, ale miała dobre nadzieje. Na takiej imprezie mogłaby lepiej poznać zespół i swojego przełożonego. Chciała w końcu dostać prawdziwe zajęcie jak inni.

Obito ogłosił miejsce i termin spotkania. Dla każdego miał strój. Hinata dostała taki sam jaki miał czerwonowłosy asystent. Oboje byli podobnej postury, więc Obi założył, że będzie dobry. Mimo nie najgorszych chęci, strój wisiał na dziewczynie. Nie narzekała. Integracją miał być mecz piłki nożnej. Uchiha był dobry w organizacji męskich wypadów. Jeśli laska stwierdzi, że to nie dla niej, to niech szuka miejsca w innym biurze. Hyuga starała się robić dobrą minę do złej gry. Nie znała zasad, ani nie wiedziała co ma robić. Raz oberwała piłką w plecy, co powaliło ją na trawę. Minoru pomógł jej wstać. Zalecił też, aby stała na uboczu. Na boisku rządziły dwie osoby. Obito i Sho byli najbardziej wysportowani. Oni też najczęściej byli przy piłce. Po meczu całą ekipą udali się do baru. Obito zamówił prywatną loże. Dziesięciu facetów i jedna kobieta. Hinata była zaskoczona całą grupą, ale najbardziej zadziwiał ją przełożony. Był wybitnym projektantem, znakomitym sportowcem, a teraz okazało się, że jest także duszą towarzystwa. Było tylko jedno ale. Cały czas zachowywał się jakby miał na nią alergie i nieustannie unikał nawet kontaktu wzrokowego z nią.

Po dwóch miesiącach Obito wezwał do siebie asystenta. Kazał mu skserować dziewięć razy kartkę formatu A3. Gdy to zrobił, Obi oryginał odłożył na swoje biurko, a z resztą kartek wyszedł na salę.

- Mam dwa bilety na mecz otwarcia. Jeden jest dla mnie, a drugi dla jednego z was. - Zamachał wspominanymi biletami. - Aby go dostać wystarczy rozwiązać jak najlepiej zadania przygotowane przeze mnie. Każdy oprócz kartki dostanie także numerek. W ten sposób nie będę sugerował się nazwiskiem, a wy macie równe szanse.

Przeszedł się po sali. Testy i numerki otrzymali wszyscy mężczyźni. Wytłumaczył im też gdzie mają wpisać swoją cyfrę. Do Hinaty nie podszedł. Całkowicie ją olał. Zrobiło jej się przykro, choć wiedziała, że nie ma szans w osobami doświadczonymi.

- Minoru, za pół godziny przejdź się po sali, zbierz kartki i mi je przynieś.

Jego asystent spełnił prośbę przełożonego. W sali rozbrzmiały dyskusje na temat poprawności rozwiązań. Obito spodziewał się, że tak będzie, dlatego kazał zamknąć drzwi. Od dwóch tygodni miał też zasłonięte rolety na tyle, aby nie widzieć koleżanki za szybą. Ciągle jej obecność mu przeszkadzała. Wziął się za sprawdzanie, aby jak najszybciej mieć to z głowy. Po godzinie wyszedł ze swojego biura.

- Pierwsza i najważniejsza informacja głosi, że bilet miał być wyłącznie zachętą. Mam ambitny i ciekawy projekt, do którego póki co potrzeba mi jedna osoba. Ten z was który wygrał, pojedzie ze mną na mecz otwarcia i będzie uczestniczył w tworzeniu czegoś wyjątkowego. Czas na wyniki. Numery jeden, trzy, cztery i dziewięć, masakra! Chyba zacznę dokładniej sprawdzać wasze rysunki, o ile dowiem się kim jesteście. - Zgniótł kartki i rzucił na biurko Minoru. - Ósemka, gratulacje, byłeś blisko. Tych co nie wymieniłem nie jest źle, ale bilet dostaje piątka. Który jest tym szczęśliwcem?

Każdy zaczął rozglądać się, ale żaden nie wstał.

- No tylko mi nie mówcie, że mamy tchórza w szeregach. Piątka, wstawaj i czym prędzej do mnie.

Dwie osoby zaczęły się podśmiewać pod nosem, a Uchiha obserwował tylko to co działo się przed nim.

- To ja. - Słabym głosikiem odezwała się osóbka za nim.

Obito spojrzał na dziewczynę i zastanawiał się co ona od niego chcę. Ona wyciągnęła dłoń, a na niej miała kółko z cyfrą pięć w środku.

- Żarty sobie ze mnie robisz?

- Oddałem jej moją kartkę i cyfrę. Nie lubię siatki, więc nie korciła mnie wygrana.

Obito wbił wściekłe spojrzenie w asystenta. Jak mógł mu to zrobić? Pogniótł kartkę należącą do dziewczyny, rzucił za siebie i zaczął iść w stronę swojego biura.

- Zdrajca! - Rzucił jedynie za siebie przed trzaśnięciem drzwiami.

Obito wszedł do pokoju tylko po to, by zabrać kluczyki od auta, po czym wyszedł z firmy. Musiał ochłonąć. Nie zakładał opcji, że będzie współpracował z Hyugą.

Przez kolejne trzy dni nie było żadnego odzewu w sprawie projektu i meczu. Obito siedział za zamkniętymi drzwiami, a rolety w pokoju zasłaniały każdy skrawek szklanej ściany. Minoru wchodził do szefa tylko na chwilę i choć chciał coś od niego wyciągnąć, to za każdym razem był spławiany. Uchiha zawsze tłumaczył się w ten sam sposób. Potrzebował spokoju i ciszy, aby zagłębić się w temat nowego projektu. Reszta siedziała cicho. Wkurzony szef miał dziwne pomysły i lepiej było mu nie zajść za skórę.

Był piątek, gdy Obito wchodząc do biura odsłonił całą ścianę. Każdy z pracowników spoglądał zastanawiając się, czy to oznacza poprawę humoru szefa. Najbardziej przejmowała się Hinata. Zdawała sobie sprawę, że to ona i jej pojawienie przyczyniło się do takiego stanu rzeczy. W końcu znalazła w sobie na tyle dużo odwagi, aby stawić czoła sytuacji. Wstała i podeszła do drzwi. Zapukała czekając na jego reakcje. Obito uniósł głowę i spojrzał na dziewczynę, po czym wzrokiem wrócił do papierów, dalej coś kreśląc.

- Hinata, pukasz i wchodzisz. Nie czekaj aż ci pozwoli wejść, bo on nic nie powie.

Dziewczyna skorzystała z rady asystenta. Zapukała, a później nieśmiało otworzyła drzwi. Uchiha słyszał jej wejście. Ona zamknęła za sobą drzwi, ale nie miała odwagi postawić dalej kroku. Bywały chwile w których się go bała i ta zdecydowanie do takiej należała.

- Przyszłaś w jakimś celu, czy stęskniłaś się za moim widokiem?

- Chciałam z panem porozmawiać.

- Nie widzę tu żadnego pana, więc źle trafiłaś.

- Przepraszam, że wzięłam udział w teście bez pana zgody.

- Za to, że oszukiwałaś też planujesz przeprosić? - Podniósł wzrok i przyjrzał się jej uważnie.

- Nie oszukiwałam. Rozwiązałam go sama, bez pomocy.

- Przeczytałem twoją pracę magisterską, Hyuga. Jako jedyna byłaś obeznana w temacie. Chciałem sprawdzić który z nich da sobie radę w czymś, z czym nie miał jeszcze styczności.

- Czytał pan moją pracę magisterską? - Zrobiła wielkie oczy ze zdziwienia. Ona jego też czytała, ale nigdy nie sądziła, że i on kiedykolwiek prześledzi jej dyplom.

- Przestań mi paniować, bo mnie tylko irytujesz.

- Przepraszam.

- Siadaj! - Wskazał jej krzesło przed sobą. Posłusznie wykonała polecenie. - Czytałem i zastanawia mnie sposób w jaki ją napisałaś. Wzorowałaś się na czymś?

- Tak. - Spuściła głowę. Nie była pewna czy może się przyznać.

- Na czym?

- Na seminarium miałam przygotować prezentację odnośnie pracy dyplomowej starszych roczników. Ta która mi przypadła... - Nie wiedziała jak ująć to w słowa, aby zabrzmiało dobrze.

- Wiem o czym mówisz. Ja też miałem takie zadanie. Jak nazywał się autor?

- Obito Uchiha. - Wyszeptała tak cicho, że ledwie ją dosłyszał.

- Wkurzasz mnie, Hyuga. - Przejechał dłonią po włosach, czochrając je jeszcze bardziej. - Gdybyś była facetem, to uścisnąłbym ci dłoń i z zadowoleniem powitał na pokładzie, ale ty wolałaś wyhodować sobie cycki. - Westchnął ciężko, po czym wstał i podał jej segregator. - Zapoznaj się z tym. Nie wolno wynosić ci tego z biura. Jak tylko przeczytasz wszystko, przyjdź, a ja powiem ci od czego masz zacząć.

- To znaczy, że pozwoli mi pan wziąć udział w projekcie?

- Jestem Obito i tak masz do mnie mówić. Żaden kurwa pan. Jeśli nie wiesz, to uświadom sobie, że Uchiha dotrzymują słowa. Projekt jest twój i liczę, że podejdziesz do sprawy na serio. Nie chcę tu jakiejś wtopy i babskich fochów. Zrozumiano?

- Tak, proszę p... - Złapała się na usta, zakrywając je i nie pozwalając wypowiedzieć ostatniego słowa. - Zrozumiałam.

- To wynocha, zanim się rozmyślę.

Hinata wyszła z gabinetu z wielkim uśmiechem na twarzy. Od razu zabrała się za czytanie. Siedziała w pracy do osiemnastej trzydzieści razem z asystentem. Zdziwiło ją, że jej przełożony dalej jest w biurze. Myślała, że skoro później przychodzi, to nie spędza zbyt dużo czasu we firmie. Zwłaszcza, że dziś piątek, a tak rozrywkowy człowiek pewnie miał sporo planów na weekend. Minoru uświadomił ją jak bardzo się myli. Zapewnił dziewczynę, że on w weekend też tu będzie.

Hinata chciała pokazać wielkiemu Uchiha, że ona zasługuje na uczestnictwo w projekcie. Codziennie siedziała po dziesięć godzin starając się jak najlepiej wykonać każde zadanie jakie jej dał.

Dwa dni przed meczem, Obito wezwał ją do siebie. Dał jej kwitki urlopowe do podpisania. Powiedział, że przyjedzie po nią jutrzejszego dnia, i razem pojadą na lotnisko. Udzielił dziewczynie instrukcji co do wyposażenia bagażu. Mięli przenocować w hotelu, aby na meczu mieć siłę. Zaskoczyło ją, że razem z nimi leciał Itachi i Sasuke. Obaj Uchiha zrobili przedziwne miny na jej widok.

- Nawet nie pytaj! - Obito warknął na prezesa, po tym jak jego uśmiech stał się niezwykle szeroki.

- Co tu robisz? - Sasuke zwrócił się bezpośrednio do Hyugi. Znali się, bo przez jakiś czas razem z Naruto i Sakurą byli w jednej grupie na studiach.

- Lecę na mecz otwarcia. - Hinata odpowiedziała przyciszonym głosem.

- Wiesz chociaż kto z kim gra?

- Czy to ważne? - Do rozmowy wtrącił się Itachi. - Mnie bardziej ciekawi jakim cudem dostałaś bilet od Obito. - Bilet za który on zapłacił, by wynagrodzić kuzynowi to, że przydzielił kobietę do jego działu.

Hyuga spojrzała na przełożonego. Nie wiedziała co może powiedzieć, a co ma przemilczeć.

- Morda, albo będziesz kibicować z fioletowym okiem, prezesiku. - Groźne spojrzenie najstarszego poskromiło ciekawość braci.

Hinata prawie całą drogę przemilczała. Obito przy wejściu do samolotu wyrwał Itachiemu bilet z dłoni i dał ten, który miał dla Hinaty. W ten sposób młodsi siedzieli razem. Sasuke nie był zadowolony, ale miał to gdzieś. Wyciągnął książkę i zaczął czytać. Starsi Uchiha całą drogę przegadali. Najwięcej miał do powiedzenia Obi. Hyuga wyłapywała niektóre ze zdań. Miała nadzieję, że odkryje sposób na przekonanie szefa do siebie.

Obito udało się wymienić pokój dwuosobowy na dwie jedynki. Całe szczęście, bo już obawiał się, że będzie musiał spędzić z Hyugą nie tylko mecz i podróż, ale również dzielić z nią przestrzeń i powietrze w pokoju podczas nocy.

Kolację zjedli w czwórkę. Itachi najczęściej zagadywał do dziewczyny, ale ona mało co mówiła. Na drinka z nimi nie poszła, tłumacząc, że jest zmęczona i chce się już położyć. Mężczyźni porządzili na mieście sami, przez co ledwo wstali na śniadanie. Mecz spodobał się Hyudze. Pierwszy raz brała udział w takim wydarzeniu. Obito był jednym z najgłośniejszych kibiców. Hyuga próbowała zrozumieć zasady. Na pomoc przyszedł jej mężczyzna siedzący po jej prawej stronie. Sporo z nim rozmawiała. Po meczu on zaprosił ją na drinka. Sasuke na polecenie brata, podszedł, położył jej rękę na ramieniu i skutecznie spławił adoratora. W spojrzeniu każdego Uchiha jest coś mrocznego, co potrafić przestraszyć niejednego twardziela.

Hinata nie zasnęła w samolocie, za to momentalnie odpłynęła w aucie. Obito nie był z tego faktu zadowolony. Najpierw mówił normalnie, ale ona nie reagowała. W końcu złapał za jej dłoń, wyprostował jej palec wskazujący i wsadził go jej do nosa. To ją obudziło.

- Co ty robisz? - Zapytała zaskoczona nieprzyjemną pobudką.

- Ja? Kiego czorta robisz sobie sypialnię z mojego auta?

- Przepraszam. - Otworzyła szybko drzwi i od razu zaczęła iść w stronę swojego mieszkania.

- Czekaj, śpiąca królewno. Nie zapomniałaś czegoś? - Podszedł do bagażnika wyjąć jej torbę. Ona wróciła i wyciągnęła rękę po swoje. - Zaniosę ci. Jesteś tak nieprzytomna, że pewnie będziesz ładować się do sąsiada zamiast do siebie.

Nie protestowała. Było jej zbyt głupio, aby cokolwiek powiedzieć. Zostawił ją jak tylko otworzyła drzwi. Dwadzieścia minut później wchodził do swojego lokum.

Próba poprawienia kontaktów z szefem nie wypaliła. On dalej był w stosunku do niej szorstki i zdawkowy. Z resztą osób w biurze żartował, wydurniał się i chętnie rozmawiał.

Mimo tego, jak ciężko było być kobietą w biurze Obito, Hinata cieszyła się, że może tu pracować. Wiedza przełożonego była ogromna, a ona garściami brała to, co on jej dawał. Przyzwyczaiła się, że zawsze zwracał się do niej po nazwisku, albo słowem: mała. Nie była niska, jak na kobietę, to on był wysoki i na każdego w biurze patrzył z góry.

* * * * *

Zapraszam do podzielenia się ze mną opinią na temat moich opowiadań.