Do trzech razy sztuka - Rozdział 1

Hotel, to pierwsze co mnie rozczarowało. Obsługa przeciętna, pokój bardzo skromny, brak klimatyzacji. Przez chwilę myślałam o powrocie. Możliwe, że bym wróciła, ale wyszłam na balkon i wszystko się zmieniło. Widok zachodzącego słońca na tle morza w połączeniu z najcudowniejszym powietrzem, jakim dane mi było oddychać. Pomyślałam, że po powrocie porozmawiam z tatą, czy nie kupiłby mi jakiegoś domku, gdzie będzie taki widok. Wzięłam szybki prysznic i zeszłam na drinka. Wypiłam jednego, po czym postanowiłam przejść się na plażę. Po drodze natknęłam się na plakat z informacją o imprezie na przywitanie lata. Czemu nie skorzystać? Zapytałam o drogę jedną z osób. Szybko dotarłam na miejsce. Obca mi kapela grała na scenie. Młode dziewczęta rozdawały naszyjniki zrobione z płatków kwiatów. Ja również go otrzymałam. Tylko ja byłam sama, ale nie przeszkadzało mi to. Obserwowałam innych. Impreza była na plaży. Nie mogąc się oprzeć zbliżyłam się do wody. Wsłuchałam się w szum fal. Grupka osób siedziała nieopodal. Mężczyźni żartowali i popychali się. Nie interesowało mnie, co robią i mówią. Jeden z nich zaczął uciekać, a drugi go gonić. Pierwszy przebiegł koło mnie, ale drugiemu się nie udało. Oboje znaleźliśmy się na piasku. Nakazałam mu, aby ze mnie zszedł. On był zbyt pijany, by posłuchać. Bełkotał coś od rzeczy, a jego ręce zaczęły sunąć po moim ciele w taki sposób, że ręka zaczęła mnie świerzbić. Mało brakowało, a bym mu przywaliła, nie patrząc, w co celuję. Ktoś go złapał za fraki i szybkim ruchem ściągnął ze mnie. Widziałam rękę wyciągniętą w moją stronę, ale nie miałam ochoty korzystać z pomocy. Podniosłam się sama.

- Przepraszam za kumpla. - Mój wybawiciel przemówił miłym głosem.

- Obejdzie się.

Otrzepałam się z piasku. Nie miałam ochoty dyskutować z kimkolwiek. Chciałam odejść.

- Przyjechałaś tu na wakacje? Może przyłączysz się do nas?

- Nie sądzę.

- Poczekaj! - Podbiegł i stanął przede mną, zastępując mi drogę. - Tak bardzo się złościsz za ten incydent?

- Rudy, wracaj! - Jeden z mężczyzn zawołał natrętnego chłopaka.

- Chwila! - Wykrzyknął do znajomych. - To jak, idziesz ze mną?

- Jestem zmęczona. Nie chcę też wylądować z jakąś kontuzją pierwszego dnia wakacji, a z wami to możliwe. Dobranoc.

Usłyszałam jak życzy mi słodkich snów oraz liczy, że następnym razem zrobią lepsze wrażenie. Nawet mu się nie przyjrzałam. Nie interesował mnie żaden mężczyzna. Bycie niezależną singielką mi odpowiadało.

Plaża przypadła mi do gustu. Wynajęłam leżak, a za dodatkową opłatą młody chłopak sam miał mi go zanosić na plażę i ustawiać parasol, którym będę mogła osłonić się od słońca, gdybym chciała poczytać. Z zadowoleniem korzystałam z kąpieli słonecznych. Drugiego dnia zdecydowałam się na wejście do wody. Była ciepła jak na wodę morską. Niedaleko stała budka ratowników. Dobrze wiedzieć, że ktoś czuwa nad bezpieczeństwem pływających. Po dwóch dniach usłyszałam, jak jeden z ratowników wołał Rudego. Zastanawiałam się czy jest możliwe, że to ten sam, którego spotkałam pierwszego dnia. Moja ciekawość była zbyt słaba, aby spróbować go zlokalizować. No i praktycznie nie widziałam jego twarzy, bo stał pod światło, więc i tak bym go nie rozpoznała.

Można powiedzieć, że tylko początkowe dni zleciały mi tak jak planowałam. Pod koniec pierwszego tygodnia wakacji, pewien arogancki gość wprowadził chaos do mojego ułożonego życia.

- Obawiam się, że będę musiał panią wyprosić z tej części plaży. - Szybko zorientowałam się, że mówi to do mnie.
Pół nagi męzczyzna w czerwonych szortach z symbolem takim samym jak na budce ratowników, stał przede mną rzucając cień na moje nogi. Był nadzwyczaj pewny siebie, co czuło się w jego postawie. Czarne, krótko ostrzyżone włosy i ciemne oczy mocno kontrastowały z białymi zębami. Tak się szczerzył, że mało co a dostrzegłabym nie tylko jego siekacze, ale i trzonowce.

- Co proszę? - Słowo daję, że miałam go ochotę posłać do diabła, nie czekając na jakiekolwiek wyjaśnienia.

- Pani obecność rozprasza mojego kolegę, a on musi się skupić na swojej pracy, inaczej może dojść do tragedii. - Cieszył się jak małe dziecko, choć nie wiedziałam z czego. - Jest jednak sposób. Jak się pani z nim umówi, to on przestanie bez przerwy wzdychać.

- To problem pana kolegi, nie mój. - Szok opadł. Takie głupie zagranie mnie nie rusza. Odkąd przestali mnie interesować mężczyźni, słyszałam różne sposoby na podryw i ten jest baaardzo do bani.

- Nie przejmuje się pani losem innych? Cóż za nieczuła kobieta.

Posłałam mu jedynie szelmowski uśmiech, założyłam okulary na nos i zlekceważyłam jego obecność.

- Bury, co ty tu robisz? - Koło niemiłego mężczyzny pojawił się drugi ratownik.

- To jest właśnie wspomniany kolega. - Klepnął go w plecy. - Kobiety zwą go James, jak James Bond. To ja was zostawiam. Możecie obgadać szczegóły waszej randki. Tylko nie spieprz tego, Rudy!

Chłopak stojący przede mną okazał się zupełnie inny, niż mogłabym przypuszczać. Jako ratownik był dobrze zbudowany, wysoki, baaardzo opalony, umięśniony w apetyczny sposób, bez przesadnej rzeźby i masy. Oczy w kolorze ciemnej czekolady. Włosy nieco dłuższe, z cięciem kojarzącym mi się z Facundo Arana, gdy grał w Zbuntowanym Aniele, w kolorze ciemny blond z jasnymi refleksami. Ciężko było określić jego wiek. Jeśli był starszy ode mnie, to niewiele. Pojęcia nie mam, czemu kolega nazywał go rudym.

- Ponownie przepraszam za kolegę. - Jego wypowiedź sugerowała, że jest dobrze wychowany. Może faktycznie taki był, ale ja już od dawna nie wierzyłam w dobre intencje innych. Nie ciężko było również stwierdzić, że to ten sam koleś, który zdjął ze mnie swojego naprutego kumpla. Chcąc, nie chcąc dowiedziałam się też, kto próbował mnie obmacać. Pewności nie miałam, ale przeczucie podpowiadało mi, że to ten arogancki typ, którego nie polubiłam od pierwszego wypowiedzianego zdania.

- Za co dokładnie przepraszasz? - Nie byłam zbyt miła. Zsunęłam okulary z nosa, aby na niego spojrzeć. - Za to, że zasłonił mi widok, zakłócił spokój czy może chodzi o to, że mam wynieść się z tej plaży jeśli się z tobą nie umówię?

Widziałam jak się zmieszał. Kiedy stałam się taka bezczelna? Mój ojciec nie pochwaliłby mojego zachowania, ale ja nie miałam zamiaru udawać miłej przed takimi typami.

- W tej sytuacji muszę przeprosić cię za wszystko.

- Nie musisz, jest wręcz przeciwnie. Nie powinieneś, bo przepraszanie za innych nic nie zmienia. Jeśli to wszystko, to powinieneś wrócić do pracy. W końcu jesteś tu po to, aby nie doszło do tragedii, czyż nie?

Odszedł w ciszy. Po drodze gburowaty kolega coś do niego mówił, ale Rudy posłał go na łopatki podcinając mu nogi. Wszedł do budki ratowników, po czym za pomocą lornetki obserwował pływających. Przez pół godziny odczuwałam lekkie poczucie winy. Później dostrzegłam jak inne kobiety kręcą się koło niego i wdzięczą. Nie nazwałabym go super przystojniakiem. Raczej gustuję w innym typie męskiej urody. Nawet ten jego gburowaty kolega był przystojniejszy od niego. Jedyne co musiałam przyznać, to że na tej plaży poza tą dwójką, nie było w czym wybierać. Widziałam też jak niektóre z kobiet kombinują by zwrócić uwagę, rzekomo mojego adoratora. Jestem pewna, że lepiej trzymać się od niego z daleka. Mężczyzna mający takie powodzenie u kobiet, nie poprzestanie na jednej.  Bo co siedzi w głowie takiego ktosia? „Monogamia? Nie po to spędziłem tyle czasu na siłowni, aby takim ciałem cieszyła się tylko jedna kobieta.”

Obiadokolację zjadłam w hotelu. Drugi dzień postanowiłam spędzić inaczej. Zwiedziłam wszystkie interesujące mnie sklepy. Po obiedzie odwiedziłam SPA. Dzień zleciał mi szybko. Przyzwyczaiłam się do samotności do tego stopnia, że nie brakowało mi towarzystwa.

Kolejny dzień pływałam jachtem. Na tą wycieczkę namówił mnie portier. Przewodnik opowiadał o historii okolicy. Przyznaję, że bardzo mi się podobało. Po powrocie chciałam się przejść brzegiem plaży. Stałam już przy wejściu na moje ulubione miejsce, ale w ostatniej chwili zdecydowałam się na sprawdzenie innych części plaży. Do nocy spacerowałam mocząc nogi we wodzie. Nie żałowałam przyjazdu tutaj.

Rankiem wróciłam na wynajęte miejsce. Tym razem chciałam oddać się lekturze. Leżak zasłoniłam wielkim parasolem, na małym, rozkładanym stoliczku postawiłam lemoniadę, a w rękę pochwyciłam książkę. Byłam w zwiewnej sukience, idealnie nadającej się na upały. Na głowę założyłam kapelusz z dużym rondlem. Lubię ładnie wyglądać. Nigdy nie żałuję sobie na ciuchy i kosmetyki. Wczorajszy spacer wykluczył zmianę plaży na leżakowanie. Tu było najładniej. Nie minęło dużo czasu od mojego pojawienia, gdy natrętny koleś ponownie się pojawił. Ratownik rzucił się na piasek koło mojego leżaka. Chciał wiedzieć czy gniewam się na niego, za ostatnie. Dąsał się, że przez ten incydent Rudy dalej ma na niego focha, a ja mogłabym go nieco udobruchać. Nie miałam ochoty na dyskusję z nim. Powiedziałam mu, aby dał mi spokój. Tym razem przyszła po niego ratowniczka. Bury dąsał się, ale poszedł. Pojawił się jeszcze później i zaproponował abym wybrała się z jego paczką na imprezę wieczorem. Odmówiłam. Podobnie wyglądał dzień następny. Muszę przyznać, że uparta z niego bestia. Zaskoczenie przyszło kolejnego ranka. Bury przyniósł sobie leżak i rozłożył koło mnie. Miałam nadzieję, że to żart i szybko się ulotni, ale nie dawał za wygraną. Ratowniczka próbowała go zabrać, ale chłopak uparcie się trzymał. Gdy odeszła wyciągnął telefon i zadzwonił do Rudego. Zastrzegł, że jeśli nie przyjdzie, to powie jakieś kompromitujące go informacje. Rudy pojawił się błyskawicznie. Kulturalnie się przywitał, po czym kazał koledze jak najszybciej ruszyć dupę i iść na miejsce pracy. Bury spokojnie stanął i zaczął swoją przygotowaną mowę.

- Skoro jesteśmy w komplecie, to ja wam coś powiem. Po pierwsze, przepraszam panią za moje zachowanie. - Skłonił się niczym posłaniec przed swoją królową. Komiczny gest i w żaden sposób nie działający na mnie. - Chciałem dobrze, ale może trochę przekombinowałem.

- Idziemy! - Drugi chłopak chyba obawiał się słów kumpla.

- Posłuchaj! - Bury zwrócił się bezpośrednio do mnie. - Rudy to fajny gość. Podobasz mu się, więc myślał nad tym aby cię gdzieś zaprosić.

- Idziemy! - Wspomniany kolega złapał go za ramię i próbował zaciągnąć jak najdalej.

- Puszczaj! - Natręt wyrwał się jakoś, podbiegł do mojego leżaka i klęknął. - Proszę, porozmawiaj z nim chwilę, a ja przestanę ci przeszkadzać.

Co ten gościu miał w głowie? Nie mogłam uwierzyć w całą dziwną sytuację. Pierwszy raz coś takiego mnie spotkało. Zapytałam, aby upewnić się, czy na pewno da mi spokój. Przysięgał, więc się zgodziłam. Bury popchnął Rudego i posadził go na swoim leżaku. Stwierdził, że w ten sposób będzie miał widok na morze i jak coś to szybko będzie mógł zareagować. Ulotnił się, a my chwilę siedzieliśmy w idealnej ciszy. Raczej ci dwaj nie są do siebie podobni. No może poza apetyczną budową ciała i czerwonymi szortami.

- Bury to strasznie zakręcony człowiek. - Usłyszałam jego ostrożny głos. Przytaknęłam mu. - Przeprosiłbym cię za jego zachowanie, ale nie chcę cię ponownie denerwować.

- Pewnie z nim nigdy się nie nudzisz.

- Nigdy. - W tej wypowiedzi zadźwięczał wesoły ton. - Mam nadzieję, że dotrzyma słowa i nie będzie ci więcej przeszkadzał.

- Skoro nawet ty nie masz pewności, to mam złe przeczucia. - To była prawda. Zaczęłam wątpić czy uda mi się w spokoju spędzić resztę wakacji.

- Porozmawiam z nim i postaram mu się wytłumaczyć, że ma sobie odpuścić.

- Fajnie. Rzadko spotykam takich ludzi. Pewnie będę o nim pamiętać do następnych wakacji. - Z tym ratownikiem dało się normalnie rozmawiać, dlatego pozwoliłam sobie na jako-taką konwersację.

Rudy przestał obserwować morze. Zwrócił się w moim kierunku. Musiał się denerwować, bo wyłamywał sobie palce. Co było trochę dziwne, bo nie sprawiał wcześniej wrażenia nieśmiałego.

- Zwiedziłaś już okolicę? Jeśli chcesz, mógłbym ci pokazać kilka fajnych miejsc.

- Posłuchaj. - Usiadłam tak by patrzeć mu prosto w oczy. Chciałam zakończyć całą dziwną sytuację z nim i jego kolegą. - Przyjechałam tu na wakacje. Nie planuję nawiązywać żadnych znajomości z innymi ludźmi. Dziękuję za propozycję, ale nie skorzystam. Będzie lepiej jeśli przekonasz swojego kolegę, aby i on odpuścił sobie swatanie nas ze sobą. Rozumiesz?

- Jasne. Miłego wypoczynku.

Wstał i już odchodził, gdy przypomniałam mu o leżaku Burego. Miał problem z jego złożeniem, więc ostatecznie niósł takiego jakim zostawił go jego kolega. Może bym skorzystała z propozycji, ale po ostatnim chłopaku jakiego miałam, nie byłam gotowa na inny związek. Rudy był mi obcy. Nic o nim nie wiedziałam i choć stwarzał wrażenie miłego gościa, to bałam się ponownie zostać skrzywdzona. Tak miało być lepiej.

Kolejne dwa dni były zaskoczeniem. Nikt mnie nie niepokoił. Nawet Bury dał mi spokój. Czasem ukradkiem obserwowałam co robią dwaj ratownicy. Bardziej roztrzepany chłopak zagadywał plażowiczki i wyraźnie próbował którąś z nich poderwać, co wyjątkowo łatwo mu przychodziło. Drugi z nich obserwował pływających. Ratowniczka wieszała się na jego ramieniu. Pewnie on się jej podoba. To oznacza, że chętnych do pocieszenia mu nie brakowało. Widziałam też jak mnie obserwuje i nawet mi się to podobało. Nie jestem specjalnie wysoka, raczej niska, może nieco za chuda, nie mogę powiedzieć, że mam czym oddychać, bo mój biust łapie się na miseczkę A, a mimo tego mam w sobie coś, co spodobało się takiemu facetowi jak Rudy. Jak tylko zakładałam okulary i kapelusz, nie mogłam się oprzeć. Ciekawiło mnie czy on na mnie patrzy. Za każdym razem, kiedy starał się to zrobić niepostrzeżenie, a ja go przyłapałam, czułam dziką radość.

 

* * * * *

Planowałam dziś wstawić Pośród Gwiazd, ale wczoraj zasnęłam i nie dokończyłam rozdziału. Dlatego dziś nowe opowiadanie, a jutro postaram się ogarnął historię z mojego pierwszego bloga :))

 

Takie pytanie ode mnie do czytających:

Czy to opowiadanie zainteresowało Was na tyle, aby dalej je publikować?